Κεφάλαιον 20, Συνέχεια από το Κεφάλαιον 19
“Λόγοι διδακτοί Πνεύματος” (1Κορ.2:13)
Διακονία πνευματικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου προς δόξαν Θεού
Σειρά Βιβλικών μελετών επί
ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
ΜΕΡΟΣ Γ’: Ποιός πιστός δεν κινδυνεύει να χάσει τη σωτηρία του…(#4)
1. Η «στενή πύλη»
Σε ένα από τα προηγούμενα κεφάλαια εξετάσαμε τα κύρια χαρακτηριστικά του αληθούς χριστιανού. Σ’ αυτό το κεφάλαιο, και πριν συνεχίσω να εκθέτω και άλλα επιχειρήματα σχετικά με όσους ανταποκρίθηκαν θετικά στην πρόσκληση του Πατέρα, ώστε η σωτηρία τους να είναι ασφαλής και βεβαία, αισθάνθηκα την ανάγκη να αναφερθώ σε μία από τις καλύτερες περιγραφές της αληθούς χριστιανικής ζωής. Την ονομάζω: «Η στενή πύλη».
Ο Ματθαίος και ο Λουκάς ομιλούν για τη στενή πύλη με τους ακόλουθους όρους αντιστοίχως:
- «Εισέλθετε διά της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής» (Ματ.7:13)· και
- «Αγωνίζεσθε να εισέλθητε διά της στενής πύλης· διότι πολλοί, σας λέγω, θέλουσι ζητήσει να εισέλθωσι και δεν θέλουσι δυνηθή» (Λουκ.13:24).
«Στενή πύλη» σημαίνει ότι η θύρα ή η οδός που οδηγεί στη σωτηρία είναι στενή και από την οποία δεν μπορεί κανείς να εισέλθει με τις αποσκευές των αμαρτωλών συνηθειών, επιθυμιών και φιλοδοξιών της παλαιάς του ζωής. Στην πραγματικότητα, ο Κύριός μας Ιησούς αναφέρεται στη δυσκολία που έχουν πολλοἰ να κάνουν την καλήν επιλογή να Του ΔΩΣΟΥΝ την ΚΑΡΔΙΑ, (τη θέλησή τους) χωρίς επιφυλάξεις, να σηκώσουν τον σταυρόν τους, να αρνηθούν τον εαυτόν τους και να Τον ακολουθήσουν (να υπακούσουν). Όσοι δεν έχουν εισέλθει διά της στενής πύλης δεν θα μπορέσουν να γίνουν ποτέ «εκλεκτοί». Αμελούν εκείνο που ο Κύριος έχει επίσημα διακηρύξει! Τα παρακάτω εδάφια μάς παρέχουν μια εξαιρετική περιγραφή της ζωής της «στενής πύλης»:
«Έλεγε δε προς πάντας· Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ’ ημέραν και ας με ακολουθή. Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν ομού, ούτος θέλει σώσει αυτήν. Επειδή τί ωφελείται ο άνθρωπος, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, εαυτόν δε απολέση ή ζημιωθή; Διότι όστις επαισχυνθή δι’ εμέ και τους λόγους μου, διά τούτον ο Υιός του ανθρώπου θέλει επαισχυνθή, όταν έλθη εν τη δόξη αυτού και του Πατρός και των αγίων αγγέλων» (Λουκ.9:23-26, Μάρκ.8:34 και Ματ.16:24). Συνεπώς, χάνει τη ζωή του εκείνος που δεν απαρνείται τον εαυτόν του, δεν λαμβάνει τον σταυρόν του για να Τον ακολουθήσει, και ο οποίος επαισχύνεται για Εκείνον και για τους λόγους Του!
Μιά μικρή παρένθεση: Στο πνεύμα πολλών υπάρχει ασάφεια ως προς το νόημα της φράσεως «ας σηκώση τον σταυρόν του». Η απάντηση είναι πολύ απλή: Σημαίνει ότι δέχομαι να κάνω προθύμως και αγόγγυστα κάθε τι που ο Θεός θέλει να κάνω ή να υποστώ στη ζωή μου. Τούτο δεν είναι δυνατόν εάν δεν αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου… (Μάρκ.12:30), και να παραστήσεις σεαυτόν εις τον Θεόν ως ζώντα εκ νεκρών! Επίσης, δεν είναι σαφές σε πολλούς το νόημα της φράσεως «απαρνηθή εαυτόν». Το νόημα και αυτής της φράσεως είναι πολύ απλό: Εκθρονίζεις τον εαυτόν σου και ενθρονίζεις τον Χριστόν! Απαρνούμαι τη θέση μου και τα δικαιώματά μου και τα παραχωρώ στην υπηρεσία κάποιου Άλλου… και υπέρ των συνανθρώπων μου, προκειμένου να τους υπηρετήσω. Δεν ζω πλέον για τον εαυτόν μου αλλά για τον Χριστόν και για τους συνανθρώπους μου. Ας κλείσουμε αυτήν την παρένθεση και ας επανέλθουμε στο θέμα μας!
2. Μιά σοβαρή προειδοποίηση
Έκρινα ότι είναι αναγκαίο να συμπεριλάβω σ’αυτό το μέρος της μελέτης μας μια πολύ σημαντική περικοπή από την προς Εβραίους επιστολή:
«Ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως, έχοντες τας καρδίας ημών κεκαθαρμένας από συνειδήσεως πονηράς και λελουμένοι το σώμα με ύδωρ καθαρόν· ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον· διότι πιστός ο υποσχεθείς· και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα, μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν. Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους. Εάν τις αθετήση τον νόμον του Μωϋσέως, επί δύο ή τριών μαρτύρων αποθνήσκει χωρίς έλεος· πόσον στοχάζεσθε χειροτέρας τιμωρίας θέλει κριθή άξιος ο καταπατήσας τον Υιόν του Θεού και νομίσας κοινόν το αίμα της διαθήκης, με το οποίον ηγιάσθη, και υβρίσας το Πνεύμα της χάριτος; Διότι εξεύρομεν τον ειπόντα· Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος· και πάλιν· Ο Κύριος θέλει κρίνει τον λαόν αυτού. Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος. Αναφέρετε δε εις την μνήμην σας τας προτέρας ημέρας, εν αις αφού εφωτίσθητε, υπεμείνατε μέγαν αγώνα παθημάτων· ποτέ μεν θεατριζόμενοι με ονειδισμούς και θλίψεις, ποτέ δε γινόμενοι κοινωνοί των τα τοιαύτα παθόντων. Διότι εδείξατε συμπάθειαν εις τα δεσμά μου και εδέχθητε μετά χαράς την αρπαγήν των υπαρχόντων σας, εξεύροντες ότι έχετε εις εαυτούς περιουσίαν εν ουρανοίς καλητέραν και διαμένουσαν. Μη αποβάλητε λοιπόν την παρρησίαν σας, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Διότι έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν. Διότι έτι ολίγον καιρόν, και θέλει ελθεί ο ερχόμενος και δεν θέλει βραδύνει. Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως· και εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν. Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής» (Εβρ.10:22-39).
Λίγο κατωτέρω, βλέπομε ότι ο συγγραφεύς επανέρχεται και λέγει: «Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα. Διότι αν εκείνοι δεν απέφυγον, καταφρονήσαντες τον λαλούντα προς αυτούς επί της γης, πολλώ μάλλον ημείς εάν αποστραφώμεν τον λαλούντα από των ουρανών» (Εβρ.12:25). Σε άλλο μέρος, έγραψε: «Ομολογούσιν ότι γνωρίζουσι τον Θεόν, με τα έργα όμως αρνούνται, βδελυκτοί όντες και απειθείς και εις παν έργον αγαθόν αδόκιμοι» (Τιτ.1:16). Σ’αυτήν την κατηγορίαν ενδέχεται να υπάρχουν και άνθρωποι της εκκλησίας οι οποίοι εκκλησιάζονται από νεότητός τους και μένουν σ’αυτήν παραδοσιακώς μέχρι το τέλος της ζωής τους αλλά οι οποίοι, στην πραγματικότητα, δεν πέρασαν πραγματικά από τη στενή πύλη με μιά αληθινή και αμετάκλητη εκλογή της καρδιάς και εν πλήρη επιγνώσει!
3. Το έργον του Χριστού και ο όρος της σωτηρίας
Το έργο που έκανε ο Χριστός, με τη θυσία Του επί του σταυρού, είναι περισσότερον από επαρκές για τη σωτηρία μας, για την αιώνια ζωή μας και για την ασφάλεια όσων ΜΕΤΑΝΟΟΥΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ ΑΝΕΥ ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΩΝ! Ναι, για όσους δεν ζουν σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το Πνεύμα (Ρωμ.8:4). Ναι, για εκείνους που δείχνουν με τη ζωή τους ότι πιστεύουν πραγματικά σ’Αυτόν. Αυτός είναι ο λόγος που είναι πρόθυμοι να υποφέρουν εξαιτίας του ονόματός Του, να παραστήσουν ολόκληρη την ύπαρξή τους στον Σωτήρα τους και να αντισταθούν στην αμαρτία μέχρις αίματος. Είναι πεπεισμένοι ότι έχει τη δύναμη να φυλάξει την παρακαταθήκη τους μέχρις εκείνης της ημέρας (2Τιμ.1:12). Τί Του έχουν εμπιστευθεί;. Του έχουν παραχωρήσει τη θέλησή τους, τη ζωή τους και Του έχουν εμπιστευθεί τη διαφύλαξη της σωτηρίας τους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι ανήκουν στα πρόβατά Του! Ο Πατέρας του Χριστού, ο οποίος τους έδωσε στον Χριστόν, είναι μεγαλύτερος πάντων και για τέτοιους χριστιανούς δεν υπάρχει κίνδυνος να αρπαχθούν ούτε από το χέρι του Πατέρα Του αλλά ούτε και από το δικό Του (Ιωάν.10:29) ή να συρθούν οπίσω προς απώλειαν.
Θα ήθελα να ενισχύσω αυτήν την αρχήν περί ασφαλείας με τα κατωτέρω εδάφια: «Μακάριοι οι φυλάττοντες τα μαρτύρια αυτού, οι εκζητούντες αυτόν εξ όλης καρδίας· αυτοί βεβαίως δεν πράττουσιν ανομίαν· εν ταις οδοίς αυτού περιπατούσι. Συ προσέταξας να φυλάττωνται ακριβώς αι εντολαί σου. Είθε να κατευθύνωνται αι οδοί μου, διά να φυλάττω τα διατάγματά σου Τότε δεν θέλω αισχυνθή, όταν επιβλέπω εις πάντα τα προστάγματά σου.» (Ψαλ.119:2-6). Όταν οι άνθρωποι αγαπούν ό,τι είναι αληθές και δίκαιον, και ζούνε ταπεινά και εν τω φόβω του Κυρίου, τότε το Άγιον Πνεύμα ανοίγει την καρδιά ή τα πνευματικά τους μάτια όπως στην περίπτωση της Λυδίας (Πραξ.16:14), του «τίμιου» ληστού επί του σταυρού (Λουκ.23:40-43) και στους δύο μαθητές που εβάδιζαν προς Εμμαούς (Λουκ.24:31). Τους ανοίγει τα πνευματικά μάτια για να μπορούν να σωθούν ή και να οικοδομηθούν (πχ. Ζακχαίος, Μαρία η Μαγδαληνή και άλλοι ).
Εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από το πρώτο μέρος του εδαφίου Ιεζ.43:11, που λέει: «Και εάν εντραπώσι διά πάντα όσα έπραξαν, δείξον εις αυτούς την μορφήν του οίκου και την διάταξιν αυτού και τας εξόδους αυτού και τας εισόδους αυτού και πάσαν την μορφήν αυτού και πάσας τας διατάξεις αυτού […]» Όταν η μετάνοια εισέλθη στην καρδιά του ανθρώπου, τότε ο Θεός του ανοίγει τον νουν, αρχίζει να τον διδάσκει και να του δίδει φως και πνευματική οξυδέρκεια!
Ας χρησιμοποιήσουμε μερικά παραδείγματα πιστών που είναι ασφαλείς από πάσης πλευράς και πάντοτε:
- Εκείνοι τους οποίους ο Πατέρας έχει δώσει στον Υιόν Του (Ιωάν., κεφάλαια: 5-7, 10, 14, 17, και άλλα παρόμοια τούτων εδάφια της Γραφής),
- Εκείνοι που o Πατέρας και ο Υιός τηρούν και προστατεύουν·
- Εκείνοι στην καρδιά των οποίων ο Θεός έχει δώσει τους νόμους Του και στο πνεύμα των οποίων έχει γράψει τους νόμους Του (Εβρ.10:16, 8:10).
- Εκείνοι που με συνειδητή επιλογή έχουν εισέλθει δια της στενής πύλης και έχουν επιλέξει τη οδόν που είναι γεμάτη από θλίψεις (Ματ.7:14, Πράξ.14:22 και Τιμ.3:12) αλλά που οδηγεί στη ζωή τώρα και στην αιωνιότητα. (Μεγάλη είναι η σημασία της σωστής και καλής αρχής σύμφωνα με το Ευαγγέλιον!)
- Εκείνοι που ήπιανε το νερό που ο Ιησούς έδωσε και οι οποίοι πραγματικά ξεδίψασαν και στους οποίους το νερό έχει γίνει πηγή αναβλύζουσα εις ζωήν αιώνιον (Ιωάν.4:14)…, θα πάνε πίσω στην έρημο όπου δεν υπάρχει νερό; Επιπλέον, ο Ιησούς είπε ότι εκείνος που έρχεται σ’Αυτόν ποτέ δεν θα πεινάσει και εκείνος που πιστεύει σ’ Αυτόν, ποτέ δεν θα διψάσει (Ιωάν.6:35).
- Εκείνοι των οποίων ο Θεός διαφυλάττει εν ζωή την ψυχήν αυτών και δεν αφίνει να κλονίζωνται οι πόδες αυτών και ο Οποίος φυλάττει την οδόν των οσίων αυτού (Ψαλ.66:9, 97:10 και Παρ.2:8).
- Εκείνοι στους οποίους ο Θεός έχει θέσει την αγάπη Του και τον άγιον φόβον Του στις καρδιές τους για να μη αποστατήσουν από Αυτόν (Ιερ.32:40).
- Εκείνοι στους οποίους ο Θεός έχει εμπιστευθεί το Άγιον Πνεύμα Του.
Ναι, είναι ασφαλείς από πάσης πλευράς και πάντοτε.
Ο αληθής πιστός δεν μπορεί να υποφέρει, να αντέξει και να ανεχθεί αμαρτία στη ζωή του. Την απεχθάνεται, την βδελύττεται: «όστις πράττει την αμαρτίαν είναι εκ του διαβόλου, διότι απ’ αρχής ο διάβολος αμαρτάνει. Διά τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, διά να καταστρέψη τα έργα του διαβόλου. Πας όστις εγεννήθη εκ του Θεού αμαρτίαν δεν πράττει, διότι σπέρμα αυτού μένει εν αυτώ· και δεν δύναται να αμαρτάνη, διότι εγεννήθη εκ του Θεού. Εν τούτω γνωρίζονται τα τέκνα του Θεού και τα τέκνα του διαβόλου. Πας όστις δεν πράττει δικαιοσύνην δεν είναι εκ του Θεού, ουδέ όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Εξεύρομεν ότι πας ο γεννηθείς εκ του Θεού δεν αμαρτάνει, αλλ’ όστις εγεννήθη εκ του Θεού φυλάττει εαυτόν, και ο πονηρός δεν εγγίζει αυτόν» (1Ιωάν.5:18). Επιπλέον, το πραγματικό παιδί του Θεού τιμά τον λόγον του Θεού και υπακούει στον λόγο του Θεού. Δεν τον διαστρεβλώνει!
Επί πλέον:
- «Διότι παν ό,τι εγεννήθη εκ του Θεού νικά τον κόσμον· και αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών» (1Ιωάν.5:4)
- «Και αύτη είναι μαρτυρία, ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν εις ημάς ο Θεός, και αύτη η ζωή είναι εν τω Υιώ αυτού. Όστις έχει τον Υιόν έχει την ζωήν· όστις δεν έχει τον Υιόν του Θεού, την ζωήν δεν έχει. Ταύτα έγραψα προς εσάς τους πιστεύοντας εις το όνομα του Υιού του Θεού, διά να γνωρίζητε ότι έχετε ζωήν αιώνιον, και διά να πιστεύητε εις το όνομα του Υιού του Θεού» (1Ιωάν.5:11-13).
- «Ο δε δούλος δεν μένει πάντοτε εν τη οικία· ο υιός μένει πάντοτε» (Ιωάν.8:35). Για τον δούλον της αμαρτίας ανασφάλεια! Για τον υιόν ασφάλεια!
Ας επαναλάβω με άλλα λόγια, αυτό που έχω ήδη γράψει! Το αληθές παιδί του Θεού δεν αποκλείεται (δεν εξαιρείται) από του να πέσει σε αμαρτία, αλλά δεν παραμένει στην αμαρτία, δεν συνεχίζει να διαπράττει την αμαρτία: Γι’ αυτό είναι προστατευμένο! Επιπλέον, και ΚΥΡΙΩΣ, επειδή ο Χριστός και ο Πατέρας το προστατεύουν! Το πραγματικό παιδί του Θεού δεν έχει δόλο μέσα Του: «Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομίαν και εις του οποίου το πνεύμα δεν υπάρχει δόλος» (Ψαλ.32:2).
Εάν συνεχίσουμε την ανάγνωση αυτού του Ψαλμού θα διαπιστώσουμε ότι έχομε να κάνουμε με έναν άνθρωπον που ομολόγησε ειλικρινά την αμαρτία του: «Την αμαρτίαν μου εφανέρωσα προς σε, και την ανομίαν μου δεν έκρυψα· είπα, εις τον Κύριον θέλω εξομολογηθή τας παραβάσεις μου· και συ συνεχώρησας την ανομίαν της αμαρτίας μου.» (Ψαλ.32:5).
Ας μη αυταπατώμεθα! Η ειλικρίνειά μας, η απουσία δόλου, το φιλεύσπλαχνό μας πνεύμα, η απουσία πλεονεξίας, η δικαιοσύνη μας κ.λπ., μας προστατεύουν αλλά εν μέρει. Η δύναμη του Θεού προστατεύει ΕΝΤΕΛΩΣ τους αληθείς πιστούς. Ο Θεός είναι με τους αληθείς πιστούς! Μπορούμε να ξεχάσουμε ότι ο Ιησούς προσευχήθηκε όπως η πίστη του Πέτρου μη εκλείψη; Η προσευχή Του έμεινε χωρίς αποτέλεσμα; Γιατί προσευχήθηκε για τον Πέτρο; Επειδή εγνώριζε ότι ο Πέτρος, παρά τις αδυναμίες του, ήταν ειλικρινής, ότι ήταν τίμιος και ότι αγαπούσε και εσέβετο τον Ιησούν! Εάν αυτές οι αρετές δεν υπάρχουν, τότε ο Κύριος θα καθαρίσει το αλώνιόν Του, και θα συλλέξει το ΣΙΤΑΡΙ στην αποθήκη Του, αλλά θα κάψει το άχυρο σε φωτιά που δεν σβήνει (Λουκ.3:8-17). Ο Θεός δεν μπορεί να προστατεύσει εκείνους των οποίων η καρδιά είναι διχασμένη, οι οποίοι έχουν ακατάστατο περπάτημα και δεν έχουν δεχθεί τον Χριστόν ως «Κύριον της ζωής τους και δεν σέβονται τον λόγον Του». Όταν λέγω «Κύριον της ζωής τους», εννοώ ότι ο Κύριος έχει την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ σε ό,τι σκέπτονται, λένε και κάνουν! ΕΚΕΙΝΟΣ διατάσσει και εμείς υπακούομε! Δεν κάνουν τίποτα χωρίς να έχουν εξετάσει, εαν αυτό είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού! Ας προσέξουμε τα ακόλουθα εδάφια:
«Ο Κύριος είναι πλησίον πάντων των επικαλουμένων αυτόν· πάντων των επικαλουμένων αυτόν εν αληθεία. Εκπληροί την επιθυμίαν των φοβουμένων αυτόν, και της κραυγής αυτών εισακούει και σώζει αυτούς. Ο Κύριος φυλάττει πάντας τους αγαπώντας αυτόν· θέλει δε εξολοθρεύσει πάντας τους ασεβείς» (Ψαλ.145:18-20).
Συμπέρασμα: Εκείνος που έχει κάνει την καλήν επιλογήν και εισήλθε πραγματικά διά της στενής πύλης· εκείνος που απηρνήθη τον εαυτόν του· εκείνος που πήρε τον σταυρόν του και ακολούθησε τον Χριστόν και έγινε πραγματικός μαθητής Του· εκείνος που εγεύθη ότι ο Κύριος είναι αγαθός και που απήλαυσε την άπειρο αγάπη του Χριστού και την ειρήνη που υπερβαίνει πάσαν γνώσιν, θα εγκαταλείψει ποτέ αυτή τη θαυμαστή ζωή; (Ψαλ.16:11)· θα κάνει πίσω για να εξέλθει από τη στενή πύλη; Με άλλα λόγια, Εκείνος που έχει κορέσει την πείνα και τη δίψα της ψυχής του όταν συνήντησε τον Ιησούν, μήπως θα επιστρέψει στην έρημο του κόσμου τούτου για να κορέσει την πείνα του και ξεδιψάσει…; Η απάντηση είναι: «ΟΥΔΈΠΟΤΕ»!
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ
Συνεχίζεται…