Το Όνομα ΙΕΧΩΒΑ γιατί απουσιάζει από την ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ;

1. Σας ευχαριστώ αγαπητέ αρθρογράφε για αυτή την απάντησή σας στον εξίσου αγαπητό αναγνώστη σας. Ιδιέταιρα σας ευχαριστώ που αναφέρεστε στη σπουδαιότητα των κινήτρων της καρδιάς σε σχέση με την ορθή κατανόηση του λόγου του Θεού αλλά και την σπουδαιότητα της εντατικής μελέτης.
   Με ορθά κίνητρα καρδιάς και κατόπιν εντατικής μελέτης, θα ήθελα να σχολιάσω όσον αφορά το όνομα «Πατέρας» το οποίο αναφέρετε ότι εφανέρωσε ο Ιησούς διότι αυτό δεν ήταν γνωστό έως τότε ενώ το όνομα Ιεχωβά ήταν γνωστό.
   Το να γνωρίζει ένα άτομο το όνομα του Θεού σημαίνει περισσότερα από το να το γνωρίζει απλώς ως λέξη. (2Χρ 6:33) Στην πραγματικότητα σημαίνει να γνωρίζει το Πρόσωπο—τους σκοπούς, τις ενέργειες και τις ιδιότητες του όπως αποκαλύπτονται στο Λόγο του. (Παράβαλε 1Βα 8:41-43· Νε 9:10.) Αυτό καταδεικνύεται από την περίπτωση του Μωυσή, ανθρώπου τον οποίο ο Ιεχωβά “γνώριζε ονομαστικά”, δηλαδή στενά. (Εξ 33:12) Ο Μωυσής είχε το προνόμιο να δει μια φανέρωση της δόξας του Ιεχωβά και να ακούσει να “διακηρύττεται το όνομα του Ιεχωβά”. (Εξ 34:5) Εκείνη η διακήρυξη δεν ήταν απλώς μια επανάληψη του ονόματος Ιεχωβά, αλλά μια δήλωση αναφορικά με τις ιδιότητες και τις ενέργειες του Θεού. (Βλέπε Εξ 34:6, 7) Παρόμοια, ο ύμνος του Μωυσή, που περιέχει τα λόγια «διότι θα διακηρύξω το όνομα του Ιεχωβά», εξιστορεί την πολιτεία του Θεού με τον Ισραήλ και περιγράφει την προσωπικότητά του.—Βλέπε Δευ 32:3-44.
   Ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται: «Πατέρα μας που είσαι στους ουρανούς, ας αγιαστεί [ή ‘ας θεωρείται ιερό· ας λογίζεται άγιο’] το όνομά σου». (Ματθ. 6:9) Την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του ο Ιησούς είπε επίσης, καθώς προσευχόταν στον ουράνιο Πατέρα του: «Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ γνωρίσω, ἵνα ἡ ἀγάπη ἣν ἠγάπησάς με ἐν αὐτοῖς ᾖ, κἀγὼ ἐν αὐτοῖς.» ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ‬ ‭17:26‬ ‭BYZ04‬‬. Τί περιελάμβανε το γεγονός ότι ο Ιησούς γνωστοποιούσε το όνομα του Θεού;
   Οι ακόλουθοι του Ιησού γνώριζαν ήδη και χρησιμοποιούσαν το όνομα του Θεού. Το έβλεπαν και το διάβαζαν στους ρόλους των Εβραϊκών Γραφών που υπήρχαν στις συναγωγές τους. Επίσης το έβλεπαν και το διάβαζαν στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα—μια ελληνική μετάφραση των Εβραϊκών Γραφών την οποία χρησιμοποιούσαν στη διδασκαλία και στη συγγραφή. Εφόσον γνώριζαν το θεϊκό όνομα, με ποια έννοια το φανέρωσε, δηλαδή το γνωστοποίησε, σε αυτούς ο Ιησούς;
   Στους Βιβλικούς χρόνους, τα ονόματα δεν ήταν απλώς μια ετικέτα. Το Ελληνοαγγλικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (A Greek-English Lexicon of the New Testament) του Τζ. Χ. Θάγιερ λέει τα εξής: «Το όνομα του Θεού στην Καινή Διαθήκη χρησιμοποιείται για όλες εκείνες τις ιδιότητες τις οποίες περικλείει το όνομα αυτό για τους λάτρεις Του και μέσω των οποίων ο Θεός κάνει γνωστό τον εαυτό του στους ανθρώπους». Ο Ιησούς γνωστοποίησε το όνομα του Θεού, όχι μόνο με το να το χρησιμοποιεί, αλλά και με το να αποκαλύπτει το Πρόσωπο που έφερε αυτό το όνομα—τους σκοπούς, τις δραστηριότητες και τις ιδιότητές Του. Αφού ο Ιησούς είχε υπάρξει «στον κόλπο του Πατέρα», μπορούσε να εξηγήσει τον Πατέρα έτσι όπως κανένας άλλος δεν μπορούσε. (Ιωάν. 1:18) Επιπλέον, ο Ιησούς αντανακλούσε τον Πατέρα του τόσο τέλεια ώστε οι μαθητές του Ιησού μπορούσαν να ‘δουν’ τον Πατέρα στο πρόσωπο του Γιου. (Ιωάν. 14:9) Με τα όσα έλεγε και έκανε, ο Ιησούς έδινε μαρτυρία για το όνομα του Θεού.
   Αυτό δείχνει καθαρά ότι οι μόνοι που γνωρίζουν αληθινά το όνομα του Θεού είναι οι υπάκουοι υπηρέτες του. (Παράβαλε 1Ιω 4:8· 5:2, 3.) Άρα, η διαβεβαίωση του Ιεχωβά στο εδάφιο Ψαλμός 91:14 εφαρμόζεται σε αυτά τα άτομα: «Θα τον προστατέψω επειδή γνώρισε το όνομά μου». Το όνομα αυτό καθαυτό δεν είναι μαγικό φυλαχτό, αλλά Εκείνος τον οποίο προσδιορίζει μπορεί να προστατέψει το λαό του, που του είναι αφοσιωμένος. Συνεπώς, το όνομα του Θεού εκπροσωπεί τον ίδιο. Γι’ αυτό η παροιμία λέει: «Το όνομα του Ιεχωβά είναι ισχυρός πύργος. Μέσα σε αυτόν σπεύδει ο δίκαιος και λαβαίνει προστασία». (Παρ 18:10) Αυτό κάνουν όσοι ρίχνουν στον Ιεχωβά το βάρος που σηκώνουν. (Ψλ 55:22) Παρόμοια, όταν κάποιος αγαπάει (Ψλ 5:11), εξυμνεί (Ψλ 7:17), επικαλείται αυτό το όνομα (Γε 12:8), του αποδίδει ευχαριστίες (1Χρ 16:35), ορκίζεται σε αυτό (Δευ 6:13), το θυμάται (Ψλ 119:55), το φοβάται (Ψλ 61:5), το αναζητάει (Ψλ 83:16), εμπιστεύεται σε αυτό (Ψλ 33:21), το εξυψώνει (Ψλ 34:3) και ελπίζει σε αυτό (Ψλ 52:9), κάνει αυτά τα πράγματα για τον ίδιο τον Ιεχωβά. Όταν κάποιος εξυβρίζει το όνομα του Θεού βλασφημεί τον Θεό.—Λευ 24:11, 15, 16.
   Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι όταν οι Άγιες Γραφές κάνουν λόγο για το όνομα του Θεού συνήθως αναφέρονται στο Πρόσωπο που φέρει αυτό το όνομα και σε όσα αυτό αντιπροσωπεύει. Κάτω από αυτό το πρίσμα νομίζω πως θα πρέπει να κατανοήσουμε και τα λόγια του κυρίου μας Ιησού στον κατά Ιωάννην 17:6,26.

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.