Απορίες Βιβλικές καί παράπονα εκκλησιαστικά [περί της ΕΑΕΠ] από αναγνώστρια μας.

Στην παρούσα σελίδα φιλοξενούμε σειρά ερωτήσεων από αναγνώστρια μας, όπου καί εκφράζει δυσαρέσκεια για την ΕΑΕΠ (Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής) στήν οποία ανήκει εκκλησιαστικά. Διάφορες επίσης ερωτήσεις τίθενται και συνυπάρχουν παρακάτω.

Ερωτήσεις αναγνωστών και οι απαντήσεις μας.

NAME: Γιολάντα

COUNTRY: Ελλάδα

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αγαπητέ κύριε Οικονομίδη, ονομάζομαι Γιολάντα και είμαι αυτή που άφησα τη μαρτυρία μου στο αντιαιρετικό εγκόλπιο για αυτά που πέρασα στην ελευθέρα αποστολική εκκλησία πεντηκοστής. Ίσως να έχετε ήδη διαβάσει τη μαρτυρία μου. Αν όχι, θα χαρώ να τη διαβάσετε και να μου πείτε τη γνώμη σας. Ανακάλυψα την ιστοσελίδα σας μέσα από το εγκόλπιο, διαβάζοντας τις αντιπαραθέσεις που είχατε με τους διαχειριστές του. Από τα λίγα που διάβασα στην ιστοσελίδα σας, η θέση σας συμφωνεί με τις παρούσες ιδέες μου και την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι αυτή την περίοδο, όπου έχοντας υποφέρει πολύ από την εαεπ αποστρέφομαι κάθε μορφή οργανωμένης θρησκείας. Πηγαίνω πλέον στην εαεπ μόνο τις κυριακές αναγκαστικά, για να παίρνω τη Θεία Κοινωνία. Σε καμιά περίπτωση δεν συμφωνώ με πολλά πράγματα που κάνει η ορθόδοξη εκκλησία και έχετε δίκιο σε αυτό. Δεν θα πέσω στην παγίδα του να αρχίζω να ανήκω σε ένα άλλο δόγμα που δεν με πείθει, μόνο και μόνο επειδή απογοητεύτηκα από το δικό μου. Συμφωνώ με την αδογμάτιστη έννοια που αναφέρετε και με το να πηγαίνει κανείς όπου αναπαύεται.

Θα ήθελα να σας κάνω 2 ερωτήσεις:

1) Επειδή έχετε κι εσείς εμπειρία σε αυτά, θα ήθελα την προσωπική σας άποψη σχετικά με το που πιστεύετε ότι είναι καλύτερα να εκκλησιάζομαι, στην εαεπ, στην ορθόδοξη ή κάπου αλλού; Θέλω να κοινωνάω και φοβάμαι μήπως αν το κάνω στην ορθόδοξη, θα είναι χειρότερα στα μάτια του Θεού απ’ότι αν συνεχίσω να το κάνω στην εαεπ. Προσωπικά θεωρώ ότι κανένα χριστιανικό δόγμα δεν είναι 100% σωστό, απλά θέλω και την προσωπική σας άποψη.

2) Διαβάζοντας το εγκόλπιο, ξύπνησα όσον αφορά τα εσχατολογικά και κατάλαβα ότι η αρπαγή της εκκλησίας προ αντίχριστου, που τόσο πολύ μου είχε εμφυσήσει η εαεπ, δεν υφίσταται. Μελέτησα μόνη μου τη Γραφή και το διαπίστωσα. Εσείς συμφωνείτε σε αυτό; Θέλω και μια άλλη γνώμη για να σιγουρευτώ. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων, ο Κύριος να σας ευλογεί!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αγαπητή Γιολάντα,

Λόγω του ότι δέν διάβασα την ομολογία σου, για το τί πέρασες στην ΕΑΕΠ (Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής), δέν μπορώ να εκφέρω γνώμη διότι ίσως αδικήσω την μιά ή την άλλη πλευρά, αλλά θα συμφωνήσω με την αποστροφή σου στις οργανωμένες θρησκείες οι οποίες κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό, εάν φυσικά πρόκειται για ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ – ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ και όχι για ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ που λατρεύουν τον Θεό εν Πνεύματι και Αληθεία.

Εκεί που εκκλησιάζεσαι και παίρνεις την Θεία Κοινωνία, το κάνεις –μου λές- αναγκαστικά. Αυτό δέν σε οικοδομεί, εφόσον γίνεται “κάτω από πίεση”, και κατ’ επέκτασιν δέν μπορείς να προχωρήσεις στην πνευματική σου πορεία. Για να συνεχίζεις όμως να παραβρίσκεσαι εκεί τις Κυριακές, σημαίνει ότι βρίσκεις –έστω και αναγκαστικά- κάτι καλό, και αυτό θα πρέπει να το χρησιμοποιήσεις σαν «όπλο» φέροντας στην επιφάνεια ότι ανάποδο και –ίσως- αντιβιβλικό νομίζεις πως υπάρχει στην συνάθροιση αυτή. Με την συζήτηση –κάτω από το φώς της Βίβλου- μπορούν να λυθούν πολλά προβλήματα όταν υπάρχει πνεύμα ταπεινό. Εάν «μετά μίαν και δευτέρα νουθεσίαν» δέν εισακουσθείς –όταν έχεις δίκιο- τότε απλά αποχωρήσου και μή συγκοινωνείς πλέον με όποιον δέν ορθοτομεί τον Λόγο της Αληθείας. Η έσχατη λύση, για Θεία Κοινωνία στην Ορθόδοξη εκκλησία, δέν είναι κάν λύση κατά την γνώμη μου, διότι “… τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος;“ (Β’ Κορινθίους: 6’14), διότι, ως ναοί ειδώλων πού είναι, μακράν απέχουν από τον Θεό.

Όσον αφορά αγαπητή Γιολάντα τα δύο ερωτήματα σου, για το πρώτο δέν είμαι αρμόδιος να σου υποδείξω πού να εκκλησιάζεσαι –εφόσον δέν γνωρίζω λεπτομέρειες- αλλά θα πρέπει να ρωτήσεις τον Κύριο με πνεύμα ταπεινό, ούτως ώστε -εφόσον σε προφυλάξει από κάθε παγίδα- να σε βεβαιώσει πού θα πρέπει να προσκολληθείς και να Τον λατρεύεις με άλλους πιστούς αδελφούς εν Κυρίω. Είναι ευλογία το ότι έχεις «δίψα» να κοινωνάς το Σώμα και Αίμα του Κυρίου, όπως είναι και μεγάλη ευθύνη για την ψυχή μας εάν εμείς οι ίδιοι δέν στέκουμε σωστά ενώπιον του Θεού και παράλληλα καθόμαστε στην Τράπεζά Του.

Το δεύτερο ερώτημα σου, αφορά τα «Εσχατολογικά», και αυτό το ζήτημα έφερε μεγάλες διχόνοιες στις εκκλησίες του Χριστού. Όταν είμαστε απόλυτοι σε κάποια διδασκαλία που δέν μπορούμε να την στηρίξουμε σε απτές Βιβλικές αποδείξεις και βασιζόμαστε μόνον σε κάποιες “ενδείξεις” και συναισθηματισμούς (όπως π.χ. ο Θεός είναι αγάπη, δέν αφήνει τα παιδιά Του να υποφέρουν, κ.λ.π.), τότε παρασυρόμαστε αλλά και παρασύρουμε και άλλους στην πλάνη και –ίσως- στην απώλεια.

Για την «Αρπαγή της Εκκλησίας» πρίν από την εμφάνιση του αντίχριστου, πιστεύω -σύμφωνα πάντα με την διαβεβαίωση της Βίβλου- ότι η Εκκλησία του Κυρίου θα είναι -ή θα είμαστε, αν γίνει στις μέρες μας– εδώ κάτω στη γή. Αυτό είναι απόδειξη και όχι απλή ένδειξη, και εκτός από τον Κύριο στον Ματθαίο κδ’ κεφάλαιο, μας το διαβεβαιώνει και ο Απόστολος Παύλος στην δεύτερη προς Θεσσαλονικείς επιστολή του. Σχετικό άρθρο για το θέμα αυτό έγραψα παλαιότερα και βρίσκεται στον τίτλο: «Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» .

Θα χαρώ να τα πούμε και πάλι σε κάθε απορία που προκύπτει, διότι όλοι μας έχουμε την ανάγκη της Αλήθειας για την οικοδομή μας.

Ευχαριστώ για την επικοινωνία.

**************

2η Επιστολή

NAME: Γιολάντα

COUNTRY: Ελλάδα

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αγαπητέ κύριε Οικονομίδη, Καταρχάς να σας ευχαριστήσω για τις κατατοπιστικές απαντήσεις σας την πρώτη φορά. Συμπαθώ ιδιαίτερα τις θέσεις σας, γιατί μου αρέσει να στηρίζομαι κυρίως στη Γραφή και βλέπω ότι αυτό κάνετε και εσείς. Τα λέτε πραγματικά πολύ ωραία για την αρπαγή της εκκλησίας. Να ξέρετε ότι αυτό το θέμα αποτελεί και τον κυριότερο λόγο που σιχάθηκα την εαεπ, αφού η θεωρία της αρπαγής με επηρέαζε πάρα πολύ, όπως επηρεάζει και τα άλλα μέλη. Με ποιό δικαίωμα με παραμύθιαζαν τόσα χρόνια; Εδώ σας παραθέτω τη μαρτυρία μου για την εαεπ, εαν δεν σας κάνει κόπο θα μου άρεσε να τη διαβάζατε για να καταλάβετε καλύτερα το τι έχω περάσει.

Θα με ενδιέφερε η γνώμη σας πάνω στην εαεπ, καθώς μου έχει προκληθεί μεγάλη σύγχυση και ήταν πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσω ότι δεν είχαν την αλήθεια. Αν σας κουράζω να με συγχωρείτε, απλά είσαστε πραγματικά η τελευταία μου ελπίδα για να πάρω κάποιες σωστές συμβουλές, επειδή αφενός όλοι οι γνωστοί μου είναι Πεντηκοστιανοί και δεν μπορώ να τους εκφραστώ, αφετέρου στο «εγκόλπιο» υποστηρίζουν φανατικά ότι μόνο διαμέσου της ορθοδοξίας μπορεί να σωθεί κάποιος, πράγμα με το οποίο διαφωνώ. Το «εγκόλπιο» το βρήκα τυχαία σε φάση που δεν άντεχα άλλο στην εαεπ, και με τράβηξε με τα αποκαλυπτικά στοιχεία που είχε γι’αυτήν, γι’αυτό άφησα εκεί και τη μαρτυρία μου. Όσο και να προσπάθησα όμως, δεν μπόρεσα να πειστώ ότι η ορθοδοξία είναι το σωστό δόγμα και τείνω όπως ήδη σας έχω πει, στο αδογμάτιστο που λέτε κι εσείς.

Μου κάνει εντύπωση πως κάτι μπορεί να διαφημιστεί περισσότερο από τους εναντίους του, γιατί εγώ δεν θα σας έβρισκα αν δεν σας είχαν διαφημίσει, με τον τρόπο τους, στο εγκόλπιο.

Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάποια επιπλέον πράγματα:

1) Ανάμεσα σε κάποιες άλλες απορίες ατόμων που διάβασα εδώ, είδα να λέτε ότι πορνεία μπορεί να είναι και η πνευματική, άρα μπορεί να πάρει διαζύγιο ας πούμε μια γυναίκα που κακομεταχειρίζεται κατ’ εξακολούθηση από το σύντροφό της. Απορώ, γιατί η Γραφή δεν το διευκρινίζει αυτό και φοβάμαι μήπως εννοεί όντως την πραγματική πορνεία. Από την άλλη, δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Θεός είναι τόσο σκληρός που θέλει μια γυναίκα να κακοποιείται χωρίς να μπορεί να απαλλαγεί μια ζωή από αυτό.

2) Στην εαεπ απαγορευόταν να φοράει παντελόνι η γυναίκα, αλλά εγώ που μελέτησα μόνη μου τη Γραφή, πουθενά δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Μόνο στην Παλαιά Διαθήκη, στο Δευτερονόμιον νομίζω, λέει ότι είναι αισχρό στη γυναίκα να φορέσει τα του άντρα, αλλά εκεί ήταν Παλαιά Διαθήκη και άλλες περιστάσεις οπότε δεν ισχύει. Αν ίσχυε αυτό τότε θα πρέπει να ισχύουν κι άλλες εντολές της Παλαιάς, έτσι δεν είναι; Η δε Καινή μιλάει απλά για σεμνό ντύσιμο και άνετα μια γυναίκα μπορεί να φορέσει παντελόνι όντας εξίσου σεμνή. Έτσι σκέφτηκα κι άρχισα να φοράω, μετά από τόσα χρόνια. Εσείς συμφωνείτε σε αυτό;

3) Ποιά είναι η γνώμη σας για τις προγαμιαίες σχέσεις; Εγώ είμαι ενάντια σε αυτές γενικά, απλά πιστεύω ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις, ας πούμε ένα ζευγάρι σοβαρών αρραβωνιασμένων που καθυστερεί λόγω οικονομικών το γάμο. Δεν θεωρώ ότι είναι αμαρτία αν έχουν επαφή. Υπάρχει κάποιο σημείο στη Γραφή που να φανερώνει ότι είναι αμαρτία; Είναι και κάτι που αναφέρει ο απόστολος Παύλος κάπου, να με συγχωρείτε που δεν θυμάμαι που, κάτι με το να παντρεύεται κάποιος αν ασχημονεί προς την παρθένα του, το οποίο δεν καταλαβαίνω. Μπορείτε να μου το εξηγήσετε και αυτό; Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αγαπητή Γιολάντα,

Για την ΕΑΕΠ δέν μπορώ να εκφέρω γνώμη διότι δέν γνωρίζω την διδασκαλία τους σε βάθος. Σύμφωνα όμως με αυτά που γράφεις στην μαρτυρία σου καταλαβαίνω ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και κατά συνέπεια μπορώ να συμφωνήσω σε πολλά σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία που δημοσιεύεις στον δεσμό που υπάρχει στο τέλος της επιστολής. Ας περάσω όμως στα ερωτήματα σου.

Στην 1^η ερώτηση σου, το θέμα «πορνεία» είναι βαθύ, και χρειάζεται συστηματική μελέτη για να βγούν σωστά συμπεράσματα. Διάβασες μιά απάντηση μου σε άλλον αναγνώστη μας για το εν λόγω θέμα και κατά συνέπεια φαίνονται οι θέσεις μου. Μιά κατατοπιστική όμως, και Βιβλικότατη ΜΕΛΈΤΗ στό θέμα τού διαζυγίου και τού δεύτερου γάμου, που πραγματεύεται τόν όρο “Πορνεία” και εμβαθύνει στούς ορισμούς όσο κανένα άλλο ίσως γραπτό, είναι καί τό άρθρο “ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ“ όπου καλά θά κάνεις νά τό διαβάσεις.

Θα πρέπει όμως να προσέξουμε το εξής: Να μή παραποιούμε και ερμηνεύουμε κάποια εδάφια, σύμφωνα με την δική μας θέληση, προσαρμόζοντας τα στην δική μας ανάγκη ούτως ώστε να καθησυχάσουμε την συνείδηση μας «πιστεύοντας» ότι και ο Θεός συμφωνεί μ’ αυτό. Για παράδειγμα ο χωρισμένος, όπου η γυναίκα του δέν έκανε σαρκική πορνεία αλλά η πνευματική της ασυνέπεια είναι χειρότερη της εν λόγω πορνείας, εάν δέν είναι σίγουρος για τα λεγόμενα της Βίβλου, ας μή προσπαθεί να προσαρμόσει την «πνευματική πορνεία» ώς δικαιολογία για το διαζύγιο του και τον μετέπειτα γάμο του, επειδή το είπα εγώ για παράδειγμα ή κάποιος άλλος, αλλά θα πρέπει να είναι απόλυτα σίγουρος ότι ο Λόγος του Θεού υποστηρίζει κάτι τέτοιο, και να το πιστέψει για να μήν υπάρχουν στο μέλλον οποιεσδήποτε «ενοχές».

Είναι πάμπολλες οι ενδείξεις (βλέπε αποδείξεις) του τί εστί «πορνεία», σωματική αλλά και πνευματική. Το ότι ο Λόγος του Θεού (στην Καινή Διαθήκη) δέν αναφέρει κατά λέξη την πορνεία ώς πνευματική αλλά μονολεκτικά ώς πορνεία, αυτό δέν σημαίνει ότι κάθε μας απορία θα πρέπει να την αναγράφει αυτολεξεί η Βίβλος, αλλά μας δίνει την ευκαιρία να ανατρέξουμε σ’ αυτήν και να καταλάβουμε το Πνεύμα της με τα συμφραζόμενα της. Όταν ο Ίδιος ο Θεός μιλά για «διαζύγιο» με τον λαό Του, λόγω της αποστασίας του λαού Του που λατρεύουν άλλους θεούς είδωλα, και την απιστία τους την οποία την ονομάζει «πορνεία», και οι κατηγορίες του Θεού εναντίον του λαού, ότι «επόρνευσαν» με ξένες γυναίκες -όπου στην ουσία δέν είχαν σαρκική επαφή αλλά λάτρευαν είδωλα- τί άλλη ξεκάθαρη διαβεβαίωση υπάρχει του τί εστί πορνεία εκτός την σωματική; Η απιστία και αποστασία από τον Θεό είναι σαν την σωματική πορνεία. Εάν κάποιοι αντιδρούν λέγοντας ότι αυτό ήταν στην Παλαιά Διαθήκη, θα πρέπει να είναι σε θέση και να μας αποδείξουν ότι δέν ισχύει στην Καινή Διαθήκη. Τότε θα προκύψει το πρόβλημα, ότι, η αποστασία, η απιστία, η ειδωλολατρεία, η κακομεταχείριση των παιδιών του Θεού από λεγόμενους πιστούς, κ.λ.π., δέν είναι αμαρτία εφόσον η «πνευματική πορνεία» ίσχυε μόνο στην Παλαιά Διαθήκη. Πέραν όμως τούτου, και στην Αποκάλυψη εάν ανατρέξουμε, θα διαβάσουμε για την «Πόρνη Βαβυλώνα» που «πόρνευσε» με όλη την γή. Ο Θεός «έκρινε την πόρνην την μεγάλην, ήτις έφθειρε την γην με την πορνείαν αυτής» (Αποκάλυψις: ιθ’ 2). Κανείς σώφρων δέν νομίζω ότι θα υποστηρίξει πως η πόρνη Βαβυλώνα σωματικά πόρνευσε με όλη την γή. Και εδώ λοιπόν έχουμε πνευματική πορνεία.

Πορνεία πνευματική η οποία βάζει σε κίνδυνο την ψυχή και την σωτηρία του αθώου μέλους είναι αιτία διαζυγίου.

Ο Απόστολος Παύλος, για το θέμα του γάμου και του διαζυγίου, έγραψε τα εξής:

«Είσαι δεδεμένος με γυναίκα; μη ζήτει λύσιν. Είσαι λελυμένος από γυναικός; μη ζήτει γυναίκα. Πλην και εάν νυμφευθής, δεν ημάρτησας· και εάν η παρθένος νυμφευθή, δεν ημάρτησεν» (Α’ Κορ. ζ’ 27-28).

Δεδεμένος με γυναίκα σημαίνει παντρεμένος, και συνιστά να μή ζητάμε λύσιν, να λύσουμε δηλαδή τον γάμο.

Λελυμένος από γυναίκα σημαίνει ότι λύθηκε ο γάμος, αυτό που έλεγε να μή ζητάμε λύσιν.

Λέει “λελυνένος” δηλαδή χωρισμένος, ειδάλλως εάν μίλαγε για τον ελεύθερο έπρεπε να πεί “είσαι ελεύθερος από γυναίκα;” και όχι λελυμένος από την γυναίκα.

Επίσης, εάν π.χ. οι νεόνυμφοι με γάμο στην Εκκλησία, κοιμηθούν για πρώτη φορά μαζί, μετά από την επιβλητική από την Εκκλησία τελετή, και από την επομένη μέρα ο ένας από τους δύο αποφασίζει ότι δέν θέλει ποτέ ξανά στη ζωή του να έχει σεξουαλική επαφή με τον άλλον, τί θα πρέπει να κάνει πλέον το αθώο μέλος στα 20 ή στα 25 του χρόνια; Να υποφέρει και να σκανδαλίζεται σε όλη του την ζωή εξαιτίας του “παλαβού” ή της “παλαβής” που έμπλεξε; Κάτι τέτοιο μόνο οι εκ του ασφαλούς σκεπτόμενοι (που έχουν την γυναίκα τους όποτε το θελήσουν) μπορούν να το υποστηρίξουν. Εδώ έχουμε πνευματική πορνεία διότι το ένοχο μέλος καταπατεί παράφορα την εντολή του Λόγου του Θεού, στο να μή στερεί ο ένας τον άλλον από την σαρκική επαφή (τον έρωτα, το sex) για να μή τους πειράζει ο σατανάς, διότι η γυναίκα δέν εξουσιάζει το σώμα της αλλά ο άνδρας της όπως και το αντίθετο, εκτός φυσικά από σοβαρότατο θέμα υγείας που δέν επιτρέπει πλέον την σύζευξη αυτή, όπου ο Θεός είναι ικανός να χειριστεί το θέμα.

Στην 2^η ερώτηση σου για το ανδρικό ένδυμα στη γυναίκα, μου γράφεις ότι η απαγορευτική εντολή του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη δέν ισχύει πλέον. Ας προσέξουμε το εξής, ότι, ο Κύριος είπε πως δέν ήλθε να καταλύσει τον Νόμο αλλά να τον εκπληρώσει. Εάν η εκπλήρωση αυτή καταργεί την απαγόρευση του Θεού για το ανδρικό ένδυμα στην γυναίκα, τότε λογικά θα έπρεπε να καταργηθεί και η συνέχεια του εδαφίου, που λέει: «ουδέ ο ανήρ θέλει ενδυθεί στολήν γυναικός» όπου και τα δύο, άνδρας με γυναικεία ενδύματα και γυναίκα με ανδρικά, είναι ΒΔΕΛΥΓΜΑ στα μάτια του Θεού. Το εδάφιο είναι το εξής:

«Η γυνή δεν θέλει φορέσει το ανήκον εις άνδρα, ουδέ ο ανήρ θέλει ενδυθή στολήν γυναικός· επειδή πάντες οι πράττοντες ούτως είναι βδέλυγμα εις Κύριον τον Θεόν σου» (Δευτερονόμιον: κβ’ 5).

Ο Νόμος τότε προετοίμαζε τον ερχομό του Χριστού και οι θυσίες ζώων ήταν προεικόνιση της μιάς και παντοτινής Θυσίας του Ιησού Χριστού, γι’ αυτό και δήλωσε ο Κύριος ότι εκπλήρωσε τον Νόμο. Οι τότε θυσίες δέν χρειάζονται πλέον, αντικαταστάθηκαν με την Θυσία του Ιησού και κατά συνέπεια καταργήθηκαν. Κατάργηση έχουμε δηλαδή σε ότι προεικόνιζε τον ερχομό του Χριστού που ήταν στην Παλαιά Διαθήκη.

Με ρωτάς εάν συμφωνώ εγώ με αυτό, και η απάντηση μου είναι ότι, ναί συμφωνώ η γυναίκα να ενδύεται γυναικεία όπου και κρατάει τον σεβασμό στην εντολή του Θεού και την θηλυκότητα της, όπως και ο άνδρας να ντύνεται ανδρικά διατηρώντας την αρρενωπότητα του. Αυτή η άποψη όμως, πρέπει να προβάλλεται σωστά στην Εκκλησία, με Βιβλική διδαχή, αγάπη και νουθεσία, και όχι να επιβάλλεται με τρόπο αυταρχικό που σκανδαλίζει και διχάζει το ποίμνιο. Είναι τελικά θέμα καρδιάς και πιστότητας το πώς θα το δεχθεί κάποιος –άνδρας ή γυναίκα- και θα συμμορφωθεί με τις Βιβλικές διατάξεις. Δέν μπορώ εγώ –και ούτε θέλω- να «στείλω κάποιον στην κόλαση» επειδή φοράει παντελόνια ή φούστες, διότι είτε ο άνδρας είτε η γυναίκα από μόνοι τους στέκονται μπροστά στον Θεό, εγώ απλά θα πρέπει να τους προειδοποιήσω ότι ο τελευταίος λόγος ανήκει στον Κύριο. Όπως είπα είναι θέμα καρδιάς, και αν αγαπάμε την αλήθεια θα ρωτήσουμε τον Κύριο γι’ αυτό και όπως ο Κύριος το βεβαιώσει στην καρδιά μας αυτό ας πράττουμε.

Στην 3^η ερώτηση σου, για το sex πριν από τον γάμο (προγαμιαίες σχέσεις), σωστά είσαι αντίθετη σ’ αυτό διότι και ο Λόγος του Θεού αντιτίθεται σε αυτή την αμαρτία. Θεωρείται πορνεία η σεξουαλική μας σχέση με οποιοδήποτε πρόσωπο που δέν ερχόμαστε σε γάμο, που δέν υποσχεθήκαμε ισόβια ένωση ενώπιον του Θεού, που δέν είναι ενήμεροι οι γονείς για την σχέση αυτή, που δέν ανακοινώθηκε στην Εκκλησία (σε όποια και αν ανήκουν) για να χαρούν οι αδελφοί με την χαρά των αδελφών. Δέν μπορούμε π.χ. να αλλάζουμε, -όπως η λαϊκή έκφραση μας λέει- «τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα» (συγνώμη), ή και τους άνδρες ανάλογα, διότι έτσι πέφτουμε σε θανάσιμη αμαρτία πορνείας.

Πιστεύω όμως ότι κανένα αναγεννημένο παιδί του Θεού δέν θα έκανε κάτι τέτοιο, παρά μόνο οι θρησκευόμενοι -ίσως- που δέν έχουν επίγνωση της αλήθειας ή δέν υπολογίζουν την Βιβλική οδηγία. Πέραν όμως τούτου, το παράδειγμα που έφερες, για την οικονομική δυσκολία στη σύναψη ενός γάμου σε μιά σοβαρή και ειλικρινή μακροχρόνια σχέση, δέν μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι απαγορεύεται πριν τον «γάμο» η σαρκική ένωση (βλέπε στό λίνκ παρόμοια ερώτηση) και να σκανδαλίζονται στην θέα του κορμιού έως ότου εξοικονομήσουν τα απαραίτητα χρήματα να στήσουν το σπιτικό τους. Απλά, αυτοί που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, δέν έχουν την επίγνωση του «γάμου». Εξάλλου, μή ξεχνάμε ότι:

«…εάν δύο από σας συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος, περί του οποίου ήθελον κάμει αίτησιν, θέλει γείνει εις αυτούς παρά του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθαίος: 18’ 19), αρκεί αυτό να συμφωνεί με τον Λόγο του Θεού.

Ο γάμος στα μάτια του Θεού, δέν είναι η επιδεικτική τελετή, η πολυέξοδη και περιτυλιγμένη με περίσσια φιγούρα -και θράσος- «φιέστα» (που είναι γέννημα πρόσφατο (9ος αιώνας)  και όχι αρχαίο), αλλά η ένωση των δύο σε σάρκα μία. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την σαρκική επαφή, δηλαδή το sex. Εάν γίνει μιά τελετή (που την ονομάζουν γάμο) και το ζευγάρι ζήσει π.χ. μιά δεκαετία μαζί, δίχως όμως να έχουν σωματική επαφή, μήπως νομίζουν οι υποστηριχτές των μή «νόμιμων» προγαμιαίων σχέσεων ότι αυτό είναι γάμος; Φυσικά και δέν είναι. Εξαιρούμε βεβαίως την από κοινού συμφωνία του ζεύγους να μείνουν έτσι «αγνοί» (αν και σπάνιο αυτό), για να αφιερωθούν στο έργο του Θεού. Αυτό όμως είναι ειδικό χάρισμα από τον Κύριο και δέν είναι κανόνας, όπως καί ο Απ. Παύλος λέει.

Εξ’ άλλου, η έννοια του γάμου είναι το συμπόσιο (το γλέντι με το φαγοπότι δηλαδή) όπου γίνεται για την ένωση του ζεύγους με την υπόσχεση συμβίωσης πού έδωσαν στούς γονείς τους. Ο Κύριος ήταν καλεσμένος σε γάμο (στην Κανά) όπου συνέτρωγαν και έπιναν κρασί στην χαρά του ζεύγους με πολυήμερο συμπόσιο, που σημαίνει: “συμπίνω, συνδιασκεδάζω”.

Στην Παλαιά Διαθήκη, και συγκεκριμένα στο βιβλίο της Εσθήρ: α’ 3 διαβάζουμε:

«εν τω τρίτω έτει της βασιλείας αυτού, έκαμε συμπόσιον εις πάντας τους άρχοντας αυτού και τους δούλους αυτού·»

και αντέγραψα από την μετάφραση του Αρχιμανδρίτη Νεόφυτου Βάμβα. Το κείμενο όμως, αυτό το εδάφιο (και άλλα που αναφέρονται στο συμπόσιο) το γράφει ως εξής:

«εν τω τρίτω έτει βασιλεύοντος αυτού (του βασιλιά Ασσουήρη, δηλαδή του Αρταξέρξη) δοχήν εποίησεν τοις φίλοις και τοις λοιποίς έθνεσιν».

Η «δοχή» σημαίνει συμπόσιο, υποδοχή, φιλοξενία, και στο εδάφιο 5 για την «δοχήν» αυτή γράφει:

«ότε δέ ανεπληρώθησαν αι ημέραι του γάμου (δηλαδή της δοχής, του συμποσίου) εποίησεν ο βασιλεύς πότον τοίς έθνεσιν…».

Δέν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι με τον «γάμο» ο βασιλιάς παντρεύτηκε τους φίλους και τα λοιπά έθνη, αλλά ότι έκανε Γάμο – συμπόσιο. Ο «Γάμος» λοιπόν δέν πρέπει να θεωρείται κυριολεκτικά ώς το «έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» αλλά ώς η τελετή του χαρμόσυνου γεγονότος της ένωσης του ζεύγους σε σάρκα μία, πρίν ή μετά το… συμπόσιο. Με την τελετή πιστεύουν οι πολλοί ότι ευλογείται ο γάμος, και ότι, ο Θεός δέν εγκρίνει αυτό που ο Ίδιος εθέσπισε, δηλαδή το: «έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν». Ο Ισαάκ όταν είδε την Ρεβέκκα από μακρυά, την πήρε στην σκηνή της μητέρας του και «εισήλθε εις αυτήν» κάνοντας την γυναίκα του, δίχως να προηγηθεί κάποιος «γάμος» κ.λ.π.

«Ο δε Ισαάκ έφερεν αυτήν εις την σκηνήν της μητρός αυτού Σάρρας· και έλαβε την Ρεβέκκαν, και έγεινεν αυτού γυνή, και ηγάπησεν αυτήν· και παρηγορήθη ο Ισαάκ περί της μητρός αυτού» (Γένεσις: κδ’ 67).

Πέραν τούτου, μετά την ένωση αυτή, δέν μπορεί να χωρίσει το ζευγάρι και να ξαναπαντρευτούν… παρ’ εκτός λόγου πορνείας όπου μιλήσαμε στην 1η ερώτηση σου.

Για το εδάφιο που ανέφερες ότι ο Παύλος είπε για την ακμή της παρθένου, είναι το εξής:

«Αλλ’ εάν τις νομίζη ότι ασχημονεί προς την παρθένον αυτού, αν παρήλθεν η ακμή αυτής, και πρέπη να γείνη ούτως, ας κάμη ότι θέλει, δεν αμαρτάνει, ας υπανδρεύωνται» (Α’ Κορινθίους: ζ’ 36).

Η μαρτυρία σου, αγαπητή Γιολάντα που μας έστειλες ενάντια στην ΕΑΕΠ, που δημοσιεύθηκε αποσπασματικά στο «Εγκόλπιο», μαρτυρεί επίσης την πικρία που νοιώθεις. Αδελφικά σου υπενθυμίζω αυτό που ο Λόγος του Θεού λέει δια στόματος Παύλου:

«παρατηρούντες μήπως υστερήταί τις από της χάριτος του Θεού, μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα φέρη ενόχλησιν και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί» (Εβραίους: 12′ 15).

Είναι καλό πιστεύω να συζητήσεις το εν λόγω θέμα με την Εκκλησία σου.

Ευχαριστώ για την επικοινωνία.

3η Επιστολή

NAME: Γιολάντα

COUNTRY: Ελλάδα

Αγαπητέ κύριε Οικονομίδη, σας ευχαριστώ ξανά για τις ωραίες απαντήσεις σας καθώς και για τη συνέπειά σας, αφού με ειδοποιήσατε ότι θέλατε λίγο χρόνο για να απαντήσετε. Συνέπεια δεν υπάρχει στις μέρες μας και το εκτιμώ αυτό. Είσαστε αυτό ακριβώς το οποίο έψαχνα, ένα μέρος όπου υπάρχουν σοφές απαντήσεις, μόνο μέσα από τη Γραφή, αδογμάτιστα, γιατί είχα βαρεθεί με άτομα τα οποία σου μιλάνε σωστά μέσα από τη Γραφή στην αρχή και μετά πλασάρουν το αντίστοιχό τους δόγμα. Σας συγχαίρω για αυτήν την προσπάθεια και σας εύχομαι ο Κύριος να σας δίνει δύναμη ενάντια στους κατήγορούς σας. Καταρχήν φαίνεται το ποιόν τους, γιατί εκείνοι σας βρίζουν ασύστολα, ενώ εσείς τους απαντάτε με ευγένεια. Μου αρέσει ότι έχετε και μια δόση καυστικού χιούμορ στις απαντήσεις σας, έτσι κάνω κι εγώ με όσους με κατηγορούν, τι άλλο να πεις σε τυφλωμένους ανθρώπους.

Απορώ πραγματικά κύριε Οικονομίδη, πώς μια τόσο απλή και καθαρή διδαχή όπως αυτή των αποστόλων, διαιρέθηκε σε χίλια κομμάτια και κάθε κομμάτι λέει ότι έχει την αλήθεια. Όντας απογοητευμένη από την εαεπ, παραλίγο να με πείσουν οι ορθόδοξοι να επισκεφτώ την εκκλησία τους, αλλά ευτυχώς η Γραφή είναι αρκετά ριζωμένη μέσα μου και με εμπόδισε να πάω. Ο προτεσταντικός κόσμος έχει κάνει τρομερά λάθη, αλλά τουλάχιστον προσπαθεί να τηρεί τη Γραφή, ενώ η ορθοδοξία…να μην πω καλύτερα. Κι εγώ λέω, πες ότι κάποιος είναι όχι πολύ έξυπνος, όχι πολύ μορφωμένος και δεν καταλαβαίνει από θεολογικά ζητήματα. Χρησιμοποιώντας μόνο απλή λογική, μπορεί να αναρωτηθεί: Τι υπάρχει στην ορθοδοξία που να θυμίζει την πρώτη αποστολική εκκλησία; Η απάντηση είναι ΤΙΠΟΤΑ. Και μια δεύτερη ερώτηση: Με ποιό παλιό δόγμα μοιάζει λοιπόν η ορθοδοξία; Η απάντηση είναι φυσικά με το Ιουδαϊκό της εποχής εκείνης, αφού οι ιερείς έχουν μια καταπληκτική ομοιότητα με τους γραμματείς και φαρισαίους (όπως έχετε πει κι εσείς) σε όλα, άρα μοιάζουν με εκείνους που ο Χριστός κατέκρινε! Τα πράγματα είναι πολύ απλά, ένας ειλικρινής άνθρωπος πιστεύω μπορεί να τα ξεχωρίσει. Ο προτεσταντικός κόσμος από την άλλη έχει προσπαθήσει τουλάχιστον να μοιάζει με την πρώτη εκκλησία.

Απάντηση: Αγαπητή Γιολάντα, δέν είναι απορίας άξιο αυτή η διάσπαση σε τόσα κομμάτια στην Εκκλησία του Χριστού, διότι εφόσον υπάρχει η ΑΛΗΘΕΙΑ στον «Προτεσταντικό» κόσμο ο διάβολος εκεί θα κτυπήσει για να καταστρέψει και να διχάσει. Την Θρησκεία (όποια και να είναι αυτή) την έχει στα χέρια του ούτως ή άλλως, δέν χρειάζεται να δείξει το σατανικό του μένος εναντίον της, ενώ την Εκκλησία του Χριστού που τηρεί τον Λόγο Του και ακολουθεί τα βήματα Του την έχει κοσκινίσει και την διαίρεσε για να αλλοιώσει και να νοθεύσει την αλήθεια του Ευαγγελίου. Και το καταφέρνει, διότι δέν υπάρχουν –ή μάλλον λίγοι είναι- οι στερεοί Χριστιανοί που να μπορούν να πούν όχι στο ψεύδος αλλά ταυτίζονται οι πολλοί με κάθε είδους «γραώδης μύθους» και προσκολλώνται σε όποιον νομίζει ότι έχει την αλήθεια και ανοίγει δικό του «μαγαζάκι» εκκλησία. Πολλά μπορώ να γράψω γι’ αυτό όμως δέν είναι του παρόντος.

(Γιολάντα): Λίγες ακόμα ερωτήσεις:

1. Τι πιστεύετε για το Άγιο Πνεύμα; Στις πεντηκοστιανές εκκλησίες όπως θα γνωρίζετε υπάρχει το φαινόμενο της γλωσσολαλιάς, για το οποίο έχω πειστεί, από ψυχολογικής άποψης, ότι πολλοί οι οποίοι επαναλαμβάνουν τις ίδιες λέξεις ή ψευδοπροφητεύουν, δεν έχουν αυτό που έδωσε ο Κύριος τις πρώτες αποστολικές ημέρες. Αυτό βέβαια δική μου άποψη, δεν μπορώ να κρίνω με σιγουριά το μυστήριο του Αγίου Πνεύματος. Αναρωτιέμαι όμως αν η κατάχρηση μερικών αναιρεί το γεγονός ότι το Πνεύμα Άγιο υπάρχει με τη μορφή γλωσσολαλιάς στις μέρες μας. Εγώ το έχω αυτό, αλλά όχι επιβλητικά όπως μερικοί, αλλά μόνη μου ήσυχα στην προσευχή. Ομολογώ ότι γεμίζω ευλογία όταν μιλάω ξένες γλώσσες, αλλά φοβάμαι πλέον.

Οι ορθόδοξοι υποστηρίζουν ότι ήταν μόνο για τα πρώτα αποστολικά χρόνια, ότι ο Χριστός τους το υποσχέθηκε για να λάβουν δύναμη κι ότι αφού σε μερικά σημεία στην Καινή Διαθήκη μας μιλάει ότι το έλαβαν μετά επιθέσως των χειρών των αποστόλων, δεν μπορεί να το λάβει κάποιος στις μέρες μας απλά ζητώντας το επίμονα. Μου είπαν και ένα περιστατικό όπου κάποιος ξένης καταγωγής παραβρέθηκε σε πεντηκοστιανή σύναξη κι άκουσε κάποιον να γλωσσολαλεί. Όλοι ευλογήθηκαν, όμως αυτός διαπίστωσε έντρομος ότι τα λόγια αυτά ήταν στη γλώσσα του και αποτελούσαν βρισιές κατά του προσώπου του Χριστού. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αλήθεια ή όχι, αλλά φοβήθηκα κι άρχισα να αναρωτιέμαι αν είναι όντως το Άγιο Πνεύμα ή κάτι άλλο και από τότε όταν μου έρχεται στην προσευχή κρατιέμαι γιατί φοβάμαι μήπως πω πράγματα ανάρμοστα. Αυτό με ζορίσει αφάνταστα, γιατί όπως είπα ευλογούμαι αληθινά όταν γλωσσολαλώ στην προσευχή.

Το επιχείρημα των πεντηκοστιανών είναι ότι πώς είναι δυνατόν να ζητήσεις από το Θεό το Άγιο Πνεύμα και να σου έρθει κάτι άλλο. Αυτό όμως κατά τη γνώμη μου είναι αμφιλεγόμενο, αφού παίζει ρόλο και η ψυχολογία του ατόμου, η δύναμη της αυθυποβολής κτλ. Γενικά στην πεντηκοστή αγνοούν το τι μπορεί να προκαλέσει η ψυχολογία.

Απάντηση: Γιολάντα, είναι λάθος να υποστηρίξουμε ότι το Άγιο Πνεύμα υπάρχει μέσω της σημερινής γλωσσολαλιάς διότι κάτι τέτοιο δέν υφίσταται. Οι γλώσσες στις Πράξεις των Αποστόλων: β’ κεφάλαιο, ήταν η θαυματουργική ορατή παρουσία του Αγίου Πνεύματος, όπου τα διάφορα έθνη που παρευρίσκονταν εκεί άκουγαν στην ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΓΛΩΣΣΑ το μήνυμα του Ευαγγελίου. Γλώσσα κατανοητή και γνώριμη, και όχι εκστατικά φληναφήματα που ακούμε σήμερα σε πολλές Πεντηκοστιανές Εκκλησίες. Συμφωνώ ότι γίνεται κατάχρηση σήμερα του τί εστί «άγνωστη γλώσσα» και πιστεύω το παράδειγμα που έφερες για τον αλλοδαπό που άκουγε βρισιές κατά του Κυρίου από γλωσσολάλους που νόμιζαν ότι γλωσσολαλούσαν «Πεντηκοστιανά».

Έχω ακούσει και άλλα παρόμοια, με βλασφημίες στο Όνομα του Χριστού μέσω της γλωσσολαλιάς καθώς και επιστημονική έρευνα όπου και ηχογράφησαν τα λεγόμενα των δήθεν «εκλεκτών» γλωσσολάλων (με την συγκατάθεση τους) και με αντίστροφη ροή του ήχου άκουγαν τα χειρότερα και βλάσφημα λόγια κατά του Ιησού Χριστού. Αυτό το πνεύμα δέν είναι του Κυρίου αλλά του Θηρίου.

Ας είναι περισσότερο προσεκτικοί οι υποστηρίζοντες ότι λαλούν άγνωστη γλώσσα μέσα στην Εκκλησία. Το χειρότερο όμως είναι η βλάσφημη αξίωση, ότι, εάν δέν λαλήσεις άγνωστη γλώσσα δέν έχεις το Πνεύμα το Άγιο.

«Μή πάντες λαλούσι γλώσσας;» λέει ο Απ. Παύλος.

Μήπως αυτοί που δέν λαλούσαν τότε δέν είχαν το Πνεύμα το Άγιο;

«Είναι δε διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό» λέει επίσης ο Παύλος, και συνεχίζει:

«Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. Διότι εις άλλον μεν δίδεται διά του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, εις άλλον δε πίστις διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών. Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διανέμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει» [Α’ Κορινθίους: ιβ’ κεφάλαιο]. Περιττό είναι πιστεύω να επεκταθώ περισσότερο.

2. Μια ακόμα απορία για τα εσχατολογικά: Αυτά που μου παραθέσατε για τον ερχομό του Χριστού είναι πολύ σωστά και φανερά, τα επιχειρήματα όμως της εαεπ είναι αυτό που αναφέρει ο απόστολος Παύλος, ότι για να φανερωθεί ο αντίχριστος πρέπει να “εκβληθεί εκ μέσου ο κωλύων”. Αυτοί φυσικά ερμηνεύουν τον “κωλύοντα” ως την εκκλησία κι έτσι στηρίζουν την αρπαγή. Εσείς ποίος νομίζετε ότι είναι ο κωλύων; Ένα άλλο επιχείρημά τους είναι ότι αν οι πιστοί είναι στη γη, δεν βάλουν το χάραγμα και δεινοπαθήσουν, τότε ποιός θα απομείνει για να τον παραλάβει ο Χριστός όταν έρθει μετά την επταετία του αντιχρίστου και για να κατεβεί μετά με όλο τον επουράνιο κόσμο και με αυτούς που παρέλαβε; Επιπλέον, αν η εκκλησία είναι στη γη, τότε γιατί θα βγουν και οι δύο προφήτες να διακηρύττουν στους ανθρώπους να μη βάλουν το χάραγμα; Δεν θα μπορούν και οι πιστοί να το κάνουν αυτό; Εγώ μια εξήγηση που σκέφτηκα για το τελευταίο είναι ότι οι πιστοί θα είναι διωκόμενοι, ενώ οι προφήτες θα έχουν δύναμη Θεού. Θα το εκτιμούσα πολύ αν μου λέγατε κι εσείς τη γνώμη σας.

Απάντηση: Ο «Κωλύων» είναι μια από τις δυσκολότερες ερμηνείες που υπάρχουν και καλό θα είναι αντί να κάνουμε υποθέσεις να αναγνωρίζουμε την αδυναμία μας να ερμηνεύσουμε σωστά τα λόγια αυτά του Παύλου. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο «Κωλύων» είναι ο νόμος που τιμωρεί το κακό, κάποιοι από τους πρώτους πατέρες της Εκκλησίας ερμήνευαν το «Κωλύων» ώς την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ενώ άλλοι πιστεύουν ότι ο «Κωλύων» είναι το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα στον πιστό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάτι εμποδίζει -«Κωλύει»- την δράση του αντίχριστου.

Εάν ανατρέξουμε στην περίπτωση του Ιώβ, όπου ο σατανάς πήγαινε στον θρόνο του Θεού για να πάρει την άδεια ούτως ώστε να «κοσκινίσει» τον Ιώβ, και να δούμε στην Αποκάλυψη πώς ελέγχονται τα πάντα στην δράση του σατανά και δίδεται πάντα η άδεια στην ώρα που πρέπει για να επιτελέσει το κακό ο εχθρός της ψυχής μας, τότε μπορούμε άνετα να υποστηρίξουμε -δίχως να είναι απόλυτο αυτό- ότι ο «Κωλύων» είναι το Άγιο Πνεύμα. Όχι όμως η Εκκλησία του Χριστού, διότι ο «Κωλύων» κωλύει τον σατανά ενώ ο σατανάς «κωλύει» την Εκκλησία από την πρόοδο. Δέν είναι τυχαίο ότι η διάσπαση αυτή με διάφορες «ταμπέλες» και οι εταιροδιδασκαλίες που υπάρχουν στις Εκκλησίες του Χριστού, προδίδει έργο και δάκτυλο του σατανά. Δέν μπορεί η Εκκλησία να «Κωλύει» τον αντίχριστο και μετά ο αντίχριστος να καταδιώκει την Εκκλησία και να την νικά. Είναι σχήμα οξύμωρο. Εξ’ άλλου, ο Θεός μας βεβαιώνει, ότι, θα τρέφει την Εκκλησία Του τον καιρό της Θλίψεως για 1260 ημέρες, δηλαδή 3.5 έτη περίπου. Θα δίνει η Εκκλησία την μαρτυρία της τον καιρό εκείνο, όμως οι δύο μάρτυρες, απεσταλμένοι του Θεού, θα έχουν τον κυρίαρχο ρόλο του Ευαγγελισμού.

3. Για το “μην ομοζυγείτε με τους απίστους” στην εαεπ πιστεύουν ότι μόνο με άλλο μέλος της εαεπ μπορείς να παντρευτείς. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι αυτό είναι ανοησία, γιατί όταν γράφτηκε αυτό εκτός από τους χριστιανούς υπήρχαν μόνο οι ειδωλολάτρες και όντως το εδάφιο αυτό αναφέρεται στη διάκριση ανάμεσα στο Θεό και στους δαίμονες. Αυτό δεν είναι το ίδιο με τις μέρες μας, όπου ο χριστιανισμός έχει σπάσει σε χίλια κομμάτια. Εγώ προσωπικά διάλεξα για σύντροφο άνθρωπο αδογμάτιστο, (παρεπιπτόντως ποντιακής καταγωγής, όπως εσείς), γιατί απλά αυτός μου ταίριαζε. Τα πάμε πολύ καλά, αλλά οι γονείς μου ακόμα θεωρούν ότι έχω παραβεί τη Γραφή. Εσείς τι γνώμη έχετε;

Απάντηση: Θεωρώ άτοπο, να μή πώ ανόητο, τον ισχυρισμό αυτό ότι μόνο από την ΕΑΕΠ μπορείς να διαλέξεις σύντροφο (καί οι “Μάρτυρες” τού Ιεχωβά αυτό κάνουν), διότι αν κατ’ υπόθεσιν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε οι γάμοι που έγιναν εκτός ΕΑΕΠ είναι άκυροι στα μάτια του Θεού εφόσον η ίδρυση της ΕΑΕΠ είναι πρόσφατη και όχι αρχαία. Μήν αποκλείουμε, π.χ. έναν Ευαγγελικό Πρεσβυτεριανό στο δόγμα, να πάρει μιά κοπέλα από την Βαπτιστική Ευαγγελική Εκκλησία ας πούμε, εφόσον ομολογούν και οι δυό το Όνομα του Χριστού. Εύλογο είναι ότι εάν υπάρχουν σοβαρές δογματικές και Σωτηριακές διαφορές τότε θα πρέπει να αποφευχθεί μιά τέτοια ένωση, διότι θα υπάρχουν προστριβές στην πίστη.

«Δύνανται δύο να περιπατήσωσιν ομού, εάν δεν ήναι σύμφωνοι;» μας λέει ο προφήτης Αμώς: γ’ 3.

Το “μή ομοζυγείτε με τους απίστους” έχει να κάνει με την απιστία του ενός στο έργο του Ιησού Χριστού επάνω στον Σταυρό και την αποδοχή του Χριστού ως προσωπικό του Σωτήρα, και όχι ότι είναι από άλλη Εκκλησία του Χριστού και δέν είναι μαζί μας. Δέν μπορεί ο ένας να τραβά δεξιά και ο άλλος αριστερά. Θα σπάσει στο τέλος το σκοινί. Εάν ο σύντροφος που διάλεξες αγαπητή Γιολάντα είναι του Κυρίου και βαδίζει σύμφωνα με το θέλημα Του, τότε άσχετο είναι το ότι δέν ανήκει στην ΕΑΕΠ αλλά σε κάποια άλλη Εκκλησία του Χριστού. Παρατηρώ όμως να λές, ότι: “Εγώ προσωπικά διάλεξα για σύντροφο άνθρωπο αδογμάτιστο” και θέλω να ξέρω Γιολάντα, ρώτησες τον Κύριο για τον σύντροφο σου αυτόν; Θέλω να πιστεύω ότι το έκανες και άφησες Αυτόν να διαλέξει για σένα.

(Γιολάντα): Τέλος, όσον αφορά την πικρία μου σε σχέση με την εαεπ που αναφέρετε, έχετε δίκιο, μακάρι να μπορούσα να την αποβάλλω. Αλλά έχω περάσει τόσα πολλά και περνάω ακόμα όταν ακούω τις απόλυτες δογματικές απόψεις των γονιών μου, που τους έχω σιχαθεί πραγματικά. Πηγαίνω για τη Θεία Κοινωνία, αφού την εκτελούν σύμφωνα με το Λόγο του Θεού, αλλά εκτός της Κυριακής δεν μπορώ πλέον να παρακολουθώ κανένα τους κήρυγμα, δεν αντέχω να πλασάρουν την αλήθεια μαζί με δόσεις ψεύδους. Έχω μιλήσει με εργάτες, όπως μου λέτε να κάνω και δεν βρήκα άκρη, είναι τυφλά αφοσιωμένοι στις δικές τους απόψεις. Και που μίλησα όμως το έκανα πολύ διακριτικά, πάνω σε θέματα της Γραφής, γιατί το κλίμα εκεί μέσα δεν είναι το καλύτερο. Ξέρετε ότι επειδή ο πατέρας μου είναι πρεσβύτερος, ψάχνουν με μανία να βρουν ποιός είναι για να του αφαιρέσουν το αξίωμα επειδή εγω έδωσα αυτή τη μαρτυρία; Δεν ξέρουν ποιά είμαι, επειδή έχω δύο ονόματα και με γνωρίζουν κυρίως με το άλλο. Δυστυχώς δεν υπάρχουν εκει καλοπροαίρετοι άνθρωποι σαν εσάς, η εαεπ στηρίζεται σε ένα κύκλο ψευδοπροφητειών, ενυπνίων, οραμάτων, όπου όλα αυτά τους επιβεβαιώνουν ότι έχουν δίκιο. Δεν αγκαλιάζουν με αγάπη την ψυχή, αλλά έχουν πνεύμα κατάκρισης, εκδίκησης και ατελείωτου κουτσομπολιού, εκτίθεσαι άσχημα εαν τους πας κόντρα.

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας και θέλω να ξέρετε ότι στηρίζω την ενέργεια σας αυτή και αν θέλετε από μένα οποιαδήποτε πληροφορία για μαρτυρίες, ή χριστιανικά θέματα, ο,τιδήποτε, θα χαρώ να σας βοηθήσω.

Απάντηση: Αγαπητή μου Γιολάντα, πιστεύω ότι εννοείς πως σιχάθηκες τον τρόπο που ενεργούν οι γονείς σου και όχι τους ίδιους τους γονείς σου, τους οποίους, σαν παιδιά του Θεού που είμαστε, πρέπει να τους τιμούμε. Την κάθε πικρία που μας δημιούργησαν κάποιοι με κάθε τρόπο, πρέπει να την αφήσουμε στον Κύριο που μπορεί να μας ελευθερώσει, διότι υποφέρουμε άσκοπα εμείς εφόσον δέν «ιδρώνει το αυτί» αυτών που μας δημιούργησαν την πικρία. «Αρκετό είναι το κακό της ημέρας» λοιπόν, ας μή προσθέτουμε περισσότερο. Με καταλαβαίνεις φαντάζομαι.

Εφόσον μίλησες με τους υπευθύνους της Εκκλησίας σου και δέν εισακούσθηκες, τότε αρκέσου σ’ αυτό που μου έγραψες στον πρόλογο σου, ότι: «ευτυχώς η Γραφή είναι αρκετά ριζωμένη μέσα μου» και προσπάθησε να μή ξεφύγεις απ’ αυτό. Να είσαι σίγουρη ότι ο Θεός βλέποντας την καρδιά σου –και σύμφωνα πάντα μ’ αυτήν- θα ενεργεί και στην πορεία της ζωής σου. Είναι Ικανός για τα πάντα, αρκεί να τον εμπιστευόμαστε.

Ευχαριστώ για την επικοινωνία.

**************

4η Επιστολή

NAME: Γιολάντα

COUNTRY: Ελλάδα

Kαλησπέρα κύριε Οικονομίδη, Για άλλη μια φορά οι απαντήσεις σας στις απορίες μου ήταν πολύ κατατοπιστικές. Σας ευχαριστώ πραγματικά γιατί μου λύσατε απορίες για τις οποίες κανένας στην εκκλησία μου δεν με έπειθε. Σχετικά με αυτό που με ρωτάτε για τον σύντροφό μου και τους γονείς μου, είναι όπως τα λέτε, εννοείται ότι αυτά που κάνουν οι γονείς μου έχω σιχαθεί και για τον σύντροφό μου πήρα την οδηγία του Κυρίου κανονικά.

Με έχετε καλύψει σχεδόν σε όλα, απλά μου έχει μείνει ένα ερωτηματικό για το Άγιο Πνεύμα: Αυτό το θέμα με συγκλονίζει πραγματικά, γιατί αν δεν υφίσταται στις μέρες μας, τότε εγώ τι έλεγα μέχρι τώρα; Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να έχω ξεστομίσει τίποτα αρνητικό για τον Κύριο και του έχω ζητήσει συγνώμη αν έκανα κάτι τέτοιο. Καταλαβαίνω ότι η γλωσσολαλιά δόθηκε ως σημείο για τα έθνη, απλά τότε γιατί υπάρχουν χωρία στις Πράξεις των Αποστόλων που αναφέρουν ότι την είχαν και πολλοί άλλοι που απλά σώζονταν;

Παραθέτω συγκεκριμένα χωρία για να μου τα εξηγήσετε:

 *(αναφορά στον προφήτη Ιωήλ) Και εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, Θέλω εκχέει από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας, και οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις, και οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια

* και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει από του Πνεύματός μου, και θέλουσι προφητεύσει

* Ενώ έτι ελάλει ο Πέτρος τους λόγους τούτους, επήλθε το Πνεύμα το Άγιον επί πάντας τους ακούοντας τον λόγον

* Και εξεπλάγησαν οι εκ περιτομής πιστοί, όσοι ήλθον μετά του Πέτρου, ότι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος εξεχύθη και επί τα έθνη

* είπε προς αυτούς· Ελάβετε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε; οι δε είπον προς αυτόν· Αλλ’ ουδέ αν υπάρχη Πνεύμα Άγιον ηκούσαμεν.

* Και αφού ο Παύλος επέθηκεν επ’ αυτών τας χείρας, ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επ’ αυτούς, και ελάλουν γλώσσας και προεφήτευον.

Σκέφτομαι βέβαια ότι ίσως μόνο οι απόστολοι είχαν τελικά την εξουσία, διαμέσω του Χριστού, να παρέχουν το Άγιο Πνεύμα και τη γλωσσολαλιά, απ’ότι φαίνεται στη Γραφή (αν και υπάρχει ένα σημείο που αναφέρω παραπάνω το οποίο δείχνει ότι δεν έθεσαν τας χείρας οι απόστολοι, απλά ευαγγέλισαν και ήρθε το Πνεύμα). Δεν καταλαβαίνω, γιατί να γλωσσολαλούσαν και άλλοι, από όλα τα έθνη, αν αποτελούσε μόνο ένα σημείο για την ημέρα της πεντηκοστής;

Σας ευχαριστώ για όλα, Ο Κύριος μαζί σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αγαπητή Γιολάντα,

παραπάνω σου έγραψα πως, «είναι λάθος να υποστηρίξουμε ότι το Άγιο Πνεύμα υπάρχει μέσω της σημερινής γλωσσολαλιάς διότι κάτι τέτοιο δέν υφίσταται», και αυτό ήταν η «ένσταση» μου στην ερώτηση σου, που έγραψες ότι: «Αναρωτιέμαι όμως αν η κατάχρηση μερικών αναιρεί το γεγονός ότι το Πνεύμα το Άγιο υπάρχει με τη μορφή γλωσσολαλιάς στις μέρες μας». Το Πνεύμα το Άγιο Γιολάντα δέν περιορίζεται προσαρμοσμένο μόνο στην σημερινή γλωσσολαλιά, αλλά οι εκδηλώσεις Του είναι με διαφόρους τρόπους. Είναι δύσκολο -αν όχι ανόητο- να υποστηρίξουμε ότι το Άγιο Πνεύμα περιορίζεται στην γλωσσολαλιά του «καραγκιόζη» θεατρίνου Benny Hinn, ας πούμε, και των ομοίων του που εκμεταλλεύονται τους πάντες χάριν αισχρού κέρδους.

Για να μή σου μένουν αμφιβολίες, η «άγνωστη γλώσσα» και σήμερα μπορεί να υπάρξει σε παιδιά του Θεού, όταν όμως ο Θεός δώσει αυτό το χάρισμα. Πιστεύω πως σήμερα η ξένη γλώσσα θα δοθεί για περίπτωση Ευαγγελισμού και σε γλώσσα ανθρώπινη, γήϊνη, ούτως ώστε να καταλάβει ο ξένος στη γλώσσα του το Ευαγγέλιο (για να κηρυχθεί το χαρμόσυνο μήνυμα της Σωτηρίας σε όλη την οικουμένη), όπως έγινε και την ημέρα της Πεντηκοστής και άκουγαν ο καθένας στην δική του γλώσσα, κάτι σαν μετάφραση ας πούμε, όπου και εκπληρώθηκε –τότε- η προφητεία του Ιωήλ που ανέφερες παραπάνω.

Οι γλώσσες σε πύρινη μορφή (ορατή μορφή δηλαδή) επισκίασαν τους Αποστόλους, σήμερα μπορούμε να υποστηρίξουμε κάτι τέτοιο; Γιατί δέν έχουμε τέτοια περίπτωση ορατής εκδήλωσης του Αγίου Πνεύματος; Γιατί να επικαλούνται οι σημερινοί γλωσσολάλοι την περίπτωση της Πεντηκοστής για να υποστηρίξουνε την ύπαρξη τους ενώ αδυνατούν να μας πούν γιατί και τώρα δέν βλέπουμε «πύρινες γλώσσες» να κάθονται στα κεφάλια τους; Είναι παρεξηγημένο το γεγονός αυτό στις μέρες μας διότι δέν δίνουν σημασία στα λόγια του Παύλου για την γλωσσολαλιά –που την κατατάσσει σε κατώτερη θέση από την προφητεία- (σε αντίθεση με τους σημερινούς “Παύλους” που έχουν την “γλώσσα” πάνω απ’ όλα), και καλύτερα είναι να μιλά κάποιος για τον εαυτό του στο σπίτι του και να δοξάζει τον Θεό, παρά να «παραμυθιάζει» τους πάντες με –τις περισσότερες φορές- αμφιβόλου προελεύσεως «ενέργεια του Πνεύματος». Τίνος όμως πνεύματος!!!

Η περίπτωση σου Γιολάντα είναι περισσότερο αποδεκτή, διότι μιλάς –όπως μου λές- μόνη σου και για σένα, όπου και οικοδομείς τον εαυτό σου, σε αντίθεση με όσους επιδεικτικά κάνουν κάτι τέτοιο δημόσια και ομαδικά. Γνωρίζω αδελφό που κάνει το ίδιο όπως μου είπε, προτιμώντας το σπίτι του παρά δημόσια, διότι δέν είναι σίγουρος αν είναι πρέπον κάτι τέτοιο. Ο Παύλος λέει ότι, αν γίνεται κάτι τέτοιο στην Εκκλησία, με την παραφροσύνη της οχλαγωγίας, τότε οι ιδιώτες που θα παραβρεθούν στην Εκκλησία αυτή θα πούν ότι μαίνονται, τρελάθηκαν δηλαδή, είναι παράφρονες, ενώ όταν υπάρχει προφητεία στην Εκκλησία, τότε θα ελεγχθούν αυτοί οι ιδιώτες για την άστατη ζωή τους, παρά από τις άναρθρες κραυγές δίχως νόημα. Έχω φίλους από Πεντηκοστιανές Εκκλησίες, και σε κάποιες συναθροίσεις τους που παραβρέθηκα -δίχως να ανήκω κάπου αποκλειστικά-, απόλαυσα το μήνυμα και δόξασα τον Θεό. Όταν όμως ήρθε η ώρα της οχλαγωγίας -γλώσσες το ονομάζουν αυτοί- το πνεύμα μου ταραζόταν από την ακαταστασία που τους διέκρινε.

Η ώρα της προσευχής είναι ώρα σοβαρή, διότι μιλάς με τον Κύριο. Όταν τελειώνει ο προσευχόμενος λές και εσύ το Αμήν συμμετέχοντας και συμφωνώντας με τα λόγια του αδελφού. Όμως, και πάλι σε πολλές Πεντηκοστιανές Εκκλησίες δέν μπορείς να καταλάβεις τον προσευχόμενο διότι πετάγονται άκαιρα και οχλαγωγούν άλλοι αδελφοί με γλώσσα ή με κραυγές «Αλληλούϊα, ναί, ναί, ναί,» κ.λ.π. και σε αποσπούν από την συγκέντρωση της προσευχής.

Πνεύμα ταραχής λοιπόν, και όχι «του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον» [Α’ Πέτρου: γ’ 4].

Πάντως Γιολάντα, εάν έχεις αμφιβολία στην γλώσσα που λες ότι μιλάς, και γράφεις πως: «Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να έχω ξεστομίσει τίποτα αρνητικό για τον Κύριο και του έχω ζητήσει συγνώμη αν έκανα κάτι τέτοιο» τότε καλύτερα σταμάτα να το κάνεις, διότι ο Θεός –εάν σου δίνει- δέν δίνει με αμφιβολία. «Ότι δέν γίνεται εκ πίστεως (και σιγουριά) είναι αμαρτία» μας λέει ο Παύλος στην Ρωμαίους: ιδ’ 23.

Ελπίζω να καλύφθηκαν οι απορίες σου. Ο Κύριος να είναι μαζί σου και να σε καθοδηγεί.

Ευχαριστώ για την επικοινωνία.