ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ
Γράφει ο Δημοσιογράφος Γεώργιος Σ. Κανταρτζής
Η ταινία ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ του Μέλ Γκίμπσον τα τελευταία χρόνια έφερε αναστάτωση στον κόσμο. Από τη μια πολλοί χριστιανοί την είδαν ως ένα τεράστιο μέσο για ευαγγελισμό και την πνευματική αναγέννηση των ανθρώπων, γι αυτό και πολλές εκκλησίες στο εξωτερικό αγόρασαν χιλιάδες εισιτήρια για να τα δώσουν δωρεάν σε άτομα της περιφέρειάς τους. Ιεροκήρυκες με τα εκκλησιάσματά τους παρακολούθησαν σε κινηματογράφους την ταινία, μάλιστα ένας 43χρονος ιεροκήρυκας πέθανε στη διάρκεια του φιλμ στη Βραζιλία, που να παρακολουθήσει με το ποίμνιό του. ΄Ενας από το Τέξας αγόρασε 6.000 εισιτήρια και τα έδωσε δωρεάν στην περιοχή του. Κοινότητες Εβραίων αντέδρασαν γιατί είδαν στο φιλμ ένα πνεύμα αντισημιτισμού. Ένας 21χρονος μωαμεθανός από την Ιορδανία, που είδε το φιλμ δήλωσε: «η ταινία του Gibson έριξε τις μάσκες των ψευτιών των Ιουδαίων. Ελπίζω ο κόσμος να στραφεί εναντίον τους». Από άλλους έχει επικριθεί για υπερβολική βαναυσότητα στην αιματηρή απεικόνιση των τελευταίων 12 ωρών του Ιησού. Ένας άνδρας από το Τέξας (ΗΠΑ), μετά που είδε την ταινία, είχε τύψεις και ομολόγησε στην αστυνομία το φόνο που διάπραξε στη 19χρονη φίλη του, που την άφησε έγκυο. Και πόσα άλλα συμβαίνουν που δεν τα γνωρίζουμε.
Από το Φεβρουάριο μέχρι τέλη Μαρτίου τα ταμεία εισέπραξαν 315 εκατομμύρια δολ., ενώ ο Γκίμπσον για το γύρισμα της ξόδεψε γύρω στα 25 εκατ. δολ. Ο 48χρονος παραγωγός υποστήριξε ότι η ταινία μιλά για «πίστη, ελπίδα, αγάπη και συγχώρηση». Δήλωσε ότι το έργο δεν είναι αντισημιτικό γιατί όλη η ανθρωπότητα ήταν που οδήγησε τον Χριστό στο Σταυρό.
Παρ’ ότι απαγορεύτηκε σε ανήλικους, την είδαν πολλοί. Πολλοί εκφράστηκαν με ευμενή σχόλια και είπαν ότι επηρεάστηκε η ζωή τους, βλέποντας τα όσα έπαθε ο Χριστός. Μερικοί έφεραν αντίρρηση γιατί οι σκηνές ήταν ιδιαίτερα βίαιες. Μια κοπέλα είπε ότι αυτό που την εντυπωσίασε δεν ήταν τόσο τα φυσικά Πάθη του Χριστού που τα υπέφερε με υπομονή και καρτερικότητα, όσο οι 3 ώρες σιωπής και αγωνίας στο Σταυρό. Τότε ήταν που ακόμη κι ο Θεός Πατέρας απέστρεψε το Πρόσωπό Του από τον Υιό Του, το δεύτερο Πρόσωπο της Ευλογημένης Τριάδας, επειδή σήκωνε πάνω Του τις αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας! Τον πόνο και την αγωνία της ψυχής του Ιησού κανένας παραγωγός δεν μπορεί ν’ απεικονίσει. Τη διάσταση αυτή δεν πρέπει να την παραβλέπουμε. Και μόνο η απλή ανάγνωση της Αγίας Γραφής παρουσιάζει ζωηρά και ρεαλιστικά τα όσα υπόφερε ο Χριστός. Και χιλιάδες είναι εκείνοι που έχουν σωθεί με την απλή και μόνο ανάγνωση της Βίβλου. Ο Λόγος του Θεού έχει διαφυλάξει σκηνές όπως εκείνη που ο Κύριός μας γονάτισε να προσευχηθεί στη Γεθσημανή και θρόμβοι αίματος αυλάκωναν το πρόσωπό Του. Προσευχόταν: «Πατέρα, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει το ποτήρι αυτό από Μένα. Παρ’ όλα αυτά το θέλημα το δικό Σου ας γίνει κι όχι το δικό Μου». Κανένας άλλος στη γη δεν υπέφερε τόσο βάναυσα όσο ο Ιησούς. Στις μέρες της αγωνίας και του πόνου Τον εγκατέλειψαν ακόμη και οι φίλοι Του. Από τη γέννησή ως τη Σταύρωση Του η ζωή Του βρίσκονταν συνεχώς σε κίνδυνο. Είχε την εχθρότητα των πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών, την απόρριψη των συμπολιτών Του, την προδοσία, την άρνηση και την αμφισβήτηση των μαθητών Του. Κι ας τους ευεργέτησε όλους. Κι όλα αυτά ο αναμάρτητος, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, γιατί τα υπέφερε; Για σένα και για μένα, για να μας σώσει από την αμαρτία και να μας δώσει αιώνια ζωή. Ο Σταυρός του Χριστού είναι το αποκορύφωμα της ζωής Εκείνου που υπέφερε όσο κανένας άλλος στη ιστορία του κόσμου.
Ακούσαμε γνώμες αντιφατικές απ’ όσους παρακολούθησαν το φιλμ. Οι περισσότερες θετικές και μερικές αρνητικές. Οπωσδήποτε η ταινία κακό δεν προξενεί. Προβληματίζει όμως. Φίλος από την Αθήνα, μας έγραψε, « Αφού η εκκλησία του Χριστού δεν ήταν ικανή να επιτελέσει ένα τέτοιο έργο, ευτυχώς που βρέθηκε ένας εξωεκκλησιαστικός παράγοντας για να σώσει την ανθρωπότητα!» Εκεί δηλ. φτάσαμε, ώστε η εκκλησία είναι τόσο αδύναμη για να μεταδώσει το μήνυμα της θυσίας του Χριστού στο λαό με το κήρυγμα και τη διδασκαλία του Ευαγγελίου και το έργο αυτό ανέλαβε ένας άνθρωπος του κινηματογράφου, που θα αποκομίσει μάλιστα και τεράστια κέρδη! (Θα δώσει άραγε και μερικά ψίχουλα απ’ αυτά για τη διάδοση της Βίβλου και την ανακούφιση αναξιοπαθούντων;). Μακάρι η ταινία αυτή να μην επηρεάσει συναισθηματικά, για λίγες μόνο ώρες, τη ζωή των ανθρώπων, αλλά να τους οδηγήσει σε μετάνοια και επιστροφή στο Χριστό. Θυμάστε πως ο ψαράς Πέτρος την ημέρα της Πεντηκοστής κήρυξε ένα απλό Χριστοκεντρικό κήρυγμα και σώθηκαν 3.000 άτομα. Σήμερα, είπε ένας αμερικάνος πιστός, σε μια πόλη με 3.000 εκκλησίες κηρύττονται 3.000 κηρύγματα, χωρίς να σώζεται έστω και μια ψυχή!
Ας κάνουμε τώρα μερικές βιαστικές σκέψεις για το Πάσχα: Ένα Πάσχα δυο εγγόνια επισκέφτηκαν τη γιαγιά τους. Τα πήρε μαζί στην εκκλησία. Η γιαγιά Ελένη τα εξήγησε ότι ο ιεροκήρυκας θα τους έδινε ένα μικρό σταυρό για να θυμίσει τη θυσία του Χριστού. Ο 4χρονος Νικόλας είπε: «Εγώ θα προτιμήσω να μείνω έξω από την εκκλησία με το καλαθάκι μου, περιμένοντας το κόκκινο αυγό!» Οι περισσότεροι σκέπτονται σαν το μικρό. Προτιμούν τα αυγά, τα γλέντια, το αρνάκι…, παρά τα Παθήματα, τη Θυσία του Αμνού του Θεού. Ζούμε σ’ ένα κόσμο απάνθρωπα σκληρό. Οι τρομοκράτες σκορπούν τον τρόμο και το θάνατο. Παιδιά και νέοι σκοτώνονται σε πολέμους και διαμάχες. Τη γη μας σκεπάζει ένα πέπλο τρόμου και φοβέρας. Ίσως ο Γκίμπσον, επηρεασμένος απ’ αυτή τη βαναυσότητα του ανθρώπου, σκηνοθέτησε με ρεαλιστική σκληρότητα τις 12 τελευταίες ώρες του Δράματος του ΙΗΣΟΎ.
Τι έχουμε να πούμε για τα Πάθη του Χριστού, όχι για το φιλμ; Υπάρχει σκοτάδι στην ψυχή του ανθρώπου, κάτι που η κουλτούρα μας το αποφεύγει. ΄Ενας νέγρικος ύμνος λέει: «Ήσουνα εκεί στο Γολγοθά όταν σταύρωναν τον Κύριό μου;» Για τη σταύρωση του Χριστού δεν είναι υπεύθυνοι ούτε οι Ιουδαίοι ούτε οι Ρωμαίοι. Όλη η ανθρωπότητα οδήγησε τον Χριστό στο Σταυρό, γιατί «ΟΛΟΙ αμαρτήσανε και στερούνται της δόξας του Θεού» (Ρωμ. 3/23). Στην πραγματικότητα, ο καθένας μας να δει τον εαυτό του εκεί στο Γολγοθά μ’ ένα σφυρί να καρφώνει τον Χριστό στο Σταυρό. Τα Πάθη μάς υπενθυμίζουν την πραγματικότητα της αμαρτίας. Στο πρόσωπο του Αδάμ όλοι αμαρτήσαμε και στη συνέχεια ο καθένας μας προσθέσαμε τα δικά μας κρίματα.
Και παρ’ ότι η παγκόσμια κοινωνία έχει διαβρωθεί από τα ναρκωτικά, τη διαφθορά, τα διαζύγια, την ομοφυλοφιλία… η λέξη «αμαρτία» έχει διαγραφεί από το λεξιλόγιό μας. Αν δεν αναγνωρίσουμε το εσωτερικό σκοτάδι που υπάρχει στον άνθρωπο, ποτέ δεν θα φτάσουμε στην καρδιά του προβλήματος, που είναι η αρρωστημένη καρδιά του ανθρώπου. Και υπάρχει ένα μόνο Φως για το εσωτερικό μας σκοτάδι- είναι το Φως του Γολγοθά και της Ανάστασης του Ιησού Χριστού. Μια ισορροπημένη πίστη τονίζει και τα δυο- τη Σταύρωση και την Ανάσταση. Η δόξα και η νίκη της Ανάστασης περνά από το δρόμο του Γολγοθά. Τα πασχαλινά αυγά και γλέντια ακόμη και οι κενές περιεχομένου λατρείες δεν μπορούν να μας λυτρώσουν από τη σκλαβιά της αμαρτίας, παρά μονάχα ο Εσταυρωμένος Θεάνθρωπος.
Στην απορία των Ιουδαίων της εποχής Του: “Τι να κάμωμεν, διά να εργαζώμεθα τα έργα του Θεού;” Ο Κύριος Ιησούς αποκρίθηκε: “Τούτο είναι το έργον του Θεού, να πιστεύσητε εις τούτον, τον οποίον Εκείνος απέστειλε.” Αυτό διαχρονικά ζητά ο Θεός από τους ανθρώπους. Την ώρα αυτή πρέπει να πάρεις μια απόφαση: θα συνεχίσεις να μένεις στην αμαρτία σου ή θα πέσεις στα γόνατα μπροστά στο Σταυρό και θα ζητήσεις έλεος και συγχώρηση από το Σωτήρα. Η μόνη διέξοδος ελπίδας στον απάνθρωπο κόσμο είναι ο Σταυρωμένος και Αναστημένος Ιησούς.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!