Γράφει ο Δημοσιογράφος Γεώργιος Σ. Κανταρτζής
Σχεδόν κάθε μέρα του χρόνου είναι αφιερωμένη και σε κάποιο θεσμό. Ξεχωριστή θέση ασφαλώς καταλαμβάνει η Ημέρα της Μητέρας, που έχει οριστεί να είναι η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Φέτος είναι η 100η επέτειος από τότε που καθιερώθηκε η γιορτή αυτή. Θα ακούσουμε πάλι ομιλίες, θα διαβάσουμε άρθρα, θα στείλουμε κάρτες και λουλούδια… Και όλα θα περιοριστούν στα πλαίσια μιας μέρας. Τις υπόλοιπες μέρες, τις περισσότερες φορές, δεν υπάρχει χρόνος για τιμή και σεβασμό για τη μάνα, όσο θα έπρεπε.
Με την πάροδο των χρόνων, με τη φεμινιστική κίνηση, λιγοστεύουν οι μάνες εκείνες που, αν και αγράμματες, πολλές απ’ αυτές, όπως η δική μου, ήξεραν την υψηλή αποστολή τους. Τα γράμματα που ήξεραν ίσως να ήταν τόσα όσο να μπορούν να διαβάζουν τη Βίβλο και να γράψουν δυο σειρές. Τι να κάνεις όμως όλη τη μόρφωση και τη συλλογή των πτυχίων, όταν η ζωή μιλά τόσο δυνατά και η καλοσύνη του προσώπου σου σκορπά ακτινοβολία και άρωμα στην οικογένεια και στο περιβάλλον σου! Σήμερα, στην εποχή του αχαλίνωτου υλισμού, της αθεΐας και της απόρριψης της πίστης, χρειαζόμαστε, όσο ποτέ, πιστές στο Θεό μητέρες που θα μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά μας τις αρχές του Ευαγγελίου.
Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου είναι απλώς μια υπενθύμιση ενός ξεχασμένου ή παραμελημένου καθήκοντός μας που είναι η τιμή προς τη μητέρα μας.
Αν οι πιστές στο Θεό μητέρες θα έστελναν ένα μήνυμα στα παιδιά τους, θα μπορούσε να ήταν κάτι σαν το παρακάτω. ΄Ακου τη μάνα σου να μονολογεί:
* Παιδί μου, δείξε μου αγάπη και πρόσφερέ μου λουλούδια όσον καιρό αναπνέω. Τα δάκρυα και τα λουλούδια στο φέρετρο ή στο μνήμα μου μ’ αφήνουν ασυγκίνητη.
* Να μου λες τακτικά ότι μ’ αγαπάς. Πες μου ακόμη για ποια πράγματα μ’ αγαπάς… (για τα νόστιμα φαγητά, τη φροντίδα, που κρατώ καθαρό το σπίτι…)
* Έκφρασε την αγάπη σου πρακτικά: Εγώ, παιδί μου, μια ζωή σ’ άγγιζα με τα χέρια και την καρδιά της αγάπης μου… Και τώρα είναι η σειρά σου ν’ ακουμπήσεις τα κουρασμένα και ροζιασμένα χέρια μου και να φιλήσεις το ρυτιδωμένο πρόσωπό μου. Τόσο χρειάζομαι το άγγιγμά σου.
* Αγάπα με υπομονή: Εμείς οι μητέρες είμαστε πολυάσχολες. Και πολλές φορές χάνετε την υπομονή σας μαζί μας, γιατί η συμπεριφορά και ο τρόπος σκέψης είναι διαφορετικός από το δικό σας. Εμείς είχαμε υπομονή μαζί σας ως ότου σας μεγαλώσουμε και ακόμη και τώρα δείχνουμε μεγαλοκαρδία στις παραξενιές σας.
* Άκουσε τη μητέρα σου: Όταν οι άλλοι δεν σ’ ακούνε, τ’ αυτιά και η καρδιά μου αφουγκράζονται τα καρδιοχτύπιά σου. Και τώρα θέλω κι εγώ κάποιον να μ’ ακούει. Ένας όμορφος τρόπος να δείξεις την αγάπη σου σ’ εμένα είναι να μ’ ακούς.
* Αγάπα με με ευγνωμοσύνη: Θυμήσου τα όσα έκανα για σένα στα χρόνια της ζωής σου.
*Αγάπα με με τρυφερότητα: Πολλές φορές χρειάζομαι την αποδοχή και την κατανόηση σου, ακόμη κι αν αυτά που κάνω δεν τα καταλαβαίνεις. Να με δέχεσαι όπως είμαι.
* Αγάπα με με χαρά: Θέλω να μου μιλάς με χαρούμενο πρόσωπό. Να με ενθαρρύνεις, όταν λυγίζω.
*Αγάπα και τίμα με. Ο Θεός παραγγέλλει : «τίμα τον πατέρα σου και τη ΜΗΤΕΡΑ σου» (Εξ. 20/12). Δεν έχει σημασία τι θέση έχεις, τι χρήματα κερδίζεις… μόνο όταν με τη ζωή σου με τιμάς, τότε μου δίνεις χαρά και με κάνεις υπερήφανη. Και πόσα ακόμη θα μπορούσε να μας πει η μάνα μας.
Τι πολύτιμος θησαυρός είναι η μητέρα!
Αγάπησέ την με όλη σου την καρδιά. Δείξε της την αγάπη σου, που την κάνει να νιώθει ευγνωμοσύνη για σένα για το χρόνο που ξόδεψε για σένα. Του τι είσαι, ένα μεγάλο μέρος, το οφείλεις στη μητέρα σου. Τίμα τη μητέρα σου όσο την έχεις κοντά σου. Κάποτε θα είναι αργά, ακόμη και αν την ζητάς με δάκρυα δεν θα μπορέσει να σ’ ακούει.
Και κλείνουμε με τα χαρακτηριστικά της σωστής, της ιδανικής μητέρας, που καταχωρούνται στις Παροιμίες 31/10. Τέτοιες μητέρες χρειάζεται η Ελλάδα μας: «ΜΙΑ ΕΝΑΡΕΤΗ γυναίκα ποιος θα βρει; Επειδή, μια τέτοιου είδους γυναίκα είναι πολύ πιο πολύτιμη, περισσότερο ακόμα και από τα μαργαριτάρια».