Η λέπρα τού στρατηγού Νεεμάν, και η δική μας… “λέπρα”!

Για όσους δέν γνωρίζουν, γιά όσους δέν θυμούνται, αλλά καί γιά όσους είναι γνώστες τού περιστατικού τής λέπρας τού στρατηγού τού βασιλιά τής Συρίας Νεεμάν, άς δούμε τά σχετικά εδάφια από τό βιβλίο Β' Βασιλέων: ε' 1-27 τής Παλαιάς Διαθήκης (σέ μετάφραση τού αρχιμανδρίτη Νεόφυτου Βάμβα) πρίν προχωρήσω στά σχόλια μου.

Διαβάστε παρακάτω τό κεφάλαιο αυτό ή ακούστε τό mp3 σέ αφήγηση τού συνεργάτη μας Γιάννη Μπαλτατζή.
[audio:http://sporeas.com/audio/12-II-Kings-05.mp3] Β' Βασιλέων: κεφάλαιο 5/ε
 

"Ο δε Νεεμάν, ο στρατηγός του βασιλέως της Συρίας, ήτο ανήρ μέγας ενώπιον του κυρίου αυτού και τιμώμενος, επειδή ο Κύριος δι' αυτού έδωκε σωτηρίαν εις την Συρίαν· και ο άνθρωπος ήτο δυνατός εν ισχύϊ, λεπρός όμως.

Εξήλθον δε οι Σύριοι κατά τάγματα και έφερον αιχμάλωτον εκ της γης του Ισραήλ μικράν τινά κόρην· και υπηρέτει την γυναίκα του Νεεμάν.

Και είπε προς την κυρίαν αυτής, Είθε να ήτο ο κύριός μου έμπροσθεν του προφήτου του εν Σαμαρεία, διότι ήθελεν ιατρεύσει αυτόν από της λέπρας αυτού.

Και εισελθών ο Νεεμάν απήγγειλε προς τον κύριον αυτού, λέγων, Ούτω και ούτως ελάλησεν η κόρη η εκ της γης του Ισραήλ.

Και είπεν ο βασιλεύς της Συρίας, Ελθέ, ύπαγε, και θέλω στείλει επιστολήν προς τον βασιλέα του Ισραήλ. Και ανεχώρησε και έλαβεν εν τη χειρί αυτού δέκα τάλαντα αργυρίου και εξ χιλιάδας χρυσούς και δέκα αλλαγάς ενδυμάτων. Και έφερε την επιστολήν προς τον βασιλέα του Ισραήλ, λέγουσαν, Και τώρα καθώς έλθη επιστολή αύτη προς σε, ιδού, έστειλα προς σε Νεεμάν τον δούλον μου, διά να ιατρεύσης αυτόν από της λέπρας αυτού.

Και καθώς ανέγνωσεν ο βασιλεύς του Ισραήλ την επιστολήν, διέσχισε τα ιμάτια αυτού, και είπε, Θεός είμαι εγώ, διά να θανατόνω και να ζωοποιώ, ώστε ούτος στέλλει προς εμέ να ιατρεύσω άνθρωπον από της λέπρας αυτού; γνωρίσατε λοιπόν, παρακαλώ, και ιδέτε ότι ούτος ζητεί πρόφασιν εναντίον μου.

Ως δε ήκουσεν ο Ελισσαιέ, ο άνθρωπος του Θεού, ότι ο βασιλεύς του Ισραήλ διέσχισε τα ιμάτια αυτού, απέστειλε προς τον βασιλέα, λέγων, Διά τι διέσχισας τα ιμάτιά σου; ας έλθη τώρα προς εμέ, και θέλει γνωρίσει ότι είναι προφήτης εν τω Ισραήλ.

Τότε ήλθεν ο Νεεμάν μετά των ίππων αυτού και μετά της αμάξης αυτού, και εστάθη εις την θύραν της οικίας του Ελισσαιέ.

Και απέστειλε προς αυτόν ο Ελισσαιέ μηνυτήν, λέγων, Ύπαγε και λούσθητι επτάκις εν τω Ιορδάνη, και θέλει επανέλθει η σαρξ σου εις σε, και θέλεις καθαρισθή.

Ο δε Νεεμάν εθυμώθη και ανεχώρησε και είπεν, Ιδού, εγώ έλεγον, Θέλει βεβαίως εξέλθει προς εμέ και θέλει σταθή και επικαλεσθή το όνομα Κυρίου του Θεού αυτού, και διακινήσει την χείρα αυτού επί τον τόπον και ιατρεύσει τον λεπρόν, ο Αβανά και ο Φαρφάρ, ποταμοί της Δαμασκού, δεν είναι καλήτεροι υπέρ πάντα τα ύδατα του Ισραήλ; δεν ηδυνάμην να λουσθώ εν αυτοίς και να καθαρισθώ; Και στραφείς, ανεχώρησε μετά θυμού.

Επλησίασαν δε οι δούλοι αυτού και ελάλησαν προς αυτόν και είπον· Πάτερ μου, εάν ο προφήτης ήθελε σοι ειπεί μέγα πράγμα, δεν ήθελες κάμει αυτό; πόσω μάλλον τώρα, όταν σοι λέγη, Λούσθητι και καθαρίσθητι;

Τότε κατέβη και εβυθίσθη επτάκις εις τον Ιορδάνην, κατά τον λόγον του ανθρώπου του Θεού, και η σαρξ αυτού αποκατέστη ως σαρξ παιδίου μικρού, και εκαθαρίσθη.

Και επέστρεψε προς τον άνθρωπον του Θεού, αυτός και πάσα η συνοδία αυτού, και ήλθε και εστάθη έμπροσθεν αυτού· και είπεν, Ιδού, τώρα εγνώρισα ότι δεν είναι Θεός εν πάση τη γη, ειμή εν τω Ισραήλ, όθεν τώρα δέχθητι, παρακαλώ, δώρον παρά του δούλου σου.

Ο δε είπε, Ζη Κύριος, ενώπιον του οποίον παρίσταμαι, δεν θέλω δεχθή. Ο δε εβίαζεν αυτόν να δεχθή, αλλά δεν έστερξε.

Και είπεν ο Νεεμάν, Και αν μη, ας δοθή, παρακαλώ, εις τον δούλον σου δύο ημιόνων φορτίον εκ του χώματος τούτου, διότι ο δούλός σου δεν θέλει προσφέρει εις το εξής ολοκαύτωμα ουδέ θυσίαν εις άλλους θεούς, παρά μόνον εις τον Κύριον, περί τούτου του πράγματος ας συγχωρήση ο Κύριος τον δούλον σου, ότι, όταν εισέρχηται ο κύριός μου εις τον οίκον του Ριμμών διά να προσκυνήση εκεί, και στηρίζηται επί την χείρα μου, και εγώ κλίνω εμαυτόν εν τω οίκω του Ριμμών, ενώ κλίνω εμαυτόν εν τω οίκω του Ριμμών, ο Κύριος ας συγχωρήση τον δούλον σου περί του πράγματος τούτου. Και είπε προς αυτόν, Ύπαγε εν ειρήνη. Και ανεχώρησεν απ' αυτού μικρόν τι διάστημα.

Είπε δε ο Γιεζεί, ο υπηρέτης του Ελισσαιέ του ανθρώπου του Θεού, Ιδού, εφείσθη ο κύριός μου του Νεεμάν τούτου του Συρίου, ώστε να μη λάβη εκ της χειρός αυτού εκείνο το οποίον έφερε, πλην, ζη Κύριος, εγώ θέλω τρέξει κατόπιν αυτού και θέλω λάβει τι παρ' αυτού.

Και έτρεξεν ο Γιεζεί κατόπιν του Νεεμάν. Και ότε είδεν αυτόν ο Νεεμάν τρέχοντα κατόπιν αυτού, επήδησεν εκ της αμάξης εις συνάντησιν αυτού και είπε, Καλώς έχετε;

Ο δε είπε, Καλώς· ο κύριός μου με απέστειλε, λέγων, Ιδού, ταύτην την ώραν ήλθον προς εμέ, εκ του όρους Εφραΐμ, δύο νέοι εκ των υιών των προφητών· δος εις αυτούς, παρακαλώ, εν τάλαντον αργυρίου και δύο αλλαγάς ενδυμάτων.

Και είπεν ο Νεεμάν, Λάβε ευχαρίστως δύο τάλαντα. Και εβίασεν αυτόν, και έδωσε τα δύο τάλαντα του αργυρίου εις δύο θυλάκια, μετά δύο αλλαγών ενδυμάτων· και επέθεσεν αυτά εις δύο εκ των δούλων αυτού, και εβάσταζον αυτά έμπροσθεν αυτού.

Και ότε ήλθεν εις Οφήλ, έλαβεν αυτά εκ των χειρών αυτών και εφύλαξεν εν τω οίκω· και απέλυσε τους άνδρας, και ανεχώρησαν.

Αυτός δε εισήλθε και εστάθη έμπροσθεν του κυρίου αυτού. Και είπε προς αυτόν ο Ελισσαιέ, Πόθεν, Γιεζεί; Ο δε είπεν, Ο δούλός σου δεν υπήγε πούποτε.

Και είπε προς αυτόν, Δεν υπήγεν η καρδία μου μετά σου, ότε ο άνθρωπος επέστρεψεν από της αμάξης αυτού εις συνάντησίν σου; είναι καιρός να λάβης αργύριον και να λάβης ιμάτια και ελαιώνας και αμπελώνας και πρόβατα και βόας και δούλους και δούλας;

διά τούτο η λέπρα του Νεεμάν θέλει κολληθή εις σε και εις το σπέρμα σου εις τον αιώνα. Και εξήλθεν απ' έμπροσθεν αυτού λελεπρωμένος ως χιών" [Β’ Βασιλέων: ε’ 1-27].

(Τό γραπτό κείμενο τής Βίβλου είναι από τό newlife4you.gr).

Μπορείτε νά δείτε βίντεο, σχετικό μέ τήν εξιστόρηση τού Νεεμάν. (στά Αγγλικά).

Ο άνθρωπος είναι ώς μιά δύναμη -πού είναι δώρο τού θεού-, καί ή λέπρα ώς η αμαρτία, πού είναι γέννημα τού διαβόλου, καί η αμαρτία όταν εξακολουθεί νά επηρεάζει τήν ψυχή μας, τότε μάς αποδυναμώνει καί μάς αποχωρίζει από τόν Θεό.

Στήν παραπάνω αφήγηση έχουμε κάποιους "πρωταγωνιστές" πού θά διαμορφώσουν τήν παρουσίαση μας αυτή.

Η μικρή Ισραηλίτισσα κόρη, -σέ αντίθεση μέ τήν "δύναμη" τής κρατικής θρησκείας- είναι ώς ό αδύναμος ευαγγελιστής,  πού ώς ευαγγελιστής φέρνει τό καθαρό μήνυμα τού Ευαγγελίου στήν ακοή  τού ενδιαφερομένου. Αυτό έκανε καί ή μικρή κόρη μέ λίγες μόνον λέξεις:

"Είθε να ήτο ο κύριός μου έμπροσθεν του προφήτου του εν Σαμαρεία, διότι ήθελεν ιατρεύσει αυτόν από της λέπρας αυτού".

Στήν αποδοχή τού Νεεμάν τής σποράς τών λόγων αυτών από τήν μικρή Ισραηλίτισσα, επήλθε τό ποθητό αποτέλεσμα τής θεραπείας αλλά καί τής σωτηρίας.

Στόν Νεεμάν όπως, δέν υπήρχε εξ' αρχής η κατανόηση τής Παντοδυναμίας τού Θεού, καί δέν γνώριζε, όπως καί ό θρησκευόμενος δέν γνωρίζει, ότι μόνο μέ απλότητα καί πίστη μπορείς νά πλησιάσεις τόν Παντοδύναμο Πατέρα Θεό, καί Τόν πλησιάζει(;) μέ δικά του έργα, όπως προσφορές καί εκτελέσεις ιερατικών διαταγμάτων. Πέραν τούτου, τά δώρα (τάματα κλπ) πού προσκομίζει ό ενδιαφερόμενος γιά τήν θεραπεία του ή γιά οποιοδήποτε αίτημά του, είναι ώς μιά δωροδοκία στόν θεράποντα γιά νά είναι σέ θέση νά θεραπεύσει, κάτι τό οποίον αποτελεί ύβρη γιά τόν Θεό, διότι νομίζουν κάποιοι ότι μέ "χρυσό καί αργύριο" μπορούν νά εξαγοράσουν τήν ευμένεια τού Θεού. Αυτό δυστυχώς παρατηρούμε καί σήμερα στήν κρατική Ορθόδοξη Εκκλησία μέ τούς θρησκευόμενους νά εναποθέτουν κάθε είδους τάματα στήν "τάδε" εικόνα γιά νά έχουν(!) τήν "χάρη" της. Είναι ακριβώς ότι καί τά "δέκα τάλαντα αργυρίου και εξ χιλιάδας χρυσούς και δέκα αλλαγάς ενδυμάτων" τού στρατηγού Νεεμάν.

Η κακή αρχή θά έχει καί τέλος.

Αυτό έγινε καί μέ τόν βασιλιά τής Συρίας. Δέν κατανόησε ο βασιλιάς ότι στόν Θεό έπρεπε κατ' ευθείαν νά προστρέξει, και αντ' αυτού απευθύνεται στόν βασιλιά τού Ισραήλ αιτούμενος τήν… θεραπεία τού στρατηγού του Νεεμάν! Αυτή τήν τακτική ακολουθούν έως καί σήμερα οι θρησκευόμενοι δυστυχώς. Προστρέχουν σέ λάθος πρόσωπα, αμφιβόλου αξίας καί υπάρξεως πολλές φορές, καί αρνούνται πεισματικά νά πλησιάσουν τόν Ίδιο τόν Θεό -μέσω τού Ιησού Χριστού- διότι τούς εδίδαξαν οι παππάδες τους ότι τόν Θεό δέν μπορούν νά τόν πλησιάσουν παρά μόνον μέσω τών αγίων καί μέσω τών… "πνευματικών" τους παπάδων !!! Η αναγνώριση τής αδυναμίας τού Ισραηλίτη βασιλιά γιά θεραπεία, είναι τό πρώτο καλό σημάδι γιά τήν εξάπλωση τής αλήθειας. Όντως, εάν ό βασιλιάς τού Ισραήλ δέν αναγνώριζε τήν αδυναμία του -κάτι πού δυστυχώς ξεχνούν νά κάνουν κάποιοι σημερινοί "θεοί" τών εκκλησιών-, τότε ο στρατηγός Νεεμάν, καί θά επέστρεφε άπραγος αλλά καί θά κινδύνευαν οι καλές σχέσεις τών δύο Βασιλειών, Συρίας καί Ισραήλ.

Ο στρατηγός Νεεμάν, μέ όλη τήν εξουσία καί τήν στρατιωτική του δύναμη, πήγε στήν πόρτα τού προφήτη Ελισσαιέ καί ανέμενε τήν συνήθη υποταγή από τόν προφήτη, όπως συνήθισε ο Νεεμάν τήν υποταγή από τούς στρατιώτες του. Έτσι, καί πάλι η αδυναμία τού ανθρώπου -μετασχηματιζόμενη ώς δύναμη- δείχνει τήν αφροσύνη της. Όλο τό μεγαλείο καί ή εξουσία τού Νεεμάν μεταφέρεται ενώπιον τού φτωχού Προφήτη ώς επίδειξη ίσως τής εξουσίας αυτής. Μέγα σφάλμα. Τήν ίδια επίδειξη εξουσίας βλέπουμε καί στούς εξέχοντες "μητροπατεριτσοφόρους" βυζαντινόφερτους κρατικούς υπαλλήλους Δεσποτάδες, όπου καί νομίζουν ότι μέ τήν "εξουσία" τους αυτή θά καταπατούν τόν φτωχό εργάτη τού Ευαγγελίου. Καί αυτό μέγα σφάλμα.

Ό άνθρωπος τού Θεού πάντα πρέπει νά διακατέχεται από τήν σοφία τού Αγίου Πνεύματος. Αυτό βλέπουμε καί στόν προφήτη Ελισσαιέ. Δέν βγήκε από τήν πόρτα του νά υποδεχθεί ή νά προσκυνήσει ενώπιον τής δυνάμεως τού στρατηγού, αλλά μέ λόγο Θείας δυνάμεως καί αληθινής εξουσίας Θεού, δίνει εντολή στόν μηνυτή του γιά νά μεταφέρει στόν στρατηγό τό τί θά πρέπει νά κάνει εάν θέλει πράγματι νά απαλλαγεί από τήν ασθένεια της λέπρας… τής αμαρτίας δηλαδή. Αυτό πιστεύω πώς δέν πρέπει νά τό μεταφράσουμε ώς απαξίωση ή αγένεια τού προφήτη απέναντι στό πρόσωπο καί τό αξίωμα τού στρατηγού, αλλά ώς ένα δίδαγμα, ότι,

"… τα μωρά του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός διά να καταισχύνη τους σοφούς, και τα ασθενή του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός διά να καταισχύνη τα ισχυρά" [Α’ Κορινθίους: α’ 27]

Ένα εξίσου σπουδαίο σημείο πού θά πρέπει νά σταθούμε γιά λίγο είναι καί αυτό τό μέρος τής αφήγησης. Ο ποταμός Ιορδάνης, σέ σύγκριση μέ τούς ποταμούς τής Δαμασκού Αβανά καί Φαρφάρ, ήταν πολύ φτωχός καί ανάξιος αναφοράς. Τόν ποταμό Ιορδάνη θά πρέπει νά τόν δούμε ώς τό απλό μήνυμα τού Ευαγγελίου πού φέρνει τό ποθητό αποτέλεσμα τής Σωτηρίας μας από τά δεσμά τής αμαρτίας, όπως έφερε τήν θεραπεία στόν Νεεμάν, ενώ δέν θά επήρχετο ή ποθητή θεραπεία εάν επέμενε νά λουσθεί στά "δικά του" νερά, δηλαδή στά "πλούσια" νερά τού ποταμού Αβανά ή Φαρφάρ τής Συρίας.

Όσο περιφρονημένο όμως καί νά είναι τό μήνυμα τού καθαρού Ευαγγελίου, από ιερωμένους καί μή, δέν μπορεί κανείς νά αμφισβητήσει τήν δύναμή του όταν πράγματι πειραματιστεί τήν ενέργεια τού Λόγου τού Θεού επάνω στήν ψυχή τού ανθρώπου. Απεναντίας, οι πάμπλουτοι καί φανταχτεροί στήν όψη ποταμοί τής Δαμασκού, (ό ποταμός Αβανά -φώτο- στά Ελληνικά μεταφράζεται Χρυσορρόας, διότι έρρεε χρυσό),  παραλληλίζονται μέ τήν χλιδή, τόν πλούτο καί τήν δεσποτική Βυζαντινόφερτη εξουσία τών Δεσποτάδων καί τής Θρησκείας, ή οποία καί κούφια είναι αλλά καί ξένη ώς πρός τό πολίτευμα τού Ευαγγελίου.

Άς προσέξουμε εδώ ότι, ο προφήτης τού Θεού (ό απλός εργάτης τού Ευαγγελίου) έστειλε τόν στρατηγό μαζί μέ τήν λέπρα του (τόν αμαρτωλό δηλαδή πού έχει ανάγκη από καθαρισμό τών αμαρτιών του) νά λουσθεί στόν φτωχό Ιορδάνη, δηλαδή νά πιστέψει καί νά εμπιστευθεί τό απλό -καί φτωχό ίσως- μήνυμα τού Ευαγγελίου, καί δέν τόν έστειλε στούς "Δεσποτάδες καί στήν απατηλή Θρησκεία" τών ποταμών Αβανά καί Φαρφάρ τής Δαμασκού. Αυτό μάς υποδεικνύει τήν αδυναμία τής Θρησκείας γιά Σωτηρία τού αμαρτωλού καί γιά καθαρισμό τών αμαρτιών του. Στό άκουσμα τού απλού Ευαγγελίου, όταν στρέψεις αλλού τό βλέμμα σου μέ θυμό -διότι σού έμαθαν οι Δεσποτάδες σου νά θεωρείς αιρετικό κάθε εργάτη τού Ευαγγελίου πού σού μιλά απλά καί καθαρά γιά τήν Σωτηρία τού Χριστού, και δέν αναμιγνύει στό μήνυμα αυτό τήν θρησκευτική συνήθεια, όπως καντήλια, κεριά, μνημόσυνα, κόλλυβα, αγίους καί αγίες, νηστείες, γονυκλισίες, τάματα καί προσφορές, στερήσεις καί κακουχίες, μάτωμα γονάτων γιά νά πλησιάσεις τήν Παναγία τής Τήνου, κ.λ.π.– τότε θά χάσεις τήν ευκαιρία τού καθαρισμού σου, όπως ό Νεεμάν θά έχανε εάν επέμενε στόν θυμό του ενάντια στόν προφήτη τού Θεού, διότι τού υπέδειξε τόν απλό τρόπο τού Ευαγγελίου (τόν Ιορδάνη) καί όχι τήν θρησκευτική οδό τών Δεσποτάδων (Αβανά καί Φαρφάρ) πού οδηγεί στήν απώλεια καί στόν αφανισμό.

Τόν θυμό ενάντια στήν Αλήθεια, εξ' αιτίας τής Θρησκείας, μπορεί νά τόν καταπραΰνει μιά απλή προτροπή, ή οποία πρέπει νά γίνεται μέ αγάπη. Αυτό έκαναν καί οι στρατιώτες τού στρατηγού, λέγοντας του ότι θά μπορούσε ό προφήτης Ελισσαιέ νά τού έλεγε νά κάνει κάτι μεγαλύτερο, ώς ένα θρησκευτικό τελετουργικό άς πούμε, καί θά τό έκανε ο στρατηγός γιά τόν καθαρισμό του. Τώρα όμως πού τού συνέστησε κάτι απλό καί εύκολο, να λουστεί δηλαδή στά νερά τού Ιορδάνη ποταμού γιά νά καθαριστεί από τήν λέπρα του, δέν πρέπει νά υπακούσει σ' αυτό τό απλό καί μοναδικό πρόσταγμα; Τό αποτέλεσμα τής υπακοής στό απλό μήνυμα τού Ευαγγελίου, έρχεται νά καταντροπιάσει τήν πολύπλοκη καί απατηλή ειδωλολατρική θρησκεία, πού δέν οδηγεί στήν Σωτηρία αλλά στήν αιώνια απώλεια. Τήν υπακοή αυτή ακολούθησε τελικά καί ό στρατηγός Νεεμάν ό Σύρος, καί: "κατέβη και εβυθίσθη επτάκις εις τον Ιορδάνην, κατά τον λόγον του ανθρώπου του Θεού, και η σαρξ αυτού αποκατέστη ως σαρξ παιδίου μικρού, και εκαθαρίσθη".

Έτσι μόνο μπορεί νά καθαριστεί ή αμαρτία τού ανθρώπου, πηγαίνοντας απ' ευθείας στήν πηγή τού καθαρισμού, πού δέν είναι ούτε ή θρησκεία, ούτε τά μαγικά τελετουργικά τερτίπια, ούτε οι προσφορές εξαγοράς μέ τήν δωροδοκία τών ταμάτων στόν "άγιο", αλλά ό Ένας καί Μοναδικός Σωτήρας, ό Ιησούς Χριστός, ό απλός "Ιορδάνης ποταμός". Ο Νεεμάν από τήν χαρά του καί τήν ευγνωμοσύνη του πλέον στόν Θεό γιά τόν καθαρισμό του, αναγνωρίζει τόν Θεό, λέγοντας ότι:

"Ιδού, τώρα εγνώρισα ότι δεν είναι Θεός εν πάση τη γη, ειμή εν τω Ισραήλ",

καί ζητάει από τόν Ελισσαιέ νά τού δώσει χώμα από τήν γή τού Ισραήλ, ούτως ώστε όταν συνοδεύει τόν βασιλιά του στά ειδωλολατρικά του καθήκοντα, νά μή τού καταλογιστεί αμαρτία γιά τήν συμμετοχή του στήν αμαρτία τού βασιλιά, συνοδεύοντας τον ώς ήταν υποχρεωμένος νά κάνει. Πιθανόν νά ήθελε αυτό τό χώμα γιά νά φτιάξει Θυσιαστήριο γιά τόν Θεό πού τόν εθεράπευσε, όπως συνηθίζονταν παλαιότερα φτιάχνοντας "Θυσιαστήρια εκ γής". Αυτό δείχνει ότι ο Νεεμάν αδυνατεί πρός τό παρόν νά κατανοήσει τήν πανταχού Παρουσία τού Θεού καί τόν χαρακτήρα Του ώς τού μοναδικού Θεού ολόκληρης τής ανθρωπότητας, καί νομίζει πώς εβρισκόμενος στόν τόπο του καί πατώντας επάνω σέ χώμα Ισραηλιτικό, θά τόν εισακούει ό Θεός. Ο Θεός όμως δέν περιορίζεται σέ κάποιον ειδικό χώρο ή τοποθεσία, ούτε κλείνεται ώς κονσέρβα σέ κάποιο θρησκευτικό κουτί ανοίγοντάς το όποτε τό θελήσουμε, αλλά είναι παντού καί πάντα γιά τήν ανάγκη τού ανθρώπου, όταν κράζει ο άνθρωπος σ' Αυτόν μέ πίστη καί αγνότητα. Τότε μόνο θά εισακουστεί.

Δέν ξεχνούμε ότι στήν εν λόγω περίπτωση βρισκόμαστε στήν Παλαιά Διαθήκη καί τό πράττει αυτό ο Νεεμάν από άγνοια γιά τόν Θεό και κατά κάποιον τρόπο τόν δικαιολογούμε. Στήν Καινή Διαθήκη όμως, πού τώρα βρισκόμαστε, καί βλέπουμε εκατομμύρια σύγχρονους "Νεεμάν" νά πράττουν τό ίδιο ατόπημα, πιστεύοντας ότι ό Θεός περιορίζεται μόνο στήν δική τους Θρησκεία και υπάρχει μόνο στόν δικό τους ναό κλεισμένος, και καυχώνται πώς είναι Ορθόδοξοι, ή Καθολικοί, ή Διαμαρτυρόμενοι, πώς μπορούμε νά δικαιολογήσουμε μιά τέτοια ανοησία;

Στήν Πρόνοια καί Αγάπη τού Θεού γιά τόν άνθρωπο, σχεδίασε ό Θεός τήν παγκόσμια εξάπλωση τής κατά χάριν Σωτηρίας, πού μέσω τού Υιού Του έδωσε, καί δέν περιορίστηκε μόνο στόν λαό Ισραήλ. Αυτό τό βλέπουμε επίσης καί στήν περίπτωση τού Νεεμάν, όπου αναφέρθηκε καί ό Κύριος μας Ιησούς Χριστός, λέγοντας μεταξύ άλλων στούς επικριτές Του Φαρισαίους:

"Και πολλοί λεπροί ήσαν επί Ελισαίου του προφήτου εν τω Ισραήλ, και ουδείς αυτών εκαθαρίσθη, ειμή Νεεμάν ο Σύρος" [Λουκάς: ιδ’ 27].

Εδώ ό Κύριος κάνει έναν σαφή υπαινιγμό στόν λαό Ισραήλ, ότι, τό Σωτήριο μήνυμά Του πού τό απέρριπτε ό λαός εκείνος, θά εξαπλωνόταν σέ όλα τά Έθνη, εφόσον οι υιοί τής Βασιλείας δέν ήσαν άξιοι τής Βασιλείας αυτής. Εμείς, οι μή Ιουδαίοι, πού αποτελούμε τά Έθνη, καί ακούσαμε γιά τό Σωτήριο μήνυμα τού Ιησού Χριστού, αποδεχόμαστε άραγε τό Δώρο αυτό, ή μήπως εξακολουθούμε νά εμμένουμε στήν πατροπαράδοτη θρησκεία τού "έτσι τά βρήκαμε έτσι κάνουμε"; Είναι σοβαρό τό θέμα και σοβαρά θά πρέπει νά τό αντιμετωπίσουμε.

Μιά άλλη κατηγορία θρησκευόμενων, είναι αυτοί πού χάριν τού Ευαγγελίου προσπαθούν νά αποκομίσουν κέρδη, αδιαφορώντας γιά τίς συνέπειες τής αμαρτίας τους αυτής. Κάτι τέτοιο βλέπουμε νά κάνει καί ό Γιεζεΐ, όπου βλέποντας πώς ό προφήτης Ελισσαιέ αρνήθηκε τά δώρα τού Νεεμάν, έτρεξε ό ίδιος κατόπιν τού στρατηγού, καί μέ ψεύδος (στό όνομα τού προφήτη) ζήτησε νά πάρει κάτι από τόν Νεεμάν, πρός όφελος του, όπου καί έκρυψε τά "λάφυρα" στό σπίτι του.

Η πράξη αυτή τού Γιεζεΐ, δούλου τού προφήτη, είναι όπως αυτών πού προσπαθούν νά εκμεταλλευτούν τήν απλότητα τού Ευαγγελίου γιά ιδίω όφελος, είτε οικονομικό είτε γιά νά δοξάσουν τόν εαυτό τους. Αυτό βλέπουμε καί στόν Σίμωνα τόν Μάγο, όπου μέ χρήματα ήθελε νά αγοράσει τήν δύναμη νά μεταδίδει Πνεύμα Άγιο, όπου καί θά τό… "μοσχομεταπωλούσε" αργότερα (όπως νόμιζε ίσως) γιά νά έχει οικονομικό κέρδος. Αυτό επίσης βλέπουμε στόν Ανανία καί τήν Σαπφείρα όπου προσεπάθησαν νά κρατήσουν μέρος τού τιμήματος από τό κτήμα πού πούλησαν, ψευδόμενοι ότι τό ποσόν πού εναπόθεσαν στό ταμείο τής Εκκλησίας ήταν αυτό καί μόνο, δίχως φυσικά νά ήσαν υποχρεωμένοι νά κάνουν κάτι τέτοι αλλά βλέποντας άλλους Μαθητές νά τό κάνουν αυτό, θέλησαν καί οί ίδιοι νά δείξουν στούς άλλους ότι ήσαν καί αυτοί εξίσου άξιοι γιά κάτι τέτοιο, έχοντας παράλληλα καί όφελος από τό κοινό ταμείο τής Εκκλησίας. Τό αποτέλεσμα τής αφροσύνης αυτής (όσο εμμένει κάποιος σ' αυτό), είναι η απώλεια. Αυτό έγινε στόν Γιεζεΐ, μέ τήν παντοτινή λέπρα του πού από τόν Νεεμάν επήλθε σ' αυτόν, αυτό έγινε στό ζεύγος Ανανία όπου θανατώθηκαν από τόν Θεό γιά τό ψεύδος τους στό Άγιο πνεύμα, αυτό γίνεται σέ όποιον νομίζει ότι είς βάρος τού Ευαγγελίου θά θησαυρίσει ή θά χλευάσει.

Είθε ό Κύριος Ιησούς Χριστός νά ανοίξει τούς οφθαλμούς όλων μας. ΑΜΗΝ.