Είναι τελείως περιττό αγαπητέ μου αναγνώστη να ασχοληθούμε με… τρίχες, διότι περί τούτου πρόκειται. Λόγω τών ημερών όμως (Ολυμπιακοί αγώνες του Λονδίνου), με λίγα λόγια θα αναφερθώ στις εν λόγω αφές με επίκεντρο την “αγία” φλόγα !!!
Είναι οφθαλμοφανές ότι τό “Ολυμπιακό πνεύμα” είναι ακαθάρτων δαιμονίων.
Κανένα Χριστιανικό στοιχείο δέν υπάρχει εκεί (πώς θά μπορούσε άλλωστε) και κατά συνέπεια ο σατανάς υποδουλώνει τούς λαούς καί μέσα από τέτοιες εκδηλώσεις, με τό να φαντάζουν φωτεινές και με λαμπρότητα, για να αποκοιμίζουν (βλέπε να αποβλακώνουν) τόν θεατή. Ανήκει η τελετή αυτή στην κατηγορία “άρτος και θεάματα” με την διαφορά ότι τόν άρτο αντί να τόν δίνουν μας τόν παίρνουν, αποβλακώνοντας μας μόνο με θεάματα.
Η αφή της Ολυμπιακής φλόγας έχει την αφετηρία της από την αρχαία Ελλάδα, όπου γίνεται αναπαράσταση της φωτιάς που έκλεψε ο Προμηθέας από τόν Δία. Τήν αφή την ιερουργεί η Πρωθιέρεια τού ναού της θεάς Ήρας, όπου στόν αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας βρίσκεται απέναντι από τόν ναό τού Δία. Η Πρωθιέρεια απευθύνεται στόν θεό Απόλλωνα που είναι ο θεός τού ήλιου, και τόν παρακαλεί να της ανάψει την δάδα της. Στην συνέχεια η Πρωθιέρεια ανάβει την εν λόγω δάδα από τό κοίλο κάτοπτρο (Ελληνικής τεχνολογίας και Γερμανικής κατασκευής) όπου είναι στραμμένο στόν ήλιο και υπερθερμαίνεται αναδίδοντας την φλόγα.
Βίντεο της αφής της Ολυμπιακής φλόγας τού 2012
“Και ‘σύ Δία, χάρισε ειρήνη σε όλους τούς λαούς της γής…”
“Απώλλωνα, θεέ τού ήλιου…”
Πολλοί “θεοί” καί πολλά δαιμόνια συνυπάρχουν στην εν λόγω τελετή και κατά συνέπεια επαναλαμβάνω ότι κανένα Χριστιανικό στοιχείο δέν υπάρχει στην Ολυμπιακή… φούσκα, της Ορθόδοξης Ελλάδας!!!
Η επίκληση της Πρωθιέρειας, για την αφή της Ολυμπιακής φλόγας, είναι η ακόλουθη:
ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ “θεό” ΑΠΟΛΛΩΝΑ
” Ιερά σιωπή!
Να ηχήσει όλος ο αιθέρας, η γη, η θάλασσα και οι πνοές των ανέμων.
Όρη και Τέμπη σιγήστε. Ήχοι και φωνές πουλιών παύσατε. Γιατί μέλλει να μας συντροφεύσει ο Φοίβος, ο Φωσφόρος Βασιλεύς.
Απόλλωνα, θεέ του ήλιου και της ιδέας του φωτός, στείλε τις ακτίνες σου και άναψε την ιερή δάδα για τη φιλόξενη πόλη της Αθήνας (σ.σ.: όταν επρόκειτο γιά την Αθήνα, ειδάλλως αναφέρει τό όνομα της διοργανώτριας πόλης τών αγώνων).
Και συ, ω Δία, χάρισε ειρήνη σ’ όλους τους λαούς της Γης και στεφάνωσε τους νικητές του Ιερού Αγώνα. “
Μας θυμίζει κάτι αυτό; Κάποιο άλλο φώς μήπως; Κάποιο φώς που τό βαπτίσαν “άγιο”; Είναι τό “άγιο φώς” στόν ναό της Αναστάσεως που ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων τό παίρνει “με τόν ίδιο τρόπο” όπως και η Πρωθιέρεια τού ναού της Ήρας μαζί με τις ιέρειες της που συνυπάρχουν στόν χώρο. Όπως η Πρωθιέρεια τού ναού της Ήρας παρακαλεί τόν θεό Απόλλωνα ν’ ανάψει την δάδα της έτσι και ο Πατριάρχης “παρακαλεί” άλλα δαιμόνια να “ανάψουν” την δική του δάδα, όπου στην πραγματικότητα την ανάβει από καντήλι που υπάρχει στό κουβούκλιο τού τάφου και “παραμυθιάζει” τό υπνωτισμένο ποίμνιο ότι τό έλαβε ουρανοκατέβατα… όπως την Ολυμπιακή φλόγα.
Στόν επίλογο καί τών δύο τελετών (Ολυμπιακής και θρησκευτικής) έχουμε “τέλος καλό όλα καλά”. Ο λαός έφαγε και πάλι τό… κουτόχορτο πού τού σέρβιραν και η ζωή συνεχίζεται. Έως πότε όμως…;;;
Ακολουθεί η επίκληση τού Πατριάρχη για την αφή τού “αγίου φωτός” και συγκρίνοντας τις δύο επικλήσεις (της Πρωθιέρειας και τού Πατριάρχη) ας βγάλει ο αναγνώστης τά συμπεράσματά του, έχοντας όμως κατά νού, ότι, ο δεύτερος αναμιγνύει και τό Όνομα τού Ιησού Χριστού στό φιάσκο αυτό για να θολώσει την διάνοια του θρησκευόμενου.
ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΗ ΤΟΥ “ΑΓΙΟΥ” ΦΩΤΟΣ.
Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, η αρχίφωτος σοφία του ανάρχου Πατρός.
Ο φως οικών απρόσιτον, ο ειπών εκ σκότους φως λάμψαι, ο ειπών γενηθήτω φως και εγένετο φως, Κύριε, ο του φωτός χορηγός, (.…) κατά τούτο το υπερευλογημένον Σάββατον τα εν γη και υπό γην θεοπρεπώς τελεσθέντα σοι σωτηριωδέστατα μυστήριά σου εορτάζοντες και σε το όντως ιλαρόν και εφετόν φως εν τοις καταχθονίοις θεϊκώς επιλάμψαν, εκ τάφου δε θεοπρεπώς αναλάμψαν αναμιμνησκόμενοι, φωτοφάνειαν ποιούμεθα, σου την προς ημάς συμπαθώς γενομένην θεοφάνειαν, εικονίζοντες. (…)
Διά τούτο, εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον ενδελεχώς και αειφώτως εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες, διαδιδόαμεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινόν φως (…)
Δος ημίν Κύριε, ίνα το φως των καλών έργων ημών λάμπη έμπροσθεν των ανθρώπων (…).
Συμπέρασμα:
«Όπου βλέπεις θρησκείαν μολυσμένην, συμπέρανε, ότι η βαρβαρότης των πιστευόντων είναι ανάλογος του μολυσμού» [Αδαμάντιος Κοραής]…
Ενώ ο Θεός λέει:
“Λαέ μου, οι οδηγοί σου σε κάμνουσι να πλανάσαι και καταστρέφουσι την οδόν των βημάτων σου”
[Ησαΐας: γ’ 12]
28 Ιουλίου 2012 Γιώργος Οικονομίδης “sporeas.gr”