Τα πνεύματα στην φυλακή…

Ας διαβάσουμε αυτό το απόσπασμα μαζί με τους στίχους 18 και 20:

“Επειδή, και ο Χριστός έπαθε μια φορά για πάντα για τις αμαρτίες, ο δίκαιος για χάρη των αδίκων, για να μας φέρει στον Θεό, ο οποίος, ενώ μεν θανατώθηκε κατά τη σάρκα, ζωοποιήθηκε όμως διαμέσου τού Πνεύματος· με το οποίο, αφού πορεύτηκε, κήρυξε και προς τα πνεύματα που ήσαν στη φυλακή, τα οποία κάποτε απείθησαν, όταν η μακροθυμία τού Θεού, στις ημέρες τού Νώε, τους πρόσμενε, καθώς κατασκευαζόταν η κιβωτός, στην οποία διασώθηκαν από το νερό λίγες (δηλαδή, οκτώ) ψυχές·” [Α’ Πέτρου 3:18-20].

Τι είναι αυτά τα “πνεύματα που ήταν στην φυλακή”; Πολλοί διαβάζοντας την λέξη “πνεύματα” σ' αυτό το απόσπασμα την μεταφράζουν στο μυαλό τους με νεκρούς ανθρώπους που υποθετικά ζουν τώρα (σαν πνεύματα) σε κάποια φυλακή. Μια τέτοια ερμηνεία όμως δεν βασίζεται στον Λόγο του Θεού και ιδού γιατί: ο Λόγος του Θεού δεν χρησιμοποιεί την λέξη “πνεύμα” για να δηλώσει νεκρούς, μη αναστημένους ανθρώπους. Για να καταλάβουμε τι είναι αυτά τα πνεύματα στην φυλακή, χρειάζεται να κοιτάξουμε με προσοχή τον Λόγο του Θεού και να δούμε πως αυτός χρησιμοποιεί αυτή την λέξη. Ταυτόχρονα χρειάζεται να λάβουμε υπόψιν μας άλλες αναφορές τις Βίβλου στο θέμα που περιγράφεται στους παραπάνω στίχους της Α' Πέτρου. Γιατί πραγματικά ο Λόγος του Θεού μιλάει όχι μόνο σε ένα αλλά σε τέσσερα διαφορετικά μέρη αναφορικά με ότι η Α' Πέτρου 3:19 μας μιλάει.

Αλλά πρώτα απ' όλα ας δούμε τι αυτά τα πνεύματα, που είναι στην φυλακή, θα μπορούσαν να είναι. Όπως είπαμε δεν μπορεί αυτά να είναι νεκροί άνθρωποι. Παρά το γεγονός ότι η εποχή μας χρησιμοποιεί την λέξη πνεύμα για νεκρούς ανθρώπους που υποτίθεται ότι ζουν κάπου χωρίς ανάσταση, η Βίβλος δεν χρησιμοποιεί την λέξη αυτή μ' αυτή την έννοια. Την χρησιμοποιεί όμως για να δηλώσει αγγελικά όντα, αγγέλους. Στην προς Εβραίους 1:13-14 διαβάζουμε:

“Μάλιστα, προς ποιον από τους αγγέλους είπε ποτέ: «Κάθησε από τα δεξιά μου, μέχρις ότου βάλω τους εχθρούς σου ως υποπόδιο των ποδιών σου;». Δεν είναι όλοι λειτουργικά ΠΝΕΥΜΑΤΑ, που αποστέλλονται προς υπηρεσία, για εκείνους που πρόκειται να κληρονομήσουν σωτηρία;” [Εβραίους 1:13-14 ]

και μερικούς στίχους πιο πάνω:

“Και για μεν τους αγγέλους λέει: «Αυτός που κάνει τους αγγέλους του ΠΝΕΥΜΑΤΑ, και τους λειτουργούς του φλόγα φωτιάς».” [Εβραίους 1:7]

Οι άγγελοι δημιουργήθηκαν από τον Θεό και είναι πνευματικά όντα. Είναι “πνεύματα”. Μήπως λοιπόν αυτά τα “πνεύματα που είναι στην φυλακή” είναι άγγελοι που έχουν εκπέσει της θέσης τους και βρίσκονται στην φυλακή; Όπως θα δούμε, αυτό ακριβώς είναι. Αλλά ας πάμε λίγο πιο πίσω πρώτα. Όπως είδαμε οι άγγελοι είναι πνευματικά όντα. Αν και όλοι δημιουργήθηκαν από τον Θεό δεν έμειναν όμως όλοι με τον Θεό. Μερικοί από αυτούς επαναστάτησαν εναντίον Του και έπεσαν από την θέση τους. Ο κορυφαίος εκπεσών άγγελος είναι ο διάβολος ή σατανάς. Η αποστασία και πτώση του περιγράφεται μεταξύ άλλων στο Ιεζεκιήλ 28:11-19 και στο Ησαΐας 14:3-23. Το παραπάνω απόσπασμα της Α' Πέτρου 3:19 δεν αναφέρεται ωστόσο σ' αυτή την πτώση. Ο στίχος 20 αυτού του αποσπάσματος θέτει τον χρόνο στις “μέρες του Νώε”. Ο διάβολος είχε αποστατήσει πολύ πριν εκείνο τον καιρό καθώς τον βρίσκουμε να δρά στον “κήπο της Εδέμ”.

Πέρα απ' αυτό ο διάβολος, και οι άλλοι μαζί μ' αυτόν εκπεσόντες άγγελοι, δεν βρίσκονται σε κάποια φυλακή τώρα. Αντ' αυτού, αυτός περιγράφεται σαν “άρχοντας της εξουσίας του αέρα” (προς Εφεσίους 2:2) και μαζί με τους άλλους εκπεσόντες μ' αυτόν αγγέλους σαν “αρχές… εξουσίες… κοσμοκράτορες του σκότους τούτου τού αιώνα… πνεύματα της πονηρίας στα επουράνια”. Τα πνεύματα της πονηρίας στα επουράνια δεν είναι παρά εκπεσόντες άγγελοι, που είναι προς το παρών δραστήριοι στα επουράνια. Η Α' Πέτρου 3:19 λοιπόν δεν αναφέρεται στην πτώση του διαβόλου αλλά σε μια άλλη αποστασία αγγέλων που σημειώθηκε “στις μέρες του Νώε” και πριν τον κατακλυσμό. Αυτά τα εκπεσόντα πνεύματα κατέληξαν στην φυλακή, και θα διαβάσουμε περισσότερα πάνω σ' αυτό στην Β' Πέτρου και στην επιστολή του Ιούδα. Αλλά ας πάμε πρώτα στην Γένεση 6, λίγο πριν τον κατακλυσμό. Θα βρούμε εκεί λεπτομέρειες σχετικά με την πτώση αυτών των αγγέλων.

“ΚΑΙ όταν οι άνθρωποι άρχισαν να πληθύνονται επάνω στο πρόσωπο της γης, και γεννήθηκαν σ' αυτούς θυγατέρες, βλέποντας οι γιοι τού Θεού τις θυγατέρες των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίες, πήραν για τον εαυτό τους γυναίκες από όλες όσες διάλεξαν. Και ο Κύριος είπε: Δεν θα παραμείνει το πνεύμα μου πάντοτε μαζί με τον άνθρωπο, επειδή είναι σάρκα· οι ημέρες του θα είναι ακόμα 120 χρόνια. Κατά τις ημέρες εκείνες ήσαν οι γίγαντες επάνω στη γη, κι ακόμα ύστερα, αφού οι γιοι του Θεού είχαν μπει μέσα στις θυγατέρες των ανθρώπων, κι αυτές τεκνοποίησαν σ' αυτούς· εκείνοι ήσαν οι δυνατοί, οι ονομαστοί άνδρες από παλιά. Και ο Κύριος είδε ότι η κακία τού ανθρώπου πληθυνόταν επάνω στη γη, και όλοι οι σκοποί των διαλογισμών της καρδιάς του ήσαν μόνον κακία όλες τις ημέρες. Και ο Κύριος μεταμελήθηκε ότι δημιούργησε τον άνθρωπο επάνω στη γη· και λυπήθηκε στην καρδιά του. Και ο Κύριος είπε: Θα εξαλείψω τον άνθρωπο που δημιούργησα από το πρόσωπο της γης· από άνθρωπο μέχρι κτήνος, μέχρι ερπετό και μέχρι πουλί τού ουρανού· επειδή, μεταμελήθηκα ότι τους δημιούργησα. Ο Νώε, όμως, βρήκε χάρη μπροστά στον Κύριο.” [Γένεση 6:1-8]

Κάτι συνέβη όταν οι άνθρωποι άρχιζαν να πολλαπλασιάζονται. Οι “γιοι του Θεού” είδαν τις θυγατέρες των ανθρώπων και απ' αυτές πήραν για τον εαυτό τους γυναίκες. Δείτε ότι ο πρώτος στίχος θέτει σε αντίθεση τις θυγατέρες των ανθρώπων από την μια πλευρά με τους γιους του Θεού από την άλλη. “Βλέποντας οι γιοι του Θεού τις θυγατέρες των ανθρώπων”, μας λέει το κείμενο. Ποιοι ήταν αυτοί οι γιοι του Θεού; Αν και με την πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό και στην ανάσταση του από τους νεκρούς γίνεται κάποιος σήμερα γιος και κόρη του Θεού, αυτό δεν είναι κάτι που συνέβαινε στην Παλαιά Διαθήκη. Δεν ήταν διαθέσιμο εκεί. Ο όρος “γιοι του Θεού”, χρησιμοποιείται στην Παλαιά Διαθήκη 3 ακόμα φορές επιπρόσθετα με την αναφορά που μόλις διαβάσαμε στην Γένεση 6. Όλες τις φορές ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να δηλώσει αγγελικά όντα. Ας δούμε αυτές τις αναφορές, όλες στο βιβλίο του Ιώβ.

Ιώβ 1:6
“Και κάποια ημέρα, οι γιοι τού Θεού ήρθαν να παρασταθούν μπροστά στον Κύριο, κι ανάμεσα σ' αυτούς ήρθε και ο σατανάς.”

και σε μια πολύ παρόμοια αναφορά: Ιώβ 2:1
“ΚΑΙ κάποια ημέρα, οι γιοι τού Θεού ήρθαν να παρασταθούν μπροστά στον Κύριο”

Όπως είναι προφανές, οι “γιοι του Θεού” που ήρθαν και παραστάθηκαν μπροστά στον Κύριο δεν ήταν παρά άγγελοι.

Επίσης: Ιώβ 38:6-7
“Επάνω σε τι είναι στηριγμένα τα θεμέλιά της [της γης]; Ή, ποιος έβαλε την ακρογωνιαία πέτρα της, όταν τα άστρα τής αυγής έψαλλαν μαζί, και όλοι οι γιοι τού Θεού αλάλαζαν;”        

Το απόσπασμα του Ιώβ 38: 6-7 αναφέρεται στην δημιουργία της γης, όταν δεν υπήρχε κανένας άνθρωπος παρών. Όμως οι γιοι του Θεού, οι άγγελοι, ήταν παρόντες και αλάλαζαν από χαρά.

Εν συντομία, τα όντα της Γένεσης 6:1 δεν ήταν ανθρώπινα όντα, διαφορετικά δεν θα τα έβαζε ο Λόγος του Θεού σε αντιπαράθεση με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Δεν θα υπήρχε ούτε υπάρχει τίποτα μεμπτό, για άντρες να παντρεύονται με γυναίκες και να έχουν παιδιά. Αλλά δεν είναι αυτό το οποίο συνέβη στην Γένεση 6. Δεν ήταν γιοι ανθρώπων αυτοί που είδαν και έλαβαν τις θυγατέρες των ανθρώπων. Δεν ήταν αυτοί ανθρώπινα όντα αλλά αγγελικά όντα. Είδαν αυτοί τις θυγατέρες των ανθρώπων, τις επιθύμησαν και ακόμα παραπέρα είχαν απογόνους μαζί τους. Όμως η Γένεση 6:4 μας λέει το αποτέλεσμα αυτής της ένωσης ήταν οι γίγαντες, όντα τα οποία ο Θεός ούτε δημιούργησε ούτε προτίθετο να δημιουργήσει. Αντ' αυτού ήταν οι γίγαντες το προϊόν αυτής της παραφύση ένωσης μεταξύ αγγέλων και ανθρώπων. Ο Νώε ήταν παρών εκείνες τις ημέρες. Αυτές ήταν οι “μέρες του Νώε” και είναι αυτές οι μέρες στις οποίες η Α' Πέτρου 3:19 αναφέρεται.

Στα ίδια γεγονότα έχουμε περαιτέρω αναφορές στην Καινή Διαθήκη. Ας τις δούμε, αρχίζοντας από την Β' Πέτρου 2: 4-5, και 9 :

“Επειδή, αν ο Θεός δεν λυπήθηκε αγγέλους που αμάρτησαν, αλλά αφού τους έρριξε στον τάρταρο δεμένους με αλυσίδες σκότους, τους παρέδωσε για να φυλάγονται προς κρίση· και αν δεν λυπήθηκε τον αρχαίο κόσμο, αλλά, φέρνοντας κατακλυσμό επάνω στον κόσμο των ασεβών, φύλαξε όγδοον τον Νώε, ως κήρυκα δικαιοσύνης·… ο Κύριος ξέρει να ελευθερώνει από τον πειρασμό τούς ευσεβείς, τους δε άδικους να τους διατηρεί για την ημέρα τής κρίσης, ώστε να τιμωρούνται·”

Εδώ ο λόγος του Θεού μιλάει για αγγέλους που αμάρτησαν και ο Θεός τους έριξε στον Τάρταρο. Στο αρχαίο ελληνικό κείμενο το ρήμα “ταρταρόω” χρησιμοποιείται. Τι είναι αυτός ο Τάρταρος; Χρησιμοποιείται η φράση και στα νέα ελληνικά (“έπεσε στα Τάρταρα”, “θα σε ρίξω στα Τάρταρα”) για να πούμε ότι κάτι ή κάποιος έπεσε κάπου πολύ βαθιά, πολύ σκοτεινά, κάπου που κανείς δεν μπορεί να φτάσει. Ο Bullinger, ένας ερευνητής της Γραφής του 19ου αιώνα, αναφέρει:

“Ο Τάρταρος είναι μια ελληνική λέξη που δεν χρησιμοποιείται κάπου αλλού στην Καινή Διαθήκη, και δεν χρησιμοποιείται καθόλου στην Παλαιά Διαθήκη στην μετάφραση των Εβδομήκοντα. Ο Όμηρος την περιγράφει σαν μέρος κάτω από την γη. Ο ομηρικός Τάρταρος ήταν η φυλακή των τιτάνων, ή γιγάντων, που είχαν επαναστατήσει ενάντια στον Δία” (The Companion Βible, Appendix 131).

Και όπως το λεξικό του Vine εξηγεί:

“το ρήμα ταρταρόω που χρησιμοποιείται στην Β' Πέτρου σημαίνει τον εγκλεισμό στον Τάρταρο που δεν είναι ούτε η κόλαση ούτε ο άδης, αλλά το μέρος όπου οι αμαρτήσαντες άγγελοι στους οποίους το απόσπασμα αυτό αναφέρεται είναι εγκλεισμένοι, και “φυλάγονται για κρίση” (Vine dictionary, p. 553).

Ο Τάρταρος λοιπόν είναι μια φυλακή και σ' αυτήν ρίχτηκαν, όπως η Β' Πέτρου μας λέει, οι άγγελοι που αμάρτησαν και φυλάγονται εκεί για κρίση. Δείτε ότι αυτό που ακολουθεί αυτή την αναφορά της Β' Πέτρου, είναι ο Νώε και η αναφορά στον κατακλυσμό. Αυτό δεν είναι τυχαίο καθώς τα δυο γεγονότα συνδέονται και συνέβησαν κοντά το ένα με το άλλο. Αλλά ας δούμε επίσης και τί η επιστολή του Ιούδα, μιλώντας για το ίδιο θέμα, μας λέει:

Ιούδα: 6-7
“και αγγέλους, οι οποίοι δεν φύλαξαν το δικό τους αξίωμα, αλλά εγκατέλειψαν το ίδιο τους κατοικητήριο, τους φύλαξε με παντοτινά δεσμά κάτω από το σκοτάδι, για την κρίση της μεγάλης ημέρας· όπως τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και οι ολόγυρα απ' αυτές πόλεις, που, κατά τον ίδιο τρόπο μ' αυτούς, παραδόθηκαν στην πορνεία, και ακολούθησαν πίσω από άλλη σάρκα, αποτελούν μπροστά μας παράδειγμα, που πρόκειται να τιμωρηθούν με την αιώνια φωτιά.”

Ο Ιούδας μιλάει για την ίδια αποστασία όπως και ο Πέτρος και η Γένεση. Κάποτε στις ήμερες του Νώε, κάποιοι άγγελοι “εγκατέλειψαν το ίδιο τους κατοικητήριο” και “ακολούθησαν πίσω από άλλη σάρκα”, πίσω από τις “θυγατέρες των ανθρώπων”. Το αποτέλεσμα; Φυλάσσονται τώρα “με παντοτινά δεσμά κάτω από το σκοτάδι, για την κρίση τής μεγάλης ημέρας”. Αυτή είναι η φυλακή, ο Τάρταρος που ο Πέτρος αναφέρει στις επιστολές του. Σ' αυτά τα εκπεσόντα πνεύματα, σ΄ αυτούς τους εκπεσόντες αγγέλους, πήγε ο αναστημένος Χριστός και κήρυξε. Τι κήρυξε; Το κείμενο δεν μας λέει. Συμφωνώ ωστόσο με τον Vine που λέει στο λεξικό του:

“Στην Α' Πέτρου, η πιθανή αναφορά δεν είναι σε κήρυγμα καλών νέων αλλά στην πράξη του Χριστού μετά την ανάσταση Του να διακηρύξει την νίκη Του σ΄ αυτά τα εκπεσόντα αγγελικά όντα” (Vine's dictionary of New Testament words, page 883)

Για να καταλήξουμε λοιπόν: όταν η Α' Πέτρου 3:19 μας λέει ότι ο Ιησούς πήγε και κήρυξε στα πνεύματα στην φυλακή, δεν θα πρέπει να διαβάζουμε αυτό έχοντας στο μυαλό μας νεκρούς ανθρώπους που τώρα υποτίθεται ζουν σε κάποια φυλακή, χωρίς ανάσταση, και τον Χριστό να πηγαίνει και να κηρύττει το ευαγγέλιο σ' αυτούς. Αυτό στο οποίο ο Λόγος του Θεού αναφέρεται στην Α' Πέτρου 3:19 δεν είναι νεκροί άνθρωποι αλλά πνεύματα, εκπεσόντα αγγελικά όντα που είναι τώρα στην φυλακή, στον Τάρταρο, σε παντοτινά δεσμά κάτω από το σκοτάδι. Γιατί; Λόγω των όσων κάνανε τις ημέρες του Νώε όπου αφήνοντας το δικό τους κατοικητήριο, παραδόθηκαν στην πορνεία και ακολούθησαν πίσω από άλλη σάρκα, πίσω από τις κόρες των ανθρώπων.

Σημείωση τού Σπορέα: Τό ζητούμενο στό παραπάνω άρθρο τού Τάσου Κιουλάχογλου, είναι ότι οι "γιοί τού Θεού" είναι οι άγγελοι, όπου και συμφωνούμε απόλυτα. Φέρουμε όμως κάποιον δισταγμό στην ερμηνεία τών "πνευμάτων στήν φυλακή", που αναφέρονται στην Α' Πέτρου 3:18-20, ότι πρόκειται γιά τούς αμαρτήσαντας αγγέλους. Εκεί τά σχετικά εδάφια μιλούν για πνεύματα πού ο Θεός τούς περίμενε όταν ο Νώε κατασκεύαζε τήν κιβωτό. Σύμφωνα με τά σχετικά εδάφια στόν Νώε, συμπεραίνουμε ότι οι άνθρωποι τότε αδιαφορούσαν στό κήρυγμα τού Νώε και χλεύαζαν, γι' αυτό εξ' άλλου και δέν σώθηκαν αλλά απωλέσθηκαν. Στην Α' Πέτρου 3:18-20 που γίνεται η αναφορά, εάν ανατρέξουμε στό προηγούμενο εδάφιο, εδάφιο 17, θα διαβάσουμε:

"Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος"

και συνεχίζει την αναφορά στά πνεύματα της φυλακής. Ο συνδυασμός τού εδαφίου 17 "διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν" με τό εδάφιο 20 "ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενε ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε" μας δίνει να καταλάβουμε ότι πρόκειται για την προσμονή τού Θεού γιά επιστροφή τών πλασμάτων Του όπου απειθούσαν την εποχή εκείνη. Κάτι τέτοιο για αγγέλους δέν ισχύει διότι η σωτηρία είναι για ανθρώπους μόνο και όχι γιά αγγέλους.

Πέραν όμως τούτου, στήν επιστολή Β' Πέτρου: β' 4 υπάρχει σαφής αναφορά στούς εν λόγω αγγέλους που αμάρτησαν με τις θυγατέρες τών ανθρώπων και φυλάσσονται δεμένοι πλέον για την ημέρα της οργής, σε αντίθεση με τούς αγγέλους δαίμονες που είναι ελεύθεροι και "αλωνίζουν":

"Διότι εάν ο Θεός δεν εφείσθη αγγέλους αμαρτήσαντας, αλλά ρίψας αυτούς εις τον τάρταρον δεδεμένους με αλύσεις σκότους, παρέδωκε διά να φυλάττωνται εις κρίσιν…"

και συνεχίζει στό εδάφιο 5 διαχωρίζοντας όμως τούς ανθρώπους στις ημέρες τού Νώε από τούς αγγέλους, λέγοντας:

"…και εάν τον παλαιόν κόσμον δεν εφείσθη, αλλά φέρων κατακλυσμόν επί τον κόσμον των ασεβών εφύλαξεν όγδοον τον Νώε, κήρυκα της δικαιοσύνης…"

Κατά συνέπεια πιστεύουμε ότι η Α' Πέτρου 3: 18-20 με την Β' Πέτρου: β' 4 δέν συνταυτίζονται. Σεβόμαστε κάθε άποψη καί γνώμη στό θέμα αυτό, όμως οι "γιοί τού Θεού" στην εν λόγω αναφορά μας είναι σίγουρα άγγελοι ξεπεσμένοι που συνευρέθηκαν με τίς θυγατέρες τών ανθρώπων με αποτέλεσμα την γέννηση τών γιγάντων.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΑΝΩΝΥΜΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ (όπου μάς εστάλη -καί απαντήθηκε- πρίν την παραπάνω τοποθέτηση μου στό άρθρο):

Γεια σου Γιώργο και συγχαρητήρια για αυτή την ιστοσελίδα. Δίνεις γερές μάχες.

Θα ήθελα να σου εκφράσω όμως προσωπικά τη διαφωνία μου σχετικά με το άρθρο "Τα πνεύματα στην φυλακή".

Αυτό που λέει ο Πέτρος: [Α Πέτ. 3:19-20] "διά του οποίου πορευθείς εκήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή, τα οποία ηπείθησάν ποτέ, ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενέ ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η κιβωτός, εις ην ολίγαι, τουτέστιν οκτώ, ψυχαί διεσώθησαν δι' ύδατος."

Το ερμηνεύει ο ίδιος λίγο παρακάτω: [Α Πέτ. 4:6] "Επειδή διά τούτο εκηρύχθη το ευαγγέλιον και προς τους νεκρούς, διά να κριθώσι μεν κατά ανθρώπους εν σαρκί, να ζώσι δε κατά Θεόν εν πνεύματι."

O Απ. Πέτρος διευκρινίζει ότι ο Ιησούς κήρυξε στους νεκρούς ανθρώπους και μάλιστα σε αυτούς που απείθησαν στις ημέρες του Νώε.

Επίσης τα πνεύματα δεν είναι δυνατόν να ζευγαρώσουν με ανθρώπους. Ο Ιησούς είπε ότι (Λουκ. 24:39) "το πνεύμα σάρκα και οστά δεν έχει", επίσης (Ματθ. 22:30) "Διότι εν τη αναστάσει ούτε νυμφεύονται ούτε νυμφεύουσιν, αλλ' είναι ως άγγελοι του Θεού εν ουρανώ."

Οι άγγελοι όπως και τα πνεύματα δεν είναι ούτε αρσενικά ούτε θηλυκά όντα, δεν έχουν γενετήσιες ορμές ούτε σεξουαλικά όργανα ούτε σπέρμα. Οι γενετήσιες ορμές είναι στοιχείο της σάρκας.

Με μια προσεκτική ματιά στη γένεση καταλαβαίνουμε ότι οι γιοι του Θεού είναι οι άνδρες από τη γενιά του Σηθ. Και εις τον Σηθ ομοίως εγεννήθη

υιός· και εκάλεσε το όνομα αυτού Ενώς. Τότε έγεινεν αρχή να ονομάζωνται με το όνομα του Κυρίου. (Γέν. 4:26)

Μόνο η γενιά του Σηθ ονομάζονταν με το όνομα του Κυρίου δηλαδή γιοι του Θεού, και μάλιστα ο Θεός τους είχε στείλει και το Πνεύμα του (Γέν. 6:3). Η άλλη γενιά ήταν η γενιά του Καϊν.

Επίσης στο Δευτ. 14:1 διαβάζουμε: Σεις είσθε υιοί Κυρίου του Θεού σας· Που σημαίνει ότι στην παλαιά διαθήκη ο όρος "υιοί του θεού" δεν χρησιμοποιείτε αποκλειστικά για αγγέλους.

Μη μας ξεφεύγει επίσης το γεγονός ότι γίγαντες υπήρξαν στην εποχή του Αβραάμ και μετέπειτα: Πρότερον δε κατώκουν εν αυτή οι Εμμαίοι, λαός μέγας και πολυάριθμος και υψηλός το ανάστημα, καθώς οι Ανακείμ· οίτινες και αυτοί ελογίζοντο γίγαντες, ως οι Ανακείμ· αλλ' οι Μωαβίται ονομάζουσιν αυτούς Εμμαίους (Δευτ. 2:10-11).

Αύτη ομοίως ελογίζετο γη των γιγάντων· γίγαντες κατώκουν εκεί πρότερον· οι δε Αμμωνίται ονομάζουσιν αυτούς Ζαμζουμμείμ· (Δευτ. 2:20). Επίσης γίγαντες υπήρχαν και στην γη Χαναάν. Ήταν και αυτοί απόγονοι δαιμόνων-γυναικών; Οι γίγαντες δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ανθρώπινες φυλές.

Όλοι οι άνθρωποι προερχόμαστε αποκλειστικά από τον Αδάμ. "και έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων (εδω περιλαμβάνονται και οι γίγαντες) και, διά να κατοικώσιν εφ' όλου του προσώπου της γης, και διώρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς και τα οροθέσια της κατοικίας αυτών (Πράξ. 17:26)".

Ζητώ συγγνώμη αν έγινα κουραστικός.

Ο Κύριος να σε ευλογεί. Συνέχισε τον αγώνα σου!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αγαπητέ φίλε,

ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τις παρατηρήσεις σου τις οποίες λαμβάνω σοβαρά υπ’ όψιν.

Το εν λόγω άρθρο του Τάσου Κιουλάχογλου, το οποίο αναδημοσίευσα από το http://www.jba.gr/gr/Articles/jbajunejuly07c.htm φέρει απόψεις που δέχομαι και υποστηρίζω.

Εάν επιμένουμε στον ισχυρισμό μας, ότι, οι άγγελοι (με την ανθρώπινη μορφή) δέν μπορούν να ζευγαρώσουν διότι δέν έχουν σπέρμα ούτε σάρκα, τότε θα πρέπει να αναιρέσουμε και την Βιβλική αλήθεια, ότι, οι τρείς Άγγελοι που φάνηκαν στον Αβραάμ εν μορφή ανθρώπου, δέν είχαν στομάχι και ούτε έφαγαν τον μόσχο που ο Αβραάμ τους ετοίμασε να φάνε και να ξεκουραστούνε.

Άγγελοι (για τους συγκεκριμένους μιλώ) δέν φύλαξαν το κατοικητήριο τους και εκπόρνευσαν, μας λέει ο Λόγος του Θεού, γι’ αυτό και φυλάσσονται με δεσμά αλυσίδων για την ημέρα της κρίσης. Οι αποστατημένοι αυτοί άγγελοι δέν είναι της κατηγορίας των άλλων αγγέλων-δαιμόνων, όπου και είναι ελεύθεροι έως την τελική ημέρα, αλλά είναι ειδική κατηγορία που ενώ εστάλησαν για κάποια αποστολή, είδαν τις ωραίες θυγατέρες των ανθρώπων και ετεκνοποίησαν μαζί τους. Λίγα από τα σχετικά εδάφια είναι και τα εξής (στό αρχαίο κείμενο):

«ἀγγέλους τε τοὺς μὴ τηρήσαντας τὴν ἑαυτῶν ἀρχὴν ἀλλὰ ἀπολιπόντας τὸ ἴδιον οἰκητήριον εἰς κρίσιν μεγάλης ἡμέρας δεσμοῖς ἀϊδίοις ὑπὸ ζόφον τετήρηκεν, ὡς σόδομα καὶ γόμορρα καὶ αἱ περὶ αὐτὰς πόλεις, τὸν ὅμοιον τρόπον τούτοις ἐκπορνεύσασαι καὶ ἀπελθοῦσαι ὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας, πρόκεινται δεῖγμα πυρὸς αἰωνίου δίκην ὑπέχουσαι» [Επιστολή Ιούδα: α’ 6-7].

Το άρθρο αγαπητέ μου φίλε φιλοξενεί περισσότερα στοιχεία για του λόγου το αληθές.

Πάντως, οι γνώμες επειδή ποικίλουν, πολλές φορές μπορεί να δημιουργήσουν διχόνοια. Επειδή όμως το θέμα αυτό είναι δευτερεύον, διότι δέν είναι «Σωτηριακό θέμα», δέν θα επιμείνω περισσότερο και ας πιστεύω ακράδαντα ότι οι «υιοί του Θεού» -στην προκειμένη περίπτωση- ήταν και οι εκπεσόντες άγγελοι, δηλαδή όντα πνευματικά. Εξ' άλλου, τέτοια ομολογία να ταυτίζεται με την άποψη μου (που είναι και η Βιβλική άποψη) έχουμε και από τους πρώτους Αποστολικούς Πατέρες που έγραψαν αλήθειες, όπως π.χ. ο Ιουστίνος ο Μάρτυς, ο οποίος μεταξύ άλλων, έγραψε και για τους εν λόγω αγγέλους, ότι: "οι δ' άγγελοι, παραβάντες τήνδε τήν τάξιν, γυναικών μίξεσιν ηττήθησαν καί παίδας ετέκνωσαν, οί εισιν οι λεγόμενοι δαίμονες. Καί προσέτι λοιπόν τό ανθρώπειον γένος εαυτοίς εδούλωσαν…" ['Ιουστίνου Φιλοσόφου καί Μάρτυρος "Απολογία υπέρ Χριστιανών πρός τήν Ρωμαίων Σύγκλητον"].

Ευχαριστώ για την επικοινωνία.