“Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη.” (1 Τιμ.3:16)
Η γέννηση του Ιησού από την παρθένο Μαρία περιεβάλετο από πολλά παράδοξα γεγονότα. Η ελληνική λέξη “παράδοξον” σημαίνει “αντίθετα από την προσδοκία”, “παράξενον”, “απίστευτον”, “διδαχή ή πρόταση προφανώς αντιφατική ή αντίθετη προς την κοινή λογική και όμως δυναμένη να είναι πράγματι αληθής.” Μία δήλωση προφανώς αντιφατική (πχ., “η παρθένος θα συλλάβει παιδί” κλπ.) αποκαλύπτεται μόνο μέσω λεπτομερούς εξετάσεως. Το παράδοξον ελκύει την προσοχή και προκαλεί νέα σκέψη.
Πού μπορούμε να βρούμε το παράδοξον; Στα πράγματα και γεγονότα που περιέβαλαν τη γέννηση του Ιησού ή σ’αυτή ταύτη τη γέννηση του Ιησού, διότι το πλέον παράδοξον πράγμα σε όλον τον κόσμον είναι Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΑΡΘΕΝΟ! Αποτελεί συγχρόνως μυστήριον! “Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη.” (1Τιμ.3:16). Είναι παράδοξα γιά εμάς τους ανθρώπους διότι δεν ανήκουν στο βασίλειο των φυσικών πραγμάτων αλλά στο υπερφυσικό βασίλειο. Όμως, τα υπερφυσικά πράγματα είναι τόσον φυσικά γιά τη δύναμη και τις επεμβάσεις του Θεού !!! … “Ιδέτε μεταξύ των εθνών και επιβλέψατε και θαυμάσατε μεγάλως, διότι εγώ θέλω πράξει έργον εν ταις ημέραις σας, το οποίον δεν θέλετε πιστεύσει, εάν τις διηγηθή αυτό.” (Αβ.1:5).
Η ΔΙΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ
Ας διαβάσουμε μερικά σχετικά εδάφια:
· Από το Ευαγγέλιον του Ματθαίου: “Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ήτο. Αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαρία μετά του Ιωσήφ, πριν συνέλθωσιν, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου. Ιωσήφ δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ων και μη θέλων να θεατρίση αυτήν, ηθέλησε να απολύση αυτήν κρυφίως. Ενώ δε αυτός διελογίσθη ταύτα, ιδού, άγγελος Κυρίου εφάνη κατ’ όναρ εις αυτόν, λέγων· Ιωσήφ, υιέ του Δαβίδ, μη φοβηθής να παραλάβης Μαριάμ την γυναίκα σου· διότι το εν αυτή γεννηθέν είναι εκ Πνεύματος Αγίου. Θέλει δε γεννήσει υιόν και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν· διότι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών. Τούτο δε όλον έγεινε διά να πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου διά του προφήτου, λέγοντος· Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και θέλει γεννήσει υιόν, και θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, Μεθ’ ημών ο Θεός.” (Ματ.1:18-23).
· Από το Ευαγγέλιο του Λουκά: “Εν δε τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας ονομαζομένην Ναζαρέτ, προς παρθένον ηρραβωνισμένην με άνδρα ονομαζόμενον Ιωσήφ, εξ οίκου Δαβίδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. Και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν, είπε· Χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σού· ευλογημένη συ εν γυναιξίν. Εκείνη δε ιδούσα διεταράχθη διά τον λόγον αυτού, και διελογίζετο οποίος τάχα ήτο ο ασπασμός ούτος. Και είπεν ο άγγελος προς αυτήν· Μη φοβού, Μαριάμ· διότι εύρες χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού, θέλεις συλλάβει εν γαστρί και θέλεις γεννήσει υιόν και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος θέλει είσθαι μέγας και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή, και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού, και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος. Είπε δε η Μαριάμ προς τον άγγελον. Πως θέλει είσθαι τούτο, επειδή άνδρα δεν γνωρίζω; Και αποκριθείς ο άγγελος είπε προς αυτήν· Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· διά τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον θέλει ονομασθή Υιός Θεού.” (Λουκ.1:26-35)
ΤΟ ΔΕΧΕΣΑΙ Η ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΕΣΑΙ
Έχομε εδώ μιά απλή, άμεση και αναμφισβήτητη διήγηση της γεννήσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας από την παρθένον. Μιά διήγηση σε μιά γλώσσα τόσο απλή και σε ένα στήλ τόσον ευθές που πρέπει είτε να να τη δεχθούμε ως αληθή ή να απορρίψουμε ολόκληρη τη Βίβλο. Εάν η διήγηση αυτή δεν είναι αληθής, τότε είναι αναγκαστικά ψευδής και οι συγγραφείς Λουκάς και Ματθαίος είχαν και οι δυό τους χονδροειδώς και τραγικώς απατηθεί ή ήταν εσκεμμένως και διεστραμμένως ανέντιμοι. Εκείνο που συνέβη ήταν παράξενο και αντίθετο προς πάσαν προσδοκίαν. Απίστευτο αλλά αληθινό!
Η γέννηση του Ιησού από την παρθένο και η ανάστασή Του είναι τα γεγονότα τα πλέον ανώμαλα και τα πιό παράξενα! Αποτελούν, όμως, τα Θεμελιώδη Δόγματα ως και τον Ακρογωνιαίον λίθον της Λυτρώσεως (2Τιμ.2:8). Εκείνος που δεν πιστεύει στην άσπιλο σύλληψη του Ιησού διά του Αγίου Πνεύματος και την ανάστασή του εκ των νεκρών δεν έχει καμία πραγματική πίστη. Η αληθινή πίστη εξαρτάται από την αποδοχή διά της πίστεως αυτών των δύο υπερφυσικών γεγονότων, αυτών των δύο θαυμάτων! Αυτό το δόγμα είναι τόσον θεμελιώδες, απαραίτητο και σπουδαίον, ώστε κάθε άλλη αλήθεια στην Αγία Γραφή στέκει ή πίπτει μαζί της. Συνεπώς, εάν είναι λανθασμένο, η Αγία Γραφή θα περιείχε ψευδείς διηγήσεις και το δόγμα της αλανθάστου εμπνεύσεως και της προφητείας της Βίβλου θα κατέπιπτε τελείως!!!
Εάν ο Ιησούς δεν είχε γεννηθεί από την παρθένο, πώς τότε θα μπορούσαμε να δεχθούμε την θεότητά Του, πώς θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε τα θαύματά Του και τις διδασκαλίες Του, πώς θα μπορούσαμε να πιστεύσουμε στον αντικαταστατικόν και απολυτρωτικόν Του θάνατο, στη σωματική Του ανάσταση και στη Δευτέρα προσωπική έλευσή Του; Εάν η γέννησή του από την παρθένο δεν είναι αληθής, τότε καταντούμε τον Ιησούν σαν ένα άνθρωπο κοινό, ένα νόθο γιό μιάς δυστυχισμένης ανύπαντρης νέας και μειώνουμε την Μαρία, τη Μητέρα Του, ως μία πόρνη και μία ψεύτρα διότι ομολόγησε ότι δεν είχε γνωρίσει άνδρα· τον Ιωσήφ πόρνο, τον δε Ιησούν ως φυσικόν τέκνον. Ή όλα αυτά είναι αληθινά ή είναι όλα, αναγκαστικώς, ψευδή! Με άλλα λόγια: ΟΛΑ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΟ.
Στο θέμα του Ιησού, η Γραφή λέγει: “ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον, διά να εξαγοράση τους υπό νόμον, διά να λάβωμεν την υιοθεσίαν.” (Γαλ.4:4-5). Και αλλού λέγει: “Διά τούτο εισερχόμενος εις τον κόσμον, λέγει· Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας, αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα·……… τότε είπον· Ιδού, έρχομαι, εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού, διά να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου.” (Εβρ.10:5-7). Σ’αυτά τα δύο τελευταία εδάφια μπορούμε να δούμε δύο σπουδαίες αλήθειες: Πρώτον, την ενσάρκωση: ένα σώμα προετοιμάστηκε γιά τον Ιησούν, το οποίον, μέσω της “ενσαρκώσεως”, είχε μιάν νέαν μορφήν υπάρξεως – όχι μιά νέα ύπαρξη (Φιλιπ.2:6-8) διότι, όπως είναι γραμμένο αλλαχού, “Εν αρχή ήτο ο Λόγος (αιώνια ύπαρξη), και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Ούτος ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ. Πάντα δι’ αυτού έγειναν, και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ εν, το οποίον έγεινεν.” (Ιωάν.1:1-3). Δεύτερον, η θυσία: “Ιδού, έρχομαι, εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού, διά να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου.”: Ο Θεός έγινε σάρκα, “Εμμανουήλ”- “Ο Θεός μεθ’ημών”. Το αιώνιον εισήλθε στο προσωρινό· ο Υιός του Θεού έγεινε Υιός ανθρώπου· αληθώς Θεός και αληθώς άνθρωπος. Με ένα θαύμα του Αγίου Πνεύματος, ένα σώμα του ετοιμάστηκε μέσω της Παρθένου Μαρίας, ώστε να μπορέσει να προσφερθεί μιά θυσία.
Ένας άνθρωπος του Θεού έγραψε: “Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής το ανήγγειλε όταν έδειξε τον Ιησού μέσα στο πλήθος, “ … Ιδού, ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.” (Ιωάν.1:29). Ακούστε τον αγγελικό χορόν: “διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος.” (Λουκ.2:11). Οι ποιμένες επίστευσαν και πήγαν να τον ιδούν. Οι Μάγοι επίστευσαν καί ήλθαν να τον λατρεύσουν. Η Άννα και ο Συμεών επίστευσαν και κατεχάρησαν. Εκείνος που έχει την γνώμη, “δεν θα πιστεύσω αυτό που δεν μπορώ να εξηγήσω” τα χάνει όλα αυτά. Η ανθρώπινη λογική πρέπει να παραχωρεί τη θέση της στη θεία αποκάλυψη. “… διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν…” (Εβρ.11:6). Η ομολογία είναι, “Πιστεύω, Κύριε!” (Μάρκ.9:24). Η προσευχή μπορεί να είναι, “…Πιστεύω, Κύριε· βοήθει εις την απιστίαν μου.” (Μάρκ.9:24).
Αγαπητέ φίλε, εσύ πιστεύεις; Πιστεύεις ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ήλθε γιά να καλέσει δικαίους αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια και γιά να σώσει το απολωλός;
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΩΝ
Δυστυχώς, πολλοί είναι εκείνοι που δεν πιστεύουν αυτές τις απλές αλήθειες. Δεν πιστεύουν αυτές τις απλές αλήθειες διότι πολυάριθμοι είναι εκείνοι εξ αυτών που αγαπούν την αμαρτία και το σκοτάδι. Ο Σατανάς μισεί αυτήν την αλήθεια και κάνει ό,τι μπορεί γιά να κάνει τους ανθρώπους να αμφιβάλλουν. Η απιστία καταλήγει σε τύφλωση όσον αφορά την αλήθεια. Γι’αυτό και ο Παύλος έγραψε ότι, “Εάν δε και ήναι το ευαγγέλιον ημών κεκαλυμμένον, εις τους απολλυμένους είναι κεκαλυμμένον, των οποίων απίστων όντων ο Θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.” (2Κορ.4:3-4). Ο Ιησούς είπε: “… Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού. ” (Ιωάν.3:3). Ναι, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ιδεί εκτός εάν πιστεύσει, και δεν μπορεί να σωθεί εάν δεν πιστεύσει! Η σειρά του Θεού είναι: Πιστεύεις πρώτα και τότε εννοείς ή βλέπεις! Εκείνοι που απορρίπτουν τα θαύματα απορρίπτουν την παντοδυναμίαν του Θεού!
Ο Θεός θέλει να κάνει καλό στους μη πιστεύοντας, να τους σώσει, αλλά δεν μπορεί αν αυτοί δεν συμμορφωθούν με την πιό μικρή απαίτησή Του: Να πιστεύσουν ότι τους αγαπά καί ότι θέλει να τους σώσει και ότι γιά τη σωτηρία τους έστειλε τον μονογενή Υιόν Του Ιησούν Χριστόν να πληρώσει το χρέος της αμαρτίας τους, να τους εξαγοράσει από τη δουλεία της αμαρτίας και από την Κόλαση και να τους δώσει την αιώνιον ζωήν! Αυτή η αλήθεια εκφράζεται με τους ακολούθους όρους της Καινής Διαθήκης: «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών…. Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον·» (Ρωμ.6:23 και Εφε.2:8). Ναι, «Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού» (Ιωάν.1:11-12).
ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΠΑΡΑΔΟΞΟ
Ας απαριθμήσουμε και ας κάνουμε σύντομες παρατηρήσεις στα πιό σπουδαία στοιχεία του θέματος που συζητάμε:
· Η γέννηση του Ιησού από την παρθένο εκπληρώθηκε σύμφωνα με την προφητεία που δόθηκε 750 χρόνια πριν, υπό του προφήτου Ησαΐου: “Διά τούτο ο Κύριος αυτός θέλει σας δώσει σημείον ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν, και θέλει καλεσθή το όνομα αυτού Εμμανουήλ.” (Ησα.7:14), το οποίον μεθερμηνευόμενο σημαίνει «Ο Θεός μεθ’ημών»! Ανάμεσά μας! Δεν είναι παράδοξον;
· Και τί θα πρέπει να ειπούμε ως προς την προφητεία του Μιχαία, ο οποίος μίλησε γιά την Βηθλεέμ, όπου ο Ιησούς θα εγεννάτο: “Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ διά να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ· του οποίου αι έξοδοι είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος.” (Μιχ.5:2);
· Και τί θα ειπούμε γιά την προφητεία που αφορούσε τους χρόνους της γεννήσεώς Του “εν καιροίς στενοχωρίας”, προφητευθείσα υπό του Δανιήλ (9:25), της οποίας την περιγραφή μας την δίνει ο Λουκάς (2:1-2), δηλαδή κατά τη διάρκεια της κατοχής της Παλαιστίνης υπό των Ρωμαίων και κατά τη Ρωμαϊκή απογραφή, όταν ο Κυρίνιος κυβερνούσε τη Συρία (Λουκ.2:2); Μήπως η ημερομηνία της γεννήσεως του Ιησού ήταν μιά απλή σύμπτωση;
· Η Αγία Γραφή μας λέγει ότι οι άγγελοι μεσολάβησαν, διαδίδοντας το νέο, πρώτον στους ποιμένες που εφύλατταν τα ποίμνιά τους τη νύκτα. Ο άγγελος τους είπε, “… Μη φοβείσθε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν, διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος. Και τούτο θέλει είσθαι το σημείον εις εσάς· θέλετε ευρεί βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν τη φάτνη.” (Λουκ.2:10-12). Οποίος σύνδεσμος θαυμαστός με τα ακόλουθα εδάφια: “Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης… ” (Ησα.9:6-7).
· Δεν είναι παράξενον πράγμα ότι ένας άγγελος του Κυρίου παρουσιάστηκε στον Ιωσήφ και του είπε να φύγει στην Αίγυπτο, διότι ο Ηρώδης ζητούσε να θανατώση το Παιδίον, εκείνο που είχε προείπει ο προφήτης Ωσηέ, (11:1) και που περιγράφει ο Ματθαίος (2:14);
· Δεν είναι παράδοξον ότι αφού εγεννήθη ο Ιησούς στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, όταν ο Ηρώδης εβασίλευε, που άνθρωποι σοφοί (Μάγοι) από την Ανατολή ήλθαν στην Ιερουσαλήμ, αναζητούντες τον μέλλοντα Βασιλέα των Ιουδαίων; Πώς ήξευραν ότι το άστρον το οποίον είχαν ιδεί στην Ανατολή ήταν το αστέρι Του; Δεν είναι παράδοξον ότι το αστέρι που είχανε ιδεί στην Ανατολή προηγείτο αυτών μέχρις ότου έφθασε και στάθηκε επάνω από το μέρος στο οποίο ήταν το Παιδίον; Δεν ήταν παράξενον ότι αυτοί άνθρωποι οι σοφοί ειδωλολάτρες εχάρησαν χαράν μεγάλην, έπεσαν και Το προσεκύνησαν και Του προσέφεραν χρυσόν, λίβανον και σμύρναν, εκφράζοντας με τον τρόπον αυτόν την “πεποίθησή” τους ότι τον θεωρούσαν ως τον μέλλοντα Βασιλέα, Προφήτην και Ιερέα του κόσμου; Δεν είναι παράδοξον ότι ειδοποιήθησαν θεόθεν κατ’όναρ να μή επιστρέψουν στον Ηρώδη;
· Και τί πρέπει να ειπούμε επί του θέματος της σφαγής των νηπίων που προφητεύει ο Ιερεμίας (31:15) και που περιγράφει ο Ματθαίος (2:16-18); Δεν είναι παράξενο ότι ο Ηρώδης έστειλε στρατιώτες και εθανάτωσε όλα τα άρσενικά παιδιά κάτω των δύο ετών στη Βηθλεέμ, σύμφωνα με την προφητεία του Ιερεμία; Απίστευτον αλλά αληθινόν!
· Δεν είναι παράξενον πράγμα ότι ένας άγγελος του Κυρίου εμφανίσθηκε αργότερα στον Ιωσήφ με ένα όνειρο να φύγει στην Αίγυπτο, λέγοντας, “… Εγερθείς παράλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού και ύπαγε εις γην Ισραήλ· διότι απέθανον οι ζητούντες την ψυχήν του παιδίου. ” (Ματ.2:20);
· Τί πρέπει να ειπούμε γιά τον λόγον του αγγέλου που ανείγγειλε στον γέροντα Ζαχαρία ότι η γερόντισσα, η υπερήλιξ σύζυγός του Ελισάβετ, θα του χάριζε ένα γιό και ότι θα έπρεπε να τον ονομάσει Ιωάννη (Λουκ.1:13), ότι δεν θα μπορούσε να ομιλήσει μέχρι την ημέρα της γεννήσεώς του σύμφωνα με την υπόσχεση του αγγέλου;
· Δεν είναι παράξενο, ένα παράδοξο, πού όταν πέρασαν οι οκτώ ημέρες γιά την περιτομή του Παιδίου, το όνομά που του έδωσαν ήταν ΙΗΣΟΥΣ που σημαίνει Σωτήρ, όνομα που εδόθη από τον άγγελον πριν κάν συλληφθεί στη μήτρα;
· Δεν είναι παράδοξον ότι όταν οι γονείς του Ιησού τον έφεραν στην Ιερουσαλήμ γιά να Τον παρουσιάσουν στον Θεόν, ο Συμεών οδηγήθηκε εκεί, εκείνη την ίδια στιγμή; Το Άγιον Πνεύμα είχε αποκαλύψει σ’αυτόν τον δίκαιον και ευσεβή άνθρωπον, ότι δεν θα έβλεπε θάνατο πριν ιδεί τον Χριστόν του Κυρίου; Ήταν σύμπτωση ότι πήρε τον Ιησούν στα χέρια του, ευλόγησε τον Θεόν και είπε: «Νυν απολύεις τον δούλον σου, δέσποτα, κατά το ρήμα σου, εν ειρήνη· διότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου …». Ήταν μιά σύμπτωση το γεγονός τους ευλόγησε και είπε στη Μητέρα Του, «Ιδού, ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον. Και σου δε αυτής την ψυχήν ρομφαία θέλει διαπεράσει, διά να ανακαλυφθώσιν οι διαλογισμοί πολλών καρδιών.» Οποία έκπληξη γιά τον Ιωσήφ και τη Μαρία! (Λουκ.2:30-36).
· Δεν είναι παράξενο πράγμα, ένα παράδοξον, το γεγονός ότι η Άννα, η γερόντισσα προφήτις, ήλθε εκείνη την στιγμή που παρουσίαζαν τον Ιησού στον ναόν, ότι προσέφερε ευχαριστίες στον Κύριον και μίλησε περί του Ιησού σε όλους εκείνους που περίμεναν την απολύτρωση; (Λουκ.2:36-38).
· Και πολλά άλλα παράδοξα που δεν μπορούμε να τα αναφέρουμε σ’αυτό το μήνυμα … Ποιός θα μπορούσε να συλλάβει και να πραγματοποιήσει όλα αυτά τα παράδοξα κατά την έλευση του Χριστού στον κόμον;
Μόνον άνθρωποι κακής θελήσεως και πεπλανημένου πνεύματος μπορούν να αρνηθούν τέτοιες θείες αλήθειες!!! Εκτός από αυτά τα γεγονότα που έχουν άμεση σχέση με τη γέννησή Του, ολόκληρη η ζωή του Ιησού υπήρξε ένα παράδοξον! Τί θά έπρεπε να αναφέρω πρώτον και τί τελευταίον; Τη διακονία Του ή τα θαύματά Του ή τη διδασκαλία Του; Ποιός ποτέ ελάλησε όπως Εκείνος με εξουσία και όχι όπως οι γραμματείς και οι φαρισαίοι; Ποιός ποτέ προεφήτευσε το μέλλον αυτού του κόσμου και τα πράγματα τα οποία συμβαίνουν σήμερα ενώπιον των οφθαλμών μας; Ποιός ποτέ εδίδαξε: “Αλλά προς εσάς τους ακούοντας λέγω· Αγαπάτε τους εχθρούς σας, αγαθοποιείτε εκείνους, οίτινες σας μισούσιν, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσιν. Εις τον τύπτοντά σε επί την σιαγόνα πρόσφερε και την άλλην, και από του αφαιρούντος το ιμάτιόν σου μη εμποδίσης και τον χιτώνα. Εις πάντα δε τον ζητούντα παρά σου δίδε, και από του αφαιρούντος τα σα μη απαίτει. Και καθώς θέλετε να πράττωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, και σεις πράττετε ομοίως εις αυτούς.” (Λουκ.6:27-31 και Ματ.5:44). Όλη η ζωή Του, οι σκέψεις Του, οι λόγοι Του και οι πράξεις Του ήταν ένα καθαρό και απλό παράδοξον: Μιά ζωή παράξενη, εάν συγκριθεί με τους συνήθεις ανθρώπινους κανόνες!
Πώς το ανθρώπινο πνεύμα μπορεί να εξηγήσει το πλέον μεγάλο παράδοξον / το μυστήριον όλων των αιώνων το οποίον εκφράζει ο απόστολος Παύλος με τον εξής τρόπον; “Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί…” (1Τιμ.3:16). Επίσης, ότι ο Ιησούς Χριστός “όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ’ εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού …” (Φιλιπ.2:6-10). Ο μονογενής υιός του Θεού εδέχθη να αφήσει τη δόξα Του στους ουρανούς γιά να γίνει άνθρωπος, να ζήσει σαν ένας κοινός άνθρωπος, να δοκιμασθεί και να πειρασθεί, να περάσει από θλίψεις και να θανατωθεί, διότι μόνον ο θάνατός Του μπορούσε να ικανοποιήσει τη θεία δικαιοσύνη και να μας ελευθερώσει από κάθε τιμωρία: “Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, διά να ζήσωμεν δι’ αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών. Αγαπητοί επειδή ούτως ηγάπησεν ημάς ο Θεός και ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους……… Και ημείς είδομεν και μαρτυρούμεν ότι ο Πατήρ απέστειλε τον Υιόν Σωτήρα του κόσμου. ” (1Ιωάν.4:9-14)
Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΟΝ
Μέσω της γεννήσεως του Ιησού από την παρθένο Μαρία, ο Ιησούς έγινε ο Σωτήρας όλων. Διά της νομίμου υιοθεσίας Του ως υιός του Ιωσήφ, του θετού πατέρα Του, μπορούσε να γίνει, επίσης, ο Βασιλεύς του Ισραήλ. Αυτός είναι ο λόγος γιά τον οποίον είναι διατυπωμένο με προσοχή ότι ο Ιωσήφ δεν ήταν εκείνος που εγέννησε τον Ιησούν αλλά απλώς τον χαρακτηρίζει “τον άνδρα της Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός” (Ματ.1:16). Ο Ιωσήφ, αυτός ο ευσεβής άνθρωπος, “εισήχθη” υπό του Θεού στη ζωή του Κυρίου Ιησού με σκοπό να Του δώσει δικαίωμα να διεκδικήσει τον Θρόνον του Δαβίδ, όπως είναι γραμμένο στο Ευαγγέλιο του Λουκά (1:32-33). Η τελευταία φορά που ο Ιωσήφ αναφέρεται είναι όταν ο Ιησούς ήταν δώδεκα ετών, ενώ η Μητέρα Του Μαρία αναφέρεται πολλάκις. Όσον αφορά τη μητέρα Του Μαρία, βλέπομε τον Ιησούν να της ομιλεί κατά τρόπον που προοδευτικά κόβει κάθε φυσικό δεσμό, προκειμένου να εκπληρώσει τον σκοπόν Του: “Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Τί είναι μεταξύ εμού και σου, γύναι; δεν ήλθεν έτι η ώρα μου.” (Ιωάν.2:4). Σε μία άλλη περίπτωση ο Ιησούς είπε: “… Ο δε αποκριθείς προς τον ειπόντα τούτο προς αυτόν είπε· Τίς είναι η μήτηρ μου και τίνες είναι οι αδελφοί μου; Και εκτείνας την χείρα αυτού προς τους μαθητάς αυτού είπεν· Ιδού η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου. Διότι όστις κάμη το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ.” (Ματ.12:48-50 και Μάρκ.3:33-35). Εξ άλλου, όταν ήταν καρφωμένος επί του σταυρού ο Ιησούς είπε στη Μητέρα Του: «… Γύναι, ιδού ο υιός σου. . . Ιδού η μήτηρ σου … » (Ιωάν.19:26-27)
Ο Θεός επεφάσισε να πραγματοποιήσει αυτό το παράδοξο στην αυγή της χριστιανικής ιστορίας. Στο σχέδιο του Θεού ήταν να αποκλείσει την ανθρώπινη πλευρά, διότι μέσα σ’αυτήν υπήρχε η δύναμη της αμαρτίας. Εγείροντας αυτόν τον Λυτρωτήν, ένα από τα στάδια υπήρξε η γέννηση αυτού του Σωτήρος από μιά παρθένο. Όταν επληρώθη ο καιρός γιά να έλθει ο Λυτρωτής, ο Θεός άρχισε μιά σειρά από θείες θαυμαστές επεμβάσεις, αρχίζοντας από την υπερφυσική σύλληψη και γέννηση Του από την παρθένο, έφθασε δε στο απόγειον διά της αναστάσεως αυτού του Σωτήρος, του Υιού του Θεού, την ανάληψή Του και την επιστροφή Του στον θρόνον Του εν δόξη κοντά στον Πατέρα Του. SEQ CHAPTER \h \r 1
ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Όταν ο Αδάμ ημάρτησε, όλο το ανθρώπινο γένος «έπεσε» μαζί του. Η αμαρτία του Αδάμ μετεδόθη σε όλους τους απογόνους του, ώστε έκτοτε κάθε παιδί που γεννιέται με το αίμα του Αδάμ γεννιέται αμαρτωλός, υπό καταδίκην, και έχει ανάγκη ενός Σωτήρος. Ο Σωτήρας, συνεπώς, έπρεπε να μετάσχει της σαρκός του Αδάμ και της ανθρωπίνης φύσεώς του, αλλά όχι της αμαρτίας του Αδάμ. Τούτο κατέστησε αναγκαία τη γέννηση του Σωτήρος από μιά παρθένο. Αίμα χωρίς αμαρτία έπρεπε να δοθή γιά να νικηθεί το ένοχο αίμα του Αδάμ σε όλες τις αρτηρίες μας. Η σωτηρία δεν μπορεί να εκπληρωθεί παρά μόνον με την προμήθεια αίματος χωρίς αμαρτία, προκειμένου να αντισταθμίσει το ένοχο αίμα του Αδάμ. Τούτο κατέστη δυνατόν με τη γέννηση του Ιησού Χριστού από την παρθένο. Το Άγιον Πνεύμα ανέλαβε τον ρόλον του πατέρα. Η Βίβλος μας πληροφορεί ότι ο Ιησούς ήταν χωρίς αμαρτία. Η αναμάρτητη ζωή Του ήταν, επίσης, ο λόγος της αναστάσεώς Του.
Μόνον έτσι μπορούμε να καταλάβουμε την ιδιαίτερη και έξοχη θέση SEQ CHAPTER \h \r 1 που δίδεται στο αίμα του Χριστού παντού στην Αγία Γραφή. Από το πρώτο βιβλίο της Γραφής μέχρι το τελευταίο, το αίμα κυλά μέσα από κάθε βιβλίο ή ακόμη και κάθε σελίδα. Το αίμα του Χριστού αναφέρεται συχνά και πολλά πράγματα σχετίζονται με αυτό· το πολύτιμο αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού ήταν και είναι το μόνον μέσον γιά τη σωτηρία μας.
Είναι, τέλος, γραμμένο στο βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι θα νικήσουμε τον Σατανάν, τον κατήγορόν μας, «…διά το αίμα του Αρνίου και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου» (Αποκ.12:10-11).
*
* *
Οποίον θαυμαστόν λυτρωτικόν σχέδιον! Βεβαίως δεν είναι δυνατόν να υπάρχει δικαιολογία γιά κάθε άνθρωπον, ο οποίος δια της απιστίας του και από έλλειψη καλής θελήσεως αρνείται να σωθή δωρεάν διά της χάριτος του Θεού! “Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον·” (Εφεσ.2:8). Η γέννησή Του μας καλεί σε μιά νέα πνευματική γέννηση, σε μιά ζωή στενής σχέσεως και εξαρτήσεως από Αυτόν. Αυτή ήταν η σημασία των λόγων του Ιησού προς τον Νικόδημον: “…Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού.” (Ιωάν.3:3). Ο Ιησούς είναι το δώρον, το πλέον παράδοξον, του Ουρανού προς την Γην! Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ο «Χριστούλης» τον οποίον εορτάζουμε κατά την περίοδον των Χριστουγέννων! Ο Θεός εδημιούργησε τα πάντα διά του Υιού Του Ιησού Χριστού και μας εξήγησε τον λόγον της ελεύσεώς Του:
Ø “ Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.” (Ιωάν.3:16)
Ø “ Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν.” (Ιωάν.5:24)
Ø “ Και εάν τις ακούση τους λόγους μου και δεν πιστεύση, εγώ δεν κρίνω αυτόν· διότι δεν ήλθον διά να κρίνω τον κόσμον, αλλά διά να σώσω τον κόσμον.” (Jn.12:47)
Ø “… Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.” (Ιωάν.14:6)
ΑΠΟ ΣΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΤΩΡΑ
Του λοιπού, η ευθύνη γίνεται δική μας διότι ο Ιησούς είναι το μόνο μέσον γιά την εξιλέωσή μας, όπως είναι γραμμένο: “Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν.” (Πράξ.4:12). Ο Ιησούς Χριστός είναι Εκείνος που σώζει δωρέαν όλους εκείνους που Τον επικαλούνται εν αληθεία και ειλικρινεία. Αυτό μπορεί κανείς να το ιδεί στην περίπτωση ενός εκ των δύο καταδίκων που εσταυρώθησαν μαζί με τον Ιησού. “και ημείς μεν δικαίως· διότι άξια των όσα επράξαμεν απολαμβάνομεν· ούτος όμως ουδέν άτοπον έπραξε.” (Λουκ.23:41). Εσώθη διότι μετενόησε εν ειλικρινεία και επεκαλέσθη το όνομα του Κυρίου! Έτσι, η προφητεία του Ιωήλ σχετικά με τη σωτηρία εξεπληρώθη, “διότι Πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου θέλει σωθή.” (Ρωμ.10:13). Τί παρήγορος και ενθαρρυντικός λόγος: “Παν ό,τι μοι δίδει ο Πατήρ, προς εμέ θέλει ελθεί, και τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω· διότι κατέβην εκ του ουρανού, ουχί διά να κάμω το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με. Τούτο δε είναι το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός, παν ό,τι μοι έδωκε να μη απολέσω ουδέν εξ αυτού, αλλά να αναστήσω αυτό εν τη εσχάτη ημέρα. Και τούτο είναι το θέλημα του πέμψαντός με, πας όστις βλέπει τον Υιόν και πιστεύει εις αυτόν να έχη ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. ” (Ιωάν.6:37-40). Ο ληστής που επεκαλέσθη το όνομα του Κυρίου εσώθη!
Ποιά είναι η ευθύνη μας ως προς αυτήν την παράδοξον δωρεάν; Η απάντηση είναι απλή και η πρόσκλησή Του είναι επίσης απλή! “Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν, και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών· διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον μου ελαφρόν.” (Ματ.11:28-30). Ας απαντήσουμε, λοιπόν, σ’Αυτόν υπακούοντας στην πιό μεγάλη εντολή: Να αγαπήσουμε Κύριον τον Θεόν μας εξ όλης της καρδίας μας, και εξ όλης της ψυχής μας, και εξ όλης της διανοίας μας, και εξ όλης της δυνάμεώς μας και να αγαπήσουμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτόν μας (Μάρκ.12:30-31).
Ποιά είναι η απάντησή σας σ’Εκείνον που είναι το φως του κόσμου; Θα τον ακολουθήσετε; (Ιωάν.8:12). Ποιά είναι η απάντησή σας σ’Εκείνον που δεν εφείσθη τον ίδιον αυτού Υιόν αλλά παρέδωκεν Αυτόν και που είναι έτοιμος να μας δώσει κατά χάριν τα πάντα μαζί με τον Χριστόν; (Ρωμ.3:32) Ποιά είναι η απάντησή σας σ’Εκείνον που σας έδωσε την ανεκδιήγητη δωρεά Του; (2Κορ.9:15). Καταλάβατε ότι ο Σωτήρας γεννήθηκε γιά σάς, ότι ο Θεός Τον έστειλε γιά να γείνη ο Σωτήρας σας; Γεννήθηκε γιά σας, απέθανε γιά σάς και εξήλθε νικητής από τον τάφο γιά σάς! Ποιά είναι η η προσωπική σας απάντηση σ’αυτήν την δωρεάν του Θεού σ’εσάς;
Όμως, εμείς που εσώθημεν, προσμένομε την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού (Τίτ.2:13). Στρέψαμε τα μάτια μας και τις καρδιές μας πρός τον Ιησούν, Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας. (Εβρ.4:15-16). Όταν βρισκόμαστε στην ανάγκη, όποια και άν είναι αυτή η ανάγκη μας, καταφεύγομε στον Θεόν μας, ο Οποίος θέλει εκπληρώσει πάσαν χρείαν μας κατά τον πλούτον αυτού εν δόξη διά Ιησού Χριστού (Φιλιπ.4:19). Και όχι μόνον τούτο! “Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως ότι όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι. Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός. ” (1Ιωάν.3:2-3). Αμήν!
Ιωάννης ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ baltatzis@skynet.be