Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ

εδάφιο: 39

Η συνήθεια του Κυρίου:

Ένα συγκεκριμένο μέρος, το Όρος των Ελαιών. Εκεί αναπαυόταν καλύτερα ο Κύριος, εκεί χαιρόταν να επικοινωνεί με τον Πατέρα Θεό.

εδάφιο: 40

Η προτροπή του Κυρίου και η συμβουλή Του:

«Προσεύχεσθε, για να μή εισέλθετε εις πειρασμόν». Το όπλο του Χριστιανού ενάντια στον εχθρό μας τον διάβολο, είναι η συνεχής προσευχή στον Θεό.

εδάφιο: 41 

Απομονώθηκε ο Κύριος, να είναι μόνος με τον Πατέρα:

Άφησε περίπου 50-100 μέτρα μακριά τους μαθητές Του, “ως λίθου βολής”, όταν πετάς με δύναμη μακριά μιά πέτρα. Γονάτισε κάτω στο χώμα ο Κύριος για να προσευχηθεί.

εδάφιο: 42

Η υπακοή του Κυρίου στο θέλημα του Πατέρα Του, νίκησε την επιθυμία Του να απαλλαγεί απο το “ποτήριο τούτο”

Τί ήταν αυτό το “ποτήριο”; Mήπως ο φόβος του θανάτου; Μήπως ο φόβος του πόνου, του χλευασμού και της ταπείνωσης; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Ας θυμηθούμε για λίγο κάποιες στιγμές του πάθους του Κυρίου, και θα καταλάβουμε τί ήταν αυτό το “ποτήριο”.

Στον Ησαΐα (νγ’ 12) διαβάζουμε: «διότι παρέδωκε την ψυχήν αυτού εις θάνατον και μετά ανόμων ελογίσθη και αυτός εβάστασε τας αμαρτίας πολλών…»

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είπε ότι ο Κύριος είναι: «ο αίρων (αυτός που σηκώνει) την αμαρτίαν του κόσμου»

Ο Ματθαίος μας περιγράφει την ώρα της σταύρωσης, με την λεπτομέρεια ότι: «Από δε έκτης ώρας σκότος έγεινεν εφ’ όλην την γην έως ώρας εννάτης»· (Ο Θεός έκλεισε τα μάτια Του πλέον, για να μή βλέπει την αμαρτία όλου του κόσμου επάνω στον Υιό Του).

Ο Κύριος μας τότε, έκραξε με δυνατή φωνή αγωνίας λέγοντας: «Ηλί, Ηλί, λεμά σαβαχθανί; τουτέστι, Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες»;

Ο αιώνιος Θεός, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ένα με τον Πατέρα, ίσος και όμοιος με τον Πατέρα, έφτασε σε σημείο να λογιστεί σαν ένα «τίποτα», φορτωμένος την αμαρτία όλου του κόσμου, και εγκαταλελειμμένος απο τον ίδιο τον Πατέρα Θεό. Αυτή η εγκατάλειψη ήταν πικρό ποτήρι. Αυτό το ποτήρι ζήτησε ο Κύριος, αν γινόταν, να μήν το πιεί, αλλά αν δεν γινόταν -που δέν γινόταν, γιατί αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού-, τότε ας γινόταν το θέλημα του Θεού, και ας έπινε ο Κύριος μας αυτό το ποτήρι της εγκατάλειψης, για χάρη μας.

εδάφια: 43-44*

Η αγωνία του Κυρίου

* (τα εδάφια αυτά δεν υπάρχουν στο αρχαίο κείμενο, αλλά λόγω της αρχαιότητάς τους παρέμειναν ως αυθεντικά)

Η σκέψη αυτή του «ποτηρίου» έφερε στον Κύριο μας μεγάλη αγωνία, τόσο μεγάλη που χρειάστηκε να Τον ενισχύσει άγγελος απο τον ουρανό. Αγωνία σημαίνει: «Πάλη, συναγωνισμός για την νίκη, ψυχική αγωνία, ταραχή, στενοχώρια» Η προσευχή του Κυρίου μας έγινε έντονα θερμότερη, σε σημείο όπου: «έγεινε δε ο ιδρώς αυτού ως θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες εις την γην».

Πολλοί ερμηνευτές, εσφαλμένα ερμηνεύουν ότι πραγματικό αίμα έτρεξε απο τους πόρους του μετώπου του Κυρίου, λόγω της μεγάλης Του αγωνίας. Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Διαβάζουμε ότι, ο ιδρώτας Του έγινε ως θρόμβοι αίματος. Το «ώς» είναι παρομοίωση, και σημαίνει, ώς αν, όπως οι στάλες του αίματος είναι χοντρές και πηκτές, έτσι έγινε και ο ιδρώτας του Κυρίου. Αυτό κάνει η έντονη αγωνία, εκβάλει από τους πόρους του σώματος χοντρές, ως αίμα, σταγόνες ιδρώτα.

Επίλογος

Όλη αυτή η αναφορά έγινε, για να αντιληφθούμε το μεγαλείο της αγάπης του Πατέρα Θεού για τον άνθρωπο, όπου θυσίασε τον ίδιο Του τον Υιό, καθώς και την ίδια αγάπη του Υιού για τον άνθρωπο, όπου δέχτηκε να πάρει την θέση την δική μας επάνω στον σταυρό. Εμείς άξιζε να ήμασταν εκεί επάνω κρεμασμένοι. Εμείς έπρεπε να πληρώσουμε το αντίτιμο της αμαρτίας μας. Το πλήρωσε όμως ο Ιησούς Χριστός, και μας δικαίωσε μπροστά στον Πατέρα Θεό. Αυτή η προσφορά Του είναι το αληθινό Πάσχα για κάθε Χριστιανό. Αυτό το Πάσχα καλούμαστε να γιορτάζουμε, όχι κάθε χρόνο, αλλά κάθε μέρα της ζωής μας, δίνοντας ευχαριστία στον Σωτήρα μας Χριστό.

Σ’ ευχαριστούμε Κύριε Ιησού.