« εις τον μη εργαζόμενον όμως, πιστεύοντα δε εις τον δικαιούντα τον ασεβή, η πίστις αυτού λογίζεται εις δικαιοσύνην » (Ρωμ.4:5)
Απίστευτο αλλά αληθινό!
Η πίστη του Αβραάμ του ‘ελογίσθη εις δικαιοσύνην’: Η πίστη του ανθρώπου στα λόγια του Θεού θεωρείται ισοδύναμη προς δικαιοσύνη! Οφείλεται τούτο μόνο στην πίστη του ή στη χάρη και στο ελέους του Θεού; Οφείλεται και στα δύο: «Διά τούτο εκ πίστεως η κληρονομία, διά να ήναι κατά χάριν, ώστε η επαγγελία να ήναι βεβαία εις άπαν το σπέρμα…» (Ρωμ.4:16). Η διαδικασία του Θεού είναι απλή και σαφής: Όταν ο Θεός βλέπει ότι η καρδιά κάποιου στρέφεται προς τον Χριστόν με πίστη, συγχωρεί τις αμαρτίες του, λογαριάζει την πίστη του ως δικαιοσύνη, τον υιοθετεί ως τέκνον Του και τον σώζει από την αιώνια καταδίκη. Τότε, τον ενδυναμώνει να ζήσει μια νέα και αγία ζωή και τον καθιστά ικανόν να αντιστέκεται στην αμαρτία, στον Σατανά και στις επιθυμίες της σαρκός. Επί πλέον, τον βοηθά να απαλλαγεί από τη δύναμη της αμαρτίας, τις αμαρτωλές του συνήθειες και τα πάθη του… «ουχί εξ έργων δικαιοσύνης τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς διά λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος, το οποίον εξέχεε πλουσίως εφ’ ημάς διά Ιησού Χριστού του Σωτήρος ημών, ίνα δικαιωθέντες διά της χάριτος εκείνου, γείνωμεν κληρονόμοι κατά την ελπίδα της αιωνίου ζωής.» (Τίτ.3:5-7). Χάρη και μόνο χάρη! Έτσι ο λυτρωτικός θάνατος του Χριστού επί του σταυρού αποτελεί τη μόνη βάση της συμφιλιώσεως του ανθρώπου με τον Θεόν! Στον Θεόν ανήκει η δόξα!
Ας δούμε το «θέμα» αυτό της πίστεως από κάποια άλλη πλευρά: Ο Αδάμ και η Εύα δεν πίστεψαν στην αγάπη και στην αξιοπιστία του Θεού. Έτσι, διέπραξαν μια αδικία διότι ατίμασαν τον Θεόν: «…όστις δεν πιστεύει εις τον Θεόν (στα λόγια Του), έκαμεν αυτόν ψεύστην …» (1Ιωάν.5:10). Ο Αβραάμ, τουναντίον, πίστεψε στην υπόσχεση του Θεού, έκανε μια πράξη δικαιοσύνης τιμώντας τον Θεόν, πιστεύοντας στα λόγια Του και στην αγάπη Του. «Και επίστευσεν εις τον Κύριον· και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην.» (Γέν.15:6). Απιστία προς τον Θεόν ισοδυναμεί σε αδικία, πίστη δε στον Θεόν αντιστοιχεί σε δικαιοσύνη. Επίσης, κάνουμε δικαιοσύνη όταν λέμε την αλήθεια στην καρδιά μας (Ψαλ.15:2) για τις αμαρτίες μας και την αμαρτωλή μας φύση (Ρωμ.3:4). Συνεπώς, η έκφραση «ο πιστεύων εις Αυτόν» σημαίνει ότι έχει πίστη στην αγάπη του Θεού, στη σοφία Του, στην παντογνωσία Του, στην παντοδυναμία Του, στην κυριαρχία Του κλπ.
Η εν λόγω έκφραση σημαίνει, στην πραγματικότητα, ότι εκείνος που πιστεύει στον λόγο του Θεού και εμπιστεύεται τον χαρακτήρα Του, θεωρεί όλες τις δηλώσεις Του και τις υποσχέσεις Του πλήρως αξιόπιστες και στέρεες, ώστε να επιστηρίζεται και ν’ αναπαύεται επ’ αυτόν. «Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον διά να σώση τους αμαρτωλούς…» (1Τιμ.1:15). Εμπιστοσύνη που σημαίνει ότι ο Χριστός γίνεται δεκτός ως Σωτήρας ΚΑΙ ως Κύριος. Εμπιστοσύνη που παρακινεί σε υπακοή διά της αγάπης και σε έργα καλά. Όταν η πίστη συνδυάζεται με καρπούς άξιους μετανοίας (Ματ.3:8), τότε το αποτέλεσμα είναι η σωτηρία:
1. «Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού·» (Ιωάν.1:12)
2. «Πας όστις πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, εκ του Θεού εγεννήθη, και πας όστις αγαπά τον γεννήσαντα αγαπά και τον γεννηθέντα εξ αυτού.» (1Ιωάν.5:1)
3. «Διότι καθώς το σώμα χωρίς πνεύματος είναι νεκρόν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.» (Ιάκ.2:26).
Το να πιστεύεις στον Κύριον Ιησούν Χριστόν σημαίνει ότι παραδέχεσαι ότι είσαι αμαρτωλός και ως αμαρτωλός αξίζεις την ποινή της αμαρτίας (Λευιτ.26:41). Πιστεύεις, επίσης, ότι ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε από την παρθένο Μαρία δια της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος, ότι απέθανε επί του σταυρού, ότι ετάφη και ότι ανέστη την τρίτη ημέρα για να πληρώσει το χρέος σου. Τούτο σημαίνει ότι έχεις πλήρη εμπιστοσύνη στον Χριστό για να σε φυλάξει και ότι θα εξαρτάσαι από Εκείνον μόνον. Το Άγιον Πνεύμα θα σε βοηθήσει σε κάθε τι, προκειμένου να μπορέσεις να ζήσεις μια αγία ζωή και να υπηρετήσεις τους σκοπούς του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Η σημασία των όρων «δικαιοσύνη», «έλεος» και «χάρη»
Πρέπει να κατανοήσωμε το νόημα των όρων «δικαιοσύνη», «έλεος» και «χάρη»:
1. Εάν ο Θεός είχε κάμει δικαιοσύνη, θα ελαμβάναμε αυτό που αξίζαμε. Και αυτό που αξίζαμε θα ήταν να πεθάνομε επάνω σ’ ένα σταυρό. Ο Ιησούς απέθανε επί του σταυρού στην θέση μας!
2. Εν τούτοις, ο Θεός μέσα στο έλεός Του δεν μας έδωσε αυτό που αξίζαμε, δηλαδή τον σταυρό και τον αιώνιο θάνατο. Τουναντίον, συγχώρησε τις αμαρτίες μας και τις έριξε στα βάθη της θαλάσσης (Μιχ.7:19). Ελάβαμε την συγχώρηση των αμαρτιών μας! (Έσδρ.9:13 και Ψαλ. 103:10-11).
3. Με τη χάρη Του, μας δικαίωσε και μας έδωσε αναρίθμητες ευλογίες που δεν τις αξίζαμε. Η χάρη Του είναι απροσμέτρητη! Συνεπώς, όχι μόνον αφαίρεσε τις αμαρτίες μας αλλά επίσης πρόσθεσε πολλές αρετές και ευλογίες στο δώρο αυτό της συγχωρήσεως. Ευλογίες επάνω στις ευλογίες! (Ιωάν.1:16; Ρωμ.3:24 ; 4:4 ; 5:2 ; 5:17-21; κεφ.8, κλπ.)
Η πίστη συμπεριλαμβάνει τη μετάνοια
Στο ευαγγέλιο του Ιωάννου, ως επίσης και στις επιστολές του, η λέξη μετάνοια δεν υπάρχει πουθενά. Εντούτοις, συμπεριλαμβάνεται στη λέξη «πίστη». Πίστη άξια του ονόματός της αναγκάζει τον κάτοχο της σε εξομολόγηση των αμαρτιών του, σε πλήρη εγκατάλειψη κάθε αμαρτίας και σε πλήρη παραχώρηση του εαυτού του στα χέρια του Θεού και στο θέλημά Του… Συνεπώς, καθώς η πίστη ή καλύτερα η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι πράξη δικαιοσύνης, έτσι και η μετάνοια είναι επίσης πράξη δικαιοσύνης διότι αναγνωρίζει ότι ο Θεός είναι δίκαιος και ότι ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός και ένοχος. Όταν λέγω στον Θεό: «Ναι, Κύριε, αυτό το οποίο έκανα δεν ήταν δίκαιο, κλπ.» κάνω πράξη δικαιοσύνης. Ο Θεός, χάρη στο λυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού επί του σταυρού, με θεωρεί δίκαιο.
Η ανάγνωση της επιστολής του Ιακώβου ή της πρώτης επιστολής του Ιωάννου αρκεί για να κατανοήσουμε ότι η Βιβλική πίστη δεν υπάρχει χωρίς τη μετάνοια, χωρίς το πνεύμα του πένθους για τις αμαρτίες του. Για να κάνουμε αυτήν την αλήθεια πιο σαφή, θα ήθελα να αναφέρω το εδ. 1Ιωάν.1:9 που λέγει: «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας.» Ο λόγος αυτός απευθυνόταν υπό του Ιωάννου σε πιστούς που ήταν ήδη μέλη της οικογένειας του Θεού, αλλά η αρχή αυτή ισχύει επίσης και για τους μη πιστούς που ομολογούν ειλικρινά τις αμαρτίες τους και επικαλούνται το όνομα του Κυρίου Ιησού και οι οποίοι δικαιώνονται, ο δε Θεός γίνεται Πατέρας τους. Όλες οι πνευματικές ευλογίες είναι υπό όρους, γι’ αυτόν δε τον λόγον υπάρχουν περισσότερα από 1500 «ΕΑΝ» στην Αγία Γραφή. Όλα είναι υπό όρους! Το μόνο πράγμα που δεν είναι υπό όρους είναι η αγάπη του Θεού για εμάς. Μας αγαπά όποιοι κι’ αν είμαστε και παρά το ό,τι είμαστε.
Η πίστη είναι μια δραστηριότητα ολόκληρης της ψυχής που θέτει σε κίνηση τη διάνοια, τα συναισθήματα και τη θέληση. Κάθε τι λιγότερο από αυτό δεν είναι Βιβλική πίστη. Διά της μετανοίας, ο άνθρωπος βδελύττεται (σιχαίνεται) τις αμαρτίες του και τον εαυτόν του. Διά της πίστεως εξέρχεται του εαυτού του και εξαρτάται από τη χάρη του Θεού. Εκείνο που σώζει είναι η πίστη, αλλά η πίστη που σώζει είναι πάντοτε συνδεδεμένη με τη μετάνοια. Η πίστη και τα έργα είναι όπως το φως και η θερμότης ενός κεριού. Δεν μπορούν να χωρισθούν. Η πίστη δικαιώνει τον άνθρωπο και τα έργα του αποδεικνύουν την πίστη του. Η πίστη που σώζει παράγει υπακοή και δημιουργεί ένα νέο τρόπο ζωής. Η πίστη που σώζει είναι μια ζωντανή πίστη σ’ ένα ζωντανό Σωτήρα. Η πίστη που δεν αγαπά και δεν υπακούει στον Χριστό, που δεν έχει πραγματικό ενδιαφέρον για το έργο του Θεού και τη βασιλεία Του και δεν αντιδρά ενεργητικώς στην αμαρτία και στον κόσμο, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως σώζουσα πίστη. Εκείνος που θέλει να σωθεί πρέπει να προσκολληθεί στον Ιησού και να τον ακολουθήσει ως Κύριον της ζωής Του. Η αληθινή πίστη παράγει παραχώρηση!
Πίστη, μετάνοια και αγαθή συνείδηση
Ο λόγος του Θεού λέγει:
1. «Αγαπητοί, εάν η καρδία ημών δεν μας κατακρίνη, έχομεν παρρησίαν προς τον Θεόν, και ό,τι αν ζητώμεν λαμβάνομεν παρ’ αυτού, διότι φυλάττομεν τας εντολάς αυτού και πράττομεν τα αρεστά ενώπιον αυτού.» (1Ιωάν.3.20-22)
2. «έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, την οποίαν τινές αποβαλόντες εναυάγησαν εις την πίστιν·» (1Τιμ.1:19).
Συμπεραίνομε, λοιπόν, ότι η πίστη μας δεν μπορεί να λειτουργήσει καλά και να λάβει τις ευλογίες του Θεού όταν η συνείδησή μας είναι «μολυσμένη» από αμαρτίες της «σαρκός και των διαλογισμών» (Εφεσ.2:3), από απελπισία, κλπ. Με άλλα λόγια, όταν η συνείδησή μας μας κατακρίνει για αμαρτία μη εξομολογηθείσα και απορριφθείσα! Τουναντίον, όταν η πίστη συνοδεύεται από μια καρδιά καθαρισμένη από κακή συνείδηση και που εκζητεί τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του Θεού, τότε παντός είδους ευλογίες προστίθενται στον πιστόν (Ματ.6:33).
Το μέρος του Θεού και το μέρος του ανθρώπου για τη σωτηρία του
Πρέπει, στο σημείο αυτό, να προσέξουμε τις ακόλουθες αλήθειες σχετικά με την πίστη και τη σωτηρία:
1. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να συγχωρήσει τις αμαρτίες του, να αναγεννήσει την καρδιά του και να ισχυρισθεί ότι είναι δίκαιος και καθαρός. Ο Θεός μας προστάζει: «…μετανοείτε και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον.» (Μάρκ.1:15). Ο Χριστός δεν μπορεί να μετανοήσει για λογαριασμό μας. Η μοιχεία ή το ψέμα ή η υποκρισία, παραδείγματος χάριν, είναι μια πράξη του ανθρώπου για την οποία πρέπει να αναλάβει πλήρως την ευθύνη της. Εκείνος πού έχει πραγματικά μετανοήσει δεν συνεχίζει και δεν μπορεί να συνεχίζει την αμαρτία του ή το πάθος του (2Κορ.7:10; 1Ιωάν.3:9; Γαλ.5:22-25; Εβρ.7:25). Ο αληθής χριστιανός δεν είναι τέλειος αλλά δεν διάγει μια ζωή «πάνω-κάτω»: Η καρδιά του παίρνει θέση οριστική κατά της αμαρτίας η δε ζωή του απαλλάσσεται προοδευτικά από τις αμαρτίες του, τις κακές του συνήθειες και τα πάθη του. Πολλοί λεγόμενοι χριστιανοί προσπαθούν να πιστεύσουν χωρίς να έχουν μετανοήσει. Προσπαθούν να έχουν πίστη χωρίς να έχουν την πρόθεση να κάνουν το θέλημα του Θεού.
2. Ο Θεός δεν μπορεί να πιστέψει για λογαριασμό μας, ώστε να σωθούμε και να αυξηθούμε στη χάρη και στη γνώση του Κυρίου και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού (2Πέτ.3:18). Δική μας είναι η ευθύνη να πιστέψουμε στον λόγο του Θεού και να Τον εμπιστευθούμε. Δική μας ευθύνη είναι να οικειοποιηθούμε διά της πίστεως τη σωτηρία που ο Θεός μας προσφέρει. Το κάθε τι εξαρτάται από τις εκλογές της καρδιάς μας (Παρ.4:23).
Αγαπητέ φίλε! Τι θα κάνεις; Θα τιμήσεις τον Θεόν διά της πίστεως; Θα κάνεις δικαιοσύνη λέγοντας την αλήθεια για τον εαυτόν σου και για τον Θεόν; Θα δεχθείς τη σώζουσα χάρη του και το έλεός Του για τη σωτηρία σου και για την πνευματική σου αύξηση διά της χάριτός Του; (2Τιμ.2:1). Αμήν!
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ