«Τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών; Δεν είναι εδώ, αλλά αναστήθηκε!»
Αυτά είναι λόγια ελπίδας και παρηγοριάς.
17 Απριλίου 1996 του Γιώργου Οικονομίδη
Η συμβολική πράξη του λαού Ισραήλ, να σφάξουν από ένα αρνί και με το αίμα του να βάψουν το ανώφλιο και τους παραστάτες των θυρών τους για να φυλαχτούν από το εξολοθρευτή (Έξοδος ιβ΄), τώρα βρήκε την εκπλήρωση του. Ο Αληθινός αμνός πήρε τη θέση του συμβολικού και έχυσε το Αίμα Του για να γίνει «Ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιωάννης α΄ 29).
Το Πάσχα των Ισραηλιτών σήμαινε «πέρασμα» από την σκλαβιά της Αιγύπτου στην ελευθερία. Το Πάσχα του Κυρίου είναι για όλους εμάς το πέρασμα από τη σκλαβιά της αμαρτίας στην ελευθερία της αιωνιότητας. Ο Ιησούς Χριστός πέθανε και ετάφη σηκώνοντας τις δικές μου αμαρτίες, καθώς και τις δικές σου. Στο σταυρό, ο Πατέρας μας Θεός, Τον εγκατέλειψε για τρεις ολόκληρες ώρες (Ματθαίος κζ΄46), βλέποντας όλη την αμαρτία της ανθρωπότητας επάνω Του. Η φύση, από ντροπή για τη χειρότερη ανθρώπινη δολοφονία , έκρυψε το πρόσωπό της, και «έγινε σκοτάδι εφ’ όλης της γης» (Λουκάς κγ΄ 44).
Ο Κύριος με το θάνατό Του εκπλήρωσε όλες τις υποσχέσεις του Θεού που περιγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Θεός χαιρέτησε τον Νικητή Σωτήρα με σεισμό, με το άνοιγμα των μνημείων και την ανάσταση των κεκοιμημένων Αγίων (Ματθαίος κζ΄ 51-53), καθώς και με το «Σχίσιμο του καταπετάσματος του Ναού στα δύο» που χώριζε τα «Αγια των Αγίων».
Ο Θεός γκρέμισε πλέον τον «μεσότοιχο του φραγμού» (Εφεσίους β΄ 14) ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο, και τη θέση των ιερέων της Παλαιάς Διαθήκης (που έκαναν τις θυσίες των ζώων), την πήρε ο κάθε αναγεννημένος πιστός του Θεού για να προσφέρει πλέον πνευματικές θυσίες στον Κύριό του.
Επάνω στο Γολγοθά, – ή Κρανίου Τόπος στην ελληνική γλώσσα (φωτο)-, έγινε η μεγαλύτερη θυσία αγάπης, που έφερε τη νίκη ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις. Επάνω στο σταυρό ο Ιησούς νίκησε το θάνατο, διότι δεν ήταν δυνατόν ο Άδης να Τον κρατήσει και έτσι ο Κύριος ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ.
«…και βαστάζων τον σταυρόν αυτού, εξήλθεν εις τον λεγόμενον Κρανίου τόπον, όστις λέγεται Εβραϊστί Γολγοθά» (Ιωάννης: 19:17)
Πως συνέβηκε όμως το Θείο δράμα; Ας δούμε το χρονολογικό του διάγραμμα εν περιλήψει:
«Στον Γολγοθά φθάνουν στις 9 το πρωί και καρφώνοντάς Τον στο σταυρό Του δίνουν να πιει χολή και ξύδι, για να Του μαλακώσουν τους πόνους. Ο Ιησούς όμως το αρνείται».
«Παρά την κακία των ανθρώπων, από τα χείλη Του Ιησού βγαίνουν λόγια αγάπης, «Πάτερ, συγχώρησον αυτούς, διότι δεν εξεύρουσιν τι πράτουσι». Για να μπορούν οι άνθρωποι να διαβάσουν το «έγκλημα» που έκανε ο κατάδικος του μεσαίου σταυρού, οι στρατιώτες βάζουν επάνω Του επιγραφή γραμμένη στα Εβραϊκά, Λατινικά και Ελληνικά, που έγραφε: «ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ»!
«Τότε νιώθει τον χλευασμό όλων. Το απάνθρωπο και κτηνώδες πλήθος το αποτελούσαν οι στρατιώτες, οι πρεσβύτεροι, οι Αρχιερείς και Γραμματείς και ο όχλος που βλαστημούσε και ενέπαιζε τον Κύριο».
«Η μετάνοια ενός από τους δύο ληστές, που σταυρώθηκαν μαζί με τον Κύριο, έφερε το ποθητό αποτέλεσμα και άκουσε τα ευλογημένα λόγια του Ιησού να του λένε: «Αλήθεια σου λέω, σήμερα θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο» (Λουκάς κγ΄ 43).
«Στη συνέχεια φρόντισε να μην αφήσει καμία «εκκρεμότητα» και είπε στη Μητέρα Του Μαριάμ, «Γύναι, ιδού ο υιός σου» δείχνοντάς της τον μαθητή Του Ιωάννη, και στον Ιωάννη είπε: «ιδού η μήτηρ σου».
«Από τις 12 το μεσημέρι έως τις 3 το απόγευμα, πυκνό σκοτάδι κάλυψε τη γη. Τότε μια κραυγή αγωνίας βγήκε από το στόμα του Κυρίου: «Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί;» που σημαίνει, «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;»
Δόξα σε έναν τέτοιον Θεό, που εγκατέλειψε τον Υιό Του για να δεχθεί εμάς.
«Αφού το πάθος του Κυρίου τέλειωσε, είπε, διψώ. Του έδωσαν πάλι ξύδι. Το πήρε. Στη συνέχεια έβγαλε κι άλλη κραυγή, όμως τώρα ήταν κραυγή χαράς και ανακούφισης…
…«ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ»!«Τελείωσε πλέον το έργο του εξιλασμού». Πεθαίνοντας είπε: «Πάτερ, εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου». Του τρύπησαν την πλευρά Του και αμέσως έγινε η πιστοποίηση του θανάτου Του, «Αίμα και ύδωρ βγήκε από την πλευρά Του».
«Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ενταφιάζουν το σώμα του Ιησού, και η νύχτα με το σκοτάδι της, σκεπάζει το πιο σκοτεινό και ανόητο έγκλημα της ιστορίας».
Αυτό είναι το διάγραμμα της Σταυρώσεως του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού, όπως μας περιγράφεται στα 4 Ευαγγέλια, και μας το παρουσιάζει και η «ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ» του Henry Halley, σελίδα 720.
Εάν ο Κύριος δεν είχε αναστηθεί, η ιστορία θα τον κατέτασσε με τους άλλους φιλοσόφους. Σε όποιον ηγετικό τάφο άλλων θρησκειών και να πας, θα βρεις την σωρό του εκεί.
Όμως ο τάφος του Ιησού Χριστού είναι άδειος! Ο Θωμάς, που τον αποκαλούμε άπιστο, βλέποντας Τον αναφώνησε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιωάννης κ΄ 28). Και από το όρος των ελαιών όταν ανελήφθη στον Ουρανό, και οι μαθητές Του τον έβλεπαν, τότε: «ιδού, άνδρες δύο, με ιμάτια λευκά εστάθησαν πλησίον αυτών, οίτινες και είπον, άνδρες Γαλιλαίοι, τι ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν, ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ΄ υμών εις τον ουρανόν, θέλει έλθει ούτω, καθ’ ον τρόπον είδατε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξεις των Αποστόλων α΄ 10-11).
Έτσι, λοιπόν, θα ξαναέρθει ο Ιησούς, όχι σαν άνθρωπος περιφρονημένος, αλλά σαν ένδοξος Κριτής.
Το Αγιο Αίμα του Ιησού Χριστού, χύθηκε εκείνο το Πάσχα, μια για πάντα, άσχετα αν σήμερα Τον ξανασταυρώνουν κάθε χρόνο, νομίζοντας ότι έτσι επαναλαμβάνουν τη θυσία Του.
Αυτό το Πάσχα που γιορτάζεις ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για σένα που δεν δέχτηκες τον Ιησού Χριστό και τη θυσία Του. Δεν είναι το Πάσχα αρνί στη σούβλα, κρασί, και τσάμικο, αλλά το πολύτιμο Αίμα του Υιού του Θεού, που χύθηκε για σένα.
Διαβάζοντας για το Θείο Δράμα, τι ένιωσες άραγε γι Αυτόν που πλήρωσε το δικό σου χρέος; Τον λυπήθηκες; (μη γένοιτο), ή Τον ευχαρίστησες γιατί Αυτός άνοιξε το δρόμο για την αιώνια ζωή με την πίστη σου σ’ Αυτόν; Η πίστη σου σ’ Αυτόν είναι το «εισιτήριο» για την αιωνιότητα. «Κατά Χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως, και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον, ουχί εξ έργων, δια να μη καυχηθεί τις» (Εφεσίους β΄ 8).
Εγώ δοξάζω τον Θεό γι αυτή την Χάρη Του.
Άκουσε πάλι τα λόγια του Ευαγγελίου:
Γιατί ζητάτε τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς;
Δεν είναι εδώ, γιατί ο…
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Τό άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα
