«Επιστρέψατε προς τους ελέγχους μου· ιδού, εγώ θέλω εκχέει το πνεύμά μου εφ’ υμάς, θέλω σας κάμει να νοήσητε τους λόγους μου.»
Ένα πολύ αγαπητό μου πρόσωπο διάβαζε ένα από τα κηρύγματά μου. Ξαφνικά, γύρισε προς εμένα και έκανε την εξής παρατήρηση: «Δεν νομίζετε ότι η έκφραση: ‘Εάν, λοιπόν ιδείς κάποιον που αδυνατεί να καταλάβει τον Λόγον του Θεού, μπορείς να συμπεράνεις ότι αυτός ή αυτή δεν έχει ακόμη δεχθεί τους ελέγχους του Κυρίου’ «είναι πάρα πολύ απόλυτη και πάρα πολύ αυστηρή και ότι κατά κάποιο τρόπο κατηγορεί ή περιφρονεί εκείνους που δεν κατανοούν τον λόγον του Θεού; Δεν υπάρχουν διάφορα επίπεδα κατανοήσεως του λόγου του Θεού;»
Αναφερόταν στο σχόλιό μου επί του εδαφίου: «Επιστρέψατε προς τους ελέγχους μου· ιδού, εγώ θέλω εκχέει το πνεύμά μου εφ’ υμάς, θέλω σας κάμει να νοήσητε τους λόγους μου.» (Παρ.1:23). Σταμάτησα και άρχισα να σκέπτομαι. Παραδέχθηκα ότι ήταν έτσι! Όμως, καθώς προσπαθούσα να τροποποιήσω εκείνη τη φράση και να την κάνω ‘ηπιώτερη’ θυμήθηκα ορισμένα εδάφια από το όγδοο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ιωάννη, τα οποία είναι πολύ πιό αυστηρά και απόλυτα: «Έλεγε λοιπόν ο Ιησούς προς τους Ιουδαίους τους πιστεύσαντας εις αυτόν· Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου, και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει (8:31-32) … Εξεύρω ότι είσθε σπέρμα του Αβραάμ· αλλά ζητείτε να με θανατώσητε, διότι ο λόγος ο εμός δεν χωρεί εις εσάς (εδ.37)… Διά τι δεν γνωρίζετε την λαλιάν μου; διότι δεν δύνασθε να ακούητε τον λόγον μου (εδ.43)… Όστις είναι εκ του Θεού, τους λόγους του Θεού ακούει· διά τούτο σεις δεν ακούετε, διότι εκ του Θεού δεν είσθε» ( εδ.47).
Έτσι, απάντησα και είπα: «Ναι, είναι πολύ αυστηρός, απόλυτος και αληθής ο λόγος ΑΛΛΑ εκείνο που έγραψα είναι επίσης απολύτως αληθές! Επιπλέον, το είδα να εφαρμόζεται στη ζωή μου και στη ζωή άλλων ανθρώπων». Και εξήγησα: «Το μήνυμα αυτού του εδαφίου είναι πολύ απλό: Ο άνθρωπος – είτε πιστός είτε άπιστος – ο οποίος δέχεται τους ελέγχους του Θεού, ο Θεός θα του δώσει το Πνεύμα Του και θα τον βοηθήσει να κατανοήσει τους λόγους Του. Απολύτως σαφές! Μέ άλλα λόγια: Εκείνοι που δεν δέχονται τις προτροπές, τους ελέγχους ή τις εντολές του Θεού δεν θα λάβουν το αναγκαίο φως γιά να κατανοήσουν τους λόγους του Θεού. Να γιατί είναι γραμμένο ότι, «Και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών.» Ναι, αυτή είναι η κρίση του Θεού (Ιωάν. 3:19). Επίσης, «των οποίων απίστων όντων ο Θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νούν, διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.» (2Κορ.4:4). Αλλού, «…η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού.» (Ιωάν.3:36) και τανάπαλιν. «Όταν όμως επιστρέψη προς τον Κύριον, θέλει αφαιρεθή το κάλυμμα.» (2Κορ.3:16). Συνεπώς, η κατανόηση των λόγων του Θεού δεν είναι θέμα ανθρώπινης εξυπνάδας ή μόρφωσης ή πείρας αλλά αποτελεί πρόβλημα αποδοχής ή μη των λόγων του Χριστού! Δεν αγκάλιασαν τα λόγια Του με την καρδιά τους. Η υπερηφάνεια τους και το πείσμα τους δεν τους αφήνουν να ιδούν την αλήθεια! Σηκώνουν τους ώμους τους και φράζουν τα αυτιά τους γιά να μη ακούσουν. Όταν ένας άνθρωπος αγαπά το φως (δηλ. την αλήθεια) περισσότερο από κάθε τι άλλο, τότε η αλήθεια – ‘οι λόγοι της χάριτος και της αληθείας’ – θα του αποκαλυφθούν και θα ελευθερωθεί από την αμαρτία του και την τύφλωσή του. Όσο περισσότερο ταπεινά δεχόμεθα τους ελέγχους του Θεού ως επίσης και τις υποσχέσεις Του τόσον περισσότερο φως θα λαμβάνομε, ανεξάρτητα αν οι έλεγχοι έρχονται απ’ευθείας από τον Θεόν, δηλ. από τη μελέτη του λόγου του Θεού ή εμμέσως από τους συνανθρώπους μας μέσω των κηρυγμάτων τους, της διδασκαλίας τους και των συζητήσεων! «Όπου εισέλθη υπερηφανία, εισέρχεται και καταισχύνη· η δε σοφία είναι μετά των ταπεινών.» (Παρ.11:2). Ο Ιησούς είπε: «… Δεν σοι είπον ότι εάν πιστεύσης, θέλεις ιδεί την δόξαν του Θεού;» (Ιωάν.11:40). Η πίστη και η υπακοή προηγούνται, το δε φως ή η όραση ακολουθεί! «Η αμοιβή της ταπεινώσεως και του φόβου του Κυρίου είναι πλούτος και δόξα και ζωή.» (Παρ.22:4). Συνεπώς, εκείνοι που δεν δέχονται τους λόγους του Χριστού, που δεν μετανοούν και δεν ομολογούν τις αμαρτίες τους ειλικρινά και με ‘κατά Θεόν λύπην’, δεν πρόκειται να ιδούν ποτέ την αλήθεια: Οι μη πιστεύοντες δεν θα σωθούν και οι πιστοί δεν θα αυξηθούν σε χάρη και πνευματική γνώση!
Πρέπει να δοθεί πολλή προσοχή στα εδάφια που ακολουθούν το υπό μελέτην εδάφιο και τα οποία ομιλούν γιά τις συνέπειες εάν δεν σεβασθούμε τις εντολές και τις προτροπές του Κυρίου: «Επειδή εγώ έκραζον, και σεις δεν υπηκούετε· εξέτεινον την χείρα μου, και ουδείς προσείχεν· αλλά κατεφρονείτε πάσας τας συμβουλάς μου και τους ελέγχους μου δεν εδέχεσθε· ………τότε θέλουσι με επικαλεσθή, αλλά δεν θέλω αποκριθή· επιμόνως θέλουσι με εκζητήσει, αλλά δεν θέλουσι με ευρεί. Διότι εμίσησαν την γνώσιν και τον φόβον του Κυρίου δεν εξέλεξαν· δεν ηθέλησαν τας συμβουλάς μου· κατεφρόνησαν πάντας τους ελέγχους μου·» (Παρ.1:24-30). Επειδή οι έλεγχοι της παιδείας είναι οδός ζωής (Παρ.6:23), εκείνος που εγκαταλείπει τον έλεγχον αποπλανάται (Παρ.10:17), εκείνος που μισεί τον έλεγχον είναι άφρων (Παρ.12:1) και εκείνος που ‘ελεγχόμενος σκληρύνει τον τράχηλον, εξαίφνης θέλει αφανισθή και χωρίς ιάσεως’, ας προσευχηθούμε όλοι στον Θεόν όπως οι λόγοι του Χριστού βρούν τόπο μέσα μας και μείνουν μέσα μας.
Συμπέρασμα: Εκείνοι που «νερώνουν» τον λόγον του Θεού, που τον αναμιγνύουν με τις ιδέες τους γιά να τον κάνουν ‘πιό μαλακό’ και περισσότερο αποδεκτόν από τα πλήθη, γιά να γίνουν λαοφιλείς, αμαρτάνουν τόσον κατά του Θεού όσον και κατά των ανθρώπων…
Είναι πολύ χρήσιμο, εξάλλου, να προσέχωμε τους ελέγχους του Κυρίου και να τους αγαπούμε. Να αγαπούμε τους ελέγχους του Κυρίου; Μα αυτό δεν είναι φυσικό! Η ψυχή του ανθρώπου δεν αρέσκεται παρά μόνον στους «επαίνους»… Όμως πρέπει να πάρωμε πολύ σοβαρά υπόψη αυτό που λέγει ο λόγος του Θεού: «Βεβαίως είναι πνεύμα εν τω ανθρώπω η έμπνευσις όμως του Παντοδυνάμου συνετίζει αυτόν. Οι μεγαλήτεροι δεν είναι πάντοτε σοφοί· ούτε οι γέροντες νοούσι κρίσιν.» (Ιώβ 32:8-9). Τούτο σημαίνει, πρώτον, ότι υπάρχει πνεύμα μέσα στον άνθρωπο αλλά η έμπνευση του Θεού του δίνει σύνεση και δεύτερον ότι το πνεύμα του ανθρώπου χωρίς την έμπνευση του Θεού δεν έχει πνευματική σύνεση. Μέ άλλα λόγια, η Βίβλος παραδέχεται και σαφώς μας λέγει ότι υπάρχει πνεύμα μέσα στον άνθρωπο, αλλά χωρίς τη έμπνευση του Θεού παραμένει πνευματικά ασύνετος… Οι έλεγχοι του Θεού που εμπνέουν και σοφίζουν πρέπει να επιζητούνται και να φυλάττωνται!
Κλείνοντας αυτό το σύντομο μήνυμα, θα ήθελα ν’αναφέρω τα εδάφια Εβραίους 13:20-21 που λέγουν: «Ο δε Θεός της ειρήνης, όστις ανεβίβασεν εκ των νεκρών τον μέγαν ποιμένα των προβάτων διά του αίματος της αιωνίου διαθήκης, τον Κύριον ημών Ιησούν, είθε να σας κάμη τελείους εις παν έργον αγαθόν, διά να εκτελήτε το θέλημα αυτού, ενεργών εν υμίν το ευάρεστον ενώπιον αυτού διά του Ιησού Χριστού, εις τον οποίον είη η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν.» Συνεπώς, εάν και όταν εμείς κάνομε εκείνο που είναι ευάρεστον ενώπιόν Του (στην προκειμένη περίπτωση: να δεχόμαστε τους ωφέλιμους ελέγχους Του), τότε Εκείνος θα κάνει εκείνο που είναι ευάρεστο ενώπιόν Του. Θα μας ευλογήσει! Ας οπλισθούμε, λοιπόν, με αυτό το ταπεινό και δεκτικό πνεύμα που είναι έτοιμο να δεχθεί τις ευλογίες του Θεού. Εάν, λοιπόν, Του ζητήσωμε την έμπνευσή Του – δηλαδή τό Πνεύμα Του – μήπως θα μάς το αρνηθεί; (Λουκ.11:13). Απολύτως όχι! Η πνευματική μας σύνεση είναι από Εκείνον.
Σ’ Εκείνον, λοιπόν, ανήκει η δόξα εις τους αιώνες των αιώνων!!! Αμήν.
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ