Δευτέρα, 21 Μαρτίου 2005

του Γιώργου Οικονομίδη

“Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ γεννήθηκε σε μια φάτνη, μεγάλωσε στις κατακόμβες, και “πέθανε” στα ανάκτορα των Μητροπολιτών”.

 

Κύριοι ιεράρχες, καθώς γνωρίζουμε όλοι οι αναγεννημένοι Χριστιανοί, ή Χριστιανική Εκκλησία αποκτήθηκε με πολύ βαρύ τίμημα. Με το Άγιο Αίμα του Ιησού Χριστού (Πράξεις κ΄ 28). Τους τρεις πρώτους αιώνες, βάδιζε σωστά στα βήματα που έδειξε ο ίδιος ο Κύριος. Η Βυζαντινή όμως Αυτοκρατορία σαν λύκος με ένδυμα προβάτου ανέλαβε να «υπερασπίσει» την εκκλησία του Χριστού, και το αποτέλεσμα είναι οφθαλμοφανές.

Ο «Μέγας» Κωνσταντίνος έκανε τον χριστιανισμό επίσημη θρησκεία του κράτους δίδοντας προνόμια σε όσους ασπάζονταν τον χριστιανισμό. Ο «Μέγας» Θεοδόσιος έκανε τον χριστιανισμό ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ για όλους, όχι με ελεύθερη προτίμηση αλλά δια της βίας. Ο ίδιος είναι πρωτοστάτης και της Ορθοδόξου θεολογίας. Πριν το 370 μ.Χ. οι Χριστιανοί ήταν του Χριστού μόνον, δεν γνώριζαν τα δόγματα «Ορθοδοξία», «Καθολικισμός», «Διαμαρτύρηση». Έτσι εισχώρησαν με βία στην Ορθοδοξία άνθρωποι όλων των θρησκειών φέροντας μαζί τους και την ειδωλολατρία τους με τα ήθη και έθιμά τους. Τότε αρχίζει και η κάθοδος της Ορθοδοξίας από τη γραμμή της αλήθειας.

Σήμερα έχουμε το τραγικό αυτό αποτέλεσμα της ανοιχτής πλέον πολεμικής των Ιεραρχών ενάντια στον Κύριο Ιησού. Το Ελληνικό γνωμικό «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι», βρίσκει πλέον την δικαίωσή του. Οι σημερινοί Ιεράρχες απόκτησαν σαν κληρονομιά τα καμώματα των προκατόχων τους. Η εκκλησιαστική ιστορία έχει πολλά να πει που θα μας προκαλέσει οργή και αηδία. Σήμερα οι «μεγάλοι» αρέσκονται στο αφεντηλίκι, και αυτό οφείλεται στην αντιβιβλική εξουσία τους. Φορώντας τα βασιλικά ενδύματα (Άμφια) που φόραγαν οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου, σαν μαϊμούδες που μιμούνται, θεωρούν τον εαυτό τους βασιλέα, και κρατώντας τους βλάσφημους τίτλους των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, προσποιούνται ότι ποιμαίνουν την Εκκλησία του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος γράφει: «ούτως ας μας θεωρεί πας άνθρωπος, ως ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥ» (Α΄ Κορινθίους δ΄ 1). Όμως ο πρώην πατριάρχης Αλεξανδρείας Παρθένιος, που έφερε τους βλάσφημους τίτλους, «Πάπας και Πατριάρχης της Μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας, Λιβύης, Πενταπόλεως, Αιθιοπίας, πάσης γης Αιγύπτου, Πατήρ Πατέρων, Ποιμήν Ποιμένων, Αρχιερεύς Αρχιερέων, Τρίτος και Δέκατος των Αποστόλων, και Κριτής της Οικουμένης», με θράσος δήλωσε ότι: «Ο Μωάμεθ ήταν απόστολος του Θεού».

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος, στις 27-10-1990, επισκεφθείς την Ελλάδα ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους, πως θα απαλλαγούμε από την κρίση (του Περσικού κόλπου), και αυτός απάντησε: «Με το φως του ΑΠΟΛΛΩΝΑ θα απαλλαγούμε από την κρίση»(!!!).

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ, καυχήθηκε ότι: «τα πρώτα όπλα που πήραν οι Κύπριοι αγωνιστές (ο Γρίβας με τον Μακάριο) εγώ τους τα έστειλα. Πυροβόλα και διάφορα όπλα» («Ελεύθερος», 31-10-1991).

Ο Αυστραλίας Στυλιανός πετάει έξω απ’ την εκκλησία τους πιστούς (τον πρόξενο της Ελλάδας κ. Γεώργιο Βέη) και θεωρεί τσιφλίκι του την Αρχιεπισκοπή λέγοντας «Εμείς είμαστε οι ιδιοκτήτες και οι νοικοκύρηδες (;;;!!!) του χώρου αυτού» («Τα Νέα» 31-1-1996). Το μόνο που κατάφερε στα πάνω από τα 20 χρόνια παραμονής του στην Αυστραλία ήταν να διχάσει την παροικία.

Από αυτά που ανάφερα φαίνεται ότι δεν ωφελεί απλά η αντικατάσταση κάποιων. Χρειάζεται κάτι άλλο. Η συντριβή καρδιάς και η μετάνοια όλων των Ιεραρχών και να ακολουθήσετε τον «ξυπόλητο» Ιησού που «δεν είχε που να κλείνει την κεφαλήν Του» (Ματθαίος η΄ 20), και να αφήσετε τους βάναυσους βασιλικούς στολισμούς και τις καλογερο-κακοδοξίες, και με βάση την Αγία Γραφή να κάνετε μια νέα αρχή, λέγοντας στο ποίμνιό σας «συγνώμη, σας εξαπατήσαμε». Μετανοήστε γιατί ο πέλεκυς του Θεού θα πέσει βαρύς επάνω σας.

Σε όσους σκανδαλίστηκαν με καμώματα των ιερέων, έχω να πω ότι δεν είναι σωστό να βλέπετε σε πρόσωπα ανθρώπων. Μην αρνείστε το Θεό εξαιτίας τους, μείνετε να «πολεμήσετε» το κακό από τη θέση που σας έβαλε ο Θεός, για να έρθει η Ορθοδοξία στη θέση που της ανήκει, και πετάξτε ότι ξένο στοιχείο έβαλε δια της βίας ο «Μέγας» Θεοδόσιος μέσα στην εκκλησία. Οι Μωαμεθανοί, κατάντησαν να λένε τους χριστιανούς ειδωλολάτρες, μ’ αυτά που έβλεπαν.

Πάρε σαν οδηγό την Αγία Γραφή και μάθε ότι ο Θεός θέλει από εσένα να Τον λατρεύεις «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιωάννης δ΄ 23). Οι «ποιμένες» σου σε πλανούν, πρόσεχε. Ο Αυστραλίας Στυλιανός είπε ότι ο άνθρωπος έγινε από τον πίθηκο ενώ η Γραφή λέει: «και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον…» (Γένεσις: α΄ 27). Δεν είναι νομίζω κουραστικό να επαναλάβω ότι, «ο χριστιανισμός γεννήθηκε σε μια φάτνη, μεγάλωσε στις κατακόμβες, και “πέθανε” στα ανάκτορα των μητροπολιτών»!!!.

Ας αναστήσουμε λοιπόν αυτόν τον χριστιανισμό, μην το βάλεις κάτω όσο και αν σε πολεμούνε οι ιεράρχες. Ο καιρός είναι πλησίον, ο Κύριος πάλι έρχεται, και τότε αλίμονο στον κάθε “Στυλιανό”, αν δεν μετανοήσει.

Με αγάπη Χριστού, και λύπη που η πραγματικότητα με ανάγκασε να γράψω την παραπάνω επιστολή,

 

Γιώργος Οικονομίδης
Εκδότης του “sporeas.gr
Δευτέρα, 21 Μαρτίου 2005

 

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ

Από Γιώργος Οικονομίδης

Γεννημένος τό 1960, ο Γιώργος Οικονομίδης ασχολήθηκε με διάφορες εργασίες ώς πρός τό ζήν. Τό έτος 1988 ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, μπήκε πλέον στην ζωή του και -συγκρίνοντας την Αγία Γραφή με την θρησκεία- του ετέθη στην ψυχή του τό μεγαλύτερο ερώτημα... "ΘΡΗΣΚΕΙΑ ή ΧΡΙΣΤΟΣ"; και έκτοτε, εφόσον επέλεξε τόν Χριστό, παρέδωσε την καρδιά του στόν Κύριο και Σωτήρα του Ιησού Χριστό, όπου και Τόν υπηρετεί από τότε με ποικίλους τρόπους, όπως: Αρθρογράφος σε εφημερίδες με δική του μόνιμη στήλη και, εκφωνητής επί τριετία σε Χριστιανικό Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα του εξωτερικού (στην Ελληνική γλώσσα), όπου συνεχίζει επί σειρά ετών την διακονία του στό διαδίκτυο με την Χριστιανική Ιστοσελίδα του "sporeas.gr", καταναλώνοντας με αγάπη την ζωή και τόν χρόνο του στό έργο αυτό. Για 15 περίπου έτη εργαζόταν την επιχείρηση του στό εξωτερικό, όπου με την Χάρη και την βοήθεια του Θεού την ξεκίνησε από τό "μηδέν". Τό έργο του Θεού συνεχίζεται ανά τόν κόσμο και ο Γιώργος Οικονομίδης καταναλώνεται στό να συμβάλει στό οικοδόμημα αυτό ανάμεσα στους Έλληνες συμπατριώτες του και όχι μόνον, παρουσιάζοντας την αλήθεια του Ευαγγελίου ενάντια στό ιερατικό κατεστημένο που αρέσκεται στό καλλιεργημένο ψεύδος.