Επιτρέπεται τό sex πρίν από τόν γάμο;

Ερωτήσεις αναγνωστών και οι απαντήσεις μας.

NAME: Λευτέρης

COUNTRY: Γερμανία

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μια ερώτηση που με απασχολεί παρα πολύ. Το σεξ πριν απο τον γάμο είναι αμαρτία?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αγαπητέ Λευτέρη,

Στην ερώτηση σου αυτή θα πρέπει να κατανοήσουμε επιτέλους, ότι, ο γάμος στα μάτια του Θεού, ΔΕΝ είναι αυτό που γίνεται σήμερα.

Δεν είναι η θρησκευτική μυστηριακή τελετή, με τους παπάδες να σε "ευλογούν", με το νυφικό, με το "Ησαΐα χόρευε", με τους επιδεικτικούς θεατρινισμούς, και τέλος με την υπογραφή στα χαρτιά του "Καίσαρα". Ο Γάμος στα μάτια του Θεού είναι αυτός που απ' αρχής θεσπίστηκε από τον ίδιο τον Θεό στον κήπο της Εδέμ, τον Παράδεισο, όταν εποίησε το άρσεν και το θήλυ κατά την εικόνα Του, και τους ένωσε εις "σάρκα μία". Αυτό συντελείται με το που εισέρχεται ο άνδρας στην γυναίκα, και όπου σήμερα το ονομάζουμε σέξ. Με λίγα λόγια, ο πραγματικός γάμος που επικυρώνεται από τον Θεό, είναι η σαρκική επαφή του αρσενικού με το θηλυκό, αποτελώντας την "σάρκα μία" για την αναπαραγωγή τού ανθρώπινου είδους, αλλά καί γιά τήν απόλαυση ώς δώρο τού Θεού.

Η συχνή εναλλαγή συντρόφων, δεν αποτελεί ένδειξη αποδοχής από τον Θεό και άν ακόμα γίνεται "νόμιμα"… όπως τουλάχιστον οι άνθρωποι το θεωρούν, σαν την περίπτωση του Λάμεχ, που ήταν ο πρώτος -αντίθετα με την εντολή του Θεού- που έλαβε παραπάνω από μιά γυναίκα και "καθιέρωσε" την πολυγαμία (Γένεσις: δ' 19). Αυτό δέν σημαίνει ότι μπορούμε να έχουμε σεξουαλική επαφή με περισσότερες της μιάς γυναικός διότι η παρεκτροπή αυτή θα έχει δυσάρεστα επακόλουθα ώς προϊόν αμαρτίας.

Το σέξ… "πρίν από τον γάμο", όπως ρωτάς, είναι αυτός καθ' αυτός ο γάμος, είτε γίνεται πρίν την όποια τελετή, είτε γίνεται μετά. Και γάμος, ως τελετή να γίνει, δέν λογίζεται γάμος εάν δεν υπάρξει το "εις σάρκα μίαν" παρεκτός εάν επέλθει συμφωνία τού ζεύγους για αφιέρωση στό έργο τού Θεού. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, είπε για τον γάμο:

"… ένεκεν τούτου θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού, και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν. Ώστε δεν είναι πλέον δύο, αλλά μία σάρξ…" (Μάρκος: ι' 7-8).

Ο Ισαάκ βλέποντας την Ρεβέκκα, την έβαλε στην σκηνή της μητέρας του και την έκανε δική του, δίχως να προηγηθεί κάποια τελετή γάμου:

"Ο δε Ισαάκ έφερεν αυτήν εις την σκηνήν της μητρός αυτού Σάρρας· και έλαβε την Ρεβέκκαν, και έγεινεν αυτού γυνή,…" (Γένεσις: κδ' 67).

Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι, με το να παραδιδόμαστε σε σαρκική ένωση πέραν της μιας γυναικός, είναι αμαρτία ενώπιον του Άγιου θεού, και ότι, με την σαρκική (σεξουαλική) ένωση με κάποια γυναίκα, έχουμε πλέον και τον γάμο που θα πρέπει να κρατήσει έως ότου κάποιος από τους δύο φύγει από την ζωή, εκτός και εάν επέλθει μοιχεία-πορνεία όπου και μπορεί το αθώο μέλος να ελευθερωθεί από την δέσμευση του γάμου του. Η πορνεία που ο κύριος αναφέρει (Ματθαίος: ε' 32), εάν είναι σωματική μόνο ή πνευματική ή και τα δύο εάν ισχύουν, υπάγεται σε άλλη ενότητα, και δέν θα αναλυθεί στην παρούσα απάντηση.

Η Βιβλική θέση την οποίαν αποκομίζουμε, είναι ότι, με την σαρκική επαφή επέρχεται και ο γάμος, και κατά συνέπεια, όταν αλλάζουμε σύντροφο έτσι επιπόλαια, καταλήγουμε στην πορνεία, όπου είναι αμαρτία ενώπιον του Θεού. Η ασυδοσία του σήμερα, έχει γεμίσει την ανθρωπότητα με ΜΟΙΧΟΥΣ και ΜΟΙΧΑΛΙΔΕΣ (Ιάκωβος: δ' 4).

Η ένωση μεταξύ Θεού και ανθρώπων, για μεν τον Θεό είναι η "σάρκα μία" για δε τους ανθρώπους είναι η όποια τελετή ή το γλέντι που γίνεται, όπως ο γάμος στην Κανά της Γαλιλαίας, όπου και διαρκούσε -τότε- έως και μιά εβδομάδα, για να δείξουν την χαρά τους στην ένωση των παιδιών τους. Αυτόν τον γάμο (την χαρά) τον ετίμησε και ο Κύριος με την παρουσία Του.

Άρα, με την προϋπόθεση ότι δόθηκε υπόσχεση στον Θεό και στούς ανθρώπους για ισόβια ένωση δύο ανθρώπων, το σέξ είναι που αποτελεί τον γάμο κάνοντας τους δύο "σάρκα μίαν". Πιστεύω ότι εάν μπορεί τό ζευγάρι να έχει εγκράτεια έως και την τελετή του κοσμικού "γάμου" είναι καλύτερο για την έξωθεν και μόνο μαρτυρία.

Η αμαρτία επέρχεται όταν το σεξ γίνεται με άλλη ή με άλλες γυναίκες, πέραν της γυναικός που ενώπιον του Θεού και ανθρώπων διαλέξαμε να αποτελέσουμε "σάρκα μία".

"Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας και η κοίτη αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός" (Εβραίους: ιγ΄4).

Αυτά όλα ισχύουν για τα πιστά παιδιά του Θεού, που γνωρίζουν την Βιβλική αλήθεια, ενώ για κάποιον που δεν γνωρίζει και επιδίδεται σε κάθε είδους σαρκικότητα, βρίσκεται σε άγνοια και κατά κάποιον τρόπο "δικαιολογείται" έως ὀτου καταλάβει και επιστρέψει στόν Θεό για να επέλθει η συγχώρεση. Η Βίβλος μας λέει ότι:

"Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι…" (Πράξεις Αποστόλων: ιζ' 30).

Ο ΓΑΜΟΣ ΩΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΠΟΤΕ ΚΑΘΙΕΡΩΘΗΚΕ;

Δέχθηκα κάποιες αντιρρήσεις -αδελφικές καί πάντα καλοπροαίρετες- για τό παραπάνω άρθρο μου, απάντηση σε ερώτηση αναγνώστη μας, και συμπληρωματικά τοποθετούμαι και πάλι για περαιτέρω διευκρίνηση στίς απόψεις μου.

Ο γάμος είναι η τελετή στην Εκκλησία καί εκτός της τελετής δέν υφίσταται γάμος(!). Αυτό με λίγα λόγια υποστηρίζουν οι επικριτές τού άρθρου μου για τό sex πρίν από τόν "γάμο".

Πότε όμως καθιερώθηκε αυτή η τελετή στην Εκκλησία; Ποιός μπορεί να μού υποδείξει κάτι παρόμοιο στούς χρόνους της Καινής Διαθήκης αλλά καί τής Παλαιάς; Ποιός υποστηρίζει ότι δίχως την σαρκική επαφή "είς σάρκα μίαν"  υπάρχει γάμος όπως τόν εθέσπισε ο Θεός στόν κήπο τής Εδέμ; Ποιά τελετή έγινε στόν Κήπο παρά μόνο η είσοδος τού Αδάμ στήν Εύα;

"Ἑγνώρισε ο Αδάμ τήν Εύα και εγέννησεν υιόν".

Γιατί άραγε αποδέχθηκε ο Θεός στα πλαίσια τού γάμου τόν Αβραάμ να εισέλθει στήν δούλη του τήν Άγαρ για να τεκνοποιήσει, ενώ είχε γυναίκα του τήν Σάρα; (ίσως άσχετο αυτό ΑΛΛΆ ΈΤΣΙ ΣΕ ΚΟΥΒΈΝΤΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΌΜΑΣΤΕ).

Παρατηρώ τίς όποιες αναφορές για "τό sex πρίν από τόν γάμο" να μή λένε απολύτως τίποτα για την θέσπιση τής τελετής και πώς αυτή ξέφυγε από τά Βιβλικά χρόνια και την Εβραϊκή συνήθεια. Έτσι έμαθαν και έτσι πορεύονται. Πρός αποφυγήν παρεξηγήσεων όμως, δέν έγραψα ποτέ ότι ο γάμος ώς κοινωνική εκδήλωση -τελετή δέν θα πρέπει να γίνεται (είτε στην εκκλησία είτε σε κάποιο Δημαρχείο για τις κρατικές απαιτήσεις) εφόσον προηγήθηκε ή σαρκική ένωση. Ο γάμος είναι η χαρά της ένωσης τών δύο πιστών παιδιών.

Υποστηρίζουν γιά τό ζεύγος που υπόσχεται εφ' όρου ζωής ένωση, ότι τό sex πρίν από τόν "γάμο" είναι αμαρτία ενώ μετά τόν "γάμο" μπροστά στόν παπά – ποιμένα δέν είναι. Άρα, γάμος πρέπει να είναι η τελετή και όχι η ένωση τών δύο είς σάρκα μία. Ποιός μπορεί να αποδείξει ότι γάμος στά μάτια τού Θεού είναι η τελετή και μόνον αυτή;;; Να δούμε συνευρέσεις εκτός τελετής όπου ο Ίδιος ο Θεός παίρνει θέση;

Διαβάζουμε στό Δευτερονόμιον: κβ' 28-29

Εάν τις εύρη νέαν παρθένον μη ηρραβωνισμένην (σ.σ. διότι με αρραβωνιασμένη θα ελιθοβολείτο σίγουρα) και πιάση αυτήν και κοιμηθή μετ' αυτής, και ευρεθώσι, τότε ο άνθρωπος ο κοιμηθείς μετ' αυτής θέλει δώσει εις τον πατέρα της νέας πεντήκοντα σίκλους αργυρίου, και αυτή θέλει είσθαι γυνή αυτού· επειδή εταπείνωσεν αυτήν, δεν δύναται να αποβάλη αυτήν πάσας τας ημέρας αυτού.

Τί απέγινε ο γάμος-τελετή; Εάν είναι αμαρτία "τό sex πρίν από τόν γάμο" μήπως οι 50 σίκλοι αργυρίου θά ξεπλύνουν την… αμαρτία; Παρατηρείστε εδώ την θέση τού Θεού για κάποιον που βρήκε μιά παρθένα τυχαία καί κοιμήθηκε μαζί της, ότι τόν υποχρεώνει σε ισόβια δέσμευση γάμου, πόσο μάλλον δέν πρέπει εμείς νά "λιθοβολούμε" τό ίδιο τό ζεύγος  που πιθανόν να κοιμήθηκαν μαζί εφόσον υποσχέθηκαν εκ των προτέρων -ενώπιον Θεού καί ανθρώπων- ισόβια συμβίωση !

Διαβάζουμε επίσης στήν Έξοδος: κβ' 16

Και εάν τις απατήση παρθένον μη ηρραβωνισμένην, και κοιμηθή μετ' αυτής, θέλει εξάπαντος προικίσει αυτήν με προίκα διά γυναίκα εις εαυτόν.

Τί απέγινε και εδώ ο γάμος-τελετή; μήπως η προίκα θά ξεπλύνει την… αμαρτία;

Πού είναι λοιπόν ο γάμος – τελετή;  Ο Θεός δέν διατάζει εδώ; Φάσκει καί αντιφάσκει ο Θεός; Μή γένοιτο. Αυτός δέν εθέσπισε τόν γάμο να είναι τό "είς σάρκα μίαν" καί μόνο μία;

Υπάρχει άραγε -θα ρωτήσει κάποιος- στην  Καινή Διαθήκη άμεση ή έμμεση αναφορά για την συνεύρεση πρίν τόν γάμο; Ας τό δούμε κι' αυτό.

Ο Ιωσήφ ήταν αρραβωνιασμένος μέ τήν Μαριάμ. Δέν έκαναν γάμο (τού σήμερα), παρά μόνον αρραβώνα, δηλαδή υπόσχεση γάμου. Δέν υπήρχε τότε η τελετή της φιγούρας και τού εντυπωσιασμού τού σήμερα. Καί όμως, ο Λόγος τού Θεού μάς λέει ότι, αν και αρραβωνιασμένοι, πρίν ακόμα έλθουν σε συνεύρεση σεξουαλική (αρραβωνιασμένοι επαναλαμβάνω) βρέθηκε η Μαριάμ εν γαστρί στόν Κύριο μας εκ Πνεύματος Αγίου. Τό σχετικό εδάφιο είναι τό ακόλουθο:

Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ήτο. Αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαρία μετά του Ιωσήφ, πριν συνέλθωσιν ("πρίν ἠ συνελθείν αυτούς" αρχαίο κείμενο) ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου. [Ματθαίος: α’ 18]

Πρίν νά συνέλθωσιν μέσα σε αρραβώνα και όχι σέ "γάμο";;; Γιατί τό λέει αυτό η Γραφή;;;

Υπήρχε περίπτωση να επιτρέπεται νά συνευρεθούν μέσα σε αρραβώνα; Εάν ήταν να συνευρεθούν σαρκικά δύο, μόνον αρραβωνιασμένοι και πρίν από έναν γάμο (σύμφωνα με τά σημερινά δεδομένα τού "γάμου" που κάποιοι αδελφοί κόπτονται), δέν έπρεπε να λιθοβοληθούν ώς πόρνοι εάν κατ' υπόθεσιν έπρεπε απαραίτητα να προηγηθεί "παπαδοποιμενικοδημαρχικός" γάμος-τελετουργία για να συνευρεθούν;

Ας μή γελιόμαστε αδέλφια. Σίγουρα καταδικάζουμε την τακτική τού ελεύθερου έρωτα (sex) με διάφορους συντρόφους τό οποίον αποτελεί σίγουρη πορνεία και κατ' επέκτασιν κολάσιμη αμαρτία. Όμως η σαρκική ένωση δύο παιδιών τού Θεού που υποσχέθηκαν ενώπιον Θεού καί ανθρώπων ισόβια ένωση, είναι αυτός καθ' αυτός ο γάμος στά μάτια τού Θεού. Μιά σαρκική ένωση που δέν μπορεί πλέον να λυθεί για την υπόλοιπη ζωή, εκτός ορισμένων εύλογων προϋποθέσεων.

Φέρετε για λίγο στο νού σας δύο νέους και ωραίους αρραβωνιασμένους πιστούς, που χρόνια κρατούν αρραβώνα δίχως να προχωρούν σε γάμο λόγω οικονομικών δυσκολιών. Φέρετε στό νού σας αδέλφια, εσείς που κοιμάστε με την γυναίκα σας, την φλόγα που υποφέρουν εξ' αιτίας της παραδοσιακής σας τακτικής να καταδικάζετε αυτά τά παιδιά στην κάψα τού κορμιού με σκάνδαλο και πόνο ψυχής για την "σκληρή καρδιά" τού Θεού που απαγορεύει τήν επαφή πρίν τόν γάμο στόν παπά με τό "Ησαΐα χόρευε" ή στόν ποιμένα μπροστά να επαναλαμβάνει μηχανικά τά ίδια καί τά ίδια σε μιά τελετή πού ήταν άγνωστη στούς Αποστόλους καί στην Εκκλησία για 800 καί πλέον χρόνια. Φέρετε στό νού σας αδέλφια αυτά τά παιδιά, μέ την κάψα τού κορμιού με σκάνδαλο και πόνο ψυχής, πώς αισθάνονται για την εκκλησία τού "μή πιάσεις μή αγγίξεις" που στό τέλος ή την παρατάνε καί ψάχνουν αλλού ή παρατάει ο ένας τόν άλλον ρίχνοντας τό ανάθεμα στούς θρησκευτικούς "αστυνόμους". Εκ τού ασφαλούς όλοι μπορούμε να μιλάμε κουνώντας τό δάκτυλο μας στόν άλλον. Μήπως όμως βρεθούμε υπαίτιοι και πληρώσουμε κάποτε την θρησκευτική μας σκληρότητα απέναντι στά ζευγάρια αυτά;

Ο γάμος – τελετή με την σημερινή του έννοια καί μορφή, επαναλαμβάνω ότι ήταν άγνωστος στις ημέρες τών Αποστόλων. Αυτός ο γάμος, ώς θρησκευτική τελετή, είναι γέννημα θρέμμα Βυζαντινό (όπου μιμείται -δήθεν- την Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια) καί καθιερώθηκε μετά από τόν όγδοο αιώνα, όπου καί τόν επέβαλε με διάταγμα για πρώτη φορά ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ο Σοφός, τον ένατο αιώνα μ.Χ, όπως γράφει η Εκκλησιαστική Ιστορία τού Β. Στεφανίδη στην σελίδα 454. Έως τότε αρκούσε ο Ρωμαϊκός νόμος που αναγνώριζε συζύγους τό ζεύγος που έδινε δημόσια υπόσχεση συμβίωσης εφ' όρου ζωής, όπως και στα Βιβλικά χρόνια. Μετά από αυτό γινόταν και ο γάμος, δηλαδή η χαρά, τό πολυήμερο γλέντι (με μπόλικο κρασί… Τυρνάβου) για την υπόσχεση αυτή, όπως καί στήν Κανά τής Γαλιλαίας που παρευρέθηκε καί ο Κύριος με την κατά σάρκα Μητέρα Του, τ' αδέλφια Του και τούς μαθητές Του. Στό χωριό μου, μικρά όταν είμασταν, όταν κάπου γινόταν γάμος, λέγαμε, "πάμε στην χαρά" ή ότι "γίνεται χαρά στό τάδε σπίτι". Την στέψη στην Εκκλησία δέν την είχαν ούτε την γνώριζαν στά Αποστολικά χρόνια.

Πώς αποδεικνύεται άραγε ότι ο γάμος είναι η χαρά και τό συμπόσιο; Θα τό δούμε κι' αυτό ευθύς αμέσως.

Στην Παλαιά Διαθήκη, και συγκεκριμένα στο βιβλίο της Εσθήρ: α’ 3 διαβάζουμε γιά τόν βασιλιά:

«εν τω τρίτω έτει της βασιλείας αυτού, έκαμε συμπόσιον εις πάντας τους άρχοντας αυτού και τους δούλους αυτού·»

και αντέγραψα από την μετάφραση του Αρχιμανδρίτη Νεόφυτου Βάμβα. Το κείμενο όμως, αυτό το εδάφιο (και άλλα που αναφέρονται στο συμπόσιο) το γράφει ως εξής:

«εν τω τρίτω έτει βασιλεύοντος αυτού (του βασιλιά Ασσουήρη, δηλαδή του Αρταξέρξη) δοχήν εποίησεν τοις φίλοις και τοις λοιποίς έθνεσιν».

Η «δοχή» σημαίνει συμπόσιο, υποδοχή, φιλοξενία, και στο εδάφιο 5 για την «δοχήν» αυτή γράφει:

«ότε δέ ανεπληρώθησαν αι ημέραι του γάμου (δηλαδή της δοχής, του συμποσίου) εποίησεν ο βασιλεύς πότον τοίς έθνεσιν…».

Δέν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι με τον «γάμο» ο βασιλιάς παντρεύτηκε τους φίλους και τα λοιπά έθνη, αλλά ότι έκανε Γάμο – συμπόσιο. Ο «Γάμος» λοιπόν δέν πρέπει να θεωρείται κυριολεκτικά ώς το «έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» αλλά ώς η τελετή του χαρμόσυνου γεγονότος της ένωσης του ζεύγους σε σάρκα μία, πρίν ή μετά το… συμπόσιο.

 Εξ' άλλου, έγραψα πώς καλό θα είναι, εάν τό ζεύγος εγκρατεύεται, να έλθει σε επαφή μετά τήν τελετή τού γάμου για την έξωθεν καί μόνο μαρτυρία, γι' αυτούς δηλαδή που βλέπουν με τά μάτια τής θρησκείας καί όχι τού Πνεύματος.

Τελικά, απαγορεύεται τό sex πρίν από τόν γάμο; ή μήπως τό αγνό καί νόμιμο sex με μία μόνον σύντροφο επισφραγίζει τόν γάμο ενώπιον τού Θεού ενώνοντας τούς δύο εις σάρκα μία;;;

Αφήνω πλέον ερωτηματικό για κάποιους, διότι δέν γίνομαι μάλλον αρεστός όταν κτυπώ τό καρφί στό πέταλο. Άς είναι…

Αδελφικά

[καί ώς μή διεκδικών τό αλάθητο]