Ιστορικο-Βιβλικο-Δογματική μελέτη πού θά πρέπει νά διαβάσετε, εάν αγαπάτε τήν αλήθεια.
Η Αγία Γραφή μάς πληροφορεί "ότι στούς τελευταίους καιρούς θά έλθουν καιροί κακοί -δύσκολοι". Οι άνθρωποι θά αποστατήσουν από τήν πίστη, δέν θά ανέχονται την υγιαίνουσα διδασκαλία, διότι "τά έργα τής σαρκός" θά καλύψουν κάθε πνευματική διάθεση καί θά οδηγούν σέ αίρεση. "Καί τούτους φεύγε" (Α' Τιμόθεος: δ' 1 – Β' Τιμόθεος: γ' 1-5, δ' 3).
Αυτός είναι ό λόγος πού επιθυμούμε νά πληροφορήσουμε υπεύθυνα τόν αναγνώστη, με βάση τις πηγές τής Αγίας Γραφής καί τούς Αποστολικούς Πατέρες, που αποτελούν την Ιερά Παράδοση, να ξέρει μόνος του καί νά έχει δική του αντίληψη περί τού θέματος, ποιοί είναι οι αιρετικοί για να τους αποφύγει. Οι πηγές αυτές της Αγίας Γραφής και της Ιεράς Παραδόσεως, θα παρουσιάσουν τις θέσεις και αντιθέσεις, την αλήθεια καί τήν πλάνη, ώστε ο ενδιαφερόμενος να ξέρει μόνος του πού βαδίζει και πού στηρίζεται.
ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ
Η Αγία Γραφή και η Ιερά Παράδοση.
|
Ορθόδοξη Εκκλησία.
|
|
|
"Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος" [Πράξεις:β’38.] (Ισχύει γιά τήν μεγάλη ηλικία).
"Όστις πιστεύση και βαπτισθή θέλει σωθή, όστις όμως απιστήση θέλει κατακριθή" [Μάρκος: ις’16]-(προηγείται η πίστη και ακολουθεί τό βάπτιοσμα). "Η αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον" [Ρωμαίους: ς’ 3-4]-(Αναφέρεται σέ ενήλικες. Τό νήπιον είναι αδύνατον να ξέρει ότι συνετάφη μετά τού Χριστού). "Του οποίου αντίτυπον ον το βάπτισμα, σώζει και ημάς την σήμερον,… (είναι) μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν" [Α’ Πέτρου: γ’ 21]-(Τό νήπιον έχει συνείδηση; Ξέρει τί κάνει βαπτιζόμενο;). "Όσοι πεισθούν και πιστεύσουν ότι αυτά που διδάσκονται είναι αληθινά, και υποσχεθούν ότι αυτά θά τά εφαρμόζουν στη ζωή τους, αυτοί θά νηστεύσουν, θα προσευχηθούν γιά τήν άφεση τών αμαρτιών τους… έπειτα νά οδηγούνται εκεί όπου υπάρχει νερό, γιά τό βάπτισμα" [Ιουστίνος -Β’]αιών. "Άς έλθουν στό βάπτισμα όταν φτάσουν σέ νεαρή ηλικία. Ας γίνουν Χριστιανοί, όταν θά είναι ικανοί νά γνωρίσουν τόν Χριστό" [Τερτυλλιανός – Β’ και Γ’ αιών]. "Διότι πρέπει πρώτα να πιστέψωμε καί έπειτα και έπειτα νά σφραγισθεί η πίστη μας τού βαπτίσματος" [Μ. Βασίλειος – 4ος αιών]. Ο Χρυσόστομος αναφερόμενος σε ενήλικες, λέγει: "Μέγα είναι τό βάπτισμα… για να μάθεις κι' εσύ, ότι και σέ 'σένα, όταν βαπτίζεσαι, έρχεται τό Άγιο Πνεύμα". |
"Τό βάπτισμα είναι η είσοδος για να γίνεις μέλος τής Εκκλησίας", Χριστιανός.
"Τά νήπια έχουν ανάγκη της αναγεννήσεως δια τού βαπτίσματος, διότι φέρουν το προπατορικόν αμάρτημα. Είναι δεκτικά τής Χάριτος του Χριστού διότι δέν είναι ικανά νά αντιτάξουν προσωπικό κώλυμμα". "Το αβάπτιστο παιδί όταν πεθάνει είναι επικίνδυνο για τούς ζωντανούς, διότι γίνεται τελώνη, ξωτικό, βρυκολακιάζει(!), παρουσιάζεται σάν ίσκιωμα, πηγαίνει και βυζαίνει την μάνα του"(!), κ.λ.π. "Ο νηπιοβαπτισμός επιβάλλεται για να μή πεθάνουν οι άνθρωποι αβάπτιστοι. Τά νήπια δέν έχουν βέβαια την πίστιν και δέν ημπορούν να παρασκευασθούν για τό βάπτισμα, αλλ' είναι δεκτικά της θείας χάριτος, αφού δέν δύνανται να προβάλουν κώλυμμα". Ο Χριστός σαφώς διεκήρυξε ότι τα βρέφη, χωρίς συσχέτιση με τό βάπτιοσμα, είναι ευπρόσδεκτα στην δόξα του ουράνιου κόσμου: "Αφήσατε τα παιδία και μη εμποδίζετε αυτά να έλθωσι προς εμέ· διότι των τοιούτων είναι η βασιλεία των ουρανών" [Ματθαίος: ιη’ 14]. 1. "Δογματική": Χ. Ανδρούτσου και Π. Τρεμπέλα, περί τού βαπτίσματος. 2. "Τα Μυστήρια": Αρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμοθέου Παπουτσάκη. 3. "Θρησκευτική Εγκυκλοπαίδεια": Α. Μαρτίνου, 3ος τόμος, σελίδες 583-598). |
Την δήλωση του Κυρίου "εκείνος που θα πιστεύσει και θα βαπτισθεί θά σωθεί" [Μάρκος: ις’ 16], ακολούθησε η Εκκλησία για 600 ολόκληρα χρόνια. Τον νηπιοβαπτισμό τον στήριξαν σε φανταστικές υποθέσεις, επειδή η Καινή Διαθήκη αναφέρει βάπτιση οικογενειών. Οι ιεροί συγγραφείς όμως γι' αυτήν τήν περίπτωση αναφέρονται σέ ενήλικα πρόσωπα, που είχαν την ικανότητα να ακούσουν και να αποφασίσουν. "Απαραίτητη προϋπόθεση τού βαπτίσματος είναι να ομολογήσει ο βαπτιζόμενος την ορθήν πίστιν στόν Χριστόν".
Οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, αν και προήρχοντο από Χριστιανούς γονείς, εβαπτίσθησαν σε ώριμη ηλικία. Επίσης αυτοί που επρόκειτο να χειροτονηθούν κληρικοί, ανέβαλαν τό βάπτισμα μέχρι την ημέρα της χειροτονίας τους. Στά πρώτα 600 χρόνια, ποτέ δέν βάπτιζαν κανέναν, χωρίς δημόσια ομολογία πίστεως. Αυτό είναι γνωστό θέμα και τό ξέρουν όλοι γενικώς.
ΙΕΡΩΣΥΝΗ
Η Αγία Γραφή. Ομιλεί ο Θεός.
|
Ορθόδοξη Εκκλησία – Δογματική άποψη. Ομιλούν οι άνθρωποι.
|
|
|
Ιερεύς – Αρχιερεύς: "Αδελφοί άγιοι… κατανοήσατε τόν Απόστολο και Αρχιερέα της ομολογίας μας" [Εβραίους: γ’ 1].
– "Σύ είσαι ιερεύς εις τόν αιώνα κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ" [Εβραίους: ε’ 6]. Ο Χριστός είναι ο μοναδικός ιερέας. "Εκείνος έχει αμετάθετη την ιερωσύνην" [Εβραίους: ζ’ 24]. – "Τοιούτον έχομεν αρχιερέα, όστις εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης εν τοις ουρανοίς, λειτουργός των αγίων" [Εβραίους: η’ 1-2]. – "Ελθών ο Χριστός, αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών… δια τού ιδίου αίματος εισήλθεν άπαξ εις τά άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν… δια τούτο είναι μεσίτης διαθήκης καινής… δια να εμφανισθεί τώρα ενώπιον τού Θεού υπέρ ημών" [Εβραίους: θ’ 11, 12, 15, 24]. – Οι πιστοί ιερείς: "Σείς ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον" … "Σείς είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τόν οποίον απέκτησε ο Θεός" [Α’ Πέτρου: β’ 5-9]. – "Όστις (ο Χριστός) έκαμε ημάς βασιλείς καί ιερείς εις τόν Θεόν καί Πατέρα Αυτού" [Αποκάλυψις: ι’ 6]. |
"Ο ιερέας είναι ταμειούχος της θείας χάριτος". Δίδει την χάρη όπου θέλει και την αφαιρεί απ' όπου επιθυμεί. Αυτός δένει καί λύνει.
"Ο ιερέας απολύει τον αμαρτωλόν ως κριτής, ως πρόσωπον που έχει την εξουσία νά απαλλάσσει τόν αμαρτωλό ή μή εκ των δεσμών της αμαρτίας" [Δογματική Ανδρούτσου, σελ. 382,383]. "Ο αμαρτωλός συγχωρείται υπό τού ιερέως". "Ο ιερέας – επίσκοπος είναι ο μεσολαβητής, τό θεμέλιον, ο κεντρικός αγωγός, ο κάτοχος "πάσης Εξουσίας", ο Μεσίτης, ο κάτοχος τών κλειδιών, ο ελεγκτής και τιμωρός κάθε πολιτικής και κυβερνητικής εξουσίας, ο δικτάτωρ των θρησκευομένων" [Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Καλλίνικος, περιοδικό “Πειραϊκή εκκλησία”, Ιανουάριος 19814]. (Βλέπε σχόλια στούς "Πνευματικούς Αντιλάλους" 1981, αριθμοί: 27, 28, 29). Συμπέρασμα: Στόν ιερέα πρέπει να καταφεύγεις για την πορεία της ζωής σου. Τον ιερέα να ακούσεις και απ' αυτόν πρέπει νά κατευθύνεσαι (διδάσκει η Ορθόδοξη Εκκλησία). |
Ο κάθε νοήμων μπορεί με βάση αυτές τις πηγές νά κρίνει και νά συγκρίνει από ποιόν πρέπει νά εξαρτάται καί από πού πρέπει νά παίρνει οδηγίες. Εφόσον ο Χριστός έχει αμετάθετη και αμεταβίβαστη την ιερωσύνη, σημαίνει ότι οι λεγόμενοι ιερείς καταστρατηγούν την θέση τού Θείου Λυτρωτού. Κατά τήν Χριστιανικήν αρχαιολογία, ο θεσμός τών ιερέων δέν υπήρχε στούς πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Είναι μεταγενέστερος θεσμός από τό 400 μ.Χ. περίπου. Οι Αποστολικοί Πατέρες (Ιερά Παράδοση – όχι Εκκλησιαστική) τών πρώτων αιώνων δέν αναφέρουν ούτε μία απολύτως λέξη γιά ιερείς, αλλά μόνον γιά πρεσβυτέρους (η έννοια και η σημασία διαφέρει)! Κατά τήν χειροτονία άλλωστε δέν χειροτονούνται ιερείς αλλά πρεσβύτεροι!!! Ιερέας είναι ο κάθε άνθρωπος που έχει το δικαίωμα να απευθύνεται κατευθείαν στόν Θεό γιά κάθε περίπτωση της ζωής του. Τό "Πάτερ ημών" τά λέει όλα!
ΠΟΙΟΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ;
Η Αγία Γραφή και η Ιερά Παράδοση.
|
Ορθόδοξη Εκκλησία.
|
|
|
"Την αμαρτίαν μου εφανέρωσα προς σενα (Θεέ), και την ανομίαν μου δεν έκρυψα· είπα, Εις τον Κύριον θέλω εξομολογηθή τας παραβάσεις μου· και συ συνεχώρησας την ανομίαν της αμαρτίας μου" [Ψαλμός: 32' 5].
"Συγχώρησον εις ημάς τάς αμαρτίας" [Ματθαίος: ς’ 12]. "Όλο τό χρέος σου το άφησα, επειδή μέ παρεκάλεσες" [Ματθαίος: ιη’ 32]. "Μετανόησον… και δεήσου στον Θεό για την συγχώρεση της αμαρτίας σου" [Πράξεις: η’ 22]. "Εάν ομολογώμεν (στόν Θεό) τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας" [Α’ Ιωάννου: α’ 9]. Ο άσωτος υιός πήγε στόν πατέρα του και τόν συγχώρεσε. [Λουκάς: ιε’ 11-32]. Ο Τελώνης συγχωρέθηκα από τόν Θεό. [Λουκάς: ιη’ 13-32]. "Ας προσπέσωμεν προς τόν Παντοκράτωρα και ας κλαύσωμε παρακολούντες αυτόν όπως γίνει ευμενής και συμφιλιωθεί μαζί μας… Ο Παντοκράτωρ… ζητά νά εξομολογούμεθα σ' Αυτόν, δια τού Αρχιερέως καί προστάτη των ψυχών μας Ιησού Χριστό" [Κλήμης Ρώμης]. "… ικετεύομεν τόν Κύριον δια να μας αφήσει τας αμαρτίας μας" [Πολύκαρπος]. Ἑις τόν Παντοκράτωρα… εις τόν ιατρόν φανέρωσε τό τραύμα, όχι για να σε τιμωρήσει αλλά να σε συγχωρήσει" [Χρυσόστομος]. |
"Το μυστήριον της εξομολογήσεως είναι Θεοσύστατος πράξις κατά την οποία ο Θεός δια τού ιερέως συγχωρεί τις μετά τό βάπτισμα αμαρτίες των ειλικρινώς μετανοούντων και εξομολογουμένων αυτάς στον ιερέα" [Δογματική: Χ. Ανδρούτσου, σελ. 376].
"Άφεσιν αμαρτιών δέν λαμβάνεις όταν τά πείς κατ' ευθείαν πρός στόν Θεόν… διότι ο Χριστός δίδει την άφεσιν υπό ρητόν καί ωρισμένον όρον: να εξομολογηθείς στόν ιερέα" [“Η Μετάνοια”: Σεραφείμ Παπακώστα, σελ. 72-73]. "Εις εκάστην περίπτωσιν αμαρτίας πρέπει ο αμαρτάνων να εξομολογηθείς εις τον ιερέα". "Ο ιερεύς είναι ο ταμειούχος της θείας χάριτος". "Ημείς εις ποίον θα εξομολογηθώμεν; Όχι απ' ευθείας εις τόν Θεόν… αλλά εις τον ιερέα. Αυτός είναι ο άνθρωπος του Θεού. Αυτός έχει τήν εξουσίαν αυτήν. Την έχει διότι του την έδωκεν ο Χριστός" [Περιοδικό “ΖΩΗ” 12/03/1938]. Η διδασκαλία αυτή είναι δογματική άποψις της "Ορθοδόξου" Εκκλησίας. Στά μέτρα της δογματικής διατυπώνουν την γνώμη τους οι ως άνω συγγραφείς. Η αυθαιρεσία οδήγησε την Παπική Εκκλησία να παραχωρήσει για λόγους κολακείας την εξουσία της εξομολογήσεως και εις τούς λαϊκούς! Η Ανατολική Εκκλησία παραχώρησε αυτό τό δικαίωμα της εξομολογήσεως και στούς μοναχούς ώς αμοιβή για τούς αγώνες τους κατά τών εικονομάχων (800-1250 μ.Χ.). "Από του τέλους τού αγώνος κατά τών εικονομάχων, μέχρι τού 13ου αιώνος την εξουσία του "δεσμείν καί λύειν" διεχειρίζοντο αποκλειστικώς οι μοναχοί". Επειδή μέχρι τόν 11ον αιώνα δέν είχε θεσπισθεί τό "μυστήριο της εξομολογήσεως" όπως έχει σήμερα, όσοι ασχολήθηκαν μέ τό θέμα αυτό (Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, καί άλλοι), προσέδωσαν ψυχολογική θέση και μορφή στό νόημα της εξομολογήσεως. Κατόπιν παρουσίασαν πλαστογραφημένα βιβλία "Τά Ψευδο-Κλημέντια", παραδόσεις δήθεν τού Ιππόλυτου Ρώμης και Αιγυπτιακές διατάξεις. Σ' αυτά αναφέρεται ψευδώς και η εξουσία των ιερέων επί τού "δεσμείν και λύειν". |
Η Βιβλική και Ιστορική έρευνα πείθει στο απόλυτο, ότι στα πρώτα Χριστιανικά χρόνια δέν υπήρχε ιερατική εξομολόγηση, διότι και ιερείς δέν υπήρχαν τότε. Στόν αναγνώστη, λοιπόν, απομένει να εξετάσει τό θέμα, για να διαπιστώσει από ποιόν είναι δυνατόν να συγχωρεθούν οι αμαρτίες του και σε ποιόν επιβάλλεται από τήν Αγία Γραφή να πηγαίνει κατ' ευθείαν.
Οι Δογματολόγοι Καθηγηταί γράφουν υπέρ των "Μυστηρίων". Δέν μπορούσαν όμως να αποφύγουν και την Βιβλική καί Ιστορική αλήθεια και έρχονται στην ανάγκη να σημειώσουν ότι: "Στην Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση (δέν εννοώ τήν Εκκλησιαστική) δέν υπάρχει ο όρος "Μέσα της Χάριτος", ότι είναι τά μυστήρια. Ούτε περί Μυστηρίων, όπως έχουν σήμερα, αναφέρει η Αγία Γραφή. Ιδού η μαρτυρία τους:
"Εν τη αρχαία εκκλησία δέν γίνεται λόγος περί τήν θείας συστάσεως των μυστηρίων… Η μόνη μαρτυρία η αποδιδούσα την σύστασιν των μυστηρίων, είναι η ψευδωνύμου Αμβροσίου" ("ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ" Χ. Ανδρούτσου, σελίδα 296, "ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ" Π. Τρεμπέλα, τόμος 3ος, σελίδα 2, κ.ά. -δική μου η υπογράμμιση).
Τα "επτά μυστήρια" ως "Μέσα της Χάριτος", θεσπίστηκαν το έτος 1300 μ.Χ. από νόθα και ψευδεπίγραφα κείμενα. Για κάθε λεπτομέρεια βλέπε: "ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΙΕΡΑΤΕΥΜΑ" και "ΤΑ ΑΝΑΠΟΔΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ" του Στυλιανού Χαραλαμπάκη.
Κατόπιν αυτών των Βιβλικών και Ιστορικών μαρτυριών-πηγών, τα εδάφια που σημειώνουν στα μαχητικά φυλλάδια τους είναι εις βάρος τους:
Ματθαίος: ζ' 15 καί κδ' 11, 24 – Α' Τιμόθεος: ς' 20, Β' Τιμόθεος: β' 16, γ' 1-8 και δ' 3-4 – Β' Πέτρου: β' 1.
"Τοιγαρούν εντράπητε επί τω ρήματί μου"
"Όποιος μισεί τον έλεγχον είναι άφρων"
"Ο φανερός έλεγχος είναι ακλύτερος παρά η κρυπτόμενη αγάπη" [Παροιμίαι: ιβ’ 1 και κζ’ 5].
Από τό φυλλάδιο "ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ"
τού Στυλιανού Χαραλαμπάκη.
Αντιγραφή καί επιμέλεια κειμένου (κατόπιν ευγενικής αδείας από τόν συγγραφέα)
Γιώργος Οικονομίδης
"sporeas.gr"
09 Οκτωβρίου 2012