Η χάρη του Θεού μ’ εβοήθησε να εννοήσω καλύτερα – μεταξύ άλλων πραγμάτων – μιά μεγάλη και ένδοξη αλήθεια από τον λόγον Του και από τον χαρακτήρα Του, χρησιμοποιώντας τη συμπεριφορά μιάς γάτας:
Κάποιοι φίλοι της κόρης μας, γνωρίζοντας ότι αγαπά πολύ τα σκυλιά και τις γάτες, της πρόσφεραν δύο γάτες, μιά θυληκιά και έναν αρσενικόν. Εκείνη, μη δυναμένη να τα φροντίζει πάντοτε, λόγω των συχνών υπηρεσιακών της ταξιδίων, μας παρεκάλεσε να τις κρατήσουμε στο σπίτι μας … προσωρινώς. Αλλά – καθώς συμβαίνει πολύ συχνά, δεν υπάρχει μονιμώτερον του προσωρινού – αυτές οι γάτες υιοθετήθηκαν κατά τρόπον ημιυποχρεωτικόν, από εμάς τους γονείς της. Η μία εξ αυτών με αγαπά πάρα πολύ και είναι πολύ προσκεκολλημένη σε μένα. Εκεί όπου κάθομαι έρχεται και κάθεται στα γόνατά μου. Όταν σηκώνομαι έρχεται και κάθεται στην καρέκλα μου και με περιμένει, και όταν οι συνθήκες της το επιτρέπουν, πηδάει ευγενικά στους ώμους μου, γύρω από τον λαιμόν μου και αρχίζει το ρονρόν της. Η προσκόλλησή της σε μένα με έκανε να σκεφθώ: «Μα γιατί αυτό το ζωάκι μ’αγαπά τόσον πολύ και είναι τόσο πολύ προσκεκολλημένο σε μένα;» Η απάντηση που δόθηκε σύντομα στο πνεύμα μου ήταν σαφής και απλή: «Γιατί εσύ, Γιάννη, την αγάπησες πρώτος. Τη φροντίζεις, τη χαϊδεύεις, την προστατεύεις. Η «εμπιστοσύνη της» στην αγάπη σου γι’αυτήν, της δημιουργεί ένα αίσθημα αμοιβαίας αγάπης και ασφαλείας…». Γιατί τα παιδάκια αγαπούν τους γονείς τους, προσκολλώνται σ’αυτούς; Διότι οι γονείς τους είναι εκείνοι που τα αγάπησαν πρώτοι. Εξ άλλου, γνωρίζουν καλά ότι οι γονείς τους θα κάνουν ό,τι μπορούν γιά να τα ελευθερώσουν από τους κινδύνους και θα φθάσουν μέχρι σημείου να θυσιαστούν γι’αυτά, προκειμένου να τα σώσουν! Η «πίστη» τους στην αγάπη τους έξω διώχνει τον φόβον! Τί θαυμάσιο μάθημα πήρα από αυτές τις απλές εικόνες, οι οποίες εφαρμόζονται – κατ’αναλογίαν – γιά τον Κύριον και τα παιδιά Του!!!
Αυτές οι σκέψεις μ’εβοήθησαν να κατανοήσω καλύτερα τα χωρία της Γραφής που βρίσκονται στην επιστολή του Ιωάννη κεφ.4 και εδάφια 4-19, που μας λέγουν: «Και ημείς είδομεν και μαρτυρούμεν ότι ο Πατήρ απέστειλε τον Υιόν Σωτήρα του κόσμου. Όστις ομολογήση ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, ο Θεός μένει εν αυτώ και αυτός εν τω Θεώ. Και ημείς εγνωρίσαμεν και επιστεύσαμεν την αγάπην την οποίαν έχει ο Θεός προς ημάς. Ο Θεός είναι αγάπη, και όστις μένει εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ. Εν τούτω είναι τετελειωμένη η αγάπη μεθ’ ημών, διά να έχωμεν παρρησίαν εν τη ημέρα της κρίσεως, διότι καθώς εκείνος είναι, ούτω και ημείς είμεθα εν τω κόσμω τούτω. Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον, διότι ο φόβος έχει κόλασιν· και ο φοβούμενος δεν είναι τετελειωμένος εν τη αγάπη. Ημείς αγαπώμεν αυτόν, διότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς.»
Η κεντρική ιδέα αυτού του αποσπάσματος, γραμμένου από ένα αυτόπτη μάρτυρα, είναι η αγάπη του Θεού που απεδείχθη διά της θυσίας του Υιού Του του Μονογενούς, που έγινε ο Σωτήρας του κόσμου. Εκείνοι που επίστευσαν σ’Αυτόν, Τον ομολόγησαν και τον αγάπησαν με όλη τους την καρδιά δεν έχουν κανένα λόγο να φοβούνται! Η πίστη στην τελεία αγάπη του Θεού γιά μάς και ο φόβος μας δεν μπορούν να συνυπάρξουν στην ψυχή. Είναι ασυμβίβαστοι! Επίσης, η αγάπη του Θεού γιά μας είναι και πρέπει να είναι αμοιβαία διότι Εκείνος πρώτος μας αγάπησε! Η πίστη μας στην τελεία αγάπη Του γιά μάς έξω διώκει τον φόβον! Γιατί; Ας εξετάσομε τα χωρία αυτά πιό προσεκτικά. Διαπιστώνουμε τα εξής:
I. Το έργον του Θεού για μάς και μέσα μας
Τα δύο πρώτα εδάφια 14 και 15 ομιλούν γιά το μεγαλύτερο και το πλέον θαυμαστό γεγονός της ιστορίας: Ο Θεός Πατέρας, ο Δημιουργός αυτού του κόσμου, έδωσε τον Υιόν Του, ώστε όποιος πιστεύει σ’Αυτόν να σωθεί! Ναι, να σωθεί από τον αιώνιον θάνατον! Η συνέπεια αυτής της αιωνίου σωτηρίας είναι ότι ο Θεός, που αναγέννησε εκείνον που πιστεύει σ’Αυτόν διά του Αγίου Πνεύματος, έρχεται να κατοικήσει μέσα στον πιστόν και ο πιστός μέσα σ’Αυτόν. Αυτή η τόσον «συμπυκνωμένη» έκφραση μας υπενθυμίζει αυτό που ο ίδιος απόστολος, ο απόστολος Ιωάννης, εδήλωσε στο Ευαγγέλιόν του: “Ο έχων τας εντολάς μου και φυλάττων αυτάς, εκείνος είναι ο αγαπών με· ο δε αγαπών με θέλει αγαπηθή υπό του Πατρός μου, και εγώ θέλω αγαπήσει αυτόν και θέλω φανερώσει εμαυτόν εις αυτόν……… Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει.” (Ιωάν.14:21-23). Μπορούμε να φαντασθούμε τί μεγάλο προνόμιο είναι ο Θεός του σύμπαντος να έλθει να κατοικήσει μέσα μας; Με άλλα λόγια, η Τριάδα έρχεται να κατοικήσει στην καρδιά του πιστού TC \l3 “! Ακατανόητο, απίστευτο αλλά αληθινό! Διερωτώμαι συχνά, αγαπητοί μου φίλοι, εάν έχουμε επίγνωση της θείας παρουσίας μέσα μας, γύρω μας, και ότι οι οφθαλμοί του Θεού μάς παρακολουθούν παντού και πάντοτε! Ακούσαμε ποτέ αυτό που ο Αβράμ άκουσε; «…περιπάτει ενώπιόν μου, και έσο τέλειος»; (Γέν.17:1). Όταν ο Θεός σώζει έναν άνθρωπον, αλλάζει τα πάντα και πραγματοποιεί ένα θαύμα μέσα του. Στην πραγματικότητα, πρόκειται γιά την Καινήν Διαθήκην που εθεσπίσθη και εκυρώθη δια του τιμίου αίματος του Ιησού Χριστού (Ματ.26:28· Μάρκ.14:24· Λουκ.22:20· 1Κορ.11:25). Ο Μεσίτης αυτής της νέας αιωνίου Διαθήκης (Εβρ.13:20) είναι ο ίδιος ο Ιησούς (Εβρ.12:18-24). Οι βασικώτερες διατάξεις αυτής της νέας συνθήκης διά της οποίας ο Θεός μένει μέσα στους πιστούς είναι:
1. Ο Θεός βγάζει, αποσπά, αφαιρεί την πέτρινη καρδιά, τη σκληρή, τη διεστραμμένη, την κακή και διεφθαρμένη καρδιά και βάζει μιά καινούρια σάρκινη καρδιά, μιά καρδιά τρυφερή και ακεραία (Εζεκ.11:19-20 και 36:25-27).
2. Μέσα σ’αυτήν τη νέα καρδιά, ο Θεός βάζει τους νόμους Του, γράφει τους νόμους Του, προκειμένου να Τον υπηρετούνε ‘εν πνεύματι και αληθεία’. Αυτοί οι νόμοι Του δεν είναι παρά διατάξεις του ηθικού νόμου του Θεού. Τους δίνει ένα νέο πνεύμα καλής πίστεως και καλής θελήσεως γιά ν’αγαπούν να κάνουν ΠΑΝΤΟΤΕ το θέλημα του Θεού, ώστε ο Θεός να μπορεί να τους ευλογεί κατά πάντα τρόπον (Εβρ.10:16-18· Εβρ.8:10-12· 2Κορ.3:3· Ιωάν.4:23-24· Ιερ.31:33-34· Εζεκ.11:19-20 και 36:25-27).
3. Το Πνεύμα του Θεού αφαιρεί το κάλυμμα και κάθε άλλη δυσκολία κατανοήσεως του λόγου Του. Ο λόγος Του τότε γίνεται κατανοητός και η πνευματική τύφλωση εξαφανίζεται. Τότε, τα παιδιά Του δεν έχουν ανάγκη να τα διδάσκει κάποιος διότι έχουν λάβει το χρίσμα που τους διδάσκει όλα τα πράγματα (2Κορ.3:13-14· 1Ιωάν.2:20, 27).
4. Ο Θεός βάζει τον ΑΓΙΟΝ φόβονΤου μέσα στην καρδιά τους γιά να μη αποστατήσουν απ’Αυτού, όπως είναι γραμμένο: “και θέλω κάμει διαθήκην αιώνιον προς αυτούς, ότι δεν θέλω αποστρέψει απ’ οπίσω αυτών, διά να αγαθοποιώ αυτούς· και θέλω δώσει τον φόβον μου εις τας καρδίας αυτών, διά να μη αποστατήσωσιν απ’εμού” (Ιερ.32:40· Εβρ.10:16-18· 8:10-12). Γιατί βάζει μέσα μας τον φόβον Του; Γιά να μή αποστατήσωμε απ’Αυτού. Αλληλούια! Στο βιβλίο των Παροιμιών είναι γραμμένο: “Διά χάριτος και αληθείας καθαρίζεται η ανομία· και διά του φόβου του Κυρίου εκκλίνουσιν οι άνθρωποι από του κακού.” (Παρ.16:6).
5. Ο Θεός δεν βάζει μόνον τον φόβον του αλλά προσθέτει την αγάπην προς τον Θεόν και τον πλησίον μας. Περιτέμνει την καρδιά μας και την καρδιά του σπέρματός μας γιά ν’αγαπούμε τον Θεόν με όλη μας την καρδιά και με όλη μας την ψυχή γιά να ζούμε (Δευτ.30:6).
6. Όλες αυτές οι ευλογίες και τα προνόμια οφείλονται στο ότι συγχώρησε τις αμαρτίες μας κατά τρόπον τέλειον με τη θυσία του Υιού Του. Ο Θεός παρέχει τη συγγνώμη και την πλήρη λησμονιά των αμαρτιών, ώστε να μη τις θυμάται πλέον (Μιχ.7:18-19· Εβρ.10:12).
7. Μας παρέχει, επίσης, τη δύναμη κατά της δουλείας της αμαρτίας, των αδυναμιών και των παθών, όπως είναι γραμμένο στη Βίβλο σε πολλά μέρη (Ρωμ.8:2· 1Ιωάν.1:9 κλπ.). Με άλλα λόγια, μιά πλήρη απελευθέρωση διότι δύναται να σώζει παντελώς εκείνους που Τον πλησιάζουν χαρίζοντάς τους όχι μόνον τη συγχώρηση αλλά επίσης τον καθαρισμόν και την απελευθέρωση από την αμαρτία! (1Ιωάν.1:9)
8. Εγγυάται την αιωνιότητα και την προστασία του λαού του. Ας ακούσομε τί λέγει ο Ιησούς: “Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι. Και εγώ δίδω εις αυτά ζωήν αιώνιον, και δεν θέλουσιν απολεσθή εις τον αιώνα, και ουδείς θέλει αρπάσει αυτά εκ της χειρός μου. Ο Πατήρ μου, όστις μοι έδωκεν αυτά, είναι μεγαλήτερος πάντων, και ουδείς δύναται να αρπάση εκ της χειρός του Πατρός μου………” (Ιωάν.10:27-29). Εάν είμαστε πραγματικά ειλικρινείς και τίμιοι με τον Χριστόν, μας εγγυάται τη ζωή την αιώνιον· ο Θεός προστατεύει τα παιδιά Του από κάθε κακό και από το μίσος του Διαβόλου γιά να τα φέρει σώα και αβλαβή στη βασιλεία Του. Ο Παύλος έγραψε: «Και θέλει με ελευθερώσει ο Κύριος από παντός έργου πονηρού και θέλει με διασώσει διά την επουράνιον βασιλείαν αυτού………» (2Τιμ.4:18). Αυτή η παρρησία ανήκει σε κάθε αληθή χριστιανό! Μας παρηγορεί μάλιστα δηλώνοντας μας ότι «………Διά τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, διά να καταστρέψη τα έργα του διαβόλου. Πας όστις εγεννήθη εκ του Θεού αμαρτίαν δεν πράττει, διότι σπέρμα αυτού μένει εν αυτώ· και δεν δύναται να αμαρτάνη, διότι εγεννήθη εκ του Θεού.» (1Ιωάν.3:8-9). Από την άλλη πλευρά, μας δηλώνει και μας προειδοποιεί ότι «Εξεύρομεν ότι πας ο γεννηθείς εκ του Θεού δεν αμαρτάνει, αλλ’ όστις εγεννήθη εκ του Θεού φυλάττει εαυτόν, και ο πονηρός δεν εγγίζει αυτόν.» (1Ιωάν.5:18)
9. Δεν μας αφήνει ούτε μας εγκαταλείπει! Στην προς Εβραίους είναι γραμμένο: “ Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος, αρκείσθε εις τα παρόντα, διότι αυτός είπε· Δεν θέλω σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει” (Εβρ.13:5).
II. Συνέπειες αυτής της αγάπης και της ενοικήσεώς Του μέσα μας
Επειδή ο Θεός είναι αγάπη και αυτή η αγάπη κατοικεί μέσα μας, τούτο σημαίνει ότι ο Θεός έχει εκχύσει την αγάπη Του διά του Αγίου Πνεύματος μέσα στις καρδιές μας (Ρωμ.5:5) γιά να είμαστε, επίσης, καθώς είναι Εκείνος: Τα παιδιά μοιάζουν στους γονείς τους: τα παιδιά του Θεού είναι γεμάτα αγάπη, αγιότητα και συγχωρητικό πνεύμα, είναι δηλ. μέτοχοι της θείας φύσεώς Του (2Πέτ.1:4)! Εάν αγαπάμε τον Θεόν και είμαστε προσκεκολλημένοι σ’Αυτόν, δεν έχομε τίποτε να φοβούμεθα γιά την Ημέρα της Κρίσεως. Είδατε ποτέ κάποιον που παρενοχλείται από τη σκέψη της ημέρας της κρίσεως ή κάποιον ο οποίος πιστεύει ότι εβλασφήμησε το Άγιον Πνεύμα και ότι συνεπώς δεν υπάρχει πλέον σωτηρία γι’αυτόν; Πώς βασανίζεται από αυτήν την ιδέα και σε τί αγωνία ευρίσκεται; Είναι, ήδη, εν μέρει, στα βάσανα της Κολάσεως!!! Αυτό δεν ισχύει καθόλου γιά τον αληθή πιστόν: Αντί του φόβου, της αγωνίας και της ανησυχίας, έχει ειρήνη που υπερβαίνει πάντα νουν διότι δεν υπάρχει τώρα και δεν θα υπάρξει καμία κατάκριση γιά εκείνους που είναι εν Χριστώ Ιησού (Ρωμ.8:1). Δεν θα φοβηθή όταν ανοιχθούν τα βιβλία του Θεού! Έχει τελεία ειρήνη διότι ο Θεός του την έχει δώσει επειδή Τον εμπιστεύεται (Ησα.26:3, 12). Εάν Τον αγαπούμε, μας υπόσχεται απελευθέρωση, προστασία, απαντήσεις στις προσευχές μας, βοήθεια στη θλίψη, δόξα, μακροζωία και πλήρη απόλαυση της σωτηρίας Του (Ψαλ.91:14-16). Γιατί, λοιπόν, να φοβάται κανείς την Ημέρα της Κρίσεως; Ναι, φόβος δεν είναι εν τη αγάπη! Η πίστη στην τελεία αγάπη Του διώχνει τον φόβο μας. Εκείνος που φοβάται δεν έχει τέλεια σχέση με τον Θεόν. «…Εάν ο Θεός ήναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ’ ημών; Επειδή όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών, πως και μετ’ αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα; Τις θέλει εγκαλέσει τους εκλεκτούς του Θεού; Θεός είναι ο δικαιών· τις θέλει είσθαι ο κατακρίνων; Χριστός ο αποθανών, μάλλον δε και αναστάς, όστις και είναι εν τη δεξιά του Θεού, όστις και μεσιτεύει υπέρ ημών. Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; …» (Ρωμ.8:31-35). Γιατί, λοιπόν, να φοβούμαι; Το καθήκον μας είναι, συνεπώς, να αγαπούμε τον Κύριον εξ όλης καρδίας! Να μη αγαπούμε με λόγια και με γλώσσα, αλλά με έργα και αλήθεια. Το να σηκώσουμε το χέρι γιά να δηλώσουμε ότι αγαπούμε τον Κύριον δεν είναι αρκετό και δεν αποτελεί απόδειξη ότι Τον αγαπούμε. Εκείνος που έχει τις εντολές Του και τις τηρεί, εκείνος είναι που τον αγαπά!
III. Όλες οι ευλογίες βασίζονται στη θυσία του Κυρίου Ιησού Χριστού “
Πολυάριθμες άλλες υποσχέσεις προορίζονται επίσης γιά όλους τους εξαγορασμένους. Ο Θεός βάζει τα παιδιά Του κατά μέρος γιά τον εαυτόν Του και τα αγιάζει, τα αναγεννά και τα υιοθετεί, τα δικαιώνει, έχει βουλές ειρήνης γιά το καλό τους και κάνει όλα τα πράγματα να συνεργούν στο αγαθόν τους. Είναι και μένει ο Θεός τους γιά τη ζωή και γιά τον θάνατο. Τους εγγυάται την ανάστασή τους, την αιώνιον ζωήν και τους υπόσχεται ότι κάποια μέρα, όταν Τον ιδούν, θα γίνουν όμοιοι με Αυτόν! Αλληλούια! Γιατί, λοιπόν, να φοβούνται; Μας αγάπησε πρώτος! Η πίστη μας στην τελεία αγάπη Του γιά μας έξω διώκει τον φόβον! «ώστε ημείς θαρρούντες να λέγωμεν· Ο Κύριος βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη άνθρωπος;» (Εβρ.13:6).
Ας αφήσομε τον Κύριον να μιλήσει στις καρδιές μας και να μας δείξει εάν η πίστη μας στην τελεία αγάπη Του είναι η πρέπουσα και ας υπακούσουμε στον λόγον Του. Αμήν!
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ baltatzis@skynet.be