«Η καταφρονείς τον πλούτον της χρηστότητος αυτού και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοών ότι η χρηστότης του Θεού σε φέρει εις μετάνοιαν;» (Ρωμ.2:4)

Συνεπώς, η αγαθότης του Θεού είναι εκείνη που φέρνει εσένα και εμένα σε μετάνοια! Ναι, η αγαθότης Του που εκφράζεται διά της υπομονής του και της μακροθυμίας Του! Η επίγνωση της αδυναμίας μου και της αμαρτωλότητός μου αφενός και η υπομονή και η μακροθυμία του Θεού που μακροθυμεί, που με ανέχεται και που με ωθεί να εννοήσω την αναγκη μου να μετανοήσω, να επιστρέψω και να πλησιάσω τον Θεόν. Μήπως το γεγονός ότι ο Θεός δεν με «ετιμώρησε» ακόμη μου δίδει την εντύπωση ότι είμαι αθώος και ότι κατά συνέπεια είμαι ασφαλής; Μήπως η αγαθότης Του και η ανοχή Του μ’ενθαρρύνουν να συνεχίσω να αμαρτάνω; Είθε ο Κύριος να μας βοηθήσει να εννοήσωμε και να διακηρύξωμε τον πλούτον της αγαθότητος του Θεού. Της αγαθότητος του Θεού, τις αποδείξεις της οποίας έχομε όλοι διαπιστώσει επανειλημμένως υπό μορφήν ελέους, αγάπης καί προνοίας…

Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ο άνθρωπος λαμβάνει επίγνωση της ηθικής του καταστάσεως και καταλαμβάνεται από έκπληξη: Γιατί και μέχρι πότε ο Θεός θα με ανέχεται; Μήπως καταχρώμαι της καλοσύνης και του ελέους του Θεού επειδή είναι μακρόθυμος; (Εκκλ.8:1 / 2Πετ.3:9). Τί έκανε ο Θεός γιά μένα δίνοντας τον Υιόν Του Ιησούν Χριστόν να πεθάνει επάνω στον σταυρόν γιά τις αμαρτίες μου και τί εγώ κάνω τώρα σ’Αυτόν και γι’Αυτόν; Και, επί πλέον, κρίνω τον πλησίον μου ως εάν εγώ, εγώ, εγώ να ήμουν άγγελος! Τί υποκρισία! Τί τύφλωση! Είμαι πράγματι αναπολόγητος! Στην πραγματικότητα, καταδικάζω τον εαυτόν μου, διότι τα αυτά πράττω και εγώ…

Καθώς έκανα αυτές τις σκέψεις σχετικά με τον πλούτον της αγαθότητος του Θεού, της υπομονής Του και της μακροθυμίας Του, αισθάνθηκα την ανάγκη να επανεξετάσω το εδάφιο αυτό στο πλαίσιο των συμφραζομένων. Τότε κατάλαβα ότι θ’ αποτελούσε σοβαρό δογματικό λάθος εάν απομόνωνα την αγαθότητα του Θεού από τις προειδοποιήσεις Του: Εκείνες που προηγούνται του εδαφίου αυτού και εκείνες που έπονται! Αδύνατον να αποφύγει κανείς την κρίση! Επιπλέον, εάν η καρδιά μου έμενε ‘σκληρυμένη και αμετανόητη’, θα εθησαύριζα εις εαυτόν οργήν εν τη ημέρα της οργής και της αποκαλύψεως της δικαιοκρισίας του Θεού, όστις θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού (εδ.5-6). Και η Αγία Γραφή συνεχίζει: «εις μεν τους ζητούντας δι’ υπομονής έργου αγαθού, δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν ζωήν αιώνιον, εις δε τους φιλονείκους και απειθούντας μεν εις την αλήθειαν, πειθομένους δε εις την αδικίαν θέλει είσθαι θυμός και οργή, θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του εργαζομένου το κακόν, ……… δόξα δε και τιμή και ειρήνη εις πάντα τον εργαζόμενον το αγαθόν……… Διότι δεν είναι δίκαιοι παρά τω Θεώ οι ακροαταί του νόμου, αλλ’ οι εκτελεσταί του νόμου θέλουσι δικαιωθή.» (Ρωμ.2:7-13). Είθε ο Κυριος να μας βοηθήσει να εννοήσωμε την υποχρέωσή μας να απορρίψωμε τις αμαρτίες μας και να στραφούμε προς τον Θεόν.

Υπάρχει ένα θαυμάσιο μέρος της Αγίας Γραφής που λέγει: «Έλεος και αλήθεια συναπηντήθησαν· δικαιοσύνη και ειρήνη εφιλήθησαν. Αλήθεια εκ της γης θέλει αναβλαστήσει· και δικαιοσύνη εξ ουρανού θέλει κύψει.» (Ps.85:10-11). Συνεπώς, η αγαθότης του Θεού (η χάρη Του) δεν μπορεί να βασιλεύσει χωρίς την αλήθεια (Ρωμ.5:21) και η ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη δικαιοσύνη (Ησα.48:22). Και τελικά, εάν η αλήθεια «εκ της γης θέλει αναβλαστήσει», δηλ. από τον άνθρωπον, τότε η δικαιοσύνη του Θεού «εξ ουρανού θέλει κύψει» μετ’ευνοίας να δικαιώσει και να σώσει ακόμη και τον ασεβή που πιστεύει σ’Αυτόν! (Ρωμ.4:5). Ο φόβος του Θεού, σε συνδυασμό με την κατανόηση του πλούτου της αγαθότητός Του, αποτελεί κίνητρον προς μετάνοια και σε επιστροφή της ψυχής. Επιστροφή από κάθε τι κακόν προς κάθε τι καλόν. Επιστροφή αρχική συνοδευομένη από αναγέννηση της ψυχής διά της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος, το Οποίον χρησιμοποιεί και ενεργοποιεί αποτελεσματικά τον λόγον του Θεού. Μετά, συνεχής επιστροφή στην ψυχή και τη ζωή όλων εκείνων που δέχονται τους ελέγχους του Θεού και υπακούουν σε όλες τις αλήθειες του θείου Του λόγου, πράγμα το οποίο θα έχει ως συνέπεια να κάνει τον πιστόν να μεταβαίνει από ‘δυνάμεως εις δύναμιν’ (Ψαλ.84:7) και από ‘δόξης εις δόξαν’ ως από του Πνεύματος του Κυρίου! (2Κορ.3:18).

Καθώς εδιάβαζα τα προηγούμενα εδάφια μου έκανε βαθύτατη εντύπωση η έκφραση: «απειθούντας μεν εις την αλήθειαν, πειθομένους δε εις την αδικίαν». Θυμήθηκα ότι όταν ήμουν νέος, είχα μερικές συζητήσεις με έναν ιερέα σχετικά με τους όρους και τον τρόπον που μπορεί ο άνθρωπος να σωθεί. Εκείνος, μη δυνάμενος να αρνηθεί ή να αντικρούσει τις Βιβλικές αλήθειες που αφορούν τη σωτηρία του ανθρώπου διά της πίστεως και διά της χάριτος του Θεού (Εφεσ.2:8), που ήταν σε αντίθεση προς τις εκκλησιατικές του παραδόσεις, θέλησε να κλείσει τη συζήτηση λέγοντας: «Έχεις δίκηο, αυτή είναι η αλήθεια, αλλά εάν αρχίσω να κηρύττω επί τη βάσει αυτών των Βιβλικών αληθειών, οι προϊστάμενοί μου θα με διώξουν.» Τώρα, στην προκεχωρημένη ηλικία που είμαι, είχα μερικές συζητήσεις με κάποιον ποιμένα εκκλησίας σχετικά με μερικές πρακτικές της εκκλησίας που ήταν σε αντίθεση προς ορισμένες Βιβλικές αλήθειες. Μετά από κάποιες συναντήσεις και ανταλλαγή απόψεων ομολόγησε ότι αν ήθελε να εφαρμόσει τις σχετικές Βιβλικές ‘οδηγίες’ στην εκκλησία του θα «εβομβαρδίζετο» από ορισμένους συνεργάτες του και μετά από τους ανωτέρους του και ότι θα είχε προβλήματα, των οποίων το τέλος δεν θα μπορούσε να προβλέψει…

Αυτά είναι δύο παραδείγματα ανθρώπων της ‘θρησκείας’ οι οποίοι δεν υπακούουν στην αλήθεια! Τι θα συμβεί εάν συνεχίσουν να περιφρονούν τον λόγον Του και την αγαθότητά Του με σκληρυμένη και αμετανόητη καρδία με τέτοιους απαράδεκτους συμβιβασμούς;

Ω, Κύριε! Προστάτευσέ μας από τον εαυτόν μας. Μη επιτρέψεις ποτέ η καρδιά μας να σκληρυνθεί και να μείνει αμετανόητη. Είθε η καρδιά μας να ‘λειώση’ από βαθειά συντριβή από την αγαθότητα του Υιού Σου Ιησού Χριστού, και να πενθήσωμε για κάθε τι το οποίο εκάναμε κατά του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Θεού Ιησού Χριστού (Τιτ.2:13). Βοήθησέ μας να είμαστε ευάρεστοι σε Σένα (2Κορ.5:9). Μη επιτρέψεις να ξεχάσομε ότι κάποια μέρα θα σταθούμε ενώπιόν Σου να δώσομε λόγο για κάθε τι που είπαμε, κάναμε ή και που ακόμη σκεφθήκαμε, που δεν το εξομολογηθήκαμε και δεν το απορρίψαμε! Αμήν!

Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ

 

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ

Από Γιώργος Οικονομίδης

Γεννημένος τό 1960, ο Γιώργος Οικονομίδης ασχολήθηκε με διάφορες εργασίες ώς πρός τό ζήν. Τό έτος 1988 ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, μπήκε πλέον στην ζωή του και -συγκρίνοντας την Αγία Γραφή με την θρησκεία- του ετέθη στην ψυχή του τό μεγαλύτερο ερώτημα... "ΘΡΗΣΚΕΙΑ ή ΧΡΙΣΤΟΣ"; και έκτοτε, εφόσον επέλεξε τόν Χριστό, παρέδωσε την καρδιά του στόν Κύριο και Σωτήρα του Ιησού Χριστό, όπου και Τόν υπηρετεί από τότε με ποικίλους τρόπους, όπως: Αρθρογράφος σε εφημερίδες με δική του μόνιμη στήλη και, εκφωνητής επί τριετία σε Χριστιανικό Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα του εξωτερικού (στην Ελληνική γλώσσα), όπου συνεχίζει επί σειρά ετών την διακονία του στό διαδίκτυο με την Χριστιανική Ιστοσελίδα του "sporeas.gr", καταναλώνοντας με αγάπη την ζωή και τόν χρόνο του στό έργο αυτό. Για 15 περίπου έτη εργαζόταν την επιχείρηση του στό εξωτερικό, όπου με την Χάρη και την βοήθεια του Θεού την ξεκίνησε από τό "μηδέν". Τό έργο του Θεού συνεχίζεται ανά τόν κόσμο και ο Γιώργος Οικονομίδης καταναλώνεται στό να συμβάλει στό οικοδόμημα αυτό ανάμεσα στους Έλληνες συμπατριώτες του και όχι μόνον, παρουσιάζοντας την αλήθεια του Ευαγγελίου ενάντια στό ιερατικό κατεστημένο που αρέσκεται στό καλλιεργημένο ψεύδος.