“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)
Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού
Σειρά Βιβλικών μελετών επί
ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
(Η χρησιμοποιηθείσα έκδοση είναι η του ΒΑΜΒΑ της Βιβλικής Εταιρίας)
ΠΡΟΛΟΓΟΣ #001
Σκοπός συνθέσεως της νέας σειράς πνευματικών μελετών.
Η εκκλησία του Χριστού που το Άγιο Πνεύμα δημιούργησε την ημέρα της Πεντηκοστής έχει, με την πάροδο των ετών, διχασθεί εξαιτίας σχισμάτων, δημιουργίας νέων δογμάτων, νέων εκκλησιών κ.λπ. Κατά τις ημέρες μας, οι εκκλησίες που επικρατούν είναι τρεις: Καθολικές, Ορθόδοξες, και Διαμαρτυρόμενες. Μέσα σε αυτές τις μεγάλες εκκλησίες, δημιουργήθηκαν διάφορες διαιρέσεις και δογματικές αποχρώσεις. Σε μερικές μεγάλες εκκλησίες ολιγότερες, και σε άλλες περισσότερες, ενώ σε όλες αυτές τις χριστιανικές εκκλησίες, τα μέλη τους χρησιμοποιούν την ίδια ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ! Και έχει αποδειχθεί ό,τι ο απόστολος Πέτρος έγραψε για τον Απόστολο Παύλο: « ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς αυτού, λαλών εν αυταίς περί τούτων, μεταξύ των οποίων είναι τινά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλόνουσιν, ως και τας λοιπάς γραφάς προς την ιδίαν αυτών απώλειαν » (2Πέτ.3:16). Κατά συνέπειαν, υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι αμαθείς και αστήρικτοι οι οποίοι διαστρέφουν το νόημα της Γραφής προς ιδίαν αυτών απώλειαν.
Ερωτώ: Τίνος δόγματος ήταν ο Χριστός; Ήταν Ορθόδοξος, Καθολικός ή Διαμαρτυρόμενος ή ποιό δόγμα δημιούργησε; Τί λέγει η Γραφή; «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν.3:16). Ήταν και είναι ο μονογενής Υιός του Θεού, ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων και δη των πιστών (1Τιμ.4:10). Ναι, «Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν» (Πράξ.4:12). Πότε και ποίοι δημιούργησαν τα σχίσματα; Γιατί δημιουργήθηκαν τα μεγάλα δόγματα Ορθόδοξοι, Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι; Ποιό δόγμα σώζει; Κανένα! Μόνον ο Χριστός σώζει! Και σώζει μόνον εκείνους που πίστεψαν στα λόγια Του, έδωσαν την καρδιά τους σ’Αυτόν, και που Τον έκαναν Κύριον της ζωής τους.
Υπάρχουν πολύ συχνά συζητήσεις μεταξύ των πιστών των διαφόρων εκκλησιών επάνω στο θέμα της ασφαλείας της σωτηρίας μας, ένα θέμα επί πλέον, που διχάζει την εκκλησία του Θεού. Κάποιοι λένε: «Ο άπαξ σωθείς είναι πάντα σεσωσμένος» και άλλοι λένε: «Ακόμη και ο αληθώς πιστεύων δύναται να χάσει τη σωτηρία του, εάν, εάν, εάν…», ή με άλλα λόγια, μπορούμε να δεχθούμε τον Χριστόν ως τον σωτήρα και Κύριόν μας και μπορούμε, αφού Τον απεδέχθημεν, να Τον απορρίψουμε όταν θέλουμε!
Εκπληκτικόν! Αυτές οι “αντιφατικές ερμηνείες” με ώθησαν να κάνω μια πολύ έντονη έρευνα βασιζομένη αποκλειστικά στην Αγία Γραφή και όχι σε θεολογικά βιβλία σχετικά με το θέμα αυτό: «Ποιός πιστός σώζεται και ποιός δεν σώζεται», ή καλύτερα – σύμφωνα με τη Βίβλο – τι είδους «πιστός» τελικά θα σωθεί;
Πρέπει να ειπώ ότι οικοδομήθηκα βαθύτατα από την παρούσα έρευνα! Το ίδιο εύχομαι ολόψυχα και για τους αποδέκτες της νέας αυτής σειράς των πνευματικών μου μελετών που μοιράζομαι με χαρά και πολλή αγάπη μαζί τους. Όχι μόνον γι’αυτούς αλλά και για όλους τους χριστιανούς διότι αυτό το αμφιλεγόμενο θέμα έχει πράγματι διχάσει την εκκλησία του Χριστού! Θα είμαι πολύ ευτυχής εάν μπορέσω να συμβάλω στην ορθοτόμηση της αληθείας και στην ενότητα της εκκλησίας. Δεν είμαι θεολόγος, ούτε και έχω μελετήσει θεολογικά βιβλία επί των αντιθέτων αυτών απόψεων. Τα όσα ξεύρω επ’αυτών προέρχονται από συζητήσεις που έχω κάμει με υποστηρικτές αμφοτέρων των εν λόγω απόψεων. Τα όσα διατυπώνω στη σειρά αυτή προέρχονται από έναν απλόν χριστιανόν που αγαπά τον Θεόν και το Βιβλίο Του, την Αγίαν Γραφήν και αφού προηγουμένως ανέθεσα το θέμα μου, εκ βάθους καρδίας, στη σοφία και οδηγία του Θεού.
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ
*****************************************************************
Σειρά Βιβλικών μελετών επί
ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
(Η χρησιμοποιηθείσα έκδοση είναι η του ΒΑΜΒΑ της Βιβλικής Εταιρίας)
ΕΙΣΑΓΩΓΗ #002
Είναι κατά πάντα δικαιολογημένο να διερωτηθεί κανείς από πού προέρχονται αυτές οι δύο διαμετρικώς διαφορετικές θέσεις! Δεν βασίζονται στην ίδια Αγία Γραφή που και εκείνοι και εγώ χρησιμοποιούμε; Δεν είναι από την ίδια Γραφή που δημιουργήθηκαν τόσες διαφορετικές ερμηνείες, σχίσματα, δόγματα κ.λπ; Είναι αληθές ότι υπάρχουν ορισμένες λέξεις ή φράσεις στον λόγον του Θεού, που μπορεί να έχουν διαφορετικές ερμηνείες αλλά δεν αλληλοακαταργούνται! Το Πνεύμα του Θεού δεν αντιλέγει προς Eαυτό! Έχω βαθιά οικοδομηθεί από ορισμένα «ναι μεν αλλά», τα οποία δίδουν σε μια αλήθεια μεγαλύτερες διαστάσεις, ολοκληρώνουν το μήνυμα και την έννοιά της και την καθιστούν πολυδιάστατη!
Ο λόγος του Θεού λέγει: «εάν τις λαλή, ας λαλή ως λαλών λόγια Θεού· εάν τις υπηρετή, ας υπηρετή ως υπηρετών εκ της δυνάμεως, την οποίαν χορηγεί ο Θεός· διά να δοξάζηται εν πάσιν ο Θεός διά Ιησού Χριστού, εις τον οποίον είναι η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν.» (1Πέτ.4:11).
Πάντοτε προσπαθώ να εκφράσω τα συμπεράσματά μου σαν μαθηματικές εξισώσεις, πράγμα που τα αποστερεί από φιλολογική γλαφυρότητα. Δεδομένου δε ότι πρόκειται για σειρά αλληλοεξαρτωμένων μελετών, υπάρχουν επαναλήψεις και ενίοτε αποσπάσματα από παλαιότερες μελέτες μου.
Δύο παρατηρήσεις:
a) Σε κάθε περίπτωση που έχω εξετάσει (ποίος ‘πιστεύων’ κινδυνεύει να χάσει ή δεν κινδυνεύει να χάσει τη σωτηρία του) ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΙ με εκείνους που λαμβάνουν τη μία ή την άλλη θέση! Ο αναγνώστης καλείται να περιμένει και να μη συναγάγει τα συμπεράσματά του πριν από το τέλος της σειράς των εν λόγω μεελετών. Με άλλα λόγια, είναι απαραίτητο να ιδεί και τις «δύο όψεις του νομίσματος»!
b) Αυτή η σειρά πνευματικών μηνυμάτων ομοιάζει περισσότερο με πραγματεία παρά με μια απλή σειρά μηνυμάτων. Γίνεται σύγκριση των πνευματικών με τα πνευματικά! (1Κορ.2:13).
Πρόθεσή μου είναι να κάνω το καθήκον μου και να συμβάλω:
1. Στην ενθάρρυνση των Χριστιανών που περιπατούν καλώς, ώστε να κρατήσουν μέχρι τέλους βεβαίαν την παρρησίαν και το καύχημα της ελπίδος, στις οποίες είναι προσηρτημένη μισθαποδοσία μεγάλη (Εβρ.3:6 και 10:35). Επίσης, να τους προτρέψω να μιμηθούν τον απόστολον Παύλον και να «τρέχουν» προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού (Φιλιπ.3:14). Έτσι, θα μπορέσουν να αποφύγουν την αυταρέσκεια και να πέσουν σε πνευματικό ύπνο. Επί πλέον, θα «σωθούν» από ενδεχόμενα ελαττώματα ή αδυναμίες σύμφωνα με τις πολύτιμες υποσχέσεις του Θεού. Θα καθαρίζονται από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος και θα εκπληρούν τον αγιασμόν τους εν φόβω Θεού (2Κορ.7:1). Ο Κύριος έχει υποσχεθεί να «μας σώσει εντελώς»! Ναι, να μας σώσει εις το παντελές (Εβρ.7:25). Οποία συγκατάβασις και οποία χάρις! Η προτροπή της Βίβλου είναι: « […] ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος.» (Αποκ.22:11)·
2. Ο Θεός, ο ουράνιος Πατέρας μας, θέλει να χρησιμοποιείται η Αγία Γραφή σαν περιστρεφόμενος καθρέπτης, ούτως ώστε, καθώς περιστρέφεται, ο καθένας μας, να μπορεί να διακρίνει τον εαυτόν του. Πρώτος, εγώ!
Μερικοί παρηγορούνται και οικοδομούνται και άλλοι «ελέγχονται» όταν βλέπουν «πνευματικούς λεκέδες στα ενδύματά τους». Οι απόστολοι – σε όλες τις επιστολές τους – δεν σταμάτησαν να ευαγγελίζονται, να ενθαρρύνουν, να παρηγορούν αλλ’ επίσης να προειδοποιούν και να ελέγχουν τους αποδέκτες των επιστολών τους. Ήθελαν να τους επισημάνουν ότι ο Θεός δεν είναι μόνον αγάπη αλλά και δικαιοσύνη και αυστηρότητα! ‘Εκδικείται’ και οργίζεται (Ναούμ 1:2). Όλοι οι προφήτες ομιλούσαν περί κρίσεων λόγω αμαρτίας. Ήθελαν, επίσης, να καταλάβουν οι αναγνώστες τους ότι η χάρις του Θεού δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί και να βασιλεύσει παρά μόνον διά της δικαιοσύνης, στα πλαίσια της οποίας το κύριο συστατικό της είναι η μετάνοια (Ρωμ.5:21). Τί θα συνέβαινε εάν ο άσωτος υιός δεν μετανούσε και επέστρεφε στο σπίτι του Πατέρα του;
Οι απόστολοι εγνώριζαν καλά ότι, σε κάθε εκκλησία υπήρχαν και υπάρχουν χριστιανοί και χριστιανοί : Αληθείς χριστιανοί και κατ’όνομα χριστιανοί ή ψευτοχριστιανοί ως επίσης και δυνατοί και αδύνατοι χριστιανοί. Οι απόστολοι είχαν να κάνουν με διάφορα πνευματικά επίπεδα πιστών: Αδύνατοι, δυνατοί, ασταθείς, αποστάτες, εκπεσόντες, οκνηροί, πιστοί με πονηρά καρδία, χριστιανοί «μέλλοντες να αποθάνωσι» κ.λπ. Ακόμη δε, με ορισμένους που είχαν «ιδεί…» τον Ιησούν αλλά δεν είχαν πιστεύσει! (Ιωάν.6:36).
3. Στην πνευματική αφύπνιση κάποιων αδυνάτων ή ατάκτως περιπατούντων πιστών, ώστε να αποφύγουν την απώλεια της σωτηρίας που τους προσέφερε ο Θεός διά του Ιησού Χριστού. Να αφυπνισθούν πνευματικά για μια καλύτερη και περισσότερον παραγωγική χριστιανική ζωή! Αυτό είναι το θέλημα του Θεού! Ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και έλθουν σε επίγνωση της αληθείας (1Τιμ.2:4).
Παρετήρησα πόσον επικίνδυνον είναι να διακατεχόμεθα από κάποια εμμονή επάνω σε αυτό το αμφιλεγόμενο ζήτημα της ασφαλείας της σωτηρίας του πιστού χωρίς να έχουμε εξετάσει την Αγία Γραφή επιμελώς και με ολοκληρωμένο τρόπο, με ανοιχτό μυαλό αλλά κυρίως με πνεύμα γεμάτο ευσέβεια. Επαναλαμβάνω εκείνο που έγραψα στον ΠΡΟΛΟΓΟΝ: Ο απόστολος Πέτρος έγραψε για τον απόστολον Παύλον: «ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς αυτού, λαλών εν αυταίς περί τούτων, μεταξύ των οποίων είναι τινά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλόνουσιν, ως και τας λοιπάς γραφάς προς την ιδίαν αυτών απώλειαν.» (2Πέτ.3:16). Συνεπώς, υπήρξαν και υπάρχουν τέτοιοι ανθρώποι προς ιδίαν αυτών απώλειαν.
Ας προσέξουμε, λοιπόν, τον εξής λόγον της Αγίας Γραφής: «Και εάν τις νομίζη ότι εξεύρει τι, δεν έμαθεν έτι ουδέν καθώς πρέπει να μάθη· αλλ’ εάν τις αγαπά τον Θεόν, ούτος γνωρίζεται υπ’ αυτού.» (1Κορ.8:2-3). Απεφάσισα, λοιπόν, προκειμένου να είμαι επί ασφαλούς εδάφους, να εξετάσω το θέμα αυτό κατά τρόπον αντικειμενικόν και αμερόληπτον χρησιμοποιώντας αποκλειστικώς επιχειρήματα Βιβλικά συνοδευόμενα από κάποιες στοιχειώδεις εξηγήσεις, παρατηρήσεις ή σχόλια.
Ιδού μερικά σημεία που ο αναγινώσκων αυτή τη σειρά πρέπει να έχει στο πνεύμα του, εν σχέσει με την Eφαρμοσθείσα μεθοδολογία για τη νέα σειρά:
Eυλογίες και κατάρες
- Στο βιβλίον του Δευτερονομίου, κεφάλαιο 27 βλέπομε κάτι παράξενο, αλλά πολύ σημαντικό: Ο Μωυσής ανέθεσε σε ορισμένα πρόσωπα να σταθούν επί του όρους Γαριζείμ για να ευλογήσουν τον λαόν και άλλους να σταθούν επί του όρους Εβάλ δια να καταρασθούν τον λαόν. Ο λαός έπρεπε να ξεύρει ότι οι κατάρες και οι ευλογίες εξηρτώντο από τις εκλογές τους και από την επιμελή υπακοή τους! Οι άνθρωποι έπρεπε να προσέχουν να φυλάττουν ακριβώς (Ψαλ.119:4; Δευτ.6:14, 11:13, 22) τις εντολές του Θεού και τις κρίσεις Του τις οποίες «…κάμνων ο άνθρωπος, θέλει ζήσει δι’ αυτών…» (Λευιτ.18:5). Αυτό είναι αληθές για εκείνους που ζουν υπό τον Νόμον. Εφαρμογή της μεθόδου αυτής βλέπομε και στο βιβλίο Ιησού του Ναυή 8:34: «Και μετά ταύτα ανέγνωσε πάντας τους λόγους του νόμου, τας ευλογίας και τας κατάρας, κατά πάντα τα γεγραμμένα εν τω βιβλίω του νόμου.»
- Κατά τη διάρκεια της Νέας Οικονομίας, εκείνο που μετρά είναι η πίστη μας στον Χριστόν, ο Oποίος ετήρησε με τη ζωή Του, τον εξιλαστήριον θάνατον και την ανάστασή Του, τον ΝΟΜΟΝ για λογαριασμό μας. Απίστευτο, αλλά αληθινό! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο Ιησούς Χριστός είπε: «[…] επληρώθη ο καιρός και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον» (Mάρκ.1:15). Ο απόστολος Παύλος προέτρεπε τον Τιμόθεον: «κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον, μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής.» (2Τιμ.4:2). Συνεπώς, oυδείς δικαιούται ενώπιον του Θεού διά του Νόμου! Τούτο είναι φανερόν διότι είναι γραμμένο στην Γαλ.3:11 και αλλαχού: «Ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως». Η ειλικρινής μας μετάνοια και η ανυπόκριτη πίστη μας είναι τα πραγματικά «έργα» μας ενώπιον του Θεού, προκειμένου να σωθοὐμε! Συμπέρασμα: Πρέπει να κατεδαφίσεις πριν οικοδομήσεις! (Ιερ.1:10).
- Δεν έχει σημασία εάν νομίζουν ότι κρίνω ή ότι είμαι υπέρ της μιας ή της άλλης θέσεως. Δεν είμαι υπέρ κάποιας θέσεως! Είμαι υπέρ όλων όσων λέγει η Αγία Γραφή! Εκείνο που έχει σημασία είναι να είμαι χρήσιμος πνευματικά! Δεν έχω το δικαίωμα να κρίνω τον οποιονδήποτε, διότι μόνον ο Θεός γνωρίζει την καρδιά του ανθρώπου. Έχω απλώς την υποχρέωση να επισημάνω τους κινδύνους τους οποίους ο Λόγος του Θεού μας καλεί να προσέξουμε! Είναι ολοφάνερο ότι πολλοί είναι εκείνοι που έχουν πάρει το ‘μαξιλάρι της σωτηρίας’ ή ‘έχουν αποκοιμηθεί στο τιμόνι’… Εξάλλου, διότι πολλοί είναι και εκείνοι που αποκοιμίζουν τα πλήθη και τα εκμεταλλεύονται ή, θέλοντες να ήναι νομοδιδάσκαλοι, ενώ δεν νοούσιν ούτε όσα λέγουσιν ούτε περί τίνων διϊσχυρίζονται (1Τιμ.1:7).
- Οι πραγματικοί χριστιανοί έχουν πάντως την υποχρέωση να κρίνουν τους έσω… τους δε έξω θέλει κρίνει ο Θεός! (1Κορ.5:12). Πρόκειται, εν προκειμένω, περί διακρίσεως και ασκήσεως πειθαρχίας στο πλαίσιο της εκκλησίας. Επιπλέον, έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση να εξαγγείλουν τις πολύτιμες υποσχέσεις του Θεού δια των οποίων μπορούν να γίνουν οι πιστεύοντες κοινωνοί της θείας φύσεως!
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να προσθέσω και τις εξής σκέψεις: Στην Αγία Γραφή, τόσον στην Παλαιά Διαθήκη όσον και στην Καινήν, συναντούμε πολλάκις την προτροπήν/ προειδοποίηση : «Μη πλανάσθε» ή «εαυτόν εξαπατά» ή άλλες παρόμοιες που απευθύνονται στους πιστούς! Παράδειγμα: «Διότι εάν τις νομίζη ότι είναι τι ενώ είναι μηδέν, εαυτόν εξαπατά» (Γαλ.6:3). Εις μάτην εγράφη; Κατ’ουδένα τρόπον! Πολλοί νομίζουν πολλά για τον εαυτόν τους αλλά η πραγματική τους κατάσταση είναι διαφορετική. Το μέτρον συγκρίσεως, η λυδία λίθος είναι ο λόγος του Θεού! Σκοπός μου είναι ει δυνατόν, όλοι μας να ευαισθητοποιηθούμε και να προσέχουμε στην πνευματική μας πορεία! Γιατί; Διότι όλοι όσοι πιστεύουν στον Ιησούν Χριστόν δεν έχουν κατ’ανάγκην δώσει όλη την καρδιά τους (τη θέλησή τους) σ’ Αυτόν, εμπιστεύονται τη ζωή τους σ’ Αυτόν, ζουν γι’ Αυτόν, και Τον έκαναν ΚΥΡΙΟΝ της ζωής τους! Δηλαδή, μπορεί να είσαι πεπεισμένος ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος και ο Σωτήρας του κόσμου και όμως να μη Του εμπιστεύεσαι τη ζωή σου… Το να πιστεύεις ειλικρινά στο έργο του Χριστού, τούτο δεν σημαίνει ότι ζης και ειλικρινά και ότι είσαι ειλικρινής στη ζωή σου. Το να πιστεύεις στον Χριστόν δεν σημαίνει ότι είσαι και πιστός με την έννοια της πιστότητος… Γνωρίζουν και πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός έκανε τα πάντα γι’αυτούς αλλά εκείνοι δεν τηρούν τους στοιχειώδεις όρους που ο Χριστός απαιτεί από αυτούς: Να πιστεύουν ειλικρινώς, να μετανοούν ειλικρινώς και να αγαπούν Κύριον τον Θεόν τους και με όλη την καρδιά τους, και με όλη την ψυχή τους, και με όλη τη διάνοιά τους και με όλη τη δυναμή τους (Μαρκ.12:30).
Στις επιστολές τους δεν εδίδασκαν μόνον γενικές πνευματικές αρχές αλλά ανεφέροντο και σε συγκεκριμένες αμαρτίες και τους προέτρεπαν να τις εγκαταλείψουν. Άξιος προσοχής είναι ο τρόπος με τον οποίον ο απόστολος Ιωάννης απευθύνεται σε ορισμένες εκκλησίες και σε συγκεκριμένες αμαρτίες και ελαττώματα των εκκλησιών της Αποκαλύψεως! Κάνει, κατά την Αγγλικήν έκφρασιν, ‘case studies’ (μελέτες κατά περίπτωσιν) για κάθε εκκλησία της Αποκαλύψεως! Προσέξατε, τέλος, τί οδηγίες δίνει ο Παύλος προς τον Τιμόθεον ως προς το πώς να φέρεται ο ίδιος και προς τα μέλη της εκκλησίας; Πώς να ελέγχει και ποιούς να ελέγχει… ; Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που έγραψε ο απόστολος Παύλος στον Τιμόθεον: «Καθώς σε παρεκάλεσα απερχόμενος εις Μακεδονίαν, να προσμείνης εν Εφέσω, διά να παραγγείλης εις τινάς να μη ετεροδιδασκαλώσι» (1Τιμ.1:3)
Προσέξατε, επίσης, ότι εντός του πρώτου αιώνος και μέσα στις νεοσύστατες εκκλησίες εμφανίσθηκαν λύκοι βαρείς… κατεξουσιαστές, διδάσκοντες πλάνες και όντες αισχροκερδείς; Οποίος πόνος διά τους αποστόλους! Επίσης, ότι η Αγία Γραφή αναφέρει και περιπτώσεις ανθρώπων που ξεκίνησαν καλά αλλά μετά από λίγο ή πολύ καιρόν ξαναγύρισαν στην αμαρτία για πολλούς και διαφόρους λόγους: Αι μέριμναι του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου και αι επιθυμίαι των άλλων πραγμάτων εισελθούσαι συνέπνιξαν τον λόγον και έγινε άκαρπος (Μάρκ.4:19).
Σε όλες τις οικογένειες και μάλιστα τις χριστιανικές, οι γονείς δίνουν, κατά κανόνα, την ίδια ανατροφή. Τα ανατρέφουν με την ίδια πνευματική τροφή και το ίδιο πνευματικό ποτό (1Κορ.10:3-6). Κάνουν προτροπές και προειδοποιήσεις σε όλα τα παιδιά τους. Όλα τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη, βεβαίως, από τις ίδιες νουθεσίες. Μερικά παιδιά έχουν περισσότερη ανάγκη και άλλα ολιγότερη. Οι γονείς δεν κάνουν προειδοποιήσεις ή απειλές σε παιδιά υπάκουα και φιλότιμα αλλά τις κάνουν σε παιδιά ακατάστατα ή τεμπέλικα ή και σε παιδιά ανυπάκοα. Όλα όμως τα παιδιά δεν παίρνουν τον ίδιο καλό δρόμο. Οι ίδιες αρχές ισχύουν και για πιστούς της κάθε Εκκλησίας! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον οι απόστολοι περιελάμβαναν στις επιστολές τους επιδοκιμασίες, επιπλήξεις, προειδοποιήσεις, παραινέσεις κ.λπ. Ήξευραν ότι μεταξύ αυτών υπήρχαν πιστοί που νόμιζαν ότι πάνε καλά αλλά ότι επλανώντο και άλλοι πιστοί, στερούμενοι πνευματικού καρπού, που δεν ήξευραν ή δεν εφρόντιζαν να κάμουν βεβαίαν την κλήσιν και εκλογήν τους! (2Πετ.1:10).
Πάντως, η προτροπή του Θεού: «Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται ας βλέπη μη πέση.» (1Κορ.10:12) έχει γενική ισχύ. Όλοι μας πρέπει να προσέχουμε άγρυπνα το τί αισθανόμαστε, τί σκεπτόμαστε και τί κάνουμε. Πρέπει να αφίνουμε ανεμπόδιστον, και μάλιστα με σέβας και ευλάβειαν, τον «ποιμένα και επίσκοπον των ψυχών μας» (1Πετ.2:25) να επισκοπεί την κάθε λεπτομέρεια της ζωής μας!
Θα εξετάσουμε, Θεού θέλοντος, αυτό το αντιλεγόμενο θέμα σε τρείς ενότητες:
α) Πώς σώζεται ο άνθρωπος.
β) Ποιός πιστός κινδυνεύει να χάσει τη σωτηρία του, και
γ) Ποιός πιστός δεν κινδυνεύει να χάσει τη σωτηρία του.
Το τελευταίον Κεφάλαιον αποτελεί τον ΕΠΙΛΟΓΟΝ – ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.
Η συζήτηση αυτού του θέματος θα δημιουργήσει ενδεχομένως ορισμένες αντιδράσεις, τόσον θετικές όσον και αρνητικές ! Οι σκεπτόμενοι χριστιανοί και που αγαπούν την αλήθεια θα ευλογηθούν τόσον από τις θετικές όσον και από τις αρνητικές αντιδράσεις… Γνωρίζω, επίσης, ότι δεν θα έχει καμία χρησιμότητα για όλους όσους έχουν «παγιωθεί» στις γνώσεις που έχουν αποκτήσει ενίοτε στις θεολογικές σχολές τους ή από τα δόγματα και τα καταστατικά της εκκλησίας τους κ.λπ! Εξαρτάται από τον καθένα σχετικά με τη συνέχεια που θα δώσει σ’αυτή τη μελέτη.
Υπάρχει ένα αξίωμα που ισχύει και θα ισχύει εις τους αιώνας: «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας.» (1Ιωάν.1:9). Συνεπώς, εάν δεν μετανοούμε για γνωστές προσωπικές αμαρτίες μας ο Θεός ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να μας τις συγχωρεί! Προσοχή, λοιπόν!
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ