Όταν ο Ήλιος “εστάθηκε” στην εποχή τού Ιησού τού Ναυή.

"Στήθι, ήλιε, επί την Γαβαών, και συ, σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών".

Τό θέμα πού διαπραγματευόμαστε στήν εποχή τού Ιησού, υιού τού Ναυή, εξελίσσεται 15 χιλιόμετρα βορειοδυτικά τής Ιερουσαλήμ, στην πόλη τής Γαβαών.

Μετά από τήν πτώση τής Ιεριχώ, οι Γαβαωνίτες τρομοκρατημένοι, υποδουλώθηκαν στον λαό Ισραήλ. Η υποδούλωση αυτή δέν άρεσε στόν βασιλιά τής Ιερουσαλήμ και ζήτησε τήν βοήθεια καί άλλων βασιλέων, όπως τής Χεβρώνας, τής Ιαρμούθ, τής Λαχείς καί τής Εγλών, γιά νά ενωθούν μαζί του καί νά στραφούν εναντίον τής Γαβαών. Οι Γαβαωνίτες τότε ζήτησαν τήν βοήθεια τού Ιησού τού Ναυή καί ό Ιησούς δέχτηκε νά τούς βοηθήσει. Στήν μεγάλη μάχη εκείνη έλαβε χώρα καί τό συμβάν μέ τόν ήλιο πού αναφερόμαστε.

Δέν πρόκειται ποτέ νά σβήσει, από τήν ιστορία, αυτή ή φράση πού υπάρχει στήν εξιστόρηση τών γεγονότων τής εποχής τού Ιησού τού Ναυή, μέσα στήν Βίβλο, καί συγκεκριμένα στό ομώνυμο βιβλίο τού ανθρώπου τού Θεού. Διαβάζουμε λοιπόν τά εξής:

"Τότε ελάλησεν ο Ιησούς προς τον Κύριον, καθ' ην ημέραν ο Κύριος παρέδωκε τους Αμορραίους έμπροσθεν των υιών Ισραήλ, και είπεν ενώπιον του Ισραήλ, Στήθι, ήλιε, επί την Γαβαών, και συ, σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών. [Ιησούς Ναυή: ι’ 12].

Αυτή ή "απίστευτη" περίπτωση, όπου μπόρεσε καί "στάθηκε"(;) ο Ήλιος στήν θέση του, δίχως νά δύσει γιά μιά ολόκληρη (επιπλέον) ημέρα, και αποτελεί τό ποιό αμφιλεγόμενο αστρονομικό γεγονός στην Βίβλο, έκανε -καί εξακολουθεί νά κάνει- τούς ορθολογιστές, χλευαστές, αρνητές καί κριτικούς τής Βίβλου, νά "τρίβουν τά χέρια τους" από ικανοποίηση ότι δικαιώνονται στόν ισχυρισμό τους πώς η Αγία Γραφή (η Βίβλος) είναι ένα παραμύθι ή ότι γράφει κάποια παραμύθια πού τήν κατατάσσουν στά αμφιλεγόμενα βιβλία. Θά τό δούμε αυτό στήν συνέχεια αφού πρώτα διαβάσουμε καί τά επόμενα εδάφια πού συνοδεύουν τό επίμαχο σημείο τού "Στήθι, ήλιε…":

"Και ο ήλιος εστάθη και η σελήνη έμεινεν, εωσού ο λαός εξεδικήθη τους εχθρούς αυτού. Δεν είναι τούτο γεγραμμένον εν τω βιβλίω του Ιασήρ; Και εστάθη ο ήλιος εν τω μέσω του ουρανού, και δεν έσπευσε να δύση έως μιας ολοκλήρου ημέρας. Και τοιαύτη ημέρα δεν υπήρξεν ούτε πρότερον ούτε ύστερον, ώστε ο Κύριος να ακούση φωνήν ανθρώπου, διότι ο Κύριος επολέμει υπέρ του Ισραήλ" [Ιησούς Ναυή: ι’ 13-14].

Εδώ βρισκόμαστε μπροστά στό δίλημμα εάν όντως αληθεύει η εξιστόρηση αυτή τής Βίβλου ή όχι. Θά μπορούσε άραγε ο Θεός, ο Δημιουργός ορατών καί αοράτων νά κάνει κάτι τέτοιο, ούτως ώστε νά "σταματήσει"(;) ό ήλιος στήν θέση πού ένας άνθρωπος (ο Ιησούς ο υιός τού Ναυή) προσευχήθηκε στόν Θεό νά κάνει; Η απάντηση -γιά νά μπορούμε νά δούμε τήν αλήθεια δίχως προκατάληψη καί αμφιβολία- είναι εάν πιστεύουμε πώς υπάρχει κάτι αδύνατο στόν Θεό πού νά μπορεί νά κάνει. Λέτε νά υπάρχει;;;

Αυτό πού πάντα προσπαθώ στόν sporeas.gr εγώ νά κάνω (δίχως νά υποστηρίζω ότι πάντα τό καταφέρνω) είναι νά συμβουλεύομαι τίς αυθεντικές πηγές καί τά αρχαιότερα συγγράμματα σ' αυτό πού θέλω νά γράψω. Έτσι πιστεύω πώς πρέπει νά κάνουμε, εάν θέλουμε νά είμαστε αντικειμενικοί, όσοι ασχολούμαστε μέ τά κοινά, δείχνοντας πάντοτε τόν κατάλληλο σεβασμό στόν αναγνώστη μας προσπαθώντας νά τού παρουσιάσουμε τήν αλήθεια. Αυτό λοιπόν θά κάνω καί πάλι στό παρόν μου άρθρο.

Κατ' αρχήν, θα πρέπει νά αντιληφθούμε (διότι είναι ζήτημα βασικό) ότι, η μετάφραση πού αναγράφει τό επίμαχο σημείο τού "στησίματος" τού Ήλιου ώς "Στήθι ήλιε" δηλαδή "στάσου ήλιε στόν τόπο σου" δέν είναι και η πλέον κατάλληλη. Τό Εβραϊκό κείμενο τής Παλαιάς Διαθήκης, απ' όπου καί έγινε η μετάφραση τών Εβδομήκοντα (Ο'), χρησιμοποιεί τήν Εβραϊκή λέξη "Ντάμαν" η οποία σημαίνει "Σιώπησον" και κατά συνέπεια τό εν λόγω εδάφιο μας αντί γιά "Στήθι ήλιε" (να σταθεί στόν τόπο του) θά πρέπει νά τό εκλάβουμε ώς "Σιώπησον ήλιε (επί τήν Γαβαών)" σάν νά θέλει νά σιωπήσει κάποια φωνή, κάποιον ήχο, όπου είναι καί τό σωστό.

Ας δούμε γιατί:

Οι ανακαλύψεις τής Επιστήμης γιά τήν λειτουργία τού φωτός, μάς αποδεικνύουν ότι, οι διακυμάνσεις του φωτός είναι 400 δισεκατομμύρια κραδασμοί τό δευτερόλεπτο μέ συνέπεια νά μή μπορεί νά γίνεται αντιληπτός από τό ανθρώπινο αυτί, ό ήχος πού προκαλείται από τούς κραδασμούς τού φωτός. Ο γνωστός στήν ιστορία αστρονόμος  Ισαάκ Νεύτων, είπε ότι, η γή θά έπρεπε νά επιβραδύνει τήν περιστροφική της κίνηση γύρω από τόν άξονά της μέχρι σέ κάποιο ορισμένο σημείο, γιά νά μπορούσε νά υπάρξει επιβράδυνση τού φωτός τού ηλίου καί επιμήκυνση τής ημέρας, δίχως νά επηρεαστεί η φυσική της λειτουργία, ότι έγινε δηλαδή καί στήν περίπτωση τού Ιησού τού Ναυή. Έτσι λοιπόν, η επίδραση τού ήλιου καί η εκπομπή τού ηλιακού φωτός στήν γή ελαττώθηκε, δηλαδή ο ήλιος "εσιώπησε" ώς πρός τόν λεπτό ήχο τού φωτός πού εξέπεμπε, εξ' ου καί ο αυθεντικός Εβραϊκός ορισμός "Σιώπησον ήλιε επί τήν Γαβαών".

Η "σιωπή" αυτή τής διακύμανσης τού ηλιακού φωτός επέφερε και τήν επιμήκυνση τού φωτός τήν ημέρα εκείνη τής μάχης κατά τών εχθρών τού λαού τού Θεού. Αυτό τό γεγονός είναι γραμμένο καί σέ άλλο βιβλίο:

"Δεν είναι τούτο γεγραμμένον εν τω βιβλίω του Ιασήρ;" [εδάφιο 13].

Επίσης, αναφορά τού γεγονότος κάνει και ο Προφήτης Αβακούμ στήν προσευχή του, λέγοντας μεταξύ άλλων:

"Ο ήλιος και η σελήνη εστάθησαν εν τω κατοικητηρίω αυτών, εν τω φωτί των βελών σου περιεπάτουν, εν τη λάμψει της αστραπτούσης λόγχης σου" [Αβακούμ: γ’ 11, μετάφραση Νεόφυτου Βάμβα].

Διάφορες ερμηνείες ανά τό παρελθόν δόθηκαν στό γεγονός αυτό, είτε ατομικά είτε ομαδικά, όπως:

* Η περιστροφή της γης άλλαξε (Archer, Patten, Rimmer, Torrey).

* Η γλώσσα του Ιησού του Ναυή ήταν παραβολική (Boling, Fay, Longacre).

* Η ημέρα απλώς παρατάθηκε για πολύ καιρό (Keil & Delitzsch).

* Το φως της ημέρας διαθλάσθηκε (Bush, Jamieson, Short).

* Ο ήλιος είχε σκοτεινιάσει από την ηλιακή έκλειψη (Wilson).

* Ο ήλιος είχε σκοτεινιάσει από χαλαζοθύελλα (Blair, Davis, Kaiser, Maunders, Rea).

καί άλλες γνώμες πέραν αυτών, οι οποίες αντιτίθενται μεταξύ τους.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι γιά σκοτάδι προσευχήθηκε ο Ιησούς τού Ναυή και δέν ανέτειλε ο ήλιος όταν έπρεπε, άλλοι μιλούν γιά παράταση φωτός. Η αφήγηση τής Βίβλου ότι "εστάθη ο ήλιος εν τω μέσω του ουρανού, και δεν έσπευσε να δύση έως μιας ολοκλήρου ημέρας" συνηγορεί υπέρ τής άποψης ότι τό φώς είχαν ανάγκη οι πολεμιστές τού Ιησού καί όχι τό σκοτάδι τό οποίον σχεδόν υπήρχε μέ τήν βαριά χαλαζόπτωση σάν πέτρες πού έπεφταν στά κεφάλια τών αντιπάλων του.

Άλλοι μιλούν γιά ολική έκλειψη ηλίου (ώς φυσικό φαινόμενο γιά νά αποφύγουν τήν αλήθεια περί ενέργειας τού Θεού) όμως σύμφωνα καί μέ τά αρχεία τής NASA η αρχαιότερη καταγραφή έκλειψης ηλίου ήταν τό έτος 1217 π.Χ., δηλαδή δύο αιώνες μετά από τήν εποχή τού Ιησού τού Ναυή (τό βιβλίο του γράφτηκε τό 1427 π.Χ.). Άρα δέν επρόκειτο γιά ολική έκλειψη ηλίου καί τό θαύμα τού Θεού παραμένει αναλλοίωτο και αδιάψευστο.

Πέραν όμως τούτου, η Αστρονομία παραδέχεται ώς αληθές τό γεγονός αυτό τού ήλιου, και ο διακεκριμένος Αμερικανός καθηγητής αστρονόμος Totten, μελετώντας τό θέμα μέ λεπτομερείς μαθηματικούς υπολογισμούς, κατέληξε στό συμπέρασμα πού δημοσίευσε.

"Μιά μόνο -λέει- φορά μπορούσε ο ήλιος, η σελήνη καί ή γή να βρεθούν στίς σχετικές θέσεις πού περιγράφονται στό βιβλίο τού Ιησού τού Ναυή".

Καί τό συμπέρασμα του, δεδομένου ότι τηρήθηκαν οι σχετικές θέσεις τού ήλιου, σελήνης και γής τήν ημέρα εκείνη τής μάχης, είναι ότι,

"πρέπει νά τό πάρουμε ώς δεδομένο, πώς στην ιστορία τού κόσμου προστέθηκε μιά ολόκληρη ημέρα".

Αυτά μάς μεταφέρει ο Sidney Collett στό βιβλίο του "The Scripture of Truth" (10η έκδοση τού 1920).

"Τόν 13ο αιώνα π.Χ. έλαβε χώρα τό γεγονός αυτό" (τού ήλιου), παραδέχεται και ό αστρονόμος τού Βασιλικού Αστεροσκοπείου τού Greenwich, E. Maunder.

Γιά κάποιους η ανθρωπότητα έχασε μιά ημέρα από τήν ιστορία της, γιά άλλους η ανθρωπότητα πρόσθεσε μιά 24ωρη ημέρα στο ημερολόγιό της. Είτε έτσι είτε αλλιώς τό γεγονός δέν αμφισβητείται ότι συνέβη, και κατά συνέπεια ο Λόγος τού Θεού αποδεικνύεται και πάλι αλάνθαστος καί ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΣ, άσχετα πού κάποιοι αρνητές (αλλά καί… "χριστιανοί") δέν θέλουν νά τόν αποδεχθούν ώς Θεόπνευστο.

Ιστορικές αποδείξεις έχουμε αρκετές γιά νά ενδυναμώσουμε τά στοιχεία αυτά πού ό Λόγος τού Θεού μάς μεταφέρει. Παίρνουμε κάποια στοιχεία -με δική μας απόδοση- από τό βιβλίο "Βίβλος καί Επιστήμη" τού Δημ. Μαγκριώτη, εκδόσεις "Ο Λόγος".

* Ο Ηρόδοτος υποστήριξε ότι ιερείς τής Αιγύπτου τού έδειξαν γραπτά μνημεία όπου ανέγραφαν γιά επιμήκυνση μιάς ολόκληρης ημέρας από τά φυσικά της όρια.

* Τα αρχαία Κινεζικά συγγράμματα λένε ότι αυτό τό γεγονός έλαβε χώρα στήν εποχή τής βασιλείας τού Αυτοκράτορα Γεώ. Από τούς γενεαλογικούς πίνακες τών Κινέζων προκύπτει ότι ο Αυτοκράτορας Γεώ βασίλευσε στήν Κίνα τήν ίδια εποχή μέ τόν Ιησού τού Ναυή.

* Ο Λόρδος Kingsborough, σε ειδικές μελέτες για την ιστορία τών αρχαίων Ερυθρόδερμων (Ινδιάνων) τής Αμερικής, αναφέρει ότι στά χρονικά τών Μεξικανών πού έφτασαν σέ υψηλά επίπεδα πολιτισμού πρίν τήν ανακάλυψη τής Αμερικής, αναγράφεται ότι ο ήλιος εστάθη "επί μίαν ολόκληρον ημέραν κατά τό έτος τών 7 λαγωών", τό οποίον έτος συμπίπτει μέ τήν εποχή τής κατάκτησης τής Παλαιστίνης από τούς Ισραηλίτες. (Η ημέρα δηλαδή τού Ιησού τού Ναυή).

Αξίζει όμως νά σταθούμε καί πάλι στό συμπέρασμα τού Αμερικανού καθηγητή αστρονομίας Totten, όπου μάς είπε πώς στην ιστορία τού κόσμου προστέθηκε μιά ολόκληρη ημέρα.

Οι μαθηματικοί υπολογισμοί του, απέδειξαν ότι ή προσθετική αυτή 24η ημέρα (τού "Σιώπησον ήλιε" από τόν Ιησού τού Ναυή) είχε διάρκεια 23 ώρες καί 20' λεπτά, "έως μιάς ολοκλήρου ημέρας" όπως διαβάζουμε στήν Γραφή. Για τό 24ωρο όμως τής ημέρας υπολείπονται άλλα 40' λεπτά τής ώρας. Πού λοιπόν "χάθηκαν" αυτά τά 40 πρώτα λεπτά; Εύλογο τό ερώτημα εφόσον μέ μαθηματική ακρίβεια προσπαθούν οι επιστήμονες και Αστρονόμοι νά καταλήξουν σέ ακριβή συμπεράσματα. Εφόσον και πάλι τό κεντρικό σημείο τών ερευνών είναι ό Λόγος τού Θεού, ή Αγία Γραφή, (πώς θά μπορούσε άλλωστε νά ήταν κάτι άλλο) τότε και πάλι μέσα από τήν Βίβλο θά πρέπει νά αναζητήσουμε τά "χαμένα" 40 πρώτα λεπτά τής ώρας πού υπολείπονται τού 24ώρου μας, όπου καί προστέθηκε στό ημερολόγιό μας.

Η έρευνα τών Γραφών -γιά κάποιο παρόμοιο αστρονομικό γεγονός- οδηγεί τούς επιστήμονες Αστρονόμους στό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, Β' Βασιλέων: κ' 8-11, όπου καί γίνεται αναφορά γιά την σκιά τού ήλιου όταν ο βασιλιάς Εζεκίας ζήτησε από τόν Προφήτη Ησαΐα σημείον αληθείας ότι ό Θεός θά τόν θεραπεύσει από τήν ασθένειά του πού τόν οδηγούσε στόν θάνατο. Συγκεκριμένα διαβάζουμε:

"Και είπεν ο Εζεκίας προς τον Ησαΐαν, Τι είναι το σημείον ότι ο Κύριος θέλει με ιατρεύσει, και ότι θέλω αναβή εις τον οίκον του Κυρίου την τρίτην ημέραν; Και είπεν ο Ησαΐας, Τούτο θέλει είσθαι εις σε το σημείον παρά Κυρίου, ότι θέλει κάμει ο Κύριος το πράγμα το οποίον ελάλησε, να προχωρήση η σκιά δέκα βαθμούς, ή να στραφή δέκα βαθμούς; Και απεκρίθη ο Εζεκίας, Ελαφρόν πράγμα είναι να καταβή η σκιά δέκα βαθμούς, ουχί, αλλ' ας στραφή οπίσω δέκα βαθμούς η σκιά. Και εβόησεν ο Ησαΐας ο προφήτης προς τον Κύριον, και έστρεψεν οπίσω την σκιάν δέκα βαθμούς, διά των βαθμών τους οποίους κατέβη διά των βαθμών του Άχαζ" [Β’ Βασιλέων: κ’ 8-11].

Αυτοί οι 10 βαθμοί τής σκιάς τού ήλιου αποτελούν -σύμφωνα με τους Αστρονομικούς υπολογισμούς- καί τά 40' "χαμένα" λεπτά τής ώρας πού αναζητούσαν οι Αστρονόμοι επιστήμονες. Έτσι, μαζί μέ τά 40' λεπτά (της σκιάς τού ήλιου) καί τις 23 ώρες και 20' λεπτά τής ώρας (πού ο ήλιος επί Ιησού τού Ναυή "Σιώπησε"), βρίσκουμε τό ακριβές 24ωρο πού προστέθηκε στό ημερολόγιό μας.

Η Επιστήμη αποδέχεται αυτό τό συγκλονιστικό Βιβλικό γεγονός καί όσοι εμπιστευόμαστε τήν Επιστήμη μένουμε έκθαμβοι γι' αυτό πού συνέβη. Τό φαινόμενο τούτο μπορεί νά φαντάζει εκθαμβωτικό, όμως, μάς διαφεύγει ίσως η "μικρή καί πιθανόν ασήμαντη" λεπτομέρεια πού είναι εκθαμβωτικότερη τής πρώτης, ότι δηλαδή τό γεγονός αυτό συνέβη με μιά καί μόνον προσευχή ενός ανθρώπου πρός τόν Θεό. Αυτό καί άν δέν είναι εκθαμβωτικό, όταν πιστέψουμε ότι η δύναμη τής προσευχής μπορεί καί νά "αναγκάσει" τόν Θεό νά εκτελέσει τά ζητήματά μας.

Εξ' άλλου, ό Ίδιος ό Κύριος μας Ιησούς Χριστός τό είπε, ότι:

"Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει" [Ιωάννης: ιδ’ 12],

καί γνωρίζουμε καλά ότι ανέμους καί φουρτούνες σταματούσε ο Κύριος, τά στοιχεία τής φύσης υπάκουαν σ' Αυτόν, και μέ λίγη μόνον πίστη μπορούμε -όπως μάς είπε ο Κύριος- καί βουνά νά μετακινήσουμε. Αυτό κάνει ή πίστη. Μέ τέτοια λοιπόν πίστη και ο Ιησούς τού Ναυή διέταξε τόν ήλιο νά "σιωπήσει" λέγοντας: "Σιώπησον ήλιε επί τήν Γαβαών", καί ο ήλιος και η Σελήνη υπάκουσαν στόν λόγο του. Είναι αυτός πού δήλωσε μέ παρρησία ότι:

"εγώ όμως και ο οίκός μου θέλομεν λατρεύει τον Κύριον" [Ιησούς Ναυή: κδ’ 15].

Εμείς λοιπόν πού εστιάζουμε; στό γεγονός τού "Σιώπησον ήλιε" ή στήν δύναμη τής ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ τού Ιησού τού Ναυή πού "Σιώπησε τόν ήλιο";

Θα μού πεί κάποιος, μπορούμε άραγε και εμείς σήμερα νά κάνουμε τέτοια θαυμάσια, ούτως ώστε και τά στοιχεία τής φύσης νά υποταχθούν σέ 'μάς; Εγώ φίλοι μου μίλησα για ΠΙΣΤΗ, από τόν καθένα μας λοιπόν εξαρτάται κατά πόσον τήν χρησιμοποιούμε…!

Τέλος, ακούστε τό κεφάλαιο 10 τού βιβλίου τού Ιησού τού Ναυή όπου περιλαμβάνει τά εδάφια που διαπραγματευθήκαμε παραπάνω, για νά έχετε τήν πλήρη εικόνα τού εν λόγω κεφαλαίου.

Στην εκφώνηση είναι ο συνεργάτης μας Γιάννης Μπαλτατζής.