«Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, δεν υπάρχει Θεός. Διεφθάρησαν· έγειναν βδελυροί εις τα έργα· δεν υπάρχει πράττων αγαθόν.» (Ψαλ.14:1 και 53:1)
Η αθεΐα ή η πολυθεΐα του άφρονος
Είμαστε όλοι μάρτυρες, τώρα τελευταία, ότι η αθεΐα διαδίδεται ταχέως μέσα στα λεγόμενα ‘χριστιανικά’ κράτη της Ευρώπης. Κάθε άνθρωπος που δίδει τη μαρτυρία του ότι πιστεύει στον Θεόν και είναι χριστιανός ‘εισπράττει’, συνήθως, ειρωνικά χαμόγελα, αν μη χλευασμό! Δεν είναι αξιοσημείωτον ότι στο υπό ψήφισιν Ευρωπαϊκόν Σύνταγμα δεν γίνεται μνεία του Θεού και των χριστιανικών ριζών και αρχών των Ευρωπαϊκών Κρατών; Και τί θα πρέπει να ειπούμε γιά το επιθετικό κίνημα στην Ελλάδα που είδε το φως της ημέρας, εδώ και μερικά χρόνια και το οποίον προσπαθεί να επανεγκαθιδρύσει τη λατρεία των δώδεκα θεών του Ολύμπου; Αυτό το κίνημα στην Ελλάδα, δεν περιορίζεται στο να κάνει την αυτοδιαφήμισή του αλλά επιτίθεται αγρίως εναντίον του Ιησού Χριστού, του Χριστιανισμού γενικά, ως επίσης και εναντίον όλων των άλλων θρησκειών. Σε άλλες χώρες, υπάρχουν άθεοι, μεταξύ των οποίων και διάσημοι ομοφυλόφιλοι, που προτείνουν την πλήρη κατάργηση των θρησκειών, παρά το γεγονός ότι αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν σ’αυτές θαυμάσια πράγματα, κατηγορώντας τις ως κίνδυνο γιά τον κόσμο, όσον αφορά την ειρήνη και την ανοχή των ηθών και εθίμων. Φαίνεται ότι αγνοούν αφ’ενός πόσοι άνθρωποι εθανατώθησαν ή μάλλον εσφαγιάσθησαν από τους κομμουνιστές, τους Μουσουλμάνους κλπ., και αφ’ετέρου πώς ο Χριστιανισμός άλλαξε τον κόσμον από πάσης πλευράς. Επί πλέον, διαπιστώνει κανείς ότι πολλοί είναι εκείνοι που, γοητευμένοι από τη «σοφία» και την «επιστήμη» τους, αντί να πιστεύουν στον Θεόν, πιστεύουν στη μαγεία ή σ’εκείνα που οι αστρολόγοι ή κάποιο μέντιουμ ή κάποιος μάγος τους λέγει και τους προφητεύει! (Ησα.47:10, 13). Διαπιστώνει, λοιπόν, κανείς την αλήθεια του λόγου της Αγίας Γραφής: «Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, δεν υπάρχει Θεός. Διεφθάρησαν· έγειναν βδελυροί εις τα έργα· δεν υπάρχει πράττων αγαθόν.» (Ψαλ.14:1 και 53:1).
Όταν ο άνθρωπος βλέπει και παρατηρεί προσεκτικά τη φύση γύρω του, ακόμη και μέσω ντοκιμαντέρ, καταλαμβάνεται από θαυμασμό! Δεν χρειάζεται να ταξιδεύσει σ’όλη τη γη να ιδεί όλη την πλάση γιά να θαυμάσει τον κόσμο μέσα στον οποίον ζη και κινείται! Δυστυχώς, ακούς τους αθέους ή τους μη πιστεύοντας να σου λένε ότι δεν υπάρχει Θεός. Άλλοι, συγκαταβατικά – επειδή ντρέπονται να δηλώσουν ότι δεν υπάρχει Θεός – παραδέχονται ότι υπάρχει μεν Θεός ή απλώς μιά κάποια άπειρη, απρόσωπη «δύναμη» αλλά που δεν ασχολείται με τους ανθρώπους και στον οποίον δεν πρόκειται να δώσουν λόγο! Σπεύδουν δε καμαρώνοντας να σου μιλήσουν γιά το Big Bang, γιά τη θεωρία της εξελίξεως, ότι όλα τα έμβια όντα έγιναν διά της εξελίξεως από ένα μονοκύτταρο οργανισμό! Μόνο που δεν μας εξηγούν ποιός έπλασε αυτόν τον μονοκύτταρο οργανισμό… Και δεν μας εξηγούν ούτε και μας αποδεικνύουν πώς αυτό το μικρόβιο εξελίχθηκε σε δένδρο, σε τοματιά, σε ορτανσία, σε κισσό, σε πατάτα… Δεν μας εξηγούν πως αυτό το μικρόβιο μετετράπη σε ελέφαντα, σε γάτα, σε καγκουρώ, σε άλογο, σε ψάρι, σε λεοντάρι, σε πτηνό, σε φάλαινα, σε καμηλοπάρδαλι, σε δελφίνι κλπ., με όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους… Ορισμένων μάλιστα η αφροσύνη φθάνει σε σημείο να σου λένε ότι ‘έγιναν μόνα τους’ ή ότι η ‘φύση’ τα έκανε, ως εάν η φύση είναι αυθύπαρκτη και έχει υπερφυσικές δυνάμεις! Ναι, σε τέτοιο σημείο, ώστε να σου λένε ότι και εμείς οι άνθρωποι, άσπροι, μαύροι, κλπ. έχομε την απαρχή μας σε κάποιον πίθηκο ή ακόμη και σε κάποιο εξελιχθέν μικρόβιο, χωρίς να μας εξηγούν και πάλι ποιός δημιούργησε τον πίθηκο ή τον μονοκύτταρο οργανισμό! Θεωρίες επί θεωριών… Εάν δε τους προκαλέσεις, ‘ισχυριζόμενος’ ότι η καρέκλα στην οποία κάθονται έγινε από μόνη της, γελάνε και σου λένε ότι είσαι τρελλός! Ποιός, όμως, είναι ο τρελλός; Ο λόγος του Θεού, τους τρελλούς αυτού του είδους τους ονομάζει «άφρονες», δηλαδή ανθρώπους χωρίς φρόνηση και ας είναι επιτυχημένοι επιστήμονες, επιχειρηματίες ή πολιτικοί. Επαληθεύεται δε ο λόγος της Γραφής: «των οποίων απίστων όντων ο Θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.» (2Κορ.4:4).
Χαρακτηριστικά και συνέπειες του «άφρονος»
Χαρακτηριστικά αυτών των «αφρόνων» είναι, κατά πρώτον λόγον, ότι καταφρονούν τη σοφία του λόγου του Θεού (Παρ.1:7) και περιφρονούν ή μάλλον βδελύττονται εκείνους που βαδίζουν με εντιμότητα (Παρ.13:19) ή ‘με το σταυρό στο χέρι’! Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να πλουτίζουν, να αποκτούν αγαθά και δόξα από τους ανθρώπους… Ο λόγος του Θεού λέγει: «…Ας φάγωμεν και ας πίωμεν· διότι αύριον θέλομεν αποθάνει… Βεβαίως αύτη η ανομία σας δεν θέλει καθαρισθή εωσού αποθάνητε, λέγει Κύριος ο Θεός των δυνάμεων.» (Ησα.22:13-14). Εξ αιτίας της αλαζονείας τους δεν εκζητούν τον Θεόν, όλοι δε οι διαλογισμοί της καρδιάς τους είναι ότι δεν υπάρχει Θεός (Ψαλ.10:4). Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη αφροσύνη από του να αγνοείς τον Θεόν! Συμπεριφέρονται σαν αυτοί να είναι οι μόνοι σοφοί όλοι δε οι άλλοι άφρονες. Αγαπούν το κακό μάλλον παρά το αγαθό και τους μύθους και το ψεύδος παρά την αλήθεια και το δίκαιο (Ψαλ.52:3). Του άφρονος η ασέβεια και η παρανομία αποδεικνύουν ότι δεν είναι φόβος Θεού μέσα του. Απατoύν τους εαυτούς τους ότι δεν πρόκειται να αποκαλυφθεί η αφροσύνη τους ή η ανομία τους. Τα λόγια του στόματος πολλών εξ αυτών είναι ανομία και δόλος. Διαλογίζονται ανομία, βρίσκονται σε ολισθηρό έδαφος και δεν μισούν το κακό (Ψαλ.36.1-4). Νομίζουν ότι ο Θεός ούτε βλέπει ούτε καταλαβαίνει τί κάνουν (Ψαλ.94:7) ούτε ασχολείται μαζί τους ούτε και πρόκειται να Του δώσουν λόγο. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Θεός και βλέπει και καταλαβαίνει, όλους τους παρατηρεί και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Θα κριθούν και θα κατακριθούν γιατί το φως ήλθε στον κόσμον αλλ’αυτοί αγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φως, διότι ήσαν πονηρά τα έργα τους. «…Επειδή πας, όστις πράττει φαύλα, μισεί το φως και δεν έρχεται εις το φως, διά να μη ελεγχθώσι τα έργα αυτού· όστις όμως πράττει την αλήθειαν, έρχεται εις το φως, διά να φανερωθώσι τα έργα αυτού ότι επράχθησαν κατά Θεόν.» (Ιωάν.3:19-21). Μερικοί από αυτούς ομολογούν ότι γνωρίζουν τον Θεόν, με τα έργα τους όμως Τον αρνούνται. Είναι ακατάλληλοι γιά να πράξουν το αγαθό (Τιτ.1:16). Επικαλούνται τον Θεόν ‘ουχί εν αληθεία ουδέ εν δικαιοσύνη’. Ο Γκαγκάριν, ο πρώτος ρώσσος αστροναύτης, όταν επέστρεψε από το διάστημα, το οποίον περιέγραψε με θαυμασμό, διεκήρυξε ότι δεν είδε πουθενά Τον Θεόν! Επειδή δεν τον είδε συμπέρανε ότι δεν υπήρχε! Εφανέρωσε απλώς την ασέβεια της αφροσύνης του! (Εκκλ.7:25)
Πόσον αληθής είναι ό λόγος της Γραφής! «Επειδή ό,τι δύναται να γνωρισθή περί Θεού είναι φανερόν εν αυτοίς, διότι ο Θεός εφανέρωσε τούτο προς αυτούς. Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα διά των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι. Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν ουδέ ευχαρίστησαν, αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία» (Ρωμ.1:19-21). Ακριβώς και γιά τον λόγον αυτόν περιέχεται, στο εδάφιο που ανέφερα στην αρχή, η φράση: «Διεφθάρησαν· έγειναν βδελυροί εις τα έργα· δεν υπάρχει πράττων αγαθόν».
Διεφθάρησαν; Γιατί; Διότι, ενώ βλέπουν ολοφάνερα τα θαυμαστά ποιήματα του Θεού και ενώ αντιλαμβάνονται ότι πίσω από αυτή τη δημιουργία υπάρχει η αόρατη αιώνια δύναμη του Θεού, εκείνοι ούτε Τον τιμούν ούτε Τον ευχαριστούν. Είναι, λοιπόν, αναπολόγητοι!!! Γι’αυτό και ο Θεός – παρά τη θελησή Του και με πόνο καρδιάς – τους παραδίδει στην ασύνετη καρδιά τους και στις αλαζονικές και αμαρτωλές επιθυμίες και επιλογές τους! Σκοτίζεται η διάνοιά τους και με τα αμαρτωλά τους έργα, γίνονται βδελυροί. Επί πλέον, διαφθείρουν τους πλησίον τους… Όποιος έχει μάτια βλέπει και όποιος έχει αυτιά ακούει και διαπιστώνει την αλήθεια αυτών των θείων δηλώσεων…
Το έργον του Θεού τους προσφέρει την οδόν της σωτηρίας
Το έργον όμως του Θεού δεν περιορίστηκε ούτε περιορίζεται στο να παραδίδει τον άνθρωπο στην αφροσύνη του και στην αμαρτωλή ζωή του. Ο Θεός δεν θέλει πράγματι τον αιώνιον θάνατον του ανθρώπου αλλά να επιστρέψει από των πονηρών οδών του και να απελευθερωθεί από την αφροσύνη του και να σωθεί! Όταν ο άφρων-άνομος επιστρέψει από την αφροσύνη και την ανομία του και πράξει κρίση και δικαιοσύνη, αυτός θα φυλάξει την ψυχή του, επειδή συλλογίσθηκε και επέστρεψεν από όλες τις αφροσύνες και αμαρτίες του. Είθε όλοι να επιστρέψουμε στη λογική, στη σύνεση, στη δικαιοσύνη και έτσι να αποφύγουμε τις συνέπειες της άφρονος και αμαρτωλής ζωής μας (Εζεκ.18:23, 27-28, 32). Προέβλεψε ο Θεός, όπως, όποιος κάποια μέρα λάβει επίγνωση της καταστάσεώς του να μπορεί, επικαλούμενος το Όνομά Του, να εξέρχεται από την κατάστασή του και να σώζεται! Προέβλεψε και προμήθευσε το μέσον της σωτηρίας τους: Πίστη στα λόγια Του, εμπιστοσύνη στον χαρακτήρα Του και προσωπική αποδοχή του έργου της θυσίας του Ιησού Χριστού επί του σταυρού γιά τον φτωχό αμαρτωλό. Θέσπισε ένα κανόνα: τον κανόνα της πίστεως: Όποιος πιστεύει στον Θεόν, Τον τιμά με την εμπιστοσύνη Του, στηρίζεται στην Αγία Γραφή και παραδέχεται ότι ο Ιησούς Χριστός δέχθηκε να πεθάνει στη θέση του, γιά να μη υποστεί ο άνθρωπος τις συνέπειες της αφροσύνης και αμαρτίας του, να μπορεί να σωθεί: «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν.3:16).
Πιστεύω ότι εάν ο άνθρωπος δεν κάμει πράξη δικαιοσύνης καταδικάζοντας τον εαυτόν του, αναγνωρίζων ότι εκείνο που του άξιζε δεν ήταν παρά ο θάνατος και η κόλαση, ο Θεός δεν μπορεί να τον συγχωρήσει, να τον δικαιώσει και να τον καταστήσει πραγματικά δίκαιον. Όταν κάποιος αναγνωρίζει, ομολογεί και παραδέχεται τις αμαρτίες του και την ποινήν των αμαρτιών του (Λευιτ.26:40-42) αλλά ΚΑΙ απορρίπτει τις αμαρτίες του (Παρ.28:13), τότε και μόνον τότε θα λάβει τη συγχώρηση των αμαρτιών του, δηλ. έλεος, ζωή, δικαιοσύνη και δόξα (Παρ.21:21). Ενας άνθρωπος κάνει δικαιοσύνη όταν, χωρίς να παραπονείται ή να δικαιολογείται ή να επιρρίπτει τις ευθύνες σε άλλους ή να παίρνει τη θέση του θύματος – ενώ τα στοιχεία της ενοχής του είναι κραυγαλέα εναντίον του – δέχεται την ενοχή του και την ποινήν της αμαρτίας του (Θρην.3:39-41 και Λευιτ.26.40:42).
Μετάνοια και πίστη
Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα μετανοίας από εκείνο του ενός από τους δύο ληστές που τους σταύρωσαν μαζί με τον Ιησού, ο οποίος δεν προσπάθησε να δικαιολογήσει τον εαυτόν του αλλά είπε την αλήθεια μέσα στην καρδιά του και δημοσίως, επιπλήττωντας τον άλλον ληστήν επί του σταυρού: «Αποκριθείς δε ο άλλος, επέπληττεν αυτόν, λέγων· Ουδέ τον Θεόν δεν φοβείσαι συ, όστις είσαι εν τη αυτή καταδίκη; και ημείς μεν δικαίως· διότι άξια των όσα επράξαμεν απολαμβάνομεν· ούτος όμως ουδέν άτοπον έπραξε. Και έλεγε προς τον Ιησούν· Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.» (Λουκ.23:40‑43). Τί μάθημα γιά όλους εμάς! Είθε ο Θεός να ανοίξει τα μάτια μας και τα αυτιά μας να ακούσουμε το μήνυμα που πηγάζει από αυτή τη θαυμαστή ιστορία! Τότε θα λάβουμε την ίδια ευλογία που ο «ειλικρινής και μετανοήσας» ή ‘τίμιος’ ληστής απήλαυσε… Όμως πολλοί από εμάς ισχυριζόμαστε ότι είμαστε αθώοι γι’αυτό και δεν κινδυνεύουμε (Ιερ.2:35). Αλλά ο λόγος του Θεού λέγει: «Μόνον γνώρισον την ανομίαν σου, ότι ημάρτησας εις Κύριον τον Θεόν σου………» (Ιερ.3:13).
Ευλογίες γιά εκείνους που είναι «τίμιοι»
Πρέπει, στο σημείο αυτό, να σημειωθεί ότι ενώ γιά τους Ιουδαίους και τους Ρωμαίους ο Ιησούς δεν ήταν παρά ένας κοινός άνθρωπος άξιος θανάτου, γιά εκείνον τον “τίμιον” ληστή ο Ιησούς ήταν ένας αθώος και κάτι παραπάνω: Ένας θείος επουράνιος Βασιλεύς! Πώς μπόρεσε να καταλάβει κάτι τέτοιο; Ο Θεός, λόγω της ειλικρινείας του και της αναλήψεως των ευθυνών του, του άνοιξε τα πνευματικά μάτια και τα αυτιά του. Κατάλαβε ότι ο Ιησούς, ο άνθρωπος που πέθαινε επάνω στον σταυρόν, ήταν ο θείος επουράνιος Βασιλεύς, και ότι θα μπορούσε να τον πάρει μαζί του στην επουράνιο βασιλεία Του! Απίστευτο αλλά αληθινό! Σώθηκε ακριβώς διότι μετενόησε, επίστευσε ειλικρινά και επεκαλέσθη το όνομα του Κυρίου! Κατ’αυτόν τον τρόπον, η προφητεία του Ιωήλ σχετικά με τον τρόπον της σωτηρίας εξεπληρώθη, “διότι Πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου θέλει σωθή.” (Ρωμ.10:13). Οι ίδιες ευλογίες πνευματικής επιγνώσεως και επουρανίου κληρονομιάς είναι επίσης γιά σένα και γιά μένα εάν είμαστε «τίμιοι», λέγοντας την αλήθεια τόσον μέσα στην καρδιά μας όσον και δημοσίως, δηλαδή όταν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και την ενοχή μας! Ας προσέξουμε, παρακαλώ, αυτό το θαυμάσιο εδάφιο: “Επιστρέψατε προς τους ελέγχους μου· ιδού, εγώ θέλω εκχέει το πνεύμά μου εφ’ υμάς, θέλω σας κάμει να νοήσητε τους λόγους μου” (Παρ.1:23). Ο Ιησούς σώζει με τη χάρη Του όλους εκείνους οι οποίοι τον επικαλούνται ‘εν αληθεία και ειλικρινεία’. Καλόν είναι να θυμώμαστε πάντοτε ότι η ζωή είναι σύντομη, είναι σαν ατμός που γιά λίγο φαίνεται και μετά εξαφανίζεται, ότι είναι αποφασισμένο να πεθάνουμε και όλοι μας να παρασταθούμε ενώπιον του Θεού γιά να κριθούμε και ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος σωτηρίας παρά να καταφύγουμε στον Χριστόν. Ποιά είναι η απάντησή μας σ’Εκείνον που είναι το φως του κόσμου, σ’Εκείνον που έδωσε τον εαυτόν Του γιά όλους μας και που είναι έτοιμος να δώσει σ’εμάς δωρεάν τα πάντα; (Ρωμ.3:32)
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ baltatzis@skynet.be