Περί της εικόνας της ονομαζομένης “άξιον εστίν”;!

Η αποτύπωση μιάς γυναίκας μ' ένα παιδάκι στην αγκαλιά της.

γράφει ό Φιλήμων Σωτηρόπουλος.

Τι δείχνει η εικόνα, ποιά είναι τα χαρακτηριστικά της και ποιό νόημα εκπέμπει;

Κεντρικό και μείζον πρόσωπο η μητέρα, και έλασσον το παιδάκι που αποκτά στοργή και προστασία στην αγκαλιά της. Το παιδάκι απροστάτευτο χωρίς την μητέρα του βρίσκει καταφυγή και προφύλαξη στα χέρια της μητρός του. Σημειολογικά η δύναμη του μεγαλύτερου καλύπτει την αδυναμία του μικροτέρου. Η γυναίκα αποκαλείται παναγία και προβάλλεται στο κάδρο η δύναμη και η προστασία, είναι η κεντρική μορφή, η πλεονάζουσα, η μεγαλύτερη, η δυνατότερη και περικαλύπτει τον μικρούλη και αδύνατο Χριστούλη. Από την εικόνα εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο χριστούλης δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνος του, δεν μπορεί να κάμει τίποτα, αφού είναι τόσο μικρός και αδύναμος, και βέβαια υπάρχει η μητέρα του, δηλαδή εμείς …οι προστάτες και καθοδηγητές, οι καθηγούμενοι μεσίτες.

Αυτή την εικόνα οι καθοδηγητές της θρησκείας, οι μεσάζοντες της θρησκευτικής αξιοκρατίας, την ονομάζουν “άξιον εστί” και την προσκυνούν, την λατρεύουν και επιβάλλουν το ίδιο και στο υπ' αυτών αγόμενο και φερόμενο ποίμνιο. …Σκύψτε δηλαδή, προσκυνείστε την αξία μας για να πάρετε και σεις θνητοί την αξία που σας δίνουμε εμείς οι διαχειριστές της θεϊκής αξιοκρατίας! Είμαστε και 'μείς άξιοι, δεν είναι μόνο το “άξιον εστί”, είμαστε και 'μείς που πρεσβεύουμε το άξιον εστί! Αυτοί δηλαδή αξιολογούν οι ίδιοι τους εαυτούς τους και συγκρίνουν τους εαυτούς τους με κριτήριο τους εαυτούς τους, είναι οι αξιολογούντες αγιώτατοι!

Είναι απορίας άξιο να διατυμπανίζεται η αξία του κατασκευάσματος, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο το αντικείμενο εκπέμπει ψευδή εικόνα, μιά αντίρροπη δύναμη που ψευδίζει και απαλλοτριώνει την αλήθεια. Παρουσιάζει τροποποιημένα τα πρόσωπα, αλλοιωμένα ως προς τις ιδιότητές τους, ως προς την κατάστασή τους, ως προς την εμφάνισή τους. Παρουσιάζεται ως αξία λατρευτικής τιμής μια ανθρωποκεντρική ιστοριούλα μητρικής αγάπης και προστασίας. Αυτό είναι το παραγόμενο προϊόν της ανθρώπινης εθελο-θεολογίας, της επιστήμης που διαχειρίζεται και διοικεί η βασιλεύουσα εθελοθρησκεία.

Το ευαγγέλιο του Θεού δεν είναι εγχειρίδιο μητριαρχικής οικονομίας, δεν διδάσκει προσχολική και βρεφική αγωγή, δεν είναι συναξάρι μητρικών ενστίκτων και συναισθημάτων. Ο Παντοδύναμος και Δοξασμένος Χριστός είναι ο μόνος Αναστημένος από τους νεκρούς και δεν έχει καμία σχέση με τον εικονιζόμενο χριστούλη, και η γυναίκα που ο Θεός επέλεξε να φέρει στη γη τον Υιό του Θεού δεν είναι ούτε παντοδύναμη, ούτε είναι αναστημένη και δοξασμένη και τούτο γαρ επειδή δεν έχει γίνει ακόμη η ανάσταση των δικαίων όπου και εκείνη θα μετέχει. Το αποκαλούμενο λοιπόν “άξιον εστί” είναι μιά γήινη, υλιστική απεικόνιση, ένα νεκρό στιγμιότυπο, ένα καρέ ανάδειξης της ανθρώπινης αναξιότητας. Μια ειδωλοποίηση της αυτάρεσκης και αυτοπροβαλλόμενης θρησκείας των ανθρώπων. Μιάς θρησκείας εικονικής πραγματικότητας, μιά ψευδαίσθηση ευσεβείας, μιά επίφαση μακαριότητος στο βασίλειο της ελληνοορθοδοξίας.

Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει σπουδάσει ιστορία της τέχνης και να είναι κριτικός τέχνης για να αντιληφθεί την σημασιολογία των εικόνων τύπου “άξιον εστίν”.

Αυτό που χρειάζεται είναι να μην είναι προκατειλημμένος, να πετάξει όλες τις προκαταλήψεις και να δει με μάτια παρθένα την παραχάραξη της αλήθειας, να επιτρέψει στο κριτικό πνεύμα του Θεού να του ανοίξει τα μάτια ώστε να διακρίνει τα διαφέροντα, να πετάξει τα αχρεία και τα ανάξια από τη ζωή του. Μόνο ο εξαρτημένος δούλος του τυφλού συσκοτισμένου συστήματος, ο εκούσιος τυφλός δεν βλέπει και δεν εννοεί. Είναι κρίμα η δειλία να μας δουλαγωγεί ώστε να συνεχίζουμε ακόρεστα να συντηρούμε την ορθοδοκό των δοξασιών μας στους οφθαλμούς μας. Είναι απόλυτη ανάγκη να επιστρέψουμε από τους δρόμους της αναξιότητας, από τα μάταια της ανθρωποθρησκείας και τότε θα μας αποκαταστήσει ο Θεός και θα μας κάνει Εκείνος αξίους μέσα στη χάρη της ευδοκίας Του. Όμως πρέπει να αποχωρίσουμε το τίμιο από το άχρηστο, δεν μπορούμε να έχουμε σύμμειξη τιμίου με αχρείου, αξίου με αναξίου, αλήθειας με ψεύδους, γιατί όπως ο Θεός είναι άγιος, πρέπει και 'μείς να αγιασθούμε δια της υπακοής και να μη έχουμε δύο κυρίους -και θεό και μαμωνά δεν γίνεται-. Ο Θεός θέτει τις αναγκαίες προϋποθέσεις μετανοίας και αλλαγής:

“Εάν επιστρέψης, τότε θέλω σε αποκαταστήσει πάλιν, και θέλεις ίστασθαι ενώπιόν Μου· και εάν αποχωρίσης το τίμιον από του αχρείου, θέλεις είσθαι ως το στόμα Μου· αυτοί ας επιστρέψωσι προς σε, αλλά συ μη επιστρέψης προς αυτούς.” [Ιερεμ. 15:19].

Τέλειος αποχωρισμός της άξιας πνευματικότητας δηλαδή της υπακοής πίστεως στο γεγραμμένο του Θεού από την ανάξια σαρκικότητα των δικών μας παραδόσεων και ενταλμάτων.

Αξιολογούμε ένα χρυσοποίκιλτο τελάρο και το ονοματίσαμε “άξιον εστί” και ζητάμε από τους ανθρώπους να προσκυνήσουν για να αισθανθούν το δήθεν μυστηριακό δέος της αυταπάτης… Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ζήτησε καρπούς αξίους της μετανοίας από τους θρησκευόμενους της εποχής που ήρθαν και καλά να βαπτισθούν … Τους είπε να μη έχουν φαντασιώσεις ότι είναι τέκνα του Αβραάμ. Οι Φαρισαίοι πρόβαλαν αυτό ακριβώς την ετικέτα της καταγωγής, της τιτλοθεσίας, της θρησκευτικότητας, των παραδόσεών τους, μίλαγαν συνέχεια για τους Πατέρες τής Παλαιάς Διαθήκης, ισχυρίζονταν ότι ήταν τέκνα του Αβραάμ. Το ίδιο και σήμερα οι προεξάρχοντες τιτλοθηκάριοι καυχώνται και επαίρονται στο όνομα πατέρων και παραδόσεων.

Δεν έχουν καμία αξία οι τίτλοι, αυτό που έχει αξία είναι εάν τα έργα μας είναι άξια της μετανοίας και της υπακοής μας στο ευαγγέλιο του Θεού. Είναι έργο άξιο της μετανοίας η προσκύνηση του ειδώλου μας; Που είναι γραμμένη αυτή η μεθόδευση της παραπλάνησης, της αχαλίνωτης ειδωλολατρείας, της αναίσχυντης εκμετάλλευσης της ανάγκης των ανθρώπων κάπου να στηριχθούν, κάπου να πιστέψουν; Αξίες πλαστουργές χωρίς εχέγγυα, απατηλές, κάλπικες. Ποιές είναι οι αξίες μας; Ποιός είναι ο εγγυητής αυτών των πανουργημάτων; Oι προεξέχοντες μύ(σ)τες της υπόκρισης; Οι προεξάρχοντες μίτρες της υπερηφανείας; Ποιοί είναι αυτοί που ορίζουν ως αξία προσκύνησης και λατρείας ένα κατασκεύασμα ομοιώματος ανθρώπου; Ποιός αληθινά αθεόφοβος έχει την θρασύτητα και την δολιότητα να επιβάλει το ψεύδος ως αλήθεια, το είδωλο ως θεό, το σκοτάδι ως φως, το ανάξιο φθαρτό ξύλο ως άξιο υποστύλωμα εκδούλευσης; Αξία δεν έχουν τα φθαρτά υλικά πράγματα. Μοναδική αξία έχει το Πνεύμα του Θεού που το δίνει ο Θεός μόνο στους πειθαρχούντας και υπακούοντας στον Λόγο της αληθείας Του. Καμία αξία δεν έχει κανένας, πάσα η δικαιοσύνη μας είναι ένα ρυπαρό ιμάτιο. Μοναδική αξία έχει το Αίμα του Χριστού που χύθηκε για κάθε αμαρτωλό που θέλει να μεταννοήσει και να συμφιλιωθεί με τον Θεό.

Άξιο εστί το Αρνίον το εσφαγμένον που αγόρασε κάθε μεταννοούντα και πιστεύοντα σ' Αυτόν.

Αυτό λέγει το ευαγγέλιο που μόνο Αυτό ορίζει ποιός είναι άξιος και ποιός δεν είναι.:

"Άξιον είναι το Αρνίον το εσφαγμένον να λάβη την δύναμιν και πλούτον και σοφίαν και ισχύν και τιμήν και δόξαν και ευλογίαν" [Αποκάλυψις, 5:12]

 Ξεχνάτε ποιός είναι ο μεγαλύτερος άνθρωπος που γεννήθηκε από γυναίκα, που μάς τό λέγει η γραφή ποιός είναι:

“Αληθώς σας λέγω, μεταξύ των γεννηθέντων υπό γυναικών δεν ηγέρθη μεγαλήτερος Ιωάννου του βαπτιστού” [Ματθαίος, 11:11].

Ο ίδιος ο Κύριος λέγει ποιός είναι μεγαλύτερος και ποιός μικρότερος …όχι εμείς βεβαίως. O Ιωάννης λοιπόν εν πλήρη ταπεινοφροσύνη έλεγε για τον εαυτό του ότι δεν είναι άξιος να λύσει τα κορδόνια των παπουτσιών του Κυρίου! Φαντασθείτε τώρα το μέγεθος της αυθαιρεσίας και ασεβείας να αξιολογούμε ως άξια μιά ύλη, μιά εικόνα!

Αν ζούσε η μητέρα του Κυρίου δεν θα πίστευε αυτό που θά έβλεπε, την σκευωρία της ειδωλολατρείας.

Φτιάξατε την ειδωλοποίηση του εαυτού σας και θέλετε εσάς να σας προσκυνούν και τις δολιότητες της αφροσύνης σας. Αν ζούσε η μητέρα του Κυρίου δεν θα πίστευε αυτό που θά έβλεπε, την σκευωρία της ειδωλολατρείας. Την επαίσχυντη απάτη της ασέβειας και της εκμετάλλευσης. Από τα έργα που κάνουμε, αυτά αποκαλύπτουν την γυμνότητα της ασχημοσύνης μας. Τα έργα και τα λόγια μας συστήνουν αν είμαστε άξιοι κατάκρισης ή όχι. Είναι απίστευτη η μόχλευση και παραχάραξη της αληθείας. Χωρίς τον Χριστό όλοι οι άνθρωποι είμαστε μηδενικά. Όλοι ανεξαιρέτως. Άρα τι θέλουμε να πετύχουμε υψώνοντας τα κατασκευάσματά μας; Να απωλέσουμε τους εαυτούς μας και όσους μπορούμε περισσότερους να τραβήξουμε μαζί μας στο λάκκο της ματαιοφροσύνης μας; Ποιός είναι άξιος και ποιός δεν είναι; Ο Θεός λέγει ποιός είναι άξιος και όχι εμείς που είμαστε, αν είμαστε, μόνον αχρείοι δούλοι. Ειδικά αναρμόδιοι για αξιολόγηση είναι όσοι έχουν παντελή αγνωσία Θεού, αυτοί που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα διαφέροντα.

Πρέπει να μπεί ένα τέλος στο σκοτάδι του μεσαιωνισμού.

Δεν μπορεί κανένας να είναι βέβηλος ιεροκάπηλος. Είναι απίστευτο να συνεχίζεται το χόμπυ της ειδωλοεμπορίας σε επαγγελματική βάση ψυχρής αυθαιρεσίας και ασεβείας. Στο βιβλίο τού προφήτη Ιερεμία λέγει ο Θεός στον λαό για τους θρησκευόμενους που ψεύδονταν:

"Ψευδή προφητεύουσιν οι προφήται εν τω ονόματί μου· εγώ δεν απέστειλα αυτούς ουδέ προσέταξα εις αυτούς ουδέ ελάλησα προς αυτούς· αυτοί προφητεύουσιν εις εσάς όρασιν ψευδή και μαντείαν και ματαιότητα και την δολιότητα της καρδίας αυτών." [Ιερεμίας, 14:14].

Εικωνολάτρες μοναχοί συνέχεια στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο. Κανείς δεν πτοείται και να αναρωτηθεί. Είναι πιστευτό στους απίστους το εύκολο και αναιτιολόγητο αιθεροβαπτίζειν: άξιος, άξιος, άξιος…!!!

26 Οκωβρίου 2012

Φιλήμων Σωτηρόπουλος

http://www.maranatha.gr