«Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει· διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν, αλλ’ ο σπείρων εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον. Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ.» (Γαλ.6:7-9)
«Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής.» (Παρ.4:23)
Εισαγωγή: ένας παγκόσμιος νόμος
Ο Θεός φανερώνει την αγάπη του σε μας μέσω αυτής της προειδοποίησης και μας προτρέπει να δώσουμε προσοχή στους λόγους του Αγίου Πνεύματος και να μην πλανώμεθα ως προς την πραγματική φύση των πραγμάτων. Ο νόμος «της σποράς και του θερισμού», αν και αναφέρεται στο φυτικό βασίλειο, αυτός ισχύει και στην πνευματική σφαίρα. Η υπερηφάνεια και η πτώση του Σατανά αποτελούν απόδειξη. Είναι γραμμένο: «Καθώς εγώ είδον, όσοι ηροτρίασαν ανομίαν και έσπειραν ασέβειαν, θερίζουσιν αυτάς·» (Ιώβ 4:8). Τα υπό μελέτην εδάφια σημαίνουν ότι οι σαρκικές καταχρήσεις και οι κακές συνήθειες και προ πάντων οι κακές επιλογές θα καταλήξουν στην καταστροφή ή στον όλεθρο. Αντίθετα, η καλή και υγιής πνευματική σπορά θα οδηγήσουν σε μια καλή τελική πνευματική συγκομιδή και στην αιώνια ζωή. Ο,τι και αν σπείρει ο άνθρωπος τούτο και θα θερίσει. Εάν σπέρνουμε σιτάρι, δεν μπορούμε να συγκομίσουμε τομάτες! Όσον αφορά την ποσότητα, ο σπόρος που σπέρνουμε αναπαράγεται στο πολλαπλάσιο!
Αυτός ο νόμος ισχύει για τον καθέναν: Για την οικογένεια, για την κοινωνία και ακόμη και για την εκκλησία. Οι λόγοι της Γραφής ότι «Ο σπείρων ανομίαν θέλει θερίσει συμφοράς·…» (Παρ.22:8) και εκείνοι που «…έσπειραν άνεμον, διά τούτο θέλουσι θερίσει ανεμοστρόβιλον…» (Ωσηέ 8:7) επιβεβαιώνονται συνεχώς. Αυτός ο νόμος μας λέγει να δώσουμε προσοχή, ώστε να μη σπέρνουμε αγκάθια και τριβόλους στα οποία θα περπατήσουμε αργότερα καθ’ όλην την παρούσα ζωή μας και αργότερα καθ’ όλη τη διάρκεια της αιωνιότητας. Η ζωή είναι, επομένως, μια εποχή σποράς αλλά συγχρόνως επίσης και θερισμού. Το μέλλον κάποιου και οι συνθήκες μετά από το θάνατο εξαρτώνται αποκλειστικά από τις επιλογές της καρδιάς του (Ρωμ.2:4-11).
Είναι δυνατόν να πλανηθείς από άλλους αλλά και να αυτοπλανηθείς
«Μη πλανάσθε…» Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι δυνατό να πλανηθείς ή να εξαπατηθείς από τον Σατανά ή από τα πονηρά πνεύματα ή από άλλους ανθρώπους αλλά δεν πιστεύουν ότι είναι δυνατό να αυτοεξαπατηθείς… Εντούτοις, ο λόγος του Θεού – αλλά και η ψυχολογία και η φιλοσοφία – αναγνωρίζει ότι η αυτο-εξαπάτηση είναι δυνατή και μας προειδοποιεί εναντίον αυτής της αυτο-εξαπάτησης.
Ένας άνθρωπος μπορεί να πλανηθεί έξωθεν: Από παραδόσεις ανθρώπων, από τα πονηρά πνεύματα και από ανθρώπους. Παραδείγματος χάριν: Ποίος είναι ο Ιησούς Χριστός: Ένας καλός άνθρωπος, ένας φιλόσοφος, ο αρχάγγελος Μιχαήλ, μόνον άνθρωπος ή μόνον Θεός; Πώς μπορεί κανείς να σωθεί;
Ο Θεός μάς προτρέπει να είμαστε ‘επί σκοπόν’ ως προς τον Σατανά και προς τους ανθρώπους και να δίνουμε προσοχή στις επιλογές της καρδιάς μας! Ο Σατανάς έρχεται ως άγγελος φωτός, οδηγεί σε πλάνη το μυαλό μας και τη συνείδησή μας, εκμεταλλεύεται την επιθυμία της σαρκός, την επιθυμία των οφθαλμών και την αλαζονία του βίου (1Ιωάν.2:16).
Ο Σατανάς έρχεται, επίσης, υπό μορφήν μερικών αποκαλούμενων μεγάλων διδασκάλων, που είναι ενίοτε ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι, έχοντας μορφή ευσεβείας (2Τιμ.3:5) διαστρέφουν τον λόγον του Θεού και δηλητηριάζουν την ψυχή, το μυαλό και τη συνείδηση με τις φιλοσοφίες και τις διδασκαλίες τους. Μειώνουν τις απαιτήσεις του Θεού σχετικά με τη μετάνοια, την πίστη, την υπακοή, τον αγιασμόν και εισάγουν «εθελοθρησκεία και ταπεινοφροσύνη», «καλά έργα» κ.λπ.…. Ο απόστολος Ιωάννης λέγει, «Τεκνία, ας μη σας πλανά μηδείς· όστις πράττει την δικαιοσύνην είναι δίκαιος, καθώς εκείνος είναι δίκαιος·» (1Ιωάν.3:7). Μερικοί απ’ αυτούς ακόμη μας διδάσκουν ότι πρέπει να δοκιμάσουμε και τις δύο πλευρές της ζωής. Δεν χρειάζεται να βάλω το χέρι μου στη φωτιά για να ανακαλύψω ότι καίει. Ακόμη και τα άγρια ζώα έχουν αυτήν την «κοινή λογική»… Εντούτοις, ο λόγος του Θεού είναι κατηγορικός. «Μηδείς ας μη σας απατά με ματαίους λόγους …» (Εφεσ.5:6). «Φίλοι», μέλη της οικογένειάς μας και γείτονές μας κ.λπ., μπορούν να μας παραπλανήσουν ή να μας δημιουργήσουν αμαρτωλές συνήθειες! «Μη πλανάσθε· Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.» (1Κορ.15:33). Μεταξύ των κακών συναναστροφών είναι και τα κακά θεάματα (τηλεόραση κ.λπ.)…
Ένας άνθρωπος μπορεί να εξαπατηθεί έσωθεν: Ας αναφέρουμε έναν πολύ περιορισμένο αριθμό εδαφίων για την πνευματική αυτο-πλάνη:
· «Διότι εάν τις νομίζη ότι είναι τι ενώ είναι μηδέν, εαυτόν εξαπατά.» (Γαλ.6:3).
· «Γίνεσθε δε εκτελεσταί του λόγου και μη μόνον ακροαταί, απατώντες εαυτούς.» (Ιάκ.1:22)
· «Εάν τις μεταξύ σας νομίζη ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινόνη την γλώσσαν αυτού αλλ’ απατά την καρδίαν αυτού, τούτου η θρησκεία είναι ματαία.» (Ιάκ.1:26)
· «Διότι λέγεις ότι πλούσιος είμαι και επλούτησα και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός·» (Αποκ.3:17)
Ας μη ξεχνάμε ότι η καρδιά μας είναι απατηλή υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη· τις δύναται να γνωρίση αυτήν; (Ιερ.17:9). Πόσες φορές δεν αποφασίσαμε να μη διαπράξουμε την ίδια αμαρτία ή να μην επαναλάβουμε μια κακή συνήθεια και πριν περάσουν 24 ώρες, την είχαμε επαναλάβει; Η Βίβλος λέει ότι, «Ο θαρρών επί την ιδίαν αυτού καρδίαν είναι άφρων· αλλ’ ο περιπατών εν σοφία, ούτος θέλει σωθή.» (Παρ.28:26). Η αυτο-εξαπάτηση μπολιάζεται επάνω στην άγνοια, επάνω στις σφοδρές επιθυμίες μας και επάνω στην άρνησή μας να διατηρήσουμε καλή συνείδηση. Η Βίβλος μας λέει: «Ο λαός μου ηφανίσθη δι’ έλλειψιν γνώσεως …» (Ωσηέ 4:6) και «έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, την οποίαν τινές αποβαλόντες εναυάγησαν εις την πίστιν·» (1Ti.1: 19). Η λύση είναι: Να αγαπήσουμε τον Θεόν με όλη την καρδιά μας!
Η σημασία των επιλογών μας είναι μεγάλη
Η παρούσα πνευματική κατάστασή μας αποκαλύπτει, πολύ συχνά, τη σπορά του παρελθόντος… Το μέλλον θα αποκαλύψει τη σημερινή σπορά. Ο Θεός μάς δοκιμάζει κάθε στιγμή και σε κάθε πράγμα! (Ιώβ 7:18). Οι επιλογές μας είναι, στην πραγματικότητα, η πραγματική σπορά μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός μας προτρέπει να φυλάττουμε την καρδία μας μετά πάσης φυλάξεως διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής (Παρ.4:23). Είναι αδύνατο να επηρεαάσεις την τροχιά που θα πάρει η σφαίρα αφού τραβήξεις τη σκανδάλη· έτσι είναι αδύνατο να αλλάξεις τον θερισμό εκείνου που έχεις σπείρει! Η επιλογή της καρδιάς μας, εν επιγνώσει ή εν αγνοία, είναι το πράγμα που ρυθμίζει την πορεία της ζωής μας. Πολύ συχνά, εντούτοις, προσπαθούμε να αντισταθούμε ή/και να αποφύγουμε ό,τι έχουμε σπείρει, εφευρίσκοντας τρόπους διαφυγής ή μεταβολής των συνεπειών, χρησιμοποιώντας παράνομες μεθόδους. Εντούτοις, ο μόνος αποδοτικός, σύντομος και γρήγορος τρόπος για να γίνει το θέλημα του Θεού και τελικά για να αποφύγουμε τις συνέπειες ή τουλάχιστον μέρος των συνεπειών είναι ταπεινώσουμε εαυτούς, να μετανοήσουμε και να υπακούσουμε: Να δεχθούμε ταπεινά την ενοχή και την τιμωρία της αμαρτίας μας (Λευιτ.26:41). Ο εγκληματίας στο σταυρό σώθηκε και – ΕΑΝ επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω την έκφραση – έγινε «πνευματικός» εν ριπή οφθαλμού, ακριβώς επειδή η καρδιά του απέρριψε εκείνο που ήταν, κατάλαβε εκείνο που έπρεπε να είναι, το υιοθέτησε και, γυρίζοντας στον Ιησού, ζήτησε το έλεός Του. Η ταπείνωσή του έδωσε στον Θεόν τη δυνατότητά να ανοίξει τα πνευματικά μάτια του για να ιδεί ποιός άνθρωπος ήταν ο Ιησούς και πού πήγαινε! Εξεπλήρωσε τους όρους και «ανταμείφθηκε» αμέσως! Δεν έγινε «πνευματικός» λόγω πρόσθετων προσπαθειών αλλά από μια καλή επιλογή! Μεταφέρθηκε από το σκοτάδι στο φως και διήλθε από το θάνατο στη ζωή. Δεν υπάρχει καμία πρόοδος χωρίς καλή απόφαση εκλογής της καρδιάς!
Τα μικρά ή προσωρινά πράγματα μπορούν να έχουν φοβερές συνέπειες
Η Βίβλος λέει ότι «…διά πάντα λόγον αργόν, τον οποίον ήθελον λαλήσει οι άνθρωποι, θέλουσιν αποδώσει λόγον δι’ αυτόν εν ημέρα κρίσεως.» (Ματ.12:36). Και αυτή ακόμη η επιθυμία των οφθαλμών θεωρείται ως αμαρτία (1Ιωάν.2:16 Ματ.18:9 και Μάρκ.9:47). Δεν πρέπει, επομένως, να περιφρονούμε την ημέρα των μικρών πραγμάτων, επειδή είναι δυνατόν να έχουν μεγάλες, φοβερές, ισόβιες και αιώνιες συνέπειες! Οι μικρές αλεπούδες καταστρέφουν τους αμπελώνες (Άσμα.2.15) και μικρά αφροσύνη ατιμάζει τον εν υπολήψει επί σοφία και τιμή (Εκκλ.10:1), λέγει ο λόγος του Θεού. Τέτοιες «μικρές» αμαρτίες καταβροχθίζουν την πνευματική ζωή μας… Ένα μικρό ρήγμα ή μια τρύπα σε ένα σκάφος μπορεί να το κάνει βουλιάξει… ακόμη και ενώ βρίσκεται μέσα στο λιμάνι…
Η επανάληψη μικρών αμαρτιών, που φαίνονται ασήμαντες, μπορεί να γίνουν πραγματική δουλεία στην ψυχή μας και στο σώμα μας. Τυλίξτε τα δύο πόδια σας με μιά κλωστή. Μπορείτε να τη σπάσετε οποιαδήποτε στιγμή. Τυλίξτε τα πολλές-πολλές φορές και θα δείτε εάν μπορείτε να τη σπάσετε και να ελευθερώσετε τα πόδια σας… Κάθε λέξη, η πράξη ή σκέψη έχουν αιώνιο αντίκτυπο και επιστρέφουν όπως ‘εσπάρησαν’… Ακόμη και οι συζητήσεις μας καταχωρούνται και θα τις ακούσουμε να επαναλαμβάνονται πάλι όταν σταθούμε ενώπιον του Θεού! (Μαλ.3:16).
Η φράση «ο σπείρων εις την σάρκα» αναφέρεται στην ικανοποίηση των επιθυμιών μας
Αυτό ισχύει απολύτως όταν αυτές απορροφούν την καρδιά μας και τη ζωή μας, καθώς τούτο συμβαίνει όταν έχει να κάνει με υπερβολική προσκόλληση στην εργασία μας, στις σπουδές μας, στα χρήματά μας, στη δόξα μας κ.λπ. Τί πρόκειται θα θερίσουμε; Φθορά! Σπορά στην σάρκα δεν είναι μόνον η εκτέλεση και η εμμονή σε χονδροειδείς, ολοφάνερες ή χυδαίες αμαρτίες. Ας προσέξουμε την προειδοποίηση: «διότι εάν ζήτε κατά την σάρκα, μέλλετε να αποθάνητε· αλλ’ εάν διά του Πνεύματος θανατόνητε τας πράξεις του σώματος, θέλετε ζήσει.» (Ρωμ.8:13). Πολλοί είναι εκείνοι που σπέρνουν στη σάρκα ενώ εμφανίζονται ότι κάνουν το καλό ενώ, στην πραγματικότητα, έχουν υστερόβουλες σκέψεις και υποκριτικές διαθέσεις ή διότι η ζωή τους αποτελείται από έναν εμπύρετο ανθρώπινο ακτιβισμό για τον οποίο δεν έχουν ρωτήσει ποτέ τον Θεόν… Με δύο λέξεις: Ποιός σπέρνει στη σάρκα; Αυτός που ζει και εργάζεται για τον εαυτόν του και όχι για τον Θεόν!
Ο άνθρωπος θερίζει περισσότερο απ’ ό,τι έσπειρε, ακριβώς όπως στο φυτικό βασίλειο!
Ο Δαβίδ, ένας άνθρωπος κατά την καρδία του Θεού, πλήρωσε την αμαρτία του τετραπλά! Ένα ποτήρι κρασιού ή μπύρας κ.λπ., περισσότερο από ότι επιτρέπεται ή παραβίαση ενός σηματοδότου κυκλοφορίας μπορεί να προκαλέσει το θάνατό μας και το θάνατο άλλων ανθρώπων. Ένα ψέμα μπορεί να καταστρέψει ολόκληρη τη σταδιοδρομία ενός ανθρώπου, μια σεξουαλική αμαρτία της νεότητος μπορεί να καταστρέψει όλα τα χρόνια της ζωής του/της και όλα τα πράγματα που έχουμε οικοδομήσει επί χρόνια και χρόνια! Ναι, μια κακή πράξη μιας στιγμής μπορεί να σε κάνει να την πληρώνεις σε όλη σου τη ζωή. Αυτό που είπα ισχύει επίσης και γιά τις καλές επιλογές! Μια θεάρεστη επιλογή μπορεί σίγουρα να φέρει αμέτρητες ευλογίες στη ζωή μας! (1Σαμ.16:7).
Η άγνοια της ποιότητας των πράξεών μας δεν μας καθιστά αθώους!
Εάν νομίζω ότι σπέρνω καλής ποιότητας και υγιή σπόρο και ο σπόρος είναι κακός ή και μολυσμένος, μήπως η άγνοιά μου θα αλλάξει το αποτέλεσμα; Η Βίβλος λέει ότι «Υπάρχει οδός, ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον.» (Pr.14: 12). Η άγνοιά μου για την αμαρτία που διαπράττω δεν με απαλλάσσει από την ενοχή και δεν με απαλλάσει από τις συνέπειες της αμαρτίας μου και της ανοησίας μου! Αυτό μπορεί κανείς να το ιδεί σαφώς στα εδάφια Λευιτ.5:17-19, Αριθ.15:24-30 και Εκκλ.5:6.
· Τι είδους σπόρο σπέρνουμε; Ποια είναι η συμπεριφορά μας; Εγωιστική, σκληρή, μικρόψυχη, πικρόχολη, ενοχλητική, αυταρχική, ερεθιστική που ωθεί τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας να κάνουν μικρόψυχες πράξεις και να αποθαρρύνονται; (Κολ.3:21). Πώς κάνουμε την εργασία μας και την εργασία των άλλων ανθρώπων, επιμελώς ή αμελώς; «Επικατάρατος ο ποιών το έργον του Κυρίου αμελώς· (ή απρόσεκτα)» (Ιερ.48:10). Κάνουμε ό,τι κάνουμε για να μας βλέπουν, ενεργώντας σε ένα πνεύμα οφθαλμοδουλείας, ως ανθρωπάρεσκοι ή με ειλικρίνεια καρδιάς, φοβούμενοι τον Θεόν και ως δούλοι Χριστού; (Εφεσ.6:6· Κολ.3:22). Πώς ξοδεύουμε τον ελεύθερο χρόνο μας; Λέγοντας αστεία και χρησιμοποιώντας ανόητη ή ακάθαρτες ομιλίες που μολύνουν το μυαλό μας και το μυαλό άλλων ανθρώπων; Τι διαβάζουμε; Είναι το Ναι μας ναι, και το Όχι όχι; Η ομιλία μας είναι αλατισμένη με χάρη ή με ψέματα ή/και υπερβολές; Σκεφτόμαστε ένα πράγμα, λέμε άλλο πράγμα και κάνουμε άλλο πράγμα; Κρατάμε τις υποσχέσεις μας και σεβόμαστε με πιστότητα τις μικρές ή τις μεγάλες υποχρεώσεις μας; (Ματ.25:23). Χρησιμοποιούμε τη Βίβλο με τον τρόπο που μας βολεύει; Σε ευθείες ερωτήσεις που μας στριμώχνουν, απαντάμε ως Χριστιανοί που φοβούνται τον Θεόν ή ως διπλωμάτες που φοβούμενοι την αντιμετώπιση, εφευρίσκουν δικαιολογίες και καταφεύγουν: «Δεν γνωρίζετε την καρδιά μου»; Φυσικά – μόνο ο Θεός ξέρει την καρδιά μας – αλλά οι πλησίον μας βλέπουν τον καρπόν μας! Πώς κρίνουμε και μετράμε τους άλλους; Πού είναι ο θησαυρός μας και πού οι σκέψεις μας στρέφονται όλη την ημέρα; (Ματ.6:21). Παραδεχόμαστε την αλήθεια μέσα στην καρδιά μας ενώπιον του Θεού και ενώπιον των ανθρώπων; (Ψαλ.15:2). Λέμε: «Ναι, Κύριε, εσύ έχεις δίκηο αλλ’εγώ έχω άδικο»; Άξιζα να πάω στην κόλαση αλλά με έσωσες!» «Ναι, αδελφέ μου, αδελφή μου, σύζυγέ μου κ.λπ., έχεις δίκηο αλλ’εγώ έχω άδικο». Ζητάμε από τον Θεόν να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας; Έχουμε βάλει την εμπιστοσύνη μας στον δίκαιον και αγαθόν χαρακτήρα του Θεού; Με δύο λέξεις: Μετανοούμε ειλικρινά και έχουμε θέσει όλη την εμπιστοσύνη μας στον Ιησού Χριστό;
Η έκφραση «ο σπείρων εις το πνεύμα»
Αυτή η έκφραση σημαίνει: ενδιαφέρομαι για τα πράγματα του πνεύματος και περιπατώ κατά το πνεύμα. Εάν ο ανθρωπος πιστεύει στα λόγια του Θεού, μετανοεί με πένθος για τις αμαρτίες του, τις ομολογεί και απορρίπτει, παραδίδει την ύπαρξή του στον Χριστό και διατηρεί επιμελώς καλή συνείδηση, τότε πνευματικές ευλογίες θα έλθουν επάνω του. Αυτή είναι η έννοια του εδαφίου 9, το οποίο λέγει, «Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ» (Γαλ.6:9) Σπέρνω στο πνεύμα σημαίνει αυταπάρνηση χάριν ΕΚΕΙΝΟΥ που μας έσωσε και στον ΟΠΟΙΟΝ ανήκουμε. Μόνον εκείνοι που κυβερνώνται από το πνεύμα του Θεού είναι παιδιά Του (Ρωμ.8:14), αν αποβλέπουμε στον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως μας και εάν ζούμε με πίστη, και στηριζόμαστε απολύτως στο πολύτιμο αίμα του Χριστού.
Ποιός είναι ο άνθρωπος που μπορεί να σπείρει στο πνεύμα;
Μόνο ο άνθρωπος που έχει αναγεννηθεί από τον Θεόν, αυτός που έχει παραδοθεί στο Θεό, που δεν έχει κρατήσει τίποτα για τον εαυτόν του και που έχει μια καθαρή καρδιά και διατηρεί καλή συνείδηση. Μόνο αυτός που στηρίζεται στη χάρη του Θεού και όχι στις προσπάθειές του, ο οποίος αντιστέκεται στην αμαρτία μέχρις αίματος, αγνωνιζόμενος κατά της αμαρτίας (Εβρ.12:4) και κατά του Σατανά. «Πας όστις εγεννήθη εκ του Θεού αμαρτίαν δεν πράττει, διότι σπέρμα αυτού μένει εν αυτώ· και δεν δύναται να αμαρτάνη, διότι εγεννήθη εκ του Θεού.» (1Ιωάν.3:9). Μόνο σ’εκείνον τον άνθρωπον τα καλά του έργα, μπορούν να έχουν αξία! Μόνο από τα χέρια ενός καθαρού ανθρώπου μπορεί ο Θεός να δεχτεί με ευχαρίστηση τις ‘θυσίες’ του. Εάν οι άνθρωποι δεν διατηρούν καλή συνείδηση, τότε οι θρησκευτικές δραστηριότητές τους είναι μάταιες. Λυπούν ή σβύνουν το Πνεύμα (Εφεσ.4:30-31 και 1Θεσ.5:19‑20) και σκληρύνουν τον τραχηλόν τους ανθιστάμενοι στους αληθινούς ελέγχους (Πράξ.7:51). Αλλοίμονον σ’εκείνον που προσπαθεί να βρεί ένα άλλοθι, προκειμένου να καλύψει την ενοχή του ή να βρει μια δικαιολογία όπως «δεν ήξερα», «αυτό είναι λάθος σου», «δεν γνωρίζετε την καρδιά μου», κ.λπ. Κανείς δεν μπορεί να περιμένει τίποτε από άνθρωπο που είναι ικανός να εφευρίσκει δικαιολογίες!
Ποσοτική και ποιοτική αναλογικότητα μεταξύ της σποράς και του θερισμού
Είναι πoτέ δυνατόν;
1. Κάποιος που ανοίγει τον λόγον του Θεού μία φορά την εβδομάδα, απλώς για μερικά λεπτά ή στην τύχη ή μόνον όταν είναι στην εκκλησία, να γίνει ένας πιστός δυνατός εν λόγω και έργω; (Κολ.l.3:16)
2. Kάποιος που δεν έχει βάλει τάξη στη ζωή του/της να γίνει ικανός να διδάξει και να νουθετήσει άλλους ανθρώπους; (Κολ.3:16· Ματ.5:19)
3. Να ιδείς κάποιον να ευλογείται, όταν περνά ώρες ατέλειωτες μπροστά στην τηλεόραση, όταν βρίσκει χρόνο για τις ασχολίες του και τις διασκεδάσεις του αλλά που δεν βρίσκει χρόνο για μελέτη της Γραφής και για να προσευχηθεί ούτε για τον εαυτόν ούτε για τους άλλους ανθρώπους; (Ματ.26:41)
4. Να ιδείς ένα άτομο άπληστο για τα χρήματα, που δεν δίνει τα χρήματα στους φτωχούς αλλά που σπαταλά τα χρήματά του για τα πράγματα που έχουν σχέση μόνον με το σπίτι του, την οικογένειά του, τις διακοπές και την ευχαρίστησή του, να ευημερεί πνευματικά;
5. Κάποιος που κάνει συμβιβασμούς με την αμαρτία και τον κόσμο και ερμηνεύει τη Βίβλο όπως του ταιριάζει ή που δεν δίνει ποτέ την ομολογία του, να έχει φως;
6. Κάποιος που, ενώ προσφέρει χρήματα, δοξολογία και λατρεία στον Κύριον και που κάθεται στην τράπεζα του Κυρίου χωρίς να έχει πρώτα συμφιλιωθεί με τον αδελφό ή την αδελφή του ενώ γνωρίζει ότι έχουν κάτι εναντίον του, να απολαμβάνει την ειρήνη και τη χαρά του Κυρίου; (Ματ.5:24)
7. Να ιδείς έναν πιστόν να μεταμορφώνεται με ανακαίνιση του νοός του, χωρίς προηγουμένως να έχει παραστήσει τον εαυτόν του θυσία ζώσα, αγία, ευάρεστη στον Θεόν; (Ρωμ.12:1-2)
8. Να ιδείς έναν πιστό να μην υπομένει μέχρι τέλους και να σώζεται; (Ματ.24:13)
9. Να ιδείς έναν άνθρωπον χωρίς τον καρπόν του Πνεύματος και συγχρόνως να είναι αληθώς πλήρης Πνεύματος Αγίου; Αυτή είναι ‘πλαστογραφία’, αυτό είναι απάτη! Ο Θεός δίδει το Άγιον Πνεύμα μόνον σ’εκείνους που τον υπακούνε! (Πράξ.5:32)
10. Να ιδείς ένα άνθρωπο να σπέρνει υπερηφάνεια και αλαζονεία, να ανθίσταται στο θέλημα του Θεού και συγχρόνως να θερίζει τη χάρη του Θεού; (Ιάκ.4:6)
11. Να ζει ο άνθρωπος με αμετανόητη καρδιά που αντιστέκεται στους ελέγχους του Θεού και συγχρόνως να έχει τη ζωή του Θεού και τον νουν του Χριστού; (Παρ.1:23)
12. Κάποιος να ζεί με ανυπόμονη και άπιστη καρδιά και συγχρόνως να περιμένει να ιδεί τις υποσχέσεις του Θεού να εκπληρούνται στη ζωή του; (Εβρ.10:36).
Συμπεραίνουμε, επομένως, ότι «…ο σπείρων με φειδωλίαν και με φειδωλίαν θέλει θερίσει, και ο σπείρων με αφθονίαν και με αφθονίαν θέλει θερίσει.» (2Κορ.9: 6). Επίσης, «Οι σπείροντες μετά δακρύων εν αγαλλιάσει θέλουσι θερίσει. Όστις εξέρχεται και κλαίει, βαστάζων σπόρον πολύτιμον, ούτος βεβαίως θέλει επιστρέψει εν αγαλλιάσει, βαστάζων τα χειρόβολα αυτού.» (Ψαλ.126:56). Το κύριο χαρακτηριστικό όλων των μεγάλων ανθρώπων του Θεού ήταν ότι είχαν παραδώσει τη ζωή τους εντελώς στον Χριστόν και ήταν πιστοί, μένοντες σταθεροί και επιμελείς στην εκτέλεση του θελήματος του Θεού και ότι δεν άφησαν τίποτα ή οποιονδήποτε να τους εκτρέψει από τους σκοπούς τους.
Ο θερισμός θα είναι: είτε φθορά είτε αιώνια ζωή
Στο εδάφιο 8 η Βίβλος ομιλεί για φθορά και για αιώνια ζωή. Όταν η Βίβλος αναφέρεται «στη φθορά», σημαίνει βασικά όλεθρο και αιώνια καταδίκη. Όσον αφορά τη «φθορά», ο Παύλος, απευθυνόμενος στους Κορινθίους πιστούς δήλωσε: «μήπως πάλιν όταν έλθω προς εσάς, με ταπεινώση ο Θεός μου και πενθήσω πολλούς των προαμαρτησάντων και μη μετανοησάντων διά την ακαθαρσίαν και πορνείαν και ασέλγειαν, την οποίαν έπραξαν.» Υπάρχουν, εντούτοις, και άλλες μορφές φθοράς όπως η θλίψη, η ταραχή και η σύγχυση, η κατάθλιψη, η ασθένεια, η αποθάρρυνση, οι μέριμνες που καταβροχθίζουν την ψυχή και αφαιρούν κάθε δροσιά, η αϋπνία, οι ψυχικές ασθένειες λόγω αχαλίνωτων επιθυμιών, ο φόβος, η απογοήτευση, κ.λπ., κατά τη διάρκεια ή μετά τη διάπραξη της αμαρτίας. Ο Θεός αποφυσά οτιδήποτε κάνουμε, αν και μπορεί να φαίνεται καλό, αλλά που έχει εγωιστικά και εγωκεντρικά κίνητρα (Ησα.17:10-11 και Αγγ.1:5‑9). Αυτές οι μορφές φθοράς μπορούν να οδηγήσουν σε τελική καταστροφή. Ο Θεός μας κάνει να θερίζουμε όχι επί τη βάσει του κόπου των χειρών μας αλλά επί τη βάσει των επιλογών της καρδιάς μας. Εν πάση περιπτώσει, ο Θεός θα μας φέρει στο πλήρες της ‘συγκομιδής’ μας την ημέρα της κρίσεως και της ανταμοιβής.
Και τώρα, ας εξετάσουμε την έκφραση «αιώνιος ζωή»: Η Βίβλος λέει: «Είπατε προς τον δίκαιον ότι καλόν θέλει είσθαι εις αυτόν· διότι θέλει φάγει τον καρπόν των έργων αυτού.» (Ησα.3:10). Ο καρπός του ανθρώπου φανερώνεται από τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του και από τη χρησιμότητά του στους άλλους ανθρώπους. Επιπλέον, και μάλιστα το σημαντικότερον, είναι ότι ο δίκαιος δεν θα θερίσει στη μέλλουσα ζωή τον καρπόν των αμαρτιών του επειδή ο Χριστός τις έχει θερίσει στο σταυρό για λογαριασμό του πιστού.
Εάν η ατελής κοινωνία τώρα με το Θεό και με άλλους πιστούς είναι πηγή χαράς, πόσον μάλλον η μακαριότητα και η ευτυχία της μελλοντικής ζωής κατά τη διάρκεια της οποίας θα είναι συγκληρονόμος με τον Χριστό και που θα γίνει όμοιος με Αυτόν! Απίστευτον αλλά αληθινόν! Ο Θεός θα ανταμείψει την τιμιότητα και την πίστη μας με το νόμισμα της θεϊκής χώρας. Γι’αυτό ο λόγος του Θεού μας λέγει: «Και εάν επικαλήσθε Πατέρα τον κρίνοντα απροσωπολήπτως κατά το έργον εκάστου, διάγετε μετά φόβου τον καιρόν της παροικίας σας» (1Πέτ.1:17 επίσης, 1Κορ.15:58 και Εβρ.10:35-39).
Ο τρόπος του θερισμού
Ο καλύτερος τρόπος να θερίσεις είναι «σκύβωντας η λυγίζοντας».
1. Όταν θερίζουμε την αμαρτία που έχουμε σπείρει, πρέπει να σκύβουμε με ταπεινοφροσύνη, αυτο-εξέταση και μετάνοια. Πρέπει να τον δεχτούμε χωρίς να γογγύζουμε (Θρην.3:39-44 και Λευιτ.26:40-41), χωρίς ανταρσία ή αποθάρρυνση ή περιφρόνηση του Κυρίου (Ησα.1:5· Αποκ.16:11· Εβρ.12:5· Ιερ.5:3). Εάν όχι, θα παγιδευθούμε σε έναν συνεχώς αυξανόμενο φαύλο κύκλο… Πρέπει να φροντίσουμε να διακρίνουμε γιατί ο Θεός σήκωσε τη ράβδο του επάνω μας! (1Κορ.11:31-32). Ας μη ξεχνούμε τον λόγον «Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω· γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον.» (Αποκ.3:19). Το χαμένο έδαφος δεν μπορεί να ανακτηθεί παρά μόνον αργά ή/και μερικώς, εκτός αν ο Θεός επέμβη και κάνει ένα θαύμα. Ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες μας αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις αφήνει ορισμένες συνέπειες των αμαρτιών μας να παραμείνουν επάνω μας! Κατ’αυτόν τον τρόπο, παιδευόμαστε ή διδασκόμαστε και προστατευόμαστε από να πέσουμε πάλι στην αμαρτία! Διατηρούνται έτσι στη μνήμη μας οι ανεπάρκειές μας και διδασκόμαστε να εξαρτώμαστε πάντοτε από Αυτόν και να παραμένουμε ταπεινοί. Τα καρφιά που καρφώνονται σε ένα κομμάτι ξύλου μπορούν να αφαιρεθούν αλλά οι τρύπες μένουν! Προσοχή! Αυτό που λέγω δεν σημαίνει ότι έχομε ανάγκη να αμαρτάνουμε για να μένουμε ταπεινοί αλλά χρειαζόμαστε τη χάρη του Θεού για να μπορούμε, τόσον για να διακρίνουμε τους εαυτούς μας όσο και για να μένουμε ταπεινοί!
2. Όταν θερίζουμε τις ευλογίες του Θεού, πρέπει να σκύβουμε με ταπείνωση και βαθιά ευγνωμοσύνη. Οι ευλογίες του Θεού δεν είναι το αποτέλεσμα της ικανότητάς μας ή της ευσέβειάς μας (Δευτ.8:17 και 9:45). Ακόμη και η ικανότητά μας να εννοούμε την αλήθεια του Θεού δεν είναι από μας αλλά είναι από τον Θεόν! (2Κορ.3:5). Πρέπει, επομένως, να δίνουμε τη δόξα στο Θεό που μας ευλογεί και μας δοξάζει… Δεν πρέπει, επομένως, να μετατρέπουμε αυτές τις ευλογίες σε είδωλα αλλά πρέπει να προσκολλώμεθα στον Θεόν τον Δωρητήν! Μας δίνει τη δυνατότητα να θερίζουμε πολύ συχνά πράγματα, για τα οποία δεν έχουμε καν σπείρει και που οφείλονται στη χάρη του Θεού. Μας χαρίζει πράγματα που δεν τα αξίζουμε…
Συμπέρασμα
Ας μη χάνουμε την αιωνιότητα για σκύβαλα
Ας προσέξουμε να μη χάσουμε την αιωνιότητα για σκύβαλα και να μην ξεπουλήσουμε το πνευματικό «πατρογονικό δικαίωμά μας» για ένα κομμάτι ψωμί. (Φιλ.3:8· Εβρ.12:16). Εάν, λοιπόν, επικαλούμεθα Πατέρα τον κρίνοντα απροσωπολήπτως κατά το έργον εκάστου, ας διάγομε μετά φόβου τον καιρόν της παροικίας μας (1Πέτ.1:17).
Ο Θεός είναι όχι μόνο αυστηρός αλλά είναι επίσης φιλεύσπλαχνος
Ο καθένας μας θα δώσει λόγο και θα θερίσει ό,τι έχει σπείρει. Γι’αυτό πρέπει να καταφύγουμε στον Χριστό όσον είναι καιρός και να Του ζητήσουμε έλεος και τη χάρη Του! Θα συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες μας και θα τις ρίξει στα βάθη των θαλασσών για να μην τις θυμάται πλέον. Ας μετανοήσουμε, επομένως, εάν δεν έχουμε μετανοήσει ακόμα, ας συνεχίσουμε να μετανοούμε, και ας πάμε στον Χριστόν επειδή Αυτός είναι που έχει θερίσει στο σταυρό και μέσω του σταυρικού θανάτου Του τον καρπόν όλης της αμαρτωλής σποράς μας. Οι αμαρτίες μας θα λευκανθούν, και καιροί της αναψυχής θα έλθουν από την παρουσία του Κυρίου (Πραξ.3:19). Ο ΚΥΡΙΟΣ ευαρεστείται σε εκείνους που τον φοβούνται, σε εκείνους που ελπίζουν στο έλεός του (Ψαλ.147:11). Ο Θεός είναι όχι μόνο αυστηρός αλλά είναι επίσης φιλεύσπλαχνος (Ιώβ 11:6 και Eσθ.9:13). Ο Θεός θα μας ελεήσει διότι αρέσκεται στο έλεος! Τότε, «Βεβαίως χάρις και έλεος θέλουσι με ακολουθεί πάσας τας ημέρας της ζωής μου· και θέλω κατοικεί εν τω οίκω του Κυρίου εις μακρότητα ημερών.» (Ψαλ.23:6). ΑΜΗΝ!
Γιάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ