“ΤΟ ΚΥΚΝΕΙΟΝ ΑΣΜΑ” ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟ-ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΕΙΑΣ

Η εργασία μου αυτή που ακολουθεί απευθύνεται περισσότερο στον κάθε καλοπροαίρετο και ειλικρινή αναζητητή της Εκκλησιαστικής Ιστορίας αλλά και του Ευαγγελίου το οποίον καταστρατήγησαν –ασύστολα– οι θρησκευόμενοι εθελοτυφλούντες ηγέτες του θρησκευτικού κατεστημένου εις βάρος -πάντα- του ακατήχητου και αμαθούς χριστεπώνυμου πληρώματος.

01 Αυγούστου 2010 του Γιώργου Οικονομίδη

Η εργασία μου αυτή που ακολουθεί απευθύνεται περισσότερο στον κάθε καλοπροαίρετο και ειλικρινή αναζητητή της Εκκλησιαστικής Ιστορίας αλλά και του Ευαγγελίου το οποίον καταστρατήγησαν –ασύστολα– οι θρησκευόμενοι εθελοτυφλούντες ηγέτες του θρησκευτικού κατεστημένου εις βάρος -πάντα- του ακατήχητου και αμαθούς χριστεπώνυμου πληρώματος.

Περιεχόμενα

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, όπου μπορείτε να πάτε απ' ευθείας στο θέμα που επιθυμείτε. Συνιστούμε όμως η ανάγνωση να γίνει από την αρχή για καλύτερη κατανόηση του θέματος. Η επιλεγμένη ανάγνωση σε μεμονωμένα κομμάτια ανά κατηγορία ίσως δέν δώσει το κατάλληλο και ποθητό αποτέλεσμα και κατά συνέπεια δέν εκφράζει την άποψη του συγγραφέα.

• Εισαγωγή 

• Μαριάμ, από ταπεινή δούλη Θεού, "ΠΑΝΑΓΙΑ και ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ"!!! 

• Η σατανική επικράτηση της ειδωλο-εικονολατρείας… 

• Οι "πρώτες Χριστιανικές" εικόνες! Δούρα Ευρωπού. 

• Δίχως εικόνα δέν σώζεσαι μας λένε οι ειδωλο-εικονολάτρες. 

• Είναι Είδωλο η Εικόνα; Ρωτούν οι ειδωλο-εικονολάτρες. 

• Ειδωλολατρικό κατάντημα από την χρήση των εικόνων.

• Η εικόνα και το εικονιζόμενο πρόσωπο που προσκυνάμε δέν είναι θεός", μας λένε οι ειδωλο-εικονολάτρες.  

• Καλύτερα να πορνεύεις(!) παρά να απαρνηθείς την προσκύνηση της εικόνας…!!! 

• Οι Ειδωλο-εικονολάτρες παίζοντας με τις… "κούκλες" στερέωσαν τον… "θρίαμβο" τους…! 

• Η της "Εικόνος" τιμή… επί το πρωτότυπον διαβαίνει (;) 

• Ανάθεμα στα ειδωλο-εικονομαχικά Πατερικά κείμενα… 

• ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΚΥΠΡΟΥ. Τί έγραψε για τις εικόνες; 

• Η "ΟΟΔΕ" Απαντάει στον "Σπορέα" (Όποιος έχει την μύγα…!), και η ανταπάντηση του "Σπορέα" στην "ΟΟΔΕ" (για να τους διώξουμε την μύγα…!). 

• Πόση άραγε ισχύ είχαν οι πατέρες που συμμετείχαν στις Συνόδους για τα θρησκευτικά ζητήματα; 

• Σχέσεις Εκκλησίας καί Πολιτείας" 

• Βλέποντας λοιπόν ότι ΠΑΝΤΑ οι αυτοκράτορες διέταζαν την σύγκλιση Οικουμενικής Συνόδου… 

• Για τον όρο «Οικουμενική» που απέδωσα... 

• Σύνοδος Ιερείας και Ζ' Σύνοδος. 

• Αμφιβολίες Πατριαρχών για την αναγνώριση της Οικουμενικότητας της Ζ' Συνόδου. 

• ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΕΣ, ανασκόπηση των γεγονότων. 

• Η επικράτηση της εικονολατρείας υπό την αυτοκράτειρα Θεοδώρα. 

• Έστω ο Θεός αληθής, πάς δέ άνθρωπος ψεύστης.

Εισαγωγή

Ένα από τα άρθρα μου στον Ιστοχώρο "Sporeas.gr", με τίτλο "ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ", ήταν η αφορμή της συγγραφής και αυτού του πονήματος μου.

Στο άρθρο "ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ" φιλοξένησα και κάποιες δηλώσεις πατέρων της Εκκλησίας, που ήταν ενάντια στις εικόνες, όπως του Μ. Αθανασίου, Επιφανίου Κύπρου, Αμφιλόχιου, Αστέριου αλλά και του… "ζημιάρη"Θεόδοτου, όπου και έδωσε την ευκαιρία σε κάποιους εθελοτυφλούντες του "Αντιαιρετικού Εγκολπίου" της "ΟΟΔΕ" και άλλων παπαγαλιζόντων Blogs, να προβάλουν τις… πατερικές τους γνώσεις και τα… υπερήφανα -προς αυτοδικαίωση- ορθόδοξα ένστικτά τους, εξαπολύοντας επίθεση εναντίον του "sporeas.gr" για τις εν λόγω πατερικές δηλώσεις. Θα δούμε στη συνέχεια τί εννοώ.

Θέλω δέ να υπενθυμίσω σε όσους διάβασαν το άρθρο μου περί ειδωλολατρείας, αλλά και να ενημερώσω όσους διαβάζουν το παρόν μου πόνημα, και να το κάνω σαφές, ότι, για τις εν λόγω πατερικές δηλώσεις που φιλοξένησα στο άρθρο μου εκείνο, το τόνισα πως αυτές "αποτελούν διασκευές από το βιβλίο του Γ.Α. Χατζηαντωνίου δ.Θ., με τίτλο "Εικονομάχοι Στο Βυζάντιο", όπου στο τέλος παραθέτω και την πηγή απ' όπου αναδημοσίευσα τα κείμενα αυτά. Κάποιοι όμως, καθώς φαίνεται, ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΟΣΕΞΑΝ!!!, ή δέν ήθελαν να το προσέξουν, για να μπορούν να έχουν και την αιτία στο να "πυροβολούν" τον "Σπορέα"κατηγορώντας με ότι ΕΓΏ διέστρεψα –σκόπιμα– τις εν λόγω πατερικές δηλώσεις.

Για τα πατερικά αυτά κείμενα, τα οποία τα παρέθεσα, ώς είχαν, από άλλη πέννα, και εφόσον ανάφερα την πηγή μου (ας το επαναλάβω μήπως και το εμπεδώσουν στο μυαλό τους οι αιώνια κοιμώμενοι), θα ήταν σωστό -ως χριστιανοί που λένε ότι είναι- να μου έλεγαν, Γιώργο Οικονομίδη οι πληροφορίες που μας μεταφέρεις από τον εν λόγω συγγραφέα είναι ελλιπείς ή και παραπλανητικές, ενώ εμείς σου καταθέτουμε την αλήθεια. Όλα θα ήταν τότε υπό έλεγχο και θα τελείωνε εκεί το θέμα. Σκοπίμως όμως, εφόσον απέκρυψαν την αναφορά μου στην πηγή μου, κατηγορώντας με ότι είναι δικά μου αυτά τα πατερικά κείμενα και ότι δέν έχω ποτέ διαβάσει τα πρακτικά της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, όπως αυτοί τα διάβασαν! (-θα αναφερθούμε και σ' αυτή την σύνοδο-), βρήκαν λοιπόν την ευκαιρία να "κλείσουν το στόμα"του "αιρετικού" Οικονομίδη (που τους ενοχλεί) και με "πυροβολούν" ομαδικώς (πώς μαζεύονται για το κοινό συμφέρον σε ένα τσουβάλι οι διχασμένοι μεταξύ τους) δίχως όμως να υπολογίσουν την "Πανοπλία-Αλεξίσφαιρο" με την οποίαν είμαι ενδεδυμένος.

Εμμένουν συνεχώς στα κείμενα αυτά που φιλοξένησα στο άρθρο μου για την ειδωλολατρεία (τους), και "διυλίζουν τον κώνωπα ενώ καταπίνουν την καμήλα".

Δηλαδή, ούτε λέξη δέν άρθρωσαν για το κύριο θέμα του προαναφερθέντος άρθρου μου που ήταν η ταύτιση της εικόνας-είδωλο της Μαριάμ, με τον Ιησού ως βρέφος στην αγκαλιά της με εκείνα ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ειδώλια των αρχαιοτάτων χρόνων. Η ίδια εικόνα, η ίδια απεικόνιση, η ίδια στάση, η ίδια λατρεία, και όμως, όλοι οι άλλοι είναι ειδωλολάτρες και αιρετικοί για τους εν λόγω φανατικούς ορθόδοξους (ίσως όχι όλους) ενώ αυτοί εξακολουθούν να ΜΗ βλέπουν την δική τους… ειδωλο-εικονολατρεία και τύφλα.

Πώς γίνεται αυτό; Μόνο αυτοί το ξέρουν.

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ή ΧΡΙΣΤΟΣ;

Μαριάμ, από ταπεινή δούλη Θεού, "ΠΑΝΑΓΙΑ και ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ"!!!

Η μακαριοτέρα όλων των εποχών, Μαριάμ, και ταπεινή δούλη του Θεού -κατά την δική της ομολογία- [Λουκάς: α’ 48], και κατά σάρκα μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έγινε από τους ορθό(κακό)δοξους –συνεργεία του πονηρού– "Η ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ" και δεσπόζει τους πάντες από εκεί που την κατέταξαν τα ασθενή (επιεικής πλέον ο όρος) μυαλά των εθελοτυφλούντων, προβάλλοντας μιά αγία τετράδα στους πιστούς τους.

Με την κάμερα του sporeas.gr βρεθήκαμε σε πολιτεία της Αυστραλίας, όπου από ορθόδοξο ναό σας μεταφέρουμε την "ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ" (και όχι μόνο) να καλύπτει το σύνολο της οροφής του ιερού της εκεί εκκλησίας, όπου και στο Βίντεο που αμέσως ακολουθεί, παραλληλίζουμε την τοιχογραφία εκείνη με τις ειδωλολατρικές θεότητες.

Κυκλοφορεί ο μύθος ότι ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ιατρός το επάγγελμα, ζωγράφισε πρώτος την εικόνα της παναγίας, και όμως, για πρώτη φορά κατά τον 5ον αιώνα μ.Χ. βρίσκουμε ναό αφιερωμένο στην Μαριάμ στην Έφεσο, για τον λόγο ότι, η παράδοση λέει πως πέθανε και ετάφη εκεί η μακαρία αγία Παρθένος. Τόσοι αιώνες δηλαδή ήταν στην αφάνεια η εικόνα της Μαρίας, ζωγραφισμένη από τον Λουκά;;;!!!

Οι Ιστορικοί παρατηρούν ότι, η δεισιδαιμονία του όχλου εκείνου της Εφέσου, ήδη είχε κατατάξει την Μαρία στην θέση της άλλοτε θεάς Αρτέμιδος των Εφεσίων, και φανατίζονταν υπέρ της μνήμης της όπως το ίδιο έκαναν και για την θεά Άρτεμις:..

"…έγεινε μία φωνή εκ πάντων των κραζόντων, έως δύο ώρας· Μεγάλη η Άρτεμις των Εφεσίων" [Πράξεις Αποστόλων: ιθ’ 34].

Πέραν τούτου, γενικεύθηκε αργότερα η συνήθεια να ονομάζουν τους χριστιανικούς ναούς με τα ονόματα των διαφόρων αγίων, όπου κατά τους πρώτους αιώνες κάτι τέτοιο ήταν άγνωστο στους Χριστιανούς ή εθεωρείτο, το λιγότερο, αίρεση.

Τό αποτέλεσμα της ειδωλολατρείας. Χριστιανοί μιμούνται δαιμονολάτρες!!!

Η ειδωλολατρική θεότητα Μητέρα Ίσις θηλάζει το παιδάκι της.	Η ειδωλολατρική Ορθόδοξη θεότητα Μητέρα Μαριάμ θηλάζει το παιδάκι της Ιησού.
ΕΝΩ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΑΣ ΛΕΕΙ: "…των οποίων απίστων όντων ο θεός του κόσμου τούτου (ο διάβολος) ετύφλωσε τον νούν, διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού" [Β’ Κορινθίους: δ’ 4]

Επειδή είμαι πεπεισμένος από τις Βιβλικές οδηγίες περί ειδωλολατρείας, θεωρώ ότι η λατρεία των εικόνων είναι ειδωλολατρεία, και κατά συνέπεια, στο εξής όταν θα αναφέρομαι στους προσκυνητές και λάτρεις των εικόνων, θα τους αποκαλώ -με κόκκινο και δικαίως– ειδωλο-εικονολάτρες.

************

Οι εν λόγω φίλοι μας ΟΟΔΕΐτες ειδωλο-εικονολάτρες εναντιώθηκαν στις δηλώσεις των πατέρων ενάντια στις εικόνες που δημοσίευσα. Για την δήλωση όμως του αποθανόντος αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, που φιλοξένησα στο άρθρο μου ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ, γιατί εσιώπησαν;

Είπε ο Χριστόδουλος:

"Δεν είναι δυνατόν να δούμε χριστιανικό ναό χωρίς την εικόνα της Δεσποίνης μας Θεοτόκου να μας υποδέχεται και να μας εισάγει στο Μυστήριον της σωτηρίας μας. Δεν είναι δυνατόν να προσευχηθούμε, δεν είναι δυνατόν να σκεφθούμε την Εκκλησία, χωρίς να αναφερθούμε σ’ Εκείνην που η χάρις του Θεού και η δική της τελεία συνεργεία στο θέλημά Του, την κατέστησε Παναγία Μητέρα του Θεού και Μητέρα της Εκκλησίας".

Σύμφωνα και με την δήλωση του Αρχιεπ. Χριστόδουλου, ότι δέν υπάρχει εκκλησία δίχως την εικόνα της Παναγίας, τότε ανεπιφύλακτα "μπορώ να υποστηρίξω", ότι, η Εκκλησία του Χριστού ήλθε στην ύπαρξη κατά τον 4^ο αιώνα μ.Χ., διότι από τότε βλέπουμε εικόνες της Μαριάμ "Παναγίας" να προβάλουν δειλά στην ειδωλολατρική ορθοδοξία. Μπορεί όμως να γίνει κάτι τέτοιο πιστευτό από λογικούς ανθρώπους; Το ίδιο απίστευτη και ανόητη ήταν και η εν λόγω δήλωση του παπά Χριστόδουλου και των ομοίων του. Ας δώσει τώρα λόγο στόν Θεό για την αφροσύνη του αυτή.

Σ' αυτή την –άθλια και αντιβιβλική– δήλωση λοιπόν, οι "φωστήρες διδάσκαλοι" ειδωλο-εικονολάτρες σιωπούν, αρκούμενοι μόνο στις -δήθεν- παραποιημένες πατερικές δηλώσεις ενάντια στις εικόνες. Τί μπορούσαν άλλωστε να πούν; στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται, και κατά συνέπεια, εμμέσως πλην σαφώς, ομολογούν την πίστη τους σε μιά αγία… τετράδα και όχι στην Αγία Τριάδα.

Βλέπετε στην εικονογράφηση τον Πατέρα Θεό, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα να… τιμούν! την Μαριάμ, και αυτό το αναφέρουμε για του λόγου το αληθές, άσχετα εάν δέν ομολογούν ευθέως οι ορθόδοξοι μιά αγία Τετράδα και αρνούνται επίμονα ότι δέν εικονογραφούν το πρόσωπο του Θεού, για τους γνωστούς λόγους, δηλαδή του φόβου περί της γενικής κατακραυγής του κόσμου. Εμμέσως όμως πλήν σαφώς, κάτι τέτοιο μας λένε, διότι η Μαριάμ για τους ορθόδοξους κατέχει τα "δευτερεία της Αγίας Τριάδος" όπως ο ειδωλο-εικονολάτρης Ιωάννης Δαμασκηνός υποστήριζε, γι' αυτό και "από τις 30.000 εκκλησίες, παρεκκλήσια κι εξωκλήσια όλης της Ελλάδος οι 6.000 είναι αφιερωμένες σε εορτές της Παναγίας και οι περισσότερες στην Κοίμηση της Θεοτόκου" όπως διαβάζουμε σε ορθόδοξη ιστοσελίδα.

Πάντως, καταφέρνουν οι αιρετικοί ειδωλο-εικονολάτρες της "ΟΟΔΕ" και του αιρετικότατου "Αντιαιρετικού Εγκολπίου" να μας υπενθυμίζουν ότι πάντα γαυγίζουν σε ξένο δέντρο.

Η σατανική επικράτηση της ειδωλο-εικονολατρείας…

Ω! Μαρία, Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε! Όταν ο διάβολος χορεύει τους ειδωλο-εικονολάτρες.

Για την εκκλησία της εβδόμης εκατονταετηρίδος (της Ζ' οικουμενικής συνόδου που θα μας απασχολήσει σήμερα) μας πληροφορεί ο ιστορικός Κώστας Παπαρρηγόπουλος τα εξής:

«Τρείς Αθηναίοι και μιά Πελοποννησία εκάθισαν επί του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως, η σύζυγος του Θεοδοσίου Β' Ευδοκία (ή πρότερον Αθηναΐς), η σύζυγος του Λέοντος Δ' Ειρήνη, η σύζυγος του Σταυρακίου Θεοφανώ, και η σύζυγος του βασιλέως Χριστοφόρου Σοφία, θυγάτηρ δε του Πελοποννησίου Νικήτα. Αυτή η εκκλησία, ουχί μόνον ή των τριών μεγάλων ιεραρχών, αλλά και η της εβδόμης εκατονταετηρίδος εκκλησία, υπέκυπτεν εις την επίδρασιν του αρχαίου βίου. Οι χαιρετισμοί είς τηνυ ψ ί σ τ η ν θ ε ό ν ενός των μεταγενεστέρων ορφικών έχουσι πρόδηλον την οικειότητα προς τον ακάθιστον εκείνον Ύμνον όν μέχρι της σήμερον άπαξ ό ελληνισμός δεν παύει αναπέμπων από Κωνσταντινουπόλεως μέχρις Αθηνών, και από Θεσσαλονίκης μέχρι Κρήτης και Μικράς Ασίας, προς την πάναγνον μητέρα του Σωτήρος, επί τη μνήμη της λυτρώσεως των προπατόρων από Αβάρων και Αράβων".

Και συνεχίζει ο Ιστορικός:

Χαίρε, αναφωνεί προς τοίς άλλοις ο Ορφικός ποιητής:

Χαίρε δε και κλίμαξ ποτί ουρανόν αστερόεντα,

Ευθυδρόμους κατάγεις, ευθυδρόμους δ’ ανάγεις,

Χαίρε δ’ αγαλλομένη μέν έν Ελλάδι και Σαλαμίνι, κ.λ.π.

Χαίρε, ανακράζει ο Χριστιανός ποιητής: (σημ."Σπορέα": για την "Παναγία" δηλαδή)

Χαίρε κλίμαξ επουράνιε

Δι’ ής κατέβη ο Θεός.

Χαίρε γέφυρα μετάγουσα

Τους εκ γής προς ουρανόν.

Χαίρε των Αθηναίων

Τας πλοκάς διασπώσα,κ.λ.π.» [1]

Πολύ αλήθεια κρύβει αυτή η επισήμανση του ιστορικού, και ο θρησκευτικός φανατισμός για το τέταρτον(!) πρόσωπο της Αγίας… Τριάδας, την οποίαν οι τυφλοί και μωροί -άθελα τους ίσως- την έκαναν "Αγία Τετράδα"!

Την ταπεινή δούλη του Κυρίου, την Μαριάμ, την έκαμαν "Πάν-αγία", εξομοιώνοντας την με την Παναγιότητα του Τριαδικού Θεού δηλαδή. Διαβάζουμε σε εξέχουσα Ορθόδοξη Ιστοσελίδα τα εξής:

"Από τους θεουμένους προφήτας, αποστόλους και πατέρας γνωρίζομεν ότι 1) "Θεόν φράσαι αδύνατον και νοήσαι αδυνατώτερον," 2) "ουδεμία ομοιότης υπάρχει μεταξύ των κτισμάτων και της ακτίστου δόξης του Θεού" και 3) "…άπαν, ό θεωρείται και λέγεται εν τη παναγία και ομοφυεί και ομοουσίω Τριάδι, ή κοινόν εστι πάντων, ή ενός και μόνου των τριών" (τα έντονα του "Σπορέα").

Παναγία λοιπόν η Τριάδα, όπως αληθώς είναι, αλλά "παναγία" και η Μαριάμ ώς -άνθρωπος- μονάδα. Πανάγιοι ο Πατέρας ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, όπου: "και ούτοι οι τρείς είναι έν" κατά τον Απόστολο Ιωάννη [Α’ Ιωάννης: ε’ 8], ενώ η ταπεινή δούλη του Θεού Μαριάμ είναι για τους Ορθόδοξους ότι ακριβώς και η Τριάδα Θεός, είναι δηλαδή "Παναγία", όπου και δίχως αυτήν –μας λένε– δέν υπάρχει η Εκκλησία του Χριστού. Δίχως "Παναγία" -κατά τα λεγόμενα των κεφαλών της ορθοδοξίας- δέν έχουμε Εκκλησία Χριστού, ούτε μπορούμε να προσευχηθούμε δίχως αυτήν (Αρχιεπ. Χριστόδουλος). Η βλασφημία δέν νομίζετε ότι έχει και τα όριά της; Ξυπνήστε επιτέλους…

ΑΣ ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

Η Αρχή του άρθρου μου "ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ" που τάραξε τους ειδωλο-εικονολάτρες εθελοτυφλούντες ήταν η παρακάτω:

Και κατόπιν αυτών των παραπάνω, ακολουθούσαν στο άρθρο τα σχόλιά μου περί της ειδωλολατρείας αυτής, όπου στην συνέχεια παρέθεσα και δηλώσεις των πατέρων της Εκκλησίας για τις εικόνες γραμμένες από τον συγγραφέα Γ.Α. Χατζηαντωνίου.

Κάποιοι όμως –αιώνια κοιμώμενοι– είδωλο-εικονολάτρες, εξανέστησαν με τις δηλώσεις που αναδημοσίευσα -κυρίως- από του… "ζημιάρη" Θεόδοτου (διότι ο Χατζηαντωνίου έγραφε και την πηγή των δηλώσεων που ήταν κυρίως ο Mansi*) και μου επιτέθηκαν μέσω των Blog τους που διατηρούν στο διαδίκτυο, λέγοντας μου, ότι, οι δηλώσεις αυτές του Θεόδοτου… ΠΟΥ -δήθεν- ΕΓΩ ΕΓΡΑΨΑ(;;;!!!) είναι νόθες (λές και αυτοί οι είδωλο-εικονολάτρες γνωρίζουν στα σίγουρα την… "νοθεία") και ότι στον Mansi γράφει για… κάποιον(!) ΕΠΙΦΑΝΙΟ ΔΙΑΚΟΝΟ (που καθώς φαίνεται δέν τον ήξερε ούτε και η μάνα του!) όπου και μας λέει για την νοθεία αυτή, και κατά συνέπεια -αφού με "στόλισαν" εντελώς (αν)ορθόδοξα- μου συστήνουν(sic) να πάψω να παραπλανώ τον κόσμο με τις… διαστρεβλωμένες και αιρετικές απόψεις μου!

Πανηγυρικά πλέον, οι είδωλο-εικονολάτρες αυτοί, ανάρτησαν στους Ιστοχώρους τους τις "αποδείξεις"(!) για την -ήθεν- "πλάνη μου", μιά φωτοτυπία δηλαδή της επίμαχης σελίδας από τον Mansi με το κείμενο του διακόνου το οποίο εγώ… -δήθεν- "απέκρυψα" -όπως με κατηγορούν. Ενδιαφέρει τάχα η οποιαδήποτε –δήθεν– "διάψευση" των κειμένων από τον οποιονδήποτε τυχαίο διάκονο; Την ανάρτηση του κειμένου την έκαναν σε ένα από τα blog τους, στο "ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ", με τον κτυπητό τίτλο "Mansi VS Σπορέα" (δηλαδή, ο Mansi εναντίον του "Σπορέα"), και με "τσαλακώνουν"… –έτσι νομίζουν τουλάχιστον– ενώ παράλληλα, μετά από την εκτεταμένη συζήτηση μας, με απέκλεισαν από την εκεί συμμετοχή μου, βρίσκοντας την ευκαιρία αυτός με το ψευδώνυμο "egolpio"που είναι ιδιοκτήτης του blog ονόματι Κώστας Ναυπλιώτης-, και ο άλλος παπαγάλος με το ψευδώνυμο Pillotos91, ο συνιδιοκτήτης του Blog και αρθρογράφος της Ο.Ο.Δ.Ε., που κρύβεται πάντα –φοβούμενος– πίσω από την ανωνυμία-ψευδωνυμία του, για να πούν ότι τους υβρίζω, και έτσι ηρνούντο πεισματικά να δημοσιεύσουν την όποια απάντηση μου, όπου και θα το δούμε αυτό στο παρόν μας άρθρο.

Παρεμπιπτόντως φίλοι μου, θέλω να πώ, τόσο στον άγνωστο Pillotos91 (βασικός αρθρογράφος της ΟΟΔΕ), όσο και σε κάθε ενδιαφερόμενο, ότι ο εν λόγω φίλος μας "Πιλότος" έγραψε στο προσωπικό του Blog (εκεί παραπέμπει το λίνκ του ψευδώνυμού του, όπου είδα και δύο αναφορές ενάντια στο άτομό μου με καυστικά σχόλια, αλλά ο αήθης αυτός τυπάκος δέν είχε την τόλμη να βάλει έστω και ένα λίνκ στην Ιστοσελίδα "Σπορέας" για να έχουν πλήρη εικόνα της λασπολογίας του οι αναγνώστες. Απλά χύνει το δηλητήριο και την λάσπη του και επαναπαύεται στην φιλαρέσκειά του) έγραψε λοιπόν λόγια προτάσεων και προτροπής στην ορθόδοξη εκκλησία, και μεταξύ άλλων, λέει στα αναρτημένα σχόλια του:

… η Ορθόδοξη πίστη… είναι μια ζωή ταπείνωσης και μετανοίας, μια ζωή που προϋποθέτει τον συνεχή αγιασμό μας, τη προσπάθεια να φτάσουμε στη θέωση, μέσω των Μυστηρίων, αλλά , κυρίως, της αγάπης. Η Ορθόδοξη Θεολογία, δηλαδή, έρχεται σε αντίθεση με την μανία του κόσμου για πλούτο, κοινωνική ανέλιξη, χωρίς όρια διασκέδαση, εξουσία, δύναμη και ατομικές “εμπειρίες” (τα έντονα του "Σπορέα").

Ζωή ταπείνωσης λοιπόν φίλε "Πιλότε" είναι η ορθόδοξη θεολογία, δίχως κοσμική μανία για πλούτο και κοινωνική ανέλιξη; Να το δούμε και αυτό για λίγο;

Οι αντίχριστοι τίτλοι του Πατριάρχη Αλεξανδρείας έχουν ως εξής: «Πάπας και πατριάρχης της μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας, Λιβύης, Πενταπόλεως, Αιθιοπίας, πάσης γης Αιγύπτου και πάσης Αφρικής, Πατήρ Πατέρων, Ποιμήν Ποιμένων, Αρχιερεύς Αρχιερέων, τρίτος και δέκατος των Αποστόλων (ο δέκατος τρίτος απόστολος δηλαδή) και Κριτής της Οικουμένης». Δείχνει αυτό ταπεινότητα κύριε "Πιλότε;"

Για την "ταπείνωση" της ορθοδοξίας ας δούν οι φίλοι μας το λίνκ μας "ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ… ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ", και ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους.

Όσο για τον κοσμικό πλούτο που… δέν τον θέλουν οι παπάδες! εκτός από τον γνωστό πλούτο των μοναστηριών και την εκκλησιαστική περιουσία που υπερβαίνει και τον πλήρη οικονομικό προϋπολογισμό της Ελλάδος, υπάρχει και ο δεσμός μας "Ο ξυπόλητος Ιησούς και οι… «αντιπρόσωποι» Του! για την Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια που κληρονόμησαν οι άρχοντες της ορθοδοξίας, ενάντια στον "ξυπόλυτο" Ιησού Χριστό.

Όσο αφορά τον συνεχή ορθόδοξο αγιασμό που προϋποθέτει η ορθόδοξη πίστη, δείτε και τον δεσμό μας αυτόν για τους παπάδες που έγιναν… παπαδιές.

Συνεχίζουμε λοιπόν με το θέμα μας.

Για την ανάρτηση της επίμαχης φωτοτυπίας από τον Mansi που προανέφερα, με τίτλο "Mansi VS Σπορέα", λόγω του ότι για μακρό χρονικό διάστημα το είχαν "ακαταλαβίστικο" δίχως επεξήγηση, έστειλα στο «Αντιαιρετικό Εγκόλπιο» το παρακάτω μήνυμα αλλά -όπως και τα προηγούμενα- δεν δημοσιεύθηκε ποτέ, διότι οι θρασύδειλοι αυτοί "κύριοι" ειδωλο-εικονολάτρες, μου έβαλαν -όπως είπα- καί στη σελίδα εκείνη φραγή, δηλαδή, απέκλεισαν καί από εκεί κάθε μου μήνυμα-απάντηση όπως και σε κάθε σελίδα τους. Η επιστολή μου είναι η ακόλουθη:

«Καλό θα είναι φίλε μου "Εγκόλπιο" (Κώστα Ναυπλιώτη), να βάλεις και μιά επεξήγηση για το "Mansi VS Σπορέα" έτσι για να ξέρουν οι αναγνώστες σου περί τίνος πρόκειται, ή ένα λίνκ τουλάχιστον στον Σπορέα για καλύτερη εικόνα (όχι από τις δικές σας εικόνες) των γεγονότων. Πότε τελικά θα "θάψετε" τον Σπορέα με τα νέα στοιχεία σας; Σας περιμένει… αγωνιωδώς!!!

****************

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ "ΣΠΟΡΕΑ"

ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΟ-ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΩΝ

Αν και δέν είμαι υποχρεωμένος να δώσω κάποια απάντηση, λόγω δικής τους υπαιτιότητας στην κακή ερμηνεία του άρθρου μου "Εικονολατρεία", εντούτοις όμως θα το κάνω στερώντας τους την χαρά του πανηγυρισμού για την -δήθεν- υποχώρηση μου.

Κατ' αρχήν, εύλογο είναι με τον "Σπορέα", ότι, η προσπάθεια που γίνεται εδώ για απαντήσεις σε ενέργειες κακόβουλες αλλά και καλοπροαίρετες, θα πρέπει να πλαισιώνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με αναλυτική αρθρογραφία -όπως θα διαπιστώσατε από την αρχή του άρθρου- "εξαγοραζόμενοι τον καιρόν" για να μή πηγαίνει χαμένος τόσος κόπος, μόχθος και έρευνα.

Αυτό κάνω και τώρα, αρχής γενομένης από τις εικόνες-είδωλα, και χαριτολογώντας σας συστήνω… "πασατέμπο" και "Pop Corn", λόγω του μακροσκελούς κειμένου που χάριν ωφελείας δέν ήθελα να αποφύγω.

Επίμονη και επίπονη έρευνα συνοδεύει την εργασία μου αυτή, όπου και θέλω να… "ευχαριστήσω", από αυτό εδώ το βήμα, τους ειδωλο-εικονολάτρες, πρωταγωνιστές της αντιπαράθεσης μας, διότι διδάχτηκα από το αθώο και ειλικρινές "λάθος" μου με το κείμενο του Παπαρρηγόπουλου –που θα καταλάβετε παρακάτω τί εστί τούτο– και είναι αντρίκιο να αναγνωρίζεις το όποιο ανυπόκριτο λάθος σου, κάτι που την αγνοούν πολλοί αυτή την στάση (που περισσότερο είναι Χριστιανική παρά αντρίκια), και έτσι προσεκτικότερος πλέον γίνομαι –η αλήθεια δηλαδή γίνεται– καταπέλτης στις κακοδοξίες όσων θεωρούν τον εαυτό τους "καθηγητή" της… θρησκευτικής –δήθεν– πολυμάθειας (βλέπε ανοησίας).

************

Οι "πρώτες Χριστιανικές" εικόνες! Δούρα – Ευρωπού.

Είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με την Εκκλησιαστική Ιστορία, ότι μια από τις οξύτερες και πικρότερες φάσεις στην ιστορία της Εκκλησίας, υπήρξε η Εικονομαχική κρίση. Γιατί όμως Εικονομαχική; Διότι απλά, σύν τω χρόνω, δημιουργήθηκε η εικονολατρική τάση ενάντια στην Βιβλική εντολή:«Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμά τινός…» (Έξοδος: κ’ 4) καθώς και στα λεγόμενα του Απ. Παύλου, ότι: "… ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου…" (Ρωμαίους: α' 22-23).

Η τάση του ανθρώπου, να μεταβάλει σε απτές υπάρξεις το αντικείμενο της λατρείας του, ήταν ακαταμάχητο έμφυτο. Στην εποχή της εικονομαχικής κρίσεως οι ειδωλο-εικονολάτρες υποστήριζαν ότι οι λατρευτικές απεικονίσεις του Χριστού υπήρχαν από τους πρώτους κιόλας αιώνες, δίχως όμως να έχουμε κάποια μαρτυρία που να αποδεικνύει κάτι τέτοιο.

Οι πρώτες όμως εικονικές προκαταλήψεις των Χριστιανών, νωρίς στην Χριστιανική ιστορία, αν και υποσκελίστηκαν, οδήγησαν στην δημιουργία εικονικών παραστάσεων του Χριστού και των αγίων. Αυτές όμως οι παραστάσεις έγιναν με σκοπό να αντικρούσουν τα λατρευτικά σύμβολα των αντιπάλων θρησκειών που ήσαν παντού εγκατεσπαρμένα. Είναι δε αδύνατον να προσδιοριστεί επακριβώς η χρονολογία των πρώτων απεικονίσεων του Χριστού, διότι διαβάζουμε στην ιστορία:

«Δέν είναι δυνατό να προσδιορισθεί η ακριβής χρονολογία των πρώτων απεικονίσεων του Χριστού, ούτε πάλι είναι δυνατό να επιβεβαιωθεί απόλυτα ότι πρόδρομοι των απεικονίσεων αυτών υπήρξαν αλληγορικές και μεταφορικές παραστάσεις, όπως ο «Καλός Ποιμήν» (πρβλ. Ιωάν. Ι’ 2,11,14) ή ο καθήμενος φιλόσοφος με το ειλητάριο στο χέρι, που ερμηνευόταν ως Χριστός διδάσκαλος (Cristusphilosophus)»[2].

Στον Ειρηναίο, επίσκοπο Λουγδούνου Γαλατίας (2^ος αι. μ.Χ) συναντάμε την παλαιότερη αναφορά εικονικής παραστάσεως του Χριστού, από τους αιρετικούς Καρποκρατικούς, που καταδικάστηκαν από την πρώτη Εκκλησία για την θεολογία τους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν ζωγραφικές αλλά και γλυπτικές εικόνες του Χριστού που τις τιμούσαν και τις σέβονταν το ίδιο όπως τις εικόνες του Πυθαγόρα, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και άλλων φιλοσόφων.

Στις αρχές του 3ου αιώνα, συναντάμε πλέον τις αρχαιότερες ζωγραφικές Χριστιανικές απεικονίσεις στις κατακόμβες της Ρώμης, της Νεαπόλεως και της Νόλας. Σκοπός των τοιχογραφιών αυτών, με συμβολικές παραστάσεις "του βαπτίσματος και της θείας ευχαριστίας, καθώς και παραστάσεις από την Παλαιά Διαθήκη, όπως του Ιωνά με το κήτος, την θυσία του Ισαάκ, του Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων και τους «τρείς παίδες εν τη καμίνω», αλλά και παραστάσεις θαυμάτων του Ιησού Χριστού –ανάσταση Λαζάρου, θεραπεία παραλυτικού κ.ά.-" ήταν για να διδαχθούν οι απλοί πιστοί την ιδέα της Γραφικής λυτρώσεως, και όχι οι σοφοί ή οι εκπρόσωποι του κλήρου οι οποίοι δεν θα παραβίαζαν την 2η εντολή του Θεού, η οποία λέει: "Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμά τινός,…" [3].

Οι ειδωλο-εικονολάτρες –προκειμένου να στηρίξουν τις θέσεις τους για την προσκύνηση και λατρεία των εικόνων– δεν παύουν να επικαλούνται τις αναφορές αυτές που έγιναν για τις απεικονίσεις των πρώτων Χριστιανών του 3^ου αιώνα στις κατακόμβες της Ρώμης.

Εντελώς πληροφοριακά να κάνουμε μιά αναφορά και στις κατακόμβες:

"Η χρήση των κατακομβών μαρτυρείται τουλάχιστον από τα μέσα του 2ου μ.Χ. αι., η εικονογράφηση τους όμως άρχισε μόλις από τις αρχές του 3ου αιώνα. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι κατακόμβες ποτέ δέν υπήρξαν τόποι λατρείας, όπως συνήθως πιστεύεται, ούτε χώροι καταφυγής των καταδιωκόμενων Χριστιανών, όπως συνηθεστέρα διδάσκεται στα σχολεία μας" [b1].

«Χαράς ευαγγέλιο» ήταν για τους ειδωλο-εικονολάτρες οι πρόσφατες ανακαλύψεις τοιχογραφιών στο χριστιανικό παρεκκλήσι της Δούρας Ευρωπού στον Ευφράτη, όπου και πανηγύριζαν για τα εν λόγω ευρήματα. Η πόλη της Δούρας καταστράφηκε από τους Σασανίδες και ο καθηγητής CarlKraeling τοποθετεί τις τοιχογραφίες αυτές στο έτος 240 μ.Χ. Οι παραστάσεις αυτές δείχνουν τον Καλό Ποιμένα με το ποίμνιο του, την θεραπεία του παραλυτικού και τον Χριστό να περπατάει πάνω στη θάλασσα. Έχουν διαφορά όμως αυτές οι παραστάσεις από αυτές που βρέθηκαν στις ρωμαϊκές κατακόμβες, δίχως όμως να μπορεί να αποσαφηνισθεί με βεβαιότητα το ρεύμα των επιδράσεων στις εικονογραφήσεις της Δούρας, αλλά είναι και αβέβαιο αν ήταν μόνο τοπικού χαρακτήρα.

Δίχως να μπορεί κάποιος να παρακινδυνεύσει ακριβείς χρονολογίες, σε μεταγενέστερα από την Δούρα χρόνια μπορούμε να πούμε ότι ανήκουν και οι τρείς εικονογραφικοί τύποι που βρέθηκαν. Δηλαδή:

1) Ο Καλός Ποιμένας,

2) Ο καθήμενος φιλόσοφος με το ειλητάριο, και,

3) Η δεομένη (orans) γυναίκα.

«Παλαιότερα είχε υποστηριχθεί ότι και οι τρείς εικονογραφικοί τύποι ήταν καθαρά χριστιανικοί καί στη σύλληψη καί στην πρόθεση: ό Χριστός ως Καλός Ποιμήν με τον αμνό στους ώμους του (Ιωάν. Ι’ 11 κ.έ), ο διδάσκαλος (του Ευαγγελίου) ως χριστιανός φιλόσοφος (ίσως σε μερικές περιπτώσεις ως σύμβολο του Χριστού) και μια συμβολική μορφή θεοσεβούμενης γυναίκας, μέλος της πρώτης Εκκλησίας. Τελευταία όμως αποδείχθηκε ότι και οι τρείς τύποι είχαν ειδωλολατρική προέλευση. Ο Καλός Ποιμήν προέρχεται από τα αρχαία πρότυπα του «κριοφόρου» που συμβολίζουν την φιλανθρωπία, αγαθότητα, γενναιοδωρία κ.λ.π. Η καθήμενη μορφή είναι ο «ηθικός» φιλόσοφος και η δεομένη γυναίκα προσωποποιεί την ειδωλολατρική, «εθνική» αρετή της ευσέβειας(pietas)»(τα έντονα του «Σπορέα»). [4]

Υπάρχουν και μνημεία όπου οι ίδιες αυτές μορφές δίνουν "χριστιανικό" νόημα, όπου καθαρά δείχνει την στενή εξάρτηση της χριστιανικής τέχνης από τα ειδωλολατρικά πρότυπα. Παρόλο που οι χριστιανοί των πρώιμων χρόνων αντιστάθηκαν στις αρχαίες ειδωλολατρικές θρησκείες, εντούτοις δεν εγκατέλειψαν τις ειδωλολατρικές πηγές εμπνεύσεως, τόσο στην εικονογραφική τέχνη όσο και σε άλλους τομείς.

Πληροφορούμεθα επ' αυτού, ότι:

"Εξαιρετικό ενδιαφέρον για τα θεολογικά στοιχεία των τοιχογραφιών της παρουσιάζει η Νέα Κατακόμβη της Via Latinaστη Ρώμη. Δίπλα σε θέματα εμπνευσμένα κατευθείαν από την αρχαία ελληνική μυθολογία, όπως η θεά Δήμητρα, οι άθλοι του Ηρακλή, κ.ά., παρατάσσονται άλλα με προέλευση την Αγία Γραφή (Το πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας, Ιησούς και Σαμαρείτιδα κ.ά.) και τέλος ορισμένα με θέματα πρωτοφανή, καθώς ο θάνατος τής Κλεοπάτρας κι' ένα μάθημα ανατομίας! (Ρώμη, μέσα 4ου αι.)" [c1].

Αυτή λοιπόν ήταν η ειδωλολατρική τάση, που δέν μπόρεσαν να αποφύγουν εξ' ολοκλήρου οι νεοφώτιστοι Χριστιανοί, και την μετέφεραν στον Χριστιανισμό κατά τον 3ο μ.Χ. αιώνα, όπου και εξ' αιτίας αυτών των πραγμάτων δόθηκε και… το ελεύθερο στους νέο-ειδωλο-εικονολάτρες να επικαλούνται αυτές τις περιπτώσεις για να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό τους για -δήθεν- πρωτοχριστιανική συνήθεια της χρήσεως των εικόνων. Τί πλάνη και ανισσόροπη πνευματικότητα όμως που τους διακρίνει…

Στην ειδωλολατρική αυτή τάση των εικόνων, η Σύνοδος της Ελβίρας στην Ισπανία, το 300 περίπου μ.Χ., εναντιώθηκε, και αυστηρά με τον τριακοστό έκτο (36) κανόνα της, όρισε, να μην υπάρχουν εικόνες στις εκκλησίες ούτε και να ζωγραφίζονται στους τοίχους «ότι είναι άξιον σεβασμού και λατρείας». Απαγόρευσαν εικόνες σε ναούς και ευκτήριους οίκους με την εντολή "Placuit picturas in ecclesia esse non debere, ne quod colitur et adoratur in parietibus depingatur" (Δέν πρέπει να υπάρχουν εικόνες στην Εκκλησία).

Οι διάφορες ερμηνείες που αργότερα εδόθησαν από τους ειδωλο-εικονολάτρες για την απόφαση αυτή της Συνόδου της Ελβίρας, ότι δεν επρόκειτο τάχα για απαγόρευση κατασκευής εικόνων αλλά για απαγόρευση χρήσεως αυτών στους χώρους της εκκλησίας ούτως ώστε να προστατευθούν οι εικόνες από βεβηλώσεις άλλων θρησκειών, δεν είναι ορθές, διότι τις ερμηνείες αυτές τις καταρρίπτει η διαμαρτυρία των επισκόπων της Συνόδου, η οποία ήταν γενικά ενάντια στις εικόνες σύμφωνα και με το πνεύμα της δεύτερης εντολής της Παλαιάς Διαθήκης, (Έξοδος: κ’ 4).

Δίχως εικόνα δέν σώζεσαι μας λένε οι ειδωλο-εικονολάτρες.

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι, για την Ορθοδοξία όσοι εκ των Χριστιανών ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΙΣ "ιερές και σεπτές"(!) ΕΙΚΟΝΕΣ, είναι αναθεματισμένοι, αφορισμένοι και χαμένοι όσον αφορά την σωτηρία τους που ο Χριστός πρόσφερε ΔΩΡΕΑΝ επάνω στον Σταυρό πληρώνοντας το ακριβότερο τίμημα, με την ίδια Του την ζωή, για τον καθένα που θα Τον ομολογήσει προσωπικό του Σωτήρα. Δίχως εικόνα δηλαδή, παράδεισο δέν βλέπεις. Πόσο αρρωστημένη και διεφθαρμένη μπορεί να είναι αυτή η αντίληψη!!!

Διαβάζουμε από τα πρακτικά της Ζ' οικουμενικής συνόδου:

Κείμενο:«Η αγία σύνοδος εξεβόησεν, πάντες ούτω πιστεύομεν, πάντες το αυτό φρονούμεν, πάντες συναινέσαντες υπεγράψαμεν. Αύτη η πίστις των αποστόλων, αύτη η πίστις των ορθοδόξων. Αύτη η πίστις την οικουμένην εστήριξε. Πιστεύοντες εις ένα θεόν εν τριάδι υμνούμενον, τας τιμίας εικόνας ασπαζόμεθα. Οι μή ούτως έχοντες ανάθεμα έστωσαν. Οι μή ούτως φρονούντες, πόρρω της εκκλησίας εκδιωχθήτωσαν» [5]

Ερμηνεία: "Η αγία σύνοδος έκραξε, πάντες εμείς αυτό πιστεύουμε, πάντες το ίδιο φρονούμε, πάντες συναινέσαμε και υπογράψαμε. Αυτή είναι η πίστη των Αποστόλων, αυτή είναι η πίστη των ορθοδόξων. Αυτή η πίστη στήριξε όλη την οικουμένη. Πιστεύοντες στον έναν Θεό ως Τριάδα υμνούμενον, τις τίμιες εικόνες ασπαζόμαστε. Όσοι δέν το κάνουν αυτό είναι αναθεματισμένοι. Όσοι δέν φρονούν αυτό (τον ασπασμό των εικόνων) αμέσως θα διώχνονται από την εκκλησία".

Γι’ αυτό απέφευγαν οι ειδωλο-εικονολάτρες των Blogs να μου απαντήσουν στο ερώτημά μου ότι, εάν εγώ ή οποιοσδήποτε Χριστιανός, λατρεύουμε τον Θεό πνευματικά και αληθινά μόνο, όπως το λέει η Αγία Γραφή[Ιωάννης: δ’ 23-24], ή όπως εμείς τουλάχιστον το αντιλαμβανόμαστε έτσι, και δέν προσκυνούμε ούτε λατρεύουμε κάποια εικόνα, είμαστε καταδικασμένοι για την κόλαση; ή μήπως όχι; Ποτέ δέν πήρα απάντηση, διότι γνωρίζουν οι ειδωλο-εικονολάτρες ότι όποια απάντηση και να μου έδιναν θα έπεφταν σε παγίδα. Σύμφωνα όμως και με το εν λόγω κείμενο των ειδωλο-εικονολατρών της Ζ’ οικουμενικής συνόδου, έχουμε ρητή απάντηση στο ερώτημα μας, ότι, Ναί, εάν δέν προσκυνήσεις μιά εικόνα είσαι –σύμφωνα με την ορθόδοξη θεολογία– καταδικασμένος για την κόλαση. Αυτό σημαίνει το ΑΝΑΘΕΜΑ που εκτοξεύουν αυτοί οι αντίχριστοι, αυτά τα όργανα του σατανά (κάποιος επιτέλους πρέπει να λέει τα πράγματα με τ’ όνομα τους), που θεωρούν κοινό το Αίμα του Ιησού Χριστού που μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία, και τον Ιησού Χριστό που άνοιξε τον δρόμο πλέον προς τον Πατέρα Θεό, μέσω του Ιδίου και μόνο –δίχως άλλους μεσάζοντες- και ότι δέν έχουμε ανάγκη από είδωλα ή ξύλα ή «σεπτές και ιερές εικόνες», όπως αρέσκονται οι ειδωλο-εικονολάτρες να τις αποκαλούν καλύπτοντας έτσι την αισχύνη του ειδώλου.

Όσον αφορά την ειδωλοποίηση της εικόνας… οι ειδωλο-εικονολάτρες ισχυρίζονται –αφελής όμως ο ισχυρισμός τους– ότι η εικόνα δέν είναι είδωλο, και πιθανότατα με τον ισχυρισμό τους αυτόν επαναπαύουν την συνείδησή τους ότι δέν λατρεύουν είδωλα.

Είναι Είδωλο η Εικόνα;Ρωτούν οι ειδωλο-εικονολάτρες.

…Η λέξη "ΕΙΚΟΝΑ" όμως τί σημαίνει;

Ανοίγουμε το "Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης" (Ιωάν. Σταματάκου) όπου διαβάζουμε την λέξη "Εικών" να ερμηνεύεται ως:

• "ομοίωμα""εικών""φάσμα" "φάντασμα" "απεικόνισμα" "ομοιότης" "παρομοίωσις".

Αναζητώντας τώρα την λέξη "ΕΙΔΩΛΟΝ" διαβάζουμε ότι είναι:

• "ομοίωμα""εικών""φάσμα" "φάντασμα" "μορφή" κ.λ.π.

Βλέπουν μήπως οι ειδωλο-εικονολάτρες κάποια διαφορά στην ετοιμολογία των λέξεων, αλλά και στην λατρευτική με την προσκυνητική στάση; Τί Γιάννης, τί Γιαννάκης; Τί εικόνα (ως μέσον λατρείας και προσκύνησης), τί είδωλο; Ας μή γελούν πλέον τον εαυτό τους.

Ειδωλολατρικό κατάντημα από την χρήση των εικόνων.

Ας δούμε όμως πώς το περιγράφει ο Ιστορικός του Έθνους Κώστας Παπαρρηγόπουλος αυτό τό κατάντημα.

«Η προς τά όργανα των παθών του Σωτήρος, καί πρός τά λείψανα τών μαρτύρων καί τών πατέρων τής εκκλησίας ευλάβεια ήτο βεβαίως αίσθημα σεβαστόν, αλλά είς ταύτα πάντα απεδόθη δύναμις θαυματουργός, καί τούτο ενώ πολλάκις μέν ηδύνατο νά αμφισβητηθή ή γνησιότης τών αντικειμένων εκείνων, πολλάκις δέ αναμφίβολον ήτο ότι εγίνετο ανόσιος αυτών παραποίησις καί εμπορία.

Ωσαύτως ή δι’ εικόνων διακόσμησις των εκκλησιών ήτο μέν επιτηδεία νά υποθάλπη τήν ευσεβή ανάμνησιν τών ιδρυτών καί τών αθλητών τής πίστεως, αλλ’ ουδέν ήττον εύλογοι ήσαν αί πρός αυτούς προσευχαί, ως μεσίτας τών δεήσεων τάς οποίας οί κοινοί τών ανθρώπων απηύθυνον είς τό ‘Υπέρτατον Όν. Μετ’ ολίγον όμως ή διάκρισις αύτη μεταξύ τής απολύτου λατρείας, τής οφειλομένης είς μόνον τόν Θεόν, καί τής σχετικής, ήτις απευθύνεται μέν καί αύτη είς τόν δημιουργόν τού Παντός αλλά διά τής μεσολαβήσεως τών εκλεκτών αυτού σκευών, εξέλιπεν είς τάς συνειδήσεις τών πολλών.

Ή άμεσος τών αγίων λατρεία επεσκίασε τό πρός τό Υπέρτατον Όν αίσθημα επί τοσούτον ώστε επί τέλους αυταί καθ’ εαυτάς αί τών αγίων εικόνες ετιμήθησαν πολλάκις ως θαυματουργοί, οί άνθρωποι ησπάζοντο αυτάς, επέθετον επί τής κεφαλής, προσήγον είς τά όμματα καί είς τό στήθος, εποίουν ενώπιον αυτών τό σημείον τού σταυρού, εγονάτιζον, προσεκύνουν καί έν γένει απέδιδον είς αυτάς όλα τά δείγματα τής αμέσου λατρείας, εξ ού οί Ιουδαίοι καί οί μωαμεθανοί κατήντησαν νά ονομάζωσι τους χριστιανούς ειδωλολάτρας» (τα έντονα του "Σπορέα") [6]

Και στον ίδιο τόμο στην σελίδα 28, διαβάζουμε αναφορικά με τον κοινό όχλο που δέν ήταν ικανός να διακρίνει τα όρια της αλλοίωσις από την γνήσια Βιβλική πίστη του, αλλά ούτε είχε συνείδηση ότι υπερέβαινε τα όριά του με τα ατοπήματα περί της εικονολατρείας. Γράφει ο Παπαρρηγόπουλος και τα εξής:

"Ο κοινός όχλος επί τοσούτον συνήθως ταυτίζει τήν πίστιν μετά τών τύπων ώστε μέχρι τής σήμερον πολλοί φρονούσιν ότι υπάρχει κίνδυνος μήπως, εκλιπόντων τών τύπων, συνεκλείψη καί ή πίστις, ήτις δι' αυτών υποθάλπεται έν τή φαντασία καί έν τή καρδία τών πολλών".

"Η εικόνα και το εικονιζόμενο πρόσωπο που προσκυνάμε δέν είναι θεός", μας λένε οι ειδωλο-εικονολάτρες.

Ο τρόπος λατρείας όμως, (διότι περί τέτοιας πρόκειται στην ουσία) που αποδίδουν στις εικόνες δέν μαρτυρεί άραγε θεϊκές δυνάμεις του εικονιζομένου; Δέν αποδίδουν οι ειδωλο-εικονολάτρες (κάποιοι εξ' αυτών άθελά τους έστω) θεϊκές ιδιότητες στην εικόνα ή στο εικονιζόμενο πρόσωπο αν προτιμάτε; Δέν του αποδίδουν παντογνωσία; Παντοδυναμία; Πανταχούπαρουσία;

Πώς θα μπορούσε ο εικονιζόμενος, στην Αμερική λόγου χάριν, να ακούσει και να δεχτεί προσευχές και λατρεία την ίδια στιγμή με τον ίδιο εικονιζόμενο στην Ελλάδα; Όταν προσεύχονται στην εικόνα όλοι οι ανά τον κόσμο διασκορπισμένοι ορθόδοξοι, δέν περιμένουν άραγε να εισακουσθούν και να λάβουν τα αιτήματά τους από τον εικονιζόμενο; Εκτός εάν μας πούν ότι, υπάρχει σειρά προτεραιότητας και την ώρα αυτή ο "άγιος" ακούει μόνο τους Έλληνες. Στις 8.45 μ.μ θα εισακουσθούν οι πιστοί της… Αυστραλίας! Συγνώμη για το λογοπαίγνιό μου αλλά όλα είναι δυνατόν να τα ακούσεις από τυφλούς και μωρούς εθελοτυφλούντες ειδωλο-εικονολάτρες.

Όσον αφορά την αξίωση των ειδωλο-εικονολατρών, ότι, άλλο είναι λατρευτική και άλλο τιμητική προσκύνηση των εικόνων, τον ηπιότερο χαρακτηρισμό που μπορώ να δώσω είναι ότι πρόκειται για μια αστεία διάκριση. Οι ειδωλο-εικονολάτρες, όχι μόνο είναι ειδωλολάτρες αλλά και κτισματολάτρες, όπως γράφει και ο Θεοδώρητος στο Πηδάλιον σελ. 253, αναφερόμενος στους ναούς αγγέλων όπως του αρχαγγέλου Μιχαήλ στη Λαοδίκεια, που υπήρχαν στις μέρες του, και τους επικαλούντο ως θεούς.

Αξιοσημείωτο -πάνω σ' αυτό- είναι, ότι, η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος (όπου θα αναφερθούμε και σ΄αυτήν) εκτός από την εικονολατρεία που επανέφερε και πάλι στο προσκήνιο, δέν αγνόησε και τον ρόλο των αγγέλων του Θεού.

"Η ιδέα, ότι υπάρχουσι φύλακες άγγελοι λαών, πόλεων, ατόμων (Δευτερονομίου, 32,8. Δανιήλ, 10, 13. 20, 21. 12. 1. Ματθαίου, 18,10. Πράξεων, 12, 15) προκάλεσε την επίκληση αυτών και την εισαγωγή εορτών. Η εβδόμη οικουμενική σύνοδος μετά τής τιμητικής προσκυνήσεως των αγίων επεκύρωσε και την προσκύνηση των αγγέλων" (υπογραμμίσεις του "Σπορέα") [7]

Τί όμως διαβάζουμε στον Άγιο Λόγο του Θεού καί για την προσκύνηση των αγγέλων;

Ο Ιωάννης παίρνοντας την Αποκάλυψη του Κυρίου, από τον εκστατικό του θαυμασμό έπεσε μπροστά στα πόδια του αγγέλου που έβλεπε μπροστά του για να τον προσκυνήσει. Διαβάζουμε λοιπόν τον Ιωάννη να μας λέει στην Αποκάλυψη:

"Και έπεσον έμπροσθεν των ποδών αυτού, διά να προσκυνήσω αυτόν. Και λέγει μοι· Πρόσεχε μη κάμης τούτο· εγώ είμαι σύνδουλός σου και των αδελφών σου, οίτινες έχουσι την μαρτυρίαν του Ιησού· τον Θεόν προσκύνησον" (Αποκάλυψις: ιθ' 10).

Η εκστατική περίοδος των θαυμάσιων και απίστευτων οραμάτων που ο Ιωάννης έβλεπε και ζούσε, τον έκαναν να επαναλάβει και πάλι την προσκύνηση στον άγγελο ξεχνώντας καθώς φαίνεται την πρώτη απαγόρευση, και βρέθηκε στην "δυσάρεστη" θέση να εισπράξει και πάλι την απαγόρευση προσκύνησης με την επισήμανση ότι, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η προσκύνηση αγγέλλων (Πρόσεχε μη κάμης τούτο), ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η προσκύνηση των ανθρώπων εργατών του Θεού (των αδελφών σου των προφητών) αλλά ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η προσκύνηση και των απλών Χριστιανών (και των φυλαττόντων τους λόγους του βιβλίου τούτου), διότι η προσκύνηση ανήκει μόνο στον ΘΕΟ.

Ιδού του λόγου το αληθές:

"Και λέγει προς εμέ· Πρόσεχε μη κάμης τούτο· διότι εγώ είμαι σύνδουλός σου και των αδελφών σου των προφητών και των φυλαττόντων τους λόγους του βιβλίου τούτου· τον Θεόν προσκύνησον" (Αποκάλυψις: κβ' 9).

Και όμως, άλλη μιά απόδειξη έχουμε εδώ για την αντιβιβλική ειδωλο-εικονολατρική στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

"Καλύτερα να πορνεύεις(!) παρά να απαρνηθείς την προσκύνηση της εικόνας…!!!"

Μπορεί ο ειδωλο-εικονολάτρης να φτάσει και στα άκρα; Ναί, γιατί όχι;

Δυστυχώς, η μανία και η εμμονή των ειδωλο-εικονολατρών στο να λατρεύουν τις εικόνες, κατάντησε δαιμονιώδης.

Παρεκτροπές και αμαρτωλές συνήθειες δέν έλειψαν ανά τους αιώνες. Προτιμούσαν κάποιοι να κυλιστούν στον βούρκο της αμαρτίας παρά να απαρνηθούν τις εικόνες. Αιτία της ηθικής εκείνης κατάπτωσης ήταν ο καρπός της ειδωλο-εικονολατρείας.

Διαβάζουμε ένα καταπληκτικό παράδειγμα από την δεύτερη κατηγορία "πατερικών" κειμένων, όπου και αναφέρεται σαν ένα από τα επιχειρήματα των ειδωλο-εικονολατρών που τα στήριξαν στη γραμματεία των Πατέρων της Εκκλησίας.

Πρόκειται για κάποια περίπτωση ενός γέρου ερημίτη, που τον ενοχλούσε ο δαίμονας της πορνείας. Το δαιμόνιο τελικά δέχτηκε να τον απαλλάξει, άν ο γέροντας ορκιζόταν ότι θα έπαυε πλέον να προσκυνάει μιά εικόνα της Παρθένου μέ το βρέφος Ιησού στην αγκαλιά της, και ο Αββάς Θεόδωρος Αιλιώτης συμβούλεψε τον γέροντα να μή το κάνει, και ότι ήταν προτιμότερο για τον ερημίτη να μήν αφήσει ούτε ένα πορνοστάσιο εκείνης της περιοχής, χωρίς να το επισκεφθεί, παρά να πάψει να προσκυνάει την εικόνα της Παρθένου.

Σύμφωνα όμως και με το φωτογραφικό υλικό που έχουμε επάνω για την Μητέρα με το Παιδάκι στην αγκαλιά, ο διάβολος ποτέ δέν θα διαμαρτυρόταν για μιά τέτοια προσκύνηση, διότι αυτό επιδιώκει ανά τους αιώνες, την προσκύνηση και λατρεία των κτισμάτων παρά του Κτίσαντος αυτά.

Αυτό το παραπάνω πορνικό ειδωλο-εικονολατρικό μαργαριτάρι που τους διηγήθηκαν οι πατέρες, όπου και σας το μεταφέρω αυτούσιο, είναι αναγνωσμένο στην Ζ' Σύνοδο από τον Λειμωνάριο Σωφρόνιο, και το ενδιαφέρον σημείο έχει ώς εξής:

"Συμφέρει σοι μή καταλιπείν είς τήν πόλιν ταύτην πορνείον, είς ό μή εισέλθης, ή ίνα αρνήση τό προσκυνείν τόν Χριστόν μετά τής αυτού μητρός έν εικόνι"

Τα λόγια αυτά βρίσκονται καί στον Mansi 13:193, ABC αλλά και άλλες αναφορές επί του θέματος αυτού μας παραπέμπουν στο "Πρώτος και Τρίτος Απολογητικός" Migne, 94:1280,1336.

Αυτή λοιπόν η ανήθικη και αχρεία σύσταση, που ανέγνωσε ο "πατέρας της εκκλησίας" Σωφρόνιος, δείχνει και τις ηθικές –και καθ' όλα "ορθόδοξες"(;)– αρχές των παρευρισκομένων στην σύνοδο εκείνη, διότι η "θεόπνευστη"(;;;!!!) Ζ' Οικουμενική Σύνοδος των ειδωλο-εικονολατρών άκουσε και επικρότησε δυό φορές αυτή τη σύσταση, στην 4η και 5η συνεδρίασή της δεχόμενη το παραμύθι εκείνο για να υποστηρίξει την εικονολατρεία. Τα σχόλια μας λοιπόν εδώ περιττεύουν!!! Ας αναλογιστούν οι εικόνο-ειδωλολάτρες την ευθύνη τους απέναντι στον Θεό.

Οι Ειδωλο-εικονολάτρες παίζοντας με τις… "κούκλες" στερέωσαν τον… "θρίαμβο" τους…!

Δέν είναι όμως μόνον αυτό το παραπάνω ευτράπελο παραμύθι, διότι για τέτοιο το εκλαμβάνουμε, άσχετα εάν έγινε αποδεκτό ως αλήθεια από την Ζ' οικουμενική σύνοδο. Η σύνοδος αυτή, που τόσο πολύ κόπτονται οι νέο-ειδωλο-εικονολάτρες (για τους εν λόγω γνωστούς και μή εξαιρετέους φίλους μας ομιλώ, ΟΟΔΕ και οι λοιποί) υιοθέτησε και άλλες ηλιθιότητες ως δήθεν αληθινές περιπτώσεις, και έτσι επικύρωσε και… Ας δούμε όμως πρώτα άλλες δύο ορθόδοξες ηλιθιότητες που αυτοί οι αλητήριοι τις εδέχθησαν ως σημείον του ουρανού, και μετά θα δούμε τί άραγε επικύρωσαν.

Δεύτερο παραμύθι: -διότι το πρώτο ήταν με τον γέρο και τον διάβολο-:

Αναγνώσθηκε στη σύνοδο από τον Λειμωνάριο και πάλι. Ήταν, λέει, μιά γυναίκα που δαπάνησε χρήμα και κόπο ανοίγοντας ένα πηγάδι όμως τελικά δέν μπορούσε να βρεί νερό. Στην μεγάλη της θλίψη για τον κόπο και τα έξοδα που έκανε, είδε κάποιον στον ύπνο της να της λέει: "Πέμψον φέρε την ομοίωσιν του Αβά Θεοδοσίου του εις τον Σκόπελον, το ύδωρ δι' αυτού ο Θεός παρέχει σοι", και η γυναίκα έστειλε δύο άνδρες της και έφεραν την εικόνα του αγίου. Τότε αυτή τοποθέτησε την εικόνα του αγίου στο φρέαρ (πηγάδι) και αμέσως βγήκε το νερό και γέμισε έως την μέση το πηγάδι!!!

Μή γελάτε… δέν τελειώνει έτσι ένα παραμύθι. Στο τέλος -για να έχουμε και Happy End– μας λέει ό Λειμωνάριος, ότι, από αυτό το νερό τους έφεραν και ήπιαν και οι ίδιοι τους, και τελικά δόξασαν τον Θεό!

Τρίτο παραμύθι: Λέει και πάλι ο Λειμωνάριος, ότι, τους διηγήθηκε ο Διονύσιος ο πρεσβύτερος της εκκλησίας Ασκάλωνος, για τον αββά Ιωάννη τον αναχωρητή, ότι, ήταν μέγας στην γενεά εκείνη και ευαρεστήθηκε ο Θεός να του δείξει ένα θαύμα. Στην σπηλιά που ζούσε, 20 μίλια μακριά από τα Ιεροσόλυμα, ο γέρος είχε μια εικόνα της "αγίας αχράντου δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας έχουσα εν αγκάλαις τον Χριστόν και Θεόν ημών" (όπως ακριβώς αναγράφεται στο κείμενο), και διαλογιζόταν πώς θα πάει στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσει τον Σταυρό και τους αγίους τόπους, αλλά και ένα άλλο κατεβατό αγίων που μας αραδιάζει το κείμενο, όπου χάριν συντομίας το παρέρχομαι. Επειδή λοιπόν ήταν μακρύς ο δρόμος του, και ώς ότου να επέστρεφε, η καντήλα που είχε στη σπηλιά του θα έσβηνε, κοίταξε την εικόνα της Παναγίας και της είπε:

"αγία δέσποινα θεοτόκε επειδή οδόν έχω μακράν βαδίσαι, πολλών ημερών προθεσμίαν έχουσαν, της κανδύλας σου φρόντισον, και άσβεστον αυτήν κατά την εμήν πρόθεσιν φύλαξον. Εγώ γάρ την σήν βοήθειαν συνοδοιπόρον έχων απέρχωμαι".

Και τελικά έφυγε ο γέρος και πηγαινοερχότανε στα ταξίδια του, πότε ένα μήνα, πότε δύο και τρείς μήνες, και η κανδήλα του ήταν πάντα αναμμένη και ποτέ δεν έσβηνε, διότι… η Παναγία την πρόσεχε όπως της ζήτησε ο γέρος να κάνει!

Και στο άκουσμα αυτών των τριών παραμυθιών, όλοι οι συνοδικοί από ιερή αγανάκτηση ξέσχισαν τα ρούχα τους από θυμό για την πλάνη αυτή, και… ε' καλά μή το παίρνεται και τοις μετρητοίς, αστειεύομαι. Αυτό που έγινε πραγματικά ήταν το εξής:

"Βασίλειος ο οσιότατος επίσκοπος Αγκύρας είπεν, απεδείχθη, ώς αρχαιοπαραδοτός έστιν η των ιερών εικόνων συνήθεια".

[Ο Βασίλειος ο οσιότατος επίσκοπος της Αγκύρας είπε: "Αποδείχθηκε (θαυμάστε φίλοι μου τί απόδειξη έχουν) ότι αρχαιοπαράδοτη είναι η συνήθεια των ιερών εικόνων]

Και ο πατριάρχης Ταράσιος συμπλήρωσε, ότι:

"Επέγνωμεν, ότι αρχαία παράδοσις έστιν η των σεπτών εικόνων αναστήλωσις".

[Σιγουρευτήκαμε ότι είναι αρχαία αυτή η παράδοση για την αναστήλωση των σεπτών εικόνων]

Η σύνοδος ομόφωνη είπε,

"Ακόλουθοι και σύμφωνοι".

[Καί ακολουθούμε, καί συμφωνούμε] εκφράσθηκαν οι παπαγάλοι. Τί άλλο μπορούσαν να κάνουν άλλωστε;

Τότε ο μοναχός Στέφανος είπε, ότι έχουμε καμιά 15νταριά βιβλία ακόμα που μιλούν γι' αυτά (τα παραμύθια). Και ο πατριάρχης Ταράσιος αρκούμενος στα… τρία μόνο, είπε:

"Ενεπλήθημεν και ηρκέσθημεν"

[δηλαδή, σαν να λέει, γεμίσαμε από αλήθειες, δέν χρειαζόμαστε άλλες], και το σύνολο της συνόδου (ως παπαγαλάκια) ανεφώνησαν: "Ηρκέσθημεν" [Mansi: 13. 193-196].

Σε τέτοιες αερολογίες και μυθεύματα λοιπόν στηρίχθηκε η ειδωλο-εικονολατρική Ζ' Οικουμενική Σύνοδος για να επαναφέρει τις εικόνες. Οι ανοησίες αυτές δέν αρμόζουν ούτε στην θέση ούτε και στον ζήλο μιάς Οικουμενικής Συνόδου, όπως θέλει να καλείται η Ζ' εκείνη σύνοδος, αλλά ούτε και κολακεύει την μόρφωση των παρευρισκομένων στη σύνοδο, εάν υποθέσουμε ότι ήσαν μορφωμένοι. Γίνεται ποτέ πιστευτό, με τέτοιου είδους ιερατικά χαλκεύματα, ότι και αυτά που ο "ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΔΙΑΚΟΝΟΣ ανέγνω" είναι άξια προσοχής; Το ποιός είναι ο ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΔΙΑΚΟΝΟΣ το είδαμε στην αρχή αλλά θα μας απασχολήσει και στη συνέχεια. Κρατείστε στη μνήμη σας αυτό το όνομα, διότι καί "εξ' αιτίας του" βρισκόμαστε εδώ.

Θα προσέξατε παραπάνω φίλοι μου, ότι, εκφράστηκα με τις –απρεπείς ίσως– λέξεις, "ηλιθιότητες" και "αλιτήριοι". Πώς αισθανθήκατε στο διάβασμά τους; Δανείστηκα όμως αυτές τις λέξεις από τους φίλους μας ορθόδοξους πατέρες της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, ανεγνωσμένες από τον "ηλίθιο και αλιτήριο" ΕΠΙΦΑΝΙΟ ΔΙΑΚΟΝΟ [Mansi, 13:260 και 14:17], όπου και ακολουθούν.

"Η της "Εικόνος" τιμή… επί το πρωτότυπον διαβαίνει"(;)

Είπε κάτι τέτοιο ο Μέγας Βασίλειος;

Στην διαστρέβλωση εννοιών καταφεύγουν οι ειδωλο-εικονολάτρες για να στηριχθούν. Να δούμε λοιπόν, η τιμή (με την ορθόδοξη ερμηνεία) στο πρωτότυπο διαβαίνει; ή στα δαιμόνια πηγαίνει;;;

Με την παρούσα έννοια, ναί, το είπε ακριβώς έτσι ο Μέγας Βασίλειος, αλλά μόνο μέσα στα μυαλά των ειδωλο-εικονολατρών. Βολεύει άλλωστε τους θεομπαίχτες μιά τέτοια (παρ)ερμηνεία. Η τιμή που δίδεις στην εικόνα, αποδίδεται τελικά στο εικονιζόμενο πρόσωπο και όχι στο ξύλο… "είπε ο Μέγας Βασίλειος", και κατά συνέπεια υποστηρίζει και αυτός ο πατέρας την προσκύνηση των εικόνων; Αυτό μας λένε οι ειδωλο-εικονολάτρες, όπου και έκαναν σλόγκαν και σημαία τους αυτά τα (αποσπασματικά) λεγόμενα του Μ. Βασιλείου. Για να δικαιολογήσουν, οι της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου επίσκοποι, την απόφαση τους περί των εικόνων, κακοποίησαν ηθελημένα το κείμενο του μεγάλου εκείνου ανδρός. Επειδή όμως έγινε αυτή η πλήρης κακοποίηση του κειμένου, και για τον λόγο ότι "έχουμε" παρέα μας και τον ίδιο τον Βασίλειο, μπορούμε να τον "ρωτήσουμε" τί ακριβώς εννοούσε με τα λόγια αυτά. Ας τον "ακούσουμε" λοιπόν να μας λέγει τί ακριβώς ειπώθηκε από το στόμα του και το μετέφερε η πέννα του.

Ακολουθεί μέρος του ΙΗ' κεφαλαίου από τον Μ. Βασίλειο ο οποίος αναφέρεται στην Τριαδικότητα του Θεού εστιάζοντας στο Άγιο Πνεύμα, όπου και στο εν λόγω κεφάλαιο περιέχεται η περίφημη φράση "διότι η της εικόνος τιμή επίτο πρωτότυπον διαβαίνει",την οποίαν απομόνωσαν από τα συμφραζόμενα οι ορθόδοξοι ειδωλο-εικονολάτρες για να υποστηρίξουν την -δήθεν- συγκατάθεση του Μ. Βασιλείου στην προσκύνηση των εικόνων. Διαβάστε τα παρακάτω σε δική μου μετάφραση (δεξιά στήλη) εκ του αρχετύπου και δείτε εάν ο πατέρας αυτός της Εκκλησίας αναφέρεται στις εικόνες με την… ορθόδοξη έννοια.

Για να μη προβούν κάποιοι σε βεβιασμένα συμπεράσματα για την διακοπή του κειμένου, ολόκληρο το ΙΗ' κεφάλαιο και μέρος του ΙΘ' κεφαλαίου, διαβάστε τα στο πρωτότυπο ΕΔΩ

Αυτά τα λόγια λοιπόν, ο Μ. Βασίλειος –για να δείξει την ενότητα της Τριάδας– τα τοποθέτησε ως παράδειγμα με την εικόνα*** του βασιλέως, δείχνοντας την ταύτιση με τον ίδιο τον βασιλέα. Συνήθης ήταν η τακτική και νόμος της εποχής εκείνης των βασιλέων, που ενώ έλειπε ο ίδιος από ένα μέρος αντικαθιστούσε την παρουσία του η ίδια η εικόνα του, ώς να ήταν αυτός παρόν. Υπήρχε μια ξεχωριστή σχέση ανάμεσα στον αυτοκράτορα και την εικόνα του όπου και καθορίστηκε αυτή η σχέση από την πολιτική εξουσία σαν αυτοκρατορικό σύμβολο. Όριζε η διαταγή αυτή ότι, η εικόνα του αυτοκράτορα έπρεπε να θεωρείται ώς να ήταν ο ίδιος ο αυτοκράτορας εκεί παρόν, και οποιαδήποτε τιμή ή προσβολή γινόταν στην εικόνα του ήταν σαν να απευθυνόταν στον ίδιο τον αυτοκράτορα. Με το παράδειγμά του αυτό ο Μ. Βασίλειος ήθελε να κάνει τους Χριστιανούς να μπορέσουν να καταλάβουν την σχέση και την ενωτική ταύτιση του Αγίου Πνεύματοςμε τον Πατέρα και τον Υιό ως Τριάδα, διότι το Άγιον Πνεύμα είναι εδώ στην γή τώρα -σύμφωνα και με τα λόγια του Κυρίου που είπε στους μαθητές Του, "θέλω σας στείλει Άλλον Παράκλητο".

Πουθενά στα λεγόμενα αυτά του πατρός εκείνου δέν βλέπουμε να υποστηρίζει, ή να συστήνει αλλά ούτε και να υπαινίσσεται ο Μ. Βασίλειος την προσκύνηση των εικόνων ώς δήθεν να λέγει ότι, "δέν προσκυνείται το ξύλο-εικόνα ενός αγίου σαν νά ήταν κάποιο είδωλο, αλλά μέσω της εικόνας αυτής προσκυνείται ο εικονιζόμενος άγιος, διότι "η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει". Τέτοια λόγια και υπόνοιες ποτέ δέν βγήκαν ούτε θα μπορούσαν να βγούν από το στόμα του Μ. Βασιλείου.

Τί πλάνη λοιπόν και παρερμηνεία ορθόδοξη είναι αυτή; Δέν διστάζουν μπροστά σε τίποτα οι –συνεργεία του διαβόλου– ειδωλο-εικονολάτρες ούτως ώστε να καταφέρουν να εδραιώσουν την ειδωλο-εικονολατρική τους στάση. Και μετά με θράσος χιλίων πιθήκων κατηγορούν τους "αιρετικούς" για νοθεία και παρερμηνεία, τόσο των πατερικών κειμένων όσο και της Αγίας Γραφής.

Ας δούμε παρακάτω την περίφημη "ατάκα" του Μ. Βασιλείου που την αναφέρουν στην οικουμενική εκείνη σύνοδο οι ειδωλο-εικονολάτρες.

Βλέπετε επιλεγμένο απόσπασμα από το παραπάνω κείμενο [σειρά-Ε] που ομιλεί για την έκφραση του Μ. Βασιλείου "η γάρ της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει", όπου και ερμηνεύεται σύμφωνα με το πιστεύω των ειδωλο-εικονολατρών.

Κείμενο: "… Και τοις αρχαίοις ευσεβώς είθισται, "η γάρ της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει", και ο προσκυνών την εικόνα, προσκυνεί εν αυτή του εγγραφομένου την υπόστασιν. Ούτω γάρ κρατείεται η των αγίων πατέρων ημών διδασκαλία…"

Το τί όμως εννοεί ο Μ. Βασίλειος με την επισήμανση αυτή που κάνει για την εικόνα του βασιλέως και το Άγιο Πνεύμα ως μέρος της Τριάδας, το αναπτύξαμε παραπάνω.

Εδώ φίλοι αναγνώστες, ειδωλο-εικονολάτρες και μή, θα πρέπει να επισημάνω κάτι σπουδαίο, για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε την διαβολική τακτική και νοοτροπία. Με την ειδωλο-εικονολατρεία καταστρατηγείται η Δόξα του Θεού (γνωστό αυτό), και δοξάζονται τα κτίσματα του Θεού παρά ο Κτίστης Θεός. Πέραν τούτου όμως, υπάρχει και άλλο ένα ευτράπελο σ' αυτή την διαβολική τακτική. Έστω και μέσα από την ειδωλο-εικονολατρεία, ο διάβολος επιδιώκει να αποτραβήξει την προσοχή των Χριστιανών από τον εγγεγραμμένο Λόγο του Θεού και από τα αληθώς Άγια πρόσωπα που υπάρχουν εκεί γραμμένα.

Τί εννοώ; Σχεδόν όλοι οι άγιοι και αγίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι "θαυματουργοί" ή "θαυματοποιοί" αν προτιμάτε, και κάνουν "πραγματικότητα"(!) τα διάφορα αιτήματα των πιστών. Ποτέ, μα ποτέ όμως δέν έπεσε στην αντίληψη μου τουλάχιστον, (ας μας το πούν οι ειδωλο-εικονολάτρες αυτό) κάποιον Άγιο της ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, π.χ. Πέτρος, Παύλος, Ιάκωβος, Ιωάννης, κ.ά. οι οποίοι "έχουν"(!) ναούς στο όνομα τους, δέν είδα τις… εικόνες(!) τους να κάνουν κάποιο θαύμα, ούτε και να τρέχουν οι πιστοί σ' αυτούς τους Βιβλικούς Αγίους για θαύμα ούτως ώστε να… "δοξαστούν"(!) και αυτοί για λίγο. Αυτό οφείλεται στο ότι είναι Άγιοι της Καινής Διαθήκης και αναγράφονται μέσα σ' αυτήν, και όχι ορθόδοξοι "άγιοι" αμφιβόλου προελεύσεως, δέν ομιλώ για όλους τους αγίους, ας γίνει κατανοητό αυτό. Κατά συνέπεια, ο εχθρός της ψυχής μας και εχθρός του Θεού διάβολος, αποσπά την προσοχή του θρησκευόμενου χριστιανού από την αλήθεια του Ευαγγελίου και την διδαχή των Αποστόλων και Μαθητών του Χριστού, και στρέφει την προσοχή τους σε κτίσματα ανθρώπινα και σε ονόματα που δέν θυμίζουν πλέον τούς Άγιους εκείνους ανθρώπους του Θεού της Καινής Διαθήκης, αλλά εστιάζει σε, ανύπαρκτα πολλές φορές, "άγια" πρόσωπα. Ας το προσέξουμε και αυτό ιδιαίτερα.

Όταν εναντιώνεσαι στα πιστεύω των ειδωλο-εικονολατρών σου ρίχνουν με ευκολία το… ανάθεμα:

"Ανάθεμα στα ειδωλο-εικονομαχικά Πατερικά κείμενα…"

Με την απειλή του αναθεματισμού (φόβος και τρόμος των θρησκόληπτων) ανάγκαζαν τον αστήριχτο και αμαθή λαό να ασπασθεί και να δεχθεί την ειδωλο-εικονολατρεία. Διαβάζουμε δείγμα τούτων από την ανάγνωση του Επιφάνιου Διακόνου:

Κείμενο: «Ηνίκα εκκλησιαστικήν παράδοσιν είπον, έδει αυτούς αποφαίνεσθαι, όστις και τάς εικονικάς αναζωγραφήσεις ούκ αποδέχεται, ανάθεμα έστω. Αρχαία γάρ αύτη όντως εν τή καθολική (σημ."Σπορέα": καθ’ όλην δηλαδή)εκκλησία παράδοσις, και μάλα εικότως εις ανάμνησιν των πρωτοτύπων ημίν εγνωσμένη…" [8]

Ελεύθερη μετάφραση: "Η Εκκλησιαστική παράδοση λέει, όποιος τις εικονικές ζωγραφιές δέν αποδέχεται, ας είναι ΑΝΑΘΕΜΑ. Είναι αυτή η παράδοση της Εκκλησίας αρχαία και καθολική".

Θεωρούν γενικά, όπως ο διάκονος ανέγνωσε, ότι είναι παράδοση της εκκλησίας να αναθεματίζεται όποιος δέν αποδέχεται τις εικονικές αναζωγραφήσεις. Είναι, λένε, αρχαία και καθολική αυτή η παράδοση της εκκλησίας. Με αυτό το σκεπτικό βαδίζουν οι ειδωλο-εικονολάτρες του τότε αλλά και του τώρα. Η διαστρέβλωση της αλήθειας είναι εμφανέστατη στην εν λόγω περίπτωση. Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει. Η Ζ’ Σύνοδος που αποτελείτο από ειδωλο-εικονολάτρες ανακοινώνουν τις αποφάσεις τους, προβάλλοντας την αξίωση ότι ΟΛΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ήταν σύμφωνη με την ειδωλο-εικονολατρεία, και εφόσον αυτή είναι ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, όποιος δέν συμφωνεί ας είναι ΑΜΑΘΕΜΑ. Είναι και αυτό ένα μικρό δείγμα της τακτικής του διακόνου Επιφάνιου, που κόπτονται οι εθελοτυφλούντες για το γνήσιο των λεγομένων του.

Επίσης, στη συνέχεια ο ειδωλο-εικονολάτρης διάκονος ανέγνωσε...

Κείμενο: «Της εκκλησίας απάσης κατηγορήσαντες, και εις τούτο μή αρκεσθέντες, μήτε κόρον της ασεβείας λαβόντες, έτι ανόμως και αθέσμως ορίζωσι μή ποιείν εικόνα, και τίς των ευσεβών νοούντων ή βιούντων τούτοις πεισθείη; Τοσούτον γάρ εβεβαιώθη η των σεπτών εικόνων εμφάνεια εν ταις εκκλησίες, ότι αφ’ ού κατηγγέλη το ευαγγέλιον μέχρι του νυν, εν αυταίς αναδεδειγμέναι εισί, και πάν το αρχαιότητι διαφέρον, αιδέσιμον. Τί γάρ άλλο κελεύει ο θείος απόστολος Κορινθίοις γράφων, «κρατείτε τας παραδόσεις άς παρελάβετε;» και αύθις Τιμοθέω και Τίτω, «τάς βεβήλους καινοφωνίας αποστρέφεσθε», πάντες ούν οι Χριστιανοί, ώς ιδυνηθέντες εν τη αγία καθολική εκκλησία, τάς παραδόσεις άς παρελάβομεν, κρατούμεν, και εν αυταίς βεβαιούμεθα, και τα νέας κενοφωνίας παραιρούμεθα, εξακολουθούντες τω θείω αποστόλω, και όσα κατά καιρούς τοις αοιδίμοις ημών πατράσι έδοξεν τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών εποικοδομήσαι, δεχόμεθα. Τα δέ εναντίως έχοντα ώς εχθρά και πολέμια διαπτύομεν. Λέγομεν δή πάντα τά παρά των αισχίστων και δυσσεβών αιρέσεων φλυναφηθέντα…» [9]

Ελεύθερη μετάφραση: "Αυτοί που κατηγορούν όλη την Εκκλησία, και σ' αυτό μόνο δεν αρέσκονται, ούτε ίχνος της ασέβειας αναγνωρίζουν, έτσι άνομα και δίχως θεσμό ορίζουν να μή κατασκευάζουμε εικόνες, και ποιός ευσεβής θα πεισθεί από αυτούς; Περισσότερο μάλλον βεβαιώθηκε η παρουσία των σεπτών εικόνων στις εκκλησίες, αφού το Ευαγγέλιο μας το παραγγέλλει. Τί άλλο λέει λοιπόν ο απόστολος (Παύλος) που έγραψε στους Κορινθίους λέγοντας "κρατάτε τις παραδόσεις που παραλάβετε" και στους Τιμόθεο και Τίτο που τους προτρέπει λέγοντας "αποστρέφεστε τις βέβηλες καινοφωνίες"; Όλοι οι Χριστιανοί όσο μπορούμε κρατάμε τις παραδόσεις που παραλάβαμε και σ' αυτές βεβαιωνόμαστε και παραιτούμαστε από τις νέες καινοφωνίες ακολουθούντες τον απόστολο (Παύλο) και δεχόμαστε όσα κατά καιρούς οι πατέρες μας οικοδόμησαν στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών. Ότι είναι λοιπόν ενάντια, εχθρικά και πολέμια (στην πίστη μας για τις εικόνες) τα φτύνουμε, τα περιφρονούμε".

Σύμφωνα με την ανάγνωση του Διακόνου Επιφάνιου, περί των λόγων των Αποστόλων «κρατείτε τας παραδόσεις ας επαραλάβατε» ότι τάχα ενισχύουν την ειδωλο-εικονολατρεία των ορθοδόξων ως -δήθεν- παράδοση της Εκκλησίας, καταλαβαίνουμε και την ειδωλο-εικονολατρική τάση και στάση που είχε ο εν λόγω Επιφάνιος και η παρέα του. Η ειδωλο-εικονολατρεία άρχισε μετά τον 3ο μ.Χ. αιώνα, από το Βυζάντιο, και ο Επιφάνιος την αποδίδει ως παράδοση και… εντολή (sic)των Αποστόλων, άσχετα εάν η Εκκλησία δεν γνώριζε κάτι τέτοιο τους τρείς πρώτους αιώνες μ.Χ. Κατ’ επέκτασιν λοιπόν, η επιφυλακτικότητα μας ως προς το γνήσιο των «ερευνών» του Επιφάνιου και των σύν αυτώ, σε ότι αφορά την –δήθεν- «νοθεία» στις επιστολές του Θεόδοτου και όχι μόνο, είναι πλέον εμφανής.

Τα πατερικά συγγράμματα που καταδικάζουν τις εικόνες και την λατρεία τους, δέν συμφέρουν στους ειδωλο-εικονολάτρες και με μεγάλη ευκολία τα θεωρούν νόθα, ότι δηλαδή μεταγενέστερες προσθήκες προστέθηκαν στα αυθεντικά κείμενα των πατέρων αυτών για να δείξουν ότι δήθεν εναντιώνοντο οι πατέρες αυτοί στις εικόνες.

Ο Στέλιος Μπαφίτης, ένας εκ των ειδωλο-εικονολατρών της παρέας του "Εγκόλπιο", μου έστειλε "αποστομωτική"(!!!) πληροφόρηση(;;;!!!) όπου και μεταξύ άλλων μου γράφει τα παρακάτω που σας τα μεταφέρω ώς έχουν από αυτόν:

"Για τον άγιο Επιφάνειο, παραθέτω απο τον πρώτο λόγο περί των εικόνων του Ιωάννη του Δαμασκηνου, ο οποίος αναφέρει…. "Εάν πάλι ισχυρίζεσαι ότι ο θείος και θαυμάσιος Επιφάνειος της απαγόρευσε κατηγορηματικά (σημ."Σπορέα": δηλαδή τις εικόνες), πρώτον είναι ενδεχομένο να είναι ο λόγος του νόθος και πλαστός, να είναι δηλαδή κόπος άλλου και να έχει την επωνυμία άλλου, πράγμα που πολλοί συνηθίζουν να κάνουν. Δευτερον, γνωρίζουμε ότι ο μακαριος Αθανάσιος απαγόρευσε να τοποθετουν τα λείψανα των αγίων σε λειψανοθήκες, ή μάλλον διέταξε να τα θάβουνν στη γη επειδή ήθελε να καταργήσει την άτοπη συνήθεια των Αιγυπτίων, οι οποίοι δεν έθαβαν τους νεκρούς τους, αλλά τους τοποθετούσαν σε κρεβάτια και φορεία. Ισως και ο μέγας Επιφάνιος θέλοντας να διορθώσει κάτι τέτοιο, νομοθέτησε να μη κατασκευάζουν εικόνες, εάν βέβαια δεχτούμε ότι είναι δικός του ο λόγος' γιατί, οτι σκοπός του δεν ήταν να τις απομακρύνει, ΤΟ MΑΡΤΥΡΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ, ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ. Τρίτον, το σπάνιο δεν μπορεί να γίνει νόμος στην εκκλησία, "ούτε ένα χελιδόνι φέρνει την άνοιξη", όπως και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος δέχεται και η αλήθεια' ούτε ένας λόγος είναι σε θέση να ανατρέψει την παράδοση όλης της εκκλησίας, απο τα πέρατα της γής μέχρι τα πέρατα αυτής".

Αν και κάπως ακαταλαβίστικο το γραπτό του Στέλιου, συνεχίζει και με προτρέπει ώς εξής:

"Να δέχεσαι λοιπόν το πλήθος των γραφικών και πατερικών ρήσεων, που αν και η γραφή λέγει, "τα είδωλα των εθνών είναι ασήμι και χρυσάφι, έργα ανθρωπινων χεριών", όπως δεν απαγορεύει την προσκύνηση άψυχων η χειροποιήτων έργων αλλά των εικόνων των δαιμόνων".

Τα γραπτά του φίλου μας του Στέλιου υπάρχουν στον δεσμό: [http://anothensofia.blogspot.com/2010/06/blog-post_11.html]

Στα παραπάνω όμως, με τον πρωτοσύμβουλο του Χαλίφη της Δαμασκού, Ιωάννη Μενσούρ – Δαμασκηνό (Μενσούρ το οικογενειακό του όνομα ενώ το προσωνύμιο Δαμασκηνός πρόδιδε την καταγωγή του), που μου παρουσίασε και κόπτεται ο Στέλιος, βλέπουμε μιά σωρεία υποθετικών διατυπώσεων από τον Δαμασκηνό, και υποθέτοντας… υποθετικά, μας λέει ο Δαμασκηνός τα εξής:

1ον) …είναιενδεχόμενο να είναι ο λόγος του (Επιφάνιου) νόθος και πλαστός…(λέει δηλαδή, δέν είμαι σίγουρος, αλλά είναι ενδεχόμενο…),

2ον) …Ίσως και ο μέγας Επιφάνιος θέλοντας να…(λέει δηλαδή, δέν είμαι σίγουρος, αλλά ίσως να…),

3ον) …εάν βέβαια δεχτούμε ότι είναι δικός του ο λόγος… (Λέει δηλαδή, δέν είμαι σίγουρος, αλλά ίσως και να είναι δικός του ο λόγος), ενώ σε μιά προσπάθεια ελιγμού από την γνησιότητα του κειμένου του Επιφάνιου που κάνει ο ειδωλο-εικονολάτρης Δαμασκηνός,γράφει:

4ον) …"το σπάνιο δεν μπορεί να γίνει νόμος στην εκκλησία…",και θεωρεί ο Δαμασκηνός εμμέσως πλην σαφώς γνήσιες τις εν λόγω επιστολές, αλλά, ώς σπανίζουσες (μεμονωμένες θα λέγαμε) και ως "έναν λόγο" και κατά συνέπεια δέν μπορεί με τις επιστολές αυτές να ανατραπεί η παράδοση της… εικονο-ειδωλολατρικής(στις μέρες του Δαμασκηνού αλλά και στίς μέρες μας) Ανατολικής εκκλησίας.

Αγαπητοί μου ειδωλο-εικονολάτρες, με τέτοιες υποθετικές "Μενσούρο-Δαμασκήνιες" ασυναρτησίες δεν μπορεί να υποστηριχθεί το -δήθεν- νόθον της επιστολής του Επιφανίου Κύπρου.

Για το εν λόγω θέμα, ο ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος αναφερόμενος στα λεγόμενα μας, λέει ότι άτοπα μιλάει ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, και σχολιάζει ο Παπαρρηγόπουλος:

"Έτι δέ ασθενέστερά είσιν όσα συνεπάγεται (ο Δαμασκηνός), ίνα αναιρέσει τόν θείον Επιφάνιον τόν ρητώς απαγορεύσαντα τάς εικόνας…"

δηλαδή: είναι ασθενή -φτωχά- τα επιχειρήματα του Δαμασκηνού για να μπορεί να αναιρέσει τον Επιφάνιο Κύπρου που ρητά –και κατηγορηματικά- απαγόρευσε τις εικόνες, και παρακάτω μας λέει:

"Διότι, επιφέρει παραδόξως ο Δαμασκηνός, ότι ο θείος Επιφάνιος δέν απέκρουσε τάς εικόνας…" [10]

Για τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό, που τον επικαλούνται πλήθος ειδωλο-εικονολατρών, διαβάζουμε αλλού ότι ήταν ο κυριότερος υποστηρικτής τών εικόνων κατά την πρώτη περίοδο της εικονομαχίας και ότι σώζονται τουλάχιστον επτά μεσαιωνικές βιογραφίες του…, "αλλά καμία από αυτές δέν συντάχθηκε στην εποχή του και δέν στηρίζονται σε αξιόπιστες πηγές" [11]

Ο Μενσούρ – Δαμασκηνός, εκτός από τα δογματικά, φιλοσοφικά και μαχητικά του έργα που έγραψε, έγραψε και υμνωδίες της Ελληνικής Εκκλησίας, που συνιστούν τους ασματικούς κανόνες του Πάσχα. Το πρώτο βυζαντινό αφήγημα με τίτλο "Βαρλαάμ καί Ιωάσαφ" το χρωστάει η Ορθοδοξία στον Δαμασκηνό. Όσον αφορά αυτό το αφήγημα, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος μας πληροφορεί λέγοντάς μας ότι:

"Πρόκειται για τη δημιουργική μεταγραφή ενός ινδικού αφηγήματος, που κεντρική μορφή του ήταν ο Βούδας, σε χριστιανικές νότες" [a1].

Με το έργο αυτό προσπάθησαν να κηρύξουν την χριστιανική αλήθεια(!) όπου και ξεκίνησε από τίς Ινδίες και αποκρυσταλλώθηκε ώς χριστιανικό (ορθόδοξο δηλαδή μόνο) κείμενο στην ελληνική γλώσσα. Εκτός από υποστηρικτής των εικόνων, και υμνωδός δηλαδή ο Δαμασκηνός…!

Ο Δαμασκηνός λοιπόν, "Ο κυριότερος υποστηρικτής τών εικόνων"! Την αξιοπιστία του Δαμασκηνού την επικαλούνται (στο ακέραιο;!) με περίσσια ευκολία οι ειδωλο-εικονολάτρες (διότι τους συμφέρει, άσχετα εάν τα κείμενα του αυτά είναι αμφιβόλου προελεύσεως και αξίας)… όπως εξίσου επικαλούνται και την "αξιοπιστία" …κάποιου(!) ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ, που όπως προανέφερα δέν τον εγνώριζε ούτε και η μάνα του, και θα το δούμε αυτό στο παρόν μας άρθρο.

Παρόλο που είχε ειδωλο-εικονολατρική τάση ο Δαμασκηνός, έγραψε (γνήσια ή όχι λίγο μας ενδιαφέρει εφόσον η Βίβλος μας αρκεί) και το εξής για την εικονογράφηση του ίδιου του Θεού:

"Εί μεν του Θεού του αοράτου εικόνα εποιούμεν, όντως ημαρτάνομεν, αδύνατον γάρ το ασώματον και ασχημάτιστον και αόρατον και απερίγραπτον εικονείσθαι".

Και όμως, καί το ασώματον, καί το ασχημάτιστον, καί το αόρατον, καί το απερίγραπτον του Θεού οι ορθόδοξοι το απεικονίζουν και το λατρεύουν διατηρώντας το στις εκκλησίες τους, στον τρούλο αυτών ώς συνήθως, και παράλληλα διατηρούν και την -συνεχή- αμαρτία, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Δαμασκηνού. Βλέπε εικόνα δεξιά [από την ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΔΑΦΝΙΟΥ].

Θαυμάζουμε για το οξύμωρο σχήμα και την αντιφατικότητα των συντελεστών της ΟΟΔΕ, όπου μου επιτέθηκαν, όπως είπαμε, για το θέμα των εικόνων. Βλέποντας λοιπόν φίλοι μου τις βλάσφημες εικονογραφήσεις της Αγίας Τριάδος από Ορθόδοξους, έκπληξη μας προξενεί το άρθρο της ΟΟΔΕ για τις Οικουμενικές Συνόδους. Όσον αφορά την 7η (Ζ') Σύνοδο, γράφει ο αρθρογράφος της ΟΟΔΕ δίδοντας μας στοιχεία της Συνόδου εκείνης:

"7η Οικουμενική Σύνοδος: 787 μ.Χ. Νίκαια της Βιθυνίας, στο ναό της Αγίας Σοφίας. Συνεκλήθη από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Ειρήνη την Αθηναία. Παρεβρέθηκαν 367 πατέρες. Στερέωσε και προφύλαξε τις εικόνες αναθεματίζοντας την εικονομαχία και καταδικάζοντας την ιδέα της σχηματοποίησης της αόρατης και άυλης Τριάδος. Εκεί εκφράσθηκε η θεολογία περί της εικονογράφησης του Χριστού και των Αγίων ως κάτι που είδαμε" (τα έντονα του "Σπορέα").

Τί θα απαντήσουν οι κραυγάζοντες ειδωλο-εικονολάτρες ότι δέν κάνουν εικόνα του Θεού την οποία θεωρούν και οι ίδιοι ως είδωλο; Ας μας απαντήσουν επ' αυτού και ας αφήσουν κατά μέρος τις λεπτεπίλεπτες αερολογίες περί της -δήθεν- νοθείας στα πατερικά κείμενα ενάντια στις εικόνες.

Αξίζει παρακάτω να δούμε και μιά από τις τόσες περιπτώσεις αμάθειας και διαστρέβλωσης του Λόγου του Θεού από τους πρωταγωνιστές ιεράρχες της περιόδου εκείνης, δηλαδή της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου με τον "πρωταγωνιστή" μας ΕΠΙΦΑΝΙΟ ΔΙΑΚΟΝΟ, για να δούμε τελικά την προχειρότητα με την οποία ανακοίνωναν τις -δήθεν- νοθείες στα πατερικά κείμενα ενάντια στις εικόνες, ενώ δεχόντουσαν άλλα νοθευμένα κείμενα ως αληθινά, διότι έτσι τους εβόλευε.

ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΚΥΠΡΟΥ. Τί έγραψε για τις εικόνες;

Νοθεία αποδίδουν οι ειδωλο-εικονολάτρες στα πατερικά κείμενα που καταρρίπτουν την ειδωλο-εικονολατρεία τους, και βασιζόμενοι στα όποια αναγνώσματα της Ζ' Συνόδου, θεωρούν και ώς δεδομένη την διάψευση των πατερικών κειμένων.

Ένα από τα κείμενα του Επιφάνιου Κύπρου, μιλάει για αυτούς που κατασκευάζουν εικόνες του Χριστού, της Θεοτόκου, των μαρτύρων του Κυρίου αλλά και αγγέλων και προφητών, και φέρει τον τίτλο: «Λόγος του αγίου Επιφανίου κατά τών επιτηδευόντων ποιείν ειδωλικώ θεσμώ εικόνας είς αφομοίωσιν τού Χριστού καί τής Θεοτόκου καί τών μαρτύρων, έτι δέ καί αγγέλων καί προφητών»

Η π(λ)άγια τακτική των ειδωλο-εικονολατρών είναι να "αποδεικνύουν"(sic) με διάφορα τεχνάσματα την -δήθεν- νοθεία σε όλα τα πατερικά -και όχι μόνο- κείμενα που τους κατακεραυνοβολούν.

Ο Επιφάνιος Κύπρου γράφει σοφά και Βιβλικά λόγια.

Σταχυολογούμε κάποια από αυτά για να σας δώσουμε μιά γεύση των αυστηρών του λόγων:

Επιφάνιος Κύπρου:«ότι δή, φασί, τάς εικόνας τών αγίων ποιούμεν είς μνημόσυνον καί τιμήν αυτών». [επειδή είπαν, τις εικόνες των αγίων κατασκευάζουμε ως μνημόσυνο και τιμή σ' αυτούς,

Ένα μόνο δείγμα σταχυολόγησα για την ειδωλολατρεία όπου και δημοσιεύω –για τους γνωστούς πλέον λόγους που οι ειδωλο-εικονολάτρες καραδοκούν να με κτυπήσουν και πάλι– όλο το κείμενο του Επιφάνιου Κύπρου για το θέμα μας. [Διαβάστε το στο αρχικό του κείμενο ΕΔΩ]

Η "ΟΟΔΕ" Απαντάει στον "Σπορέα" (Όποιος έχει την μύγα…!),και η ανταπάντηση του "Σπορέα" στην "ΟΟΔΕ" (για να τους διώξουμε την μύγα…!)

Θέλοντας λοιπόν να βγούν οι ειδωλο-εικονολάτρες πάνω και από την Αγία Γραφή, χαριεντίζονται στο διαδίκτυο…απευθυνόμενοι, καθώς φαίνεται, σε αμαθείς και αστήρικτους επαιτώντας (ζητιανεύοντας δηλαδή) το… χειροκρότημα τους.

Η "επανάσταση" που έκαναν οι ειδωλο-εικονολάτρες για το υποτιθέμενο «νόθο»(!) κείμενο του Θεόδοτου Αγκύρας για την εικονολατρεία,έγινε αστραπιαίως στο διάβασμα και μόνο του κειμένου που ανάρτησα, και αρνήθηκαν δίχως δεύτερη σκέψη την γνησιότητά του (τί κάνει λοιπόν ο πόνος)… και αυτό διότι, ένα άλλο κείμενο κάποιου Επιφάνιου Διακόνου, που και η μάνα του δεν τον ήξερε, αναφέρει ότι νόθο είναι και πλαστό το κείμενο του Θεόδοτου, αλλά και κάθε κείμενο που είναι ενάντια στις εικόνες-είδωλα το βγάζει πλαστό ο διάκονος αυτός… και όχι μόνο. Αυτή την «μαρτυρία» του διακόνου οι ειδωλο-εικονολάτρες την ΑΣΠΑΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΑΝΑΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥΣ, διότι απλά τους βολεύει και τους «δικαιώνει» στην ειδωλο-εικονολατρεία τους, ενώ τα γραπτά του Θεόδοτου (και άλλων πατέρων) που τους κατασυντρίβουν με τα γραφόμενά τους, τα απορρίπτουν ως νόθα και πλαστά. Αυτό έκαναν και πάλι, όπου και βάλθηκαν –ως φωστήρες της ορθοδοξίας που αξιώνουν ότι είναι– να με βγάλουν «από την μέση» διότι… ενοχλώ καθώς φαίνεται τα ειδωλο-εικονολατρικά τους χαϊδέματα.

Δημοσίευσαν, όπως προείπα, από τον Mansi το κείμενο αυτού του Διακόνου που δεν τον ξέρει ούτε και η μάνα του, του Επιφάνιου δηλαδή, και με περίσσιο θράσος με αποκαλούσαν απατεώνα και διαστρεβλωτή της αλήθειας, διότι δημοσίευσα -από τον κόπο άλλου- το γραπτό του Θεόδοτου Αγκύρας και "απέκρυψα" το κείμενο αυτού που… τον αναζητά ακόμα η μάνα του.

Τονίζω ιδιαίτερα ότι οι εν λόγω ειδωλο-εικονολάτρες βασίζονται στην ανάγνωση του ασήμαντου και αγνώστου ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ όπου και η Ζ' Σύνοδος "απεφάσισε και… διέταξε", ενώ τα στοιχεία αναίρεσης τα οποία παραδίδω σ' αυτό μου το πόνημα προέρχονται από πολλαπλές πηγές οι οποίες συμφωνούν μεταξύ τους για τον φανατισμό και την θρησκευτικότητα που διακατείχε τους συντελεστές της συνόδου εκείνης.

Ο πολύξερος αρχαιομαθής με το ψευδώνυμο "Popay", που γυροφέρνει στα διάφορα Blogs για να χλευάζει προβάλλοντας την "πολυξερότητά" του, έγραψε άρθρο-απάντηση σε μένα για το εν λόγω θέμα, όπου και δημοσιεύθηκε στην Ιστοσελίδα… (πού αλλού;) της ΟΟΔΕ, και στον δεσμό: [http://www.oodegr.com/oode/orthod/praktikes/notheia_sporeas_1.htm#5]

Υπογράφει δέ ο "Popay" στο άρθρο του, ως πάντα καλυπτόμενος πίσω από την ψευδωνυμία, με το πραγματικό του -full- όνομα αυτή τη φορά, δηλαδή, ως Ι.Γ. τελειόφοιτος Γυμνασίου, και δείχνει να καταφέρεται ενάντια στο άτομο μου.

Η κατάλληλη ευκαιρία δόθηκε σ’ αυτούς τους ειδωλο-εικονολάτρες και την έπιασαν από τα μαλλιά ούτως ώστε να με αμαυρώσουν βγάζοντας με από την μέση. ΓΑΥΓΙΖΟΥΝ ΟΜΩΣ ΣΕ ΞΕΝΟ ΔΕΝΤΡΟ, και αυτό εξακολουθούν πάντα να κάνουν. Ο "Σπορέας" δέν είναι του χεριού τους, αλλά είναι «σκληρό καρύδι». Γιατί; Διότι απλούστατα, «όταν ο Θεός είναι υπέρ ημών τίς θέλει είσθαι καθ΄ημών;»

Κατηγορούμαι λοιπόν από τους ειδωλο-εικονολάτρες ότι δέν έπιασα στα χέρια μου τα πρακτικά της Ζ' συνόδου και δημοσιεύω κείμενα μισά, αποκαλώντας με και απατεώνα. Τί να τα κάνω τα κείμενα (τους) εκείνα που επικαλούνται οι εν λόγω φίλοι; Έχοντας την πεποίθηση της αλήθειας του Λόγου του Θεού (–που αυτοί οι ειδωλο-εικονολάτρες δέν Τον θεωρούν ως Λόγον Θεού, για τα γνωστά συμφέροντά τους, για να μή κατακρίνονται ανοιχτά-) πιστεύω ότι η εναντίωση στα είδωλα με τα κείμενα των πατέρων είναι αληθής και κατά συνέπεια εφόσον συμφωνούν με τον Λόγο του Θεού τα αποδέχομαι.

Εάν κάποιοι άλλοι, θεωρούν τα κείμενα αυτά ως νόθα, κάτι το οποίο θα πρέπει να το αποδείξουν, (μιλάω για Επιφάνιους Διάκονους και τους σύν αυτών ειδωλο-εικονολάτρες, που δέν νομίζω να υπάρχει κάποιος σώφρων που να πιστεύει ότι ο Επιφάνιος και η κλίκα του ώς δεδηλωμένοι ειδωλο-εικονολάτρες δέν θα νόθευαν τα –δήθεν- «νοθευμένα» κείμενα των πατέρων που εναντιώθηκαν στην ειδωλο-εικονολατρεία τους- όπως τα κείμενα του Θεόδοτου).

Αρέσκονται οι ΟΟΔΕΐτες και οι λοιποί στο να κατηγορούν τα κείμενα του Θεόδοτου και άλλων πατέρων, ώς νόθα, δίχως αποδείξεις όμως, ή μάλλον με την μιά «απόδειξη»(!) του διακόνου Επιφάνιου, που λέω και πάλι ότι, ούτε η μάνα του δέν τον εγνώριζε, (ενώ ο αρθρογράφος στην ΟΟΔΕ, Ι.Γ. τελειόφοιτος Γυμνασίου, μας διαφωτίζει τελικά παρακάτω για την ταυτότητα του… "άγνωστου στρατιώτη-διακόνου") και επαναπαύονται στην διακήρυξη αυτή του διακόνου περί της νοθείας των κειμένων…! Και για να δανειστώ ένα ορθόδοξο ρητό: «τα καλά και συμφέροντα» δηλαδή. Και για τον Επιφάνιο Διάκονο, που στο διαδίκτυο δέν τον βρίσκεις, στις Εκκλησιαστικές Ιστορίες δέν τον βρίσκεις, στις Εγκυκλοπαίδειες δέν τον βρίσκεις, στις ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ δέν τον βρίσκεις, στα πραγματευόμενα επί του θέματος βιβλία δέν τον βρίσκεις… και έτσι γι' αυτό λέω ότι ούτε και η μάνα του τον εγνώριζε. Έρχεται όμως τώρα ο Ι.Γ. Τελειόφοιτος Γυμνασίου(όπως υπογράφει στο άρθρο του) για να αντιστρέψει αυτόν τον ισχυρισμό μου, και μας δίνει το… πλήρες βιογραφικό(!!!) του διακόνου Επιφάνιου, λέγοντας:

«ΠΑΡΑΤΑΥΤΑ, ας δούμε τι γράφεται μέσα στα Πρακτικά της Συνόδου για τον Επιφάνειο τον διάκονο: «Επιφάνειος διάκονος της αγιώτατης εκκλησίας Κατάνης της Σικελών νήσου, και τον τόπον επέχων (σημ. δική μου: ως αντιπρόσωπος) Θωμά του αγιώτατου αρχιεπισκόπου Σαρδινίας, τοις πατρικοίς δόγμασιν εξακολουθών και τη Παραδόσει της καθολικής εκκλησίας ορίσας υπέγρ(αψε)».

Τελικά με τόσο… "πλούσιο" βιογραφικό πώς να μή πιστέψουμε τον διάκονο που… "Ανέγνω";

Γράφει μεταξύ άλλων ο Ι.Γ.=τελειόφοιτος Γυμνασίου,στο άρθρο του στην ΟΟΔΕ:

«Η 7η Οικ. Σύνοδος (787), παρουσίασε το πλήρες κείμενο από την Επιστολή του Νείλου «προς Ολυμπιόδωρον», στην οποία γραφόταν μέσα, ότι στις πλευρές του Ναού πρέπει να ιστορούνται διηγήσεις από την Παλαιά Διαθήκη και την Καινή Διαθήκη «όπως οι μη ειδότες γράμματα μηδέ δυνάμενοι τας θείας αναγινώσκειν Γραφάς, τη θεωρία της ζωγραφιάς μνήμην τε λαμβάνωσι της των γνησίων τω αληθινώ Θεώ δεδουλευκότων ανδραγαθείας και προς άμιλλαν διεγείρωνται των ευκλεών και αοιδίμων αριστευμάτων». Αυτοί οι Επίσκοποι που είχαν παραστεί στην Εικονομαχική Σύνοδο της Ιέρειας τάχθηκαν κατά των Εικόνων ΤΟΤΕ, επειδή τους διάβασαν την μισή επιστολή του Νείλου. Αυτοί οι ίδιοι οι Επίσκοποι (που παρέστησαν στη Σύνοδο της Ιέρειας ΤΟΤΕ) παρέστησαν και στην 7η Οικ. Σύνοδο ΤΩΡΑ, και παραδέχθηκαν ότι στη Σύνοδο της Ιέρειας ΤΟΤΕ τους παραπληροφόρησαν, γιατί τους διάβασαν μέρος της επιστολής προς «Ολυμπιόδωρον» και όχι όλη την Επιστολή, με αποτέλεσμα να ξεγελαστούν ΤΟΤΕ και να θεωρήσουν ότι από την Επιστολή του αυτή ο Νείλος ο Ασκητής ήταν κατά των Εικόνων. Αυτοί οι Επίσκοποι μετάνοιωσαν αργότερα όταν τους απεκάλυψαν στην 7η Οικ. Σύνοδο την απάτη που τους έστησαν οι Εικονομάχοι και παραδέχθηκαν ότι, η επιστολή η μισή που τους διαβάσθηκε τότε τους πλάνησε: «Η επιστολή αυτή η αναγνωσθείσα πρώην φαλσευθείσα απώλεσε και επλάνησεν ημάς· εδοκούμεν γαρ ακεραίαν αυτήν είναι ανεπιβούλευτον».

Δηλαδή, σύμφωνα και με τα παραπάνω, οι απεικονίσεις που θα πρέπει να υπάρχουν στους ναούς, σκοπό έχουν να διδαχθούν οι αγράμματοι τα λόγια της Αγίας Γραφής, και όχι να λατρεύονται και να προσκυνούνται οι εικόνες. Αυτό μας δίνει να καταλάβουμε ο Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτος Γυμνασίου. Πέραν τούτου όμως, θέλει να μας πεί ο Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτος Γυμνασίου, ότι και αυτοί οι «θεοκίνητοι» πατέρες πλανήθηκαν από την «μισή» επιστολή και μετά επανήλθαν από τη πλάνη τους όταν τους διαβάστηκε ολόκληρη η επιστολή; Τέτοιοι πατέρες αξίζει να είναι ορθόδοξοι. Ναί, αξίζει. Πλήρης άγνοια της Αγίας Γραφής δηλαδή, και περιμένουν να μάθουν για την είδωλο-εικόνα από κάποιους άλλους (με την μισή επιστολή) ενώ άλλαξαν γνώμη από κάποιους δεύτερους (με ολόκληρη την επιστολή)!!! Ναί, ορθόδοξοι κατά πάντα. Ορθόδοξοι δίχως την Αγία Γραφή υπ’ όψιν.

Εάν η Βίβλος δέν καταδικάζει την ειδωλολατρεία, τότε γιατί οι πατέρες αυτοί να πιστέψουν στα –«μισά»- κείμενα κατά των ειδωλο-εικόνων; Έτσι ενάντια στη Βίβλο δέν πήγαιναν; Εάν όμως η Βίβλος καταδικάζει την ειδωλολατρεία (που αποδεδειγμένα την καταδικάζει) τότε γιατί αυτοί οι πατέρες πίστεψαν (με «ολόκληρο» το κείμενο) στην ειδωλολατρεία; Έτσι ενάντια στη Βίβλο δέν πήγαιναν; Για άλλη μιά φορά, ναί, αξίζει να είναι ορθόδοξοι τέτοιοι πατέρες της εκκλησίας (τους) -και ας μή παίξουν οι τυφλοί με τις λέξεις πάλι, ότι δέν πρόκειται για πατέρες-. Τέτοιοι πατέρες με πλήρη άγνοια της Αγίας Γραφής, αλλά και διαστρεβλωτές των εννοιών του Λόγου, ναί, αξίζει να είναι ορθόδοξοι.

Μιλάνε οι ειδωλο-εικονολάτρες για απάτη των εικονομάχων, την οποίαν (απάτη) την απεκάλυψε η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος. Ω! της ανοησίας εφεύρημα. Εάν πράγματι επρόκειτο για αποκάλυψη απάτης, γιατί δέν κράτησαν τα πρακτικά της Συνόδου των εικονομάχων, έτσι για απόδειξη των αξιώσεων τους, αλλά τα κατέστρεψαν με περίσσια μανία και λύσσα; Μήπως για να μή υπάρχουν φανερά στον καθένα αυτά τα έργα της… υποτιθέμενης «απάτης»; Εύλογη είναι η απορία μου. Και όμως, ναί, αυτό πιστεύω πως έγινε, και με το θάρρος ή το θράσος αν προτιμάτε του Επιφάνιου Διακόνου (αυτού που τον γυρεύει η μάνα του) έρχονται τώρα να μας πούν ότι, ιδού κύριοι η απόδειξη της απάτης του κ. Οικονομίδη. Ο Επιφάνιος Διάκονος τον ξεσκέπασε. Είδατε τί γράφει ο διάκονος; Πιστέψτε λοιπόν αυτά που σας λέμε για την απάτη του Οικονομίδη διότι και εμείς με την σειρά μας πιστεύουμε τον ειδωλο-εικονολάτρη Επιφάνιο διάκονο, όπου και σας παρουσιάσαμε τις "αποδείξεις" των λεγομένων του μέσα από τον Mansi. Τί άραγε θα μπορούσαν να πιστέψουν οι ειδωλο-εικονολάτρες; Μόνο αυτά που τους "ευλογούν", διότι… έτσι τους συμφέρει!!!

Ο εν λόγω κύριος Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτος Γυμνασίου, που έγραψε το άρθρο εναντίον μου, όπου μπορείτε να το διαβάσετε στον δεσμό με το λίνκ παραπάνω, προβάλει την άποψη του η οποία είναι σεβαστή –δική του είναι άλλωστε– και εγώ προβάλω στο παρόν μου άρθρο την άποψή μου, και ας μή γίνει σεβαστή –δική μου είναι άλλωστε– αλλά παράλληλα είναι άποψη και της Ιστορίας, των ιστορικών, των Εκκλησιαστικών, των λόγιων ερευνητών. Μιά τέτοια εργασία μου δέν την φυλακίζω στο καταγώγιο του φίλαυτου εγωϊσμού που διακατέχει τον κ. Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτος Γυμνασίου, και τον κάθε "Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτο Γυμνασίου ή όχι,", και αυτό διότι βάζει και όρους στην απάντηση μου ο εν λόγω κύριος.

Κανονικά η απάντηση μου αυτή δέν θα πρέπει να απευθύνεται στον Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτο Γυμνασίου, -επειδή δέν θα την δεχθεί(sic) λές και δέν έγραψε αυτός για μένα- διότι μας προτάσσει ο φίλος μας Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτος Γυμνασίου,το εξής:

Εννοείται ότι, όπως εγώ απαντάω στον ‘’Σπορέα’’ επί του άρθρου του μέσα από τις πηγές που ο ίδιος χρησιμοποιεί στο άρθρο του (Μansi, Migne Ελληνική Πατρολογία), κατά τον ίδιο λόγο ΔΕΝ θα δεχθώ οποιαδήποτε απάντηση εκ μέρους του προς εμένα που δεν θα ΑΡΡΥΕΤΑΙ από τα Πρακτικά της 7ης Οικ. Συνόδου και την Ελληνική Πατρολογία Migne, πηγές τις οποίες ο ίδιος χρησιμοποίησε, αλλά και εγώ με τη σειρά μου τον πλήρωσα με το ίδιο ‘’νόμισμα’’.

Νά λοιπόν και η πρώτη αντίδραση… φόβου μήπως; Αντίδραση φόβου μήπως και ακουστούν αλήθειες από τον Οικονομίδη που δέν θα έπρεπε να ακουστούν, γι' αυτό και με αποκαλούν απατεώνα; Αντίδραση φόβου μήπως και υπάρχουν μαρτυρίες που ομιλούν περί της πραγματικής νοθείας; Αντίδραση φόβου μήπως καί… καί… καί;!!!

Μήπως είναι κάτι όμως που δέν συμφέρει στον Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτος Γυμνασίου, και επιμένει να ασχοληθώ με τα πρακτικά της Ζ’ Συνόδου μόνο; Ο ίδιος αποκαλεί την εργασία του «πόνημα»(sic) υπογράφοντας στο τέλος έτσι: "ο πονήσας Ι.Γ.", …και την δική μου εργασία-απάντηση, η οποία ήταν πραγματικό πόνημα, θα την περιορίσει ο κ. Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτος Γυμνασίου μόνο στην Ζ’ Σύνοδο; Λυπάμαι αλλά δέν θα σου κάνω την χάρη φίλε εξ' ολοκλήρου, αλλά θα συμπεριλάβω και αυτό που μου ζητάς μέσα σε αυτό μου το πόνημα.

Η απάντηση μου δέν απευθύνεται μόνο στον εν λόγω κύριο Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτο Γυμνασίου, (ο οποίος προσετέθη στη λίστα την απάντησης μου τελευταία με το άρθρο του εναντίον μου μέσω της ΟΟΔΕ – της οποίας αντιπαρατέθηκα μαζί τους στο παρελθόν αποδεικνύοντας το αντίχριστο πιστεύω του αιρεσιάρχη τους Ν. Μαυρομάγουλου) αλλά απευθύνεται και στους λοιπούς δράκοντες των Blogs που νόμισαν ότι θα πιούν το αίμα του Οικονομίδη. Θα τους κάτσει όμως… στο λαιμό.

Ο φίλος μας Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτος Γυμνασίου, που έγραψε στην ΟΟΔΕ το… «πόνημα(!)» του, γράφει στα Blogs με το ψευδώνυμο «Popay the Sailor man» όπως λόγου χάριν στο Blog του Χρήστου, που τον αποκαλεί… Χριστιανό. Στο άρθρο αυτό με αποκαλεί κύριο Οικονομίδη με τυπική «γλυκύτητα» σε αντίθεση με τα κοσμητικά επίθετα που με στόλιζε στο blog. Με ενημέρωσε μέσω αυτού του blog για την ανάρτηση του άρθρου του ως εξής:

"Popay the Sailor man είπε…

Αγαπητέ κ.Οικονομίδη ,ορίστε το άρθρο μου που σας είχα υποσχεθεί http://www.oodegr.com/oode/orthod/praktikes/notheia_sporeas_1.htm#5

12 Ιουλίου 2010 8:21 μ.μ."

Φυσικά και στην αιρετική ΟΟΔΕ θα αναρτούσε ο Popay το άρθρο του, πού αλλού; Ο τέντζερης όταν κυλάει βρίσκει και το καπάκι.

Παρεμπιπτόντως, στο Blog "Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον" που συμμετείχα στη συζήτηση, όπου και μου έβαλαν φραγή και με απέκλεισαν για να μή ακούγεται πλέον η φωνή μου, διάβασα στο "πόνημα" του Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτος Γυμνασίου, και τις τρείς αιτίες του αποκλεισμού μου. Η δεύτερη αιτία είναι ανάξια λόγου να την σχολιάσω τώρα, ενώ η τρίτη αιτία είναι ότι το θέμα τους ήταν οι 10 ερωτήσεις που είχαν βάλει ώς θέμα, ενώ θυμήθηκαν το θέμα τους μετά από 2-3 εβδομάδες συζήτησης που είχαμε για άλλο θέμα εκτός των… ερωτήσεων τους ενώ για την πρώτη αιτία γράφει ο Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτος Γυμνασίου:

"Επ' αυτού τού ζητήματος, ο χρήστης τού Εγκολπίου pilotos91 μας έστειλε την εξής ενημέρωση: ο "αποκλεισμός" Σπορέα από το Εγκόλπιο έγινε από εμένα προσωπικά (και με τη σύμφωνη γνώμη του egolpion) για τους εξής απλούστατους λόγους: 1) Ο κ. Σπορέας, αφού έλαβε την απάντηση, για το συγκεκριμένο άρθρο, άρχισε να "απειλεί" ότι θα δώσει συνέχεια στο "διάλογο", αλλάζοντας θέμα, και οδηγώντας τη συζήτηση αλλού. Αυτό ήταν αντιδεοντολογικό, πριν ακόμα διασαφηνιστεί το πρώτο θέμα. Εκτέθηκε από την άγνοιά του και ήθελε να παίξει και να ειρωνευτεί, όπως φαίνεται από τα διάφορα απαξιωτικά του σχόλια σε διάφορα μπλογκ, με υφάκι χιλίων καρδιναλίων και "παπική αυθεντία" στην ερμηνεία της Γραφής και των Πατέρων! Ο κ. Σπορέας επεδίωξε μόνο τη δημοσιότητα, για να λάβει κάποια μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα η θνήσκουσα σκανδαλοθηρική και αντιευαγγελική και αντιπατερική ιστοσελίδα του" (τα έντονα του "Σπορέα").

Το λιγότερο που μπορώ να χαρακτηρίσω τον λόγο αυτό της φίμωσης μου, είναι ανήθικος και αντίχριστος. Πού και πότε τους "απείλησα" ότι θα συνεχίσω την συζήτηση αλλάζοντας όμως θέμα ούτως ώστε να στρέψω την εν λόγω συζήτηση αλλού; Είναι πρόστυχο αυτό που λέει ο καλά καλυπτόμενος πίσω από το ψευδώνυμο "pilotos91". Το άλλο ευτράπελο και εξ' ίσου ανήθικο, είναι αυτό που με κατηγόρησε ο "pilotos91", ότι δηλαδή, "επεδίωξα μόνο τη δημοσιότητα, για να λάβω κάποια μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα για την θνήσκουσα σκανδαλοθηρική και αντιευαγγελική και αντιπατερική ιστοσελίδα μου". Φτωχέ μου ανόητε φίλε, εγώ ζητώ την διαφήμιση ή μήπως εσύ με την σπείρα σου στο "Αντιαιρετικό Εγκόλπιο"; Να σου θυμίσω, και να γνωρίσουν οι αναγνώστες μας, ότι, για δική σας προβολή δέν σεβαστήκατε ούτε την μνήμη του δολοφονηθέντος δημοσιογράφου του Blog "Troktiko" Σωκράτη Γκιόλια. Με "κροκοδείλια δάκρυα" αναφερθήκατε με δύο γραμμές στην δολοφονία του, και "φάτσα κάρτα" προβάλατε την "διαφήμιση" που κάποτε σας έκανε ο Γκιόλιας ο οποίος είχε στενούς δεσμούς με τον ηγούμενο Εφραίμ του Βατοπαιδίου αλλά είχε και πεθερό ιερέα. Του λόγου το αληθές ακολουθεί αμέσως παρακάτω όπως τό γράψατε στό log σας:

Στο καλό Σωκράτη

19/ 07/ 2010

Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ο αγαπητός Σωκράτης Γκιόλιας σήμερα το πρωί. Θα γραφτούν πολλά αυτές τις μέρες για τον αείμνηστο αδελφό μας. Το μόνο που ίσως δεν θα ακουστεί είναι το πόσο μεγάλη ΑΓΑΠΗ είχε στην καρδιά του ο Σωκράτης. Το φιλανθρωπικό έργο του ήταν μεγάλο και η ΑΓΑΠΗ του για τον Χριστό επίσης. Ο Σωκράτης σαν συνεργάτης στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ είχε και την στήλη ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ ΨΥΧΗΣ από την οποία κάθε Κυριακή παρουσίαζε θέματα για την Ορθοδοξία και τις αιρέσεις.

Ο Θεός να αναπαύσει τον δούλο Του και να τον κατατάξει μαζί με τους εργάτες Του, διότι ο Σωκράτης ακόμη και μέσω των ερτζιανών, από «κοσμικούς» σταθμούς κατάφερνε να περνάει το ΚΑΛΟ ΜΥΝΗΜΑ.

Καλό Δρόμο Σωκράτη. Η απουσία σου θα είναι μεγάλη…

Παρουσίαση της σελίδας μας από τον Σωκράτη πριν 3 χρόνια…

*******

Τελικά ποιός είναι αυτός φίλε "Πιλότε 91" που αναζητά την δημοσιότητα; Τί άραγε χρειαζόταν αυτό το τελευταίο στην αναφορά ενός θανάτου; ΝΤΡΟΠΗ σου άθλιε γι' αυτό αλλά ντροπή και για την "κατάταξη του Γκιόλια από τον Θεό στους εργάτες Του". Έτσι αντιλαμβάνεσαι εσύ τον Θεό; Έτσι αντιλαμβάνεσαι την Θυσία του Χριστού; Δίχως αναγέννηση και ειλικρινή μετάνοια κατατάσσονται οι άνθρωποι στους εργάτες του Θεού; Εσείς μπορεί να το νομίζετε αυτό, ο Θεός όμως όχι.

===============

Συνεχίζω επί του θέματος.

Ο αυτοκράτορας, λοιπόν, Λέων Γ’ ο Ίσαυρος, με τις εικονοκλαστικές του αποφάσεις δεν ανεχόταν τις εικόνες οι οποίες ήταν «άφωνον είδος και φωνής εξηρμένον» [12], και απαγόρευε κάθε εικόνα του Χριστού της Παναγίας και των άλλων αγίων.

Για την διακόσμηση των ναών λίγες μόνο γραπτές μαρτυρίες διασώθηκαν οι οποίες όμως όλες προέρχονται από εικονόφιλους συγγραφείς, «και γι’ αυτό δεν είναι πάντοτε αξιόπιστες». Και ο ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΔΙΑΚΟΝΟΣ, ανήκε στους εικονόφιλους όπου και για την αξιοπιστία του επιφυλασσόμεθα, διότιη Ιστορία μας πληροφορεί, ότι, εκτός τα σφάλματα των εικονομάχων:

«και οι εικονολάτρες περιέπεσαν σε πολλά σφάλματα", πλαστογράφησαν, νόθευσαν και διέστρεψαν τα κείμενα τόσο πολύ, όσο και οι αντίπαλοί τους» [13] (τα έντονα του «Σπορέα»).

=======

Αυτά τα δείγματα για τους ειδωλο-εικονολάτρες θα μας δείξουν τελικά κατά πόσο άραγε νοθεύτηκαν στ' αλήθεια τα πατερικά κείμενα περί των εικόνων, όπως υποστήριξε ο ειδωλο-εικονολάτρης διάκονος Επιφάνιος.

Ας θυμηθούμε και πάλι τα παραπάνω λόγια του Ιστορικού για τις νοθείες των κειμένων:

«και οι εικονολάτρες περιέπεσαν σε πολλά σφάλματα",«πλαστογράφησαν, νόθευσαν και διέστρεψαν τα κείμενα τόσο πολύ, όσο και οι αντίπαλοί τους» [13]

Η "δύναμη" των πατέρων στις Οικουμενικές Συνόδους.

Πόση άραγε ισχύ είχαν οι πατέρες που συμμετείχαν στις Συνόδους για τα θρησκευτικά ζητήματα;

Ποιος ήταν αυτός που είχε τον… τελευταίο λόγο;

Επιστολή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου το 324, που εστάλη στους Αλέξανδρο και Άρειο, και μας την μεταφέρει ο Ευσέβιος, μεταξύ άλλων μας δείχνει και του Μ. Κωνσταντίνου «την πεποίθηση ότι ο αυτοκράτωρ ως «επίσκοπος των εκτός» έχει τον τελευταίο λόγο σε κάθε θρησκευτικό ζήτημα»[14]. Στην έναρξη των εργασιών της συνόδου της Νικαίας, τον Μάϊο του 325, όπου προήδρευε ο αυτοκράτορας, στο άνοιγμα των πυλών εμφανίστηκε ο Κωνσταντίνος, ως: «οία Θεού τις ουράνιος άγγελος, λαμπράν μέν ώσπερ φωτός μαρμαρυγαίς εξαστράπτων περιβολήν, αλουργίδος πυρωποίς καταλαμπόμενος ακτίσι, χρυσού τε και λίθων πολυτελών διαυγέσι φέγγεσι κοσμούμενος», και βαδίζοντας μεγαλοπρεπώς και με ιερατικό ύφος, έδινε την εντύπωση ενός υπεράνθρωπου και αλλόκοσμου. Η ταπεινότητα του Ιησού Χριστού και ο ρόλος του Χριστιανισμού αντικαταστάθηκαν με την χλιδή και τα μεγαλεία στα αυτοκρατορικά παλάτια, όπου κανόνιζαν την πορεία του Χριστιανισμού. Οι επίσκοποι έλαβαν μεγαλύτερη εξουσία και κατά συνέπεια η εξακολούθηση των εξουσιών φτάνει έως και στις μέρες μας. Ο Κωνσταντίνος συνέτεινε αποφασιστικά στον «εκμεσαιωνισμό» του ρωμαϊκού ποινικού δικαίου με την νέα νομοθεσία του. Ήταν ο πρώτος που εισήγαγε την δυνατότητα, ως ανώτατος κριτής, να ερμηνεύει το γράμμα των νόμων, και σ’ αυτό έδωσε την έννοια του «έμψυχου νόμου». Σε έναν νόμο του ο Κωνσταντίνος είπε χαρακτηριστικά: «quod principi placuit legis habet vigorem» δηλαδή, Ότι αρέσει στον ηγεμόνα, έχει ισχύ νόμου.[14]

Η Ιστορία μας πληροφορεί:

"Ο αυτοκράτορας υψώθηκε έτσι πάνω από την Εκκλησία, σε μιά θέση που του έδινε αρκετά προνόμια. Συγκαλούσε π.χ. συνόδους, στις οποίες προέδρευε είτε αυτός προσωπικά, είτε οι αντιπρόσωποί του, επικύρωνε αποφάσεις και τις δημοσίευε με μορφή διαταγμάτων, αποφάσιζε για θέματα τάξεως ή λειτουργίας και έπαιζε βασικό ρόλο στην εκλογή των πατριαρχών…

Ο αυτοκράτορας δέν ήταν με κανένα τρόπο ο εξουσιαστής ή ο αρχηγός της Εκκλησίας, είχε απλά και μόνο το δικαίωμα της εποπτείας. Αυτό δηλώνεται καθαρά στην 6η νεαρά του Ιουστινιανού που περιορίζει την εκκλησιαστική λειτουργία του αυτοκράτορα στην επίβλεψη του κλήρου".[15]

Όσο όμως και άν αυτό δείχνει κάποιο ίχνος ανακούφισης στο ότι οι εκάστοτε αυτοκράτορες δέν ήσαν οι κύριοι εξουσιαστές των εκκλησιαστικών ζητημάτων, λόγω της "6ης νεαράς του Ιουστινιανού", η Βυζαντινή Ιστορία μας λέει επίσης ότι: "Χωρίς αμφιβολία, πολλοί αυτοκράτορες δέν αναγνώριζαν κανένα ή σχεδόν κανένα περιορισμό στην εξουσία τους". Αυτή η δύναμη λοιπόν των αυτοκρατόρων, διαμόρφωσε και την εκκλησιαστική πορεία συμμορφώνοντας την με τον ειδωλολατρικό κόσμο, διότι ξέφυγε από το πρώτο θεμέλιο που έθεσε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και το διέδωσαν οι μαθητές Του,αλλά και οι μαθητές των μαθητών Του, στους πρώτους τρείς αιώνες. Οι επίσκοποι κέρδιζαν συν τω χρόνω περισσότερη εξουσία. Στο έτος του 318, ο αυτοκράτορας παραχώρησε στους Επισκόπους δικαστικές εξουσίες. Έτσι, από την πνευματική απλότητα της Χριστιανικής ζωής, άρχισε πλέον να στρέφεται η πνευματικότητα στην κοσμική εξουσία, μια δύναμη που την ζήλεψαν από τότε οι θρησκευτικοί ηγέτες έως και σήμερα.

"Σχέσεις Εκκλησίας καί Πολιτείας"

"Ερωτικές" εξαρτήσεις…!!!

Σημειώνουμε ότι, τα έντονα γράμματα και οι υπογραμμίσεις στο παρακάτω κείμενο της Εκκλησιαστικής Ιστορίας θα είναι του «Σπορέα» για να τονίσουμε τον ισχυρισμό μας περί της υποταγής της Εκκλησίας στους εκάστοτε αυτοκράτορες όπου συνεπάγεται και το αμφίβολο της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος σε τέτοιου είδους εξαρτήσεις.

«Κατά την επικρατεστέραν γνώμην, εν τω Βυζαντινώ κράτει υφίστατο «καισαροπαπισμός», η Εκκλησία ήτο υποτεταγμένη εις την πολιτείαν. Ο καισαροπαπισμός ήτο ανάλογος των προσώπων και των περιστάσεων, άλλοτε μέν βαρύτερος, άλλοτε δέ ελαφρότερος. Εκ τού αυτοκράτορος εξηρτάτο η εκλογή των επισκόπων και μάλιστα τών πατριαρχών, η ίδρυσις και συγχώνευσις επισκοπών και αρχιεπισκοπών και η ανύψωσις αυτών εις μητροπόλεις, η ανακύρυξις αυτοκεφάλων Εκκλησιών» «Ο αυτοκράτωρ συνεκάλει τας οικουμενικάς συνόδους, διηύθυνεν αυτάς προσωπικώς ή δι’ αντιπροσώπων, τας συνοδικάς αποφάσεις καθίστα νόμους του κράτους και εκ των αντιμαχομένων δογματικών διδασκαλιών αυτός ενίοτε ώριζε, τίς θα επεκράτει. Ούτως ο Κωνστάντιος και ο Ουάλης επέβαλον τον αρειανισμόν, ο Μέγας Θεοδόσιος την ορθοδοξίαν, ο Βασιλίσκος τον μονοφυτισμόν, ο Ζήνων παραμέρισε την Δ’ Οικουμ. Σύνοδον, ο Ιουστινιανός δια δογματικών διαταγμάτων ώρισε την πίστιν των υπηκόων αυτού και, τέλος, επέβαλε τον μονοφυσιτισμόν, ο Ηράκλειος επέβαλε τον μονοθελητισμόν και ο Λέων ο Ίσαυρος την εικονομαχίαν».

«Ο αυτοκράτωρ είχεν ιερατικόν χαρακτήρα (ο ρωμαίος αυτοκράτωρ ήτο άκρος αρχιερεύς του εθνισμού, pontifexmaximus). Ο πρώτος χριστιανός αυτοκράτωρ, ο Μέγας Κωνσταντίνος, περί εαυτού είπεν, «εγώ δέ τών εκτός υπό Θεού καθεσταμένος επίσκοπος άν είην» (Ευσεβίου, Βίος του Μεγ. Κωνσταντίνου, 4, 24), ο δέ Ευσέβιος περί αυτού σαφέστερον είπεν, «οιά τις κοινός (γενικός) επίσκοπος εκ Θεού καθεσταμένος» (αυτόθι 1, 44). Εν ταίς συνόδοις ο αυτοκράτωρ επευφημείτο ως αρχιερεύς. Ούτως εν τη συνόδω της Κωνσταντινουπόλεως (448), η οποία κατεδίκασε τον Ευτυχή, ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος ο Β’ επευφημήθη δια των λέξεων, «πολλά έτη τω αρχιερεί και βασιλεί» (Mansi, 6, 734). Έν τη Δ’ Οικουμ. Συνόδω (451) ο αυτοκράτωρ Μαρκιανός επευφημήθη δια των λέξεων, «πολλά τα έτη τω ιερεί, τω βασιλεί… διδάσκαλε πίστεως» (αυτόθι 7, 177). Εν τη συνόδω Κων/πόλεως (488) ο αυτοκράτωρ Ζήνων επευφημήθη δια των λέξεων, «πολλά έτη τω αρχιερεί και βασιλεί» (αυτόθι 6, 733)».

«Η Εκκλησία προσεπάθει κατά το δυνατόν να περιορίσει τον καισαροπαπισμόν».

«Η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος (787) εις την ιδίαν τιμωρίαν (σημ."Σπορέα": τιμωρία καθαίρεσης επισκόπων οι οποίοι τοποθετήθηκαν στην θέση αυτή από κοσμικούς) υπέβαλε και τον δια κοσμικών αρχόντων γενόμενον πρεσβύτερον ή διάκονον (κανών 3). Δέν ήτο εύκολον να μεταχειρισθώσι τους κανόνες τούτους, διότι οι κατήγοροι ή οι δικάζοντες θα ευρίσκοντο ένοχοι του αυτού παραπτώματος (σημ."Σπορέα": δηλαδή και εκείνοι τοποθετήθηκαν στην θέση αυτή από κοσμικούς). Δια τούτο τους κανόνας τούτους ενεθυμούντο, όταν δέν είχον να δυατυπώσωσιν άλλην κατηγορίαν, ή δέν ηδύνατο να πλάσωσι τοιαύτην. Πολλοί εκκλησιαστικοί άνδρες αντεπεξήλθον κατά του καισαροπαπισμού, αλλά μόνον, όταν ούτος δέν συνέφερεν εις αυτούς. Όταν ούτος συνέφερεν εις αυτούς, ενόμιζον, ότι δέν είναι καισαροπαπισμός. Η Εκκλησία από του Μεγάλου Κωνσταντίνου ήλθεν εις στενήν σύνδεσιν μετά της πολιτείας και κατ’ ανάγκην εις περισσοτέρας, ή πρότερον, σχέσεις μετά του κόσμου. Τούτο συνετέλεσεν, ίνα η γενική ηθική κατάστασις των χριστιανών υποστή δευτέραν κατάπτωσιν» [16]

Η "ερωτική" αυτή εξάρτηση της Εκκλησίας με την Πολιτεία (έως και σήμερα δυστυχώς), δείχνει και το αξιόπιστο ή όχι του θέματος μας, ότι δηλαδή, κάποια κείμενα ενάντια στους ειδωλο-εικονολάτρες τα βγάζουν νόθα με μεγάλη ευκολία διότι δέν συμφέρουν στις σκοτεινές και καθ' όλα αντίχριστες πράξεις τους, όπου οι αυτοκράτορες –η αυτοκράτειρα Ειρήνη της Ζ' συνόδου στην προκειμένη περίπτωση– δέν δίσταζαν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να εκτελέσουν τον σκοπό τους.

Οι αυτοκράτορες, θεωρούμενοι ως «όργανα Θεού»(!!!), ήσαν πάντα αυτοί που για να εκφράσουν τις επιθυμίες τους και να επιβάλουν τους νόμους τους, περιβεβλημένοι πάντα με το κατάλληλο εκκλησιαστικό σχήμα, αποφάσιζαν την σύγκλιση οικουμενικής Συνόδου. Θεωρούσαν ότι το καλύτερο μέρος για να δημοσιεύσουν θεολογικές αποφάσεις και να μεταδώσουν τις νέες δογματικές τους θεωρίες στο σύνολο της Εκκλησίας, ήταν η σύσταση μιάς Οικουμενικής Συνόδου υπό του αυτοκράτορα γινομένη.

Στην Ιστορία διαβάζουμε και πάλι:

«Αν και όλα τα Σύμβολα της Πίστεως, που σήμερα πια έχουν αναμφισβήτητο κύρος στην Εκκλησία, υποβλήθηκαν αρχικά κατ’ αυτό (σημ: υπό των αυτοκρατόρων) τρόπο στην έγκριση οικουμενικών συνόδων, ήταν αυτονόητο πώς δεν επρόκειτο ποτέ να απορριφθούν δόγματα που υποστήριζε ο αυτοκράτωρ. Έτσι, η επικύρωση από μια οικουμενική σύνοδο είχε σχεδόν το νόημα «συνταγματικής» πράξεως. Δεν υπήρχε όμως περίπτωση να μην εξασφαλισθεί η επικύρωση, και οι αυτοκράτορες ήξεραν πολύ καλά πώς να φθάσουν στον σκοπό που επιδίωκαν».

Έτσι, το 754 ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Ε’ εξασφάλισε την έγκριση της εικονοκλαστικής πολιτικής του, σε μια υποτυπώδη οικουμενική σύνοδο. Όταν όμως λίγο αργότερα, το 786 η αυτοκράτειρα Ειρήνη, που ήθελε να νομιμοποιήσει τη χρήση των εικόνων, ανακάλυψε ότι και στην Εκκλησία και στον στρατό επικρατούσαν εικονοκλάστες διορισμένοι από τους προκατόχους της, διόρισε εικονολάτρες επισκόπους και κατόπιν (το 787) άρχισε τη διαδικασία συγκλίσεως νέας συνόδου. Σ’ αυτή, οι επίσκοποι πρόθυμα ακύρωσαν τη σύνοδο του 754, κατάργησαν τον χαρακτηρισμό της ως «Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου» – χαρακτηρισμό που κράτησαν για τη δική τους σύνοδο – και επανέφεραν τις εικόνες σύμφωνα με τη θέληση της Ειρήνης» (τα έντονα του «Σπορέα») [17].

Αυτή είναι η αλήθεια όσον αφορά την Οικουμενική Σύνοδο της Ιερείας του 754, υπό του Κωνσταντίνου Ε’, και ας κόπτονται οι ενάντιοι ειδωλο-εικονολάτρες για το αντίθετο, παίζοντας με τις λέξεις, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό των ειλικρινά ενδιαφερομένων ή για επίδειξη της… πολυμάθειάς τους.

Στη συνέχεια, και από την ίδια Ιστορία, σελίδα 423, διαβάζουμε:

«Συνεπώς, οι οικουμενικές σύνοδοι υποτάσσονταν πάντα στις προσταγές των αυτοκρατόρων, πράγμα που οι ίδιοι γνώριζαν πολύ καλά, και η σφραγίδα με την επικύρωση της συνόδου, που θεωρούνταν απαραίτητη προϋπόθεση, βρισκόταν πάντα στη διάθεση τους χωρίς καμιά αμφισβήτηση. Κάθε φορά λοιπόν που οι αυτοκράτορες ήθελαν να διατυπώσουν καινούρια δογματική θεωρία ακολουθούσαν την παρακάτω διαδικασία, η οποία βρισκόταν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους»

Και η αυτοκρατορική διαδικασία, που το 16τομο έργο της "Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους" μας αναφέρει, ήταν ότι, ο Αυτοκράτωρ θεωρούσε απαραίτητη προϋπόθεση την σύγκλιση οικουμενικής συνόδου για την γαλήνη της αυτοκρατορίας, και να δίνει τέλος στις θεολογικές διαμάχες της Εκκλησίας. Άλλος λόγος ήταν διότι έτσι επέβαλε ο αυτοκράτορας στη σύνοδο για έγκριση τις δικές του δογματικές προτιμήσεις και ήταν σίγουρο ότι ποτέ δεν θα υπήρχε άρνηση για επικύρωση των απόψεων του αυτοκράτορα από την σύνοδο. Τρίτος επίσης λόγος, ήταν, ότι μπορούσε έτσι να δημοσιεύει τις δογματικές του αποφάσεις οι οποίες έπαιρναν την μορφή αυτοκρατορικών νόμων, με αυστηρές πλέον κυρώσεις για τυχόν ανεπιθύμητες παρεκκλίσεις. Η ίδια αυτή διαδικασία φαίνεται ότι ακολουθήθηκε και στην διατύπωση των οικουμενικών Συμβόλων, όπως και για τα μικρότερης σημασίας θεολογικά θέματα.

Στη Ζ' Σύνοδο, λοιπόν, που κόπτονται οι φίλοι μας ειδωλο-εικονολάτρες ότι ο Επιφάνιος Διάκονος ανέγνωσε την -δήθεν- νοθεία στα κείμενα του Θεόδοτου, και άλλων πατέρων, πώς μπορεί να γίνει αποδεκτό κάτι τέτοιο από γνώστες των Θείων Γραφών στην απαγόρευση της ειδωλολατρείας, όταν γνωρίζουμε από την ιστορία ότι: "και οι εικονολάτρες περιέπεσαν σε πολλά σφάλματα", πλαστογράφησαν, νόθευσαν και διέστρεψαν τα κείμενα";

Όταν καταπιάνονται κάποιοι με… τρίχες.

Βλέποντας λοιπόν ότι ΠΑΝΤΑ οι αυτοκράτορες διέταζαν την σύγκλιση Οικουμενικής Συνόδου…

… δεν μπορώ να αποφύγω στο να μην αναφερθώ (το χρωστώ άλλωστε) και σε μια προσωπική μου αντιπαράθεση στο διαδίκτυο με ειδωλο-εικονολάτρες θρησκευόμενους, όπου και ανέφερα στην αρχή του άρθρου για το κείμενο του Παπαρρηγόπουλου λέγοντας σας ότι –θα καταλάβετε παρακάτω τί εστί– καθώς και ότι, το να αναγνωρίζεις το αγαθό και ανυπόκριτό σου "λάθος", είναι αντρίκιο, κάτι που αγνοούν πολλοί από δαύτους.

Στο Χριστιανικό Blog με την επωνυμία «ΑΝΩΘΕΝ ΣΟΦΙΑ» που ανάρτησε σειρά άρθρων για τις εικόνες, συμμετείχαμε αρκετοί εκφράζοντας τις απόψεις μας. Το ύφος μας ήταν πότε φιλικό και πότε έντονο, υπήρξαν όμως και στιγμές ειρωνείας και κακολογίας… ώς γίνεται συνήθως σε τέτοιου είδους συζητήσεις. Ένας εκ των ειδωλο-εικονολατρών, με το ψευδώνυμο(!) «Φαλέας ο Χαλκηδόνιος», επειδή –σε ερώτηση άλλου ειδωλο-εικονολάτρη εάν μπορώ να του δείξω έστω και έναν πατέρα της εκκλησίας που καταδίκασε τις εικόνες-, έγραψα για την καταδίκη της εικονολατρείας από την οικουμενική σύνοδο του 754 (της Ιερείας), ο «Φαλέας» μου έκανε «μάθημα», όχι και τόσο ευγενικά, ειρωνευόμενος την «αστοχία» μου να αποκαλέσω οικουμενική την εν λόγω Σύνοδο. Του έγραψα κείμενο του ιστορικού Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, όπου αποκαλεί την σύνοδο αυτή οικουμενική. Εκεί άρχισε και το παραλήρημα. Μου έγραψε αυτός πρώτος το ίδιο κείμενο σε δημοτική μετάφραση όπου έγραφε μεταξύ άλλων, ότι:

«Επωφελούμενος απ’ αυτά τα γεγονότα ο Κωνσταντίνος συγκάλεσε το 753 στην Κων/λη την οικουμενικήν του σύνοδο, που άρχισε όμως τις συνεδριάσεις της στις αρχές του 754»… «Προσέξτε τον χαρακτηρισμό που δίνει o Παπαρηγόπουλος (μου τόνιζε ο "Φαλέας") « την Οικουμενική του», ποιανού;. Μήπως του Αυτοκράτορα; Όπως βλέπετε αγαπητέ φίλε (σημ.Σπορέα: σε μένα τον Γ. Οικονομίδη μιλάει) από τον Παπαρηγόπουλο σας τα παραθέτω.»

Μετά έστειλα και εγώ στον «Φαλέα» το προαναφερθέν μου κείμενο του Παπαρρηγόπουλου στην καθαρεύουσα, και όχι όπως στη δημοτική μου το έγραψε ο «Φαλέας». Αρχίζει τώρα ο «πόλεμος» μεταξύ εμού του «αιρετικού» και των εν λόγω φίλων μας ειδωλο-εικονολατρών. Το κείμενο που εγώ έστειλα, ήταν παρμένο από βιβλίο που πραγματεύεται την εικονολατρεία. Δεν γνώριζα όμως ότι το κείμενο αυτό του Παπαρρηγόπουλου το ανέγραφε το βιβλίο εν περιλήψει, και μη έχοντας –τότε- ανά χείρας την εγκυκλοπαίδεια με το ακριβές κείμενο του Παπαρρηγόπουλου, θεώρησα ότι έτσι το γράφει ο ιστορικός και όχι όπως ο «Φαλέας» μου το έστειλε σε δημοτική μετάφραση εστιάζοντας στην φράση «οικουμενική αυτού σύνοδο» για να δείξει ότι του αυτοκράτορα ήταν η σύνοδος -ως κτήμα του δήθεν- και όχι οικουμενική, και του έδειξα "τί εστί" κείμενο Παπαρρηγόπουλου, νομίζοντας φυσικά ότι έτσι είναι επακριβώς.

Τελικά, ανάρτησαν φωτοτυπία της σελίδας –την οποίαν εγώ ζήτησα- με το κείμενο του Παπαρρηγόπουλου σε δικό τους blog, και «ανέκραζαν» συνεχώς ως κράζουν οι ιθαγενείς για το θύμα τους τον «Σπορέα» (εμένα δηλαδή) αποκαλώντας με απατεώνα και διαστρεβλωτή της αλήθειας που με παραποιημένα κείμενα παραπλανώ τους ορθόδοξους. Αναγνώρισα λοιπόν –ως έντιμος και αληθής Χριστιανός– το άδολο λάθος μου και απολογήθηκα για την αναστάτωση που άθελά μου προκάλεσα. Ποτέ, μα ποτέ όμως –και τους το δήλωσα αυτό– δεν παραιτήθηκα από την γνώμη μου για τον ορισμό οικουμενικής συνόδου –έστω και άτυπης- του 754.

Αυτό που έγραψα στον «Φαλέα» ήταν το εξής:

Όλη η συζήτηση φίλοι μας που έγινε στο Χριστιανικό Blog "ΑΝΩΘΕΝ ΣΟΦΙΑ", εάν ενδιαφέρεστε να την διαβάσετε υπάρχει στον δεσμό: http://anothensofia.blogspot.com/2010/06/blog-post_11.html

Ο Χρήστος, εκδότης του Blog "Αντιαιρετικός, (θα τον δούμε και παρακάτω) όπου και δημοσίευσε την επίμαχη φωτοτυπία του Παπαρρηγόπουλου αποκαλώντας με απατεώνα, δημοσίευσε επίσης και το παραπάνω μήνυμά μου που απέστειλα στον "Φαλέα", και το έκανε αυτό για να με παρουσιάσει ώς… περισσότερο απατεώνα.

Όμως…, Ώ! του παραλόγου…! δέν πρόσεξε ο Χρήστος, ο καθηγητής Θρησκευτικών ότι η επιστολή μου αποτελείτο από τέσσερις (4) παραγράφους, και δημοσίευσε "κατά λάθος"(!) μόνο την μία παράγραφο μου, ώς "απόδειξη"! της απατεωνιάς μου, προσθέτοντας και την υπογραφή μου στο τέλος για να φανεί ότι εκεί τελείωσα την… απολογία μου. Αναρωτιέμαι λοιπόν, ποιός τελικά είναι ο απατεώνας, εγώ ή ο Χρήστος;

Για τον όρο«Οικουμενική» που απέδωσα…

Λέτε να είμαι ο μόνος;

Για τον όρο αυτόν που απέδωσα στη Σύνοδο της Ιέρειας, βρήκα και άλλες Ιστοσελίδες που αποδίδουν οικουμενικότητα (και ως φρασεολογία) στη Σύνοδο της Ιέρειας του 754, όπου και ακολουθούν αποσπάσματα κειμένων τους, για να συνεχίσουμε σ' αυτή την ενότητα που είναι και η απάντηση μου στους τυφλούς θρησκευόμενους ειδωλο-εικονολάτρες:

«Συνέρχεται το 754 Οικουμενική Σύνοδος στην Ιέρεια η οποία τον αναθεμάτισε (σημ."Σπορέα": τον Ι. Δαμασκηνό). Μετά τριάντα τρία χρόνια, συνήλθε ή Ορθόδοξη Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία αποκήρυξε την Σύνοδο της Ιέρειας, ως αιρετική, καταδίκασε τους εικονομάχους και δικαίωσε τον μοναχό Ιωάννη Δαμασκηνό!» http://athos.forumup.gr/about2699-15-athos.html

«Υπάρχει τοπική Σύνοδος που αναγνωρίστηκε ως άμεσα Οικουμενική: Η εν Κωνσταντινουπόλει του 381. Και πολλές όντως Οικουμενικές, που κατα την έκφραση του πάλαι ποτέ Ρώμης -Λέοντος;- που κατόρθωσαν να χαρακτηρισθούν "ληστρικές": Η Σύνοδος του 449, η της Ιέρειας του 754, η της Λυών το 1274, ή της Φερράρας – Φλωρεντίας του 1438-9 κ.α.» http://www.agiooros.net/forum/viewtopic.php?f=74&t=8079&start=20

«Συνέρχεται το 754 Οικουμενική Σύνοδος…» http://entoytwnika.blogspot.com/2010/04/blog-post_08.html

«Το 754 μ.Χ. συγκάλεσε αντικανονική Οικουμενική Σύνοδο, την λεγόμενη εικονομαχική, στην Ιέρεια για να επιβεβαιώσει δογματικά την εικονομαχία» http://st-spyridon.over-blog.com/30-categorie-1109673.html

Διαβάσατε ένα μόνο δείγμα για την αναφορά στην Οικουμενικότητα της Συνόδου του 754, από Ορθόδοξες Ιστοσελίδες, και δέν είμαι μόνο εγώ που της απέδωσα αυτόν τον χαρακτηρισμό ο ποίος ξεσήκωσε τους εν λόγω ειδωλο-εικονολάτρες.

Τελικά, οι«κραυγάζοντες» για τη «νίκη»τους ειδωλο-εικονολάτρες, ότι κατέχουν το αυθεντικό κείμενο του Παπαρρηγόπουλου, ανάρτησαν στα blog τους την επίμαχη φωτοτυπία που ακολουθεί, η οποία δείχνει την λέξη "αυτού" στο κείμενο του Παπαρρηγόπουλου (για να μας δείξουν ότι η σύνοδος εκείνη ήταν του αυτοκράτορα -κάτι σαν κτήμα του δηλαδή-), την οποίαν λέξη εγώ δέν… συμπεριέλαβα σκόπιμα, και λόγω… "απατεωνιάς" μου, όπως με κατηγορούν οι τυφλοί και μωροί θρησκόληπτοι ειδωλο-εικονολάτρες:

Με την παραπάνω κόκκινη επισήμανση δημοσίευσαν (με περίσσιο κομπασμό) το κείμενο εστιάζοντας στην λέξη «αυτού» όπου και την σημασία της την έγραψα παραπάνω. Επιμένοντας όμως εγώ, πως δεν αλλάζει η ουσία του θέματος με την μια και μόνο λέξη, καταναλώθηκα στο να αποδείξω του λόγου το αληθές. Ερεύνησα τον Παπαρρηγόπουλο –ανά χείρας αυτή την φορά- και το αποτέλεσμα είναι το παρακάτω, όπου και εξ’ ίσου αλλά και με τον ίδιο τρόπο με τους ειδωλο-εικονολάτρες παρουσιάζω, για να δείξω, ή καλύτερα να αποδείξω, ότι καμία διαφορά δεν υπήρχε στην επίμαχη λέξη από την ουσία των λεγομένων μου. Οι αυτοκράτορες συγκαλούσαν τις Οικουμενικές Συνόδους –όπως υποδεικνύω και στο παρόν μου άρθρο-, και εάν αρνούνται οι εν λόγω φίλοι μας ειδωλο-εικονολάτρες την οικουμενικότητα της Συνόδου της Ιερείας του 754, λόγω του ότι ήταν «αυτού» του αυτοκράτορα, τότε θα πρέπει να αρνηθούν π.χ. και την οικουμενικότητα της Συνόδου της Νικαίας, η οποία συνεκλήθη υπό του Μ. Κωνσταντίνου. Γιατί; Διότι «υπ’ αυτού» συνεκλήθη, όπως ο Παπαρρηγόπουλος γράφει αμέσως παρακάτω. [18]

Σε επικοινωνία μου με τον «αναρτηστή» της πρώτης φωτοτυπίας, του έδωσα μια γεύση του δημοσιεύματός μου (δηλαδή του παρόντος) που θα έκανα, και η απάντησή του στο blog του ήταν μεταξύ άλλων η εξής:

Χρήστος: «Όσο για την χρήση της Ελληνικής γλώσσας σκίζεις. Ίδιο το «αυτού» με το «υπ’ αυτού»; Δημοσίευσέ τα λοιπόν αυτά τα … Ελληνικά σου να «γελάσει και το παρδαλό κατσίκι»!!!»

Αυτά έγραψε ο εκδότης του blog «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ», ο οποίος όταν καυτηρίασα την ανωνυμία ή ψευδωνυμία του, μου συστήθηκε –δημόσια- λέγοντάς: «Χρήστο Παλάντζα με λένε και είμαι καθηγητής Θρησκευτικών στο 3ο Γυμνάσιο Λαμίας». Παρ' όλα αυτά όμως, δημοσιεύω το παρόν έτσι για να… γελάσει –με εμένα ή με τον… καθηγητή Θρησκευτικών– και το παρδαλό κατσίκι.

Εφόσον όμως και με αυτό δεν πείθεται ο φίλος μας -και οι σύν αυτώ ίσως-, του(ς) δίνω άλλη μια απόδειξη παραλληλισμού της λέξεως «αυτού».

Στην 4^η Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνος, ο δεύτερος σύζυγος της Πουλχερίας, ο βασιλεύς Μαρκιανός, προσήλθε στη Σύνοδο, «και ελάλησε προς αυτή Λατινιστί». Ο Παπαρρηγόπουλος γράφει:

«Και όμως, η σύνοδος "αυτού" συνέκειτο καθ’ ολοκληρίαν εξ’ Ελλήνων αρχιερέων»[19]

Ας δούμε λοιπόν και του λόγου το αληθές, χάριν του φίλου μας του κ. καθηγητή θρησκευτικών του 3ου Γυμνασίου Λαμίας, Χρήστου Παλάντζα… αλλά και του φίλου μας του "Φαλέα" (ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί) όπου και ανακίνησε το θέμα στο Χριστιανικό Blog "ΑΝΩΘΕΝ ΣΟΦΙΑ" και… μετά μας "χάθηκε". Είναι το μόνο εύκολο να το παίζεις φωστήρας (γενικά μιλάω) κάτω από ανωνυμία ή ψευδωνυμία, και όταν ο άλλος καταναλώνεται να σου βάλει… μυαλό, τότε εξαφανίζεσαι δίχως να ξέρει κάποιος ποιός είσαι τελικά. Αυτό συμβαίνει και με όλους αυτούς τους φίλους μας που γράφουν είτε ανώνυμα είτε με αρχικά του ονόματός τους. Πόση διαφορά υπάρχει φίλοι μου με μένα που βγαίνω πάντα με το όνομά μου και την ιδιότητά μου, και ας με κατηγορούν οι ειδωλο-εικονολάτρες ότι το κάνω από υπερηφάνεια και για δημοσιότητα. Εξ' άλλου, τις κατηγορίες που εκτοξεύουν εναντίον μου, τις εκτοξεύουν στον επώνυμο ΓΙΩΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ, και όχι σε κάποιο φάντασμα δίχως όνομα. Είναι όμορφο τελικά, αντρίκιο και Χριστιανικό, να λές στον συνομιλητή σου, "αυτός είμαι που σου μιλώ", και με αυτόν τόν τρόπο δείχνεις ότι σέβεσαι τον απέναντί σου. Τέλος, η απόδειξη του "αυτού" ακολουθεί αμέσως:

Άστοχοι λοιπόν αποδεικνύονται οι απρεπείς χαρακτηρισμοί που μου απέδιδαν οι κραυγάζοντες Ιθαγενιστί ειδωλο-εικονολάτρες και κατά συνέπεια πιστεύω να κουρνιάσουν στις φωλιές τους, διότι καθώς φαίνεται, "γαύγιζαν και αυτοί σε ξένο δέντρο".

Ο Χρήστος λοιπόν, σχολιάζοντας στο Blog του, και σε στύλ άρθρου, τα γεγονότα αυτά, λασπολόγησε εναντίον μου και δημοσίευσε την παραπάνω επιστολή μου στον "Φαλέα" για να "αποδείξει" και την "απατεωνιά" μου, όμως δημοσίευσε ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ της επιστολής μου όπου και μ' αυτό το κείμενο μόνο του και αποκομμένο από το υπόλοιπο με δείχνει να αποδέχομαι την "απατεωνιά" μου.

Με περίσσιο ειρωνικό θράσος, που δείχνει καθ' ολοκληρίαν την "ορθο(λ)οξία" του, μου έστειλε και το παρακάτω ηλεκτρονικό μήνυμα όπου και διακρίνω το δαιμόνιο της ειρωνείας που τον διακατέχει. Γράφει λοιπόν, και το δημοσιεύω με τα στοιχεία όπως τα λαμβάνω σε όλα τα e-mail που μου έρχονται:

NAME:Χρήστος

COUNTRY: Ελλάδα

mail: palchristos@yahoo.gr

B1: Αποστολή

Remote Name: 89.210.221.111

Remote User: HTTP User Agent: Mozilla/4.0 (compatible; MSIE 7.0; Windows NT 5.1; FunWebProducts; SIMBAR={D037CF04-3A8A-4FA0-B0F3-A0618DA13CC1}; InfoPath.1; .NET CLR 2.0.50727)

Date: Tuesday July 13, 2010

Time: 02:40:48 PM

CONTACT: "Κ. Οικονομίδη που είσαι χάθηκες! Τι θες δηλαδή. Να βάλουμε την Νικολούλη να σε βρει; Όλοι σε αναζητούν στο διάλογο. Τελικά δεν μου είπες πως το λένε το βιβλίο που έγραφε το κείμενο του Παπαρηγόπουλου. Κρατικό μυστικό είναι και δεν έχει ούτε τίτλο ούτε συγγραφέα. Τελειώνοντας σου αφιερώνω το άρθρο που ανέβασε ο Ποπάι στην ΟΟΔΕ για την αφεντιά σου με τα πρακτικά του Mansi. Δυστυχώς σε έχει κάνει "του αλατιού". Άντε να βρεις σπηλιά να κρυφτείς τώρα. Παραθέτει ολόκληρες τις σελίδες των πρακτικών φωτοτυπημένες, όπως εγώ με τον Παπαρηγόπουλο και όχι τις δυο – τρεις φρασούλες που είχες εσύ. Καημένε με ποιους πήγες και έμπλεξες. Δεν ήξερες; Δεν ρώταγες; Να και ο σύνδεσμος να δεις τα ρεζιλίκια σου και το ξεσκέσπασμα μιας ακόμη απάτη σου. Τελικά πλάκα – πλάκα πας να επικυρώσεις και πανηγυρικά τον τίτλο του απατεώνα που σου έδωσα. http://www.oodegr.com/oode/orthod/praktikes/notheia_sporeas_1.htm#5 Σε χαιρετώ και εύχομαι να σε βρει η Νικολούλη γιατί σε πεθυμήσαμε Χρήστος Υ.Γ. Για τα σχόλια στο επικείμενο άρθρο σου δεν πήρες ακόμα θέση. Τι θα γίνει. Θα τα επιτρέψεις ή όχι;"

Καταλαβαίνει κανείς τα ορθόδοξα συναισθήματα του Χρήστου ο οποίος μας συστήνεται ως καθηγητής Θρησκευτικών στο 3ο Γυμνάσιο Λαμίας. Άκου… Θρησκευτικών! Εύλογο θα ήταν να μήν ασχολούμαι πλέον με τέτοιου είδους τυπάκους, όμως εξακολουθώ για λίγο ακόμη χάριν της αλήθειας και του σεβασμού που έχω στους αναγνώστες μου.

Γράφει επίσης στο Blogο Χρήστος Παλάντζας, ο καθηγητής… Θρησκευτικών:

"Και να σου πω κάτι για να σε γελοιοποιήσω τελείως. Το ανώνυμο αυτό βιβλίο που όλο επικαλείσαι βάζω στοίχημα πως δεν έχει κόψει την λέξη «του» ή στην καθαρεύουσα «αυτού», αλλά το έκοψες από μόνο σου γι’ αυτό και δεν το παρέθεσες ποτέ. Και αν τολμάς πες τον τίτλο του, τον συγγραφέα και την σελίδα".

Λίγο με ενδιαφέρει φίλοι μου εάν ο ειδωλο-εικονολάτρης Χρήστος με πιστεύει ή όχι. Η αλήθεια είναι αρετή για μένα και κατά συνέπεια δέν έχω τίποτα να κρύψω. Επαναλαμβάνω το υπέροχο γνωμικό που συχνά χρησιμοποιώ, ότι: "Όταν λές την αλήθεια, έχεις και τούτο το καλό, ότι δέν είναι ανάγκη να θυμηθείς τί είπες κάποτε" όπως δηλαδή κάνω πάντοτε κι' εγώ. Παρ' όλα αυτά θα του δείξω του ειδωλο-εικονολάτρη αυτό που μου ζητάει, έτσι για να τον βγάλω από την… θρησκευτική και ανήθικη "κάψα" του. Το κείμενο το αντέγραψα όπως προείπα, από βιβλίο που πραγματεύεται το θέμα εικονολατρεία, νομίζοντας ότι έτσι είναι το καθεαυτού κείμενο του Κώστα Παπαρρηγόπουλου. Αυτό το αθώο "λάθος" μου το "πλήρωσα" με τον χρόνο που διέθεσα για την "αφεντιά" του Χρήστου και της ειδωλο-εικονολατρικής παρέας του. Δέν πειράζει όμως, χάρισμά τους. Ας δεί ο Χρήστος και την φωτοτυπία του βιβλίου που επίμονα μου ζητάει να δεί και ας μου πεί εάν υπάρχει διαφορά ή εάν εγώ το έγραψα έτσι επίτηδες για το… απατηλό μου θεαθήναι, όπως με κατηγορεί! Ω! ανόητε καθηγητά των θρησκευτικών!

Από το Βιβλίο "Η ΠΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ" σελίδα 27, εκδόσεις "Ο ΛΟΓΟΣ" 

 [Οι χρωματικές υπογραμμίσεις υπάρχουν στο κείμενο που έγιναν παλαιότερα από μένα]

Πέραν τούτου, ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης ας βγάλει τα συμπεράσματά του για την βρεφική τάση που διακατέχει τους ειδωλο-εικονολάτρες "-δήθεν- αντιαιρετικούς" με το να καταπιάνονται με τέτοιου είδους ανόητα λογοπαίγνια εις βάρος των σοβαρών Βιβλικών θεμάτων που δείχνουν να τα αγνοούν. Εύχομαι να μή το κάνουν σκόπιμα.

Αξίζει εδώ παρεμπιπτόντως, και για χάρη των αναγνωστών μας, να αναφέρω ότι στις συνόδους αυτές, θεωρούσαν -με την βυζαντινή μεγαλοπρέπεια που τους διέκρινε- ότι αντιπροσώπευαν τον "ξυπόλυτο" Ιησού Χριστό, και έτσι χάραζαν και την πορεία της Εκκλησίας όπως αυτοί ήθελαν.

Βλέπετε παρακάτω σκηνικό από την Δ' Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνος (451) με τον Μαρκιανό ως ΑΡΧΗΓΟ και… "άγιο" !!!

Φυσικά δέν θέλω, μ' αυτά που έγραψα παραπάνω, να ομοιωθώ με αυτούς τους τύπους, και να προβάλω την αξίωση ότι τώρα αυτοί δεν έχουν πού να κρυφτούν ως ειδωλο-εικονολάτρες που μου «εκραύγαζαν Ιθαγενιστί» για την –δήθεν- απατεωνιά του «Σπορέα» περί της λέξεως «αυτού», αλλά παρακαλώ τον Θεό όπως ανοίξει τους οφθαλμούς τους για να δούν την αλήθεια κατάματα και Βιβλικά, και όχι θρησκευτικά, εγκαταλείποντας πλέον την ειδωλολατρεία που είναι βδέλυγμα στα μάτια του Θεού, αρχίζοντας επιτέλους να Τον λατρεύουν «εν πνεύματι και αληθεία» όπως μας προτρέπει ο ίδιος ο Κύριος να κάνουμε.

ΕΙΘΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΦΩΤΟΤΥΠΗΜΕΝΟ ΥΛΙΚΟ [εδώ]

Σύνοδος Ιερείας και Ζ' Σύνοδος

Ας επαναλάβω και πάλι για τον φίλο "Φαλέα" και όχι μόνο, ότι, κανονικά η Σύνοδος της Ιερείας θα έπρεπε να είναι η Ζ' Οικουμενική, και όχι αυτή που η Ειρήνη συνεκρότησε, διότι… "Σ’ αυτή, οι επίσκοποι πρόθυμα ακύρωσαν τη σύνοδο του 754, κατάργησαν τον χαρακτηρισμό της ως «Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου» – χαρακτηρισμό που κράτησαν για τη δική τους σύνοδο – και επανέφεραν τις εικόνες σύμφωνα με τη θέληση της Ειρήνης" [20]

Επίσης, η Ειρήνη όταν συνεκάλεσε την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο, αντιπρόσωποι πατριαρχείων παρευρέθησαν αντί των πατριαρχών. Τον Ρώμης Αδριανόν Α' τον αντιπροσώπευσαν ο Πέτρος και ο… Πέτρος, δύο πρεσβύτεροι. Ο πατριάρχης Κων/πόλεως Ταράσιος, για να προσκαλέσει τους πατριάρχες της Ανατολής, έστειλε απεσταλμένους οι οποίοι ποτέ δεν έφτασαν, εφόσον εμποδίστηκαν στη Συρία, και οι Σύριοι έδωσαν σ' αυτούς δύο μοναχούς πρεσβύτερους, τους Ιωάννη και Θωμά, για να αντιπροσωπεύσουν τα πατριαρχεία Αντιοχείας και Αλεξανδρείας που ο Ταράσιος έστειλε να προσκαλέσει. Ο ένας εξ' αυτών των μοναχών, ο Ιωάννης, υπέγραψε τα πρακτικά της Ζ' Συνόδου σημειώνοντας ψευδώς τον εαυτό του ως "σύγκελλον" και δέν ανέφερε ποιανού πατριάρχη ήταν απεσταλμένος. Απεναντίας, ανέφερε ότι ήταν αντιπρόσωπος των τριών πατριαρχών. Ο Θωμάς, ο άλλος μοναχός, υπέγραψε και αυτός ψευδώς ώς δήθεν να ήταν ο ηγούμενος του μοναστηριού Αγίου Αρσένιου στην Αίγυπτο.

Καλό είναι να δούμε και τον τρόπο διεξαγωγής των Συνόδων αυτών, αλλά και τα στοιχεία που χρησιμοποιούσαν για να εδραιώσουν τις αποφάσεις τους…

Η "Χρονογραφία", (έκδοση De Boor, σελίδα 461), μας αναφέρει ένα γραπτό του χρονογράφου Θεοφάνη, όπου έγραψε μετά από 25 έτη για τους δύο μοναχούς Ιωάννη και Θωμά, που αναφέραμε παραπάνω, και είναι το εξής:

"… και ήνεγκαν εκ μέν Αντιοχείας Ιωάννην τόν μέγαν και περιβόητον λόγω και έργω αγιωσύνης μετέχοντα και σύγκελλον τού πατριάρχου Αντιοχείας γεγονότα, και Θωμάν Αλεξανδρείας, άνδρα ζηλωτήν και ευλαβέστατον, όστις καί αρχιεπίσκοπος τής έν τώ Ιλλυρικώ μεγαλοπόλεως Θεσσαλονίκης γενόμενος διέπρεψεν".

Ο Ιωάννης λοιπόν, σύμφωνα με τον Θεοφάνη, ήταν περιβόητος λόγω αγιωσύνης, και ο Θωμάς ζηλωτής και ευλαβέστατος. Και όμως και οι δυό τους ήσαν ψεύτες της Ζ' οικουμενικής συνόδου. Έτσι αντιλαμβάνονται την αγιότητα οι ορθόδοξοι του τότε αλλά και του τώρα.

ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ, ΟΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΘΩΜΑ (σύγκελλος και ηγούμενος αντίστοιχα) ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΑΜΦΙΒΟΛΕΣ, όπως μας πληροφορεί ο Αρχιμ. Βασ. Στεφανίδης στην "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ" του σελίδα 260, και συνεχίζοντας μας λέει, ότι:

" οι πατριάρχες της Ανατολής δέν είχαν γνώση περί των "αντιπροσώπων" αυτών, και κατά συνέπεια, και από νομικής πλευράς δέν αναγνωρίζονται ως αντιπρόσωποι των πατριαρχών".

Άρα; με τέτοιου είδους ιερατικά τερτίπια, παράλογο είναι που υποστηρίζουμε ότι:

"οι επίσκοποι πρόθυμα ακύρωσαν τη σύνοδο του 754, κατάργησαν τον χαρακτηρισμό της ως «Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου» – χαρακτηρισμό που κράτησαν για τη δική τους σύνοδο – και επανέφεραν τις εικόνες σύμφωνα με τη θέληση της Ειρήνης" όπως η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους αναγράφει;

Για τον χρονογράφο Θεοφάνη, που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο και στην Ζ' οικουμενική σύνοδο, όπου βλέπουμε και τον ειδωλο-εικονολάτρη ΕΠΙΦΑΝΙΟ ΔΙΑΚΟΝΟ να δίνει την χαρά στους ομοίους του ειδωλο-εικονολάτρες του "Αντιαιρετικού Εγκολπίου"και της "ΟΟΔΕ" να χλευάζουν τον "Σπορέα", έχουμε να γράψουμε τα εξής:

Για την διακόσμηση των ναών λίγες μόνο γραπτές μαρτυρίες διασώθηκαν οι οποίες όμως όλες προέρχονται από εικονόφιλους συγγραφείς, «και γι’ αυτό δεν είναι πάντοτε αξιόπιστες». Και ο ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΔΙΑΚΟΝΟΣ, ανήκε στους εικονόφιλους όπου και για την αξιοπιστία του επιφυλασσόμεθα, και αυτό διότι… η Ιστορία μας πληροφορεί, ότι, εκτός τα σφάλματα των εικονομάχων: «και οι εικονολάτρες περιέπεσαν σε πολλά σφάλματα: πλαστογράφησαν, νόθευσαν και διέστρεψαν τα κείμενα τόσο πολύ, όσο και οι αντίπαλοί τους» [ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε, τόμος Η’ σελίδα 257]

Για την διαστροφή των κειμένων, όπως πληροφορούμεθα από την ιστορία, έχω να επισημάνω και το εξής σημαντικό. Οι πληροφορίες αυτών που… "Ανέγνω", (βλέπε Επιφάνιος Διάκονος και λοιποί), προέρχονται και από τους χρονογράφους της εποχής. Ξεχωρίζουν δύο σημαντικοί χρονογράφοι, ο Θεοφάνης, όπως έκανα λόγο προτού, και ο Νικηφόρος, όπου για τους δύο αυτούς χρονογράφους, μαθαίνουμε ότι την εποχή εκείνη της εικονολατρείας, "Ομολογουμένως διαστρέφανε την αλήθειαν πολλάκις, αν όχι πάντοτε εξ' ίσου" [21]

Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε άραγε, ότι, επίπλαστα και νόθα κείμενα "ανέγνω" ο διάκονος Επιφάνιος ή ότι τα διέστρεψαν και τα ενόθευσαν μόνοι τους; Ναί, γιατί όχι; Ο χρονογράφος Θεοφάνης έδρασε στην εποχή εκείνη, και παρά τα σπουδαία ιστορικά στοιχεία που μας μεταφέρει, είναι αποδεδειγμένο πλέον ότι εψεύδετο σε πολλά από αυτά. Διαβάζουμε για τον Θεοφάνη ότι: "Πήρε μέρος στις εργασίες της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια της Βιθυνίας, στο Ναό της Αγίας Σοφίας, το 787 μ.Χ., κατόπιν αίτησης του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου, όπου αποφασίστηκε η αναστήλωση των εικόνων και η καταδίκη της Εικονομαχίας… Το πιο γνωστό του έργο είναι η Χρονογραφία, η εξιστόρηση δηλαδή των ιστορικών γεγονότων από την εποχή του Διοκλητιανού ως το δεύτερο έτος της βασιλείας του Μιχαήλ Α' (285-813 μ.Χ). Το έργο του, γραμμένο από την οπτική γωνία των εικονόφιλων, αποτελεί τη σημαντικότερη ιστορική πηγή γι' αυτή την ιστορική περίοδο… Ανακηρύχτηκε άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαρτίου".

Βλέπετε ότι αγιοποιήθηκε και αυτός διότι εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των ειδωλο-εικονολατρών, διότι, συνέβαλε και αυτός στον "υπό των χρονογράφων αλλοιωθέντος αληθινού χαρακτήρος τών χρόνων εκείνων" όπως και πάλι ο ιστορικός μας μεταφέρει.

Και πάλι πληροφορούμεθα για τα σπουδαία ατοπήματα του ειδωλο-εικονολάτρη χρονογράφου Θεοφάνη, για την εποχή εκείνη της Συνόδου ως εξής:

"Τούτων δέ τεθέντων εκ μόνης της αντιπαραθέσεως των λόγων του Θεοφάνους πρός τους όρους της συνόδου εξάγεται αναμφισβητήτως ότι ο χρονογράφος ούτος ψεύδεται ασυστόλως ελέγχων τους βασιλείς της μεταρρυθμίσεως ώς ζητήσαντας να απαγορεύσωσι, πλήν τής τών εικόνων προσκυνήσεως, και τάς πρεσβείας της Θεοτόκου και των αγίων. Η προσκύνησις των εικόνων απηγορεύθη αληθώς, τά περί πρεσβειών όμως της Παναγίας και των αγίων πάτρια δόγματα, δηλαδή τα περί της σχετικής λατρείας δόγματα, ού μόνον δέν κατηργήθησαν, αλλά και επί ποινή αναθέματος κατά των αντιφρονούντων πανηγυρικώς επεκυρώθησαν" [22]

Δηλαδή, το μίσος που ένοιωθαν οι ειδωλο-εικονολάτρες για τους εικονομάχους, τους ώθησε να γράψουν ψεύδη και κακοήθειες εναντίον τους, όπως βλέπουμε και στην εικονογραφική παράσταση δεξιά από τον χρονογράφο Μανασσή που ψευδώς κατηγορεί τον εικονομάχο Κωνσταντίνο Ε' (βλέπε λεζάντα της εικόνας), αλλά όπως έκανε και ο Θεοφάνης κατηγορώντας τους εικονομάχους βασιλείς ότι μαζί με τις εικόνες απαγόρευσαν και τα λοιπά πάτρια δόγματα τους, δηλαδή τις πρεσβείες στην Θεοτόκο και στους αγίους. Όχι ότι αυτά είναι σύμφωνα με την Βίβλο, αλλά η αλήθεια της διαστρέβλωσης αυτή είναι, διότι όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός, οι αντίθετοι με τις αναφερόμενες πρεσβείες αναθεματίζονταν.

Πώς να άφηναν λοιπόν οι ειδωλο-εικονολάτρες άθικτα και τα πατερικά κείμενα, που ήταν ενάντια στις εικόνες; Τα ενόθευσαν οι ίδιοι τους, όπου κατέστρεψαν και τα πρακτικά της ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΕΙΑΣ του 754 για να μή υπάρχουν πλέον στοιχεία αποδεικτικά και έως τώρα αλωνίζουν όπως αυτοί ήθελαν από τότε.

Καταλαβαίνετε λοιπόν φίλοι μου σε τί στοιχεία βασίστηκαν ο Επιφάνιος διάκονος και οι σύν αυτώ ειδωλο-εικονολάτρες, που πιστεύουμε ότι και οι ίδιοι συμμετείχαν στην διαστρέβλωση των πατερικών κειμένων, λέγοντας ότι άλλοι τα διαστρέβλωσαν και τα νόθευσαν, διότι η ιστορία μας βεβαιώνει ότι και οι ειδωλο-εικονολάτρες "πλαστογράφησαν, νόθευσαν και διέστρεψαν τα κείμενα τόσο πολύ". Πέραν τούτου, περιττό είναι να ασχολούμεθα πλέον με την αξιοπιστία του Επιφάνιου Διακόνου, όπου και τον έκαναν σημαία τους οι ειδωλο-εικονολάτρες του "Αντιαιρετικού Εγκολπίου"και τα παπαγαλάκια της "ΟΟΔΕ", για να κτυπήσουν τον "Σπορέα", όπου στην ουσία κτυπούν την αλήθεια, διότι λίγο με ενδιαφέρει εάν εγώ πονέσω.

Αμφιβολίες Πατριαρχών για την αναγνώριση της Οικουμενικότητας της Ζ' Συνόδου.

Παρά του ότι οι Εκκλησίες Ιεροσολύμων, Αντιοχείας, Αλεξανδρείας και Ρώμης ήσαν υπέρ των εικόνων, για την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο όμως εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους ώς προς την αναγνώριση της Οικουμενικότητάς της. Ο Εκκλησιαστικός συγγραφέας Β. Στεφανίδης, στην υποσημείωση της σελίδας 261, γράφει:

"Δια τούτο αί Εκκλησίαι Ιεροσολύμων, Αντιοχείας, Αλεξανδρείας και Ρώμης ανεγνώριζον μέν τάς αποφάσεις τής Ζ' Οικουμ. Συνόδου, αμφέβαλον όμως, άν έπρεπε νά τάσσεται μεταξύ τών οικουμενικών ("ίσως παρά τισιν εστίν αμφιβολία", μαρτυρία τού Κωνσταντινουπόλεως Φωτίου έν τή πέμπτη συνεδρία τής συνόδου του 879, [Mansi, 17, 493] Hefele, Conciliengeschiche, 4, 477). Θεόδωρος ο Στουδίτης (+826, Επιστολή 38 του πρώτου βιβλίου) αναγράφει τά αίτια τούτου. Οι αντιπρόσωποι, δηλονότι, των ανατολικών πατριαρχείων δέν ήσαν έν τάξει, οί δέ τού Ρώμης δέν ήσαν έν απολύτω τάξει, ώς σταλέντες είς τήν Κων/πολιν όχι ειδικώς διά την σύνοδον, αλλά δι' άλλην αιτίαν, καθηρέθησαν δέ υπ' αυτού ώς υπερβάντες την δικαιοδοσίαν αυτών. Τα δια τούς αντιπροσώπους τού Ρώμης λεγόμενα είναι άγνωστα αλλαχόθεν και δέν φαίνονται αληθή, διά τούτο ο Baronius (+1607) ηρνήθη τήν γνησιότητα της επιστολής ταύτης τού Στουδίτου. Πάντως αδίκως, διότι ο Στουδίτης έν άλλη μεταγενεστέρα επιστολή παραπέμπει είς την προγενεστέραν εκείνην επιστολήν. "Εί καί ποτε καί πως και τισιν απεκρίθημεν ετέρως" (Επιστολή 127 του δευτέρου βιβλίου). Η Ζ' Οικουμ. Σύνοδος εκυρώθη υπό τών συνόδων τής Κων/πόπεως 869 και 879 και ανεγνωρίσθη γενικώς ώς οικουμενικήν. J. Hergenrother, Photius, τόμος Ι, σελ. 251 κ. έξ. τόμος ΙΙ, σελ. 62, σημ. 120.

Διαβάζοντας κανείς τον Mansi στη συγκεκριμένη σελίδα της παραπομπής -και όχι μόνο- θα διαπιστώσει την ψυχολογική καταπίεση που επέβαλαν οι ιθύνοντες στους αρνητές των αποφάσεων τους. Όποιος δέν αναγνωρίσει, λένε, αυτήν την Ζ' Σύνοδο ώς οικουμενική όπως και τις άλλες έξι, ας είναι ΑΝΑΘΕΜΑ. Και η "αγία" σύνοδος επιβεβαιώνει… "ΑΝΑΘΕΜΑ". Με τρόμο και φόβο απειλούσαν τους ενάντιους για να τους αποσπάσουν το "ναί" τους. Το αντίθετο μάλιστα, το ΑΝΑΘΕΜΑ το έδιδαν και σε όποιον αναγνώριζε ως Οικουμενική την Σύνοδο της Ιερείας του 754, όπως την απεκάλεσα και εγώ και… εισέπραξα (από τους ειδωλο-εικονολάτρες) το "ΑΝΑΘΕΜΑ" τους!!! ΌΜΩΣ…

Σύμφωνα λοιπόν και με αυτά τα στοιχεία από τους ιστορικούς και τους Εκκλησιαστικούς Πατέρες που καταφέρονται ενάντια στην ειδωλο-εικονολατρεία, τίθεται το ερώτημα, ποιούς άραγε θα πιστέψουμε για το θέμα αυτό των εικόνων; Την Αγία Γραφή;τις τόσες μαρτυρίες κατά των ειδώλων; ή την "ανάγνωση" του ειδωλο-εικονολάτρη διακόνου Επιφάνιου περί της υποτιθέμενης νοθείας στα εν λόγω κείμενα; Δικά σας λοιπόν τα συμπεράσματα.

Τα βδελύγματα στα μάτια του Θεού είναι μάλλον αρεστά στους ειδωλο-εικονολάτρες.

ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΕΣ, ανασκόπηση των γεγονότων.

Η περίοδοι των ετών 726 έως το 780 και από το 813 έως το 843, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον στον χώρο της θρησκείας. Είναι οι περίοδοι της Εικονομαχίας και της Εικονολατρείας. Της Εικονοκλαστικής περιόδου τα γραπτά καταστράφηκαν από την Εικονολατρική Έβδομη Σύνοδο λόγω του ότι υπήρχαν πολύ ισχυρές αντιπαραθέσεις.

Την εικονομαχία την υποστήριξαν οι Αυτοκράτορες Λέων Γ', Λέων Ε', Μιχαήλ Β' καθώς και ο Θεόφιλος. Την εικονολατρεία την υποστήριξαν οι Αυτοκράτειρες Θεοδώρα και Ειρήνη. Σε δύο γυναίκες λοιπόν η Ορθοδοξία οφείλει τον θρίαμβό της με την επικράτηση της εικονολατρείας, γνωστή και ως «Ο Θρίαμβος της Ορθοδοξίας».

Από τον έκτο όμως αιώνα βλέπουμε να ξεκινούν οι διαμάχες αυτές για τις εικόνες-είδωλα που εναντιώνεται ο Λόγος του Θεού σ’ αυτά. Έγιναν τότε οι αποκαθηλώσεις των εικόνων, και κάποιες εικόνες καταστράφηκαν. Ο φανατισμός στο Όνομα του Χριστού έδειξε το σατανικό πρόσωπο και των δύο πλευρών, εικονομάχων και εικονολατρών, διότι ουδέποτε ο Βιβλικός Χριστιανός θα μπορούσε να συμπεριφερθεί με τέτοιον τρόπο.

Κατά τον έβδομο αιώνα, παρατηρούμε τους Ιουδαίους και τους Μωαμεθανούς να προσκολλώνται με το μέρος των Εικονομάχων, διότι και οι δυό θρησκείες αυτές ήσαν ενάντια στις εικόνες. Οι τοιχογραφίες όμως που βρέθηκαν τον τρίτο αιώνα σε εβραϊκή συναγωγή, επόμενο είναι ότι δεν στοχεύουν στην –δήθεν- συνήθεια των Εβραίων για εικονογράφηση των συναγωγών τους εφόσον οι Ιουδαίοι βδελύσσονταν κάτι τέτοιο. Περί του αντιθέτου μόνο από φανατικούς ειδωλο-εικονολάτρες της εποχής μας το βλέπουμε να υποστηρίζεται για να αυτοδικαιωθούν ως πρός την αρχαία –δήθεν- συνήθεια προσκύνησης των εικόνων.

Τον Αυτοκράτορα Λέοντα Γ' οι καλόγεροι μοναχοί τον κατηγόρησαν ως άθεο και αιρετικό, με σκοπό να χάσει ο κόσμος την αφοσίωση του σ’ αυτόν. Ο καθηγητής Έσσελιγκ, για την εποχή του Λέοντα Γ' υποστηρίζει ότι κυρίως οι καλόγεροι ήταν εκείνοι που έγραψαν ενάντια στον Λέοντα με σκοπό να τον παρουσιάσουν αιρετικό και κακόβουλο, ο αυτοκράτορας εκείνος όμως, συνεχίζει ο Έσσελιγκ, είχε ειλικρινά την επιθυμία να προάγει το καλό και το συμφέρον του λαού, όπως γράφει ο διακεκριμένος δημοσιογράφος Νικόλαος Κωνσταντινίδης, στο βιβλίο του "ΒΥΖΑΝΤΙΟ". [23]

Ο Έσσελιγκ κάνει επίσης λόγο για μια κοινωνία «μόνο κατ’ όνομα χριστιανική» παρατηρώντας ότι στη Θεσσαλονίκη τον δικό τους άγιο Δημήτριο τον τιμούσαν παραπάνω από τον Θεό και ότι αρκετοί είχαν συνδέσει την τύχη τους με τον άγιο εκείνον, ο οποίος, νόμιζαν ότι, προστάτευε ολόκληρη την Θεσσαλονίκη. Δέν φρόντισε δυστυχώς εκείνος ο όχλος εικονολατρών να απαλλαγεί από τις διάφορες δεισιδαιμονίες οι οποίες είχαν ως πηγή τα διάφορα υπολείμματα των ειδωλολατρικών συνηθειών.

Γράφει ο Ν. Κωνσταντινίδης:

«Στην ουσία δηλαδή απλά υπήρξε μιά αντικατάσταση των πραγμάτων. Έτσι, σύμφωνα με αυτή την άποψη, τα ξύλινα αγαλματίδια που παρίσταναν θεούς αντικαταστάθηκαν από τα οστά των αγίων, ενώ και τα παλιά ειδωλολατρικά ονόματα πήραν νέα μορφή που ταίριαζε με τον Χριστιανισμό. Γι’ αυτό και άργησε να υποχωρήσει η λατρεία των ειδώλων, γι’ αυτό και οι πιστοί είχαν τόσες άλυτες και εύλογες απορίες, γι’ αυτό, τέλος, προκλήθηκε και η ένταση μεταξύ των εικονομάχων και των εικονολατρών».

Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ε’ ο επονομασθείς από τους καλόγερους «Κοπρώνυμος» (=κόπρος, κοπριά), διότι, λένε οι χρονογράφοι, όταν βαφτιζόταν γέμισε την κολυμβήθρα με τα κόπρανα του, άλλοι λένε ότι μύριζε τα ούρα και τα κόπρανα του αλόγου του, άλλοι λόγω του ότι στην ώριμη του ηλικία έτρεφε μακριά γενειάδα(!) –δηλαδή οι παπάδες που τρέφουν αλλά και εκτρέφουν τέτοιες γενειάδες πώς πρέπει να ονομάζονται;– και διάφορα κουραφέξαλα και ορθόδοξα τερτίπια. Ήταν, καθώς ψευδώς διαδίδουν, πολύ σκληρός στις αποφάσεις του και καταπίεσε τον λαό του. Το έτος 775 σε μιά μάχη με τους Βουλγάρους έχασε την ζωή του, όπου και ετάφη στο Ναό των Αγίων Αποστόλων, με το μίσος του λαού να τον συνοδεύει στην νεκρική του κατοικία, λόγω της καταπίεσης που τους επέβαλε. Όταν όμως οι Βούλγαροι απείλησαν και πάλι το Βυζάντιο, ο λαός εκείνος, ο εικονολάτρης λαός, που μίσησε τον αυτοκράτορα, θυμήθηκε τις πολεμικές επιτυχίες του και κλαίγοντας πάνω στον τάφο του αυτοκράτορα τον ικέτευαν να αναστηθεί και να τους σώσει από την Βουλγαρική απειλή.

Όσο κανείς διαβάζει την Εκκλησιαστική Ιστορία, βλέπει με έκπληξη την κατάσταση που επικρατούσε ανά τους αιώνες. Απάτες, φθόνοι, δολοπλοκίες, δολοφονίες, ανταρσίες, προσπάθειες από αυτοκράτορες αλλά και εκκλησιαστικούς ηγέτες να επιβάλουν στην υπάρχουσα εκκλησία το πιστεύω του καθενός, και τόσα ανεκδιήγητα «κατορθώματα» ενάντια στην απλή και ρητή θέληση του Θεού, ο Οποίος έδειξε τον δρόμο της Σωτηρίας μέσω του Υιού Του, τού Ιησού Χριστού, με τον ποιό απλούστερο τρόπο… την απλή πίστη σ’ Αυτόν και στο έργο Του επάνω στον Σταυρό. Όλα τ’ άλλα τα οποία έκαναν οι εκκλησιαστικοί ηγέτες ήταν για δικό τους όφελος περισσότερο παρά για το καλό του λαού. Οι τρείς πρώτοι αιώνες του Χριστιανισμού, ευτυχώς έβαλαν τα θεμέλια και μπόρεσαν αργότερα κάποιοι Πατέρες της Εκκλησίας να αντισταθούν στο στρεβλό και το σάπιο που κατέτρωγε την Χριστιανική πίστη και ζωή. Η κατάντια όμως που βλέπουμε μέχρι και σήμερα, στις περισσότερες χριστιανικές ομολογίες, είναι ηλίου φαεινότερο ότι δέν εισακούστηκαν οι πρώτοι εκείνοι Πατέρες.

Η Αυγούστα Ειρήνη ώς σύζυγος του αυτοκράτορα, και αργότερα Αυτοκράτειρα με τον θάνατο του συζύγου της, υποστήριξε την εικονολατρεία με πάθος. Σ’ αυτήν αλλά και στην Αυτοκράτειρα Θεοδώρα οφείλει η ειδωλο-εικονολατρική Ορθοδοξία την σημερινή της ύπαρξη. Η Ειρήνη, όταν ενηλικιώθηκε ο γιός της Κωνσταντίνος και έπρεπε να αναλάβει τον αυτοκρατορικό του θρόνο, έβαλε τους συνωμότες της να τον συλλάβουν και φέρνοντάς τον μέσα στην αίθουσα της Πορφύρας, εκεί που γεννήθηκε δηλαδή, τύφλωσαν τον ίδιο της τον γιό για να μήν ανέβη στον θρόνο, όπου και πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του στο σκοτάδι εξ αιτίας της σατανικής μητέρας του «αγίας» (κατά τους Ορθοδόξους) Ειρήνης. Η Ορθοδοξία, λόγω του ότι συνέβαλε η αυτοκράτειρα στην εικονολατρεία, άσχετα τις δολοφονικές της τάσεις, την έχει αγία της και επικαλείται τις μεσητείες της για… σωτηρία!

Κάποιοι αρνούνται την αξίωση αυτή περί "αγιοποίησης" της Ειρήνης, και κατηγορούν τους "αιρετικούς" ώς λασπολόγους.

Ήταν όμως αγία η ΕΙΡΗΝΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ;

Στα βυζαντινά χρόνια βλέπουμε δύο αναφορές στην αυτοκράτειρα Ειρήνη από συναξαριστές. Την πρώτη την έχουμε στο Βασιλειανό Συναξάρι[10^ος αιώνας] και την άλλη από συναξαριστή της μονής της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους [12^ος αιώνας]. Στην πρώτη αναφορά και στην μνημόνευση αγίου, διαβάζουμε και για την Ειρήνη τα εξής: «Και μνήμη των ευσεβών βασιλισσών Πουλχερίας και Ειρήνης».

Αναφορές που γίνονται σε έγκριτες και επιστημονικές εγκυκλοπαίδειες για την Ειρήνη ως αγία, αντικρούονται -σύνηθες αυτό- από τους ειδωλο-εικονολάτρες ως ανιστόρητες και εσφαλμένες.

Στην Ιστοσελίδα της μητρόπολης Μυτιλήνης γίνεται η εξής αναφορά: «Ας αναφέρουμε το παράδειγμα της αγίας Αυτοκράτειρας Ειρήνης της Αθηναίας, η οποία εξορίστηκε στη Λέσβο, όπου και πέθανε το 803». Η παράγραφος του κειμένου που ενδιαφέρει είναι η εξής:

"Ακόμη όμως και οι προφορικές παραδόσεις ή και οι θρύλοι που συνοδεύουν τα μνημεία κρύβουν μέσα τους ψήγματα ιστορικής αλήθειας και είναι υλικό προς (προσεκτική και κάποτε επιφυλακτική) αξιοποίηση. Ας αναφέρουμε το παράδειγμα της αγίας Αυτοκράτειρας Ειρήνης της Αθηναίας, η οποία εξορίστηκε στη Λέσβο, όπου και πέθανε το 803 (τα έντονα του "Σπορέα"). Η παραμονή της στο νησί έχει συνδεθεί με διαφόρους τόπους και μνημεία, καθώς θρύλοι και προφορικές παραδόσεις τη συνδέουν π.χ. με την ίδρυση της Μονής Υψηλού, της Παναγίας της Τρουλωτής και της Παναγίας της Αγιάσου. Πίσω όμως από όλους αυτούς τους θρύλους κρύβεται η ιστορική αλήθεια, ότι η διαμονή στη Λέσβο της Αυτοκράτειρας, η οποία πρωτοστάτησε στην αναστήλωση των εικόνων κατά την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο του έτους 787, συνέβαλε σίγουρα στο να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο το εικονόφιλο πνεύμα, γνωστό άλλωστε από τη δράση Λεσβίων πρωταγωνιστών στον αγώνα κατά της Εικονομαχίας, όπως ο άγιος Γεώργιος Αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης και ο όσιος αδελφός του Συμεών ο Στυλίτης". [Από το http://www.aegean.gr/culturaltec/mhtropoli/diocese/history.htm]

Και στην περίπτωση αυτή οι ειδωλο-εικονολάτρες υποστηρίζουν ότι αυτή είναι η γνώμη του συγγραφέα της τοπικής εκκλησίας, κ.λ.π. Δέν μας πειράζει αυτό. Τί άλλο θα μπορούσαν να ισχυριστούν; [*]

Παρεμπιπτόντως, επειδή περί… "αγίων" για λίγο ομιλούμε, θέλω να κάνω και μιά μικρή αναφορά στον Μέγα "άγιο" Κωνσταντίνο της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα μεγάλα οικογενειακά, και του στενού του περιβάλλοντος, εγκλήματα που διέπραξε ο Μ. Κωνσταντίνος, αναφέρονται στην ιστορία και μας ενδιαφέρουν κάποια στοιχεία για να δούμε τα κίνητρα των πράξεων του. Ο Ευτρόπιος μας πληροφορεί πως η εγκληματικές πράξεις του Κωνσταντίνου οφείλονται στην απότομη ψυχολογική αλλαγή του αυτοκράτορα, λόγω των στρατιωτικών του επιτυχιών. Ο Ζώσιμος αποδίδει τα εγκλήματα αυτά στην διεστραμμένη φύση που είχε ο Κωνσταντίνος. Διέβλεπε ο εν λόγω "άγιος" τον ανιψιό του Λικινιανό -γιό του συναυγούστου του τον οποίον ήδη εκτέλεσε- ως έναν αντίπαλο επικίνδυνο, όπου και την θανάτωση του Λικινιανού την ακολούθησε μετά και η εκτέλεση του Κρίσπου, που ήταν και ο γιός του Κωνσταντίνου. Το πάθος, το διεστραμμένο αυτό πάθος του αυτοκράτορα, συνετέλεσε σε μια σωρεία εκτελέσεων φίλων και συνεργατών του. Το έτος 326, λένε οι ιστορικοί, ο Κωνσταντίνος συνήλθε από την φονική του κρίση και βρέθηκε δέσμιος της Εκκλησίας. Το επόμενο έτος, το 327, συνεκάλεσε ο… μετανοημένος δολοφόνος την δεύτερη σύνοδο της Νικαίας, και επωφελούμενοι οι αρειανοί της κατάστασης, απαίτησαν την "άφεση αμαρτιών" στον Άρειο και την αποκατάσταση των αρειανών επισκόπων στις έδρες που κατείχαν πρίν το έτος 325. Τις παραμονές του θανάτου του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, αρειανός ήταν αυτός που τον εβάπτισε. Διαβάζουμε τα εξής:

"… υπό τη σκιά του θανάτου, ζήτησε (σημ. "Σπορέα": ο Κωνσταντίνος) από τον αρειανό επίσκοπο Νικομηδείας Ευσέβιο να τον βαπτίσει. Λίγες μέρες αργότερα, στις 22 Μαΐου 337, παρέδωσε το πνεύμα. Το σώμα του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη για να ταφεί στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, στον τόπο που είχε υποδείξει ο ίδιος και που εμφατικά υποδήλωνε τη πεποίθηση με την οποία είχε ζήσει ο Κωνσταντίνος, ότι ήταν ο 13ος απόστολος, "ισαπόστολος", όπως αποκαλείται από την ανατολική Εκκλησία, η οποία είναι η μόνη που τον συγκαταλέγει μεταξύ των αγίων της" (τα έντονα του "Σπορέα"). [24]

Είναι και αυτό ένα μικρό δείγμα (τί μικρό… δηλαδή) για το πώς η ορθοδοξία κατασκευάζει "αγίους" που εξυπηρέτησαν τα… συμφέροντά της, και τους επικαλούνται για μεσιτεία και σωτηρία. [Βλέπε σχετικό μας άρθρο].

Πέραν τούτου λοιπόν, επιστρέφοντας στην Ειρήνη που αφήσαμε για λίγο, βλέπουμε τις γνώμες να διχάζονται. Υπάρχουν κάποιες αναφορές περί "αγίας" αλλά υπάρχει και ο αντίλογος περί τούτου και εφόσον το θέμα μας δέν είναι αποκλειστικά αυτό, και αρκούμενοι στα λιγοστά στοιχεία που δώσαμε για την… "αγιότητά" της, το αφήνουμε ως έχει στην κρίση του καθενός, συνεχίζοντας με το επίμαχο θέμα μας.

Οι μοναχοί των μοναστηριών λοιπόν, λένε κάποιοι ότι τράβηξαν τα πάνδεινα στην εικονομαχική περίοδο, και τώρα με την Ειρήνη στο πλευρό τους και την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο να εξυμνεί την εικονολατρεία, εφοδίασαν με νόθες γραπτές προσθήκες τα γραπτά των Πατέρων που εναντιώθηκαν στην εικονολατρεία, θέλοντας να αποδείξουν ότι οι Πατέρες εκείνοι ουδέποτε έγραψαν κάτι ενάντια στις εικόνες. Και ο μοναχός «Επιφάνιος Διάκονος» με την παρέα του -που αναγράφεται στον Mansi- γιατί να μή ήταν ένας απ’ αυτούς τους πλαστογράφους; Η δήθεν νοθεία που υπέστησαν τα κείμενα του Θεόδοτου ενάντια στις εικόνες, πότε έγινε; Οι εικονομάχοι επικαλούντο καί αυτά τα κείμενα πρός απόδειξη ενάντια στην εικονολατρεία. Τα έγγραφα όμως, και κάθε τί γραπτό από την περίοδο της εικονομαχίας, τα κατέστρεψαν οι ειδωλο-εικονολάτρες της Έβδομης Οικουμενικής Συνόδου. Ο Επιφάνιος Διάκονος λοιπόν, ποιά νόθα έγγραφα επικαλείται;…

Το έτος 815, στην δεύτερη Εικονοκλαστική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, καταδικάστηκε και πάλι η εικονολατρεία, αλλά και τα ευνοημένα από την αυτοκράτειρα Ειρήνη θρησκευτικά τελετουργικά, που ήταν το άναμμα κεριών και το κάψιμο θυμιάματος.

Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα,επιθυμούσε διακαώς να αποκαταστήσει τη λατρεία των εικόνων, μετά και από την δεύτερη εικονομαχική περίοδο που υπήρξε τότε. Έπρεπε όμως να απομακρύνει τον Πατριάρχη Ιωάννη που επιλέχθηκε από τον αποθανόντα εικονομάχο σύζυγό της Θεόφιλο. Τον κατηγόρησαν ότι ήταν μυστικιστής και πως ασχολείτο με μαγικά και εξωτικά φίλτρα, καθώς και ότι συγκέντρωνε όμορφες γυναίκες στο σπίτι του για να διασκεδάζει. Συνέχισε τις ανυπόστατες κατηγορίες της ενάντια στον Ιωάννη, ώσπου στο τέλος ο πατριάρχης παραιτήθηκε από την αηδία που ένοιωθε για το ποιόν της Θεοδώρας.

Συνεκάλεσε λοιπόν η Θεοδώρα Σύνοδο το έτος 843, όπου και επικύρωσε τις απόψεις της αλλά και τις αποφάσεις της Συνόδου της Νικαίας, και έτσι ολοκλήρωσε τις εργασίες της. Η Σύνοδος εκείνη όμως ήταν αμφιλεγόμενη.

Έτσι, μετά την σύνοδο εκείνη, έφτασε και η ημέρα όπου με μεγάλη μεγαλοπρέπεια και… ευλαβικότητα(!!!) κατευθύνθηκε η πομπή στο ναό της Αγίας Σοφίας και εψάλλη η θριαμβευτική λειτουργία της Ορθοδοξίας.

Ο ΘΙΑΜΒΟΣ(!) ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ έκτοτε γιορτάζεται κάθε πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής. Την ημέρα εκείνη, επανέφεραν οι καλόγεροι και τα «άγια» λείψανα όπου μαζί με αξιωματούχους, ιερείς και πλήθος λαού τα προσκύνησαν. Αντίστροφα όμως, όπως γράψαμε και πάλι, τα οστά του εικονομάχου Κωνσταντίνου του Ε’ τα ξέθαψαν, τα διαπόμπευσαν δημόσια και τελικά τα έκαψαν και τα πέταξαν στα σκουπίδια. Έτσι, έδειξε πράγματι ο βάρβαρος εκείνος εικονολάτρης ορθόδοξος λαός την θρησκευτική του ταυτότητα η οποία ούτε κάν χριστιανική δεν έπρεπε να ονομάζεται.

Η Θεοδώρα, όπως προαναφέραμε, ήθελε να αποκαταστήσει το όνομα του εικονομάχου άνδρα της Θεόφιλου, και λέγοντας ψέματα ότι ο Θεόφιλος πρίν τον θάνατό του της είπε ότι ασπάστηκε τις εικόνες, κατάφερε να σταματήσει τον αφορισμό που θα του έκαναν οι ιερείς, και σε αντάλλαγμα θα αναστήλωνε τις εικόνες. Έγινε δεκτό το αίτημά της από τους επισκόπους, αλλά, ο Πατριάρχης Μεθόδιος –καθώς λένε- ζήτησε να μάθει από τον Θεό εάν συγχώρεσε πράγματι τον Θεόφιλο. Έγραψε όλα τα ονόματα των εικονομάχων αυτοκρατόρων σε μιά περγαμηνή, και την τοποθέτησε στον βωμό του ναού της Αγίας Σοφίας όπου και κοιμήθηκε εκεί μέσα. Την επομένη μέρα, ο Μεθόδιος είδε το όνομα του Θεόφιλου σβησμένο από την περγαμηνή και θεώρησε σίγουρη την συγχώρεση του από τον Θεό. Έτσι, και αυτός με την σειρά του συγχώρεσε τον αποθανόντα αυτοκράτορα Θεόφιλο. Με τέτοιες ιστορίες τρέφεται η ορθοδοξία έως και σήμερα. Ιστορίες, όχι για αγρίους, αλλά για ευκολόπιστες γριούλες που απαρτίζουν ως επί το πλείστον το ορθόδοξο χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Στην εικονομαχική περίοδο καταστράφηκαν οι εικόνες και κάθε τί που λατρευόταν ώς ιερό. Κάποιοι κατηγόρησαν τον αυτοκράτορα για καταστροφή του πολιτισμού. Η άποψη του διακεκριμένου Levtchenko είναι ότι:

«οι εικονομάχοι δέν στάθηκαν εχθροί του πολιτισμού, διότι καταστρέφοντας τις εικόνες συνέβαλαν στην ανάπτυξη της κοσμικής γραφής. Έκαναν ένα χρήσιμο έργο προόδου που μόνο σκοπό είχε να στερεώσει την Αυτοκρατορία»[25]

Οι εικόνες όμως που λατρεύουν και προσκυνούν οι ειδωλο-εικονολάτρες, μας λένε ότι απεικονίζουν τον "τάδε" άγιο και γι' αυτό την προσκυνούν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν θα μπορούσε ο εικονογράφος να απεικονίσει τον "τάδε" άγιο διότι απλούστατα δέν ζεί στην εποχή του για να γνωρίζει το πρόσωπό του. Απεναντίας, σύμφωνα και με το φωτογραφικό μας παράδειγμα του παγκοσμίου φήμης ζωγράφου El Greco, προσκυνούν και λατρεύουν προσωπογραφίες ψυχικά ασθενών και τις περισσότερες φορές αμφιβόλου ηθικής αμαρτωλούς ανθρώπους ή και ανύπαρκτους όπως η φαντασία του καλλιτέχνη την παρουσιάζει. Αρέσει αυτή η κατάσταση στον Θεό; Τί νομίζουν επ' αυτού οι ειδωλο-εικονολάτρες;

Η επικράτηση της εικονολατρείας υπό την αυτοκράτειρα Θεοδώρα.

Όταν η γυναίκα χορεύει σε ξένη πίστα…

Η σύζυγος του αυτοκράτορα Θεόφιλου, η Θεοδώρα, οπαδός των εικόνων, ένα μήνα μετά τον θάνατο του συζύγου της ετέλεσε την "Γιορτή της Ορθοδοξίας". Η Θεοδώρα μαζί με τους σατανικούς καλόγερους, μέσα σε δυό χρόνια από την ημέρα εκείνη έσφαξαν 100.000 οπαδούς της μεταρρύθμισης, άλλους κρέμασαν και άλλους θανάτωσαν με διάφορους τρόπους όπως οι χρονογράφοι αναφέρουν. Όσο για τις περιουσίες τους, μεταφέρθηκαν στα βασιλικά ταμεία. Το βαθύ σκοτάδι και η πλάνη της θρησκευτικής αμάθειας των τότε Χριστιανών, ήταν και η κύρια αιτία της επικράτησης της ειδωλο-εικονολατρείας στην Ορθόδοξη Ανατολική εκκλησία από τις δυό γυναίκες που αναφέραμε. Την Ειρήνη και την Θεοδώρα.

Παρ' όλα αυτά όμως, υπάρχουν ακόμα φωνές που δέν αφήνουν σε ησυχία τους ειδωλο-εικονολάτρες.

Το επίμαχο θέμα των εικόνων ας δούμε πως το έβλεπε και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΛΟΥΚΑΡΙΣ, από την ομολογία του-απάντηση στο εξής ερώτημα:

Πόσο καθαρότερη δήλωση άραγε -εκτός των Βιβλικών απαγορεύσεων- ζητούν οι ειδωλο-εικονολάτρες για να απαρνηθούν την ειδωλο-εικονολατρεία τους; Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος θεωρούσε άθλιους με δεινό σκοτάδι "εν ταις φρεσί" (στο μυαλό), και με πωρωμένη καρδιά όσους φρονούν αντίθετα από την διακήρυξη του Ευαγγελίου.

Είναι αλήθεια, δέν είναι αλήθεια, …αυτή λοιπόν η ανοησία με το να δέχονται οι ειδωλο-εικονολάτρες γνησιότητα σε επιστολές πατέρων που τους συμφέρει και πλαστότητα στις ίδιες επιστολές που τους κατακρίνουν, δείχνει και το παράδοξο της υπόθεσης, διότι, "Αφίσαντες την εντολήν του Θεού κρατούνε τας παραδόσεις των ανθρώπων". Θα πρέπει επιτέλους να εστιάσουν στην μόνη πηγή της αλήθειας, την ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ.

Τελειώνοντας το παρόν άρθρο –διότι θα υπάρξει και συνέχεια επί του θέματος τούτου-, θέλω να προτρέψω τους ειδωλο-εικονολάτρες σε επανεξέταση της λατρείας τους.

"Ο Θεός είναι Πνεύμα και οι προσκυνούντες Αυτόν εν πνεύματι και αληθεία θέλουσι προσκυνήσει".

Οι -δήθεν- "αντιαιρετικοί" που σας πλανούν προτείνοντάς σας την ειδωλο-εικονολατρεία, είναι άξιοι Θείας καταδίκης…

ΔΙΟΤΙ:

"…λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν, και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου… (Ρωμαίους: α' 22-23)

Τί θέλει να μας πεί αυτό το εδάφιο της Βίβλου δια στόματος Αποστόλου Παύλου; Άλλαξαν, μας λέει, την Δόξα του Άφθαρτου Θεού εις ομοίωμα φθαρτού ανθρώπου, και πετεινών και ερπετών κ.λ.π. όπου όλα αυτά τα εκλαμβάνει ως είδωλα, είτε ανθρώπου ομοίωμα είναι είτε ζώου.

Οι ειδωλο-εικονολάτρες μας λένε ότι η απεικόνιση ανθρώπων (αγίων!) δέν απαγορεύεται στην Αγία Γραφή. Τώρα πώς ο Παύλος έπεσε σε τέτοιο "ατόπημα" να γράψει κάτι που δέν συμφέρει στους ορθόδοξους ειδωλο-εικονολάτρες μιλώντας για ομοίωμα ανθρώπου (όχι ομοίωμα Θεού) που κλέβει την Δόξα του Θεού, δέν μπορώ με το… φτωχό μυαλό μου να το καταλάβω. Για ένα όμως είμαι σίγουρος, και αυτό μου το λέει η Βίβλος, ότι δηλαδή… "Έστω ο Θεός αληθής, πάς δέ άνθρωπος ψεύστης" (Ρωμαίους : γ' 4)

"Έστω ο Θεός αληθής, πάς δέ άνθρωπος ψεύστης"

Η"ασφαλής" αξίωση των ειδωλο-εικονολατρών,είναι ότι, "δέν λατρεύουνε την εικόνα αλλά την τιμούνε με την προσκύνηση". "Δέν έχουν την εικόνα ως θεό, αλλά τιμάνε το εικονιζόμενο πρόσωπο". Παρόμοια είναι η τακτική του σατανά, διότι: "… είπεν ο όφις προς την γυναίκα,:

"Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει αλλ' εξεύρει ο Θεός, ότι καθ' ην ημέραν φάγητε απ' αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί" (Γένεσις: γ' 4-5).

Όχι αυτό αλλά εκείνο… έτσι πλανά ο σατανάς και έτσι πλανώνται οι ειδωλο-εικονολάτρες στο να πιστεύουν ότι, δέν λατρεύουν την εικόνα, αλλά την… τιμούνε μόνο!!! Ο Απόστολος των εθνών Παύλος, λέει:

"φοβούμαι όμως μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύαν διά της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νούς σας, εκπεσών από της απλότητος της εις τον Χριστόν" (Β' Κορινθίους: ια' 3).

Τέλος, άσχετα από τις όποιες πατερικές ή ιστορικές τοποθετήσεις επί του θέματος των εικόνων, θα ήταν μεγάλη παράλειψη εκ μέρους μου εάν δέν συμπεριελάμβανα στο άρθρο μου αυτό και την μεγαλύτερη απόδειξη, ενάντια στην ειδωλο-εικονολατρεία των ειδωλο-εικονολατρών, που είναι η ίδια η Αγία Γραφή. Ο Λόγος του Θεού λοιπόν, που είναι ο τελικός κανόνας και ο ασφαλέστερος οδηγός στα ζητήματα της Χριστιανικής πορείας και πίστης, μας λέει για τις εικόνες-είδωλα τα εξής:

Υπάρχει κάτι από αυτά τα λόγια που δέν βλέπουμε στις εικόνες–είδωλα;

ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΠΛΕΟΝ Η ΕΚΛΟΓΗ.

Είναι γνωστό ότι οι ειδωλο-εικονολάτρες θα προβάλουν αντίρρηση επί των παραπάνω Βιβλικών εδαφίων που απαγορεύουν την ειδωλο-εικονολατρεία, λέγοντας μας ότι, οι απαγορεύσεις αυτές κατά της λατρείας και προσκύνησης των εικόνων, αφορούν τα είδωλα των ψεύτικων θεών, αλλά και στην λατρεία που αποδίδεται σ’ αυτές τις εικόνες. Εμείς –θα μας πούνε- δέν λατρεύουμε τις εικόνες αλλά τις προσκυνούμε μόνο και τις τιμούμε.

Απαντώ ότι, πουθενά στην Βίβλο δέν γίνεται διάκριση μεταξύ λατρευτικής και τιμητικής προσκυνήσεως, διότι αυτή η διάκριση είναι εφεύρημα της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου γενομένης εξ’ ολοκλήρου από ειδωλο-εικονολάτρες. Δείτε και πάλι το Βίντεο μας στην αρχή, και πείτε μου εάν η προσκύνηση στην παναγία της Τήνου είναι μόνο τιμητική και όχι λατρευτική.

Και να υποθέσουμε ότι η λατρεία στην εικόνα δέν λογίζεται έτσι αλλά είναι μόνο τιμητική προσκύνηση, τότε και αυτό το απαγορεύει ο Κύριος, διότι στην έρημο με τους πειρασμούς Του από τον διάβολο, διαβάζουμε τα εξής καταπληκτικά:

«Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν (τόν Ιησού) ο διάβολος… και λέγει προς αυτόν· Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με. Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν· Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει  (αυτό είναι για τον ισχυρισμό των ειδωλο-εικονολατρών, ότι, μόνο προσκυνούν την εικόνα) και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει» [Ματθαίος: δ’ 8-10].

Η απόφαση συμμόρφωσης ή όχι των εν λόγω φίλων μας, είναι δική τους πλέον.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΣ ΕΥΛΟΓΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΚΑΙ ΔΙΨΑΣΜΕΝΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ.

ΑΜΗΝ

Επανέρχομαι για λίγο, πρίν κλείσω, στα Blogs "Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον" και "Αντιαιρετικός" που με αποκαλούσαν απατεώνα και διαστρεβλωτή της αλήθειας, καθώς και στην "ΟΟΔΕ" που δημοσίευσε το άρθρο του Ι.Γ=Popay=τελειόφοιτος Γυμνασίου.

Όπως προανάφερα, είχαμε στα δύο εκείνα Blogs εκτεταμένη συζήτηση – αλληλογραφία, και ένα εξ΄αυτών, το πρώτο, με απέκλεισε από την συζήτηση αφού πρώτα μου επέβαλαν φραγή οι διαχειριστές του «Αντιαιρετικού Εγκολπίου» στα σχόλια μου, για να τα ελέγχουν. Αυτό με ανάγκασε να γράψω στο άλλο Blog ("Αντιαιρετικός") μεταξύ άλλων και τα παρακάτω:

"Γιώργος Οικονομίδης είπε…

… Πάντως, στο "Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον" μάλλον μου βάλανε φραγή διότι απαντώ (4-5 φορές) σε κάποια δημοσιεύματα για μένα όπως του egolpio και Pilotos αλλά δέν τα δέχονται. Ίσως διαβάσουν εδώ την "διαμαρτυρία" μου και συνετιστούν… Γιώργος Οικονομίδης

24 Ιουνίου 2010 6:47 μ.μ."

Την πλήρη συζήτηση μας όπου διαφαίνεται και ο αποκλεισμός μου, υπάρχει στον δεσμό του "Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον-ΟΡΟΙ".

Δημοσίευμα στο Blog του Στέλιου Μπαφίτη για τον Mansi VS Σπορέα: [ http://exprotestant.blogspot.com/2010/06/mansi-vs.html ]

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*

Για την συγγραφή αυτού του πονήματός μου, που συμπεριλαμβάνει και απάντηση στους ειδωλο-εικονολάτρες των Blogs του "Αντιαιρετικού Εγκόλπιο", της "ΟΟΔΕ", και του "Αντιαιρετικού", απέστειλα το παρακάτω e–mail ώς ενημέρωση της ανάρτησης, δίδοντας τους την ευκαιρία να τοποθετηθούν επί του θέματος, όταν και άν το θελήσουν:

"Κύριοι, το άρθρο μου με τίτλο "ΤΟ ΚΥΚΝΕΙΟΝ ΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑΣ" που συμπεριλαμβάνει και την απάντηση μου στα δημοσιεύματά σας εναντίον μου, εξ' αιτίας των κειμένων του Mansi και Παπαρρηγόπουλου, δημοσιεύθηκε, και σας ενημερώνω, όπως το οφείλω άλλωστε, ούτως ώστε να τοποθετηθείτε όπως επιθυμείτε. Περιττό είναι πιστεύω να σας υπενθυμίσω, ότι, είσθε υποχρεωμένοι να αναρτήσετε ενεργή σύνδεση (Link) του άρθρου μου, που είναι: [ “ΤΟ ΚΥΚΝΕΙΟΝ ΑΣΜΑ” ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟ-ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΕΙΑΣ ] καθώς και την πηγή του www.sporeas.gr στο τέλος της ήδη δημοσιευμένης αναφοράς σας ή του άρθρου σας που αναρτήσατε εις βάρος μου, για να μπορεί ο αναγνώστης να έχει και την πλήρη εικόνα των πραγμάτων, διότι οι κατηγορίες σας εναντίον μου αναδημοσιεύθηκαν και από άλλους συνεργάτες σας. Άλλως, θα θεωρηθεί ότι επί τούτου λασπολογείτε και κακολογείτε το πρόσωπό μου με σκοπό την βλάβη του -επί σειρά ετών- έργου μου".

Εν Χριστώ Ιησού

Γιώργος Οικονομίδης

sporeas.gr

* * * * * * * * * *

Η απόφαση της δημοσίευσης του μηνύματός μου από τους εν λόγω φίλους, είναι δική τους πλέον.

ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΝΟΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΠΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ, ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΣΤΟ E-MAIL ΤΟΥ Ο κ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΛΑΝΤΖΑΣ, ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΜΟΥ: "Καημένε με ποιους πήγες και έμπλεξες. Δεν ήξερες; Δεν ρώταγες;", ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΩ ΤΗΝ… ΦΙΛΟΦΡΟΝΗΣΗ ΤΟΥ, ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΟΤΙ, ΦΙΛΕ ΕΓΩ ΓΝΩΡΙΖΩ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ "ΕΜΠΛΕΞΑ", ΕΣΕΙΣ ΟΜΩΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ;

ΤΟ ΘΕΜΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΠΕΡΙ ΕΙΚΟΝΩΝ, ΠΑΤΕΡΩΝ, ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟ-ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΕΙΑΣ, κ.λ.π., ΘΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ…

ΔΙΟΤΙ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΚΟΤΑΔΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΦΩΣ.

Επίλογος

«Διότι αφήσαντες την εντολήν του Θεού, κρατείτε την παράδοσιν των ανθρώπων» [Μάρκος: ζ’ 8]

Clemens Alexandrinus, Theol. [Κλήμης Αλεξανδρείας, Θεολόγος]

«Τούτων ούτως εχόντων τούς Έλληνας χρή διά νόμου καί προφητών εκμανθάνειν ένα μόνο σέβειν θεόν, τόν όντως όντα παντοκράτορα, έπειτα διά τού αποστόλου διδάσκεσθαι τούτο, «ημίν δέ ουδέν είδωλον έν κόσμω», επεί μηδέν απεικόνισμα τού θεού οιόν τε εν γενητοίς είναι, προσεπιδιδάσκεσθαι δέ ώς ουδέ τούτων ών σέβουσι τά αγάλματα είεν άν αί εικόνες, ού γάρ πω τοιούτον κατά τό σχήμα τό τών ψυχών γένος οποία διαπλάσσουσιν Έλληνες τά ξόανα». [26]

[ Επιτρέπεται η ελεύθερη χρήση του άρθρου δίχως περικοπές και µε αναφορά στην πηγή προέλευσής του ]

Πηγές και βοηθήματα:

[1] ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Κ. Παπαρρηγόπουλου,τόμος 4^ος, σελίδα 19-20, εκδόσεις Ν.Δ. Νίκας Α.Ε.

[2]ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε, τόμος Η’ σελίδα 252.

[3] Έξοδος: κ’ 4 – ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ.

[4]ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε,τόμος Η’ σελίδα 253.

[5] Mansi: 13. 397

[6]ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Κ. Παπαρρηγόπουλου, τόμος Γ’ μέρος Β’ σελίδα 23, εκδόσεις Ελευθερουδάκη.

[7]ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, Β. Στεφανίδη, σελίδα 317.

[8] Mansi: 13. 349

[9] Mansi: 13.

[10] ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Κ. Παπαρρηγόπουλου, τόμος 4ος σελίδα 367, εκδόσεις Ν.Δ. Νίκας Α.Ε.

[11]ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε, τόμος Η’ σελίδα 230.

[12] ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε, τόμος Η’ σελίδα 285.

[13] ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε, τόμος Η’ σελίδα 257.

[14]ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε, τόμος Ζ’ σελίδα 36.

[15] ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, Εκδόσεις ΜΕΛΛΙΣΑ", τόμος 2ος, σελίδες 698-699, και στο κεφάλαιο ΧΧΙΙΙ "Η Εκκλησία".

[16] ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, Β. Στεφανίδη, σελίδες 149-152.

[17]ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε, τόμος Ζ’ σελίδες 422-423.

[18] ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Κ. Παπαρρηγόπουλου, Τόμος 4^ος σελίδα 21, εκδόσεις Ν.Δ. Νίκας Α.Ε.

[19]ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Κ. Παπαρρηγόπουλου, Τόμος 3^ος σελίδα 623.

[20] ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε, τόμος Ζ’ σελίδες 423 (Βραβευμένη από την Ακαδημία Αθηνών).

[21]ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Κ. Παπαρρηγόπουλου, τόμος 4ος σελίδα 354, εκδόσεις Ν.Δ. Νίκας Α.Ε.

[22]ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Κ. Παπαρρηγόπουλου, τόμος 4ος σελίδα 397, εκδόσεις Ν.Δ. Νίκας Α.Ε.

[23]«ΒΥΖΑΝΤΙΟ» σελίδες 217-220, εκδόσεις ΚΑΔΜΟΣ.

[24] ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, εκδοτική Αθηνών, τόμος Ζ' σελίδα 43.

[25]«ΒΥΖΑΝΤΙΟ» σελίδα 259, εκδόσεις ΚΑΔΜΟΣ.

[26]«Stromata» Book 6, chapter 18, section 163, subsection 1, line 6.

[a1] Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, τόμος 1, σελίδες. 101-102.

[b1] "ΕΛΛΑΔΑ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑ, τόμος 8ος, σελίδα 178.

[c1] "ΕΛΛΑΔΑ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑ, τόμος 8ος, σελίδα 179.

Ευχαριστώ τους παρακάτω για την πολύτιμη βοήθεια τους στην Αγγλική γλώσσα:

* UNIVERSITY OF MELBOURNE.

* THE DALTON McCAUGHEY LIBRARY (MELBOURNE).

* Stephen Connelly, Chief Librarian of THE DALTON McCAUGHEY LIBRARY (MELBOURNE).

 * Κωνσταντίνο Πανόπουλο, τον φίλο και αδελφό για την συμπαράσταση του στην έρευνα μου στην Αγγλική γλώσσα.

Τέλος, ευχαριστώ ιδιαίτερα τον κ. Κώστα Βίτκο, Διδάκτωρ κλασσικών σπουδών, που μου παραχώρησε τον "Θησαυρό της Ελληνικής Γλώσσας" (TLG) του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, USA.

Από το Blog "Αντιαιρετικός"

Μήνυμα του Χρήστου Παλάντζα, Blog "Αντιαιρετικός" [03/08/2010]

Και να σου πω κάτι για να σε γελοιοποιήσω τελείως. Το ανώνυμο αυτό βιβλίο που όλο επικαλείσαι βάζω στοίχημα πως δεν έχει κόψει την λέξη «του» ή στην καθαρεύουσα «αυτού», αλλά το έκοψες από μόνο σου γι’ αυτό και δεν το παρέθεσες ποτέ. Και αν τολμάς πες τον τίτλο του, τον συγγραφέα και την σελίδα. Εκτός αν πρόκειται για κανένα «ιστορικό» απατεώνα και ψεύτη σαν και του λόγου σου. Και όπως σου είπα στο ιμέηλ που σου έστειλα. Αν δημοσιεύσεις άρθρο με τον διάλογό μας, θα επιτρέψεις και την ανάρτηση σχολίων όπως επιτρέπω εγώ. Αλλιώς θα σε κάνω «ρόμπα» σε όλο το διαδίκτυο. Χρήστος – αντιαιρετικός 12 Ιουλίου 2010 3:28 μ.μ. Απατεώνα Οικονομίδη πάλι την έκανες την απατεωνιά σου. Χωρίς απατεωνιά φαίνεται δεν μπορείς να ζήσεις. Πάλι μισό παρέθεσες το σχόλιό μου για τον ανώνυμο συγγραφέα που επιτέλους έγινε επώνυμος. Και απεδείχθη τελικά πως είναι απατεώνας σαν και εσένα αφού προφητικά είχα γράψει: «Εκτός αν πρόκειται για κανένα «ιστορικό» απατεώνα και ψεύτη σαν και του λόγου σου.» Αυτό τι έγινε. Το έφαγε το μαύρο σκοτάδι; Σου γράφω και κάτι άλλο στο σχόλιό μου. Πως θα επιτρέψεις τον διάλογο με την ανάρτηση σχολίων γεγονός που δεν είδα να γίνεται. Μέχρι λοιπόν να επιτρέψεις τον διάλογο μην τολμήσεις να επικοινωνήσεις μαζί μου. Χρήστος *******

ΑΠΑΝΤΗΣΗ του "ΣΠΟΡΕΑ": "Πάρε θέση Χρήστο Παλάντζα, καθηγητά θρησκευτικών του 3ου Γυμνασίου Λαμίας επί του άρθρου μου, και αναίρεσε εάν δύνασαι τα στοιχεία, και μετά μίλα για οτιδήποτε άλλο. Κάποτε μου είπες ότι δέν θα βρώ σπηλιά να κρυφτώ, ψάξε τώρα για δική σου…"

Γιώργος Οικονομίδης

Δεύτερο μήνυμα του Χρήστου Παλάντζα, Blog "Αντιαιρετικός" [04/08/2010]

Και κάτι ακόμα απατεώνα Οικονομίδη, άσχετο με την δική μας συζήτηση. Έχω έτοιμο άρθρο για τις μπαρούφες σου που δεν αφορούν το πρόσωπό μου. Την Δευτέρα το απόγευμα θα το δεις στον Αντιαιρετικό για να παραμείνεις στην σπηλιά που κρύβεσαι σαν το "κουτάβι". Χρήστος *******

ΑΠΑΝΤΗΣΗ του "ΣΠΟΡΕΑ": Συνέχισε φίλε μου την ορθοδοξία σου, σου πάει πολύ. Για το "πρόσωπό" σου που έγραψα δέν έχεις να σχολιάσεις τίποτα; ή μήπως πάς να θολώσεις τα νερά αποπροσανατολίζοντας τον αναγνώστη από το αντικείμενο; Αλήθεια, ανάρτησες λίνκ του άρθρου μου "ΚΥΚΝΕΙΟΝ ΑΣΜΑ" εκεί που δημοσίευσες τον… Παπαρρηγόπουλο ή μήπως σε τρομάζουν τα στοιχεία μου; Το έτοιμο άρθρο σου για τις… μπαρούφες μου, γιατί δέν το δημοσιεύεις σήμερα Τετάρτη και περιμένεις έως την ερχόμενη Δευτέρα, απόγευμα κιόλας;

Γιώργος Οικονομίδης

Τρίτο μήνυμα του Χρήστου Παλάντζα, Blog "Αντιαιρετικός" [05/08/2010]

Απατεώνα Οικονομίδη, μόνο εσύ είσαι άφθαστος στις απάτες. Από το πρωί σου έχω κάνει σχόλιο με ερωτήματα για τις απάτες σου το οποίο τεχνηέντως απέκρυψες. Ή το βγάζεις ή θα σε εκθέσω σε όλο το διαδίκτυο. Όσο για το άρθρο που σου είπα δεν το βάζω σήμερα γιατί πριν 3 μέρες έχω αναρτήσει καινούργιο. Και η τακτική μου είναι να τα αφήνω 7 με 10 ημέρες. Ανάρτησε λοιπόν το σχόλιο που σου έκανα και δήθεν αγνοείς, γιατί αύριο θα φιγουράρεις γι' αυτή σου την απάτη φαρδιά – πλατιά στον Αντιαιρετικό. Ακολουθεί η παράθεση του σχολίου που σου έκανα το πρωί. Δυστυχή τι να φοβηθώ από σένα. Τις απάτες σου που δεν έχουν τέλος! Χρήστος Χρήστος palchristos@yahoo.gr Και βέβαια θα πάρω θέση απατεώνα Οικονομίδη για να αποδείξω και στο χώρο σου τις απατεωνιές σου. 1. Επικαλέστηκες ή όχι πως αυτά που γράφεις είναι τα ΑΚΡΙΒΗ ΛΟΓΙΑ από την Ιστορία του Παπαρηγόπουλου ναι ή όχι; 2. Όφειλες να αναφέρεις την ακριβή θέση (σελίδα κ.λ.π.) της παραπομπής σου ναι ή όχι; Γιατί δεν το έκανες; 3. Σου γράφω στις 15 Ιουνίου, 4και 52 μ.μ. πως οφείλεις να αναφέρεις την ακριβή θέση (σελίδα κ.λ.π.) της παραπομπής σου ναι ή όχι; 4. Στην απάντησή σου στον Φαλέα στις 15 Ιουνίου, 6και 11 μ.μ. τον εγκαλείς πως δεν έχει την σωστή πηγή από την Ιστορία του Παπαρηγόπουλου ναι ή όχι; Εσύ ισχυρίζεσαι πως κατέχεις την σωστή πηγή από την Ιστορία του Παπαρηγόπουλου ναι ή όχι; Αναφέρεις – παρόλο που έχεις προκληθεί από εμένα – την ακριβή θέση (σελίδα κ.λ.π.) της παραπομπής σου; Όχι βέβαια!!! Γιατί δεν την αναφέρεις; 5. Είχες κάνει νοθεία στην Ιστορία του Παπαρηγόπουλου αποκόπτοντας λέξη και βγάζοντας το επιθυμητό για σένα αποτέλεσμα ναι ή όχι; Αυτά προς το παρόν απατεώνα Οικονομίδη και τα ξαναλέμε. Χρήστος Σας ευχαριστούμε. με φιλικούς χαιρετισμούς Γιώργος Οικονομίδης "Σπορέας" *******

ΑΠΑΝΤΗΣΗ του "ΣΠΟΡΕΑ": Πολύ φοβάμαι ότι η ψυχική σου ισορροπία διαταράχθηκε κύριε καθηγητά των θρησκευτικών. Η απάντηση μου σε κάθε ερώτημα -δικό σου ή όχι- δόθηκε μέσα από το άρθρο μου, και κατά συνέπεια μπορείς να ανατρέξεις και πάλι εκεί. Η υπογραφή στο τέλος του παραληρήματος σου δέν ξέρω γιατί είναι η δική μου και γιατί την έβαλες εκεί. Επειδή η σελίδα αυτή είναι αξίας και επίπονη, την επομένη φορά που θα μου γράψεις θα πρέπει να είσαι ποιό συγκεκριμένος και σοβαρότερος κύριε Χρήστο Παλάντζα, καθηγητά των θρησκευτικών του 3ου Γυμνασίου Λαμίας. Στο είπα και θα στο ξαναπώ… σύμφωνα με την συμπεριφορά σου, λυπάμαι τους μαθητές σου με εσένα καθηγητή τους… εάν είσαι τελικά.

Γιώργος Οικονομίδης

Τέταρτο μήνυμα του Χρήστου Παλάντζα, Blog "Αντιαιρετικός" [05/08/2010]

Μην βιάζεσαι απατεώνα Οικονομίδη. Την Δευτέρα που θα βάλω το άρθρο έχει τον σύνδεσμο μέσα. Από ότι κατάλαβα το βάζεις στα πόδια πάλι σαν λαγός. Εσύ ζήτησες διάλογο και τώρα αρνείσαι να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου ….."γενναίε" Οικονομίδη!!! Κρύψου βαθύτερα στην σπηλιά που σε έχω βάλει και άμα μπορέσεις να ξεμυτίσεις έστω και λίγο τα ξαναλέμε. Περαστικά σου. Χρήστος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ του "ΣΠΟΡΕΑ": [η απάντηση που έστειλα στον Χρήστο με e–mail]: "Τον δεσμό δειλό αντράκι τον βάζουνε στο τέλος του άρθρου που με κατηγόρησες και όχι σε άλλο άσχετο άρθρο που τυχόν θα βάλεις. Ξύπνα φίλε και βάλε το λίνκ καί εκεί που πρέπει". Πέραν τούτου, για να πάψεις κύριε καθηγητά των θρησκευτικών να επαναλαμβάνεσαι -διότι ΔΕΝ διάβασες το άρθρο μου σωστά- σε διευκολύνω να βρείς απάντηση στα "ερωτήματά" σου για το εάν είχα στην διάθεσή μου –τότε– τον Παπαρρηγόπουλο. Η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Κ. Παπαρρηγόπουλου, υπάρχει στην διάθεσή μου στις εκδόσεις Ν.Δ. Νίκας Α.Ε., αλλά και στις εκδόσεις Ελευθερουδάκη, δηλαδή δύο εκδόσεις… ανά χείρας. Εσύ έχεις έστω και μία; Διάβασε φίλε μου την απάντησή μου παραπάνω και πάψε επιτέλους τα νηπιακά καμώματά σου.

Γιώργος Οικονομίδης

Από την ΟΟΔΕ

Μήνυμα από την ΟΟΔΕ, όπου και ζητήσαμε να βάλουν στο συκοφαντικό τους άρθρο εναντίον μου, δεσμό της απάντησής μου ούτως ώστε να έχουν οι αναγνώστες πλήρη εικόνα της αλήθειας. Η αντίδρασή τους όμως είναι η παρακάτω:

ΟΟΔΕ: [06/08/2010] Αγαπητέ κύριε Το άρθρο σου δεν μπορεί να μπει ως απαντητικός δεσμός, για τους παρακάτω σημαντικούς λόγους:

1. Είναι κατά 90% εκτός θέματος, και ασχολείται με ένα σωρό άσχετα πράγματα, εκτός από αυτά που θα έπρεπε να απαντήσει περί της Συνόδου με την οποία ασχολείται.

2. Είναι ΥΒΡΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΟ, καθώς κατηγορεί αυθαίρετα τους Χριστιανούς ως «ειδωλολάτρες», χωρίς να παράσχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ χωρίο της Αγίας Γραφής, (στην οποία υποτίθεται ότι στηρίζεται), το οποίο να αποκαλεί «είδωλο» τις απεικονίσεις που δεν αναφέρονται στη Θεία Φύση.

3. Δεν προσθέτει τίποτα ως προς το θέμα του άρθρου μας, που είναι (ΑΥΣΤΗΡΑ) το ακριβές νόημα των φράσεων των αγίων στα πρακτικά της Συνόδου.

Α. Εάν περιόριζες το άρθρο ΜΟΝΟ στο θέμα στο οποίο ασχολείται το σχετικό μας άρθρο,

Β. Εάν έκοβες τις συκοφαντίες και τις ύβρεις περί «ειδωλολατρείας», ή έστω ΑΝ μας παρουσίαζες (έστω και ένα) Αγιογραφικό εδάφιο που να αποκαλεί «είδωλο» οποιαδήποτε εικόνα που ΔΕΝ απεικονίζει τη Θεία Φύση, Και εάν είχες κάτι να αναιρέσεις με ντοκουμέντα, ως προς τη σημασία των λεχθέντων στη Σύνοδο με την οποία ασχολείται το άρθρο μας, βεβαίως θα βάζαμε τον σχετικό δεσμό που θα μας έστελνες. Από σεβασμό λοιπόν προς τους αναγνώστες μας, οφείλουμε να διατηρήσουμε τη σοβαρότητα σε μία συζήτηση. Γελοιότητες σαν αυτές που μας έστειλες ως «απάντηση», και μάλιστα συκοφαντικές και υβριστικές, δεν τις θεωρούμε απάντηση. Όταν (και αν κάποτε) σοβαρευτείς, τα ξαναλέμε. ΟΟΔΕ. *******

ΑΠΑΝΤΗΣΗ του "ΣΠΟΡΕΑ": Αγαπητοί κύριοι της ΟΟΔΕ, πλήρως ενδιαφέρουσα η δικαιολογία σας για να αποφύγετε την ανάρτηση του δεσμού της απάντησής μου. Οι αναγνώστες δέν είναι ανόητοι όπως, εμμέσως πλήν σαφώς, υπονοείτε. Εκτός θέματος κατά το 90% θεωρείτε το πόνημά μου, και όμως, έστω και το… 10% που υπονοείτε ότι είναι η απάντησή μου διστάσατε (βλέπε δειλιάσατε) να την αναρτήσετε. Τόσα αδιάσειστα στοιχεία που δημοσιεύονται για την πλάνη και την απάτη στην ιστορία της ορθοδοξίας, τα θεωρείτε γελοιότητες.

1ον) Λέτε ότι το άρθρο μου… "ασχολείται με ένα σωρό άσχετα πράγματα, εκτός από αυτά που θα έπρεπε να απαντήσει περί της Συνόδου με την οποία ασχολείται", και όμως, για την εν λόγω σύνοδο έγραψα παραπάνω αυτό το οποίο ΔΕΝ θέλατε να προσέξετε.

2ον) Λέτε ότι το άρθρο μου δέν… "παράσχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ χωρίο της Αγίας Γραφής, (στην οποία υποτίθεται ότι στηρίζεται), το οποίο να αποκαλεί «είδωλο» τις απεικονίσεις που δεν αναφέρονται στη Θεία Φύση", και όμως, για το είδωλο της Θείας Φύσεως του Θεού το έδειξα αλλά καί το έγραψα, και μόλις ομολογήσατε ότι η απεικόνιση της Θείας φύσεως ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΩΛΟ -εφόσον την απεικονίζετε-, αλλά δέν θεωρείτε ως είδωλο τις άλλες απεικονίσεις. Τί ανοησία… Όλα αυτά είναι γραμμένα στο παρόν μας άρθρο, όμως ΔΕΝ θέλατε να το προσέξετε.

3ον) Λέτε ότι το άρθρο μου… "Δεν προσθέτει τίποτα ως προς το θέμα του άρθρου μας, που είναι (ΑΥΣΤΗΡΑ) το ακριβές νόημα των φράσεων των αγίων στα πρακτικά της Συνόδου", και όμως, προσθέτει πολλά περισσότερα από ότι παρουσιάσατε εσείς με τον ψευδή ισχυρισμό του ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ, όπως απέδειξε η ίδια η ΙΣΤΟΡΙΑ, στην οποίαν καί έγραψα παραπάνω αυτό το οποίο ΔΕΝ θέλατε να προσέξετε.

4ον) Ζητάτε περιορισμό του άρθρου μου εστιάζοντας ΜΟΝΟ στο θέμα της Ζ' Συνόδου, κάτι το οποίον έχω ειδικό κεφάλαιο καί γι' αυτό, και μου λέτε ότι… "εάν είχες κάτι να αναιρέσεις με ντοκουμέντα, ως προς τη σημασία των λεχθέντων στη Σύνοδο με την οποία ασχολείται το άρθρο μας, βεβαίως θα βάζαμε τον σχετικό δεσμό που θα μας έστελνες", και κατά συνέπεια δέν θεωρείτε ντοκουμέντα τα τόσα Ιστορικά και Εκκλησιαστικά στοιχεία που έγραψα -όπου και ο αναγνώστης μπορεί να κρίνει- και δυστυχώς ΔΕΝ θέλατε να τα προσέξετε, αν και είναι διάσπαρτα μέσα στο άρθρο μου αυτό. Ξαναδιαβάστε το με περισσότερη προσοχή αυτή τη φορά.

Το παράδοξο της όλης υποθέσεως, είναι ότι, θα μπορούσατε -εφόσον για εσάς είναι άσχετο, ΥΒΡΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΟ, και γελοίο το άρθρο μου- να περνούσατε στην αντεπίθεση και να μου γράφατε τα χίλια μύρια για την "γελοία" αυτή απάντησή μου (διότι τέτοιες ευκαιρίες ψάχνετε πάντοτε), όμως τότε θα βρισκόσασταν και στην δυσάρεστη θέση να αναρτήσετε και τον δεσμό της απάντησής μου, οπότε θα έβλεπαν οι αναγνώστες σας του λόγου το αληθές… κάτι το οποίον δέν σας συμφέρει.

Πέραν τούτου, λοιπόν, δείξατε, καί ως άτομα αλλά καί ως -αιρετική- ομάδα, ότι είσαστε δειλοί καί άνανδροι, και έξω από την Βιβλική αλήθεια [αρκούμενοι μόνο στα ορθόδοξα παραμύθια και τον δεσμό αυτόν της απάντησής μου τον έχετε ήδη θάψει στο χρονοντούλαπο της θρησκείας σας, και εκεί μάλλον θα μείνει -για εσάς μόνο-. Συνηθίζετε εξάλλου την τακτική σας αυτή. Λασπολογείτε στους "αιρετικούς" κατ' εσάς, αλλά Εξαιρετικούς για τον Κύριο, και όταν λαμβάνετε την πρέπουσα απάντηση, τότε καταλήγετε στο συμπέρασμα της επιστολής σας αυτής που μόλις τώρα διαβάζουν οι αναγνώστες μας. Καί λυπάμαι… αλλά καί σας λυπάμαι για την κατάντια σας, έως ότου… συνέλθετε επιτέλους.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ… ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ “POPAY”=Ι.Γ. ΤΕΛΕΙΟΦΟΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

(κλίκ στον τίτλο)

που αναρτήθηκε στο Blog«Αντιαιρετικός».

Επίλογος του Επιλόγου:

Τέλος λοιπόν με τους εν λόγω θρασύδειλους ειδωλο-εικονολάτρες,που όπως προανέφερα απαντώ σε "φαντάσματα" διότι μου γράφουν με ψευδώνυμα έχοντας πάντα την ευκολία της υπεκφυγής όταν στριμωχθούν και αποδειχθεί η απατηλή τους ανοησία. Ο εν λόγω ειδωλο-εικονολάτρης "Popay", μετά από τις απαντήσεις μου -που δέν γνωρίζουν οι πολλοί ποιός είναι, αλλά πληροφορίες μου έδειξαν ότι είναι ορθόδοξος ιερέας των… ειδώλων, και με ευκολία -θέλοντας να συνεχίσει την λασπολογία του- από "Popay" που μου έγραφε, άλλαξε ψευδώνυμο (αυτό που καυτηρίαζα συχνά) και τώρα εμφανίζεται στα Blogs με άλλο ψευδώνυμο, το οποίο μας "λέει ο ίδιος" ποιό είναι, και είναι το εξής:

Scrooge McDuck said on οροι

August 23, 2010 at 9:34 am

In response to egolpion on November 17, 2009 at 12:38 am:

…Στελιο δεν νομιζω να σε μπερδεψα. Ο πρωην Popay the Sailor man ειμαι.

Ο παπάς "Popay" μας έγινε τώρα "Scrooge McDuck"… εξακολουθώντας το… καραγκιοσλίκι του.

Αν και εγνώριζα την τακτική αυτή της ψευδωνυμίας, το παραπάνω πόνημα μου εκτός από απάντηση σε πλανεμένους ανθρώπους, το απηύθυνα και στους καλοπροαίρετους αναζητητές της αλήθειας, όπου και άξιζε αυτός ο κόπος μου που αποσκοπεί στην Δόξα του Θεού. Κάποιος αδελφός εν Κυρίω μου έγραψε μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Επειδή εκτιμώ τον αγώνα σας, θα ήθελα να σας παροτρύνω να μην καταναλώνεστε σε ιδιαίτερες αντεγκλήσεις με τους φωτοσβέστες και τους απόστολους του σκότους. Όπως λέει μια κινεζική παροιμία, "είναι ανώφελο να καταριέσαι το σκοτάδι. Άναψε καλύτερα ένα κερί". Διαδώστε καλύτερα τις αλήθειες της Γραφής, όπως το κάνετε, πείτε και αναδείξτε τα σωστά των Πατέρων της Εκκλησίας…»

Αυτό θα κάνω αγαπητέ μου Σπύρο και σ' ευχαριστώ.

Γιώργος Οικονομίδης

www.sporeas.gr

www.BibleMedia.tv