Ο πόνος της ψυχής δέν μπορεί να μένει απαθής στην τυφλότητα.
Πότε κάποιες συμβουλές από Χριστιανούς αδελφούς, πότε κάποιες απειλές από φανατικούς θρησκόληπτους, πότε η δική μας απόφαση να εστιάσουμε στό ευαγγελιστικό μήνυμα αφήνοντας κατά μέρος την παπαδική κακοδοξία, σχεδόν καταλήξαμε να τό κάνουμε πράξη. Έλα όμως πού οι ίδιοι οι παπάδες δέν μας αφήνουν σε ησυχία και με τις καλογεροκακοδοξίες τους προκαλούν τήν παρέμβαση μας για την ανάδειξη τής αλήθειας!!!
Τό νέο "φρούτο" λέγεται "Προσευχές για τούς νεκρούς", και συγκεκριμένα για τους εν Παραδείσω να έχουν χαρά(!!!) ενώ γιά τούς εν Κολάσει να βρούν βοήθεια για να πηδήσουν στόν Παράδεισο μάλλον; Η προσευχή όμως πού δέν πρέπει να ξεχνάει ο θρησκευόμενος για την σωτηρία τών… πεθαμένων ψυχών, είναι αυτή πού γίνεται με τό κομποσχοίνι!!!!
Μή τά βάζετε μαζί μου, δέν είναι δική μου η άποψη αλλά ενός παπά. Ο παπά Δαμιανός Ζαφείρης αυτά έγραψε στην προσωπική του σελίδα στό μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης "Facebook".
Πώς να μή κλάψει η ψυχή τού Βιβλικού καί πιστού Χριστιανού ακούγοντας τέτοιες ασυναρτησίες από έναν λειτουργό της θρησκευόμενης Ορθοδοξίας; Πώς να μή ταράζεται τό πνεύμα τού Βιβλικού καί πιστού Χριστιανού μέ την ψευδή καί απατηλή διδασκαλία καί προτροπή ενός ακόμη παπά όπου καυχιέται ότι είναι "διάδοχος" τών Αποστόλων; Όσο λοιπόν επικρατεί ακόμα τό σκοτάδι άλλο τόσο είναι επιτακτική ανάγκη να δίνουμε τό φώς τού Ευαγγελίου γιά νά διαλύσουμε τό σκότος.
Φίλος τού "sporeas.gr" μάς ενημέρωσε για την ανάρτηση τού παπά.
Αυτά λοιπόν έγραψε ο παπά Δαμιανός στό Facebook:
P Damianos Zafiris
- Να μην παραλείπεις να προσεύχεσαι κάθε βράδυ για τους κεκοιμημένους. Το έχουν ανάγκη και ζητούν τις δικές σου προσευχές για χαρά όσοι βρίσκονται στον παράδεισο και για βοήθεια όσοι βρίσκονται στην κόλαση. Μη τους ξεχνάς και να προσεύχεσαι με το κομποσχοίνι για τη σωτηρία των ψυχών τους. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τους κεκοιμημένους .
Φτωχέ και πλανεμένε "διδάσκαλε" τού θρησκευόμενου λαού, κοιμάσαι τόν ύπνο τού δικαίου μή γνωρίζοντας τάς Γραφάς μηδέ τήν δύναμη αυτών.
Ας δούμε λοιπόν τί ο Λόγος τού Θεού λέει για τούς κεκοιμημένους:
Α' Θεσσαλονικείς: δ' 13-14:
"Δεν θέλω δε να αγνοήτε, αδελφοί, περί των κεκοιμημένων, διά να μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα".
Μας προτρέπει λοιπόν ο Λόγος τού Θεού να μή λυπούμεθα οι Χριστιανοί για τούς κεκοιμημένους διότι λυπούνται μόνο αυτοί πού δέν έχουν ελπίδα, κάποιοι θρησκευόμενοι δηλαδή καί όχι μόνο. Γιατί όμως να μή λυπόμαστε; Διότι στήν παρουσία τού Θεού είναι πολύ πλέον καλύτερα γι'αυτό και ο Απ. Παύλος ήθελε να αναχωρήσει από τήν ζωή και να είναι μέ τόν Χριστό [Φιλιππησίους: α' 23]. Ποιός άραγε μπορεί να υποστηρίξει ότι ο Παύλος έχει ανάγκη από προσευχές για να έχει χαρά εκεί πού επιθημούσε να είναι και τώρα βρίσκεται; Μόνο κάποιοι παπάδες λοιπόν.
"Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού θέλει φέρει μετ' αυτού".
Οι κοιμηθέντες εν Χριστώ Ιησού βρίσκονται στήν Παρουσία τού Θεού και απολαμβάνουν τήν χαρά τού Προσώπου τού Κυρίου. Παρόλα αυτά όμως, ο παπά Δαμιανός μάς λέει ότι οι κοιμηθέντες πού βρίσκονται στόν Παράδεισο δέν έχουν χαρά -και ας είναι μπροστά στόν Πατέρα Θεό- και ζητάνε προσευχές από αμαρτωλούς και διεφθαρμένους ανθρώπους για να έχουν χαρά στόν Παράδεισο(!!!). Ἐ' λοιπόν, τέτοια αντίχριστη αντίληψη μόνο από παπά θά μπορούσαμε να ακούσουμε… και τό ακούσαμε.
Οι νεκροί εν Χριστώ ονομάζονται κεκοιμημένοι. Ένας εξ' αυτών ήταν καί ο Στέφανος ο ονομαζόμενος Πρωτομάρτυς. Άς δούμε λοιπόν τά λόγια τού Λόγου τού Θεού.
Πράξεις Αποστόλων: ζ' 59-60:
"Και ελιθοβόλουν τον Στέφανον, επικαλούμενον και λέγοντα· Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμά μου. Και γονατίσας εφώναξε μετά φωνής μεγάλης· Κύριε, μη λογαριάσης εις αυτούς την αμαρτίαν ταύτην. Και τούτο ειπών εκοιμήθη"
Ο κεκοιμημένος Στέφανος λοιπόν (και κάθε άγιος που βρίσκεται στήν παρουσία τού Κυρίου) έχει ανάγκη από χαρά -σάν νά μήν έχει- και είναι ανάγκη οι Ορθόδοξοι πιστοί (σ' αυτούς απευθύνεται ο παπά Δαμιανός) να προσευχηθούν για να έχουν χαρά οι άγιοι κεκοιμημένοι πιστοί, τά παιδιά τού Θεού. Μή χειρότερα λοιπόν.
Τό χειρότερο γιά τόν παπά και τούς πιστεύοντας εις αυτόν, είναι ότι την σωτηρία τών κεκοιμημένων ψυχών την βασίζουν στά κομποσκοίνια λές και μπορεί η αμαρτωλή ψυχή να σωθεί από τήν κόλαση μέ κομποσκοίνι. Μάλλον κοροϊδεύονται μεταξύ τους διότι από τήν μιά ζητούν τό κομποσκοίνι να σώσει την ψυχή και από τήν άλλη στίς ακολουθίες ψάλλουν τό: "μετά θάνατον ούκ έστι μετάνοια". Είναι και αυτό ένα από τά παπαδικά ευτράπελα. Μή ξεχνάμε ότι έφτασαν στό σημείο να κάνουν μνημόσυνο και γιά τόν αδελφόθεο Ιάκωβο για την σωτηρία τής ψυχής του. Εκεί λοιπόν φτάνει η θρησκευτική ανοησία τους.
Ξύπνα παπά μου, διότι εσύ δέν εισέρχεσαι αλλά εμποδίζεις και τούς εισερχόμενους από τήν Βασιλεία τού Θεού.
Αυτοί λοιπόν θά είναι οι δάσκαλοι και οι ποιμένες σου φίλε θρησκευόμενε όταν δέν επικαλείσαι μόνο τόν Ιησού Χριστό καί δέν μελετάς τήν Αγία Γραφή.
09 Σεπτεμβρίου 2012
Γιώργος Οικονομίδης
"sporeas.gr"
Είχατε δίκιο σε πολλά….
Προσευχή για τους κεκοιμημένους….(Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)
Ένα κομποσχοίνι που κάνεις για τον αδελφό σου, για τον συγγενή σου, δεν πάει χαμένο. Ο Θεός θα τον βοηθήσει, όταν βρεθεί σε δύσκολη θέση. Το κομποσχοίνι, όχι βοηθάει, αλλά και ψυχή από την κόλαση μπορεί να βγάλει! Τόση δύναμη έχει η προσευχή.
Εγώ μνημόνευα τον παππού μου, ο οποίος ήτο ιερεύς. Τότε ήμασταν ζηλωταί· πριν λάβουμε τις πληροφορίες. Δεν τον μνημονεύαμε εις την λειτουργία, διότι ήτο νεο-ημερολογίτης. Του έκανα πολλά κομποσχοίνια, και παρακαλούσα το Θεό λέγοντας: «Κύριε, τόσες λειτουργίες σου έκανε, τόσες εξομολογήσεις κλπ., ελέησον αυτόν». Τούτο έπραττα επί καιρόν.
Ένα βράδυ τον είδα εις τον ύπνο μου (όραμα· ήτο αποκάλυψις Θεού), να με φιλεί και να μου λέει: «Ευχαριστώ, παιδί μου, τώρα βρίσκομαι σε καλύτερη θέση!» Τότε βλέπω και τη γιαγιά μου, να με πιάνει από το χέρι και να μου λέει: «Παιδί μου, προσευχήσου και για μένα, ίνα πάω εκεί που είναι και ο παππούς σου τώρα». Ήταν ολοζώντανο αυτό που έβλεπα. Αισθανόμουνα ότι ήσαν νεκροί. (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)
Η προσευχή για τους κεκοιμημένους βοηθά
Ήταν στον Άγιο Παύλο ένα γεροντάκι ονόματι Κωνστάντιος από την Κεφαλλονιά˙ ήταν κι ένα άλλο Γεροντάκι, Κεφαλλονίτης κι αυτός, από το Πυργί, που λεγόταν Δημήτριος και η μητέρα του Μαρία. Κάποτε έλαβε ένα γράμμα ότι η μητέρα του εκοιμήθη. Δεν είχαν τηλέφωνα τότε.
Πάει λοιπόν στον π. Κωνστάντιο και του λέει:
– Γερω-Κωνστάντιε, σε θερμοπαρακαλώ, κάνε ένα κομποσχοινάκι, ένα σαραντάρι (δηλ. σαράντα μέρες) για την μητέρα μου.
– Θα κάνω, λέει, να’ ναι ευλογημένο. Ήταν αγωνιστής, όλη νύχτα τραβούσε κομποσχοίνι.
Όταν συμπληρώθηκαν σαράντα μέρες εκεί που καθόταν και έκανε το κομποσχοινάκι λέγοντας “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τη δούλη σου Μαρία”, βλέπει μία γυναίκα να μπαίνει στο κελί του ( ήταν η κεκοιμημένη Μαρία) και του λέει με ευγένεια πολλή:
– Ευλογείτε, Γέροντα.
– Ο Κύριος. Πού βρέθηκες εσύ εδώ πέρα;
– Μην ταράζεσαι Γέροντα, γιατί ο Θεός με έστειλε να’ ρθώ.
– Και τι θέλεις;
– Δε θέλω τίποτε, αλλά ήρθα να σε ευχαριστήσω διότι αυτά τα κομποσχοινάκια που μου έκανες, πολύ με ωφέλησαν και βρήκε ανάπαυση η ψυχή μου. Σε ευχαριστώ. Γέροντά μου, σε ευχαριστώ, και εξαφανίστηκε.
Βασικά…
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΕΝΟΥΣ
Ευχή των Αποστολικών Διαταγών
Κύριε ο Θεός μας, Σύ που έχεις εκ φύσεως αθάνατη και χωρίς τέλος ζωή, καί δημιούργησες τα λογικά πλάσματα, καί όσα είναι αθάνατα καί όσα υπόκεινται στο θάνατο, Σύ που έπλασες εξαρχής θνητή τη λογική αυτή ύπαρξη, τον άνθρωπο, τον πολίτη του κόσμου, καί υποσχέθηκες σ’ αυτόν την ανάσταση, καί δέν άφησες να δοκιμάσουν τον θάνατο ο δίκαιος Ενώχ και ο προφήτης Ηλίας, Σύ που ονομάζεσαι ” Θεός του Αβραάμ και του Ισαάκ και του Ιακώβ “, σα να μην είναι νεκροί, αλλά να έχουν κοντά σου ζωή μακαρία-επειδή οι ψυχές όλων ζούν πλησίον σου και βρίσκονται κάτω απο την προστασία σου τα πνεύματα των δικαίων, τους οποίους δεν θα αγγίξει ποτέ τιμωρία ή θλίψη, διότι όλοι όσοι αγιάστηκαν είναι κάτω απο την πατρική εξουσία σου – Σύ, ο Θεός μας, ρίξε και τώρα από ψηλά το βλέμμα σου στους κοιμηθέντες δούλους σου, τους οποίους εξέλεξες και παρέλαβες κοντά σου, για να καταλήξουν σε άλλη ζωή, ευφρόσυνη. Συγχώρησέ τους όσα τυχόν αμαρτήματα διέπραξαν ακουσίως ή εκουσίως, καί δώσε να παραστέκουν πλησίον τους άγγελοι αγαθοί. Καί κατάταξέ τους στις αγκάλες των Πατριαρχών και των Προφητών και των Αποστόλων και όλων των Αγίων, όσοι απο τους αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι σήμερα έζησαν σύμφωνα με το θέλημά σου και ευαρέστησαν ενώπιόν σου. Κατάταξέ τους εκεί όπου δεν υπάρχει λύπη και πόνος και στεναγμός αλλά κατοικία ετοιμασμένη για τους ευσεβείς και διαμονή προορισμένη για όσους είναι ευθείς στην καρδιά και για όλους εκείνους πού μέσα σ’ αυτή βλέπουν τη δόξα του Χριστού σου. Στον Υιό σου και στο Άγιο Πνεύμα και σ’ Εσένα ανήκει δόξα, τιμή, λατρεία ευχαριστία και προσκύνηση είς τους αιώνας. Αμήν.
ΦΙΛΕ ΣΠΟΡΕΑ, ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΕΞΟΔΕΣ (ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΒΙΒΛΙΚΕΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΙΣΧΡΗ, ΒΛΑΣΦΗΜΗ ΚΑΙ ΥΠΟΥΛΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΠΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ. ΕΚΕΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΣΕ ΚΛΕΒΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ. ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΑΝΑΡΤΗΣΑΤΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΔΙΟΤΙ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΝΟΗΣΙΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ… ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΦΙΛΕ ΣΠΟΡΕΑ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ.