ΕΙΣΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ.

Γενική είναι ή γνώμη τών Πατέρων τής Εκκλησίας, ότι: Άν δέν γνωρίζεις τόν Θεό καί τίς σχέσεις σου μ’ Αυτόν, είσαι χαμένος. Ο Μέγας Άγιος Βασίλειος λέει: “Όλων τών κακών η αιτία είναι ότι οι άνθρωποι δέν γνωρίζουν τίς Άγιες Γραφές”.

Επειδή επιθυμώ εν συντομία να σου αποδείξω τον λανθασμένο δρόμο πού ακολουθείς, δεν θα καταπιαστώ μέ τά πολλά, -“εφ όλης της ύλης”.  Αυτά τα έχω γράψει σε μια σειρά βιβλίων. Ένα μόνο θα σου θυμίσω: Ασφαλώς έχεις ανθρώπους, προσφιλή σου πρόσωπα, που έφυγαν από την ζωή.  Η αγάπη σου και η ανάμνησή τους σε οδηγούν να τους κάνεις μνημόσυνα κολλύβων, για να συγχωρήσει ο Θεός τις αμαρτίες τους, κ.λ.π.  Με αυτή ασφαλώς την σκέψη είσαι κι εσύ για τον εαυτόν σου.

Σε πληροφορώ όμως υπεύθυνα, ότι τό μέτρο αυτό το μνημοσύνων δεν είναι σωστό.  Είναι ειδωλολατρικό λείψανο!  Δεν το εγκρίνει το Ευαγγέλιον, ούτε οι Αποστολικοί Πατέρες της Εκκλησίας.  Κανείς από αυτούς δεν κάνει λόγο περί μνημοσύνων. Ούτε μια λέξη υπάρχει στα κείμενά τους!  Έχουμε πολλές μαρτυρίες γι αυτό το θέμα (Εγκυκλοπαίδεια “ΗΛΙΟΣ”, τόμος 13ος, σελίδα 695, Ιλ. Ι’: 497, Πλάτ. “Πολιτεία” Β’: 364 εξ. κ.α.). Πιστεύεις όμως ότι κάνοντας μνημόσυνα κολλύβων μεταφέρεις τους ανθρώπους σου από την κόλαση στον παράδεισο. Έ, λοιπόν είσαι αιρετικός.

Δέν έφτασε ακόμη στα αυτιά σου “ο λόγος της Σωτηρίας” διά της Πίστεως και μόνον στην απολυτρωτική Θυσία του Ιησού Χριστού; (Πράξεις των Αποστόλων: ιγ’ 26).  Η Εκκλησιαστική Ιστορία Β. Στεφανίδη, σελίδα 108, αναφέρει τα εξής:

“Παρά τοις Εθνικοίς υπήρχον μνημόσυνα των νεκρών, γεύματα κατά την τρίτην, ενάτην και τριακοστήν ημέραν μετά την ταφήν και κατ’ έτος κατά την επέτειον των γενεθλίων του αποθανόντος.  Κατ’ εξωτερικήν όλως αναλογίαν εισήχθησαν τα χριστιανικά μνημόσυνα εις τας αυτάς περίπου ημέρες μετά την ταφήν, ήτοι την τρίτην, ενάτην, τεσσαρακοστήν ημέραν και επέτειον θανάτου” (Αποστολικαί Διαταγαί, 8’42).

Η πληροφορία λοιπόν αυτή, μας πείθει ότι τα μνημόσυνα κληρονομήθηκαν από τους ειδωλολάτρες. Επομένως τα μνημόσυνα υποτιμούν το Ιερόν Ευαγγέλιον, το οποίον αποκλείει κάθε άλλο μέσον, διδάσκει δε, ελέγχει, εκπαιδεύει και ετοιμάζει τον άνθρωπο, “να είναι τέλειος πρός πάν έργον αγαθόν” (Β’ Τιμόθεος: γ’16-17).

Εφόσον λοιπόν φίλε μου υποτιμάς το Ευαγγέλιον, κάνοντας μνημόσυνα κολλύβων για ανάπαυση των ψυχών, είσαι εραιτικός!  Πώς δεν έμαθες ακόμη ότι “ο Θεός διά της χειρός Αυτού δίδει σωτηρίαν” στους πιστεύοντας στις παραγγελίες και στις εντολές μόνον του Ευαγγελίου; (Πράξεις των Αποστόλων: Ζ’ 25 ).  Σαφέστατες είναι οι Ιστορικές πληροφορίες, που μας λένε ότι, όταν οι ειδωλολάτρες ασπάσθηκαν τον Χριστιανισμό, άλλοι από ευλάβεια και άλλοι από βία των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, πολλοί από αυτούς έφεραν μαζί τους και τις κακές τους συνήθειες. Έτσι, από το 400 μ.Χ άρχισαν απ’ αυτούς να φαίνονται τα πρώτα στάδια της ειδωλολατρικής αυτής συνήθειας (Θρησκευτική Εγκυκλοπαίδεια “Α. Μαρτίνου”, τόμ. 8ος, σελ. 1226-1227).

Παράλληλα όμως, είναι σαφέστατη και η δήλωση του Ιησού Χριστού, που λέγει: “Σεις είσθε φίλοι μου, εάν κάνετε όσα εγώ σας παραγγέλω” (Ιωάννης: ιε’ 14).  Για τα μνημόσυνα όμως δεν δίνει καμιά απολύτως παραγγελία. Άρα, δεν τα εγκρίνει.

Σε προσκαλώ, λοιπόν φίλε μου, να μου απαντήσεις: Κάνοντας μνημόσυνα κολλύβων για τους πεθαμένους, θα τους μεταθέσεις από την κόλαση στον Παράδεισο; Το πιστεύεις αυτό; Αν ναι, τότε είσαι αιρετικός!

Δεν πιστεύεις σε αυτά που δήλωσε ο Χριστός, ότι στον αγώνα αυτής της ζωής, άν προσευχηθείς και Του ζητήσεις “συγχώρεσον είς ημάς τάς αμαρτίας” θά τό κάνει; (Ματθαίος: στ’ 12).  Η ιστορία συνεχίζει: “Τά μνημόσυνα τών χριστιανών είναι συνέχεια ειδωλολατρικών εθίμων των αρχαίων Ελλήνων”. Επομένως η τέλεση τους δείχνει ότι παραβιάζονται οι Θεϊκοί νόμοι, που σαφώς ορίζουν για τα μηνύματα του Θεού, ούτε να προσθέσεις, ούτε να αφαιρέσεις τίποτα! (Αποκάλυψη: κβ’ 18-19). Επίσης στις Παροιμίες (κεφάλαιο λ’ 5-6): “Μή προσθέσεις στα λόγια του Θεού, μήπως σε ελέγξει και βρεθείς ψεύστης”.

Άρα, καθένας που παραβιάζει τους Θεϊκούς νόμους κάνοντας μνημόσυνα, είναι ψεύστης καί αιρετικός. Ο Θεός δεν έχει δώσει κανένα περιθώριον βελτιώσεως στην μετά θάνατον ζωή.

Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, μέγας θεολόγος του Η’ αιώνος, αποκρούοντας κάθε μέσον βελτιώσεως στην μετά θάνατον ζωή, λέγει:

“Εις τον αιώνα που ευρισκόμεθα είμεθα ικανοί και να πράξωμεν και να ενεργήσωμεν, είς δε τον μέλλοντα, δεσμούνται πάσαι αι πρακτικαί δυνάμεις της ψυχής και δεν υπάρχει ευκαιρία να πράξωμεν τί αγαθόν διά τήν άφεσιν τών αμαρτιών”.

Ομιλεί περί μνημοσύνων; Όχι!  Μην καυχάσαι λοιπόν, γιά τούς Πατέρες.  Οι αρχαίοι Έλληνες ως ειδωλολάτρες τελούσαν μνημόσυνα την τρίτην ημέραν μετά τον θάνατον, την ενάτην και την τριακοστήν (τριακάς). (Εγκυκλοπαίδεια “ΗΛΙΟΣ”, τόμος 13ος, σελίδα 695) Καί τά σημερινά μνημόσυνα είναι στην ίδια αντιστοιχία.

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει για την περίπτωση αυτή τα εξής διαφωτιστικά:

“Μέχρι που να ευρισκόμεθα εις την παρούσαν ζωήν, είναι δυνατόν, μετανοούντες, να διαφύγωμεν την τιμωρίαν, εκεί δε απελθόντες εις μάτην θα οδυνόμεθα”.

Και αλλού:

“Μετά τον θάνατο δεν είναι πλέον καιρός μετανοίας και εξομολογήσεως, και εν τώ άδη η ψυχή, η οποία ενεκρώθη διά την αμαρτία, δεν ημπορεί πλέον να επανέλθει εις την ζωήν την κατά Θεόν”.

Αυτά δέν τά λαμβάνεις υπ’ όψη σου φίλε μου, αφού κάνεις μνημόσυνα, άρα είσαι αιρετικός.  Η αρχέγονη Εκκλησία είχε συλλάβει σωστά το θέμα. Επίστευε και εδίδασκε:

“Αποθνήσκων ο άνθρωπος κρίνεται παρά Θεού, ήτοι περατούται η περαιτέρω ηθική πρόοδος του ανθρώπου και έρχεται η ανταπόδοσις, αποκλεισμένης πάσης μετανοίας η βελτιώσεως αυτού μετά τον χωρισμόν του ανθρώπου εις τα εξ ών συνετέθη. Κατά την στιγμήν του θανάτου αποφασίζεται η οριστική αυτού εν τη αιωνιότητι τύχη”.

“Και η Γραφή ουδέν αποφαίνεται περί του εύχεσθαι υπέρ των κεκοιμημένων” (ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ Χ. Ανδρούτσου, σελ. 427).

Και αλλού:

“Το θείον έλεος κατά γενικόν κανόνα δέν επεκτείνεται είς στην πέραν του τάφου χώραν”.

Αυτή είναι η Θεϊκή αλήθεια.  Το ίδιο πνεύμα διδασκαλίας παρατηρείται και στην ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ του Παναγιώτη Τρεμπέλα, Τόμος 3ος, σελ. 410, 411, 418. Ας τον ακούσουμε:

“Ουδέ είναι παραδεκτή η μετά θάνατον μεταπήδησης από της μιας καταστάσεως εις την άλλην αντίθετον τοιαύτην, αποκλειομένης από αυτό το στόμα του Κυρίου, του βεβαιώσαντος εν την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, ότι χάσμα μέγα και ανυπέρβλητον υπάρχει μεταξύ αυτών” (βλέπε επίσης Λουκάς: 16′ 26).

Δεν παραλείπω όμως να σου θυμίσω ότι στα κείμενα των Πανεπιστημιακών αυτών δασκάλων, παρατηρούνται Βιβλικές αλήθειες και αντιβιβλικές προσθήκες, πράγμα που δεν τιμά την ιερή επιστήμη της Θεολογίας. Οι Βιβλικές όμως αλήθειες που υποστηρίζουν και οι οποίες δεν διαφωνούν με την αρχέγονη διδασκαλία της Εκκλησίας, μαρτυρούν τήν αλήθεια περί των μνημοσύνων. Αυτές τις αλήθειες της ξέρεις φίλε μου, όμως εξακολουθείς να κάνεις μνημόσυνα υπέρ συγχωρήσεως τον αμαρτωλών; Ἐ, λοιπόν, είσαι αιρετικός.

Η πρώτοι Απολογηταί του Χριστιανισμού δεν ήξεραν τα παραποιημένα αυτά συστήματα.  Φίλε μου, ο Χριστός έστησε την Εκκλησία Του σε μια αποκατεστημένη αλήθεια. Τά μνημόσυνα όμως των κολλύβων είναι ένα παραποιημένο σύστημα, που δημιουργεί πνευματική ερήμωση και προσφέρει ψευδείς ελπίδες περί συγχωρήσεως των αμαρτωλών. Εφόσον όμως δέχεσαι και κάνεις αυτά τα παραποιημένα συστήματα, είσαι αιρετικός. Αρχικά αυτά τά παραποιημένα συστήματα τά στήριξαν σέ ψευδεπίγραφα καί νόθα κείμενα, που φέρουν ψευδώς το όνομα του Μεγάλου Αθανασίου. Άρα δεν έχουν αληθινές βάσεις, (βλέπε και το βιβλίο μας τα “Ανάποδα της Θρησκείας“, από πίνακα περιεχομένων).

Η συγχώρησις των αμαρτιών εξαρτάται από τις θέσεις που έθεσε ο Θείος Λυτρωτής, και οι οποίες, κατ’ απόλυτον σειρά, είναι: “Πίστις, Μετάνοια, Βάπτισμα”. Να πιστέψεις ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας σου, επειδή πλήρωσε τις αμαρτίες σου, πεθαίνοντας για σένα. Ο Λόγος Του διακηρύττει:

“Ο έχων τον Υιόν έχει την ζωήν. Ο μη έχων τον Υιόν του Θεού την ζωήν δεν έχει” (Α’ Ιωάννης: ε’ 12).

Δέν διάβασες ποτέ τι λέγει ο Λόγος του Θεού:

“Μήπως εις τούς νεκρούς θα κάμεις θαυμάσια ή οι τεθνεώτες θα σηκωθούν και θα σε αινέσουν;  (Ψαλμός: πη’ 27).

Πιστεύεις ακόμα ότι, ενώ ο πεθαμένος όσο ζούσε, καί βλαστημούσε τον πλάστη του, τώρα εσύ με την δωροδοκία των κολλύβων θα μεταβάλλεις την δικαιοκρισία του Θεού και θα τον μεταφέρεις στον παράδεισο, επειδή θα λεχθεί (από τόν ιερέα) γι’ αυτόν “συγχώρεσον αυτόν δι’ εμού του αμαρτωλού και αναξίου δούλου σου;”.  Είναι δυνατόν να μεταπείσουν τα κόλλυβα τον αναλλοίωτον Θεόν να αλλάξουν την δικαιοκρισίαν Του και να αθετήσει τους αναλλοίωτους νόμους Του;  Το πιστεύεις όμως, αφού κάνεις αυτές τις δωροδοκίες των κολλύβων!  Άρα είσαι αιρετικός.

Η απόφαση του Θεού είναι τελεσίδικη:

“και καθώς είναι αποφασισμένον εις τούς ανθρώπους άπαξ την αποθάνωσι, μετά δε τούτο κρίσις” (Εβραίους: θ’ 27).

Στην απόφαση αυτή του Θεού δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εισηγήσεως, για τη μετατροπή της αποφάσεως αυτής και ακύρωση της κρίσεως Του. Η κατάσταση του νεκρού, συνεπώς, παραμένει αμετάβλητη, για την ημέρα κατά την οποίαν ο Δίκαιος Κριτής θα αποδώσει στον καθένα “το μισθό του” (Ματθαίος: ις’ 27). Τούτο βεβαιώνει επίσης ο Λόγος του Θεού που λέγει:

“Οι νεκροί δεν θα αινέσουν τον Κύριον, ούτε εκείνοι που εβρίσκονται στο άδη” (Ψαλμός: ριε’ 17).

Εύχομαι όλα αυτά να σε πείσουν να σταματήσεις να είσαι αιρετικός.

Αμήν.