“και μάλιστα… νομοθετημένα”
του Γιώργου Οικονομίδη
Δυστυχώς αυτοί που κόπτονται ότι είναι διάδοχοι των Αποστόλων του Χριστού, ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Ανταγωνιζόμενοι τους Παπικούς στην βλάσφημη ανοησία ότι δήθεν μπορούν να συγχωρούν αμαρτίες, έφτασαν στο σημείο να το… “βεβαιώνουν” και γραπτώς!!! Η έκδοση συγχωροχαρτιών από τους μέν και τους δέ, επέφερε κέρδη ούκ ολίγα, και όλα αυτά εις βάρος του αφελή και αμαθή λαού.
Ορθόδοξοι Πατριάρχες διεκδικούσαν με ζήλο το “προνόμιο” να συγχωρούν αμαρτίες ζωντανών αλλά.. και πεθαμένων!!! Μάλιστα “μπορούσαν” να συγχωρήσουν και αμαρτίες που επρόκειτο να διαπραχθούν στο μέλλον, και αυτό έναντι μεγάλης χρηματικής αμοιβής. Επειδή ήταν “πολλά τα λεφτά Άρη” (ατάκα ελληνικής ταινίας) που απεκόμιζαν από τους πιστούς, μπήκε η διαμάχη ανάμεσα στα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Κων/πόλεως για την αποκλειστικότητα αυτού του προνομίου. Για να λύσουν την διαφορά τους, συμφώνησαν, ο μέν Ιεροσολύμων να εκδίδει συγχωροχάρτια για ζωντανούς, ο δέ Κωνσταντινουπόλεως για πεθαμένους!!!
Ο μεταρρυθμιστής Λούθηρος, εναντιώθηκε στο συγχωροχαρτικό εξάμβλωμα της Παπικής εκκλησίας, και έκανε την μεταρρύθμιση, ενώ οι “αντιμεταρρυθμιστικοί” στην εν Τριδέντω Σύνοδο, τον καταδίκασαν με σκοπό να επαναβεβαιώσουν την “εκ Θεού” δύναμη των συγχωροχαρτιών. Μεγάλα εισοδήματα για τα ταμεία της εκκλησίας, και μεγάλος θησαυρός εμπορικής αλητείας. Πώς μπορούσε αυτό το θησαυροφυλάκιο να το αφήσει ανεκμετάλλευτο η Ορθόδοξη εκκλησία; Έτσι, το έτος 1727, η ορθόδοξη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης συγκατέλεξε τα συγχωροχάρτια στους “Ιερούς όρους και τα δόγματα της Ανατολικής του Χριστού εκκλησίας” ορίζοντας ότι:
“Την εξουσίαν υπέρ της αφέσεως των αμαρτιών εγγράφως διδομένην τοις ευσεβέσιν, η μέν Ανατολική του Χριστού Εκκλησία ονομάζει συγχωροχάρτια, Λατίνοι δέ ταύτα καλούσιν ιντουλκέντζας”.
Και επειδή “το Πατριαρχικόν γαρ τούτο προνόμιον ιδιαίτατον, και κατ΄ ουδέν εις άλλον διαβαίνειν δύναται“, με επίσημη πράξη ο Πατριάρχης συνιστά τους “επισκόπους” και “πνευματικούς”, να περιορίζονται μόνο στις εξομολογήσεις και στις αφέσεις αμαρτιών, διότι γραφτά συγχωροχάρτια μόνο τα πατριαρχεία μπορούν να δίνουν.
Η “Εκκλησιαστική Ιστορία” μας πληροφορεί ότι, τα πρώτα ίχνη των επιστολών-συγχωροχαρτιών, έκαναν την εμφάνιση τους το έτος 1294, πιθανώς στις ημέρες του πάπα Βονιφατίου του Η’. Στην αρχή ήταν ως εξομολογητική επιστολή που μπορούσε κάποιος να λάβει συγχώρεση από τον Θεό. Αυτό όμως πήρε άλλη μορφή την ιγ΄εκατονταετηρίδα, και ο ιερέας δεν παρακαλεί πλέον τον Θεό για συγχώρεση αμαρτιών, αλλά αυτός ο ιερέας τον συγχωρεί, λέγοντας του, “ego te absolvo“, δηλαδή, “εγώ σε συγχωρώ”.
Με το σατανικό αυτό εφεύρημα του ιερατείου, ο δυστυχής λαός σχημάτιζε την αντίληψη ότι, αγοράζοντας με χρήματα κάποιο συγχωροχάρτι, απαλλασσόταν όχι μόνο από την τιμωρία, αλλά ακόμα και από αυτήν την ενοχή της αμαρτίας. Αυτή την αντίληψη καλλιεργούσαν επί αιώνες οι εκκλησίες Παπική και Ορθόδοξη. Το ότι ξέφυγαν τελείως από την Βιβλική αρχή, δεν υπάρχει αμφισβήτηση. Αυτοί είναι που θεωρούν “κοινό το Αίμα του Χριστού” και δεν το θεωρούν ως το μόνο μέσον καθαρισμού των αμαρτημάτων μας, ενώ μας το λέει ο Λόγος του Θεού δια στόματος Ιωάννου και όχι μόνο, ότι,
“… το αίμα του Ιησού Χριστού… καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας” (Α΄ Ιωάννου: α΄7).
Βρισκόμενος τυχαία σε ορθόδοξη ιστοσελίδα, διάβασα την προσπάθεια τους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα περί των συγχωροχαρτιών, παρουσιάζοντας τα, ναι μεν ως υπαρκτά, αλλά μόνο ως -δήθεν- λύσεως κατάρας και αφορισμού, ΟΧΙ ΩΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ, όπως υποστηρίζουν. Αυτό με έκανε να ασχοληθώ με την έρευνα της αλήθειας για να την παρουσιάσω σε σένα φίλε αναγνώστη, με την ελπίδα ότι θα καταλάβεις πως οι ποιμένες σου σε πλανούν, και ότι πρέπει να επιστρέψεις στην αληθινή πίστη και στον μόνο Σωτήρα που μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες, στον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ. Η Αγία Γραφή, που είναι ο γραπτός Λόγος του Θεού, μπορεί να σε οδηγήσει στην αλήθεια και σ΄Αυτόν που είπε:
“Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού” (Ιωάννης: ιδ΄6),
δηλαδή στο μόνο πρόσωπο που θέλει και μπορεί, στον Ιησού Χριστό. Εύχομαι να το κάνεις. Ο Θεός να είναι μαζί σου.
Παρακάτω ακολουθούν συγχωροχάρτια διαφόρων εκδόσεων και Πατριαρχών.
Πρόσφατο συγχωροχάρτι, του 20ου αιώνα
Έκδοση 1957 από τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Βενέδικτο
Συγχωροχάρτι απο τον Χρύσανθο Νοταρά
Συγχωροχάρτι του 18ου αιώνα από το πατριαρχείο Αλεξανδρείας
Συγχωροχάρτι του οικουμενικού πατριαρχείου, στο έτος 1831
Xειρόγραφο συγχωροχάρτι απο τον πατριάρχη Ιερουσαλήμ Θεοφάνη
Αυτή είναι η πρώτη τυπωμένη έκδοση συγχωροχάρτου απο το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως
Συγχωροχάρτι του πατριάρχη Ιερουσαλήμ Αβράμιου με κυριλλικούς χαρακτήρες
Το παλαιότερο συγχωροχάρτι που σώζεται
Συγχωροχάρτι του πατριάρχη Αβράμιου στο έτος 1780
Το εν λόγω συγχωροχάρτι, ξεκινά γράφοντας ότι, όπως στους Αποστόλους του Χριστού έτσι και στο ιερατείο δόθηκε η εξουσία του “δεσμείν και λύειν” τις αμαρτίες των ανθρώπων, και συνεχίζει με τα εξής:
“Εξ εκείνων δέ και εις ημάς αλληλοδιαδόχως ταύτης διαβάσης της Θείας χάριτος, έχει συγκεχωρημένον και το κατά Πνεύμα αυτής τέκνον (… εδώ υπάρχει κενό για χειρόγραφη συμπλήρωση ονόματος του “συγχωρημένου”…) Είς όσα κ’ αυτός ως άνθρωπος ήμαρτε και εις Θεόν επλημμέλησεν, εν λόγω ή έργω ή διανοία”. (Η μεταφορά του κειμένου απο το εν λόγω συγχωροχάρτι, είναι του “Σπορέα”) Και παρακάτω λέει ότι λύνει κάθε κατάρα (!!!) ή αφορισμό απο Αρχιερέα ή ιερέα ή γονείς, και τον ελευθερώνουν και τον συγχωρούν. Προσέξατε την αναφορά στην κατάρα; Μπορούν και καταρώνται ενώ ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει να μή κάνουμε κάτι τέτοιο. Πού μπορούν να στηριχθούν λοιπόν οι υπέρμαχοι της ορθοδοξίας ότι η έκδοση συγχωροχαρτιών τους ήταν για λόγους λύσεως αφορισμών και μόνο; Καθαρά διαβάζουμε ότι συγχωρούν και αμαρτίες. Με αγάπη Χριστού (και αναμονή για διάψευση από το ιερατείο των όσων γράφω) Γιώργος Οικονομίδης sporeas.gr
Αντίλογος θα υπάρχει πάντα. Έναν τέτοιον αντίλογο (δίχως αντίκρισμα όμως) βλέπουμε και στην Ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ (όπου ο “Σπορέας” αφιέρωσε αρκετή ύλη για να τους βάλει στη θέση τους), και μεταξύ άλλων μάταιων προσπαθειών τους, για να μας πείσουν περί του αντιθέτου για τά Συγχωροχάρτια, γράφουν και αυτά που αναδημοσιεύουμε παρακάτω από άρθρο του Νικόλα Μαυρομάγουλου, για να σας αποδείξουμε την ανοησία που διακατέχει το φτωχό του το μυαλό.
Απόσπασμα από άρθρο της ΟΟΔΕ
http://www.oodegr.com/paratir/meletes/syugxwroxartia1.htm#1.
1. Τι ήταν τα Ορθόδοξα συγχωροχάρτια
Σε μια Εκκλησία 2000 ετών όπως η Ορθόδοξη, η οποία επεκτείνεται σε όλον τον γνωστό κόσμο των δύο χιλιάδων αυτών ετών, είναι φυσικό, ότι θα υπήρξαν μικρές περίοδοι και περιοχές, στις οποίες η τοπική εκκλησία μιας περιοχής, (μιμούμενη σε κάποιο βαθμό ξενόφερτες πρακτικές), εφάρμοσε κάποιες τακτικές αμφιλεγόμενης ορθότητας, οι οποίες τελικά πολύ σύντομα εγκαταλείφθηκαν, και δεν υιοθετήθηκαν από τους άλλους Χριστιανούς Ορθοδόξους.
Έχουμε ήδη γράψει μια ανάλυση για το θέμα των Ορθόδοξων συγχωροχαρτιών, στη σχετική μας μελέτη. Και όταν λέμε για “Ορθόδοξα συγχωροχάρτια”, δεν πρέπει να πάει ο νους μας στα Παπικά συγχωροχάρτια, που συγχωρούσαν αμαρτίες νεκρών, και δήθεν τους μετέθεταν στον Παράδεισο επί χρήμασι! Τα Ορθόδοξα συγχωροχάρτια, δεν είχαν καμία σχέση με τα Παπικά, και αυτό το παραδέχονται και οι Παπικοί!
Όταν το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ή το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, για παράδειγμα, εξέδιδε Ορθόδοξα συγχωροχάρτια, δεν το έκανε για να μεταθέσει ψυχές “από το Καθαρτήριο στον Παράδεισο” όπως οι Παπικοί, αλλά αυτά τα Ορθόδοξα συγχωροχάρτια, ήταν μια έγγραφη βεβαίωση συγχώρησης, μετά από εξομολόγηση (δεν υποκαθιστούσε την εξομολόγηση), ή ήταν μια έγγραφη βεβαίωση μνημοσύνου, και δεν υποκαθιστούσε το μνημόσυνο. Πρόκειται δηλαδή ουσιαστικά για “έγγραφες βεβαιώσεις” τέλεσης, οι οποίες δεν ήταν μεν αναγκαίες για το μυστήριο της εξομολόγησης, ή για την τέλεση του μνημοσύνου, αλλά που εξυπηρετούσαν εισπρακτικό σκοπό εισφορών. Δηλαδή έτσι, ο πιστός είχε στα χέρια του την έγγραφη βεβαίωση της εξομολόγησης ή του μνημοσύνου που τέλεσε, πληρώνοντας κάποια εισφορά στην Εκκλησία.
Σίγουρα, αυτός ο τρόπος είσπραξης εισφορών, από την Εκκλησία των Ιεροσολύμων και την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος για να μαζέψουν τα χρήματα που χρειάζονταν οι τοπικές Εκκλησίες αυτές, γι’ αυτό και δεν υιοθετήθηκε αυτός ο τρόπος από τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες αλλά και στις ίδιες καταργήθηκε πολύ σύντομα! Γιατί δεν ήταν πρέπον, να συνδέεται το μυστήριο της εξομολόγησης με εισφορές, (έστω και υπό μορφήν βεβαίωσης) και υπήρχε και λιγότερο σκανδαλιστικός τρόπος, για να καλύψουν οι δύο αυτές τοπικές εκκλησίες τις οικονομικές τους ανάγκες.
“Σπορέας”: Θέλω να ξέρω, η συνείδηση του κ. Νικόλαου Μαυρομάγουλου δεν τον ελέγχει την στιγμή που πάει να γράψει αυτές τις ανακρίβειες για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα; Καλύτερο δεν θα ήταν να έγραφε, ναί, έπεσε στην παγίδα του διαβόλου και η Ορθόδοξη Εκκλησία συμπαρασυρόμενη από την Παπική κακοδοξία, αλλά στην συνέχεια κατάλαβε το ατόπημα της αυτό και συμμορφώθηκε με τις Ευαγγελικές διατάξεις, και ζητάει συγνώμη; Καλύτερα δεν θα ήταν αυτό από το να δολοπλοκούν και να γαργαλίζουν με το γνωστό… ναι μεν, αλλά…;
Το οξύμωρο σχήμα του κ. Μαυρομάγουλου (που ας σημειώσουμε ότι τον ακολουθεί πανταχόθεν) φαίνεται για άλλη μια φορά και στο εν λόγω άρθρο του. Για τα συγχωροχάρτια των Ορθοδόξων, μας λέει ότι υπήρξαν:
«μικρές περίοδοι και περιοχές, στις οποίες η τοπική εκκλησία μιας περιοχής, (μιμούμενη σε κάποιο βαθμό ξενόφερτες πρακτικές), εφάρμοσε κάποιες τακτικές αμφιλεγόμενης ορθότητας…»
ενώ παρακάτω μας αναφέρει τα εξής:
«Όταν το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ή το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, για παράδειγμα, εξέδιδε Ορθόδοξα συγχωροχάρτια…»
Δηλαδή, σύμφωνα με τον κ. Μαυρομάγουλο, τα Πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως και Ιεροσολύμων, είναι… «τοπικές εκκλησίες μιάς περιοχής»(!!!). Τέτοια ανωμαλία σκέψεως μόνο στον Μαυρομάγουλο θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε. (τον) Λυπούμαστε.
Η διαμάχη για την «κονόμα» που προέκυψε μεταξύ των Πατριαρχείων Κωνσταντινούπολης και Ιεροσολύμων, έχε σαν αποτέλεσμα –για να μη αλληλοκατηγορούνται- το ένα Πατριαρχείο να εκδίδει Συγχωροχάρτια για… ζωντανούς, και το άλλο Πατριαρχείο για… πεθαμένους. Απαγόρευσαν ρητά και κατηγορηματικά τις όποιες Εκκλησίες να εκδίδουν και αυτές Συγχωροχάρτια διότι αυτό –είπαν- είναι προνόμιο μόνο των δύο Πατριαρχείων. Για ποιες “έγγραφες βεβαιώσεις” τέλεσης μας μιλάει η Ο.Ο.Δ.Ε.; Πού βλέπει ο κ. Ν.Μ. ότι, «υπήρξαν μικρές περίοδοι και περιοχές, στις οποίες η τοπική εκκλησία μιας περιοχής, (μιμούμενη σε κάποιο βαθμό ξενόφερτες πρακτικές), εφάρμοσε κάποιες τακτικές αμφιλεγόμενης ορθότητας»;
Δεν γνωρίζει άραγε ο κ. Μαυρομάγουλος ότι ο μόνος σκοπός των παπάδων ήταν η «κονόμα» και μόνο αυτή; Το δήλωσε κιόλας ότι για να μαζέψουν χρήματα εξέδιδαν αυτά τα αντίχριστα παλιόχαρτα. Για ποια τακτική αμφιλεγόμενης ορθότητας μας μιλά ο Ν.Μ. και η Ο.Ο.Δ.Ε.; Ποιόν κοροϊδεύουν; Σε ποιους νομίζουν ότι απευθύνονται; Δεν είμαστε όλοι… «αμερικανάκια», ας το καταλάβουν επιτέλους. Υπάρχουν και άλλες «φωνές» που θα βρίσκουν πάντα μπροστά τους, γι αυτό ας είναι περισσότερο ειλικρινείς σε ότι γράφουν και ας πάψουν να «το παίζουν» φωστήρες, διότι εκτίθενται ανεπανόρθωτα.
Επίλογος:
Η αλήθεια ανήκει μόνο σ’ αυτούς που έχουν μάτια για να την δούν κατάματα. Για τους εθελοτυφλούντες όμως αυτή η αλήθεια θα παραμένει πάντα ως “ψεύδος και… αίρεση”.
Ας κοιμούνται τόν ύπνο του δικαίου… αυτοί ζημιώνονται.
Γιώργος Οικονομίδης sporeas.gr