Κεφάλαιον 3 Συνέχεια από Κεφάλαιον 2
“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)
Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού
Σειρά Βιβλικών μελετών επί
ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
ΜΕΡΟΣ Α’: Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΣΩΤΗΡΙΑ (#3α’)
(A’ : Ευεργετικά επίγεια και αιώνια αποτελέσματα της σωτηρίας μας)
Το κεντρικό μήνυμα της Βίβλου είναι ο λυτρωτικός θάνατος του Χριστού στο σταυρό και η ανάστασή Του. Η Αγία Γραφή λέγει ότι «…απεδείχθη Υιός Θεού εν δυνάμει κατά το πνεύμα της αγιωσύνης διά της εκ νεκρών αναστάσεως, Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ.1:4). Απέθανε στη θέση μας, ώστε να μπορούμε να σωθούμε από την κρίση του Θεού. Η ανάσταση του Χριστού αποτελεί τη σφραγίδα της επιδοκιμασίας του Θεού ότι ο Χριστός επλήρωσε με το αίμα της θυσίας Του τις αμαρτίες μας. Η ανάσταση είναι η απόδειξη της δικαιώσεως, η οποία μας ελογίσθη, της συμφιλιώσεως και της ειρήνης μας με τον Θεόν. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από τα κατωτέρω εδάφια: «Δεν εγράφη δε δι’ αυτόν μόνον, ότι ελογίσθη εις αυτόν, αλλά και δι’ ημάς, εις τους οποίους μέλλει να λογισθή, τους πιστεύοντας εις τον αναστήσαντα εκ νεκρών Ιησούν τον Κύριον ημών, όστις παρεδόθη διά τας αμαρτίας ημών και ανέστη διά την δικαίωσιν ημών. Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διά του οποίου ελάβομεν και την είσοδον διά της πίστεως εις την χάριν ταύτην, εις την οποίαν ιστάμεθα και καυχώμεθα εις την ελπίδα της δόξης του Θεού» (Ρωμ.4:23-5:2).
Όταν ο Ιησούς ήταν στο σταυρό, εφώναξε: «ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ» (Ιωάν.19:30)! Το έργο της σωτηρίας μας το οποίον είχε έλθει να πραγματοποιήσει είχε ολοκληρωθεί, προσφέροντας τον εαυτόν Του (Ησα.53:12· Ιωάν.10:11· Ρωμ.5:6), σύμφωνα με τις οδηγίες του Πατέρα Του. Με τον τρόπον αυτόν, η δικαιοσύνη του Θεού και η αγάπη Του για εμάς εξεδηλώθησαν: «Έλεος και αλήθεια συναπηντήθησαν· δικαιοσύνη και ειρήνη εφιλήθησαν» (Ψαλ.85:10). Στο σταυρό, η αυστηρότης, η δικαιοσύνη και η αγάπη Του Θεού φανερώθηκαν… Ο σταυρός του Ιησού Χριστού έγινε τόπος συναντήσεως και συμφιλιώσεως του ανθρώπου με τον Θεόν. Η αποστολή του Χριστού έχει επιτευχθεί! Η αποστολή Του ήταν να σώσει όσους δεν ήταν άξιοι (τους αδύναμους, τους αμαρτωλούς και ακόμη και τους εχθρούς Του όπως εσένα και εμένα), υπό την προϋπόθεση ότι θα θέλαμε μετανοήσουμε και να πιστεύσουμε ειλικρινά σ’Αυτόν. Η ποινή της αμαρτίας έχει καταβληθεί στο σύνολό της και ο άνθρωπος μπορεί να γίνει αποδεκτός από τον Θεόν. Πόσον όμως είναι λυπηρόν να βλέπει κανείς ανθρώπους να προσπαθούν να «σώσουν» τους εαυτούς τους με τα καλά τους έργα! Προσπαθούν να επιτύχουν ό,τι έχει ήδη επιτευχθεί ενώ η σωτηρία τους εξαρτάται από το εκείνο που ο Ιησούς έκανε! Προσπαθούν να ανοίξουν μια πόρτα ανοιχτή! Η απονομή χάριτος δεν χορηγείται παρά μόνο βάσει της θυσίας του Χριστού επί του σταυρού! Αυτό είναι το θαύμα της θείας χάριτος!
Ο θάνατος του Ιησού Χριστού δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός ενός κοινού ανθρώπου. Υπήρξε ο θάνατος ενός συγκεκριμένου «ανθρώπου» σε μια ορισμένη περίοδο της ιστορίας, που είχε αποφασισθεί εκ των προτέρων, πριν ο κόσμος δημιουργηθεί, για τη σωτηρία του κόσμου και επραγματοποιήθη όταν ήλθε ο καιρός: «και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.» (Φιλιπ.2:8). Ήταν… το Αρνίον το εσφαγμένον από καταβολής κόσμου (Αποκ.13:8) για τη σωτηρία μας. Η δόξα της σωτηρίας ανήκει: «…Εις τον αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα αυτού» (Αποκ.1:5). Όλα αυτά έχουν πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τις Ιερές Γραφές! Έτσι, έχει αποδειχθεί ότι «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης» (2Τιμ.3:16).
Εάν συνεσταυρώθημεν μετά του Ιησού διά της πίστεως, τότε είμαστε νεκροί ως προς τον κόσμον και το χρέος μας δεν υπάρχει πλέον! Δεν μπορείτε να πείτε σε ένα νεκρό άνθρωπο: Οφείλεις ή δεν οφείλεις. Έχει απαλλαγεί από τον ΝΟΜΟΝ και πέρασε σε έναν άλλον κόσμον όπου ο ΝΟΜΟΣ δεν μπορεί να τον ακολουθήσει. Ο Θεός έχει εξαλείψει «το καθ’ ημών χειρόγραφον, συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον εις ημάς, και αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού· και απογυμνώσας τας αρχάς και τας εξουσίας, παρεδειγμάτισε παρρησία, θριαμβεύσας κατ’ αυτών επ’ αυτού.» (Κολ.2:14-15). Αποτελεί ένα καλό μήνυμα για όλους εκείνους που είναι απογοητευμένοι από τους εαυτούς τους. Ο νόμος μ’εθανάτωσε και με ανάγκασε να αναζητήσω καταφύγιο στον Χριστόν. Δεν πρέπει, λοιπόν, να έχουμε τα μάτια μας εστραμμένα στους εαυτούς μας, αλλά πρέπει να αποβλέπουμε στον Κύριόν μας τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεώς μας (Εβρ.12:2), ο Οποίος απέθανεν υπέρ πάντων, διά να μη ζουν πλέον δι’ εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών. (2Cor.5:15). Είμεθα, συνεπώς, νέα κτίσματα… τα πάντα έγειναν νέα για εμάς (2Κορ.5:17).
1. Η ανάσταση του Χριστού και τα αιώνια αποτελέσματά της
Μόνον ένας άνθρωπος έχει νικήσει τον θάνατο … Αυτό το πρόσωπο είναι ο Ιησούς Χριστός. Είναι ζων και συντόμως, μια μέρα, κάθε αληθής πιστός θα ζήσει μαζί Του αιωνίως! Ο θάνατος δεν είναι πλέον η τελευταία λέξη. Η ήττα του Σατανά ήταν προφητευμένη από την αυγή της ανθρωπότητος! Στο βιβλίο της Γενέσεως 3:15, είναι γραμμένο: «και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» Το σχέδιο του ελέους και της χάριτος Θεού είχε συλληφθεί απ’αιώνος. Παρά τις δυσκολίες, την έχθρα του ανθρώπου, την αιματοχυσία όλων των εποχών, την αποστασία, κ.λπ., τίποτα δεν μπόρεσε να σταματήσει τον Θεόν από την εκπλήρωση των σχεδίων Του. Η ανάσταση του Ιησού δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Είχε προλεχθή από τους προφήτες (Ψαλ.16:10· Πράξ.1:22) και από τον ίδιον τον Ιησούν! (Ματ.20:19· Μάρκ.9:9· 14:28· Ιωάν.2:19-22). Συνεπώς, τα γραπτά της Παλαιάς Διαθήκης και τα λόγια του Ιησού εξεπληρώθησαν (Λουκ.24:45-46) και αποτελούν την απόδειξη, πράγμα που ανέφερα στο προηγούμενο Κεφάλαιο, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού (Ψαλ.2:7· Πράξ.13:33· Ρωμ.1:4), η δε Αγία Γραφή θεόπνευστος (2Τιμ.3:16)!
Η Αγία Γραφή μας λέγει ότι εμφανίστηκε μετά την ανάσταση Του στη Μαρία τη Μαγδαληνή, σε ορισμένο αριθμό άλλων γυναικών, στους αποστόλους και σε πολλούς άλλους πιστούς, ακόμα και στον Παύλον ο οποίος εδίωκε την εκκλησία του Χριστού! Επιπλέον, η ανάσταση του Κυρίου μας επιβεβαιώθηκε από αγγέλους (Ματ.28:5-7· Λουκ.24:4-7), από τους αποστόλους (Πράξ.1:22· 2:32· 3:15· 4:33) και ακόμα και από τους εχθρούς Του (Ματ.28:11-15). Η ανάστασή Του ακολουθήθηκε από την ανάληψή Του (Πράξ.4:10-11· Ρωμ.8:34· Εφεσ.1:20· Φιλιπ.2:9-10). Έδωσε, κατ’ αυτόν τον τρόπον, πολλές αδιάψευστες αποδείξεις! Επομένως: «τις θέλει είσθαι ο κατακρίνων; Χριστός ο αποθανών, μάλλον δε και αναστάς, όστις και είναι εν τη δεξιά του Θεού, όστις και μεσιτεύει υπέρ ημών» (Ρωμ.8:34).
Αν ο Χριστός δεν είχε σταυρωθεί και αναστηθεί εκ νεκρών, οι αμαρτίες μας δεν θα μπορούσαν να συγχωρηθούν (1Κορ.15:17) και ο Θεός δεν θα μπορούσε να μας δικαιώσει (Ρωμ.4:25· 8:34). Το έργον του Χριστού στο σταυρό και η ανάστασή Του είναι η βάση της ζωντανής ελπίδος μας και για τη δική μας ανάσταση (1Κορ.15:19· 1Πέτ.1:3). Έτσι, μπορούμε να κηρύττουμε τα καλά νέα με παρρησία και αξιοπιστία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι θα έλθη πάλι να παραλάβει τους ιδικούς Του! Δεν θα πρέπει, επιπλέον, να ξεχνούμε ότι το έργον του Χριστού έχει αποτελέσματα πολύ πιο εκτεταμένα: «Και δι’ αυτού να συνδιαλλάξη τα πάντα προς εαυτόν, ειρηνοποιήσας διά του αίματος του σταυρού αυτού, δι’ αυτού, είτε τα επί της γης είτε τα εν τοις ουρανοίς» (Κολ.1:20)!
2. Η αποκατάσταση της σχέσεώς μας με τον Θεόν και μεταξύ των ανθρώπων
Σκοπός του Θεού ήταν, πρώτον, να μας συμφιλιώσει με τον Eαυτόν Tου και να έχουμε ειρήνη μαζί Tου και δεύτερoν, να συμφιλιώσει εμάς τους ανθρώπους, μεταξύ μας! Αυτή είναι η έννοια, αντιστοίχως, των εξής εδαφίων:
- Εφεσ.2:16: «και να συνδιαλλάξη αμφοτέρους εις εν σώμα προς τον Θεόν διά του σταυρού, θανατώσας δι’ αυτού την έχθραν», και
- Εφεσ.4:1-3: «Σας παρακαλώ λοιπόν εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω να περιπατήσητε αξίως της προσκλήσεως, καθ’ ην προσεκλήθητε, μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, υποφέροντες αλλήλους εν αγάπη, σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του Πνεύματος διά του συνδέσμου της ειρήνης»!
Για εκείνους που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους ή που έχουν ξαναγυρίσει στην αμαρτία είναι απαραίτητο να επιστρέψουν και να αναζητήσουν καταφύγιο στη θυσία του Χριστού. Αν ποτέ κατανοήσουμε τη σημασία της θυσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δεν μπορούμε να απομακρυνθούμε από αυτήν την αλήθεια! Η αλήθεια αυτή δεν αφήνει χώρο για την προσωπική υπερηφάνεια μας ή τη θρησκεία μας ή τη δογματική μας καύχηση. Δυστυχώς, ο Πλανών προσπαθεί να επικεντρώνουμε την προσοχή μας σε πράγματα τα οποία, μολονότι βιβλικά, είναι δευτερευούσης σημασίας και μας κάνουν να χάνουμε από τα μάτια μας την αλήθειαν του σταυρού του Χριστού. Ο σταυρός και η αλαζονεία μας δεν μπορούν να συνυπάρχουν όπως το φως με το σκοτάδι. Δεν μπορούμε να ειπούμε ότι ο ένας είναι «αγιώτερος» του πλησίον αυτού: Αν μου άξιζε ένας σταυρός και ο πλησίον μου άξιζε ένα σταυρό, ποιά είναι, λοιπόν, η διαφορά μεταξύ των δυό μας; Εάν δεν υπάρχει διαφορά, αυτό σημαίνει ότι, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα ανωτερότητος ανάμεσα σ’εσένα και σ’εμένα; Ο σταυρός είναι, επίσης, η λύση για κάθε είδους φυλετικά προβλήματα! Είθε ο Κύριος να μας δώσει μια τέτοια καρδιά και να μας βοηθήσει να πάρουμε την καλή και ταπεινή θέση ενώπιον Θεού και ανθρώπων! Επιπλέον, το γεγονός ότι έχουμε ήδη εξαγοραστεί με την θυσίαν του Χριστού σημαίνει ότι δεν ανήκουμε στους εαυτούς μας! «Η δεν εξεύρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν, το οποίον έχετε από Θεού, και δεν είσθε κύριοι εαυτών; Διότι ηγοράσθητε διά τιμής· δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματός σας και διά του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού» (1Κορ.6:19-20). Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι υπάρχουν ορισμένα προνόμια που απορρέουν από τον σταυρόν Του αλλά συγχρόνως και ορισμένες προϋποθέσεις: Η αλήθεια, η ταπεινοφροσύνη και η παραχώρηση.
3. Ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος εχθρός;
Επαναλαμβάνω εν μέρει κάτι που είπα προηγουμένως: Ο νικητής είναι ο Χριστός και ο νικημένος εχθρός είναι ο Σατανάς. Αυτή η νίκη δεν ήταν για τον ΊΔΙΟΝ αλλά για εμάς… για εσάς και εμένα! Για εσάς και εμένα, έτσι ώστε οι αμαρτίες μας να μπορούν να διαγραφούν και να μπορούμε να έχουμε αιώνια ζωή. Ο Ιησούς είπε: «Και εγώ εάν υψωθώ εκ της γης, θέλω ελκύσει πάντας προς εμαυτόν» (Ιωάν.12:32). Και αυτό έγινε για να μας αποκαταστήσει στην προτέρα θέση μας! Τη θέση της δόξης και τιμής που είχε ο άνθρωπος πριν από την πτώση του ανθρωπίνου γένους στην αμαρτία. Η νίκη Του έγεινε και δική μας νίκη! Η ανάσταση μας περιμένει… Και τότε, ο Θεός θα σκουπίσει όλα τα δάκρυα από τα μάτια μας, και δεν θα υπάρχει πλέον θάνατος, ούτε πένθος ούτε κλάμα ούτε πόνος διότι τα πρώτα πράγματα θα έχουν παρέλθει (Αποκ.21:4). Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μάς διαβεβαίωσε ότι ο Σατανάς δεν είχε τίποτε μέσα Του (Ιωάν.14:30). Ο Πέτρος μας λέγει ο Κύριος Ιησούς Χριστός «αμαρτίαν δεν έκαμε» (1Πέτ.2:22)· ο Παύλος μας λέγει ότι «δεν εγνώρισεν αμαρτίαν» (2Κορ.5:21)· και ο Ιωάννης λέγει ότι «αμαρτία εν αυτώ δεν υπάρχει» (1Ιωάν.3:5). Τότε ήταν όταν στις ημέρες του θανάτου Του και της αναστάσεώς Του που έλαβε χώρα η κρίση αυτού του κόσμου και τότε ήταν που ο άρχων εξεβλήθη έξω (Ιωάν.12:31). Το Άγιον Πνεύμα επιβεβαίωσε αυτό δια του Αποστόλου Παύλου, στην 2Θεσσαλ.2:8 ότι, όταν αποκαλυφθεί ο άνομος, ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού.
Ο Ιησούς, προκειμένου να επιτύχει τον σκοπόν Του, μετέλαβε και Αυτός παρομοίως από σαρκός και αίματος διά να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, δηλ. τον διάβολον, και ελευθερώσει εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν (Εβρ.2:14-15).
Και πάλιν ενημερούμεθα από τα χείλη του αποστόλου Ιωάννου ότι ο Υιός του Θεού φανερώθηκε διά να καταστρέψει τα έργα του Σατανά ο οποίος αμαρτάνει εξ αρχής (1Ιωάν.3:8). Και πάλιν ο ίδιος απόστολος μας πληροφορεί προφητικώς ότι ο διάβολος, ο πλανών τους ανθρώπους θα ριφθεί στη λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης όπου και θα βασανίζονται ημέραν και νύκτα στους αιώνας των αιώνων (Αποκ.20:10). Εάν όσα ο Κύριος έκαμε δεν είναι μια μεγάλη νίκη για Εκείνον και για μας, ποιά είναι η πραγματική νίκη; Είθε όλοι μας να την αξιοποιήσουμε εις το έπακρον προς ευλογίαν μας και προς δόξαν Θεού!
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΜΕΡΟΣ Α’: Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΣΩΤΗΡΙΑ (#3β’)
Συνεχίζεται…