που αναρτήθηκε στο Blog «Αντιαιρετικός».
12 Αυγούστου 2010
του Γιώργου Οικονομίδη
Κατ’ αρχήν, ας αναφερθώ για λίγο στον Χρήστο Παλάντζα τον καθηγητή θρησκευτικών του 3ου Γυμνασίου Λαμίας, και εκδότη του Blog «Αντιαιρετικός».
Διατυμπάνιζε ο Χρήστος γράφοντάς μου (ως απειλή μάλλον) ότι, την Δευτέρα… απόγευμα (ώρα δεν μου είπε), θα αναρτήσει το νέο του άρθρο ώς απάντηση στο άρθρο μου κ.λ.π. Αντ’ αυτού βλέπουμε να αναρτά ένα άρθρο άλλου και κατ’ επέκταση η αξίωσή του για απάντηση του σε μένα αποδεικνύεται φούσκα. Εξ’ άλλου, η τακτική του να μου στέλνει e-mails για ενημέρωση των κινήσεων του, δείχνει να ξεχάστηκε με την εν λόγω απάντηση στο Blog του (για να αργήσω μάλλον να απαντήσω, δείχνοντας ότι και πάλι με… στριμώξανε στον τοίχο), διότι από τρίτους ενημερώθηκα για την ανάρτηση αυτή, εκτός και άν αρκέσθηκε ο Χρήστος στο ότι μου έγραψε παλαιότερα για την ανάρτηση του την ημέρα της Δευτέρας, λές και εγώ δέν έχω να κάνω τίποτες άλλο από το να περιμένω την περιβόητη Δευτέρα, ανατρέχοντας συνεχώς στο Blog του Χρήστου να διαπιστώσω εάν «ούτως έχουσι ταύτα».
Γράφει εξ’ άλλου ο Χρήστος, ότι, μετά από την «αποκάλυψη της απάτης» μου, την οποία «αποκάλυψη» την έκανε ο Χρήστος… τρομάρα του, απαξιωτικά συμπληρώνει στα λεγόμενα του και τα εξής: «δεν είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε πλέον με τον εν λόγω «κύριο», δηλαδή με μένα τον Οικονομίδη, εγώ είμαι αυτός ο… «κύριος».
Φτωχέ και τυφλέ μου καθηγητά Θρησκευτικών (που θα πρέπει να ενημερωθεί η υπηρεσία σου –αν στ’ αλήθεια ανήκεις εκεί- για την συμπεριφορά σου στο Blog σου, διότι πληρώνεσαι από τους Έλληνες φορολογούμενους), εάν όπως λές δέν είχες σκοπό να ασχοληθείς μαζί μου πλέον, προς τί λοιπόν τα βομβαρδιστικά μηνύματά σου στο προσωπικό μου e-mail, ότι εξαφανίσθηκα και δέν λαμβάνω πλέον μέρος στο Blog σου, και ότι με ζητούν οι αναγνώστες; Προς τί ότι θα «έβαζες την Νικολούλη» (δημοσιογράφος του ALTER όπου ασχολείται με εξαφανίσεις προσώπων) για να με βρεί; Αυτό σημαίνει ότι με έψαχνες για να ασχοληθείς μαζί μου σε αντίθεση με αυτό που δήλωσες ότι δέν ήθελες να ασχοληθείς και πάλι μαζί μου. Τα τραβάει ως φαίνεται ο οργανισμός σου. Πάντως, για την ειδική απάντηση μου στο άτομό σου που έκανα στο άρθρο μου για τις κατηγορίες που διατυμπάνιζες για μένα στο κατήγορο (βλέπε ανήθικο) Blog σου, «μούγκα» άθλιε και αιρετικότατε «Αντιαιρετικέ». Τί άλλο θα μπορούσες άλλωστε να πείς; Τέλος λοιπόν μ’ εσένα… ΚΥΡΙΕ, διότι από την ανοησία σου χορτάσαμε μέχρι αηδίας.
Όσον αφορά τον αρθρογράφο “Popay” ο οποίος έγραψε και το «πόνημα» του αυτό ώς απάντηση του σ’ εμένα, έκπληξη μου προκαλεί το ότι το δημοσίευσε στο Blog «Αντιαιρετικός» και όχι στην ΟΟΔΕ όπως όφειλε τουλάχιστον, όπου και έγραψε το πρώτο του άρθρο και έλαβε την απάντηση μου στα γραφόμενα του.
Η ΟΟΔΕ, όταν την ενημέρωσα για την απάντησή μου, με επιστολή της πρός εμένα αρνήθηκε – με λόγους δικαιολογίας- να αναρτήσει σύνδεσμο του άρθρου μου ούτως ώστε να μή μπορούν να έχουν οι αναγνώστες πλήρη εικόνα των πραγμάτων, αρκούμενη μόνον στις δικές της συκοφαντικές τοποθετήσεις εναντίον μου. Την ίδια αυτή τακτική ακολουθεί πάντοτε η εν λόγω ομάδα.
Η αξίωση όμως του «Popay»=Ι.Γ. Τελειόφοιτου Γυμνασίου, ότι, στο άρθρο μου γράφω τόσα μπερδεμένα θέματα τα οποία δέν έχουν σχέση με το άρθρο του που έγραψε μέσω της ΟΟΔΕ εναντίον μου, είναι πέρα για πέρα, αν όχι επιπόλαιη, το λιγότερο ανόητη, διότι, η απάντησή μου μέσω του πονήματός μου εκείνου, άρχισε να γίνεται για τα Blogs «Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον» και «Αντιαιρετικός» (τόσοι… αντιαιρετικοί και ακόμα υπάρχουν αιρετικοί; Κάτι δέν κάνουν σωστά μάλλον με την… «αντιαιρετικότητά» τους). Προς το τέλος της συγγραφής προστέθηκε και ο «Popay» με την απάντηση του στην ΟΟΔΕ, όπου και την έγραψε ίσως 2 εβδομάδες αργότερα απ’ ότου άρχισα την έρευνα για την συγγραφή του πονήματός μου. Έπρεπε λοιπόν τόσος κόπος μου να πήγαινε χαμένος και να εστίαζα μόνον στον φίλο μας «Ποπάυ» και την απάντηση του μέσω της ΟΟΔΕ; Μεγάλη ιδέα έχει ο φίλος μας για τον εαυτό του καθώς δείχνει.
Ας έρθουμε τώρα στα δικά μας…
Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι, το άρθρο μου αυτό δέν μπορεί να αναρτηθεί στο Blog όπου και δημοσίευσε ο “Popay” το δικό του, διότι δέν υπάρχει δυνατότητα να δεχθεί μεγάλο κείμενο, εκτός αν δημοσιεύεται σε συνέχειες, όπου και ως γνωστόν δέν συνίσταται σε τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις. Πέραν τούτου, η δημοσίευση θα γίνει στον Ιστοχώρο μου Sporeas.gr όπου και η ενημέρωση της άλλης πλευράς θα γίνει ταυτόχρονα σε αντίθεση με τον δειλό κύριο του «Αντιαιρετικός».
Ότι και να γράφεται ή να υπογράφεται από τέτοιου είδους άτομα που ανήκουν στην ειδωλο-εικονολατρική τάξη, επόμενο είναι ότι στοχεύει στην αναίρεση της Αγίας Γραφής. Πουθενά μα πουθενά δέν μπορούν να στηριχθούν οι κύριοι αυτοί στο να υποστηρίξουν ότι και η Αγία Γραφή συμφωνεί με τον ισχυρισμό τους ότι δίχως εικόνες ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ, εκτός από τις ιδικές περιπτώσεις εδαφίων, που συστηματικά αλλοιώνουν και διαστρεβλώνουν οι εικονολάτρες τοποθετώντας τα εδάφια αυτά στα δικά τους μέτρα.
Ο εν λόγω κύριος “Popay” (όπου εξακολουθεί να εμφανίζεται με ψευδώνυμο, φοβούμενος να αποκαλυφθεί ως προσωπικότητα) γράφει μεταξύ άλλων για τα λεγόμενα του ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ:
«ο κ. Οικονομίδης, όχι μόνο δεν μου απαντάει επί των σημείων που του εξέθεσα στο προαναφερθέν άρθρο μου, αλλά αντίθετα, ασχολείται με ποικίλα και δεκάδες θέματα περί Εικονομαχίας τα οποία βεβαίως δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με τις σελίδες των Πρακτικών που είχαμε διαπραγματευτεί αμφότεροι στα προηγούμενα άρθρα μας».
Για τα λεγόμενα του διακόνου αυτού, ο οποίος ανήκε -όπως και όλοι οι της Ζ’ Συνόδου- στους ειδωλο-εικονολάτρες, απαντάει στον «Popay» και στους συν αυτώ, η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, ότι: «Και οι «Επιφάνιοι Διάκονοι» της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου διέστρεψαν και ενόθευσαν τα κείμενα τόσο πολύ…». Πέραν τούτου για την αξιοπιστία της Συνόδου εκείνης υπάρχει μέγιστη αμφιβολία και όσο να κόπτονται οι υπερασπιστές της για το αλάθητο της Συνόδου, άλλο τόσο σκοντάφτουν στην αξιοπιστία της νοημοσύνης των.
Στη συνέχεια ο “Popay” μας λέει ότι επειδή «δεν πραγματεύτηκε ούτε την Εικονομαχία γενικά, αλλά ούτε κάθε Εκκλησιαστικό συγγραφέα εν συνόλω» δέν θα έπρεπε μάλλον να αναφερθώ σε τέτοια θέματα. Εξήγησα όμως στον φίλο μας ότι έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του εάν νομίζει ότι έπρεπε να αρκεσθώ μόνον στις δικές του μπαρούφες, και ας δίνει «αποδείξεις» των κειμένων του Mansi, ο οποίος αναγράφει το τί ειπώθηκε στη σύνοδο εκείνη.
Συνεχίζοντας ο κύριος των παιδικών παραμυθιών, γράφει για μένα:
«(αν και δεν με αφορούν αυτά που γράφει και δεν είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω αφού δεν άνοιξα τέτοιο θέμα συζήτησης όπως λ.χ η Εικονομαχία) ΚΑΙ με ορισμένα ΝΕΑ άτοπα τα οποία γράφει στο καινούργιο άρθρο του ώστε να καταδειχθεί και η ΝΕΑ παρερμηνεία των Πατερικών χωρίων που εξέθεσε».
Εφόσον “Popay” δέν σε αφορούν τα της Εικονομαχίας, τότε άσχετος είσαι με το θέμα μου, και όσον αφορά τα «άτοπα» και την εκ μέρους μου νέα «παρερμηνεία» των πατερικών κειμένων, θέλω να δώ αυτήν την παρερμηνεία από την δική σου πένα φίλε μου. Ότι σας χώνει βαθειά μέσα στον τάφο της αλητείας σας για την εικονολατρεία, το κατατάσσετε σε δήθεν παρερμηνεία των «αιρετικών».
Για την αναδημοσίευση των πατερικών κειμένων που έκανα από τον Χατζηαντωνίου, σας είπα ότι εάν μου γράφατε (κόσμια και Χριστιανικά εννοείται) ότι δέν είναι έτσι η αλήθεια αλλά είναι αυτή όπως εσείς μου την παραθέτετε, μου γράφεις ότι:
«Μα αυτό ακριβώς σας λέγαμε και στο «Εγκόλπιο» http://egolpio.wordpress.com/rules
και στο http://exprotestant.blogspot.com/2010/06/mansi–vs.html, που μιλήσαμε».
Διάβασε και πάλι φίλε μου τί και πώς μου τα λέγατε στα Blogs αυτά, και μετά να κοκορεύεσαι ότι… μου το λέγατε!!!
Επίσης, μου γράφεις και πάλι για τον διάκονο Επιφάνιο, τα εξής:
«Λέτε κ. Οικονομίδη ότι : «στον Mansi γράφει για… κάποιον(!) ΕΠΙΦΑΝΙΟ ΔΙΑΚΟΝΟ (που καθώς φαίνεται δεν τον ήξερε ούτε και η μάνα του!)».Σας απάντησα επ’ αυτού ότι τον ήξερε ο Επίσκοπος Σαρδηνίας που τον έστειλε ως Αντιπρόσωπό του στη Σύνοδο!»
Το αν τον ήξερε φίλε μου ένας επίσκοπος, δέν αναιρεί την αναξιοπιστία του διακόνου αυτού. Όταν «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει», όπως έκαναν στη Ζ’ Σύνοδο, επόμενο είναι ότι σύμφωνα με τα δικά τους μέτρα θα επορεύοντο. Σου έγραψα για την ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ διαστρέβλωση και την νόθευση των πατερικών κειμένων που έκαναν οι της Ζ’ Συνόδου (Επιφάνιος Διάκονος και οι λοιποί), την οποίαν επικαλείσαι για το γνήσιο της… «νοθείας» των κειμένων αυτών από τους εικονομάχους.
Μου λές φίλε ότι έγραψα για τον Mansi ότι είναι ακριβέστατος και αναγράφει αυτά που ειπώθηκαν στην Ζ’ Σύνοδο, σύμφωνα με τα μέτρα τους. Μου λές επίσης:
«Αυτό που ισχυρίζεστε είναι και άτοπο και άστοχο. O Mansi δεν αναφέρει μόνον τις απόψεις των εικονολατρών αλλά αναφέρει και τις κατηγορίες κατά των Πατέρων».
Δέν είπα το αντίθετο φίλε “Popay”, και των πατέρων τις «απόψεις» αναφέρει, αλλά μή ξεχνάς για τις εν λόγω πατερικές απόψεις, οι συνοδικοί εκείνοι «Διέστρεψαν και ενόθευσαν τα κείμενα τόσο πολύ…» όπως μας αναφέρει η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Επιμένεις ακόμα για το γνήσιο των… απόψεων εκείνων των «πατέρων»;
Επιμένεις φίλε μου να… επιμένεις, και μου γράφεις:
«ΜΑ αν δεχθώ ότι ο Mansi γράφει μόνον τα Υπέρ των Εικονολατρών όπως αναφέρατε, τότε, γιατί εσείς που είστε κατά των Εικονολατρών τον χρησιμοποιήσατε στο άρθρο σας; Μήπως για να ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΤΕ ΤΟΥΣ ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΕΣ;»
Εάν φίλε μου, οι εικονολάτρες της Ζ’ Συνόδου επέτρεπαν να ειπωθεί κάτι εντελώς αντίθετο με αυτά που ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ να πούν οι ίδιοι τους, λές ο Mansi να μή το κατέγραφε στην Ιστορία του; Και όμως, εκτός του ότι απαγόρευσαν οι εικονολάτρες, με αρχηγό μιά γυναίκα, την αυτοκράτειρα Ειρήνη, να ειπωθεί κάτι αντίθετο με τα λεγόμενα τους, απεναντίας κατέστρεψαν τα πρακτικά της πραγματικής Ζ’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, που έγινε στην Ιέρεια το 754, για να μή υπάρχουν αποδείξεις για την απατηλή συνεδρίαση των «πατέρων» στη επόμενη Ζ’ Σύνοδο υπό της εγκληματικής και σατανικής αυτοκράτειρας Ειρήνης. Και γιατί ήταν η της Ιερείας Σύνοδος του 754 η πραγματική; Διότι, με την προεδρία της Ειρήνης: «οι επίσκοποι πρόθυμα ακύρωσαν τη σύνοδο του 754, κατάργησαν τον χαρακτηρισμό της ως «Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου» – χαρακτηρισμό που κράτησαν για τη δική τους σύνοδο – και επανέφεραν τις εικόνες σύμφωνα με τη θέληση της Ειρήνης» όπως η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους αναγράφει, και το αναφέρω αυτό στο άρθρο μου «ΤΟ ΚΥΚΝΕΙΟΝ ΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟ-ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΕΙΑΣ».
Και αν δεχθούμε ότι, τα κείμενα εκείνα των πατέρων που αναδημοσίευσα από τον Χατζηαντωνίου, είναι νόθα και πλαστά, όπως αναφέρει ο διάκονος σας στην Ζ’ σύνοδο, με ποιό σκεπτικό θα πρέπει να δεχθούμε ως γνήσια τα λεγόμενα του διακόνου σας για την πλαστότητα των κειμένων εκείνων, τη στιγμή που (ας το επαναλάβω πολλοστή φορά) «και οι της Ζ’ Συνόδου διέστρεψαν και ενόθευσαν τα κείμενα εκείνα»; Απλούστατα, τα δέχεσθε και τα επικροτείτε ως γνήσια διότι έτσι σας βολεύει στην ειδωλολατρεία σας.
Η αντεπίθεσή σου φίλε «Popay» σε κάνει να μου γράψεις, γι’ αυτό που είπα ότι οι εικονολάτρες κατέστρεψαν τα πρακτικά της Συνόδου του 754, και το εξής:
«Δείτε τι λέει στη σελίδα 30 στον Η΄ τόμο : «…Από τις σύντομες και εκ πρώτης όψεως άσχετες φράσεις του Θεοφάνη… από τα σωζώμενα μικρά αποσπάσματα των πραγματειών , τις οποίες συνέταξε ο αυτοκράτωρ Κων/νος Ε΄ καθώς και από τα αντιρρητικά χωρία τα οποία μαζί με τις απόψεις των Εικονομάχων ενσωματώθηκαν στα πρακτικά της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου …».
Με αυτό φίλε μου θέλεις να αποδείξεις ότι υπήρχαν τα πρακτικά εκείνα; Μα και ο ίδιος μας λές -εκτός φυσικά από τις άσχετες φράσεις του «αγίου» σας Θεοφάνη, που αναφέρω επίσης στο άρθρο μου- μας λές ότι το εν λόγω κείμενο μας λέει πως, διασώθηκαν ΜΟΝΟ μικρά αποσπάσματα από την Σύνοδο της Ιερείας, διότι τα πρακτικά της καταστράφηκαν από τους εικονολάτρες, ενώ αυτά που ενσωματώθηκαν στα αντιρρητικά χωρία των εικονολατρών ήταν οι ΑΠΟΨΕΙΣ των εικονομάχων, όπου και όλα αυτά απετέλεσαν τα πρακτικά της Ζ’ Συνόδου. Τί άραγε προσπαθείς να αποδείξεις με αυτή σου την αναφορά; Εξάλλου, η Ιστορία αυτή, και στο ίδιο κείμενο που αναφέρεσαι, λέει ότι:
«η διαμάχη για τη λατρεία των εικόνων διευρύνθηκε σε αναμόχλευση του Χριστολογικού προβλήματος».
Αυτό το απαγόρευσε ο Κωνσταντίνος Ε’ ενώ οι εικονολάτρες για να αγιάσουν την ύλη, προέβαλαν την άποψη ότι:
«η ενανθρώπιση του Θείου Λόγου αποτελούσε αρκετή αιτιολογία για την απεικόνιση του Χριστού. Με την ενανθρώπηση του Κυρίου ή ύλη καθαγιάσθηκε και έγινε άξια να αποδοθεί σ’ αυτή η μορφή του Χριστού, η προσκύνηση της εικόνας σημαίνει ακριβώς την ομολογία του καθαγιασμού αυτού» [ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε, τόμος Η’ σελίδα 30].
Και η εναντίωση στην εικονολατρεία, ήταν με το εξής σκεπτικό:
«είναι ανάξιο για τα ιερά πρόσωπα να απεικονίζεται η μορφή τους σε ευτελή ύλη, η μορφή του Χριστού δέν είναι δυνατό να απεικονισθεί, εφόσον οι δύο φύσεις του είναι αμέριστες και ασύγχυτες, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, επειδή υπάρχει κίνδυνος να θεωρηθεί η προσκύνηση των εικόνων αναβίωση της ειδωλολατρείας, γι’ αυτό πρέπει να αποκλεισθεί» [από την ίδια Εγκυκλοπαίδεια στην ίδια σελίδα].
Υπάρχει αντίρρηση από μέρους σας εικονολάτρες περί τούτου; Φυσικά υπάρχει… εφόσον δέν διστάζετε να απεικονίζετε και το πρόσωπο του ίδιου του Θεού, κάτι το οποίον ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ από την Αγία Γραφή, αλλά απαγορεύεται και από τα λεγόμενα του εικονολάτρη σας Ιωάννη Δαμασκηνού, που αναγράφω επίσης στο άρθρο μου.
Για το τέταρτο θέμα σου, περί της φράσεως του Μ. Βασιλείου «Η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει» αναφέρθηκα εκτενώς στο άρθρο μου «ΚΥΚΝΕΙΟΝ ΑΣΜΑ…» και κατά συνέπεια ας μή επαναλαμβάνομαι. Λίγο μας ενδιαφέρει εάν εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι ο Βασίλειος αναφέρθηκε στην προσκύνηση των ειδωλο-εικόνων σας.
Καυχόμενος με επιπλήττεις φίλε “Popay” λέγοντας μου ότι:
«Οι Πατέρες μας λένε κ. Οικονομίδη μου ότι «ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ότι αν ατιμάσεις μια εικόνα που εικονίζει έναν Βασιλιά θα ατιμάσεις τον Βασιλιά στην Ουσία γιατί σε αυτόν θα μεταφερθεί η προσβολή;». Αυτό είναι κάτι το φυσικότατο και δεν νομίζω ότι ο κάθε νοήμων Άνθρωπος ανεξάρτητου δόγματος χρειάζεται τον Μ. Βασίλειο ή τους παραπάνω Πατέρες να του το πούνε αυτό!».
Και εγώ φίλε μου “Popay” νομίζω ότι εάν ήσουν νοήμων Άνθρωπος (έτσι με κεφαλαίο Α’ όπως υπονοείς παραπάνω… ξέρεις τί...) δέν θα μου έγραφες κάτι τέτοιο, διότι αυτό που μου γράφεις εσύ το έγραψα ήδη εγώ στο άρθρο μου, αλλά αποδεικνύεται ότι ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ ΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΕΚΕΙΝΟ και όμως εκφέρεις δήθεν την γνώμη σου. Νά λοιπόν τί έγραψα:
«Συνήθης ήταν η τακτική και νόμος της εποχής εκείνης των βασιλέων, που ενώ έλειπε ο ίδιος από ένα μέρος αντικαθιστούσε την παρουσία του η ίδια η εικόνα του, ώς να ήταν αυτός παρόν. Υπήρχε μια ξεχωριστή σχέση ανάμεσα στον αυτοκράτορα και την εικόνα του όπου και καθορίστηκε αυτή η σχέση από την πολιτική εξουσία σαν αυτοκρατορικό σύμβολο. Όριζε η διαταγή αυτή ότι, η εικόνα του αυτοκράτορα έπρεπε να θεωρείται ώς να ήταν ο ίδιος ο αυτοκράτορας εκεί παρόν, και οποιαδήποτε τιμή ή προσβολή γινόταν στην εικόνα του ήταν σαν να απευθυνόταν στον ίδιο τον αυτοκράτορα».
Άλλο όμως είναι φίλε μου αυτό που ο Βασίλειος παρέθεσε παραβολικά και άλλο είναι ο ισχυρισμός σου ότι ο Βασίλειος υποστήριξε με αυτά του τα λόγια την προσκύνηση των εικόνων κάθε «αγίου» ή Αγίου. Καταλαβαίνεις τί εννοώ, έτσι;
Γράφεις επίσης, παραμένοντας στο θέμα αυτό, τα εξής:
«Δείτε και την ερμηνεία του Δαμασκηνού στο χωρίο του Μ. Βασιλείου : «…Επειδή ορισμένοι μας κατηγορούν ότι προσκυνούμε και τιμούμε την εικόνα του Σωτήρα και της Δέσποινάς μας, και ακόμη τις εικόνες των υπολοίπων αγίων και διακόνων του Χριστού, ας μάθουν ότι εξαρχής ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική του εικόνα. Για ποιό λόγο, για παράδειγμα, προσκυνούμε ο ένας τον άλλο, παρά μόνο διότι έχουμε πλασθεί κατ’ εικόνα Θεού; Διότι, όπως λέει ο θεοφόρος και βαθύς γνώστης των θείων Βασίλειος, «η τιμή προς την εικόνα απευθύνεται στο πρωτότυπο· και πρωτότυπο είναι το εικονιζόμενο πρόσωπο, του οποίου γίνεται αντίγραφο. Για ποιό λόγο, ακόμη, ο λαός του Μωϋσή προσκυνούσε γύρω από τη σκηνή, που εικόνιζε και προτύπωνε τα επουράνια ή καλύτερα όλη τη δημιουργία; Λέει μάλιστα ο Θεός στο Μωϋσή: «Πρόσεξε, να τα κάνεις όλα σύμφωνα με το πρότυπο που είδες στο Όρος». Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως κεφ.16 (89). Για τις εικόνες…»
Παρέθεσα μόνον μέρος του κείμενου του Δαμασκηνού που αποδεικνύει το άτοπο της ερμηνείας του κ. Οικονομίδη.»
Μα φίλε μου «Ποπάυ», το «άτοπο της ερμηνείας του κυρίου Οικονομίδη», εμού δηλαδή, από τον Δαμασκηνό αποδεικνύεται; Ο «άγιος» σας Δαμασκηνός και του Επισκόπου Επιφάνιου Κύπρου τα λεγόμενα ενάντια στις εικόνες τα έβγαλε νόθα, και όμως ο Ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, μας λέει ότι:
«άτοπα μιλάει ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός»,
και σχολιάζει ο Παπαρρηγόπουλος:
“Έτι δέ ασθενέστερά είσιν όσα συνεπάγεται (σ.σ. ο Δαμασκηνός), ίνα αναιρέσει τόν θείον Επιφάνιον τόν ρητώς απαγορεύσαντα τάς εικόνας…“
Δηλαδή είναι ασθενή -φτωχά- τα επιχειρήματα του Δαμασκηνού για να μπορεί να αναιρέσει τον Επιφάνιο Κύπρου που ρητά -και κατηγορηματικά- απαγόρευσε τις εικόνες, και παρακάτω μας λέει:
“Διότι, επιφέρει παραδόξως ο Δαμασκηνός, ότι ο θείος Επιφάνιος δέν απέκρουσε τάς εικόνας…” [ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Κ. Παπαρρηγόπουλου, τόμος 4ος σελίδα 367, εκδόσεις Ν.Δ. Νίκας Α.Ε.].
Και ώς απόδειξη για τον Βασίλειο μας παρουσιάζεις τον Δαμασκηνό, που μιλούσε «άτοπα» και «ασθενέστερα» και «παράδοξα» σύμφωνα με τον Παπαρρηγόπουλο; Περισσότερα δές και στο άρθρο μου «ΚΥΚΝΕΙΟΝ ΑΣΜΑ…».
Η τοποθέτηση του «άγιου» σας Δαμασκηνού, ότι, επειδή είμαστε οι άνθρωποι «κατ’ εικόνα Θεού» πλασμένοι, γι’ αυτό και προσκυνά ο ένας τον άλλον, το λιγότερο που θα μπορούσε κάποιος σώφρων Χριστιανός να την χαρακτηρίσει είναι ανόητη, για να μή πώ ηλίθια. Ο Απόστολος Πέτρος που ΔΕΝ ΔΕΧΘΗΚΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ από τον Κορνήλιο [Πράξεις Αποστόλων: ι’ 25-26], ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ ΠΛΑΣΜΕΝΟΣ; Οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, που ΔΕΝ ΔΕΧΘΗΚΑΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ και θυσίες από τους ειδωλολάτρες στα Λύστρα, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ ΠΛΑΣΜΕΝΟΙ; Θεράπευσε ο Παύλος κάποιον χωλό εκεί στα Λύστρα και τότε θέλησαν να τους προσφέρουν θυσίες νομίζοντας ότι οι θεοί ομοιώθηκαν με ανθρώπους, και ο Παύλος από ιερή αγανάκτηση τους λέει:
«Άνδρες, τι κάμνετε ταύτα; και ημείς είμεθα άνθρωποι ομοιοπαθείς με σας, κηρύττοντες προς εσάς να επιστρέψητε από τούτων των ματαίων προς τον Θεόν τον ζώντα, όστις έκαμε τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς» [Πράξεις Αποστόλων: ιδ’ 8-15].
Θα απέτρεπε ο Παύλος την προσκύνηση και την θυσία στο άτομό του από τους ειδωλολάτρες και θα επέτρεπε ή μάλλον θα σύστηνε σ’ αυτούς ένα άλλο είδος ειδωλολατρείας ώς δήθεν περισσότερο αποτελεσματικό, αυτό της (ορθόδοξης) λατρείας των εικόνων, ή της… νεκρής εικόνας του, όταν ο Παύλος εν ζωή ΔΕΝ ΔΕΧΟΤΑΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ; Τί μας λές φίλε, και εσύ αλλά και ο Δαμασκηνός σου;
Γιατί άραγε επιμένεις και επικαλείσαι τον εικονολάτρη Δαμασκηνό; Τί άλλο θα έλεγε εκτός από τα «άτοπα» και «ασθενέστερα» και τα «παράδοξα» σύμφωνα με τον Παπαρρηγόπουλο;
Σε σημείωση σου φίλε «Ποπάυ» -πάλι επί του ιδίου θέματος- γράφεις:
«Σημ: Ακόμη κι αν δεν διάβαινε η τιμή προς το πρωτότυπο πάλι δεν θα είχε σχέση με το θέμα μας. Δεν αναφέρθηκα στο Μ. Βασίλειο στο άρθρο μου εδώ (Σημ. «Σπορέα»: δίδοντας μας το λίνκ της ΟΟΔΕ, και με ρωτάς) Σε ποιόν το γράψατε αυτό για τον Μ. Βασίλειο;»
Να το επαναλάβω για τρίτη φορά φίλε μου «Ποπάυ», ότι, “από τό πολύ σπανάκι που καταναλώνεις”, μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου και νομίζεις ότι όλο το άρθρο μου, το πόνημά μου, –όπου φίλοι αναγνώστες μου το θεωρούν βιβλίο– και εσύ ετόνισες ότι μου πήρε έναν μήνα συγγραφής, αναφέρεται αποκλειστικά σε σένα ενώ εκεί δέν κάνω καμιά αναφορά στο όνομά σου(!!!) (ποιό όνομα σου δηλαδή;), παρά μόνο αναφέρομαι σε ειδωλο-εικονολάτρες, και εμμέσως πλην σαφώς μας αποδεικνύεις ότι θεωρείς τον εαυτό σου ειδωλο-εικονολάτρη. Άν και μας δήλωσες ότι θα εστιάσεις μόνο στα κείμενα που αφορούν το άτομό σου, παρόλα’ αυτά έτρεξες περισσότερο από ότι θα έπρεπε στην φράση του Μ. Βασιλείου που έγραψα… όχι πάντως για σένα. Χαρά στο κουράγιο σου.
Στην 5η ερώτηση σου «Ποπάυ» θεωρείς ότι είναι λόγια του Μ. Βασιλείου να προσκυνούμε εικόνες «αγίων» ή Αγίων, και ότι η δική μου ερμηνεία των λεγομένων του είναι εσφαλμένη. Πολύ όμως θα ήθελα να έβλεπα πού άραγε ο Βασίλειος εκτός από το παράδειγμα της εικόνος του βασιλέως, για να δείξει την Τριαδική ενότητα, γράφει και για εικόνες αγίων, κ.λ.π. Αυτό που επιμένει ο Βασίλειος να λέει, μήπως και γεμίσει τους «κουφιοκεφαλάκηδες» (άσχετο(;) με εσάς) είναι η ενότητα της Τριάδος αποδεικνύοντας το αδιαχώριστο Αυτής, σε αντίθεση με τους όσους επίστευαν το αντίθετο. Εκεί εστιάζει ο Βασίλειος για να αναιρέσει τις όποιες εταιροδιδασκαλίες. Δές και πάλι το επίμαχο κείμενο του Μεγάλου Βασιλείου το οποίο δημοσιεύω αυτούσιο στον Ιστοχώρο μου, όπου και μέρος τούτων σου γράφω ευθύς ως απόδειξη της αναφοράς του Βασιλείου για το Άγιο Πνεύμα και την Τριαδικότητα του Θεού, και όχι για δήθεν εικόνες και άλλες παπαδικές ανοησίες:
“Καὶ «Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν Πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν»· καθὼς γέγραπται· «Ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς», τουτέστιν ἐν τῷ φωτισμῷ τοῦ Πνεύματος, «φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Ὥστε ἐν ἑαυτῷ δείκνυσι τὴν δόξαν τοῦ Μονογενοῦς, καὶ τοῖς ἀληθινοῖς προσκυνηταῖς ἐν ἑαυτῷ τὴν τοῦ Θεοῦ γνῶσιν παρέχεται. Ἡ τοίνυν ὁδὸς τῆς θεογνωσίας ἐστὶν ἀπὸ ἑνὸς Πνεύματος, διὰ τοῦ ἑνὸς Υἱοῦ, ἐπὶ τὸν ἕνα Πατέρα. Καὶ ἀνάπαλιν, ἡ φυσικὴ ἀγαθότης, καὶ ὁ κατὰ φύσιν ἁγιασμός, καὶ τὸ βασιλικὸν ἀξίωμα, ἐκ Πατρός, διὰ τοῦ Μονογενοῦς, ἐπὶ τὸ Πνεῦμα διήκει. Οὕτω καὶ αἱ ὑποστάσεις ὁμολογοῦνται, καὶ τὸ εὐσεβὲς δόγμα τῆς μοναρχίας οὐ διαπίπτει”.
Θα μπορούσε άραγε, ο Βασίλειος –όπως και ο Παύλος παραπάνω- να έλεγε από τη μιά ότι εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνούμε τον Θεό (ως Τριάδα) και από την άλλη να μας προέτρεπε μέσω της υλικής εικόνος; Τί λές φίλε… θα μπορούσε;;;
Απορείς επίσης φίλε λέγοντας μου:
«Αλήθεια, ποτέ δεν θα έβγαιναν τέτοια λόγια από το στόμα του Μ. Βασιλείου; Δηλ. αυτά εδώ δεν είναι λόγια του Μ. Βασιλείου που βγήκαν από το στόμα του; α) Εδώ δηλ. που θεωρεί τη διαφύλαξη της αγράφου παραδόσεως ως Αποστολική Διδασκαλία έχει άδικο «Περί Αγίου Πνεύματος, 29,71,PG 32,200B : «Αποστολικόν δε οίμαι και το τοις αγράφοις παραδόσεσι παραμένειν. Επαινώ γαρ, φησίν, υμάς, ότι πάντα μου μέμνησθε, και καθώς παρέδωκα υμίν, τας παραδόσεις κατέχετε και το, Κρατείτε τας παραδόσεις ας παρελάβετε είτε δια λόγον, είτε δι’επιστολής ων μία εστί και η παρούσα αυτή, ην οι εξ’αρχής διαταξάμενοι παραδιδόντες τοις εφεξής, συμπροϊούσης αεί τω χρόνω της χρήσεως, δια μακράς της συνηθείας ταις Εκκλησίαις εγκατερρίζωσαν».
Το κείμενο του Βασιλείου όμως φίλε μου “Popay” εξακολουθεί να αναφέρεται στο Άγιο Πνεύμα, και δέν έχει σχέση με τις εικόνες που θέλεις να το ταυτίσεις. Ίσως νομίζεις ότι δέν έχουμε πρόσβαση στο κείμενο και γράφεις ότι γράφεις. Το κείμενο όμως είναι αυτό:
«ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΘ’. Ἀπαρίθμησις τῶν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διαφανῶν, ὅσοι ἐχρήσαντο ἐν τοῖς συγγράμμασιν ἑαυτῶν τῇ φωνῇ σύν. Πρός γε μὴν τὸ ἀμάρτυρον καὶ ἄγραφον εἶναι τὴν σὺν τῷ Πνεύματι δοξολογίαν, ἐκεῖνο λέγομεν· ὅτι εἰ μὲν μηδὲν ἕτερον ἄγραφον, μηδὲ τοῦτο παραδεχθήτω· εἰ δὲ τὰ πλεῖστα τῶν μυστικῶν ἀγράφως ἡμῖν ἐμπολιτεύεται, μετὰ πολλῶν τῶν ἑτέρων καὶ τοῦτο παραδεξόμεθα. Ἀποστολικὸν δὲ οἶμαι καὶ τὸ ταῖς ἀγράφοις παραδόσεσι παραμένειν. »Ἐπαινῶ γάρ, φησίν, ὑμᾶς, ὅτι πάντα μου μέμνησθε, καὶ καθὼς παρέδωκα ὑμῖν, τὰς παραδόσεις κατέχετε.» Καὶ τό· »Κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς παρελάβετε, εἴτε διὰ λόγου, εἴτε δι’ ἐπιστολῆς»· ὧν μία ἐστὶ καὶ ἡ παροῦσα αὕτη, ἣν οἱ ἐξ ἀρχῆς διαταξάμενοι παραδιδόντες τοῖς ἐφεξῆς, συμπροϊούσης ἀεὶ τῷ χρόνῳ τῆς χρήσεως, διὰ μακρᾶς τῆς συνηθείας ταῖς ἐκκλησίαις ἐγκατερρίζωσαν».
Και αυτό το παραπάνω είναι συνέχεια του κεφαλαίου ΚΗ’ όπου και αναφέρεται ο Βασίλειος για την ασυγχώρητη αμαρτία, που είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, και έχει τον εξής τίτλο:
«ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΗ’. Ὅτι ἃ περὶ τῶν ἀνθρώπων λέγει ἡ Γραφὴ ὡς συμβασιλευόντων Χριστῷ, ταῦτα περὶ τοῦ Πνεύματος οὐ συγχωροῦσιν οἱ ἀντιλέγοντες».
Μάλλον για επίδειξη εντυπωσιασμού στους αμαθείς αναγνώστες σου έγραψες ότι έγραψες. Έχω άδικο;
Στην 6η σου ερώτηση φίλε μου “Popay” μου γράφεις:
«Λέτε κ. Οικονομίδη ότι: «ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΚΥΠΡΟΥ. Τι έγραψε για τις εικόνες;…» Υπάρχει μέσα στον ναό του Επιφανίου ΕΙΚΟΝΑ προς τιμή του. Ο Επιφάνιος Κύπρου τιμάται ως Άγιος της Εκκλησίας. Ο Επιφάνιος ο διάκονος δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί ψευδώς ότι υπάρχει σε τοιχογραφία ο Επιφάνιος Κύπρου μπροστά σε τόσο ακροατήριο. Ο καθένας θα μπορούσε να το διαπιστώσει πηγαίνοντας στο ναό του».
Ναί, φίλε μου, σίγουρα, θα μπορούσε να διαπιστωθεί αυτό, όπως μπορεί να διαπιστωθεί και το ότι ο Επιφάνιος Κύπρου έγραψε κατά των εικόνων στον 5ο περίπου αιώνα, ενώ ο διάκονος Επιφάνιος αναφέρεται στην εικόνα του Επιφάνιου Κύπρου τον 7ο αιώνα. Δέν νομίζεις ότι, σε διάστημα τόσων αιώνων, όπου και επικράτησε η εικονολατρεία, στην Εκκλησία της Κύπρου δέν θα επικρατούσε κάτι τέτοιο; Εάν στις ημέρες του Επιφανίου Κύπρου το έκαναν αυτό, ποιά θα ήταν η αντίδραση του Επισκόπου κείνου;
Για την απαγορευτική διάταξη του Επιφάνιου Κύπρου προς τις εικόνες, μου γράφεις μεταξύ άλλων:
«Γιατί δεν παραδέχεστε ότι εδώ μιλάει για τους Καρποκρατιανούς, ο Επιφάνιος Κύπρου, και όχι για τους Ορθόδοξους ΟΠΩΣ εσείς τον παρουσιάζατε;»
Δηλαδή, στους Καρποκρατιανούς (αν και το έγραψα και αυτό) το απαγορεύει ενώ το επιτρέπει στους… Ορθόδοξους; Σιγά φίλε μου μήπως και την προσκύνηση των εικόνων την κατοχύρωνε με Copyright υπέρ των Ορθοδόξων μόνο. Ωραία αντίληψη έχεις επί του θέματος και επί των λεγομένων του Επισκόπου Επιφάνιου Κύπρου.
Στη συνέχεια φίλε «Popay» μου γράφεις για το «ανάθεμα» των ειδωλολατρών που ανάφερα ως φοβέρα των συνοδικών προς τους απλούς πιστούς, και τα εξής:
«Να τα πετάξετε κ.Οικονομίδη όλα αυτά τα Ειδωλολατρικά κείμενα που γράφουν «Ανάθεμα» μέσα. Τί τα κρατάτε και τα μελετάτε; Να πετάξετε επίσης και την Αγία Γραφή που γράφει 40 φορές «Ανάθεμα»…
Και παραθέτεις αμέσως μετά και εδάφια της Βίβλου με το «ανάθεμα». Ξεχνάς όμως δίλε μου Popay το εξής βασικό. Το «ανάθεμα» της Βίβλου είναι πράγματι ανάθεμα στους απίστους, ενώ το «ανάθεμα» των συνοδικών της Ζ’ Συνόδου, ήταν κατάχρηση και αντιγραφή του Βιβλικού αναθέματος όπου και το απέδιδαν στους μή προσκυνούντες τις εικόνες, και με την μορφή απειλής στους αντιφρονούντες.
Εξακολουθείς Popay να βλέπεις σχέση του Βιβλικού αναθέματος με το παπαδο-Συνοδικό ανάθεμα;
Για την Οικουμενικότητα της Ζ’ Συνόδου του 754 ή του 787, μου γράφεις ότι η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, υποστηρίζει την δεύτερη. Και ειρωνικά μου λές:
«Καταλαβαίνετε κ. Οικονομίδη μου ότι η περιβόητη όντως Ιστορία του Ελληνικού Έθνους ως 7η Οικουμενική μόνον αυτή του 787 ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ και όχι της ΙΕΡΕΙΑΣ. Δεν νομίζω ότι πρέπει να σας δείξω κάτι άλλο διότι αφού αναφέρει ως Οικουμενική την 7η του 787 τότε η σύνοδος της Ιέρειας (754) δεν είναι η 7η Οικουμενική. Αποφασίστε ποιά Ιστορία θα κρατήσετε, αυτή του Παπαρηγόπουλου η αυτή του Ελληνικού Έθνους; Μεταξύ μας τώρα ψιθυριστά : «να κρατήσετε αυτή που έχει το βραβείο.. ».
Φίλε μου, όποια και να κρατήσω από τις δύο, υπάρχει «βραβείο» καί στις δύο. Στο έγραψα και δέν το πρόσεξες. Η πρώτη Ιστορία που αναφέρεσαι, η «Εκδοτική Αθηνών», γράφει:
«“Σ’ αυτή, οι επίσκοποι πρόθυμα ακύρωσαν τη σύνοδο του 754, κατάργησαν τον χαρακτηρισμό της ως «Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου» -χαρακτηρισμό που κράτησαν για τη δική τους σύνοδο– και επανέφεραν τις εικόνες σύμφωνα με τη θέληση της Ειρήνης” [ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε, τόμος Ζ’ σελίδες 423 (Βραβευμένη από την Ακαδημία Αθηνών)],
ενώ η δεύτερη, του Παπαρρηγόπουλου, μας έχει το δικό της «βραβείο» με την αναφορά στις απάτες και νοθείες της Συνόδου εκείνης. Τώρα φίλε, ποιά από τις δύο «Ιστορίες» να κρατήσω;
Μάλλον ξεχάστηκες να αναφερθείς και στους δύο μοναχούς πρεσβύτερους, τους Ιωάννη και Θωμά, της Ζ’ Συνόδου, που ψευδώς υπέγραψαν στα πρακτικά με ιδιότητες ανύπαρκτες και έτσι απόκτησε την Οικουμενικότητά της η Σύνοδος εκείνη. Μας λέει ο Ιστορικός Στεφανίδης στην “ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ” του γι’ αυτούς τους δύο –και όχι μόνον- απατεώνες όπου και διεξοδικά κάνω αναφορά στο προηγούμενο άρθρο μου.
Στα τελευταία ερωτήματά σου, ώς επίλογο, υπάρχουν οι απαντήσεις στο άρθρο μου και κατά συνέπεια δέν επαναλαμβάνομαι. Σ’ αυτό που δέν είναι γραμμένο στο άρθρο μου και με ρωτάς, θα σου απαντήσω. Πρόκειται για την αναφορά μου στον Μ. Αθανάσιο, ώς Θεολόγο.
Πρίν απ’ αυτό όμως, ας δούμε και κάτι άλλο που μου ζητάς να κάνω. Μου συστήνεις λοιπόν το εξής:
«… να αναρτήσετε σύνδεσμο του Άρθρου μου ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΑΡΘΡΟ ώστε να μπορεί ο ΚΑΘΕ αναγνώστης να δει και το υπόλοιπο μέρος των σελίδων ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ που παραθέσατε στο άρθρο σας. Αυτό είναι δίκαιο διότι έτσι ο αναγνώστης θα μπορεί να διαβάσει ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΣΕΣ ΟΠΩΣ ΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΠΑΡΑΘΕΣΑΤΕ. Σε αντίθετη περίπτωση θα θεωρηθεί ότι συνεχίζετε να επιμένετε στη ΜΙΣΗ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ παραπληροφόρηση των ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΣΑΣ».
Συμφωνώ απόλυτα φίλε μου σ’ αυτό που μου ζητάς, και το κάνω πρίν κάν μου το ζητήσεις, διότι έτσι πιστεύω ότι είναι πρέπον σε όσους ασχολούμαστε με τα κοινά. Όμως, αυτή την «απαίτηση» σου έπρεπε να την απευθύνεις πρώτα στην ΟΟΔΕ, η οποία αρνείται πεισματικά να αναρτήσει σύνδεσμο του άρθρου μου ώς απάντηση στο άρθρο σου εκεί, ούτως ώστε να μπορούν υπάρχουν και οι δυό πλευρές επί των επάλξεων. Διότι (όπως μου γράφεις): «Αυτό είναι δίκαιο διότι έτσι ο αναγνώστης θα μπορεί να διαβάσει ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΣΕΣ…». Θέλω όμως να δώ εάν και το Blog «Αντιαιρετικός» που έγραψες το άρθρο σου θα αναρτήσει αυτούσια την απάντησή μου αυτή, και όπως προανέφερα, στην ΟΟΔΕ έπρεπε να μου απαντήσεις και όχι σε άσχετο Blog.
Όσον αφορά τον Αθανάσιο που τον αποκάλεσα Θεολόγο, εάν νομίζεις ότι Θεολόγος είναι μόνον αυτός που η Ορθοδοξία τον κατέταξε ως τέτοιον, μάθε καλέ μου φίλε ότι Θεολόγος είναι αυτός που επιμελείται την διδασκαλία των χριστιανικών εκκλησιών, και όχι εάν κάποιος έβγαλε κάποια θεολογική σχολή. Και ο Αθανάσιος αυτό έκανε. Ως Θεολόγο μπορεί να μή τον δεχόσαστε εσείς, αλλά τον ανάφερα έτσι διότι και οι σοβαρές αναφορές στα έργα του έτσι τον αναφέρουν, όπως παράδειγμα η παρακάτω αναφορά:
Athanasius Theol., Expositiones in Psalmos – Volume 27, page 545, line 47, ΨΑΛΜΟΣ ΡΜϛʹ.
Αἰνεῖτε τὸν Κύριον, ὅτι ἀγαθὸν. Ἐν μὲν τῷ προλαβόντι αὐτὸς ἑαυτὸν παρῄνει εἰς μόνον τὸν Θεὸν ἔχειν τὴν ἐλπίδα· ἐν δὲ τούτῳ τὸν ἀποστολικὸν χορὸν δείκνυσι διδάσκοντα τὸ πλῆθος αἰνεῖν τὸν Θεὸν, ἐφ‘ οἷς τὸ γένος εὐηργέτησεν.» κ.λ.π. «ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ, λοιπόν»
Τέλος και μ’ αυτό. Καιρός να διδαχθείτε (ομαδικώς) περισσότερο φίλε μου.
Υ.Γ.: Για τους παπαγαλίζοντες «σχολιαστές» του άρθρου σου στο εν λόγω Blog, όσοι καταφέρονται εναντίον μου, δέν θα αναφερθώ, διότι δέν περιμένει κάποιος αντίθετη αντίδραση. Οι παπαγάλοι το μόνο που κάνουν είναι να παπαγαλίζουν την όποια ανάρτηση τους συμφέρει, δίχως να έχουν γνώση της άλλης πλευράς.
Είθε να υγιαίνεις φίλε…
Με αγάπη Χριστού Γιώργος Οικονομίδης sporeas.gr
Διαβάστε επίσης το άρθρο
“ΤΟ ΚΥΚΝΕΙΟΝ ΑΣΜΑ” ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟ-ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΕΙΑΣ”