Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, να ερευνήσουμε που στηρίζεται η παράδοση περί της θαυματουργικής αναλήψεως ή μεταστάσεως της Αγίας Μητέρας του Κυρίου μας.
Οι υπέρμαχοι της παραδόσεως αυτής, επικαλούνται καταρχήν το χρονικόν του Ευσεβίου που συντάχθηκε μεταξύ των ετών 303- 325 μ.Χ, σύμφωνα με το οποίο το έτος 48 μ.Χ συμβαίνουν τα εξής γεγονότα:
“Μαρία η Παρθένος, μήτηρ του Ιησού, ανελήφθη εις ουρανούς, ώσπερ τινές γράφουσιν αποκεκαλύφθαι αυτοίς”.
Η συγκεκριμένη μαρτυρία, ακόμη και γνήσια του Ευσεβίου αν ήταν, στηρίζεται σε ομολογία αγνώστων, ότι δήθεν έγινε σε αυτούς αποκάλυψη ουρανώθεν.
Η συγκεκριμένη όμως μαρτυρία και από ιστορικής άποψης, στερείται πάσης σοβαρότητος, καθώς είναι βεβαιωμένο ότι το σημείωμα αυτό δεν είναι του Ευσεβίου, αλλά παρέμβαση άλλου συγγραφέως.
Τα επτά χειρόγραφα του Ευσεβίου στο Βατικανό, δεν περιέχουν το εν λόγω σημείωμα.
Άλλη μαρτυρία παρουσιάζουν επιστολή αποδιδόμενη στον Ιερώνυμο , την οποία όμως ο Έρασμος απέδειξε ότι την έγραψε ο πρεσβύτερος Σωφρόνιος στις αρχές του 5ου αιώνα, ενώ ο διάσημος Παπικός ιστορικός Βαρώνιος, την θεωρεί μεταγενέστερη “γραφείσαν υπό τινος διασήμου χαλκευτού ψευδών”.
Παρατίθεται η εν λόγω επιστολή, κατα μετάφραση εκ του Λατινικού(άπαντα Ιερωνύμου,εκδ.Μαρτιανού, τ.5):
“Πολλοί των ημετέρων αμφιβάλλουν αν η Μαρία ανελήφθη μετά του ιδίου σώματος, ή άνευ αυτού. Διότι πως ή πότε ή υπό τινων το άγιον αυτής σώμα μετεφέρθη εντεύθεν και εις ποίον μέρος, ή ανεστήθη εκ νεκρών, παραμένει άγνωστον, αν και τινές βεβαιούσιν ότι ζη ενδεδυμένη μακαρίαν αθανασίαν μετά Χριστού εν τοις επουρανίοις. Τουτ’αυτό δε πολλοί βεβαιούσι και περί του δούλου Αυτού Ιωάννου του Ευαγγελιστού (εις ον ως παρθένον διαμείναντα, ο Χριστός την Παρθένον ενεπιστεύθη), καθότι ως λέγεται, εν τω μνήματι αυτού ουδέν ευρέθη ειμή μάννα, όπερ εθεάθη εκρέον.
Εν τούτοις ποία των διαδόσεων τούτων αληθεύει περισσότερον αμφιβάλλομεν.
Όθεν κάλλιον να αναθέση τις τα πάντα εις τον Θεόν, παρ’ ω ουδέν είναι αδύνατον, παρά να θελήση τις να ορίσει παρατόλμως όσα αγνοεί”.
Από τα παραπάνω λοιπόν είναι φανερό, ότι τίποτε δεν γνωρίζει η Αρχαία Εκκλησία περί ουρανίου αναλήψεως της Παρθένου, ενώ παράλληλα γίνεται λόγος για διαδόσεις και άγνοια.
Εκείνα όμως που στους αρχαίους συγγραφείς ήταν άγνωστα, φαίνεται ότι στους μεταγενέστερους ήσαν γνωστά, μαγικώ τω τρόπω.
Συγκεκριμένα ο Ιωάννης Δαμασκηνός, ακμάσας κατά τον 8ο αιώνα, επικαλείται μαρτυρία κάποιου Ευθυμίου(6ος αιωνας), ο οποίος με τη σειρά του επικαλείται τον Ιουβενάλιο αρχιεπίσκοπο Ιεροσολύμων (5ος αιώνας), ο οποίος μαρτυρεί για γεγονός που φέρεται ότι έγινε 500 χρόνια πριν!
Σύμφωνα λοιπόν με την μαρτυρία αυτή, κατά την κοίμηση της Θεοτόκου, πάντες οι Απόστολοι διασκορπισμένοι σε όλη την οικουμένη για την διάδοση του Ευαγγελίου, εν μία στιγμή ανηρπάγησαν σε νεφέλες και συνήχθησαν στα Ιεροσόλυμα, όπου είδαν οπτασία αγγέλων και άκουσαν επουράνιες μελωδίες!
Η δε Παρθένος Μαρία αφού εξέπνευσε τοποθετήθηκε το σκήνωμα της σε φέρετρο και κηδεύθηκε στην Γεσθημανή, όπου μετά από τριήμερη συνεχή αγγελική ψαλμωδία, καταφθάσαντος του Απόστολου Θωμά (ήταν απών την ημέρα του θανάτου της) και θελήσαντος να δει και να προσκυνήση το σώμα, οι άλλοι Απόστολοι άνοίγοντας το φέρετρο το βρήκαν άδειο.
Εξ’ αυτού του συμβάντος- λέει η εν λόγω μαρτυρία- συμπέραναν ότι ο Κύριος και Υιός της, θέλησε να τιμήση το σώμα δια του οποίου ενανθρώπισε, παραλαμβάνοντας αυτό άφθαρτο στους ουρανούς, πριν την κοινή και παγκόσμια ανάσταση των νεκρών.
Είναι να απορεί κανείς, πως λησμόνησε ο συγγραφέας των Πράξεων των Αποστόλων Ευαγγελιστής Λουκάς να αναφέρει στο θεόπνευστο βιβλίο του, ένα τόσο υψίστης σημασίας γεγονός που έλαβε χώρα το 48 μ.Χ, ενώ ενθυμείται να αναφέρει την ιστορία Ελύμα του Μάγου, το συμβάν με τους υιούς του Σκευά, τον θάνατο του Ηρώδη, την κρίση στους Ανανία και Σαπφείρας!
Θυμήθηκε τα παραπάνω και δεν θυμήθηκε ή δεν ενημερώθηκε από τους ίδιους τους Αποστόλους, για την εκπληκτική διά του αέρος σύναξη τους αλλά και τα ακολουθούντα φοβερά συμβάντα;
Εδώ βεβαίως θα πρέπει να αναφερθεί το γεγονός ότι ο Πάπας Λέων ο Μέγας, γράφοντας στον Μάξιμο επίσκοπο Αντιοχείας, κατηγορεί τον Ιουβενάλιο ως πλαστογράφο εγγράφων προκειμένου να καταλάβει τον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Ιερουσαλήμ (τ.Α’, επιστ.119).
Πολύ αξιόπιστος μάρτυρας δεν νομίζετε;
Η διήγηση περί της κοιμήσεως της Θεοτόκου, βρίσκεται με μικρές διαφορές και στον Γρηγόριο επίσκοπο του Γαλατικού Καισαροδούνου(πέθανε το 595 μ.Χ), ο δε εκδότης των έργων του μοναχός Βενεδικτίνος, βεβαιώνει ότι έλαβε την πληροφορία από έργο του Ψευδο-Μελίτωνος, το οποίο όμως ο Πάπας Ρώμης Γελάσιος (492μ.Χ)επίσημα συγκατέλεξε μεταξύ των αποκρύφων και μη αναγνωστέων από τους πιστούς.
Ανάλογη διήγηση διανθισμένη με περισσότερα θαύματα, έχουμε από τον Νικηφόρο Κάλλιστο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως επί Ανδρονίκου Παλαιολόγου (13ος), ο οποίος επικαλείται ως πηγή τον Ιουβενάλιο!
Όπως αντιλαμβάνεται εύκολα κάποιος στοιχειωδώς λογικός αναγνώστης, από τέτοιου είδους πηγές δεν είναι δυνατόν να προκύψει η παραμικρή αλήθεια.
Είναι ποτέ δυνατόν να δεχθούμε ότι ένα τόσο συγκλονιστικό συμβάν, δεν θα αναφερόταν στην Αγία Γραφή ή έστω να μην το αναφέρει κανένας εκ των Αποστολικών ή Μεταποστολικών Πατέρων; Τέτοια εκκωφαντική σιωπή για 4 αιώνες;
Τελικά μήπως υποτιμούν την νοημοσύνη μας;
Μήπως ασεβούν προς την μνήμη της Αγίας Μητέρας του Κυρίου μας, υποστηρίζοντες περί αυτής τέτοιου είδους μυθεύματα;
Αγαπητοί φίλοι και φίλες έχουμε χρέος απέναντι στην αλήθεια αλλά και την συνείδηση μας να επισημάνουμε τα εξής:
Έχουμε έναν αναστημένο Κύριο, καθήμενον εκ δεξιών του Πατρός, μεσιτεύοντα υπέρ υμών.
Έχουμε το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, που είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία εις πάντα τον πιστεύοντα.
Έχουμε ζωντανή πίστη και παραδεδομένη διδασκαλία από τους Αποστόλους και κατόπιν από τους Αποστολικούς και Μεταποστολικούς Πατέρες της Αρχαίας Εκκλησίας.
Δέν υπάρχει λόγος αυτή η πίστη, να στηρίζεται σε δεκανίκια και μυθεύματα.
Είναι άλλωστε γεγραμμένο ότι “θα γνωρίσετε την αλήθεια και αυτή θα σας ελευθερώσει”.
Είμαστε ευγνώμονες στον Θεό και Πατέρα για την Αγία Μητέρα του Κυρίου μας.
Πρέπει να αποτελεί για όλους μας παράδειγμα προς μίμηση.
Είναι πάντοτε ένα ζωντανό σημείο αναφοράς και ενθύμισης, ότι “ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί”, ότι ο Θεός και Λόγος ενανθρώπισθηκε σε ανθρώπινη μήτρα, για την σωτηρία του κόσμου.
Εμείς “μακαρίζουμε” την Αγία Παρθένο κατά το γεγραμμένο, καθώς ηξιώθη αυτής της ανεπανάληπτης τιμής να κυοφορήσει τον Θεό και Λόγο.
Ευχαριστούμε και ευγνωμονούμε τον Θεό, για το μοναδικό και ανεκδιήγητο σχέδιο σωτηρίας του ανθρώπου. Δοξασμένο και ευλογημένο το τίμιο και άγιο Ονομά Του, από του νυν και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αναδημοσίευση από το: anothensofia.blogspot.com
Διαβάστε επίσης: